نامعلوم بودن رویه های سایسی و استراتژی کارآفرینی

 

۲۸ / ۴

 

۸۴ / ۰

 

تأیید

 

 

 

فقدان زیر ساخت های مناسب کسب و کار

 

۳۲ / ۴

 

۸ / ۰

 

تأیید

 

 

 

وابستگی ساختار اقتصاد ملی به صادرات نفتی

 

۰۴ / ۴

 

۸۴ / ۰

 

تأیید

 

 

 

تاثیری کارآفرینی از جریان های سیاسی

 

۵۲ / ۳

 

۰۰ / ۱

 

رد

 

 

 

فاصله صنایع کارآفرینی از دانشگاه

 

۵۲ / ۳

 

۸۴ / ۰

 

رد

 

 

 

عرضه کالاهای خارجی قاچاق در بازار داخلی

 

۱۶ / ۴

 

۶۹ / ۰

 

تأیید

 

 

 

وجود مفاسد اقتصادی در دستگاه های حکومتی

 

۶۸ / ۳

 

۶۳ / ۰

 

تأیید

 

 

 

برای متغیر های اعمال تحریم های بین المللی علیه کشور، بی ثباتی و عدم شفافیت قوانین و مقررات کشور در توسعه کارآفرینی، اقتصاد سنتی و فضای اندک آن برای جذب جوانان و دانش آموختگان، فقدان مشارکت سرمایه گذاری خارجی در کارآفرینی، فقدان توجه کافی به آموزش و پرورش در زمینه کارآفرینی، میزان نرخ تورم کنونی، اجرای سیاست خصوصی سازی به شیوه ای نامناسب، میزان اندک سرمایه گذاری برای بخش خصوصی در کارآفرینی و از دست دادن حامیان مالی، میزان سرمایه گذاری اندک زیر بنایی دولتی و خصوصی در کارآفرینی، نامعلوم بودن رویه های سایسی و استراتژی کارآفرینی، فقدان زیر ساخت های مناسب کسب و کار، وابستگی ساختار اقتصاد ملی به صادرات نفتی، عرضه کالاهای خارجی قاچاق در بازار داخلی و وجود مفاسد اقتصادی در دستگاه های حکومتی، با توجه به سطح میانگین که بالاتر از ۶۴ / ۳ است، بنابراین می توان چنین نتیجه گرفت که از نظر خبرگان متغیرهای ذکر شده مورد تأیید قرار می گیرد. لازم به ذکر است باتوجه به طیف تغییرات میانگین شاخص‌های شناسایی شده که در دامنه ۶۴ / ۲ تا ۶۴ / ۴ می باشد، لذا میانگین های بالاتر از ۶۴ / ۳ را می توان به عنوان شاخص های مورد تأیید در نظر گرفت و شاخص های برابر و کوچکتر از ۶۴ / ۳ مورد تأیید قرار نمی گیرند.

۴-۳-۵- استراتژی های مناسب برای شرکت های صنعتی استان یزد کدامند؟
جهت طبقه بندی داده ها جهت تجزیه و تحلیل، در مرحله اصلی این تحقیق پرسشنامه های طراحی شده در اختیار هر یک از خبرگان قرار گرفته و آنها به ضریب دهی (وزن دهی) و رتبه بندی هر یک از عوامل مؤثر در نقاط قوت- ضعف داخلی، و فرصت ها- تهدیدات بیرونی پرداخته اند. به این ترتیب که این ضریب ها از صفر (بی اهمیت) تا یک (بسیار مهم) می باشند که با بهره گرفتن از مقیاس نسبی سنجیده شده اند. ضریب نشان دهنده اهمیت نسبی یک عامل (از نظر موفق بودن سازمان) نسبت به سایر عوامل می باشد. مجموع ضریب ها باید عدد یک شود. سپس به هر یک از عوامل رتبه یک تا چهار بدهید. این رتبه ها که با بهره گرفتن از مقیاس ترتیبی سنجیده شده اند بیانگر میزان اثربخشی بکاگیری هر یک از استراتژی ها، در نشان دادن واکنش نسبت به عامل مزبور (در حالت عوامل خارجی) و یا میزان قوت یا ضعف (در حالت عوامل داخلی) می باشند.
عدد ۴ به این معنی است که :
واکنش بسیار عالی بوده است (عوامل خارجی) / عامل قوت بسیار بالایی داشته است. (عومل داخلی)
عدد ۳ یعنی :

تفاوت بین عرضه و تقاضا در شرق-غرب

 

فرصت ها

 

 

 

رهبری سازمانی و کاهش هزینه های برخی تکنولوژی ها

 

ارائه سرویس های جدید به وسیله شرکت های اجاره دهنده کانتینر و مواد جدید

 

همکاری در زنجیره تأمین مواد پوشش داده شده

 

تسهیلات

 

 

 

لیگیریفین^[۶۹] و دیگران سال ۲۰۱۰ در مقاله ای با عنوان"مدیریت جریان کانتینرهای خالی در کشتیرانی ساحلی و سیستم های بندری منطقه ای” روشی برای مدیریت کانتینرهای خالی درغرب آمریکا ارائه کرده اند. آن ها بیان کرده اند که تقویت کشتیرانی در آبهای کم عمق و تقویت همکاری منطقه ای بنادر و ارتباط مستحکم بین بخش دولتی و خصوصی در حل مشکل کانتینرهای خالی مؤثر می باشند و شرکت های کشتیرانی قادرند که از ازدحام کانتینرهای خالی در بنادرمهم غرب آمریکا جلوگیری کنند، شرکت های کشتیرانی با جابه جایی کانتینرهای خالی از بنادر مهم به بنادر ثانویه و به کارگیری حمل و نقل بین وجهی به واز مراکز تولیدی آمریکا_حاشیه ی مکزیک می توانند کانتینرهای خالی را مدیریت کنند. در این مقاله، با بهره گرفتن از سناریو سازی به تحلیل موارد ذکر شده پرداخته شده و اهمیت تاکتیک های کشتیرانی و ارتباط قوی بین بنادر منطقه روشن شده است.

لون^[۷۰]و همکاران سال ۲۰۱۰ در فصل یازدهم از کتاب خود با نام “کشتیرانی و مدیریت لجستیک” به مبحث مدیریت کانتینرهای خالی پرداخته اند. آنها پس از ارائه ی مقدمه و تعاریفی در رابطه با انواع کانتینر و هزینه های آنها به مرور تحقیقات صورت گرفته در حوزه ی کانتینرهای خالی پرداخته و از مدل مفهومی مدیریت کانتیرهای خالی صحبت می کنند که در سال ۲۰۰۹ توسط لون و همکاران در چهار بعد تعریف شده است:۱٫ برنامه ریزی استراتژیک۲٫ تهیه و تأمین کانتینر خالی ۳٫ جابه جایی و حرکت کانتینرهای خالی و ۴٫ کارایی تکنیکی.

