• از سال ۲۰۰۴ طبق قطعنامه ۱۵۳۴ شورای امنیت، رئیس و دادستان دادگاه بین المللی کیفری برای یوگسلاوی سابق اقدام به ارائه گزارش هایی در پیشرفت کار، مطابق با استراتژی تکمیل دادگاه، به شورای امنیت ارائه می نمایند. این گزارش ها هر شش ماه یک با ارائه می شوند و در آن ها موازین اتخاذی و کارهای باقیمانده ی دادگاه گزارش می گردند. به موجب اوّلین گزارش در سال ۲۰۰۴ تا آن زمان دادگاه موفق شده بود که در مجموع به اتهام های پنجاه و دو نفر رسیدگی و حکم صادر نماید.
    دانلود پایان نامه
    Assessments and report of Judge Theodor Meron, President of the International Criminal Tribunal for the Former Yugoslavia, provided to the Security Council pursuant to paragraph 6 of Council resolution 1534 (2004), Letter dated 23 November 2004 from the President of the International Tribunal for the Prosecution of Persons Responsible for Serious Violations of International Humanitarian Law Committed in the Territory of the Former Yugoslavia since 1991, Addressed to the President of the Security Council,S/2004/897. Available at: http://www.icty.org/tabs/14/2 (Last Visited at 14 October 2013) ↑

 

  • Report on the Completion Strategy of the International Criminal Tribunal for Rwanda (as at 11 May 2012), Letter dated 22 May 2012 Ffrom the President of the International Criminal Tribunal for Rwanda Addressed to the President of the Security Council , S/2012/349, p. 23. Available at: http://www.unictr.org/AboutICTRCompletionStrategy/tabid/118/Default.aspx (Last Visited at 14 October 2013) ↑

 

  • Helena, Cobban, “International Courts Helps Achieve Peace“, Foreign Policy, Mar./Apr. 2006, pp. 22-26, In Ku, Nzelibe, op.cit, p .808 ↑

 

  • Wippman, op.cit, pp. 473-485; Damaska, “What Is the Point of International Criminal Justice?", op.cit, pp. 344-45 ↑

 

  • Cassese, “Reflections on International Criminal Justice“, op.cit, pp. 9-10 ↑

 

  • Rules of Procedure and Evidence, ICTY, Procedure in Case of Failure to Execute a Warrant, Rule 61(E). Available at: http://www.icty.org/sections/LegalLibrary/RulesofProcedureandEvidence (Last Visited at 14 October 2013); Statute of International Criminal Court for Yugoslavia, Art. 29, Cooperation and judicial assistance. Available at: http://www.icty.org/sid/135 (Last Visited at 14 October 2013); Rules of Procedure and Evidence, ICTR, Procedure in Case of Failure to Execute a Warrant , Rule.61(E). Available at: http://www.unictr.org/Legal/RulesofProcedureandEvidence/tabid/95/Default.aspx(Last Visited at 14 October 2013); Statute of International Criminal Tribunal for Rwanda, Art. 29, Cooperation and Judicial Assistance. Available at: http://www.unictr.org/Legal/StatuteoftheTribunal/tabid/94/Default.aspx (Last Visited at 14 October 2013); Rome Statute of the International Criminal Court, Requests for Cooperation: General Provisions, op.cit, Art. 87(5)(b) & (7) ↑

 

  • Karadzic ↑

 

  • Rodman, op.cit, p. 534 ↑

 

  • Extraordinary Session of the Assembly of the African Union, Addis Ababa, Ethiopia. Available at: http://www.au.int/en/content/extraordinary-session-assembly-african-union (Last Visited at 14 January 2014) ↑

 

  • Goldsmith ↑

 

  • Goldsmith, Jack, “The Self-Defeating International Criminal Court“, The University of Chicago Law Review, Vol.70, 2003, pp. 93-95 ↑

 

  • برای نمونه می توان به واکنش دولت ها از جمله دولت های کنیا و چاد (دولت های عضو دیوان بین المللی کیفری) و چین و سازمان اتحادیه آفریقا در رابطه با صدور قرار بازداشت عمرالبشیر رئیس جمهوری سودان توسط دیوان بین المللی کیفری اشاره نمود. علیرغم صدور دو قرار بازداشت و درخواست دیوان از دولت های عضو برای بازداشت و استرداد وی، دولت ها به ویژه دولت های عضو اتحادیه آفریقا به دلیل مخالفت با صدور این قرار از اجرای آن خودداری می نمایند. مهم ترین دلیل مخالفت این دولت ها و سازمان اتحادیه آفریقا در این اعتقاد است که قرار بازداشت رئیس جمهوری سودان را عاملی برای خدشه دار نمودن مذاکرات صلح بین طرفین درگیر می دانند. برای توضیح بیشتر رجوع شود به:
    Barnes, Gwen.P, “The International Criminal Court’s Ineffective Enforcement Mechanisms: The Indictment of President Omar Al Bashir“, Fordham International Law Journal, Vol.34, No.6, 2011, pp. 1584-1619 ↑

