مقدمه و معرفی

۱-۱ مقدمه
دیابت یکی از بیماری های شایع می باشد و میزان ابتلای آن به شدت رو به افزایش است (کسی و همکاران[۱] ۲۰۰۹). دیابت قندی بیماری است که در آن فقدان ترشح انسولین ویا کاهش حساسیت سلولهای بدن به انسولین باعث افزایش قند خون اختلال در متابولیسم پروتئین ها و چربی ها می شود (۱مقاله لیپید ). در سال ۲۰۰۰ تعداد مبتلایان به دیابت در سراسر جهان در حدود ۱۴۷ میلیون نفر تخمین زده شد و پیش بینی می شود که این تعداد تا سال ۲۰۲۵ به ۳۳۴ میلیون نفر برسد (کسی و همکاران ۲۰۰۹). در این بیماری به علت فقدان نسبی یا مطلق انسولین در متابولیسم کربوهیدرات ها، پروتئین ها و لیپیدها اختلال ایجاد می گردد. از مهم ترین عوارض مربوط به دیابت، می توان به ناهنجاری های متابولیکی در چشم، کلیه، اعصاب، عروق خونی و قلب اشاره نمود. بیماران دارای دیابت نوع ۱ در حین فعالیت ورزشی و بلافاصله بعد از فعالیت ورزشی مستعد کاهش گلوکز ناشتا هستند. فعالیت ورزشی می تواند منجر به نوسان شدید میزان گلوکز پلاسما گردد که برای مدیریت این بیماری قابل استفاده است. با این وجود، بیماران دیابتی نوع ۱ غیر حاد، مجبور به محدود کردن فعالیت ورزشی و کنترل منظم سطوح گلوکز ناشتا خود نیستند. بسیاری از ورزشکارانی که دارای بیماری دیابت نوع ۱ هستند با موفقیت به شرکت در تمرین و مسابقات ورزشی می پردازند. کنترل سطوح گلوکز خون در یک فرد دیابتی نوع ۱ مشغول به فعالیت ورزشی، مهم می باشد به طوریکه برنامه غذایی و دوزهای انسولین را می توان بر اساس آن تنظیم نمود. با این وجود فعالیت ورزشی، گلوکز در دسترس را افزایش می دهد و احتیاجات انسولین را در دوره های ورزشی کاهش می دهد (هوبینگر و همکاران[۲] ۱۹۸۵). کاسی و نیکولاس[۳] (۲۰۰۹) در مقاله مروری خود بیان نمودند که تمرین مقاومتی فزاینده در مقایسه با عدم فعالیت ورزشی منجر به کاهش معنی دار در میزان HbA1c می گردد. در حالی که در هنگام مقایسه با فعالیت ورزشی هوازی، تفاوت معنی داری در میزان HbA1c وجود دیده نمی شود. تمرین مقاومتی فزاینده در مقایسه با عدم فعالیت ورزشی منجر به بهبود شایانی در قدرت عضلانی می گردد؛ همچنین تغییرات معنی داری در ترکیب بدنی رخ نمی دهد. تمرین استقامتی قدرت را افزایش می دهد و منجر به کاهش معنی داری در HbA1c می گردد که احتمالا از لحاظ بالینی برای بیماران دیابتی با اهمیت و قابل توجه می باشد.

 

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت tinoz.ir مراجعه کنید.