شکل۲-۱۱- مدل مفهومی مدیریت کانتینرهای خالی(لون و همکاران، ۲۰۱۰)
نویسندگان در ادامه بیان کرده اند که در سطح استراتژیکِ مدیریت کانتینرهای خالی ۲ عنصر کلیدی مورد توجه است:۱٫ اهداف بلند مدت سازمان برای جلب رضایت مشتری و کسب مزیت رقابتی و۲٫ وسیله و فرایند دستیابی به این اهداف.
طبق نظر نویسندگان ابزار های مدیریتی کانتینرهای خالی ۱٫ قیمت گذاری بر پایه ارزش^[۷۱]، افق برنامه ریزی ^[۷۲]و تحلیل ABC^[73]می باشد. در قیمت گذاری بر اساس ارزش، میزان نرخ کرایه بر اساس درک و تمایل فرستندگان کالا نسبت به قیمت ها و نه بر اساس تمایل و سودآوری کشتیرانی تعیین می گردد به گونه ای که در مسیرهای با تقاضای ارسال کمتر کالاها ، کرایه حمل نیز به منظور جذب فرستندگان بیشتر، پایین تر باشد. در مورد افق و مدت زمان برنامه ریزی شواهد نشان می دهند که هرچه افق برنامه ریزی بلند مدت تر باشد برنامه ریزی توزیع بهتری حاصل می گردد. تحلیل ABC نیزبدین معنا می باشد که موجودی های یک شرکت ارزش یکسانی ندارنند بنابراین در مدیریت و کنترل آنها نیز باید متفاوت عمل شود و در واقع موجودی های مهم و بحرانی هر شرکت در سطح Aو موجودی های کم اهمیت تر از سطح اول(موجودی سطح میانه)B و کم اهمیت ترین موجودی های شرکت، سطحCمی باشند. نویسندگان بیان می دارند که در شرکت های کشتیرانی کانتینرهای حمل کالاهای عمومی(چندمنظوره) دارایی سطح Aمی باشند.
در ادامه به بررسی سهم شرکت های اجاره دهنده کانتینر و کشتیرانی در تأمین کانتینرها و مدیریت آنها پرداخته شده و از روش های استریت ترنو دپوی مستقیم به عنوان دو روش مناسب کاهش حرکات کانتینر خالی نام برده شده و در بخش پایانی فصل یازدهم کتاب “کشتیرانی و لجستیک” استفاده از سیستم های اینترنت مبنا در راستای افزایش کارایی تکنیکی در بحث مدیریت کانتینرهای خالی توصیه می شود.
دیاز^[۷۴] و دیگران سال ۲۰۱۱ در مقاله ای با عنوان” پیش بینی حجم کانتینرهای خالی"به پیش بینی کانتینرهای خالی بنادر لس آنجلس، لانگ بیچ و سواناه با بهره گرفتن از سه روش وینتر^[۷۵]، تایوگا گروپ^[۷۶]و سازمان ملل^[۷۷] با بهره گرفتن از محاسبه ی مقادیر آماری انحراف از متوسط^[۷۸]ومیانگین مجذور خطا^[۷۹]پرداخته اند. نتایج تحقیق نشان می دهد که روش وینترنسبت به دو روش دیگر قابل اعتماد تر است چرا که روش های تایوگا گروپ و سازمان ملل بر پایه ی این فرض هستند که میزان کانتینرهای خالی تفاوت بین واردات و صادرات کانتینری بندر می باشد، در حالی که برای بندر سواناه میزان زیادی کانتینرخالی خروجی وجود دارد اما حجم تجارت کانتینری این بندر تقریبا متعادل است. آنها بیان می دارند که باید تحقیقات دیگری صورت گیرد تا تعیین کند که روش وینتر یا گزینه های دیگر برای پیش بینی کانتینرهای خالی مناسب تر و دقیق تراست. خلاصه ای از روش ریاضی آن ها به شرح زیر می باشد:
در روش شناخته شده با نام تایوگا برای پیش بینی حجم کانتینرهای خالی بنادر لس آنجلس و لانگ بیچ (با بهره گرفتن از تکنیک اقتصاد سنجی) محاسبه شده که حجم کانتینر خالی خروجی برای این دو بندر ۸۸% از کل حجم کانتینر خالی پیش بینی شده است. بنابراین اگر D_t-1، تفاوت واقعی بین تمام کانتینرهای ورودی و تمام کانتینرهای خروجی در طول دوره زمانی t-1 باشد، سپس حجم کانتینر خالی خروجی پیش بینی شده برای دوره t، که با M_t نشان می دهد برابر است با
(۲-۱) M_t = D_t-1 * %۸۸
پیش بینی حجم جهانی جریان تجارت(یا حرکات تجارت)با بهره گرفتن از رویکردی ساده شامل دو گام اصلی است که در مطالعه ی انجام شده توسط سازمان ملل^[۸۰](۲۰۰۷)آمده است. در مرحله اول این روش، ۵/۳% حجم کانتینرهای غیر خالی در جهت جریان اصلی (صادرات/ واردات) برای بندرمحاسبه می گردد. در مرحله دوم، حجم کانتینر خالی در جهت جزئی، به وسیله قرارگیری عدد ۱ در صورتِ تعدادکانتینرهای بارگیری شده در جهت جریان جزئی ازکل حجم تازه محاسبه شده در جهت جریان اصلی محاسبه می شود. (از این پس این روش بعنوان روش سازمان ملل متحد شناخته می شود). بنابراین اگرFMA_(t-1)بیانگر حجم کانتینرهای غیر خالی در جهت جریان اصلی و FMI_(t-1) بیانگر حجم کانتینرهای غیر خالی در جهت جریان جزئی در طول دوره زمانیt-1 باشد، سپس حجم کانتینر خالی پیش بینی شده در طول دوره زمانی برابر است با
(۲-۲) M_t = ۱/۰۳۵ * EMA_(t-1) - FMI_(t-1)
با توجه به تاثیر جزئی عدم تعادل در حجم کلی کانتینر و مشکلات در پیش بینی نسبت واقعی کانتینر خالی، این مطالعه استفاده از یک روش ساده را توجیه می کند. یک روش جایگزین برای تایوگا گروپ و سازمان ملل متحد برای پیش بینی جریان کانتینر خالی بندر که استفاده از روش وینتر است.
روش وینتر با بهره گرفتن از روش میانگین متحرک وزنی نمایی به تکرار یک سری زمانی که روند و اثرات فصلی را در بر دارد می پردازد. وزنهای متناسب با عوامل سری زمانی سطح، روند و فصلی بودن، بانمادهای آلفا, بتا و گاما بیان می شوند. هرگونه تقاضای مشاهده شده را می توان به یک جزء سیستماتیک و تصادفی تجزیه کرد. جزء سیستماتیک ارزش مورد انتظار تقاضا را اندازه گیری می کند و متشکل از :"سطح” که نشان دهنده تقاضای فعلی فصلی، “روند” که بیانگر نرخ رشد یا کاهش و “فصلی بودن” که مربوط به نوسانات فصلی قابل پیش بینی است، می باشد. برآوردهای اولیه از سطح و روند از طریق تجزیه تحلیل رگرسیون داده های فصلی بدست آمده است. معادله رگرسیون بیان می کند که تقاضا به عنوان یک تابعی از زمان است. برای سیستم مختصات دو بعدی دکارتی که به آن(Y,X) گویند، رگرسیون به شکل یک خط راست است که تقاضا در محور Y و زمان در محور X مشخص می شود. در این داستان، “سطح” نشان دهنده ی عرض از مبداء خط رگرسیون در محور Y (محل تلاقی خط رگرسیون با محورY) و “روند” نشان دهنده ی شیب خط رگرسیون است. بنابراین می توان"سطح"را بعنوان برآورد تقاضا در زمان صفر تصور کرد در حالی که"روند"نرخ افزایش یا کاهش تقاضا برای دوره ی بعدی را به ما می دهد. فاکتورهای"فصلی” با در نظر گرفتن نرخ داده های فصلی و ارزش های اصلی محاسبه می شوند.
به طور کلی، اکر خطا واقعا تصادفی است، اریبی در اطراف صفر نوسان می کند. در این مطالعهانحراف از متوسط ومیانگین مجذور خطا در ارزیابی عملکرد روش های پیش بینی استفاده شده اند. “انحراف از متوسط ” به طور گسترده در زمینه کنترل مشکلات موجودی استفاده می شود. بازگشت کانتینرهای خالی می تواند به طور گسترده به عنوان مشکل کنترل موجودی تعریف شود و از این رو استفاده از انحراف از متوسط منطقی به نظر می رسد. ” میانگین مجذور خطا ” به عنوان میانگین مجموع مربعات خطای پیش بینی و شبیه به “انحراف از متوسط"محاسبه می شود، جدا از این واقعیت که نسبت به آن متمایل به خطاهای بزرگتر است.
بندر لانگ بیچ^[۸۱](کالیفرنیا)دومین بندر ایالات متحده و یک بندر عمده برای دریافت محموله های کانتینری از آسیا است. در طول دهه ی گذشته، عدم تعادل شدید در تجارت و میزان صادرات و واردات تجربه شده بعنوان مثال در سال ۲۰۰۹ ، کل کانتینرهای خالی هندل شده در بندر لانگ بیچ حدود ۴۵% از کل کانتینرهای بارگیری شده خروجی در ترافیک بندر بوده است.
اطلاعات ماهانه کانتینرهای خالی خروجی برای بندر لانگ بیچ برای دوره ۲۰۰۹-۱۹۹۵ برای ارائه پیش بینی ماهانه قبل از صادرات حجم کانتینرهای خروجی در بندر لانگ بیچ به وسیله روش وینتر، تایوگا گروپ و روش سازمان ملل متحده استفاده شده است. پیش بینی قبل از صادرات به وسیله اتصال این روش ها به داده ها و سپس با بهره گرفتن از معادلات مناسب به پیش بینی حجم ماهانه ی کانتینرهای خالی برای هر ماه از دوره ی ۲۰۰۹-۱۹۹۵ تولید شده است. ضرایب هموار سازیآلفا، بتا، گاما در روش وینتر توسط آزمایش های سیستماتیک متعددی در محدوده ی آلفا، بتا، گامابه ترتیب ۷۵/۰، صفر، ۱/۰ تخمین زده شده است. آزمایشات اولیه ی گسترده منجر به این اطمینان شد که این مقادیر با کمترین مقادیر انحراف از متوسط و میانگین مجذور خطا مطابقت دارد و بنابراین نشان دهنده ی بهترین روش انجام این داده ها بوده است.
برائکرس^[۸۲] و دیگران(۲۰۱۱)در مقاله ای تحت عنوان"چالش های مدیریت حرکت کانتینر خالی در سطوح برنامه ریزی چندگانه” چالش های حرکت کانتینرهای خالی رابررسی کرده اند. آنان بیان کرده اند که حرکت کانتینرهای خالی برای شرکتهای کشتیرانی، تحمیل هزینه می باشدزیرا کانتینرهای خالی پرهزینه و بدون درآمدمی باشد. این حرکات سهم قابل توجهی در انتشار گازهای گلخانه ای و دیگر اثرات خارجی حمل و نقل دارد که کاهش حرکات کانتینرهای خالی در این مقاله بررسی می شود. دامنه گسترده پژوهش شامل مسایل استراتژیک بلندمدت تا سطح عملیاتی روز به روز بوده است. این مقاله دیدگاهی دقیق از کارهایی که تاکنون در این زمینه انجام شده را در چارچوبی که ادبیات آن می باشد فراهم آورده است. در این مقاله تمرکز روی مشکل مدیریت کانتینرهای خالی در سطح منطقه ای است و این مشکل بطور دقیق و با جزئیات شرح داده شده و فرصتهای ممکن برای کاهش حرکت کانتینرهای خالی مورد بحث قرار گرفته است. تصمیم گیری برای اتخاذ هر سطح از برنامه ریزی(استراتژیک-تاکتیکی-عملیاتی)توصیف شده و برای هر سطح برنامه ریزی یک نمای کلی دقیق از مدل برنامه ریزی پیشنهادی ارائه می شود. مدل های برنامه ریزی با توجه به تصمیم گیری در سطوح مختلف برنامه ریزی، به خوبی بحث شده اند.
بحث دیگری که در این مقاله بدان پرداخته شده است بحث مطالعات آینده است. دراین مقاله طبق بررسی هایی که صورت داده شده به این نتیجه رسیده اند که حمل و نقل مورد استفاده در سطح منطقه ای بصورت شبکه حمل و نقل چند وجهی(جاده، ریل، بارج)است. با این حال بیشتر تحقیقات در حالت حمل و نقل واحد متمرکز بوده(عمدتاً حمل و نقل جاده ای)که در سطح عملیاتی مدل های تخصیص می تواند برای این نوع شبکه چند وجهی توسعه یابد. نویسندگان اذعان داشته اند که اخیراٌ تلاشهای امیدوار کننده ای برای یکپارچه سازی تخصیص کانتینرها و تصمیم گیری های مسیریابی در عملیات بارگیری و باراندازی ساخته شده است. از آنجایی که این مشکلات اغلب بسیار پیچیده اند، تنها می توان بر روی موارد بسیار کوچک کار کرده و آنها را برطرف و حل نمود. کار آینده باید در طراحی کارآمد متا فن آوری هوشمند برای این مشکلات تمرکز کند. توسعه های تکنولوژیکی(سیستم های مبتنی بر اینترنت، کانتینرهای تاشو و. . . )به نظر میرسد گزینه های جالبی برای تسهیل و یا کاهش هزینه های مدیریت کانتینرهای خالی باشد که تحقیقات کمی بر روی پتانسیل این تکنولوژی ها صورت گرفته است. درنهایت باید اضافه کرد که از نظر نویسندگان، بیشتر تحقیقات انجام شده چشم اندازی از یک شرکت حمل و نقل یا یک شرکت حمل کننده اقیانوس پیما بوده و تحقیقات آینده می توانند ارزشمندانه تر به بررسی مدیریت کانتینرهای خالی پرداخته و از دیدگاه عام تر که شامل دیگر ذینفعان نیز باشد به این موضوع بپردازند. آنها بیان کرده اند که تحقیقات آینده باید در رابطه با سایز کشتی های کانتینری باشد چرا که تاکنون تحقیقات اندکی در این زمینه صورت گرفته است.
مهد زین^[۸۳] و دیگران (۲۰۱۱)در مقاله ای تحت عنوان ” مدیریت کیفیت لجستیک:مدیریت کانتیر خالی در دپوی کانتینر خالی"به بررسی اجزای زنجیره ی حرکت کانتینرهای خالی در بندر کلانگ مالزی^[۸۴] پرداخته اند. سؤالات کلیدی این تحقیق عبارتند از:
۱- مسائل اصلی و یا مشکلات در حرکت کانتینرهای خالی در دپوی آنها چیست؟
۲- عوامل اصلی ازدحامی که در دپوی کانتینرهای خالی در طول حرکت فیزیکی آنها رخ می دهد چیست؟
۳- در میان بازیگران کلیدی زنجیره ی کانتینری، کدام یک از طرفین بطور قابل توجهی به مشکل ازدحام کمک می کند؟
برای پاسخ به این سوالات اولین مرحله از این تحقیق، برسی کیفی و جمع آوری اطلاعات بوده است. روش کیفی آنان را قادر ساخته تا بیش از ۳۰دست اندرکار درگیر در زنجیره ی کانتینرهای خالی که شامل:حمل کنندگان داخلی و یا محلی، شرکت های تولیدی، شرکت های حمل و نقل، اپراتورهای حمل و نقل چند وجهی، فورواردرها^[۸۵]، متخصصان لجستیک کانتینرهای دریایی و. . . را شناسایی کنند. در این مطالعه پرسشنامه نیمه ساختار یافته، طراحی و مصاحبه حضوری در سال های ۲۰۱۲-۲۰۱۱ انجام شده که متوسط طول مدت یک جلسه با هر مخاطب ۴۰ تا ۱۰۰دقیقه بوده است. مصاحبه ها ضبط گردیده و بطور حرفه ای کلمه به کلمه با مضمون کد گذاری شده و مضمون فرعی از طریق تجزیه و تحلیل موضوعی با بهره گرفتن از نرم افزار Atlas.tiرونویسی شده اند. کدهای انتخابی برای تهیه تصویر نظری کلی مورد استفاده قرارگرفته است. هدف از کدهای انتخابی شناسایی یک دسته ی کلیدی و یا موضوعی که می تواند به عنوان هسته اصلی نتایج مطالعه استفاده شود بوده است. در انتها با بهره گرفتن از فرایند تحلیل سلسله مراتبی به منظور رتبه بندی عوامل مؤثر بر گلوگاه یا میزان ازدحام، نتایج زیر حاصل شده اند :
عملیات، نگرش کاری، اطلاعات، تسهیلات، کنترل و ارزیابی به ترتیب مهمترین عوامل در ایجاد گلوگاه یا ازدحام می باشند.
آندرسون^[۸۶] و دیگران(۲۰۱۲) در پروژه ی خود با عنوان"ارزیابی حمل و نقل کانتینرهای خالی و فرصتهایی برای بهبود"با مطالعه ی موردی بندر گوتنبرگ، روش های مختلف حمل کانتینرهای خالی(استفاده از کامیون هایبا سفر منظم، استفاده از بارج و استفاده از ال.اچ.وی^[۸۷]) از دپوی ریشلمن^[۸۸] (که در ۶کیلومتری ترمینال کانتینری بندر گوتنبرگ واقع شده است) تا بندر گوتنبرگ را ارزیابی کرده اندآنان بیان کرده اند که دپوی کانتینر در سراسر جهان به منظور حمایت از شرکت های حمل و نقل و کشتیرانی، :برای تعمیر کانتینرها، چیدمان کالاها و تثبیت آنها وهمچنین به عنوان یک حائل و میانجی برای عدم تعادل در تجارت مورد نیاز است. حمل و نقل کانتینر بین ریشلمن و ترمینال کانتینری امروزه به وسیله کامیون با حداکثر ظرفیت سه تی ای یو انجام می شود. هدف تحقیق بررسی، ارزیابی و مقایسه ی روش های مختلف حمل بین دپوی کانتینر در ریشلمن و ترمینال کانتینری در بندر گوتنبرگ با توجه به برخی معیار های پیشنهادی:اقتصاد، محیط زیست، انعطاف پذیری، بازدهی زمان، نیرومندی و ریسک است. بنابراین هدف از این پژوهش بررسی امکان سنجی فنی، پتانسیل تجاری و محیط زیستی روش های مختلف حمل همراه با توجه به جریان لجستیکی و زیر ساخت های حمل و نقل است.
سه سؤال برای یافتن پاسخ این مطلب که از سه حالت حمل:کامیون بطور منظم، ال.اچ.وی و بارج کدام برای این کار بهتر خواهد بود طرح شده، که با توجه به معیارهای پیشنهادی فرموله شده اندو پاسخ به این سؤالات از طریق مصاحبه، مشاهده، بررسی ادبیات و جلسات طوفان مغزی داده شده است.
از نتایج این تحقیق می توان گفت که روش حمل با بارج دارای هزینه کارآمدتر و میزان آلودگی کمتر است. همچنین نشان می دهد که گام های بیشتر حمل و نقل با اجرای تنها یک خط بارج، می تواند سطح کارآیی حمل با بارج را بدتر کند و فاصله بحرانی روش های حمل و نقل را افزایش دهد.
ولف و دیگران، سال ۲۰۱۲ مسأله ی کانتینرهای خالی را در منطقه ی بالتیک بررسی کرده اند. آنها بیان می دارند در حالی که در سالهای ۲۰۱۰-۲۰۰۵ میزان سهم جابه جایی کشورهای جهان از کانتینرهای خالی (مانند امارات )۲۰درصد بوده است در منطقه بالتیک^[۸۹]۲۶- ۲۱ درصد کانتینر خالی جا به جا شده است و راهکارهای زیر را برای حل این مساله ضروری می دانند:
کاهش هزینه های مکان یابی مجدد برای کانتینر خالی شده، استانداردسازی جریان اطلاعات، ردیابی و قابلیت دانستن محل کانتینر، کنترل فرایند عملیات در ترمینال، قیمت گذاری، ادغام های عمودی و افقی، هماهنگی زیر ساخت ها و رو ساخت ها و بررسی موقعیت بازار.
کارملیک^[۹۰] و دیگران سال ۲۰۱۲ در مقاله ی"لجستیک کانتینرهای خالی"به صورت کیفی لجستیک کانتینرهای خالی و عدم تعادل در تجارت را بررسی می کنند. در ابتدای مقاله ظرفیت جهانی کانتینر را بررسی می کنند و در ادامه عدم تعادل در تجارت کانتینری، لجستیک عملیاتی کانتیرهای خالی، بازیگران درگیر در لجستیک کانتینر های خالی و جریان کانتینرهای خالی در مختصرا شرح داده شده اند.
جان و اسچلینگمیر^[۹۱] نیز در سال ۲۰۱۴ تحقیقی با عنوان ” همکاری در لجستیک کانتینرهای خالی” ارائه کردهاند که از جدیدترین تحقیقات صورت گرفته در زمینه ی کانتینرهای خالی می باشد. برائکرز (۲۰۱۱) ضمن تحقیق خود پیشنهاد داده بود که مطالعات آتی به بررسی فرصت های صرفه جویی در هزینه ها از طریق همکاری های بین خطوط بپردازند و تحقیق جان و همکاران بر این موضوع تمرکز یافته است. نویسندگان، لجستیک، تکنولوژی، قیمت گذاری و مدیریت و سازمان دهی را به عنوان اهرم های کشتیرانی برای افزایش کارایی در لجستیک کانتینرهای خالی معرفی کرده اند و بیان داشته اند که این اهرم ها به دو دسته قابل تقسیم هستند:۱٫ آن هایی که نیاز به جا به جایی و حمل و نقل کانتینر خالی را کاهش می دهند و۲٫ آن هایی که هزینه ی جا به جایی هر کانتینر خالی را کاهش می دهند به عنوان مثال با بهبود طراحی شبکه.
روش انجام تحقیقآنان بدین صورت است که بر اساس نظر محققان مبنی بر این که تبادل تجهیزات بین متصدیان حمل و نقلی به کاهش شمار حرکات کانتینر خالی منجر می گردد از اطلاعات ۹ کریر که ۴۶ درصد از بازار کانتینر را در دست دارند و اطلاعات دقیق آمار کانتینرهای خالی آن ها موجود بوده است استفاده کرده و اطلاعات مبدأ، مقصد و حرکات هر کانتینر خالی در ماه را ثبت کرده اند که جمعا ۳۵ میلیون جابه جایی در ۳۰۸ خوشه ی جغرافیایی ثبت گردیده است. نتایج تحقیق آنان گویای این واقعیت است که به کارگیری روش همکاری ۱۰-۵ درصد از جا به جایی کانتینرهای خالی را کاهش می دهد. البته در مسیرهای مختلف این میزان متغیر است اما به طور میانگین ۱۰-۵ درصد حرکات کانتینرهای خالی به وسیله ی همکاری بین خطوط، قابل پوشش و انطباق است.
آن ها بیان داشته اند در حالی که اهرم های تکنولوژی، قیمت گذاری و لجستیک بسیار مورد توجه هستند به نقش همکاری ها بسیار کم پرداخته شده است، شیوه های مشارکت و همکاری می توانند داخلی یا خارجی باشند و این همکاری از ۲ طریق صورت می گیرد:۱٫ تبادل کاتینر خالی و۲٫ سرمایه گذاری مشترک در کانتینر خالی. نویسندگان اذعان داشته اند دلایل متعددی وجود دارد که چرا به کارگیری روش همکاری در عمل مشکل است. یک دلیل می تواند این باشد که اگر تمام کریر ها ایمبالانس^[۹۲] یکسانی داشته باشند مبادله ی تجهیزاتشان به کاهش بازآوری کانتینر خالی کمک نمی کند.