 

  • Akhavan, “Justice in The Hague, Peace in the Former Yugoslavia? A Commentary on the United Nations War Crimes Tribunal”, op.cit, pp. 743-51; Damaska, “The Reality of Prosecutorial Discretion: Comments on a German Monograph“, The American Journal of Comparative Law, Vol.29, 1981, p. 145 ↑

 

  • Drumbl, Atrocity, Punishment, and International Law, op.cit, p. 174; Akhavan, “Justice in The Hague, Peace in the Former Yugoslavia? A Commentary on the United Nations War Crimes Tribunal“, op.cit, pp. 747-49; Schabas, Thakur, op.cit, p. 284 ↑

 

  • Ku, Nzelibe, op.cit, p. 807 ↑

 

  • منظور از عدم استقلال در این جا نه در کارکرد محاکم کیفری، بلکه در شروع به کار این محاکم است. در رابطه با تشکیل محاکم بین المللی کیفری خاص این ایراد وارد است که این محاکم همواره توسط فاتحان جنگ ها و بعد از شکست طرف مقابل و به منظور محاکمه ی جرایم ارتکابی بازندگان جنگ تشکیل می شوند. ایراد عدالت فاتحان (Victor Justice) نسبت به محاکم نظامی نومبرگ و توکیو، دادگاه بین المللی کیفری برای یوگسلاوی سابق و حتی دادگاه بین المللی کیفری برای روآندا وارد است.
    Eisikovits, Nir, “Transitional Justice“, The Stanford Encyclopedia of Philosophy, Edward N.Zalta (ed.).2011, Available at: http://plato.stanford.edu/archives/win2011/entries/justice-transitional/ (Last Visited at 15 May 2013) ↑

 

  • Damaska, “What Is the Point of International Criminal Justice?", op.cit, p. 345 ↑

 

  • برای نمونه وزیر دادگستری یوگسلاوی سابق، دادگاه بین المللی کیفری برای یوگسلاوی سابق را متهم به تبعیض علیه صرب ها نمود زیرا به نظر وی نهادهایی مثل این دادگاه نهادهای حقوقی نیستند، بلکه نهادهای سیاسی اند.
    Justin Brown, World, Facing up to Atrocities?, CHRISTIAN SCI. MONITOR, Feb.16, 1999, at 6, In Wippman, op.cit, p. 486 ↑

 

  • STANLEY MILGRAM,OBEDIENCE TO AUTHORITY xi (1974), at 189, In Wippman, op.cit, p. 487 ↑

 

  • Margalioth, Yoram, Blumkin, Tomer, “Targeting the Majority: Redesigning Racial Profiling“, Yale Law & Policy Review, Vol.24, 2006, p. 325 ↑

 

  • منظور از عقلانیت در این جا عقلانیت مادی است. زیرا اگر عقلانیت را به معنای وسیع تری اعم از منافع مادی و غیرمادی درنظر بگیریم، شخصی که مرتکب عملیات انتحاری می شود هم بر مبنای عقلانیت عمل می نماید زیرا منافع شخصی غیرمادی اش آن قدر قوی است که انگیزه ای برای ارتکاب جرم حتی به بهای از دست رفتن جانش به او می دهد. برای توضیح بیشتر راجع به انواع انتخاب عقلانی رجوع شود به: نعیمی، سیدمرتضی، نقد و تبیین رویکرد اقتصادی حقوق، رساله دکتری، دانشگاه علوم و تحقیقات، تهران، بهار ۱۳۹۲، صص. ۷۹-۷۳ ↑

 

  • Damaska, “What Is the Point of International Criminal Justice?", op.cit, p. 344; Ku, Nzelibe, op.cit, p. 809 ↑

 

