این دیدگاهها شامل دیدگاه مدیریتی، در این دیدگاه پس از شناخت مشکلات و نارساییهای یک سازمان و نیاز های آن ها، فرایند های مختلف تجزیه و تحلیل شده و با مراجعه به IT و با بهره گرفتن از تواناییهای سیستمهای اطلاعاتی سعی میشود تا نیاز های خواسته شده بر آورده شود.
دیدگاه بعدی، دیدگاه توسعه سیستمهای اطلاعاتی است. در این دیدگاه با آشنایی قبلی از تواناییهای IT و سیستمهای اطلاعاتی، فرایند های مختلف تجزیه و تحلیل و سپس با توجه به آن ها مهندسی مجدد و بهبود فرایندها، با توجه به فناوری، اجرا میشود. که این دیدگاه در این پروژه به کار گرفته میشود.
همان طور که در پیش بیان شد، اجرای ERP و پروژه BPR میتوانند لازم و ملزوم هم باشند؛ و یا همزمان و این به دلیل فعالیتهای مشترک مابین این دو است. برای طراحی سیستم در ابتدا نیاز به شناخت و بهبود فرایند های کسب و کار است و از طرفی برای بهبود فرایند های کسب و کار باید تواناییهای ممکن و مورد نظر در سیستم نهایی ERP را در نظر گرفت. این خود بیانگر ارتباط مابین این دو میباشد. در ادامه نحوه اجرا و ترکیب این دو را بیان خواهیم نمود.
اما پس از شناخت و حتی ایجاد فرایند های کسب و کار در معماری سرویس گرا، معضلی همچنان وجود دارد و آن نیاز به تحلیل پیوسته و به تبع آن تصمیم گیریهای مداوم است. زیرا طبق مطالب بیان شده، سازمان سرویس گرا سازمانی متغیر و چابک است. این تغییر در هر زمینه ای میتواند باشد. بنابراین نیاز به تغییر در تصمیمها هم دیده میشود؛ لذا در یک چارچوب سرویس گرا، همواره نیاز به بخشی تحت عنوان سیستم پشتیبان تصمیم دیده میشود. در ادامه این نیاز تشریح و این سیستم بیان میشود.
۲-۷ سیستم پشتیبان تصمیم[۱۸]:
۲-۷ -۱ تصمیم گیری:
مدیریت فرایندی است که اهداف سازمانی را با بهره گرفتن از منابع، به انجام میرساند. منابع ورودی های مطرح شده هستند و دستیابی به اهداف سازمان به عنوان خروجی نمایش داده میشوند. درجه موفقیت سازمان و کار مدیر اغلب با نسبت خروجیها به ورودی ها، اندازه گیری می شود. این نسبت یک نشانه برای بهرهوری سازمان است.
همه فعالیتهای مدیریتی حول تصمیم گیری سیر می کنند. مدیر در درجه اول یک تصمیمگیرنده است و سازمانها نیز با تصمیمگیرندههایی در سطوح مختلف پر شدهاند. ممکن است تصمیم گیران با انواع مختلفی از مسائل تصمیم روبرو شوند، مثل مسائل ساده روزمره و یا استراتژی های بلند مدت یک شرکت. تصمیم گیران یک سازمان، در سطوح مختلفی فعالیت میکنند از یک مدیر پروژه توسعه نرمافزاری تا یک مدیرعامل از یک شرکت بزرگ. این سطوح مختلف تصمیم گیری خصوصیات مختلفی داشته و به تکنیکهای پشتیبان تصمیم متفاوتی نیز نیاز دارند.
