۵۱۱/۱ a

 

۹۱/۱ c

 

۴۷/۱ a

 

۱۲/۲ a

 

۶۲/۷ a

 

۳۴۶/۱ a

 

۹۵۵/۰ ab

 

۳۱/۲ a

 

۸۳/۴ c

 

۲۶ bc

 

 

 

N30

 

۲۹/۱۲ a

 

۷۵/۱۱ a

 

۳۷۵/۰ c

 

۰۱۶/۱ bc

 

۰۲/۶ a

 

۳۰/۱ a

 

۴۹/۱ b

 

۴۲/۹ a

 

۲۶۰/۱ b

 

۸۹۸/۰ b

 

۱۵/۲ b

 

۱۶/۲۰ b

 

۳۹ b

 

 

 

حروف مشابه در هر ستون بیانگر عدم اختلاف معنی دار در سطح احتمال ۱ درصد و ۵ درصد می باشد (آزمون LSD)
۵ میلی گرم در لیتر نانو ذرات نقره= N5 بدون نانو ذرات نقره= N0
۲۰ میلی گرم در لیتر نانو ذرات نقره= N20 10 میلی گرم در لیتر نانو ذرات نقره= N10
۳۰ میلی گرم در لیتر نانو ذرات نقره= N30
کوتاهی طول عمر گل­های بریده با انسداد آوندی همراه است زیرا در این شرایط تامین آب برای گل­ها کم می شود (رید، ۲۰۰۹). شکاف دادن ساقه می تواند بر جذب آب در ساقه بیفزاید و این امر در حفظ و چرخش ثابت آب و عمر گل های بریده موثر است (دی استیگتر و بروخایسن، ۱۹۸۶). به نظر می­رسد شکاف انتهای ساقه باعث جذب آب بیشتر شده و نانو ذرات نقره از تولید باکتری های انسداد آوندی جلو گیری کرده است.

لو و همکاران (۲۰۱۰) در بررسی غلظت های مختلف نانو ذرات در افزایش عمر پس از برداشت گل رز مشاهده کردند که غلظت ۵۰ میلی گرم در لیتر نانو ذرات بهترین تیمار و علت افزایش عمر گل را کاهش از دست دهی آب، کوچک شدن منفذ روزنه و در نتیجه کاهش تعرق در اثر اعمال نانو ذرات گزارش کردند.
کاظمی پور (۱۳۹۱) طی بررسی غلظت های مختلف نانو ذرات نقره بر روی گل بریده داودی بیان کرد که تیمار نانو ذرات نقره با غلظت ۱۰ میلی گرم در لیتر باعث افزایش عمر گلجایی شد.
۴-۲- جذب آب
جدول تجزیه واریانس داده ­ها نشان می دهد که، اثر تکی شکاف و نانو ذرات نقره معنی دار نشده است ولی اثر متقابل این دو عامل در سطح ۵ درصد آماری معنی دار شده است (جدول ۴-۱). مقایسه میانگین اثر متقابل نشان می­دهد که تیمار شکاف ۵ سانتی متری همرا با ۲۰ میلی گرم در لیتر نانو ذرات نقره با ۰۳۰/۲ میلی لیتر بر گرم وزن تر بیشترین جذب آب را داشته است . همچنین تیمار شاهد با ۱۵۳/۱ میلی لیتر بر گرم وزن­تر کمترین جذب آب را داشته است (جدول ۴-۲ و شکل ۴-۲).
ساکارز در ترکیب بیشتر محلول­ های نگهدارنده وجود دارد و تعادل آبی را در گل­های بریده بهبود می‌بخشد (هالوی و مایاک، ۱۹۷۹). این نقش قندها در کاهش میزان از دست دهی آب نیز نسبت داده می‌شود (مایاک و همکاران، ۱۹۷۴).
شعبانی و همکاران (۱۳۹۰) اثر سطوح مختلف نانو ذرات نقره را بر عمر گلجایی پرنده بهشتی بررسی و به این نتیجه رسیدند که تیمار نانو ذرات نقره باعث نابودی باکتری­ های انتهای ساقه و افزایش جذب آب توسط ساقه و افزایش عمر گلجایی می­شوند. لوک و همکاران (۲۰۰۷) با بررسی اثر نانو ذرات نقره با غلظت­های ۱ و ۵ میلی گرم در لیتر بر روی گل مریم منجر به افزایش میزان جذب آب و وزن تر نسبت به شاهد شد. خان و همکاران (۲۰۰۷) با مطالعه بر روی گل لاله (Tulipa hybrid L.) دریافتند که ترکیبات ضد میکروبی محتوای نسبی آب را تا ۵/۶۴ درصد در برگ ها و تا ۵/۵۸ درصد در گل ها افزایش داده است. بصیری و زارعی (۱۳۹۰) نشان دادند که تیمار ۵ میلی گرم بر لیتر نانو ذرات نقره باعث افزایش جذب آب در گل بریده میخک (Dianthus caryophyllus cv. ′Yellow Liberity′) گردید و برتری محسوسی نسبت به تیمار شاهد داشت.
برتری تیمارهای شکاف و نانو ذرات را می­توان به علت قرار گیری سطح وسیعی از ساقه در آب دانست که باعث بهبود رابطه آبی و افزایش حرکت جانبی در گل بریده گردیده است همچنین تیمار نانو ذرات با کاهش باکتری­ های انسداد آوندی انتهای ساقه باعث افزایش جذب آب شده است.
شکل ۴-۲- اثر تیمار های مکانیکی و نانو ذرات نقره بر روی جذب آب
بدون شکاف انتهای ساقه= C0 شکاف انتهای ساقه= C1
۵ میلی گرم در لیتر نانو ذرات نقره= N5 بدون نانو ذرات نقره= N0
۲۰ میلی گرم در لیتر نانو ذرات نقره= N20 10 میلی گرم در لیتر نانو ذرات نقره= N10
۳۰ میلی گرم در لیتر نانو ذرات نقره= N30