مطالعات انجام شده در ایران و جهان:
محقق سعی نموده از نزدیکترین تحقیقات که با موضوع تحقیق یکسان بوده استفاده نماید و به بررسی موضوع پرداخت از جیب در مطالعات دیگر بپردازد.
-در مطالعه ای که در سال ۱۳۹۰ توسط آصف زاده و همکاران با عنوان خانوارهای مواجه با هزینه های کمرشکن سلامت در شهرک مینودر قزوین بروی ۱۰۰ خانوار (۴۱۶ نفر) به صورت چند مرحله ای و با بهره گرفتن از پرسشنامه خودایفا انجام شد نتایج نشان داد که میزان مواجهه خانوارها با هزینه های کمرشکن سلامت در بخش خدمات بستری ۳درصد، سرپایی ۳ درصد و در بخش خدمات تشخیصی ۱درصد بود ، مواجهه کل خانوار با هزینه های کمرشکن ۲۴ درصد بود همچنین نتایج این مطالعه حاکی از آن بود که چارک های پایین درآمدی ۲٫۵ برابر بیشتر نسبت به چارک های درآمدی بالاتر در معرض هزینه های کمرشکن سلامت قرار می گیرند که اهمیت پرداخت های مستقیم از جیب خانوار را نمایان می سازد(آصف زاده و همکاران۱۳۹۲).
-در مطالعه ای که در سال ۱۳۸۸ توسط قیاسوند و همکاران با عنوان تعیین کننده های مواجهه با هزینه های کمرشکن سلامت در بیماران بستری در بیمارستان های مرتبط با دانشگاه علوم پزشکی ایران با بهره گرفتن از پرسشنامه انجام شد، نتایج نشان داد که ۸ متغیر شامل : جنسیت ، سکونت، بیماری اعضای خانواده، تعداد اعضای خانواده، تعداد دفعات بستری، سطح درآمد خانواده، مالکیت مسکن و پوشش بیمه درمان مکمل ارتباط معناداری با احتمال مواجه با هزینه های کمرشکن سلامت نشان دادند. نکته قابل تامل در این مطالعه عدم تاثیر بیمه سلامت کشور در جلوگیری از مواجه با هزینه های کمرشکن درمانی است که در نهایت نتیجه این بودکه می بایست سازوکارهای مناسب برای کاهش پرداخت مستقیم از جیب صورت بگیرد(قیاسوند و همکاران۱۳۸۹).
.
-در مطالعه ای که با عنوان هزینه های کمرشکن سلامت با بررسی ۳۹۰۸۸ خانوار توسط نکویی مقدم در سال ۲۰۱۲ انجام شد یافته های حاکی ازآن بود که ۲٫۸ درصد خانوارها با هزینه های کمرشکن سلامت مواجه شده اند همچنین نتایج دیگر این مطالعه نشان داد که فاکتورهای اجتماعی اقتصادی همچون پوشش بیمه ، بعد خانوار و وضعیت اقتصادی خانوار برروی مواجه خانوار با هزینه های کمرشکن سلامت موثر می باشند که می بایست برای کاهش این امر میزان پرداخت های مستقیم از جیب خانوار توسط ، نظام بیمه ای مناسب، سیستم ارجاع صحیح و برطرف کردن موانع موثر در این زمینه کاسته شود(نکویی ۱۳۹۱).
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی
مطالعه سو که با عنوان بررسی هزینه های کمرشکن سلامت در خانوارهای با درآمد کم ، در سال ۲۰۰۶انجام شد، یافته ها نشان دارد که افزایش تعداد اعضای بیمار یک خانوار احتمال مواجهه با هزینه های کمرشکن خدمات درمانی را افزایش می دهد به گونه ای که با هر واحد افزایش در تعداد افراد ، احتمال مواجه با هزینه های کمرشکن سلامت ۱٫۷ برابر افزایش می یابد(سو و همکاران۲۰۰۶).
-گرادلیس در مطالعه سال ۲۰۰۱ برابری شاخص های اجتماعی اقتصادی مرتبط با سلامت در کشورهای اتحادیه اروپا ، سهم هزینه های دارو از درآمد خانوار را یکی از شاخص های با بالاترین ضریب جینی (نابرابری شدید ) برآورد نمود (۳۷)که حکایت از این امر دارد که هزینه های دارویی به شدت فشار بر خانوارهای کم درآمد به بار می آورد و هزینه های پرداخت از جیب بالایی دارد(گرادلیس۲۰۰۱).