۱-۷-۳٫ جامعه آماری
بازار جهانی: در این تحقیق حجم پول جهانی که در تجارت جهانی استفاده می شود به عنوان جامعه آماری استفاده می شود. قبل از سال ۲۰۰۰، حجم تجارت جهانی به صورت انحصار کامل در اختیار دلار بود بعد از سال ۲۰۰۰ حجم بازار بین دلار و یورو تقسیم می شود. لذا سهم بازار مالی جهانی بعد از سال ۲۰۰۰ مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
۱-۷-۴٫ نمونه آماری و روش نمونه گیری
اگر فرض بگیریم سهم سایر پول های جهانی صفر باشد در آن صورت می توان سهم مالیّه بین الملل را بین دلار و یورو تقسیم کنیم، بنابراین با این فرض نمونه آماری مساوی جامعه آماری می شود.

۱-۷-۵٫ روش تجزیه و تحلیل اطلاعات
مدل تحلیل تحقیق براساس نظریّه سهم بازار و بازی رهبر – پیرو است. در این تحقیق ابتدا مدل بازی دلار و یورو را براساس مدل درختی و مدل ریاضی طراحی کرده سپس در خصوص تعادل نش آن را مورد آزمون قرار می دهیم.
فصل دوم
ادبیات تحقیق
۲-۱٫ مقدّمه
در بازارهای مالی بین الملل تشخیص این واقعیّت اغلب کار دشواری است که تا چه اندازه انتخاب یک واحد پولی برای سپرده گذاری، خرید اوراق قرضه یا سهام، انجام معاملات تجاری (مانند سوآپ) و استفاده در ترکیب ذخایر ارزی می تواند در تشکیل آتی سرمایه (تراز دارایی ها و بدهی ها)، ارزش کالاهای صادراتی و وارداتی و همچنین در اجرای سیاست ارزی نقش سازنده یا بازدارنده داشته باشد. به عبارت دیگر، در بازارهای مالی برون مرزی انتخاب صحیح واحد پولی شرط لازم برای موفقیّت در کسب منافع اقتصادی محسوب می شود (پول جهان شمول). واحد پول یک کشور زمانی به یک پول برتر و جهانی تبدیل خواهد شد که از یک سو در بازارهای داخلی مورد استفاده قرارگیرد و از سوی دیگر، تقاضا برای خرید و نگهداری آن فراتر از مرزهای کشور انتشاردهنده وجود داشته باشد (چاین و فرانکل، ۲۰۰۷).
هدف این تحقیق، شناخت و استنباط صحیح از ارزش دو واحد معتبر پولی یعنی دلار آمریکا و یورو اروپا برمبنای شاخص های تعیین کننده نقش بین المللی پول می باشد. برای رسیدن به هدف مذکور، پاسخ به این سؤال اهمّیّت می یابد که آیا یورو اروپا پتانسیل رقابت با دلار آمریکا را در بازارهای جهانی داراست؟
۲-۲٫ ادبیات موضوع )نظام پولی بین الملل(
۲-۲-۱٫ دلار آمریکا
از نظر تاریخی، نظام پولی آمریکا تحت تأثیر سیستم پولی کشورهای اروپایی به ویژه اسپانیا و انگلیس قرار داشت. در قرون وسطا اساس نظام پولی اغلب کشورهای جهان از فلز نقره (سکّه های نقره) تشکیل شده بود. در قرن ۱۳ میلادی سکّه های طلا که در جهان اسلام رواج داشتند به اروپا راه پیدا کرده و در نظام پولی کشورهای اروپایی نیز مورد استفاده قرارگرفتند. بدین ترتیب، از سال ۱۶۰۰ میلادی به بعد در اروپا و به طبع آن درآمریکا نیز از سکّه های طلا و نقره در داد و ستد و همچنین امور تجاری استفاده می شد. با توجّه به رابطه قیمتی بین طلا و نقره که از یک سو تحت تأثیر میزان تولید این فلزّات در سطح بین الملل و از سوی دیگر تحت تأثیر حجم تجارت بین شهرها و مناطق اقتصادی جهان قرار داشت، هر کشور تلاش می کرد تا سیستم پولی خود را براساس نیازهای اقتصادی و تجاری خود تنظیم و تدوین کند. به عنوان مثال، انگلستان بین سال های (۱۸۱۶ - ۱۷۷۴) از یک استاندارد پولی به نام لیمپینگ^[۱] استفاده می کرد که براساس آن سکّه های طلا و نقره واحدهای پولی معتبر و رایج به شمار می آمدند، اما دولت و سیستم بانکی اقدام به ضرب تنها یکی از دو فلز (سکّه های طلا یا نقره) می کردند.
پس از جنگ دوّم جهانی کشورهای صنعتی و نیمه صنعتی همکاری های سیاسی و اقتصادی خود را به ویژه در زمینه سیاست های پولی و ارزی از سر گرفتند تا بتوانند با یاری یکدیگر نظام پولی جهان را بازسازی کرده و قوانین آن را متناسب با تکامل اقتصادی جامعه بین الملل بازنگری و تعریف نمایند. طبیعتاً، نظام جدید پولی می بایست نه تنها محدودیّت ها و مشکلات نظام پول فلزّی را از میان بر دارد (سیستم خودکار طلا)، بلکه توان پاسخگویی به انتظارات و خواسته های کشورهای عضو را برای نیل به اهداف اقتصادی داشته باشد. در این راستا، دو تیم تخصّصی یکی از آمریکا (به سرپرستی هری دکستر وایت) و دیگری از انگلیس (به سرپرستی جان مینارد کینز) مأموریّت یافتند تا برای بررسی اهداف و تدوین مقرّرات نظام پولی بین الملل اقدامات لازم را بعمل آورند. به عقیده کینز و با توجّه به تجارب پولی کشور انگلیس، نظام پولی نوین جهانی می بایست از یک سیستم تسویه بین الملل برخوردار گردد تا بتواند برکسری و یا مازاد تراز بازرگانی کشورهای عضو و همچنین کشورهای غیرعضو نظارت داشته باشد. مکانیزم این سیستم پولی باعث جلوگیری از گسترش مازاد تجاری برخی کشورها که به قیمت کسری تجاری دیگر کشورها بدست می آمد، می شد (الک، ۲۰۰۵). به عقیده دکستر وایت نظام نوین پولی می بایست این اهداف را دنبال و عملی می کرد:
همکاری های اقتصادی و پولی برای تثبیت بازارهای مالی بین الملل
تعیین رابطه برابری دلار آمریکا و طلا^[۲] و قرارگرفتن دلار آمریکا در کنار طلا و شروع نقش کلیدی دلار در نظام پولی بین الملل
آمادگی و تعهد آمریکا برای خرید و فروش دلار طبق نرخ توافقی بالا
آزادی معاملات ارزی^[۳] برای تسهیل تجارت جهانی
اتخاذ سیاست های پولی، ارزی و مالی برمبنای اصول بازارهای رقابتی
تنظیم و تدوین مقرّرات نظام پولی بین الملل و نظارت بر اجرای این مقرّرات توسط یک صندوق
در سال ۱۹۴۴ آمریکا موفّق به تصویب طرح وایت در قالب پیمان برتن وودز شد. در این طرح، اهداف اقتصادی آمریکا به خوبی انعکاس یافت و کشورها برای کاهش موانع تجاری و بازرگانی و همچنین حمایت از تجارت آزاد ترغیب شدند. هدف نخست آمریکا، دست یافتن به بازارهای جدید برای فروش محصولات خویش بود، زیرا آن کشور در طول جنگ جهانی اوّل و دوّم به بزرگترین تولیدکننده کالاهای صنعتی تبدیل شده بود و می توانست به کمک بازارهای جدید صادرات کالا و خدمات خود را افزایش دهد و به منافع بالای حاصل از تجارت دست یابد (رشد فزاینده تولید ناخالص ملّی آمریکا) دوّمین هدف اقتصادی آمریکا، تقویّت موقعیّت دلار به عنوان واحد پول برتر (ارز معیار) در نظام پولی برتن وودز بود تا بتواند از نقش ذخیره ای دلار در بازارهای پول و سرمایه جهانی متناسب با منافع ملّی خویش استفاده نماید. نظام پولی برتن وودز به دلیل ضعف ساختاری در سال ۱۹۷۳ شکست خورد و نظام شناور ارزی جایگزین آن شد. آمریکا تحت نظام شناور ارزی تلاش خود را برای تقویّت نقش جهانی دلار در سازمان ها و بازارهای مالی گسترش داد و به طور جدّی سیاست ادغام و بسط دلار در اقتصاد جهانی را دنبال کرد. در این دوره، نسبت رشد ذخایر ارزی کشورها به دلار آمریکا بیش از رشد ذخایر طلا بود به طوری که تقاضای جهانی برای دلار آمریکا دائماً افزایش یافت. در شرایط بحرانی سال ۱۹۷۱ زمانی که آمریکا به طور یک جانبه تعهّد خود مبنی بر تبدیل دلار به طلا را باطل ساخت و رابطه برابری دلار آمریکا به طلا و دیگر ارزهای بین المللی را آزاد اعلام کرد صرف نظر از نوسان کوتاه مدّت در تقاضای جهانی خرید دلار نیاز کشورها به این واحد پولی هرگز قطع نشد.
۲-۲-۲٫ یورو اروپا
اروپا قارّه ای است با تاریخی کهن و خونین. قدمت امپراتوری های یونان و روم باستان به قرن ها پیش از میلاد مسیح برمی گردد. کشورهای بزرگ اروپایی درطول تاریخ خویش با جنگ های درون و برون مرزی بسیاری مواجه بودند که اغلب این جنگ ها ریشه قومی و نژادی داشت. اروپای امروز هنوز تاوان جنگ های گذشته را پرداخت می کند، زیرا فرزندان صلح که وارث افتخارات و اشتباهات پدران خویش می باشند حتی در دوران رفاه و شکوفایی اقتصادی نتوانستند تصویری واحد و یکپارچه از اروپا به جهانیان نشان دهند. بحران اقتصادی در سال ۲۰۰۸ و موضوع بدهی های خارجی دولت های عضو که همگرایی کشورهای عضو اتّحادیّه اروپا را تهدید می کند دلالت بر این واقعیّت دارد.
پس از جنگ جهانی دوّم، نخستین گام برای رفع نزاع عمیق و ایجاد صلح و دوستی مجدّد بین کشور های بزرگ اروپا توسط پیمان اتّحاد ذغال سنگ و فولاد بنام اتّحاد مانتان در سال ۱۹۵۲ برداشته شد^[۴]، با امضای قرار داد روم در ۲۵ مارس ۱۹۵۷ پیمان مکانیزم ارزی اروپا در آوریل سال ۱۹۷۲، همگرایی کشورهای اتّحادیّه اروپا در تمام زمینه ها گسترش یافت و از حسن روابط با یکدیگر به خوبی بهره بردند. پیمان اتّحادیّه اروپا در سال ۱۹۹۲ در شهر ماستریخت به تصویب رسید و تا سال ۲۰۰۸ مجموع ۲۷ کشور اروپایی را در برگرفت^[۵]. در سال ۲۰۰۱ با پیوستن یونان به گروه کشورهای عضو یورو در مجموع ۱۲ کشور از ۱۵ کشور اتّحادیّه اروپا دارای پول مشترک شدند. جمع کشورهای گروه یورو با پیوستن استونی در ژانویه ۲۰۱۱ به ۱۷کشور افزایش یافتند^[۶]. اهمّیّت و ارزش یورو را می توان در قدرت اقتصادی و سیاسی کشورهای عضو مشاهده کرد. بحران مالی سال ۲۰۱۱ در کشورهای دارای پول مشترک نشان داد که حوزه یورو با وجود مشکلات متعدّد “قطب بزرگ اقتصادی و سیاسی” اروپا محسوب می شود که با در دست داشتن ابتکار عمل هنوز توانایی انسجام کشورهای عضو اتّحادیّه (بجز انگلستان) را جهت ضرورت اجرای اصلاحات مورد نیاز در پیمان اقتصادی اروپا داراست. پول مشترک اروپا از لحاظ اقتصادی و سیاسی برای اروپائیان امتیازاتی به همراه داشته است که عبارتند از:
۲-۲-۳٫ همگرایی اقتصادی
کشورهای اروپایی توانسته اند از طریق همگرایی، بازارهای متعدّد داخلی را به یک بازار شاخص^[۷] تبدیل کرده و در راستای تحکیم پول مشترک عمل کنند. نتایج تحقیق بالدوین نشان داد که ظهور پول مشترک اروپا در افزایش حجم مبادلات تجاری بین کشورهای اروپایی به ویژه در بخش های صنعتی و خدماتی نقش مهم و سازنده ای داشته است (بالدوین، ۲۰۰۵). همچنین، نتایج تحقیق آلنگتن و کاتومن نشان می دهد که ارزش و قیمت گذاری کالاها و خدمات در بازار مشترک اروپا به دلیل وجود یورو هماهنگ و یکسان شده به طوری که قیمت ها در اغلب بخش های اقتصادی شفاف و از ثبات بیشتری برخوردار می گردد (آلینگتون، ۲۰۰۵). این مسئله باعث شده است نه تنها هزینه تولید درکشورهای اروپایی از لحاظ میزان تورم، نرخ دستمزد، قیمت های انرژی و نرخ بهره بانکی نسبتاً یکسان شود، بلکه با تشدید بازارهای رقابتی این امکان برای فعّالان اقتصادی بوجود آمده است تا حدّاکثر استفاده را از منابع و عوامل تولید داشته باشند. حذف تعرفه های گمرکی، از بین رفتن محدودیّت های بازرگانی و یکسان شدن قوانین تجاری همگی در افزایش سرمایه گذاری های بخش خصوصی و انسجام نظام های اقتصادی در اتّحادیّه اروپا نقش مثبت و مؤثری ایفا کرده و قدرت صادراتی اروپا را به دیگر نقاط جهان نسبت به دوران قبل از یورو افزایش داده است. سهم کشورهای حوزه یورو درکل صادرات جهان معادل ۱۸ درصد می باشد، درحالی که سهم آمریکا ۱۲ و سهم ژاپن ۶ درصد است (بانک مرکزی اروپا، ۲۰۰۸). جایگزین شدن یورو به جای واحدهای پول ملّی سبب شده است تا برای تمام کشورهای عضو گروه یورو تنها یک نرخ آن هم ارزش یورو مدّنظر قرار گیرد. از نظر اقتصادی، نوسان های ناخواسته نرخ ارز یک فضای بی ثبات پولی و مالی در بازار پدید می آورند که منجر به عدم اطمینان به شرایط آتی شده و این موضوع می تواند در نقل و انتقال سرمایه بین کشورهای اروپایی تأثیر منفی داشته باشد. براساس محاسبات بانک مرکزی اروپا، پول مشترک ریسک تبدیل ارزها در سطح حوزه یورو را از بین برده و سالانه میلیاردها یورو به افزایش تولید ناخالص داخلی کشورهای اروپایی کمک می کند(۲۰۰۷،Blue Bank ). علاوه بر این، تغییر ارزش برابری یورو در مقابل ارزهای معتبر جهان مانند دلار آمریکا، پوند انگلیس، ین ژاپن و فرانک سوئیس به اندازه قابل توجّهی کاهش پیدا کرده است.
خارج از مرزهای اروپا موقعیت یورو در بازارهای پولی و مالی جهان در حال تثبیت است، زیرا تنها واحد پولی محسوب می شود که در ترکیب ذخایر و نظام های ارزی و همچنین معاملات تجاری بین الملل درکنار دلار آمریکا به عنوان پول معتبر مطرح است. صندوق بین المللی پول در دوره های زمانی پنج ساله اقدام به تغییر سبد پولی حق برداشت مخصوص می کند. معیار سنجش ترکیب مطلوب سبد پولی صندوق بین المللی، یکی ارزش کل صادرات کشورهای گزینش شده در هر دوره و دیگری سهم واحدهای معتبر پولی در ذخایر ارزی جهان می باشد. در دوره کنونی (۲۰۱۴ - ۲۰۱۰) نسبت به دوره پیشین (۲۰۰۹ - ۲۰۰۵) سهم دلار آمریکا در حق برداشت مخصوص از ۴۴ درصد به ۴۱ درصد کاهش یافته، درحالی که سهم یورو اروپا از ۳۴ درصد به ۴/۳۷ درصد افزایش یافته است.
۲-۲-۴٫ همگرایی سیاسی