۱-۲ بیان مسئله

تمرین استقامتی یک گزینه مناسب جهت مدیریت گلوکز ناشتا در افراد دیابتی می باشد (کسی و همکاران ۲۰۰۹). جهت درمان و یا کنترل این بیماری روش های درمانی مختلفی مانند استفاده از داروهای طبیعی و یا اصلاح شیوه زندگی به بیماران توصیه می شود (گلوریا و همکاران[۴] ۲۰۰۳). تعدادی از گیاهان به عنوان مداخله گرهای کاهش دهنده قند و چربی خون مبتلایان به دیابت مورد بررسی قرار گرفته اند. برای مثال، عصاره سیب زمینی هندی[۵]، گل ختمی چینی[۶]، صبر زرد [۷]، شوید[۸] و دارچین[۹] موجب کاهش میزان کلسترول تام و تری گلیسیرید سرم و همچنین بهبود حساسیت انسولینی موش های صحرایی نر دیابتی می شوند (گلوریا و همکاران ۲۰۰۳). یکی از اثر گذارترین گیاهان دارویی که برای کنترل قند خون مورد استفاده قرار می گیرد دارچین است. دارچین با نام علمی سیناموموم زیلانیکوم[۱۰] از خانواده برگ بو می باشد (امامی ۱۳۸۱). قسمت مورد استفاده دارچین، پوست ساقه این گیاه می باشد که به رنگ قهوه ای است و اسانس حاصل از تقطیر پوست و یا برگ های آن است که توسط بخار تولید می شود (امامی ۱۳۸۱ و زرگری ۱۳۷۰). دارچین در طب سنتی به عنوان نیرو دهنده، مسکن، ضد اسپاسم، ضد التهاب و کاهش دهنده درد قاعدگی استفاده می شود (میرحیدر ۱۳۷۵). دارچین دارای آمیدون، موسیلاژ، تانن،مواد رنگی، اکسالات کلسیم، قند، سینامومین، اسانس و زرین است. اثر فیزیولوژیکی آن مربوط به اسانس و تانن است (زرگری ۱۳۷۰). جزء اصلی اسانس دارچین سینامالدئید است و اسانس حاصل از پوست آن حاوی ۵۵-۵۷ درصد سینامالدئید و ۵-۱۸ درصد اوژنول می باشد و گزارش شده است که اثر ضد اسپاسمی دارچین مربوط به سینامالدئید می باشد. همچنین اوژنول نیز می تواند از بیوسنتز پروستا گلندین جلوگیری کند و بر التهاب مؤثر باشد. تحقیقات داروشناسی و سم شناسی خطر بخصوصی را برای مصرف دارچین در انسان ها نشان نمی دهند (کلر و همکاران[۱۱] ۱۹۹۲). مطالعات نشان داده اند که بیش از ۵۰ ترکیب مختلف در دارچین وجود دارند که بیش از همه پلیمری به نام متیل هیدروکسی چاکلون (MHCP) در متابولیسم گلوکز نقش دارد (کارالی و همکاران[۱۲] ۲۰۰۱). این ماده یک نوع پلی فنل محلول در آب یا فلاوونوئید است که باعث افزایش اکسیداسیون گلوکز می شود (فان ورت و سگلمان[۱۳] ۱۹۷۱). MHCP موجود در دارچین همراه با انسولین سبب افزایش ورود گلوکز به داخل سلول می شود و با افزایش پاسخ به انسولین مصرف گلوکز توسط سلول را تا ۲۰ برابر افزایش می دهد (لیمرز و مولر[۱۴] ۱۹۹۷، کولاس و ژانگ[۱۵] ۱۹۹۵). نتایج متناقضی در رابطه با تغییرات گلوکز خون بر اثر مصرف دارچین بدست آمده است. غیبی و همکاران در سال ۱۳۸۴، اثر دارچین را بر میزان گلوکز خون در حضور و عدم حضور انسولین در موش های دیابتی بررسی کردند و نتایج مطالعه آنها نشان داد که در افراد دیابتی دارای گلوکز خون بالا که به انسولین نیاز دارند، ماده MHCP موجود در دارچین ممکن است عملکرد انسولین را تقویت کند. در مقابل تانگ و همکاران[۱۶] ۲۰۰۸، اثر دارچین و زردچوبه را بر دفع اگزالات ادراری، لیپیدهای پلاسما و گلوکز خون در افراد سالم بررسی کردند. نتایج این مطالعه حاکی از آن بود که هیچ تغییر معنا داری در گلوکز خون ناشتا و نیم رخ چربی ها بر اثر استفاده چهار هفته ای از مکمل دارچین، حاصل نشد. از طرفی فعالیت بدنی منظم بخش مهمی از برنامه های کاهش وزن است، که مانند کنترل رژیم غذایی، مصرف دارو یا تزریق به موقع انسولین