عکس مرتبط با اقتصاد
-در مطالعه ای که با عنوان بررسی هزینه های کمرشکن سلامت با تحلیل اطلاعات ۵۲ کشور توسط دیوید زو و همکارانش در سال ۲۰۰۳ با عنوان بررسی هزینه های کمرشکن سلامت در چند کشور انجام شد. یافته ها حاکی از آن بود که درصد هزینه های کمرشکن در بین کشورها بسیار متنوع بود ، هزینه های کمرشکن در کشورهای آمریکای لاتین به شدت بالا بود که به علت ۳ مسئله بود: ۱- فقر پرداخت های بیمه ای ۲- توانایی کم افراد برای پرداخت از جیب ۳- فراهمی خدمات بهداشتی مرتبط با پرداخت های مستقیم از جیب. در نهایت نتیجه گیری این شد که خانوار کم در آمد می بایست در مقابل این هزینه ها حمایت شوند و حمایت مالی بیشتری برای این خانوارها فراهم گردد. سیاستهای حمایتی در این کشورها می بایست مورد توجه قرار گیرد. هم چنین مطالعه ای در گرجستان نشان داد برای تامین خدمات سلامت ۱۹ درصد افراد مجبور به گرفتن قرض و یا وام می شوند. هم چنین نتایج نشان داد ۱۶ درصد افراد قادر نبودند که هزینه های سلامت خود را تامین نمایند.(زو و همکاران۲۰۰۳)
-موسگرو در سال ۲۰۰۱ با مطالعه ای تحت عنوان تصمیم گیری برای تامین مالی سلامت نشان داد که اصلی ترین فاکتور تشخیصی در سیستم تامین مالی سلامت تعادل بین پیش پرداخت های عمومی مثل مالیات و بیمه های اجتماعی و پرداخت های مستقیم از جیب برای سلامت است. محاسبه پرداخت مستقیم از جیب در کشورهای نپال ،هنگ کنگ ، فیلیپین ،تایوان ،تایلند ، ژاپن ، سریلانکا ، بنگلادش ، ژاپن ، کره جنوبی، چین به جز کشور زاپن نشان داد که انها حداقل ۳۰ % از هزینه های تامین مالی سلامت را از طریق پرداخت های مستقیم از جیب تامین می کنند.(موسگرو و همکاران۲۰۰۱)
یافته های مطالعه کلاجارا که در سال ۲۰۰۸ با عنوان بررسی اثرات بیمه سلامت بروی پرداخت های مستقیم از جیب و هزینه های کمرشکن سلامت انجام شد حاکی از آن بود که در خانوارهایی با اعضای مبتلا به بیماری های مزمن همچون دیابت و گاستریت علی رغم وجود پوشش بیمه ای باز هم احتمال بروز هزینه های کمرشکن سلامت که در نتیجه پرداخت های مستقیم از جیب است ، بسیار می باشد که نسبت به سایر خانوار بیشتر است(گالارگا و همکاران۲۰۰۸).
-نتایج مطالعه ریوور و هکاران در سال ۲۰۰۶ حاکی از آن بود که تعداد اعضای بیمار و معلول موجود در یک خانوار عامل تعیین کننده ای در مواجه با هزینه های کمرشکن سلامت است، بدلیل اینکه این افراد پرداخت های مستقیم از جیب بیشتری بابت استفاده از خدمات پیاپی انجام می دهند ، دچار هزینه های کمرشکن می شوند. همچنین نتایج نشان داد به ازای هر عضو بیمار و معلول احتمال اینکه خانوار با هزینه های کمرشکن سلامت مواجه شوند ۳ درصد افزایش می یابد. ریوور و همکاران به این نتیجه رسیدند که به فراخور افزایش تعداد دفعات بستری ، احتمال مواجهه با هزینه های کمرشکن سلامت افزایش می یابد(ریورو و همکاران۲۰۰۶).