اتّحادیّه اروپا زمانی می تواند در سطح بین الملل اهداف و منافع ملّی خویش را به دست آورد که با یک چهره و یک صدا نزد جهانیان عمل کند. جهت تحقّق چنین همگرایی، تقویّت سیاسی یورو باید چنین تعبیر شود که کشورهای اروپایی نه تنها تلاش مستمرّ خود را برای اتّخاذ سیاست مشترک خارجی معطوف دارند بلکه خواسته های سیاسی خود را در راستای اجرای قانون اساسی اروپا^[۸] مطرح و دنبال کنند. به عبارت دیگر، حرکت به سوی ایالات متّحده اروپا تنها گزینه مطلوب برای حلّ ریشه ای مشکلات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی این قارّه به نظر می رسد. برای دستیابی به این مهم گرچه قانون اساسی اروپا گامی مثبت برای انسجام سیاسی اتّحادیّه اروپا محسوب می شود، اما قادر به حلّ اصولی مشکلات این قارّه نخواهد بود. برمبنای قانون اساسی جدید که با رد همه پرسی در برخی از کشورهای عضو (از جمله دانمارک، ایرلند و فرانسه) روبرو شد، هدایت و رهبری اتّحادیّه اروپا در سطح بین الملل توسط پست ریاست جمهوری و وزیر امورخارجه مشترک صورت خواهد گرفت تا یک سیاست واحد و شفاف از اروپا ارائه شود.
کشورهای اتّحادیّه اروپا امیدوارند از طریق ایجاد این دو پست سیاسی بتوانند در ارتباط با تحوّلات سریع در اروپا و سایر نقاط جهان هماهنگی بین کشورهای عضو را در اتّخاذ تصمیمات سیاسی و اقتصادی تسهیل کنند. از آنجایی که رئیس جمهور و وزیرخارجه مشترک اتّحادیّه اروپا فاقد قدرت اجرایی هستند و در عمل تابع تصمیمات سران کشورهای عضو می باشند انتظار می رود در مواقع بحرانی نتوانند مواضع کشورهای اروپایی را به هم نزدیک کرده و در یک جبهه واحد نگهدارند.
ثبات پایدار زمانی در اروپا بدست می آید که کشورهای دارای پول مشترک، با انتقال قدرت سیاسی از پایتخت های خویش به یک مرکز سیاسی موافقت کنند. از سوی دیگر، کشورهای حوزه یورو دارای سیاست های متمرکز پولی و ارزی هستند، درحالی که سیاست های اقتصادی و مالی همچنان در اختیار دولت های عضو باقی مانده و به شکل غیرمتمرکز اجرا می شود. حال اگر بین سیاست های غیرمتمرکز مالی و اقتصادی از یک سو و سیاست های متمرکز پولی و ارزی از سوی دیگر تضاد ایجاد شود، همان گونه که بحران یورو در سال ۲۰۱۱ نشان داد، حفظ ثبات پولی و انضباط مالی در حوزه یورو امری دشوار خواهد بود. به عنوان مثال عدم انضباط مالی، به شکل افزایش غیراصولی کسری بودجه نه تنها از درجه اعتبار مالی کشور های مربوطه خواهد کاست (یونان، پرتغال) بلکه می تواند موجب کاهش اعتماد عموم به پول مشترک و نو ظهور اروپا شود. سیاست های تثبیتی و توسعه براساس قرارداد ماستریخت این هدف را دنبال می کنند که تمام اعضای حوزه یورو با هماهنگ و هم سو کردن سیاست های اقتصادی و مالی خود از بروز هرگونه شکاف در گروه یورو جلوگیری کرده و اعتماد عموم را به ثبات پولی و انضباط مالی حوزه یورو جلب کنند. با درنظرگرفتن این واقعیّت که شرایط و موقعیّت اقتصادی کشورهای حوزه یورو با یکدیگر متفاوت است و این تفاوت به ویژه از لحاظ ساختار درآمدهای صادراتی، نرخ رشد اقتصادی، میزان وابستگی به مواد اولیه، نرخ بیکاری و رفاه اجتماعی آشکار می باشد انتظار می رود که در شرایط دشوار اقتصادی (افزایش کسری بودجه و رشد فزاینده بدهی های خارجی) رعایت و اجرای سیاست های تثبیتی و توسعه بر حسب قرارداد امکان پذیر نباشد، به این معنا است که کشورهای گروه یورو در سیاست های اقتصادی و مالی خود همیشه می بایست منافع ملّی را با منافع جمع تطبیق داده تا بتوانند تصمیم موردنظر و نه مورد دلخواه را بگیرند (محدودشدن قدرت اجرایی دولت های عضو).
اغلب کشورهای اتّحادیّه اروپا تنها به این دلیل نظر مثبت و مساعدی به یورو و همگرایی کشورهای اروپایی از خود نشان می دهند، زیرا باور آنها چنین است که وضع اقتصادی و اجتماعی این کشورها با آمدن یورو بهبود یافته و به مراتب بهتر از دوران قبل از یورو خواهد شد. چنانچه اعضای جدید گروه یورو بدلیل مشکلات متعدّد اقتصادی، سیاسی و اجتماعی نتوانند به رشد و رفاه مدّنظر در افکار عمومی دست یابند، موفّقیّت کشورهای عضو دشوار و پیچیده خواهد شد. این مسئله از آنجایی حائز اهمّیّت است که پیوستن به گروه یورو پیش از هر چیز منجر به انضباط مالی دولت ها و تشدید رقابت بین مؤسّسات اقتصادی شده و مقامات دولتی نیز امکان بهره برداری از سیاست های پولی و ارزی را نخواهند داشت.
۲-۳٫ رقابت یورو با دلار آمریکا
با کنار رفتن پوند استرلینگ (£) در بازارهای جهانی دلار آمریکا توانست به عنوان معتبرترین واحد پولی در معاملات تجاری و مبادلات ارزی در سطح بین الملل مطرح و مورد استفاده قرار گیرد. از لحاظ تئوری هر واحد پولی می تواند به یک پول جهانی تبدیل شود، اما در دوره های بحرانی زمانی که تثبیت سطح عمومی قیمت ها دشوار است و به مرور زمان ارزش پول کاهش می یابد، افراد و فعّالان اقتصادی تمایل به خرید و نگهداری پول های خارجی (ارز) پیدا می کنند. در بازارهای جهانی رقابت بین واحدهای مختلف پولی به این صورت تشدید می شود که کدامیک از آنها موفّق می شوند وظایف پول را برای بخش عمومی (بانک های مرکزی و دولت ها) و بخش خصوصی (بانک های تجاری، بنگاه های تولیدی و خانوارها) به خوبی انجام دهند. بنا به تعریف، پول جهانی به پولی گفته می شود که نه تنها در بازارهای داخلی مورد استفاده قرار گیرد، بلکه تقاضا برای خرید و نگهداری آن فراتر از مرزهای ملّی کشور انتشار دهنده نیز وجود داشته باشد (یتمان، ۲۰۰۹). برای بررسی توان رقابتی یورو با دلارآمریکا، شاخص هایی را مدّنظر قرار می دهیم که نه تنها با توجّه به تعریف جهانی پول در منابع علمی مختلف مورد استفاده قرار می گیرند، بلکه شامل مدل های بکار گرفته شده در بانک مرکزی اروپا برای تعیین نقش بین المللی پول نیز می شوند:
وزن آمریکا و اروپا در اقتصاد بین الملل
نقش دلار و یورو در بازارهای مالی جهان
نقش دلار و یورو در معاملات تجاری جهان
نقش دلار و یورو در ترکیب ذخایر ارزی جهان
۲-۳-۱٫ وزن آمریکا و اروپا در اقتصاد بین الملل
در سال ۲۰۱۰ پتانسیل تولید آمریکا، اروپا و ژاپن تقریباً نیمی از سطح تولید ناخالص داخلی جهان را به خود اختصاص دادند. با توجّه به ارزش جهانی تولیدات در این سال که مبلغی حدود ۴/۷۴ تریلیون دلار برآورد شده است، سهم آمریکا، اروپا و ژاپن بسیار قابل توجّه است و این اقتصادها توانستند به دلیل کسب منافع کلان حاصل از تولید درآمد سرانه بالایی درکشورهای جهان داشته باشند (آمریکا ۳۷۹۰۰ دلار، اروپای غربی ۲۶۰۰۰ دلار و ژاپن ۲۷۳۰۰ دلار). با توجّه به این واقعیّت که جهان امروز بیش از ۲۰۰ کشور را شامل می شود. بیشترین منابع مالی و منافع اقتصادی در دست تعداد معدودی از کشورهای صنعتی و توسعه یافته قرار دارد، گرچه این کشورها سال هاست نرخ رشد اقتصادی پایینی را تجربه می کنند. اقتصاد آمریکا در مقایسه با اروپا از لحاظ پتانسیل تولید و سطح اشتغال از موقعیّت بهتری برخوردار می باشد، زیرا آمریکا نه تنها به عنوان بزرگترین تولیدکننده کالا و خدمات نقش لوکوموتیو اقتصاد جهانی را ایفا می کند، بلکه در دو دهه گذشته نیز موفّق به انجام سیاست های تعدیل اقتصادی به ویژه در بخش خدمات و کاهش هزینه های دولت شده است. در اروپا اصلاحات اقتصادی به کندی انجام می گیرد. این کشورها از یک سو با افزایش نرخ بیکاری و از سوی دیگر، با رشد هزینه های بخش عمومی (کسری بودجه) مواجه هستند.
براساس تحقیق و برآورد صندوق بین المللی پول در سال ۲۰۰۷ رکود و یا رونق تولید ناخالص داخلی آمریکا اقتصاد دیگر کشورها را به صورت مؤثر تحت تأثیر قرار می دهد (دس و سینت گودهم، ۲۰۰۹). بایومی و سویست^[۹] توانستند با بهره گرفتن از مدل^[۱۰] (VAR) نشان دهند که اقتصاد آمریکا برای بسیاری از کشورهای جهان حائز اهمّیّت است حتی برای آن دسته از کشورها که با آمریکا مبادله بازرگانی مستقیم نداشته و یا رابطه تجاری آنها با آمریکا محدود می باشد. از مقایسه پتانسیل تولید در اقتصادهای آمریکا، اروپا و ژاپن واضح است که اقتصاد آمریکا از قدرت و جذابیّت بیشتری در مقابل اقتصادهای بزرگ جهان مانند اروپا، چین و ژاپن برخوردار است. اروپا به عنوان دوّمین اقتصاد برتر جهان از نظر سطح تولید و بزرگترین صادرکننده بازارهای تجاری دارای امکانات و ظرفیّت هایی است که می تواند در رقابت با آمریکا به آنها تکیه کند.
۲-۳-۲٫ ارزش پول
همان گونه که توضیح داده شد، جذابیّت یک واحد پولی را در بازارهای داخلی و خارجی را می توان در ثبات ارزش پول سنجید. حفظ قدرت خرید داخلی پول از آن لحاظ حائز اهمّیّت است که دارندگان دارایی های پولی بدون ترس از تضعیف ارزش پول ملّی تمایل به پس انداز و سپرده گذاری پیدا کرده و همچنین به فعّالیّت در بازار بورس ترغیب می شوند. محدود شدن فعّالیّت های اقتصادی برای مقاصد سوداگری و واسطه گری به نقش مولّد سرمایه کمک خواهد کرد. بررسی روند نرخ تورم در آمریکا، حوزه یورو و ژاپن نشان می دهد که مقامات پولی این کشورها ثبات قیمت ها را جز اولویّت های اوّل سیاست های اقتصادی خود قرار داده و آن را به صورت جدّی و مستمر نه تنها در گذشته بلکه امروز نیز دنبال می کنند. از لحاظ ثبات نرخ ارز، نرخ برابری یورو با دلار در چند سال اخیر با نوسان هایی مواجه بوده است. با توجّه به نسبت حجم صادرات و واردات آمریکا و اروپا به تولید ناخالص داخلی در سال ۲۰۰۷ درجه باز بودن اقتصاد آمریکا (۵/۱۴درصد) اروپا (۰/۲۲ درصد) و ژاپن (۵/۱۷ درصد) می باشد. نسبت پایین درجه باز بودن اقتصاد، به آمریکا این امکان را داده است تا از نرخ برابری دلار با دیگر واحدهای پولی، کاملاً در جهت اهداف و منافع اقتصادی خویش بهره گیرد. آمریکا از طریق کاهش ارزش دلار در بازارهای مالی بین المللی که در سال ۲۰۰۲ شروع و تاکنون (۲۰۱۴) نیز ادامه دارد، توانست با افزایش صادرات به اروپا (واردات اروپا از آمریکا) نه تنها کسری تراز پرداخت های خود را کاهش دهد، بلکه با وجود پایین بودن بهره بانکی در آمریکا موفق به افزایش جذب سرمایه گذاری های خارجی شود. سطح تولید ناخالص داخلی آمریکا در سال ۲۰۰۲ معادل ۹ تریلیون دلار بوده است در حالی که این مقدار در سال ۲۰۱۰ به ۶۴/۱۵ تریلیون دلار رسیده است. رشد تولید ناخالص آمریکا بین سال های (۲۰۱۰-۲۰۰۲) که ارزش دلار در مقابل ارزهای معتبر جهانی رو به کاهش گذاشت، بیش از ۶۰ درصد افزایش نشان می دهد (بانک مرکزی اروپا، ۲۰۰۸).
در حوزه یورو، تولید ناخالص داخلی از ۷ تریلیون یورو در سال ۲۰۰۲ به ۲/۹ تریلیون یورو در سال ۲۰۱۰ افزایش یافته است (رشد ۳۱ درصدی). با توجّه به اهمّیّت بازارهای داخلی آمریکا برای کشورهای اروپایی بنگاه های اقتصادی اروپا برای از دست ندادن بازار کالا و خدمات آمریکا، مجبور به اتّخاذ سیاست هایی شدند تا بتوانند با مشکلات ناشی از افزایش ارزش یورو در مقابل دلار آمریکا، که قدرت رقابتی شرکت های حوزه یورو را از لحاظ قیمت تهدید می کرد، مقابله کنند. در نتیجه، تحوّلات اقتصادی در بازار محصول آمریکا برای کشورهای حوزه یورو دارای اهمّیّت بیشتری است تا بازارهای اروپا برای آمریکا (ارمان و فراتشر، ۲۰۰۲).
۲-۳-۳٫ سیاست مستقلّ پولی
یک کشور و یا یک منطقه اقتصادی زمانی دارای سیاست مستقلّ پولی است که بتواند مستقل از نرخ بهره جهانی و نقل و انتقال سرمایه در بازارهای آزاد بین الملل، تصمیمات پولی و ارزی خویش را با توجّه به وضعیّت اقتصاد داخلی به اجرا درآورد. همان گونه که در قسمت پیش توضیح داده شد بیشترین سهم در تولید ناخالص داخلی جهان متعلّق به سه قطب بزرگ اقتصادی، آمریکا، اروپا و ژاپن می باشد. از دیدگاه پولی می توان این قطب های بزرگ اقتصادی را به بلوک دلار، بلوک یورو و بلوک ین تقسیم کرد. بلوک دلارآمریکا بزرگترین بلوک اقتصادی جهان است که در برگیرنده کشورهای آمریکای لاتین اکثر کشورهای آسیای شرقی و خاورمیانه کشورهای آفریقایی و اقیانوسیه (استرالیا و نیوزیلند) می شود. تمام این کشورها تحت تأثیر سیاست پولی آمریکا قرار دارند و دارای ذخایر ارزی دلار هستند. مارسل فراتشر (۲۰۰۲) توانست با بهره گرفتن از مدل گارچ نشان دهد که در بیشتر کشورها و بازارهای مالی جهان سیاست پولی آمریکا بسیار حائز اهمّیّت است بلوک یورو کشورهای اروپایی و برخی از کشورهای آفریقایی را شامل می شود که طبیعتاً تحت تأثیر سیاست پولی بانک مرکزی اروپا هستند. بلوک ین نیز در برگیرنده برخی کشورهای آسیایی است. چین و ژاپن جهت تسهیل معاملات و مبادلات تجاری بین دو کشور در سال ۲۰۱۱ توافقنامه ارزی امضاء کردند تا وابستگی به دلار آمریکا را کاهش دهند.