می تواند موجب جذب قند بیشتری توسط عضلات فعال شود. در زمینه تاثیر انواع روش های تمرینی (هوازی، مقاومتی، ترکیبی و انعطاف پذیری) بر نشان گرهای[۱۷] دیابت و عوامل موثر بر آن، بررسی هایی متعددی صورت گرفته است (کسی و همکاران ۲۰۰۹، کارمن و همکاران[۱۸] ۲۰۰۲، دیوید و همکاران ۲۰۰۲، دیوید و همکاران ۲۰۰۶دیلورتو و همکاران[۱۹] ۲۰۰۳). برای مثال، تانتون[۲۰] و همکاران گزارش کردند فعالیت بدنی سبب کاهش غلظت تری گلیسرید سرم و بهبود حساسیت به انسولین می شود (تانتون و همکاران ۱۹۹۷). ایزومی و همکاران[۲۱] نشان دادند تمرین مقاومتی ایزومتریک موجب افزایش ۳۰% در محتوی [۲۲]GLUT4 گردیده و از این طریق مقاومت انسولینی را بهبود می بخشد (ایزومی و همکاران ۱۹۹۹). رینولدز و همکاران[۲۳] گزارش نمودند تمرینات مقاومتی حساسیت انسولینی را بهبود می بخشد (رینولدز و همکاران ۲۰۰۷). دیوید و همکاران[۲۴] گزارش دادند، تمرین مقاومتی با شدت بالا شاخص های گلایسمیک را بهبود می بخشد (دیوید و همکاران ۲۰۰۲). همچنین آندرو و همکاران[۲۵] در پژوهشی که اثر تمرینات دایره ای در ترکیب با تمرین هوازی و تمرین مقاومتی را بر شاخص های کنترل گلایسمیک، آمادگی قلبی تنفسی، قدرت عضلانی و ترکیب بدنی بررسی کردند، گزارش نمودند که هموگلوبین گلیکوزیله (HbAIC) و گلوکز ناشتا متعاقب این تمرینات کاهش می یابد (آندرو و همکاران ۲۰۰۲). جاسون و همکاران[۲۶] (۲۰۰۸) نشان دادند یک هفته فعالیت ورزشی هوازی منجر به بهبود شاخص های گلایسمیک بیماران دیابتی نوع ۲ می گردد (جاسون و همکاران ۲۰۰۸)؛ سونمین و همکارن[۲۷] (۲۰۰۷) نشان دادند فعالیت ورزشی هموستاز گلوکز ار در موش های دیابتی بهبود می بخشد (سونمین و همکاران ۲۰۰۷)؛ شوندی و همکاران (۱۳۸۹) گزارش نمودند تمرینات مقاومتی منجر به بهبود شاخص های قندی و نیم رخ چربی زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ می گردد (شوندی و همکاران ۱۳۸۹). همچنین صفرزاده (۱۳۹۱) در بررسی خود به تاثیر مثبت ۴ هفته تمرین مقاومتی بر غلظت واسپین، IL-6، CRP و TNF-α در سرم موش های صحرایی اشاره نمود (صفرزاده و همکاران ۱۳۹۱). یاوری (۱۳۹۰) در مطالعه تاثیر تمرینات هوازی، مقاومتی و ترکیبی بر کنترل قند خون و ریسک فاکتورهای قلبی- عروقی (یاوری و همکاران ۱۳۹۰)، خورشیدی (۱۳۹۰) در بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی بر سطوح آلکالین فسفاتاز و استئوکلسین سرم در بیماران دیابتی نوع ۲ (خورشیدی و همکاران ۱۳۹۰)، رشیدلمیر (۱۳۸۹) در بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر مقادیر ادیپوکاین های پلاسمایی مردان میان سال (رشیدلمیر و همکاران ۱۳۸۹)، سوری (۱۳۹۰) در مطالعه تاثیر تمرین تناوبی هوازی بر RBP4 سرم و شاخص مقاومت به انسولین در بیماران دیابتی نوع ۲ (سوری و همکاران ۱۳۹۰) و تادیبی (۱۳۹۱) در بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی و مداخله دارویی بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت نوع ۲گزارش نمودند که فعالیت ورزشی منجر به بهبود شاخص های گلایسمیک و نیمرخ چربی (تادیبی و همکاران ۱۳۹۰)می گردد. با توجه به نبود اطلاعات در مورد اثر هم زمان مصرف عصاره دارچین و فعالیت بدنی استقامتی بر شاخص های قندی در افراد مبتلا به دیابت، این مطالعه به دنبال پاسخ به این سوال است که آیا تمرین استقامتی همراه با عصاره دارچین اثر معنی داری بر شاخص های قندی موش های صحرایی نر دیابتی دارد ؟

