پس کسی که دائما متأدب به آداب الهی است در فلاح و رستگاری دائم است از امام حسن عسکری نقل شده که فرمود: ‌و من تأدّب بأدب الله عزوجل أدّاه الی الفلاح الدائم ^[۴۷۱])
نتیجه نهایی
آنچه که از این ابحاث می توان نتیجه گرفت این است که علم خاص که همان رؤیت ملکوت هر شیء و برهان الهی است شخص عالم به درجه ای از قرب می رسد که یکی از پیامدهای آن ملکه عصمت است عصمت همان طور که در فصل دوم گذشت تسلط به جوانح و جوارح است که این عملیات عقل عملی است و این علم باعث کننده و موجد عقل عملی است ولی بحث مهمی که از سیاق آیات بدست می آید خداوند متعال برای انبیای خود فضایِ خاصی را در نظر گرفته است. انبیا در این بیوت و خانواده های خاص این علم ویژه را به ذریه بعد از خود منتقل می کردند و نباید تصور کرد که شخص نبی به حسب اتفاق در هر خانواده ای با هر موقعیتی قرار می گیرد که این هم جهل به حق انبیا است و هم اینکه حکمت نافذه ی خدا را نادیده انگاشتن است همان طور که انبیا سعی می کردند که دین خود را در جوامع بشری نشر دهند همیشه مواظب خانواده و ذریه خود هستند بنابرین در قرآن حکیم این جهت مورد ملاحظه و به هدف خاص گزارش شده است که در واقع همان معرفی انبیا به نحو حقیقی است و شخصیت اصلی انبیا را بدون اجمال و ابهام به شرح گذاشته است.

بنابرین اگر پیامبری به شاگردی پیامبری در بیاید مانند جریان خضر و موسی علیهما السلام، و یا برای تربیت و رشد نبی از انبیا باید اهل آن نبی تحت کفالت نبی دیگری باشد نظیر حضرت مریم که تحت کفالت حضرت زکریا قرار گرفت، و یا خداوند متعال به مباشرت خود اهل نبی را زیر نظر داشته باشد مانند آنچه بر مادر حضرت موسی گذشت و امثال این موارد که در قرآن مورد بحث قرار گرفته است همه نشانگر این مطلب است که بیوت انبیا و خانواده های آنها به شیوه ی خاص تحت تربیت و بالندگی ویژه ای الهی قرار گرفته اند که این جهت در فصل آخر نوشته به صورت مفصل نسبت به بعضی از انبیا پرداخته شد.
و در نتیجه این شد که این فضایِ خاص و شرایط ویژه با تدبیر اللهی است که برای ایجاد آن علم خاص تدارک شده است که این اشخاص برای امری بالاتر از نبوت و عصمت تربیت بشوند و آن قرب ویژه آنها به حضرت حق است. همان طور که در بحث حضرت موسی گذشت که در (و اصطنعتک لنفسی) بحث عصمت انبیا از مراتب دانی شخصیت انبیا است و مباحث عالی ذات مقدس انبیا در سیر عرفانی که به صورت سیر انفسی یا آفاقی است بحث می شود که در خلال ابحاث، گذشت که این معرفت به انبیا از معارف بزرگی است که قرآن ارائه می دهد و در صدد است که مخاطبان خود را در چنین فکری قرار دهد و از این معرفت نصیبی برگیرند. و معلوم شد این نوع معرفت قرآنی نسبت به انبیا علاوه بر اینکه تمام شبهات را می زداید به شرح صراط مستقیم انبیا می پردازد تا در کنار آن الگو و اسوه را معرفی بکند.
منابع و مآخذ
قرآن کریم
ترجمه : فولادوند
آلوسی، سید محمود، روح المعانی، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۵ ق.
آملی، سید حیدر، تفسیر المحیط الاعظم، انتشارات وزارت ارشاد اسلامی، ۱۴۲۲ ق.
ابن بابویه، محمد ابن علی، توحید صدوق، ناشر جامعه مدرسین، ۱۳۷۸ ش.
ابن حجر عسقلانی، احمد بن محمد، الاصابه، بیروت دار الکتب العلمیه، سال ۱۴۱۲ ق.
ابن شهر آشوب، محمد ابن علی، مناقب آل ابی طالب، ناشر علامه، سال ۱۳۷۹ ش.
ابن طاووس علی ابن موسی، سعد السعود، قم ناشر دار الذخائر .