با توجه به تنوع شکل گزارش مجلات نمی­ توان مقایسه­ دقیقی بین اطلاعات مقالات انجام داد. به عنوان مثال چیلی بک و همکاران افزایش معنی­دار پرس سینه را بین پیش آزمون، هفته­ی دهم و هفته­ی بیستم ( ۱۱۰)، کرامر و همکاران (۲۰۰۳) افزایش معنی­دار قدرت را در ورزشکاران تنیس باز زن (۹۹) و در نهایت ویلیس و همکاران (۲۰۱۲) افزایش توده­ی عضله را در افراد دارای اضافه وزن گزارش کردند (۱۵۳). در هر سه مقاله زمان اجرای دوره­ تمرینی به ترتیب بیست هفته، نه ماه و ۸ ماه بوده و همچنین افزایش معنی­دار قدرت در هر سه مقاله گزارش شده است با این حال درصد افزایش قدرت تنها در مقاله­ کرامر گزارش شده است. لذا همسو بودن این مقالات با نتایج پژوهش حاضر بدیهی است ولی در مورد کیفیت همخوانی این مقالات باید با احتیاط سخن گفت. به عنوان مثال اگر چه تمام پژوهش­های ذکر شده همانند پژوهش حاضر، افزایش معنی­دار قدرت را گزارش کرده ­اند با این حال مدت زمان طولانی پژوهش­های مذکور کیفیت متفاوتی از سازگاری به تمرین را نسبت به زمان ۸ هفته­ای در پژوهش حاضر ارزیابی می­ کند.
چاربونی و همکاران به مقایسه­ زنان و مردان با میانگین سنی ۶۲ سال پرداختند و افزایش معنی­دار قدرت را در هر دو گروه زنان و مردان (۲۲۵ نفر) بدنبال ۱۰ هفته تمرینات مقاومتی گزارش کردند (۴۹). حسینی و همکاران (۱۳۹۱) و سنگدوینی و همکاران (۱۳۹۱) هر دو در پژوهش­های جداگانه­ ای اثر یک دوره تمرین مقاومتی به مدت ۸ هفته را به ترتیب در کشتی­گیران جوان و مردان تمرین نکرده مورد بررسی قرار دادند حسینی و همکاران اعلام داشتند که پرس سینه در الگوهای هرمی دوگانه و پلکانی معکوس به ترتیب ۲۹ و ۲۸ درصد افزایش داشت که هر دو مورد گزارش شده از نظر آماری نیز معنی­دار بودند (۱۰). با توجه به نزدیکی دوره­ تمرینی در پژوهش حسینی و همکاران و همچنین ورزشکار بودن آزمودنی­ها افزایش ۳۲/۴۵ درصدی در میانگین قدرت آزمودنی­های پژوهش حاضر بیش از انتظار بوده است، که به آن می­پردازیم.
افزایش قدرت با مدت زمان اجرای دوره­ تمرین رابطه­ای مثبت و قوی دارد، لذا ابتدا به بررسی این موضوع می­پردازیم. فریدمن و همکاران ۱۸ درصد افزایش قدرت عضلانی را بدنبال تنها ۶ هفته تمرین مقاومتی در مردان ورزشکار گزارش کردند. چنین افزایش قابل توجهی در این زمان کوتاه تنها در مطالعاتی دیده شده که از آزمودنی­های تمرین نکرده (۱۱۹و۲۵) یا از سالمند (هانتر و همکاران) استفاده کرده ­اند. به عنوان مثال هانتر و همکاران پس از ۲۵ هفته تمرین مقاومتی در زنان و مردان سالمند تا ۳۸ درصد افزایش قدرت بیشینه را گزارش کردند(۶۱). فابیو و همکاران (۲۰۱۰ ) نیز پس از ۹ ماه تمرین مقاومتی افزایش ۲/۳۵ درصدی قدرت را گزارش کردند(۹۸) و بالاخره قراخانلو و همکاران که افزایش چشمگیر ۶۰ تا ۷۰ درصدی قدرت را بدنبال ۸ هفته تمرین مقاومتی در مردان تمرین نکرده گزارش کردند(۲۰). در بین پژوهش­های مذکور قراخانلو و همکاران بیشترین مقدار افزایش قدرت را گزارش کرده بودند که ویژگی زمانی برابری با تمرین حاضر داشته است. با این حال جنسیت مذکر آزمودنی­ها و همچنین غیر ورزشکار بودن آن­ها از طرف خود مولفین نیز به عنوان عوامل چنین افزایش قابل توجهی مطرح شده است.
کرامر و همکاران (۱۹۹۷) گزارش کردند آزمودنی­ها بسته به سطح تمرین ممکن است در پاسخ به تمرین مقاومتی، سازگاری متفاوتی از خود نشان دهند. اما عده­ی دیگری از محققان افزایش ۴۰ درصدی قدرت در آزمودنی­های بی تمرین و افزایش ۲ درصدی را در آزمودنی­های تمرین کرده گزارش کرده ­اند(۹۹). کرامر و همکاران در پژوهش دیگری اخیراً افزایش معنی­دار قدرت دست و سینه را در پاسخ به نه ماه تمرین مقاومتی گزارش کردند و مقادیری معادل ۱۷ تا ۲۳ درصد افزایش در حرکت پرس سینه را در ورزشکاران تنیس باز زن اعلام کردند (۹۹) که بیش از افزایش گزارش شده و پیش بینی شده برای ورزشکاران محسوب می­گردد. این در حالی است که میانگین افزایش ۳۲/۴۵ درصدی قدرت درپژوهش حاضر با توجه به نتایج پژوهش­های مانند قراخانلو، هانتر و فابیو توجیه پذیر می­باشد.