 

۲-۳ ضرورت تحقیق

استفاده درمانی از فعالیت بدنی برای درمان دیابت به ۶۰۰ سال قبل از میلاد مسیح توسط پزشک هندی به نام سوسورتا[۲۸] بر می گردد. در قرون بعد، درمان دیابت با ورزش یا استراحت کامل به صورت جای گزین انجام می گرفته است. البته امروزه پژوهش گران پی برده اند که استراحت کامل برای درمان دیابت ،مضر است (کانستانس و همکاران[۲۹] ۲۰۰۷). استفاده از ورزش توسط پزشکان به طور گسترده از قرن ۱۸ میلادی آغاز شد و در سال های آغازین قرن ۱۹ میلادی، پژوهش گران دلایل قطعی برای اثبات فواید ورزش در بازتوانی بیماران دیابتی ارائه نمودند (کانستانس و همکاران ۲۰۰۷). در سال ۱۹۱۹میلادی (بعد از آنکه سنجش میزان گلوکز خون متداول شد) محققین ثابت کردند که یک جلسه ورزش کوتاه مدت باعث کاهش میزان گلوکز خون می شود (کانستانس و همکاران ۲۰۰۷) و جوسلین[۳۰] ورزش را به همراه کنترل رژیم و تجویز انسولین به عنوان سه جزء درمانی مؤثر در دیابت در دهه ۱۹۲۰ میلادی معرفی نمود (دیلورتو و همکاران[۳۱] ۲۰۰۳). کمی بعد در سال ۱۹۲۶، لاورنس[۳۲] در مجله طبی بریتانیا گزارش کرد که ورزش، اثر انسولین در کاهش گلوکز خون را تشدید کرده و در نتیجه نیاز بیماران دیابتی نوع ۱ را به انسولین کاهش می دهد. بر پایه مطالعات وی بود که پزشکان، ورزش را به عنوان یک اصل در درمان دیابت به کار بردند (دیلورتو و همکاران ۲۰۰۳). ورزش در بیماران دیابتی موجب افزایش اعتماد به نفس، احساس بهتر و انرژی بیشتری می شود. به علاوه ورزش کردن عملکرد فکری، خواب و کاهش وزن را بهبود می بخشد و امید به زندگی را افزایش می دهد. در ضمن داشتن یک برنامه ورزشی منظم نشان دهنده نظم و ترتیب و خویشتن داری خوب بیمار است. این موضوع برای فردی که یک برنامه فشرده کنترل دیابت را پیش رو دارد بسیار مفید و با اهمیت است. ورزش منظم، گام بزرگی در بر طرف کردن اضطراب و افسردگی است. از این رو اصلاح شیوه زندگی و فعالیت جسمانی به افراد مبتلا به دیابت توصیه می شود. اثرات سودمند فعالیت بدنی بر بهبود بیماری دیابت و شاخص های گلایسمیک ناشی از آن شناخته شده است، اما اکثر این مطالعات اثرات ورزش را در بیش از چند هفته مورد بررسی قرار داده اند و همچنین این که از دارچین به عنوان عامل موثر بر شاخص های قندی و چربی خون در مطالعات مختلفی یاد شده و اطلاعات کاملی در مورد اثر هم زمان یک دوره فعالیت بدنی و مصرف عصاره دارچین بر بیماری دیابت در دسترس نمی باشد، نیاز به بررسی اثر هم زمان دو عامل عصاره دارچین (به عنوان یک مکمل خوراکی) و فعالیت بدنی به عنوان عوامل موثر بر شاخص های قندی وجود دارد. لذا با توجه به این که نتایج این تحقیق می تواند به بیماران دیابتی دیدگاه روشنی در خصوص اثر دارچین و تمرین مقاومتی بر شاخص های قندی ارائه نماید، ضرورت و اهمیت این مطلب بیش از پیش نمایان می شود. در صورت موثر بودن مصرف خوراکی عصاره دارچین بر شاخص های قندی می توان از این ماده به عنوان یک مکمل طبیعی سودمند جهت بهبود بیماری دیابت در افراد دیابتی بهره جست.
نتیجه تصویری برای موضوع افسردگی

 

۱-۴ اهداف تحقیق

 

۱-۴-۱ هدف کلی

هدف کلی مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره دارچین بر شاخص های قندی موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت می باشد.