-در مطالعه ای که با عنوان هزینه های پزشکی پرداخت از جیب خانوار و بیمه سلامت ملی تایوان که توسط چو در سال ۲۰۰۵ انجام شد نتایج حاکی از آن بود که متغیرهایی همچون افراد مسن، جنسیت مونث، متاهلین، بیکاران، افراد تحصیل کرده و افرادی که در مرکز شهر زندگی می کنند هزینه های پرداخت از جیب بالاتری دارند. بیمه سلامت ملی تایوان به طور موثری هزینه های پرداخت از جیب خانوار را کاهش داده و این مقدار را به ۲۳ درصد رسانده است. بخصوص برای افراد با درآمد و متوسط هزینه های پرداخت از جیب سلامت کاهش یافته است. در نهایت اگرچه بیمه سلامت تایوان برای استفاده رایگان همه افراد از خدمات پزشکی تاسیس شده است اما تلاش ها می بایست به سمت کاهش بیشتر هزینه های پزشکی بپردازد خصوصا برای افراد فقیر و کم درآمد(توبین و همکاران۲۰۰۵).
-در یک مطالعه که در ۸ کشور دنیا توسط سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۰۰ به منظور تعیین عادلانه بودن هزینه های خدمات سلامت ،انجام شد ،نتایج نشان داد که هزینه های پیش پرداخت در بین دهک های مختلف درآمدی از نوسان کمتری برخوردار است و همه دهک های درآمدی سهم تقریباً یکسانی از درآمد خود را صرف پیش پرداخت هزینه های خدمات سلامتی می نمایند ، اما در مورد هزینه های مستقیم ازجیب وضعیت متفاوت است. در هندوستان و تانزانیا افراد غنی تر سهم بیشتری از درآمد خود را مصروف این نوع هزینه ها نموده در عوض در مکزیک ، پاکستان و برزیل افراد فقیرتر سهم بیشتری از درآمد خود را به صورت مستقیم از جیب می پردازند. غیرعادلانه ترین وضعیت مربوط به کشور ویتنام بود که هزینه های پیش پرداخت در همه دهک های درآمدهای غیر از بالاترین دهک( افراد ثروتمند ) در حد صفر بوده و افراد فقیرتر جامعه سهم بسیار بیشتری از درآمد خود را (حدود ۲۳ درصد از کل درآمد) به صور ت مستقیم از جیب می پردازند.(سازمان جهانی بهداشت۲۰۰۰)
-در مطالعه ای که در سال ۲۰۰۳ توسط آلوسیو با عنوان هزینه های کمرشکن سلامت در برزیل انجام شد که این مطالعه محدود به جامعه شهری بود، میزان مواجه هزینه های کمرشکن سلامت بین ۲ تا ۱۶ درصد برآورد شده است که این میزان در میان فقرا بیشتر بود. بیشترین نسبت مواجه با هزینه های کمرشکن سلامت در مرکز برزیل بود در حالیکه در جنوب و جنوب شرقی این کشور این میزان بسیار کمتر برآورد شد.(آلوسیو و همکاران ۲۰۱۱)
-در مطالعه ای که توسط تامینی با عنوان آیا هزینه های سلامت در آلبانی کمرشکن هستند ؟ در سال ۲۰۰۸ انجام شد یافته ها حاکی از آن است که در کشور آلبانی هزینه های بهداشتی مستقیم از جیب می تواند به فقر در بین خانوارهای آلبانی کمک کند . هر دو شاخص نرخ فقر و شکاف فقر پس از وقوع هزینه های مستقیم از جیب برای سلامت بالاتر شده اند. این نشان می دهد یک افزایش خطر وقوع فقر را در بین جویندگان مراقبت سلامت را نشان می دهد. به طور کلی این افراد با موانع و محدودیت های مالی بالاتری وقتی که مراقبت های سلامت را جستجو می کنند مواجه می شوند و در نتیجه احتمال بیشتری وجود دارد که اصلا آن را جستجو نکنند. به طور کلی نتایج نشان می دهد که سیاست های وزارت بهداشت کشور آلبانی باید به طور جدی برای کاهش پرداخت های مستقیم از جیب از طریق حصول اطمینان از اثر بخشی مکانیزم های پیش پرداخت برای مراقبت سلامت درنظر گرفته شود. اثرات چنین پرداخت هایی توجه بیشتری را از سیاست گذاران می طلبد. (تامینی و همکاران۲۰۰۸)