تصمیمها میتوانند به دو صورت شخصی و یا گروهی گرفته شوند. تصمیمهای شخصی اغلب در سطوح پایینتر مدیریت و در سازمانهای کوچکتر گرفته میشوند. در حالی که تصمیمهای گروهی معمولاً در سطوح بالاتر مدیریت گرفته می شود. در تصمیم گیری گروهی هر عضو درک و شناخت و راهحل شخصی خودش را برای مسئله دارد. اعضا گروه با تواناییهای مختلف و منابع عملی در یک تصمیم گیری شرکت می کنند. تصمیم گیری گروهی نسبت به تصمیم گیری شخصی به علت ناسازگاری بین اولویتها و علاقمندیهای متفاوت تصمیم گیران پیچیدهتر است. بنابراین ارتباطات بین اعضا گروه در تصمیم گیری گروهی بسیار مهم است. تصمیم گیری هر روز پیچیدهتر می شود و این پیچیدگی ناشی از سربار اطلاعات اضافی و نوسان محیطهای تصمیم گیری است. با تکنولوژیهای اطلاعات و سیستمهای ارتباطات پیشرفته، ما میتوانیم، کمیتهای صحیح بزرگ اطلاعات را، با سرعت و به آسانی پیدا کنیم. بنابراین پیشنهادهای بیشتری را میتوانیم تولید و ارائه کنیم. با این وجود، تغییر محیط تصمیمگیری، عدم قطعیت بیشتری را به تصمیمگیری، تحمیل می کند. که این امر باعث می شود که به تصمیم گیری پویا نیاز پیدا کنیم در این شرایط معمولاً نیاز داریم که تصمیمها سریعتر گرفته شوند. به دلیل پیچیدگی اعمال، خودکارسازی (اتوماسیون) و زنجیره اعمالی که یک خطا می تواند در بخشهای یک سازمان منجر شود، هزینه خطاها بسیار زیاد خواهد بود. به این دلایل تصمیم گیران تجاری به پشتیبانی تکنیکی برای کمک به تصمیم گیری سریع در یک چارچوب زمانی کوتاه، نیاز دارند. تجارت و محیط آن هر روز در حال پیچیدهتر شدن هستند و این تغییرات در عاملهای مهم، در تصمیم گیری مدیریتی نیز تأثیر میگذارند. به عنوان یک نتیجه، امروزه تصمیم گیری پیچیدهتر از قبل شده و گرفتن تصمیم به دلایل بسیاری مشکل شده است. اول اینکه تعداد پیشنهادهای در دسترس نسبت به قبل بیشتر شده است زیرا تکنولوژیها و سیستمهای ارتباطات پیشرفت کرده اند، به طور خاص اینترنت و موتورهای جستجوی آن، دادهها و اطلاعات بیشتری در دسترس قرار میدهند . بنابراین پیشنهادهای بیشتری میتوانند تعیین و توصیف شوند. با وجود سرعت دسترسی به داده ها و اطلاعات، پیشنهادهای تصمیم گیری باید تجزیه و تحلیل شوند که این کار نیازمند زمان و استدلال است. با وجود اینکه اطلاعات بهتر و بیشتری نسبت به قبل داریم، فشار زمانی، از اینکه تصمیمگیرنده بتواند همه چیزهایی که نیاز دارد را جمعآوری کند و آن ها را به کار بگیرد، جلوگیری می کند. دوم اینکه هزینه خطا های ایجاد شده به دلیل پیچیدگی و بزرگی دامنه اعمال، خودکار سازی (اتوماسیون) و زنجیره واکنشی که یک خطا می تواند در بسیاری از بخشهای سازمان باعث شود، بسیار بالا است. سوم اینکه در محیطهای با نوسان و با عدم قطعیت در عناصر، تغییرات پیوستهای وجود دارد. که کار تصمیم گیری را مشکل می کند. سرانجام اینکه تصمیماتی که برای پاسخ به داد و ستد گرفته میشوند، باید به سرعت گرفته شوند، پیشرفت در تکنولوژی، به خصوص در وب، سرعت بدست آوردن اطلاعات و سرعت مورد انتظاری که ما در تصمیم گیری داریم، را افزایش میدهد .