 

۱-۴-۲ اهداف ویژه

 

 

توصیف و بررسی اثر تمرین استقامتی بر گلوکز ناشتای موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت

توصیف و بررسی اثر تمرین استقامتی بر انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت

توصیف و بررسی اثر تمرین استقامتی بر مقاومت به انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت

توصیف و بررسی اثر مصرف عصاره دارچین بر گلوکز ناشتای موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت

توصیف و بررسی اثر مصرف عصاره دارچین بر انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت

توصیف و بررسی اثر مصرف عصاره دارچین بر مقاومت به انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت

توصیف و بررسی اثر تمرین استقامتی همراه با عصاره دارچین بر گلوکز ناشتای موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت

توصیف و بررسی اثر تمرین استقامتی همراه با عصاره دارچین بر انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت

توصیف و بررسی اثر تمرین استقامتی همراه با عصاره دارچین بر مقاومت به انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت

۱-۵ سوالات تحقیق

 

 

آیا تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره دارچین اثر معنی داری بر میزان گلوکز ناشتای موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت دارد؟

آیا تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره دارچین اثر معنی داری بر میزان انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت دارد؟

آیا تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره دارچین اثر معنی داری بر میزان مقاومت به انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت دارد؟

۱-۶ فرضیه های تحقیق

 

 

تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره دارچین اثر معنی داری بر کاهش گلوکز ناشتای موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت دارد.

تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره دارچین اثر معنی داری بر کاهش انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت دارد.

تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره دارچین اثر معنی داری بر کاهش مقاومت به انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت دارد.

۱-۷ پیش فرض های تحقیق

۱-۵-۱ عصاره دارچین بر شاخص های قندی اثر دارد.
۱-۵-۲ فعالیت های ورزشی به طور کلی بر شاخص های قندی اثر دارند.
۱-۵-۳ فعالیت ورزشی استقامتی بر شاخص های قندی اثر دارند.

 

۱-۸ محدودیت های تحقیق

۱-۸-۱ محدودیت های غیر قابل کنترل
۱-۸-۱-۱ کنترل میزان دقیق غذای مصرفی هر یک از موش ها
۱-۸-۱-۲ کنترل میزان فعالیت های روزانه هر یک از موش ها
۱-۸-۱-۳ کنترل هریک از ویژگی های بیولوژیک و ریتم شبانه روزی موش ها
۱-۸-۱-۴ واکنش یکسان موش ها به داروی استروپتوزوتوسین
۱-۸-۱-۵ یکسان بودن گلوکز خون موش ها در شروع دوره تمرین به دلیل واکنش متفاوت موش ها به داروی استروپتوزوتوسین
۱-۸-۱-۶ یکسان بودن واکنش های فیزیولوژیک و متابولیکی موش ها به دارچین
۱-۸-۲ محدودیت های اعمال شده توسط محقق
۱-۸-۲-۱ نمونه ها : نمونه ها از میان موش های صحرایی نر انتخاب شدند.
۱-۸-۲-۲ نژاد: موش ها از نژاد اسپراگودوالی بودند.
۱-۸-۲-۳ تغذیه: تغذیه موش ها از پلت مخصوص حیوانات در نظر گرفته شد.
۱-۸-۲-۴ الگوی زندگی: موش ها در دمای حدود ۲۰ تا ۲۲ درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی حدود ۵۵-۶۵ درصد نگهداری شدند.
۱-۸-۲-۵ چرخه روشنایی– تاریکی (۱۲ : ۱۲ ساعت) به طور دقیق توسط تنظیم کننده الکترونیکی نور سالن کنترل شد.

 