-در مطالعه ای که در نیجریه در سال ۲۰۱۰ با عنوان اندازه گیری هزینه های کمرشکن سلامت انجام شد، آنالیز داده ها حاکی از آن بود که هزینه های کمرشکن سلامت در این کشور به علت توزیع نابرابر درآمد و عدم پوشش کافی بیمه ای، از ۸ درصد تا ۴۳ درصد برآورد شد که این رقم بسیار بالا می باشد که سیاست گذاری مناسب در جهت کاهش این هزینه ها امری اجتناب ناپذیر می باشد (وزارت بهداشت نیجریه ۲۰۱۰)
-درمطالعه ای که توسط گارگ در سال ۲۰۰۹ با عنوان کاهش پرداخت مستقیم از جیب راهی به سوی کاهش فقردر کشور برزیل انجام شد نتایج نشان داد که دارو و ویزیت پزشکی ۷۰ درصد از هزینه های پرداخت از جیب را شامل می شود که منجر به افزایش هزینه های کمرشکن سلامت شده است. (گارگ و همکاران۲۰۰۹)
-در مطالعاتی که در گرجستان توسط گستادزه در سال ۲۰۰۹ انجام گرفت، نتایج نشان داد که میزان مواجه با هزینه های کمرشکن بین سالهای ۱۹۹۹تا ۲۰۰۷ از ۲٫۸ درصد تا ۱۱٫۷ درصد متغیر بوده است،که البته این تغییر ممکن است به دلیل اختلاف در متدولوژی پژوهش های انجام گرفته باشد. این سطح بالای هزینه های کمرشکن ممکن است به علت سهم پایین پیش پرداخت های بیمه ای و سطح بالای فقر و پرداخت های مستقیم از جیب در این کشور باشد. فاکتورهای اصلی مواجه با هزینه های کمرشکن مربوط به بیماری هایی است که منجر به بستری شدن در بیمارستان بوده و همچنین خانوارهایی با افراد دارای بیماری مزمن و وضعیت فقر خانواده می باشد.(گوتسازده و همکاران۲۰۰۹)
-در مطالعه ای که توسط دانل با عنوان چه کسی در آسیا می پردازد؟ در سال ۲۰۰۸ انجام شد ،یافته ها حاکی از آن بود که فقیرترین کشور ، کشور نپال ۷۵ درصد از تامین مالی برای سلامت را از راه پرداخت مستقیم از جیب انجام می دهد. در حالیکه ثروتمند ترین کشور ، ژاپن تنها ۱۱ درصد از منابع تامین مالی سلامت را از طریق پرداخت مستقیم از جیب تامین می کند. در کشورهای نپال ، بنگلادش و سریلانکا بیشترین قسمت تامین مالی سلامت از طریق پرداخت های مستقیم از جیب و درآمدهای عمومی دولت است. نپال و بنگلادش شدیدا متکی به پرداخت های مستقیم از جیب هستند ، اما سایر کشورهای نامبرده گرایش بیشتر به درآمد های عمومی دولت دارند و کمتر به پرداخت های مستقیم از جیب وابسته هستند. هم چنین در بین این کشورها تایوان و کره و ژاپن پوشش همگانی بیمه اجتماعی دارند.(دانل و همکاران۲۰۰۸)
-مطالعه ای با عنوان تغییرات پرداخت ازجیب در ویتنام که در سال ۲۰۰۸ توسط چادوری انجام شد یافته ها نشان داد که اصلاحات اقتصادی در ویتنام در سال ۱۹۸۰ آغاز شد و شامل تغییرات در اختیارات و قوانین نظام سلامت که تغییرات گسترده در ارائه خدمات سلامت ، دسترسی و نحوه تامین مالی را در بر داشت ، بود. یک جنبه از اصلاحات بخش سلامت معرفی استفاده کنندگان آزاد بخش سلامت بود ، که تامین اجتماعی سلامت و کارت رایگان خدمات سلامت برای افراد فقیر معرفی شد تا بر موانع دسترسی به مراقبت سلامت و بار مالی شدید این هزینه های پرداخت از جیب سلامت تسکینی باشد. در این تحقیق رابطه بین هزینه های پرداخت از جیب سلامت و توانایی پرداخت خانوار سنجیده شد ، که نتایج نشان داد که در صورت افزایش توانایی پرداخت خانوار هزینه های مستقیم از جیب نیز افزایش می یابد که این ارتباط نشان دهنده سیستم صعودی و مطلوب تامین مالی سلامت می باشد هر چند در ۲ دوره اول اصلاحات در ویتنام بار مالی نزولی بر جمعیت حاکم بود.(چادوری و همکاران ۲۰۰۸)

فصل سوم:
مواد و روش پژوهش
در هر پژوهشی بر حسب موضوع وامکانات موجود، برای انجام آن از روش خاصی استفاده می گردد. دراین پژوهش به موارد: نوع پژوهش و جامعه پژوهش، روش نمونه گیری وحجم نمونه، روش گرد آوری داده ها، ابزار گرد آوری داده ها، روش تحلیل داده ها، مکان وزمان مطالعه، محدودیتهای پژوهش و ملاحظات اخلاقی می پردازد.