مسائل تصمیم میتوانند بر طبق ماهیتشان دستهبندی شوند. یک دستهبندی مهم بر مبنای ساختار مسئله به صورت زیر است:
ساختیافته ]۳[
نیمه ساخت یافته ]۴[
غیر ساختیافته ]۵[
یک مسئله تصمیم ساختیافته، می تواند به وسیله مدلهای ریاضی کلاسیک موجود، توصیف شود. مثل برنامهنویسی خطی و روشهای آماری. روالهایی برای بدست آوردن بهترین راهحل مانند روشهای راهحل استاندارد، شناخته شده اند. مثالهایی از مسائل تصمیم ساخت یافته: انتخاب یک محصول با کمترین هزینه از میان تمام محصولات، تعیین اینکه کدام طرح تولید از بین یک مجموعه می تواند بالاترین سود را داشته باشد.
مسائل غیر ساختیافته، مبهم و نامعلوم هستند و روش حل استانداردی برای آن ها وجود ندارد. درک مستقیم انسان اغلب اساس و پایهای برای تصمیم گیری در یک مسئله غیر ساختیافته است.
مسائل غیر ساختیافته نمونه، شامل: برنامه ریزی سرویسهای جدید، استخدام یک مدیر و انتخاب یک مجموعه از پروژه های توسعه برای یک مدت زمان طولانی است.
مسائل نیمه ساختیافته بین مسائل ساختیافته و غیر ساختیافته قرار دارند و فاکتورهای هر دو نوع مسائل را در بر دارند. حل این نوع از مسائل تصمیم، شامل یک نوع از روالهای حل بهینه استاندارد است و نیاز به درک مستقیم و قضاوت انسان دارد.
تجربه نشان داده است که روشهای پشتیبان تصمیم مبتنی بر کامپیوتر در مسائل تصمیم ساختیافته نسبت به مسائل غیر ساختیافته و نیمه ساختیافته بسیار مفیدترند.
۲-۷-۲ :دسته بندی مسائل تصمیم بر مبنای سطوح تصمیم گیری:
نوع دیگری از دستهبندی مسائل تصمیم بر مبنای سطوح تصمیمگیری:
جهت دانلود متن کامل پایان نامه به سایت azarim.ir مراجعه نمایید.
برنامه ریزی استراتژیک
کنترل مدیریت
کنترل عملیات.
برنامه ریزی استراتژیک؛ به مجموعه بزرگی از اهداف و سیاستگذاریها برای تخصیص منابع، اشاره دارد. این چنین تصمیمهایی در یک سطح مدیریتی بالا، غیر ساختیافته نرمال و با درجه بالایی از عدم قطعیت، قرار دارند.
کنترل مدیریت؛ به اکتساب و استفاده موثر از منابع، در اجرا اهداف تجاری، اشاره می کند؛ و تصمیمهای مربوط به آن در سطح متوسط مدیریتی قرار دارند.
تصمیمهای کنترل عملیات؛ درباره اجرای موثر وظایف خاص هستند. آن ها معمولاً ساختیافته و برای فرمولبندی به وسیله مدلهای ریاضی، نسبتاً ساده هستند و با ابزارهای مبتنی بر کامپیوتر حل میشوند.
تصمیم گیری یک فرایند مبتنی بر استدلال، منطقی یا غیرمنطقی است؛ و می تواند بر اساس فرضیات ضمنی و یا صریح باشد. تصمیم گیری منطقی به مجموعه حقایق و اداره کردن تحقیق مانند آنالیز داده و بررسیها و مصاحبهها، اهمیت میدهد. یک مدل تصمیم گیری منطقی درگیر یک فرایند شناخت است به طوری که هر مرحله یک ترتیب منطقی نسبت به مرحله قبل را دنبال می کند. تصمیم گیری غیرمنطقی، فرضیات و نتایج بدست آمده را بدون داده های صحیح و دقیق و تجزیه و تحلیل و مدل میسازد؛ و اغلب بر اساس تمایلات شخصی تصمیم گیرنده، عمل میکند. در برخی موارد میتوان این دو رویکرد را به شکل ترکیبی در نظر گرفت. رویکرد مطرح در این پروژه، بر این اساس است.