۱-۹ تعریف واژه ‏ها و اصطلاحات

۱-۹-۱ تمرین استقامتی:
به تمریناتی اطلاق می گردد که به صورت هوازی و با مدت زمان طولانی و شدت پایین انجام می شوند و دستگاه انرژی غالب دستگاه اکسیژن است (حسینی و همکاران، ۱۳۹۰). در مطالعه حاضر تمرین استقامتی در دو گروه به صورت شش و سه هفته و هر هفته پنج جلسه با شدت ۱۶ متر بر دقیقه دویدن بر روی نوارگردانانجام گرفت.
۱-۹-۲ دارچین:
دارچین گیاهی با نام علمی سیناموم زیلانیکوم و نام عمومی سینامون، به خانواده برگ بوها تعلق دارد و به عنوان مکمل غذایی از آن استفاده می شود و بومی سریلانکا و جنوب شرقی هند می باشد (میرحیدر ۱۳۸۶). در مطالعه حاضر دارچین با دوز ۱۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و به صورت درون صفاقی تزریق شد.
۱-۹-۳ گلوکز ناشتا:
گلوکز یکی از ساده ترین شکل های کربوهیدرات ها می باشد که در طبقه مونوساکارید ها قرار دارد (حسینی و همکاران، ۲۰۱۱). در مطالعه حاضر گلوکز به صورت میلی گرم بر دسی لیتر اندازه گیری شد.
۱-۹-۴ انسولین ناشتا:
انسولین یک پروتئین با وزن مولکولی ۵۸۰۸ می باشد که از جزایر بتای لانگرهانس ترشح می شود . یکی از اعمال اصلی انسولین کاهش گلوکز خون می باشد (حسینی و همکاران، ۲۰۱۱). در مطالعه حاضر انسولین به صورت میکرو یونیت بر میلی لیتر اندازه گیری شد.
۱-۹-۵ مقاومت به انسولین:
یک پاسخ جبرانی توسط سلول های بتای لوزالمعده به کاهش حساسیت بافت های هدف (از جمله بافت های کبد، چربی و عضلانی) نسبت به اثرات متابولیک انسولین می باشد (حسینی و همکاران، ۱۳۹۱). در مطالعه حاضر مقاومت به انسولین به وسیله فرمول HOMA-IR اندازه گیری شد. شاخص HOMA-IR بر اساس حاصل ضرب غلظت گلوکز ناشتای سرم(میلی مول بر لیتر) در غلظت انسولین ناشتای سرم
(میکرو یونیت بر میلی لیتر) تقسیم بر ثابت ۱۸×۵/۲۲ اندازه گیری شد.

 

فصل دوم

 

مبانی نظری تحقیق

۲-۱ مبانی نظری تحقیق

 

۲-۱-۱ دیابت

دیابت یک بیماری جدی، شایع و پرهزینه می باشد که با وجود امکان کنترل آن، هنوز بیماران زیادی در دنیا به آن مبتلا می باشند (انجمن بین المللی دیابت، ۲۰۰۴) . بیماران دیابتی در معرض خطر ابتلا به عوارض وابسته به دیابت از قبیل کوری، بیماری های کلیوی، زخم پا و قطع عضو، بیماری قلبی- عروقی،سکته، عفونت و بیماری های دهان می باشند. بسیاری از این عوارض قابل پیش گیری هستند و یا حداقل می توان بروز آن ها را با کنترل دقیق گلوکز ناشتا، فراهم نمودن زمینه ای جهت مراقبت های پیش گیرانه از قبیل تشخیص زود هنگام اختلالات، مداخله و درمان، به تاخیر انداخت. با وجود آگاهی از فواید کنترل دقیق گلوکز ناشتا و مراقبت های پیش گیرانه، مطالعات اخیر نشان می دهند که بسیاری از افراد مبتلا به دیابت بخش عمده ای از این قبیل مراقبت ها را دریافت نکرده اند و این مسئله ناشی از یک اختلاف در نگرش، آموزش و موانع اصولی می باشد. به طور کلی، افراد مبتلا به دیابت از سطح سلامت پایین تری برخوردارند و نسبت به سایر افراد جامعه هزینه های بیشتری را جهت درمان صرف می کنند (شادان، ۱۳۸۸).

 

۲-۱-۲ دیابت و اثرات آن

از هزاران سال پیش، علائمی نظیر پرنوشی، پرخوری و پرادراری توجه پزشکان را به بیماری قند خون معطوف ساخته است. متأسفانه تا اواسط قرن بیستم میلادی تمام بیماران دیابتی سرنوشت مشترکی داشتند. اگرچه با کشف انسولین و استفاده ی وسیع از آن، طول عمر بیماران افزایش چشم گیری یافته است، اما ظهور عوارض درازمدت دیابت همچون انواع بیماری های میکرو و ماکرو واسکولار از جمله رتینوپاتی، نفروپاتی، نوروپاتی و سکته های قلبی و مغزی موجب شد تا چند سال از عمر بیماران با ناتوانی و زمین گیری سپری