ابن فارس، ترتیب معجم مقاییس اللغه، ناشر پژوهشگاه حوزه و داتشگاه، بهار۱۳۹۰٫
امام سجاد علیه السلام، صحیفه سجادیه، دفتر نشر الهادی ۱۳۷۶ ش
بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخاری، ناشر دار الطوق النجاه، ۱۴۲۲ه ق .
برقی، احمد ابن محمد، المحاسن، دار الکتب الاسلامیه، سال ۱۳۷۱ ش.
تمیمی واحدی، عبد الواحد بن محمد، غرر الحکم، ناشر دار الکتاب العربی، سال ۱۴۱۰ .
تفسیر منسوب به امام حسن عسکری، مدرسه امام مهدی، ۱۴۰۹ ق.
جوادی، عبدالله تسنیم، مرکز نشر اسراء، ۱۳۹۱ ش.
خمینی، روح الله شرح دعای سحر، ناشر دار الکتب، ۱۳۶۳ ش.
زمخشری، محمود، الکشاف، ناشر دار الکتب العربی، سال ۱۴۰۷ ق.
سید رضی، محمد ابن حسین، نهج البلاغه، ناشر هجرت، ۱۴۱۴ق.
سیوطی، جلال الدین، الدر المنثور، ناشر کتابخانه مرعشی نجفی، سال ۱۳۰۴ق.
صدوق، ابن بابویه محمد ابن علی، عیون أخبار الرضا علیه الاسلام، نشر جهام، ۱۳۷۸ ش .
صدوق، ابن بابویه محمد ابن علی، من لا یحضره الفقیه، موسسه نشر اسلامی، ۱۴۲۹ ق.
صفار، محمد ابن حسن، بصائر الدرجات، ناشر مکتبه المرعشی النجفی، سال ۱۴۰۴ق.
طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ناشر دار الکتب الاسلامیه، زمستان ۱۳۷۲٫
طبرسی، فضل ابن حسن، مجمع البیان، ناشر ناصر خسرو، ۱۳۷۲٫
طوسی، محمد ابن حسن، الامالی طوسی، ناشر دار الثقافه، سال ۱۳۱۴ ق.
طوسی، محمد ابن الحسن، التبیان، ناشر دار الاحیاء التراث العربی .
عاملی، سید جعفر مرتضی، الصحیح من سیره النبی، ناشر المرکز الاسلامی للدراسات، سال ۱۴۲۵ ق.
فخر رازی، محمد ابن عمر، مفاتیح الغیب، ناشر دار الکتب العربی، سال ۱۴۲۰ق.
فراهیدی، خلیل ابن احمد، العین، ناشر هجرت، سال ۱۴۰۹ ق.
فیض کاشانی، محمد محسن، الوافی، ناشر کتابخانه امیر المومنین، سال ۱۴۰۶٫
فیض کاشانی، محمد ابن محسن، تفسیر صافی، ناشر انتشارات الصدر، سال ۱۴۱۵٫
قمی، علی ابن ابراهیم، تفسیر قمی، ناشر دار الکتب، ۱۳۶۸٫
قمی مشهدی، محمد بن محمد رضا، کنز الدقائق، چاپ سازمان انتشارت ارشاد اسلامی.
کلینی، محمد ابن یعقوب، الکافی، ناشر دار الکتب الاسلامیه، سال۱۴۰۷ ه ق.
مجلسی، محمد تقی، بحار الانوار، ناشر دار الاحیاء التراث العربی، سال ۱۳۰۴ ه ق.
مجلسی، محمد باقر، مرآه العقول، ناشر دار الکتب الاسلامیه، سال ۱۴۰۴ ه ق.
مصطفوی، حسن، التحقیق، نشر بنگاه ترجمه، تهران، سال ۱۳۶۰٫
مفاتیح الجنان مناجات شعبانیه، آیین دانش، ۱۳۹۰ ش.
ملاصدرا، محمد ابن ابراهیم، تفسیر القرآن، انتشارات بیدار، ۱۳۶۶٫
ملاصدرا، محمد ابن ابراهیم، شرح کافی، ناشر موسسه مطالعات و تحقیق فرهنگی، سال۱۳۸۳٫
مولوی، جلال الدین، دیوان شمس غزلیات ، نگاران قلم ، ۱۳۹۱ش
نراقی، محمد مهدی، جامع السعادات، نجف ناشر الحیدریه، سال ۱۳۹۷ه ق.
In the name of Allah