۲-۷-۳فرایند تصمیم گیری:
برای تعیین اینکه یک تصمیمگیرنده چطور تصمیم میگیرد، ابتدا باید فرایند و عمل تصمیم گیری را بررسی کنیم. آنگاه میتوانیم روشهای مناسب برای کمک به تصمیمگیرندگان را بشناسیم؛ و در نهایت میتوانیم سیستمهای پشتیبان تصمیم گیری را برای کمک به آن ها توسعه دهیم.
تصمیمگیری: تصمیم گیری فرایند انتخاب از میان پیشنهادهای مختلف برای رسیدن به اهداف است.
تصمیم گیری و حل مسئله: یک مسئله هنگامی اتفاق میافتد که یک سیستم نتواند به اهداف مسلم خود دست یابد، یا نتواند به نتایج پیش بینی شده برسد و یا اینکه نتواند طبق برنامه کار کند. تفاوت بین حل مسئله و تصمیم گیری ممکن است کمی مبهم باشد، برای درک بهتر این تفاوت، فازهای مختلف تصمیم گیری را بررسی میکنیم. هربرت سایمون در سال (۱۹۷۷). ]۳[
فرایند تصمیم گیری را در ۳ فاز اصلی بیان نمود. این سه فاز شامل هوشمندی، طراحی و انتخاب بود. او بعدها فاز چهارم اجرا را نیز اضافه نمود. نظارت می تواند به عنوان فاز پنجم در نظر گرفته شود (نوعی بازخورد)، اگر چه نظارت را میتوان در بهکارگیری فاز هوشمندی در فاز اجرا نیز دید. مدل سایمون کاملترین مشخصه از تصمیم گیری عقلانی است. یک جریان پیوستهی فعالیتها از هوشمندی به طراحی وجود دارد اما در هر فاز ممکن است یک بازگشت به فاز قبلی (بازخورد[۱۹]) وجود داشته باشد. مدل سازی یک قسمت ضروری از این روند است.
شکل ۲-۱۳- مدل تصمیم گیری ۳ فازی از هربرت سایمون
توسعه یافته این مدل به صورت شکل زیر میشود.
شکل ۲-۱۴- توسعه یافته مدل تصمیم گیری ۳ فازی هربرت سایمون
همان طور که بیان شد، تصمیم گیری یک فرایند انتخاب از میان پیشنهادهای ممکن است. هر عمل تصمیم گیری می تواند به وسیله توصیف مسئله، یک مجموعه پیشنهادها و معیارهای تصمیم وابسته به مسئله، توصیف شود. یک تصمیمگیرنده تمام این مراحل را طی می کند و سرانجام به یک راه حل نهایی دست مییابد.
۲-۷-۴تعریف:
تصمیم گیری یک فرایند شناختی شامل وظایف شناختی متفاوت مانند جمع آوری اطلاعات، ارزیابی وضعیتها، تولید و انتخاب پیشنهادها و اجرای راهحل است. سیستم پشتیبان تصمیم اغلب به وسیله تصمیمگیرندهها، برای کاهش خطاهای شناختی و بیشینه کردن کارایی اعمال، استفاده می شود. یک سیستم پشتیبان تصمیم، یک سیستم اطلاعات مبتنی بر کامپیوتر است که برای پشتیبانی از فعالیتهای تصمیم گیری سازمانی و تجاری، طراحی شده است. ]۳[
یک سیستم پشتیبان تصمیم گیری ممکن است به دلایل مختلفی مورد نیاز باشد. به عنوان مثال:
محاسبات سریع؛ یک کامپیوتر به تصمیمگیرنده اجازه میدهد که بسیاری از محاسبات را به سرعت و با هزینه کم انجام دهد. تصمیمهای زماندار بیشتر برای موقعیتها بحرانی هستند. مثل تصمیم یک پزشک در اتاق اورژانس یا تصمیم گیری یک خریدار سهام برای خرید یا فروش سهامی خاص.