  • برای نمونه «چارلز تیلر»، رئیس جمهور سابق لیبریا یکی از برجسته ترین مرتکبان جرایم بین المللی است. وی در هنگامی وزیر دولت «ساموئل دوئه» بود با سرقت از خزانه به ایالات متحده آمریکا گریخت و در آن جا توسط پلیس فدرال آمریکا بازداشت شد. اما با فرار از آن جا به بیابان های لیبی فرماندهی یک گروه از شورشیان را عهده دار شد که بعدها منجر به سقوط حکومت دوئه در لیبریا شدند. رژیم تیلر بلافاصله درگیر جنگ داخلی شد که حدود هفت سال به طول انجامید. همچنین وی در دو جنگ داخلی در کشورهای همسایه، سیرالئون و گینه مشارکت داشت. کیفرخواست اخیر علیه وی به خاطر جنایات ارتکابی در سیرالئون است.
    Ku, Nzelibe, op.cit, p. 809
    چارلز تیلر به اتهام جنایات ارتکابی (یازده فقره جرم اتهامی از جمله جنایات علیه بشریت، جنایات جنگی و سایر تخلّف های سنگین حقوق بشردوستانه) در سیرالئون در دادگاه ویژه سیرالئون به پنجاه سال حبس محکوم می شود. در ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۳ حکم صادره توسط شعبه تجدیدنظر دادگاه ویژه سیرالئون تأیید می گردد.
    Prosecutor v. Charles Ghankay Taylor, Judgment, Appeals Chamber, Case No. SCSL-03-01-A, para. 708. Available at: http://www.sc-sl.org/scsl/listCasesdefendant.asp?caseno=1&PageIndex=1 (Last Visited at 30 January 2014) ↑

 

  • Damaska, “What Is the Point of International Criminal Justice?", op.cit, p. 344 ↑

 

  • Wippman, op.cit, p .479 ↑

 

  • Robert Jackson ↑

 

  • Minow, Martha, Between Vengeance ang Forgiveness,Facing History After Genocide and Mass Violence, 1998, p. 50, In Aukerman, op.cit, p. 68 ↑

 

  • Asmal, Kader, “International Law and Practice: Dealing with the Past in the South African Experience“, The Second Annual Grotius Lecture, American University of International Law Review, Vol.15, No.6, 2000, pp. 1221-222; Oshea, op.cit, pp. 76-77 ↑

 

  • International Committee of the Red Cross ("ICRC") Country Report on Bosnia-Herzegovina, (visited Jan. 25, 2000) <http://nt.oneworld.org/cfdocs/icrc/pages/reports/pdfs/bosnia.pdf> (on file with the Fordham International Law Journal), In Wippman, op.cit, p. 477 ↑

 

  • Ibid, p. 13, In Wippman, op.cit, p. 478 ↑

 

  • Ibid, p. 487 ↑

 

  • Ibid, p. 479 ↑

 

  • Drumbl, Atrocity, Punishment, and International Law, op.cit, p. 171 ↑

 

  • نمونه های جدیدتر از درگیری های قومی و مذهبی در کشورهای میانمار و پاکستان اتفاق افتاده اند. درصد عمده ای از مشارکت کنندگان در این درگیری ها مردم عادی هستند. درگیری هایی که در برخی موارد به آستانه ی ارتکاب جرایم بین المللی رسیده اند. ↑

 

  • برای اطلاع از نظر موافقان رجوع شود به:
    Ibid, pp. 169-73; Tallgren, Immi, “The Sensibility and Sense of International Criminal Law“, European Journal of International law, Vol.13, No.3, 2002,pp. 590-95; Wippman, op.cit, pp. 486-88; Ku, Nzelibe, op.cit, pp. 831-33; Goldstein-Bolocan, Maya, “Rwanda Gacaca: An Experiment in Transitional Justice“, Journal of Dispute Resolution, Vol.2, 2004-2005, pp. 394-95 ↑

 

  • مقایسه ای بین کمک های خارجی به دو جامعه انتقالی یعنی گواتمالا و روآندا گواهی بر اثبات این ادعاست. با وجود تفاوت های مهمی که در رابطه با کمک های خارجی به این دو جامعه انتقالی برای کمک به برنامه عدالت انتقالی آن ها وجود داشت، اما نقطه ی اشتراک آن ها در اختصاص یافتن بخش عمده ای از کمک های خارجی در اصلاح ساختار امنیتی آن ها بود. با توجه به اولویت هدف صلح و امنیت بین المللی، میزان عمده ی کمک های اختصاص یافته برای اصلاح ساختار امنیتی این دو کشور در مقایسه با نظام عدالت کیفری آن ها حاکی از آن است که کشورها و سازمان های کمک کننده بر این اعتقاد هستند که برای تحقق صلح و ثبات و ممانعت از سرگیری مجدد خشونت ها، اصلاحات ساختاری در این کشورها بیشتر از اجرای عدالت کیفری می تواند در تحقق این هدف مثمر ثمر واقع گردد. بنابراین از قدرت بازدارندگی بیشتری برخوردار هستند.
    Petersen, Stina, Samset, Ingrid and Wang, Vibeke, “Foreign Aid to Transitional Justice: The Cases of Rwanda and Guatemala, 1995-2005“, Ambos, Kai, Large, Judith and Wierda, Marieke, Building a Future on Peace and Justice: Studies on Transitional Justice, Peace and Development, Springer, Berlin, 2009, pp. 439-469 ↑