از طرفی هم نتایج مطالعه­ میرزایی و همکاران (۱۳۸۹) نشان داد که سازگاری­های اولیه (شش هفته­ی نخست تمرین مقاومتی) در قدرت و حجم عضلانی، با اعمال روش باردهی ثابت در هر نوبت و افزایش تدریجی بار از یک نوبت تا نوبت بعدی تفاوت قابل ملاحظه­ای با هم ندارند (۲۱) لذا استفاده از روش بار دهی در تمرین حاضر نیز نمی­تواند منحصراً مسئول چنین افزایشی در قدرت و حجم عضلات باشد.
بروان و همکاران پس از ۶ ماه تمرین مقاومتی در زنان ورزشکار ۱۵ تا ۴۴ درصد افزایش قدرت را در پرس سینه گزارش کردند. این در حالی است که افزایش ۹۴/۲۳ و ۷/۶۶ مربوط به قدرت پنجه و عضلات سینه­ای پژوهش حاضر با نتایج مذکور همپوشانی دارند با این تفاوت که دامنه­ وسیع افزایش قدرت در پژوهش براون در پاسخ به یک برنامه­ی تمرین مقاومتی احتمالاً به دلیل استفاده از سه گروه وزنی مختلف بوده است.
در افراد غیر ورزشکار بیشتر قدرت کسب شده ناشی از سازگار­ های عصبی عضلانی است(براون و همکاران). در حالی­که افزایش قدرت در افراد ورزشکار بیشتر ناشی از سازگاری­های مورفولوژیک است. با توجه به ورزشکار بودنِ آزمودنی­های پژوهش حاضر و با استناد به افزایش ۹۱/۱۶ درصدی در سطح مقطع عضلات، می­توان نتیجه گرفت سازگاری به افزایش قدرت در خلال ۸ هفته تمرین مقاومتی عمدتاً از طریق مکانیسم­های مرتبط با هایپرتروفی عضله انجام گرفته است.
براساس گزارش های ویلمور (۱۹۷۴) قدرت بالا تنه­ی زنان نسبت به قدرت اندام تحتانی آنها تفاوت زیادی در پاسخ به تمرینات دارد (۱۵۴) وی همچنین نشان داد که قدرت نسبی اندام فوقانی (نسبت به توده­ی چربی بدن) پس از ۱۰ هفته تمرین بسیار کمتر از مردان است در حالیکه قدرت نسبی اندام تحتانی زنان برابر یا حتی بیشتر از مردان است. با توجه به اینکه آزمودنی­های پژوهش حاضر زنان معلول بوده ­اند تنها اندام فوقانی آن­ها مورد بررسی قرار گرفت. از طرفی میزان بالای افزایش قدرت در پژوهش حاضر گویای قابلیت بارز زنان در سازگاری به تمرینات مقاومتی است.
در گذشته عقیده بر این بود که نقش هایپرتروفی عضلانی یا به عبارتی تغییرات موفولوژیک در هفته­های آغازین تمرین ناچیز است و افزایش قدرت عمدتاً ناشی از سازگاری­های عصبی عضلانی است، این در حالی است که شواهد اخیر نشان می­ دهند که هایپرتروفی حتی در هفته­های آغازین تمرین مقاومتی بصورت بسیار وسیع اتفاق می­افتد، به گونه ­ای که تارهای عضلانی حتی پس از ۲ هفته تمرین مقاومتی دچار هایپرتروفی می­شوند (۱۲۹). اگر چه مطلب مذکور مخالفان زیادی نیز دارد با این حال شواهد رو به رشدی نیز از آن حمایت می­ کنند.
نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که در مرحله پس آزمون قدرت پرس سینه آزمودنی­ها در گروه تجربی به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل است ولی این تفاوت در قدرت ایستای عضلات پنجه دست دیده نشده است. از سوی دیگر، مقایسه میزان تغییرات قدرت پرس سینه و پنجه دست از مرحله پیش آزمون به پس آزمون بین دو گروه تجربی و کنترل نیز معنی دار بوده و میزان این تغییرات در گروه تجربی بیشتر از گروه کنترل می باشد که مبین اثر تمرین است.
نتایج پژوهش حاضر نیز با توجه به زمان نسبتاً کوتاه اعمال دورۀ تمرین مقاومتی و افزایش معنی دار در توده­ی بدون چربی و افزایش چشمگیر سطح مقطع عضلات، گفته­های مذکور مبنی بر بروز زود هنگام هایپرتروفی در خلال هفته های آغازین تمرین را تایید می­ کند.
۵-۳-۳٫ اثر هشت هفته تمرینات مقاومتی بر استقامت عضلات بالاتنه بازیکنان
دستگاه عصبی – عضلانی به دلیل توانایی سازگاری بالایی که دارد مطابق با تمرین اعمال شده، ویژگی های منحصر بفردی به خود می­گیرد. از آنجا که تمرین از نظر زمانی پر هزینه است و وقت ورزشکاران را نمی توان در فعالیت های زمان بر و کم بازده تلف کرد لذا استفاده از تمرینات مقاومتی به عنوان راه کار مطلوب و چند منظوره بطور گسترده­ای توسط متخصصین علوم ورزشی به ورزشکاران توصیه می شود. یکی از فواید تمرینات مقاومتی نیز چند منظوره بودن آن­ها است به این معنی که در بسیاری از طراحی­های تمرینی می­توان همزمان افزایش قدرت و استقامت را مد نظر قرار داد مانند نتایجی که از پژوهش حاضر بدست آمده است یعنی با انجام تمرینات قدرتی، فوایدی نیز عاید بخش استقامتی می­گردد. البته بدیهی است که تمرینات مقاومتی مخصوص ورزشکاران استقامتی، بصورت گسترده­ای طراحی و استفاده می­ شود. البته اگرچه ۸ هفته تمرین مقاومتی در بازیکنان زن والیبال نشسته تغییرات معنی­داری را در متغیرها در نظر گرفته شده برای استقامت عضلانی داشت با این حال به دلیل اختصاصی نبودن طراحی تمرین باید این تغییرات را علیرغم معنی­داری جزو فواید جانبی این نوع تمرین محسوب کرد.
حامدی نیا و همکاران(۱۳۸۹) به مقایسه­ ۱۲ هفته تمرین مقاومتی با دو برنامه­ی زمان بندی خطی معکوس و موجی روزانه با شدت و حجم برابر بر استقامت عضلات بالا تنه و پایین تنه ۳۰ آزمودنی مرد تمرین نکرده پرداختند (۸). آن­ها پس از ۱۲ هفته تمرین در هر دو برنامه­ی تمرینی افزایش معنی­دار استقامت عضلات بالا تنه (۲۴ درصد افزایش استقامت عضلات سینه­ای ) و تنه (۲۱ درصد افزایش استقامت عضلات شکمی) را گزارش کردند این در حالی است که استقامت عضلات شکمی (تنه) و سینه ای در پژوهش حاضر به ترتیب افزایش معنی دار و چشمگیر ۷۱/۳۳ و ۳۸/۳ درصد را نشان دادند که با توجه به ورزشکار بودن آزمودنی­ها بیش از مقادیر مورد انتظار بودند.
حسینی و همکاران(۱۳۹۱) بدنبال ۸ هفته تمرین مقاومتی افزایش چشمگیر استقامت پویای عضلات سینه­ای را به ترتیب برای الگوی باردهی هرمی دوگانه و پلکانی معکوس به میزان ۹۰ و ۸۸ درصد و برای استقامت ایستای عضلات دست ۵۲ و ۴۳ درصد را گزارش کردند(۱۰) که با توجه به ماهیت استقامتی طرح تمرینات اجرا شده، مورد قبول است لذا استفاده از این نوع تمرینات برای معلولین که لازمه­ی اجرای آن­ها جابجایی مداوم وزنه در خلال تمرین است، بسیار دشوار بوده و با توجه به شرایط معلولین تنها در شرایطی امکان پذیر است که به ازای هر آزمودنی حداقل دو یار کمکی اختصاصی وجود داشته باشد.
فایگنبوم و همکاران (۲۰۰۱) با طراحی و اجرای چهار طرح تمرینی مختلف به بررسی آثار این تمرینات بر استقامت عضلات دختران و پسران تمرین نکرده پرداختند. آن­ها افزایش استقامتی را در گروه­هایی که تکرار بیشتری در تمرینات خود داشتند را گزارش کردند به گونه ­ای که تکرار پرس سینه­ی آزمودنی­ها در دو گروهی که نتایج آن­ها معنی­دار بودند به ترتیب ۲/۵ و ۹/۵ تکرار افزایش پیدا کرده بود(۱۶۱). مقدار افزایش تکرار در پژوهش حاضر برای حرکت پرس سینه ۱۳/۱۱ تکرار بود که با توجه به بزرگسال بودن آزمودنی­ها و همچنین مهارتی بودن حرکت پرس سینه قابل قبول می­باشد. آگارد و همکارارن نیز در پژوهش جالبی اثر تمرینات مقاومتی را بر استقامت عضلانی در ورزشکاران استقامتی نخبه مورد بررسی قرار دادند. آن­ها افزایش معنی دار ظرفیت بلند مدت و میان مدت را در ورزشکاران تمرین کرده و نخبه بخصوص در پاسخ به تمریناتی گزارش کردند که با جحم بالا و بار سنگین اجرا می­شدند. با توجه به اینکه تمرینات بکار گرفته شده در پژوهش حاضر با در نظر گرفتن شرایط آزمودنی­ها می­بایستی با احتیاط انتخاب می­شدند لذا امکان استفاده از بارهای تمرینی بالا یا حجم های تمرینی بالا امکان پذیر نبود. با این حال عواید این نوع تمرین نیز با استناد به نتایج بدست آمده کاملاً مشهود است.
اگرچه تمرینات تمرین حاضر بصورت اختصاصی برای بهبود استقامت یا قدرت طراحی نشده بودند با این حال بدلیل انفجاری نبودن ماهیت طراحی تمرین، استقامت عضلات تنه و سینه افزایش معنی­داری نشان داده­اند.
۵-۳-۴٫ اثر هشت هفته تمرینات مقاومتی بر حجم عضله دو سر بازویی
اگرچه هایپرتروفی در زنان به اندازه­ هایپرتروفی در مردان نمی­رسد ولی می ­تواند مسئول بخشی از افزایش قدرت در اثر تمرینات مقاومتی باشد (۱۲۳). پژوهش­های بسیاری افزایش قدرت و حجم عضلات را در پاسخ به تمرینات مقاومتی نشان داده­اند (۱۲۷). شلدون و همکاران در اوایل ۱۹۵۴ متوجه شدند افراد با فیزیک بدنی مختلف، توانایی­های متفاوتی برای کسب توده­ی عضله در سازگاری به تمرینات مقاومتی دارند (۱۳۲). عوامل شناخته شده­ای که روی افزایش حجم عضله در پاسخ به تمرینات مقاومتی اثر می­گذارند شامل سن، جنس، سطح فعالیت بدنی، وضعیت تمرینی قبل و شرایط غدد درون ریز می­باشند (۵۵و۱۲۸). در این بین جنسیت اثر بازری بر مورفولوژی عضلات و افزایش قدرت در سازگاری به تمرینات مقاومتی دارد(۱۲۸).از گذشتۀ دور برخی از پژوهش­های، تفاوت مشخص در تغییر قدرت مطلق یا اندازه­ عضله پس از تمرینات قدرتی را بین دو جنس تبیین کرده ­اند(۱۵۴و ۱۱۳). به عنوان نمونه هوبال و همکاران افزایش حجم نسبی بیشتری از عضلات را در مردان نسبت به زنان را پس از ۱۲ هفته تمرینات مقاومتی گزارش کردند ، با این حال هوبال و برخی دیگر از محققین نتیجه گرفتند که بین کسب اندازه­­ی نسبی عضله بین زنان و مردان تفاوت زیادی وجود ندارد (۱۳۰) در واقع بسیاری از پژوهش­های اخیر تشابهات زیادی را بین دو جنس در قدرت و اندازه­ اکتسابی نسبی پس از تمرینات مقاومتی مطرح کرده ­اند. لذا استفاده از پژهش­های که از آزمودنی­ها مرد استفاده کرده بودند در بحث حاضر مد نظر قرار گرفته است.
در مطالعات پیشرو در دهه­ هفتاد و قبل از آن در حیطه­ی تمرینات قدرتی در زنان ورزشکار مانند پژوهش براون و همکاران ، قابلیت افزایش قدرت عضلانی در اثر تمرینات مقاومتی در زنان ورزشکار تایید گردید. براون و همکاران افزایش معنی دار محیط اندام فوقانی و عدم تغییر محیط اندام تحتانی را در اثر شش ماه تمرین مقاومتی گزارش کرد ولی شواهد اندکی برای وقوع هاپیرتروفی در زنان ارائه کرد که در قسمت اول یعنی افزایش محیط اندام فوقانی، با پژوهش حاضر همسو است و با توجه به اینکه آزمودنی­های پژوهش حاضر از بازیکنان والیبال نشسته بودند قسمت دوم (پایین تنه) را نمی­ توان مورد بررسی قرار داد. دلیل نتیجه ­گیری براون احتمالاً استفادۀ وی از سه گروه وزنی مختلف از زنان وزشکار در پژوهشش بود که افزایش، کاهش و یا عدم تغییر وزنی آزمودنی­ها را نیز به همراه داشت.