تصویر درباره بازار سهام (بورس اوراق بهادار)
غلبه بر محدودیتهای انسانی محاسبات و ذخیرهسازی؛ مغز انسان در تجزیه و تحلیل اطلاعات و همچنین یادآوری آن ها دارای محدودیت است همچنین انسان ممکن است در یادآوری اطلاعات در زمان مورد نیاز و با دقت بالا دچار مشکل شود.
محدودیتهای انسانی؛ قدرت حل مسئله یک فرد دارای محدودیت است مخصوصاً زمانی که برای حل یک مسئله به اطلاعات و دانشهای مختلفی نیاز باشد. با تصمیم گیری گروهی میتوان بر این مشکل فائق آمد، ولی مشکلات هماهنگی و یا ارتباط بین اعضای گروه ممکن است به وجود بیاید که سیستمهای کامپیوتری این مشکلات را به اندازه قابل توجهی کاهش میدهند.
کاهش هزینه؛ کنار هم آوردن گروهی از تصمیم گیران مخصوصاً کارشناسان ممکن است هزینه زیادی داشته باشد. پشتیبانی کامپیوتری ممکن است باعث کاهش تعداد اعضای گروه شده و همچنین با به وجود آوردن امکان ارتباط اعضای گروه از مکانهای مختلف باعث کاهش هزینه مسافرت و یا سکونت می شود، همچنین استفاده از این سیستمها ممکن است بهرهوری را افزایش دهد که چنین پشتیبانیای از طرف تصمیم گیران مورد نیاز است. افزایش بهرهوری به معنای کاهش هزینه خواهد بود.
ارتباطات پیشرفته؛ گروهها میتوانند با کمک ابزارهای مبتنی بر وب، به راحتی با یکدیگر ارتباط و همکاری داشته باشند.
پشتیبان تکنیکی؛ بسیاری از تصمیمات نیازمند محاسبات پیچیدهای هستند. داده ها میتوانند در پایگاه داده های متفاوتی ذخیره شده باشند، مثلاً در پایگاه داده هایی خارج از سازمان، و یا ممکن است دارای قالبهای مختلفی مثل صدا یا گرافیک باشند، همچنین امکان دارد که انتقال سریع آن ها از مناطق دور مورد نیاز باشد که در این زمینه کامپیوترها میتوانند جستجو، ذخیره و انتقال داده مورد نیاز را با سرعت و با کمترین هزینه انجام دهند.
رقابت، فشار رقابتی تصمیم گیری را مشکل می کند. سازمانها باید قادر به ایجاد تغییرات در روند فعالیتها و ساختارها و همچنین نوآوری به طور متناوب و سریع باشند. فنآوریهای پشتیبان تصمیم گیری همانند سیستمهای خبره باعث به وجود آمدن قدرت میشوند. به این طریق انسانها میتوانند تصمیمات مناسبی را به سرعت اتخاذ کنند حتی اگر برخی دانشها را نداشته باشند.
دستیابی به انبار داده؛ انبار داده های بزرگ، اغلب شامل مقدار زیادی، تا حدود پتا بایت داده میباشند. برای سازماندهی و جستجو این داده ها، روشهای خاص و گاهی محاسبات موازی، نیاز است. ]۳[
پشتیبان کیفیت؛ سیستمهای پشتیبان تصمیم گیری میتوانند کیفیت تصمیمات گرفته شده را بهبود بخشند. برای مثال گزینه های بیشتری توسط تصمیم گیران قابل بررسی بوده، آنالیز ریسک به سرعت قابل انجام است. همچنین نظرات کارشناسان مختلف که ممکن است در مکانهای متفاوتی باشند به سرعت قابل جمعآوری هستند. با بهره گرفتن از کامپیوترها، تصمیم گیران میتوانند شبیهسازیهای پیچیدهای انجام داده و بسیاری از سناریوهای ممکن را بررسی کرده و اثرات متفاوت آن ها را به سرعت و با هزینه کم بررسی کنند.