نوع پژوهش
روش مطالعه توصیفی_تحلیلی بود که در سال ۱۳۹۱ انجام شد.
جامعه پژوهش
جامعه مورد مطالعه مراجعان به بخش سرپایی خدمات تشخیصی(آزمایشگاه و تصویربرداری) کلیه مراکز آموزشی و درمانی شهر قزوین شامل : شهید رجایی، بوعلی سینا ، قدس و کوثر بود، که این مراکز به ترتیب بیمارستان جراحی و تروما ، داخلی ، اطفال و زنان – زایمان می باشند که در زمینه های فوق به مراجعه کننده گان خدمت رسانی می نمایند.
روش نمونه گیری و حجم نمونه
با توجه به مطالعات متعدد در ایران و در نظر گرفتن اینکه ۵۰ درصد پرداخت به ارائه کننده گان از جیب مراجعه کنندگان باشد. ۵۰/۰ p= ، فاصله اطمینان ۹۵ درصد و ضریب خطای ۴ درصد ، حجم نمونه برای خدمات تشخیصی ۶۳۰ نفر برآورد شد.

تعداد ۶۳۰ نفر به صورت تصادفی از ۴ بیمارستان انتخاب شد. شرط ورود به مطالعه عبارت بود از اینکه مراجعه کننده گان سرپایی حداقل از یک خدمت تشخیصی استفاده نمایند. همچنین بررسی مراجعه کنندگان در روزهای عادی که حادثه یا اتفاق خاصی روی نداده بود ، صورت گرفت و برای هر بیمارستان ۴ نوبت مراجعه صورت گرفت. همچنین افراد با رضایت شخصی در مطالعه شرکت کردند و از جمله محدودیت های مطالعه تفهیم سوالات به مراجعه کنندگان بود. همچنین با توجه به مطالعه آصف زاده و همکاران بار مراجعه به خدمات آزمایشگاهی تقریبا برابر با بار مراجعه به خدمات تصویربرداری(رادیولوژی، سی تی اسکن و سونوگرافی) بود(آصف زاده و همکاران ۱۳۹۲).
روش گردآوری داده ها
مطالعه حاضر با مصاحبه ساختار یافته از مراجعه کنندگان سرپایی به بخش های تشخیصی و همچنین بررسی پرونده های مالی موجود در بیمارستان ها انجام شد. مقدار پرداخت های مستقیم از جیب بیمار ، پرداخت هایی که در صورت بیمه بودن از طرف بیمه ها و هم چنین مجموع پرداخت ها که از طرف شخص بیمار (مراجعه کننده ) و هم چنین بیمه ها به ارائه کننده خدمت پرداخت می شد ، محاسبه شد. تعداد نمونه ها بدین گونه بود که در بخش تصویر برداری بیمارستان های شهید رجایی، بوعلی، قدس و کوثر به ترتیب ۱۰۴ ، ۵۸، ۶۸ و ۵۷ نمونه بررسی شد و در بخش آزمایشگاه همین بیمارستان ها به ترتیب نمونه ها برابر با ۱۰۵، ۸۲، ۷۷ و ۹۰ نفر بود. در بخش تصویربرداری در بیمارستان بوعلی فقط خدمت رادیولوژی ، در بیمارستان کوثر فقط خدمت سونوگرافی و در بیمارستان قدس فقط خدمت رادیولوژی ارائه می شد و در نهایت در بیمارستان رجایی خدمت رادیولوژی و سی تی اسکن خدمت عمده بود.
ابزار گردآوری داده ها
دادها با بهره گرفتن از مصاحبه ساختار یافته و بررسی اسناد گردآوری شد. همچنین ابزار جمع آوری اطلاعات مصاحبه شامل ۵ متغییر سن، جنس، نوع بیمه، پرداخت از جیب بیمار و سهم سازمان بیمه ای بیمار بود.