در مجموع در مطالعات گذشته سه طیف، مشخص می­گردد: الف) افزایش حجم عضلات ب) عدم تغییر حجم عضلات و ج) ترکیبی از افزایش و عدم تغییر در حجم عضلات مختلف. طرح این مسئله ضروری است زیرا سه وضعیت متفاوت را در مقابل نتایج حاضر قرار می­دهد. البته در برخی از پژوهش­ها که انگشت شمار هستند، کاهش محیط اندام نیز گزارش شده است که به دلیل تعیین نکردن سهم دقیق عضله و چربی یا استفاده از آزمودنی­های چاق و غیر ورزشکار در تفسیر اطلاعات باید احتیاط لازم را بکار برد. از جمله این پژوهش­ها می توان به مطالعه­ ری و همکاران اشاره کرد که کاهش معنی­دار محیط ران در اثر تمرینات مقاومتی را نشان دادند(۱۲۸).طراحی تمرینات به منظور افزایش استقامت عضلانی در پژوهش ری و همکاران احتمالاً از دلایل اصلی این تفاوت محسوب می­گردد. در دسته­ی دیگری از پژوهش­ها عدم تغییر حجم عضلات گزارش شده­ است که از این جمله می­توان به پژوهش حامدی نیا و همکاران(۱۳۸۹) اشاره کرد که با اجرای برنامه­ی زمان بندی خطی معکوس و موجی روزانه به مدت ۱۲ هفته تغییر معنی­داری در محیط اندام (بازو- سینه- شکم- باسن-ران) مشاهده نکردند( ۱۳۲). ری و همکاران نیز در پژوهش دیگری نشان دادند که بعد از انجام تمرینات مقاومتی محیط سینه و ران تغییری نکرده است. عدم تغییر محیط اندام در تمرینات مقاومتی مطالعات گزارش شده، احتمالا بدلیل ماهیت طراحی تمرین برای بهبود استقامت عضلانی یا انتخاب آزمودنی هایی با مورفولوژی و تیپ بدنی خاص بوده است. البته با توجه به افزایش قدرت گزارش شده در پژوهش­های مذکور می­توان تغییر محتوای اندام اندازه گیری شده را دلیل عدم تغییر دانست.
در دسته­ی دیگری از مطالعات که نتایجی همسو با پژوهش حاضر را ارئه داده­اند می­توان به فریدمن و همکاران اشاره کرد که افزایش معنی دار و ۷ درصدی سطح مقطع عضلات ورزشکاران مرد را بدنبال تمرینات مقاومتی گزارش کردند.البته با توجه به مرد بودن آزمودنی­ها، اگرچه تفاوت معنی­داری گزارش شده، احتمالاً تنها دلیل افزایش نه چندان بارز، دوره­ تمرینی کوتاه (۶ هفته) بوده است، در واقع عواملی مانند سطح اولیه تمرین، پروتکل تمرین و تفاوت های فردی نیز در این مساله دخیل هستند. بوفورد(۲۰۰۶) نیز در مطالعه ­ای نشان داد محیط سینه و ران در اثر تمرینات مقاومتی، افزایش معنی دار می یابند(۱۵۹). میرزایی و همکاران(۱۳۸۹)(۲۱) بدنبال ۶ هفته ، چاربونی و همکاران بدنبال ۱۰ هفته و حسینی و همکاران (۱۳۹۱)پس از ۸ هفته تمرین مقاومتی افزایش معنی­دار سطح مقطع بازو را نشان دادند. کونگزگارد و همکاران نیز در افراد سالمند مبتلا به بیماری انسداد مزمن ریوی به ترتیب ۲/۴ و ۱۴ درصد افزایش معنی دار در سطح مقطع عضله و قدرت را پس از ۱۲ هفته تمرین مقاومتی گزارش کردند (۱۰). نتایج پژوهش­های مذکور با نتایج پژوهش حاضر همسو بود.
چیلی بک و همکاران نیز اثر بیست هفته تمرین مقاومتی را در دختران جوان بررسی کردند(۱۱۰) و اگر چه افزایش قدرت در هفته­های دهم و بیستم معنی­دار گزارش شد، با این حال افزایش توده­ی بدون چربی در قسمت­ های مختلف بدن الگوی دیگری را دنبال کرد به این صورت که در ده هفته­ی اول افزایش معنی­دار توده­ی بدون چربی در دست­های آزمودنی­ها رخ داد ولی این افزایش در تنه تنها در هفته­ی دهم تا بیستم دیده شد.در واقع در اجرای حرکاتی مانند پرس سینه و اسکات که حرکاتی چند مفصلی هستند و پیچیدگی بیشتری دارند، سازگاری­های عصبی– عضلانی طولانی تری القاء می­ شود بنابراین می­توان گفت که سهم هایپرتروفی یا سازگاری­های عصبی در افزایش قدرت ناشی از تمرین معمولا تا حد زیادی بوسیله­ی پیچیدگی مهارتی در تمرین مقاومتی بکار گرفته شده است، تعیین می­ شود و احتمالاً به همین دلیل در تنه و پاها، هایپرتروفی دیرتر اتفاق می­افتد. مطلب مذکور و نتایج پژوهش چیلی بک(۱۱۰) ، میرزایی (۲۱) و چاربونی با افزایش سطح مقطع عضله­ی بازویی در پژوهش حاضر همخوانی دارند.
توضیح احتمالی درباره افزایش چشمگیر سطح مقطع عضلات (۹۱/۱۶ درصد) ورزشکاران معلول به دنبال تمرینات مقاومتی به ویژگی­های درونی آزمودنی­ها مربوط می­ شود به این معنی که علاوه بر تعداد بیشتر گیرنده­های آندروژنی در عضلات بالا تنه نسبت به عضلات پایین تنه، گیرنده­های آندروژنی در اندام فوقانی نیز از حساسیت بیشتری نیز برخوردارند(۹۰). به زبان ساده­تر، افزایش ۹۱/۱۶ درصدی در سطح مقطع عضله­ی دو سر بازویی را می­توان به تعداد و حساسیت گیرنده­های آندروژنی نسبت داد.
افزایش قدرت و حجم عضلانی منوط به ترکیبی از فشارهای متابولیکی، فعالیت غدد درون ریز و کنترل عصبی- عضلانی است. وینگرن نیز اخیراً GH را به عنوان عامل عامل اصلی رشد عضلانی و در نتیجه افزایش قدرت در پاسخ به تمرین مقاومتی معرفی کرده است(۱۶۰). بنابراین چالش در مورد معرفی عوامل اصلی بروز هایپرتروفی همچنان ادامه دارد از همین رو علارغم گمانه زنی­هایی که پیش­تر به آن­ها پرداختیم (مانند گیرنده­های آندروژنی یا سهم بالای در بروز هایپرتروفی و …) همچنان نمی­ توان توضیح دقیقی برای نتایج پژوهش­های اخیر و پژوهش حاضر در مورد افزایش چشمگیر توده­ی عضلانی در زنان ارائه داد. با این حال می­توان به ضرص قاطع افزایش قابل توجه حجم عضلانی را بدنبال تمرینات قدرتی در زنان ورزشکار انتظار داشت.
جالب توجه است که گروه کنترل نیز در مقادیر متغیرهای محیط اندام­ها و سطح مقطع عضلات بدون اجرای تمرینات مقاومتی افزایش معنی داری نشان دادند و اگرچه این مقادیر معنی دار بودند به لحاظ آماری از قدرت بسیار کمتری نسبت به گروه تجربی برخوردار بودند. در واقع نتایج آزمون تی مستقل در مورد مقایسه­ میزان تغییرات شاخص­ های حجم عضلانی (قطر بازو، محیط بازو و سطح مقطع عرضی بازو) از مرحله­ پیش آزمون به پس آزمون در بین دو گروه تمرین مقاومتی و کنترل معنی دار بود و به نظر می رسد با توحه به نتایج آزمون تی مستقل در مقایسه­ میزان تغییرات شاخص­ های مذکور از پیش تا پس آزمون ناشی از تاثیر متغیر مستفل (پروتکل تمرین مقاومتی) بوده است.
در مجموع با توجه به افزایش چشمگیر در سطح مقطع عضله در پژوهش حاضرمی­توان نتیجه گرفت که هایپرتروفی عضلانی در پژوهش حاضر مسئول بخش عمده­ای از افزایش ۷/۶۶ و ۹۴/۲۳ درصدی در قدرت عضلات سینه­ای و پنجه­ی دست می­باشد.
۵-۴٫ نتیجه ­گیری
بسیاری از تفاوت های نتایج در مطالعات مختلف که همسو یا غیر همسو با نتایج مطالعه حاضر هستند احتمالا بدلیل ویژگی های برنامه­ی تمرین مقاومتی مانند حجم، شدت، مدت، طول زمان استراحت بین دوره های تمرین و مقدار توده­ی عضلانی که در تمرین بکار گرفته شده است، می باشد. بنابراین در تفسیر نتایج پژوهش­های که از تمرینات مقاومتی استفاده می کنند باید موارد مذکور را مد نظر قرار داد.
تمرینات مقاومتی زمانی که آهسته، کنترل شده و با دقت اجرا شوند، حتی برای جامعه­ معلولین و سالمندان نیز شکل ایمنی از ورزش محسوب می­شوند. از نتایج پژوهش حاضر بر می ­آید که حتی دوره­ کوتاه ۸ هفته­ای تمرینات مقاومتی می ­تواند از طریق بهبود ترکیب بدن شامل کاهش درصد چربی بدن و افزایش توده­ی بدون چربی، فواید سلامتی زیادی را به همراه داشته باشد.
تمرینات مقاومتی رایج در پژوهش­ها معمولاً دامنه­ای از ۸ تا ۲۰ هفته را در بر می­گیرد و افزایش قدرت در مراحل اولیه عمدتاً ناشی از سازگاری­های عصبی- عضلانی است(۵۳). با این وجود مطالعات بسیاری، سطح ورزشکاران را عاملی تعیین کننده برای معرفی دلیل افزایش قدرت می­دانند. بنابراین اگرچه در پژوهش حاضر دوره­ تمرینی ۸ هفته بوده است و همچنین بر اساس نتایج متغیرهای حجم عضلات درپژوهش حاضر می­توان نتیجه گرفت که بخش از افزایش قدرت به دلیل افزایش حجم عضلات صورت گرفته است. به عبارت دیگر با توجه به افزایش ۹۱/۱۶ درصدی در سطح مقطع عضله در پژوهش حاضرمی­توان نتیجه گرفت که هایپرتروفی عضلانی درپژوهش حاضر مسئول بخش عمده­ای از افزایش ۷/۶۶ و ۹۴/۲۳ درصدی در قدرت عضلات سینه­ای و پنجه­ی دست می­باشد. لازم به ذکر است چند مفصلی بودن و نیاز به مهارت بیشتر در اجرای حرکت پرس سینه باید سازگاری دیرتری را در تمرین با وزنه ایجاد کند ولی نتایج پژوهش حاضر خلاف آن را نشان می­دهد به این معنی که قدرت پنجه افزایش کمتری یافت که دلیل آن نیز به طور مستقیم به شرایط آزمودنی­ها یعنی استفاده از ویلچر و کراچ بر می­گردد. برنامه ­های تمرینی بر اساس نوع طراحی بر متغیرهای آنتروپومتریکی و آمادگی جسمانی اثر می­گذارند، ولی متغیرهایی مانند حداکثر قدرت و حجم عضلات تنها زمانی تحت تاثیر قرار می­گیرند که بیشترین واحد حرکتی در خلال تمرین بکار گرفته شود. در واقع بدلیل استفاده­ی روزانه از ویلچرو کراچ و ورزیده بودن عضلات دست آزمودنی­ها احتمالاً تمرین با وزنه اضافه بار لازم برای افزایش قدرت در این ناحیه را به میزان مشاهده شده در عضلات ناحیه­ی سینه­ای ایجاد نکرده است. در نهایت ذکر این مطلب نیز ضروری است که تعیین دقیق سهم هایپرتروفی و سازگاری­های عصبی – عضلانی در افزایش قدرت تنها با بهره گرفتن از ارزیابی­هایی مانند الکترومایوگرافی ممکن می­ شود. اگرچه در مورد اولویت نوع سازگاری مورفولوژیک یا عصبی به تمرینات مقاومتی نظر محققین به سمت اولویت سازگاری در غیر ورزشکاران است با این حال موارد نقض این گرایش نیز وجود دارد به عنوان مثال شیخ الاسلامی وطنی و همکاران پس از ۶ ماه تمرینات مقاومتی منتخب بر پارامترهای عصبی شامل سرعت هدایت عصبی و زمان تاخیر، بین اندام پروران زبده و آزمودنی­های غیر ورزشکار هیچ گونه تفاوتِ تغییرِ معنی داری را گزارش نکردند(۱۹). آن­ها در ادامه وراثت و محیط را به عنوان عوامل مداخله گر قوی در این پژوهش بر شمردند. بنابراین افزایش چشمگیر در هایپرتروفی عضلانی در آزمودنی­های معلول در پژوهش حاضر علارغم اینکه آزمودنی­ها ورزشکاران حرفه­ای بودند، توجیه پذیر است.
۵-۵٫ پیشنهادات
۵-۵-۱٫ پیشنهادهای کاربردی:

 

1. 1. بهبود ترکیب بدن منعکس کننده­ کسب سلامتی عمومی است. به افراد معلول پیشنهاد می­ شود برای حفظ سلامت عمومی و آمادگی جسمانی از تمرینات با وزنه استفاده کنند.

 

1. 1. به افراد معلول ورزشکار پیشنهاد می­ شود برای رسیدن به اجرای مطلوب مهارت­ های ورزشی، تمرینات مقاومتی را در تمرینات خود بگنجانند.

 

1. 1. به معلولین واجد شرایط والیبال نشسته که فشار زیادی بر اندام­های فوقانی خود می­آورند پیشنهاد می­ شود در راستای حفظ عملکرد ورزشی و روزمره از تمرینات مقاومتی استفاده کنند.

 

1. 1. بسیاری از معلولین به دلیل محدودیت­های حرکتی دچار آتروفی عضلانی می­شوند، پیشنهاد می­ شود معلولین برای افزایش و حفظ حجم عضلات خود از تمرینات مقاومتی استفاده کنند.

 

۵-۵-۲٫ پیشنهادهای پژوهشی:

 

1. 1. با توجه به اینکه توده­­ی چربی و توده­ی بدون چربی را می­توان به عنوان اجزای حیاتی عملکرد ورزش­های بی­هوازی مد نظر قرار داد، پیشنهاد می­ شود پروتکل مشابهی همراه با بررسی رابطه­ ترکیب بدن با مهارت­ های عملکردی و توان بی هوازی در ورزش معلولین اجرا شود.

 

1. 1. پیشنهاد می­ شود پروتکل مشابهی برای ارزیابی تفاوت پاسخ­گویی ترکیب بدن، در دو گروه ورزشکاران و غیر ورزشکاران معلول اجرا گردد.

 

1. 1. پیشنهاد می­ شود متغیرهای ترکیب بدن، قدرت و استقامت ورزشکاران معلول در پاسخ به تمرین مقاومتی با شدت، زمان بندی یا حجم متفاوت مورد ارزیابی قرار گیرند.

 

۱۴- بین مدیریت منابع انسانی الکترونیک از نظر خدمات پژوهشی و درجه تأثیر رابطه معناداری وجود دارد.
۱۵- بین مدیریت منابع انسانی الکترونیک از نظر خدمات درمانی و درجه تأثیر رابطه معناداری وجود ندارد.
۴-۳-۶ آزمون ۳ فرضیه ششم تحقیق:
به همین ترتیب در مورد فرضیه های ۱۶و۱۷و۱۸ داریم:

 

16. 16. بین مدیریت منابع انسانی الکترونیک از نظر آموزش و مشارکت رابطه معناداری وجود دارد.

 

16. 16. بین مدیریت منابع انسانی الکترونیک از نظر خدمات پژوهشی و مشارکت رابطه معناداری وجود دارد.

 

16. 16. بین مدیریت منابع انسانی الکترونیک از نظر خدمات درمانی و مشارکت رابطه معناداری وجود دارد.

 

این سه فرضیه به کمک معادله رگرسیون زیر مورد بررسی قرار می گیرد:
(مشارکت)= a+ B1(آموزشی) +B2(پژوهشی)+B3(درمانی)
همانند موارد قبل فرضیه های پژوهشی به فرضیات آماری قابل آزمون تبدیل می شوند و آزمون قرار
می گیرند . پس ازبررسی مفروضات رگرسیون فرضیه ها مورد آزمون قرار می گیرند .
آزمون دوربین- واتسون:
مقدار آماره آزمون دوربین واتسون ۱۲۳/۲ می‌باشد که در بازه مناسب قرار دارد و در نتیجه بین خطاها همبستگی وجود ندارد. جدول زیر به ترتیب خطای معیار، ضریب تعدیل شده، ضریب تعیین و ضریب همبستگی چندگانه را تخمین می‌زند. با توجه به ضریب تعیین به دست آمده از خروجی آزمون ۱۶۵/۰ از تغییرات متغیر وابسته توسط متغیرهای مستقل موجود در مدل توجیه می‌شود. که این مقدار حاکی از برازنده بودن مدل در جامعه مورد مطالعه نیز می‌باشد.
جدول ۴-۲۷ آزمون رگرسیون جهت متغییرهای آموزشی، پژوهشی، درمانی و مشارکت

 

دوربین - واتسون	خطای معیار	ضریب تعیین تعدیل شده	ضریب تعیین	ضریب همبستگی چند گانه
۱۲۳/۲	۸۲۱۶/۰	۱۶۵/۰	۱۸۲/۰	۴۲۷/۰

بررسی نرمال بودن خطاها
نمودار ۴-۶ هیستوگرام نرمال بودن خطاها
نمودار فوق، به بررسی نرمال بودن خطاها به عنوان یکی دیگر از مفروضات رگرسیون می‌پردازد طبق این فرض می‌باید، خطاها دارای توزیع نرمال با میانگین صفر باشند. به عبارت دیگر  باشد. که طبق نمودار فوق مشاهده می‌شود مقدار میانگین نزدیک به صفر و انحراف معیار نیز نزدیک به یک (۹۹/۰) می‌باشد. با توجه به این نمودار فرض نرمال بودن خطا برای متغیر تایید می‌گردد. بعد از آزمودن فرضیات لازم برای کاربرد رگرسیون، ادعا های محقق را با روش رگرسیون خطی آزمون می‌کنیم. همان گونه که قبلاً گفته شد شیوه کار رگرسیون به این صورت است که ابتدا معنی داری کل مدل رگرسیون مورد آزمون قرار می‌گیرد که این کار توسط جدول ANOVA صورت می‌گیرد، سپس باید معنی داری ضریب متغیر مستقل بررسی شود که این کار با بهره گرفتن از جدول ضرایب صورت می‌گیرد. نتیجه آزمون شامل چند خروجی می‌باشد که به ترتیب تشریح ‌می‌شوند.

جدول زیرمتغیر مستقل وارد شده، حذف شده و روش مورد استفاده در رگرسیون را نشان می‌دهد.
جدول ۴-۲۸ نحوه ورود متغیرهای مستقل و وابسته

 

روش	متغیر حذف شده	متغیر وارد شده
Enter		آموزشی پژوهشی درمانی

جدول زیر حاوی تحلیل واریانس رگرسیون به منظور بررسی احتمال صفر بودن ضرایب رگرسیونی است، به عبارتی دیگر این آزمون وجود رابطه خطی میان متغیرهای مستقل و وابسته را می‌آزماید. فرضیه ‌های آماری آزمون معنی داری کل مدل رگرسیون به صورت زیر می‌باشد .