بیشتر روشهای پشتیبان تصمیمگیری، پرسوجوی داده سریع و استفاده از مدلها را، برای تبدیل داده به اطلاعات قابل استفاده، برای رسیدگی به وسیله یک تصمیمگیرنده، فراهم می کنند. مثلاً داده میتواند به یک مدل پیش بینی داده مدل شود، این مدل بر اساس داده ها، یک پیش بینی انجام میدهد. ممکن است نتیجه پیش بینی به عنوان اطلاعات برای تصمیمگیری، استفاده شود. بعلاوه ممکن است توسط مدل دیگری نیز به کار گرفته شود و بدین وسیله اطلاعات و یا دانش اضافی را برای تصمیم گیری فراهم می کند. ]۳[
۲-۷-۵ مفهوم سیستمهای پشتیبان تصمیم:
اوایل ۱۹۷۰ اسکات- مورتون برای اولین بار مفهوم مهم سیستم پشتیبان تصمیم گیری را بررسی کرد. او سیستم پشتیبان تصمیم گیری را به عنوان یک سیستم مبتنی بر کامپیوتر محاورهای که به تصمیمگیرندهها در تجزیه و تحلیل داده ها و استفاده از مدلها، برای حل مسائل غیر ساختیافته، کمک می کند، تعریف کرد. بنا به تعریف دیگری از اسکات-مورتون وکین (۱۹۷۸) سیستم پشتیبان تصمیم گیری برای بهتر کردن کیفیت تصمیم، منابع عقلانی شخص را با تواناییهای کامپیوتر، پیوند میدهد. ] ۴[
یک تعریف کلاسیک دیگر از سیستم پشتیبان تصمیم گیری به شرح زیر است:
سیستمهای پشتیبان تصمیم، سیستمهایی هستند که منابع فکری شخصی را با تواناییهای کامپیوتر، برای بهبود کیفیت تصمیم، پیوند میدهد. سیستم پشتیبان تصمیم گیری یک سیستم پشتیبان مبتنی بر کامپیوتر برای مدیریت تصمیم گیرها، کسانی که به مسائل نیمه ساختیافته رسیدگی می کنند، است.
کلمه سیستم پشتیبان تصمیم گیری معمولاً برای توصیف هر سیستم کامپیوتری که تصمیمگیری را در یک سازمان پشتیبانی کند، استفاده می شود. یک سازمان ممکن است برای حل مسائل، یک سیستم مدیریت دانش برای همه کارمندان خود، داشته باشد. یک سیستم پشتیبان تصمیم گیری که به طور صحیحی طراحی شده باشد، می تواند یک نقش مهم را در گردآوری اطلاعات مفید از داده های اولیه، سندها، دانش شخصی و مدلهای تجاری، برای حل مسئله، ایفا کند. این سیستم، به تصمیمگیرندهها اجازه میدهد که تعداد زیادی از محاسبات را به سرعت انجام دهند. بنابراین مدلهای پیشرفته میتوانند برای حل مسائل تصمیم پیچیده، وضعیتهای اضطراری که اغلب نیاز به پاسخهای سریع دارند، توسط سیستم پشتیبان تصمیم گیری پشتیبانی شوند. بسیاری از مسائل تصمیم تجاری، شامل مجموعه داده های بزرگی هستند که در پایگاه داده های مختلف، انبارهای داده، و یا حتی در وب سایتهای خارج از سازمان ذخیره شده اند، سیستم پشتیبان تصمیم گیری می تواند برای کمک به تصمیمگیری، به طور موثری داده ها را بازیابی، پردازش و تجزیه تحلیل کند.