روش تجزیه وتحلیل داده ها
درصد پرداخت از جیب مراجعه کنندگان بدین گونه مورد محاسبه قرار گرفت که مقدار هزینه ای که بیمار برای خدمات به طور مستقیم از جیب می پرداخت بر هزینه کل پرداختی (پرداخت مستقیم بیمار + پرداخت از سوی بیمه های پایه و تکمیلی) خدمات مورد نظر تقسیم شد و درصد پرداخت از جیب بدست آمد. در نهایت میانگین پرداخت مستقیم از جیب برای خدمات تشخیصی(آزمایشگاه و تصویربرداری) و هم چنین درصد پرداخت مستقیم از جیب برای این خدمات محاسبه شد. در هر خدمت برای توصیف بهتر ، از شاخص های مرکزی و پراکندگی همچون (میانگین ، انحراف معیار ) استفاده شد. تحلیل داده ها با بهره گرفتن از آمار توصیفی و تحلیلی انجام شدو از نرم افزار Spss 17.00 استفاده شد.
مکان و زمان پژوهش:
این پژوهش در سال۱۳۹۱ در بیمارستان های آموزشی قزوین انجام شد.
ملاحظات اخلاقی:
محرمانگی اطلاعات پاسخ دهندگان
دریافت معرفی نامه از معاونت پژوهشی جهت ورود به بیمارستان و جمع آوری داده ها
گزارش نتایج پژوهش به معاونت پژوهشی
شرکت داوطلبانه نمونه های مورد مطالعه در این پژوهش و خروج از نمونه گیری در صورت عدم تمایل
رعایت صداقت و امانت علمی
دقت در جمع‌ آوری داده‌ها و صحت اطلاعات
عدم استفاده از منابع مشکوک و فاقد اعتبار
انجام تحقیق بدور از هر گونه گرایش خاص و با رعایت بی‌طرفی
محدودیت های پژوهش و ارائه راه حل ها:
تفهیم سوالات به مراجعه کننده گان : ساده سازی و به کارگیری مثال
عدم همکاری پرسنل : تفهیم اهمیت پژوهش و تشریح آن به پرسنل
فصل چهارم:
یافته های پژوهش
با توجه به تحقیق انجام شده، در بیمارستان های آموزشی قزوین نتایج زیر بدست آمد:
تعداد ۶۳۰ نفر در این مطالعه شرکت کردند که ۳۵۹ نفر (۵۷ درصد ) جنسیت مونث و ۲۷۱ نفر (۴۳ درصد) جنسیت مذکر بود. تعداد ۴۶۶ نفر(۷۴ درصد) از مراجعه کننده گان دارای پوشش بیمه ای بودند و ۱۶۴(۲۶ درصد) نفر از مراجعه کننده گان فاقد پوشش بیمه ای بودند. میانگین و انحراف معیار سنی مراجعه کنندگان به خدمات تصویر برداری در بیمارستان های رجایی ، بوعلی، قدس و کوثر به ترتیب برابر با ۱۸±۳۳ ، ۲۱±۴۹ ، ۱۵±۱۲ و ۱۰±۳۰ بود همچنین در بخش آزمایشگاه این بیمارستان ها این میانگین برابر با ۱۸±۴۱ ، ۱۷±۴۷، ۹±۷ و ۱۰±۳۰ بود.

نمودار۱ : توزیع فراوانی سن مراجعین به خدمات تشخیصی سرپایی بیمارستان های آموزشی قزوین در سال ۱۳۹۱ (۶۳۰=N )
طبق نمودار میانگین سنی مراجعین به خدمات تشخیصی بیمارستان قدس کمترین مقدار را دارا می باشد که این مقدار در خدمات آزمایشگاهی ۷ سال و در خدمات تصویر برداری ۱۲ سال بود.

نمودار۲ : توزیع فراوانی بیمه های سلامت مراجعین به خدمات تشخیصی بیمارستان های آموزشی قزوین در سال ۱۳۹۱(۶۳۰=N )
طبق نمودار بیشترین فراوانی بیمه مراجعین مربوط به بیمه تامین اجتماعی با مقدار ۴۵ درصد(۲۸۳ نفر) بود و کمترین بیمه مورد استفاده بیمه نیروهای مسلح با فراوانی ۶ درصد(۳۸ نفر) بود.
جدول۱ : توزیع هزینه های پرداخت از جیب(هزینه ها به ریال) خدمات سرپایی آزمایشگاهی بیمارستان شهید رجایی در سال ۱۳۹۱ (۱۰۵=N )

جهت دانلود متن کامل این پایان نامه به سایت jemo.ir مراجعه نمایید.

حق انحصاری © 2021 مطالب علمی گلچین شده. کلیه حقوق مح