 

  • De Mesquita, Bruce Bueno, “An Institutional Explanation of the Democratic Peace“, American Political Sience Review, Vol.93, No.4, 1999, pp. 791-807; D.A.Hibbs, Mass Political Violence: A Cross National Analysis, 102, 1973, In Ku, Nzelibe, op.cit, p. 811 ↑

 

  • Hibbs, op.cit, In Ku, Nzelibe, op.cit, p. 812 ↑

 

  • Samuel p.Huntigton, Political Order in Changing Societies, 1968, In Ku, Nzelibe, op.cit, p. 813 ↑

 

  • Patrick J. McGowan, “African Military Coups D’Etat, 1956-2001: Frequency Trends, and Distribution“, Journal of Modern African Studies, Vol.41, 2003, p. 341 ; Paul Collier & Anke Hoefller, “On the Incidence of Civil War in Africa“, Journal of Conflict Resolution, Vol.46, 2002, In Ku, Nzelibe, Ibid, p. 801 ↑

 

  • Foreign Policy & The Fund for Peace, The Failed State Index, Foreign Policy, May/June 2006, p. 50. Available at: http://www.foreignpolicy.com/story/cms.php?story_id=3420 (Last Visited at 14 November 2013) ↑

 

  • Fletcher, Weinstein, op.cit, pp. 635-39 ↑

 

  • Alvarez, op.cit, p. 458 ↑

 

  • برای نمونه یکی از دلایل این تفاوت ها، خواست مجریان عدالت کیفری بین المللی برای چیره شده بر مشکلات اثبات اتهام مأموران رده بالای دولتی است که مشارکت مستقیمی در ارتکاب جرایم بین المللی نداشته اند. این امر ممکن است باعث شود که محاکم بین المللی کیفری قواعدی را به اجرا گذارند که نسبت به قوانین ملی و محلی از ملاحظات اخلاقی کمتری برخوردار باشند. این موضوع را می توان در برخی قواعد دادرسی محاکم بین المللی کیفری مشاهده نمود. برای نمونه طبق قواعد دادرسی و ادله دادگاه بین المللی کیفری برای یوگسلاوی سابق، کیفرخواست توسط دادستان علیه متهمی صادر می شود که قبل از صدور کیفرخواست هیچ فرصتی برای دفاع از خود ندارد. در حالی که طبق قواعد دارسی یوگسلاوی سابق و همین طور اکثر قواعد دادرسی کشورهای با نظام حقوقی رمی ـ ژرمنی، متهم قبل از صدور کیفرخواست فرصت دفاع از خود را دارد. با ملاحظه این ویژگی این امکان وجود دارد که در نظر جوامع محلی نظام بین المللی کیفری ناعادلانه به نظر آید.
    Damaska, “What Is the Point of International Criminal Justice?", op.cit, p. 348 ↑

 

  • البته این که بتوان بین آثار جهانی و محلی اجرای عدالت کیفری بین المللی تعادلی ایجاد نمود، موضوعی بحث برانگیز است.
    Reisman, Michael.M, “Legal Responses to Genocide and Other Massive Violations of Human Rights“, op.cit, pp. 79-80 ↑

 

  • در این زمینه تجربه دو دادگاه بین المللی کیفری برای یوگسلاوی سابق و روآندا ناموفق بوده است. به طوری که هیچ تلاشی از سوی این محاکم برای توضیح و توجیه جنبه های ناآشنای قواعد دادرسی کیفری بین المللی که اغلب برگرفته از نظام های حقوقی کامن لا بود، صورت نگرفت. حتی در رابطه با کنارگذاشتن انتظارات غیرواقع بینانه جامعه انتقالی که امید محاکمه تمام عاملان جرایم بین المللی را در این محاکم داشتند، تلاشی صورت نگرفت. این انتظارات غیرواقع بینانه منشأ بدبینی این جوامع نسبت به عملکرد این محاکم بودند که این امر منجر به تحلیل کارکرد آموزشی این محاکم در این جوامع شد. برای توضیح بیشتر در زمینه کاستی های این دو دادگاه در ایفای نقش آموزشی، رجوع شود به:
موضوعات: بدون موضوع
[پنجشنبه 1400-07-29] [ 01:03:00 ب.ظ ]