یک سیستم پشتیبان تصمیم گیری برای پشتیبانی تصمیمگیرنده در حل یک مسئله طراحی می شود نه برای جایگزینی آن. تواناییهای تصمیمگیرندهها از طریق استفاده از سیستم پشتیبان تصمیمگیری، به خصوص در موقعیتهای تصمیمهای غیر ساخت یافته، افزایش مییابد. در این مورد ممکن است هدف تصمیمگیری، به جای راهحل بهینه، یک راهحل، مطلوب و راضیکننده، باشد. حل مسائل غیر ساخت یافته معمولاً از طریق تعامل سیستم پشتیبان تصمیم گیری و تصمیمگیرنده، حاصل می شود. میخواهیم به تصمیمگیرندهها کمک کنیم تا بتوانند بهتر تصمیم گیری کنند. هر چند که تصمیم گیری بهتر به معنی تصمیم گیری سریعتر نیست. اما محیطهای تجاری که به سرعت تغییر می کنند، اغلب نیازمند تصمیم گیری های سریع هستند که ممکن است برای کیفیت تصمیمگیری، زیان بخش باشند.
۲-۷-۶ انواع سیستمهای پشتیبان تصمیم گیری:
مطابق با معیارهای مختلف، سیستم پشتیبان تصمیم گیری می تواند به انواع متفاوتی طبقه بندی شود. مانند سیستم پشتیبان تصمیم گیری شخصی، سیستم پشتیبان تصمیم گیری گروهی، سیستمهای پشتیبان مدیر اجرایی، سیستم پشتیبان تصمیم گیری مبتنی بر وب، سیستم پشتیبان تصمیم گیری راهبردی، سیستم پشتیبان تصمیم گیری برنامه ریزی مالی، سیستم پشتیبان تصمیمگیری مبتنی بر مدل، سیستم پشتیبان تصمیم گیری مبتنی بر ارتباطات، سیستم پشتیبان تصمیم گیری مبتنی بر داده، سیستم پشتیبان تصمیم گیری مبتنی بر سند و سیستم پشتیبان تصمیم گیری مبتنی بر دانش.
۲-۷-۷ روشهای پشتیبان تصمیم گیری:
سیستمهای پشتیبان تصمیم بر طبق روشهای پشتیبان تصمیم متفاوتی، که شامل مدلها، روشها، الگوریتمها و ابزارها میباشند، ساخته میشوند[۲۰]. ] ۳[
یک طبقه بندی مبتنی بر شناخت برای روشهای پشتیبان تصمیم پیشنهاد شده که شامل ۶ کلاس اصلی است.
مدلهای پردازش: مدلهای محاسباتی هستند که به پیش بینی فرایندهای پیچیده دنیای واقعی، کمک می کنند و فرضیاتی را درباره فرایند و یک تصمیم فرضی میدهند.
مدل پردازش نمونه، مدل احتمالی است، که یک توزیع احتمال از خروجیها را از یک توزیع احتمال شرایط ورودی در طی یک عملیات تحلیلی بر روی ورودی ها و رفتار فرایند، محاسبه می کند. زنجیره مارکوف یک مثال معمول از یک مدل پردازش احتمال است.
مدلهای انتخاب، از یکپارچهسازی ضوابط تصمیم گیری از میان پیشنهادها برای انتخاب بهترین پیشنهاد از یک مجموعه مجزا یا یک فضای توصیفی پیوسته از پیشنهادهای تصمیم، پشتیبانی می کنند. یک مدل انتخاب نمونه، یک مدل تصمیم گیری چندمعیاره است.
روشهای کنترل اطلاعات، توابعی از بازنمایی، دستکاری داده ها، دستیابی و بازبینی داده و اطلاعات را ارائه می کنند.