جبهه ی اسلامی ملی نیز در دهه اخیر با نفوذ در مراکز اقتصادی و به ویژه بانک اسلامی فیصل
عکس مرتبط با اقتصاد
موفق شد که یک تشکیلات اقتصادی منسجم و نیرومندی را به وجود آورد که با دستیابی به قدرت ، این قدرت و توانایی را گسترش و وسعت بخشید.
از جمله رهبران شاخـص دو جـریان عمـده ی تصـوف ( ختـمیه و مهـدیه ) و حـرکت اسـلامی
می توان افراد ذیل را نام برد :

سید علی میرغنی – رهبر ختمیه و حزب اتحاد دمکراتیک.
صادق المهدی – رهبر انصارالمهدی ( مهدیه ) و حزب است.
دکتر حسن الترابی – رهبر حرکت اسلامی ( جبهه اسلامی ملی ) و
علی عثمان محمد طه ، قائم مقام دبیر کل جبهه ملی اسلامی و وزیر برنامه ریزی سودان.
دکتر مصطفی عثمان مسئول مجلس دوستی با ملل جهان.
نیروهای عمده ی اسلامی و سیاسی در سودان را به سه گروه و جریان می توان تقسیم نمود که
عبارتند از :
( مجله طلایه ، ص 16 )
الف – ختمیه :
این جریان در طول تاریخ با سازش با قدرتهای خارجی موفق شده تا موقعیتی را به دست آورد ،
در آغاز با انگلیسی ها و سپس مجری سیاستهای مصر در سودان بود و اخیراً نیز با رژیم عربستان و مصر برای مقابله با نظام حاکم سازشهایی کرده است ، ختمیه عموماً یک جریان سازشکار می باشد.
ب – مهدیه ( حزب امت ) :
این جریان پس از انقلاب مهدی به عنوان یکی از جریانهای عمـده در صحـنه سیاسـی سـودان
ظهور کرد و تاکنون افزون بر مشارکت در دولتهای ائتلافی سودان ، صادق المهدی رهبر حزب امت سه بار به عنوان نخست وزیر برگزیده شده است.
از دید جامعه سودان حزب امت حزبی است لیبرال با گرایش غربی و به انگلستان بیش از دیـگر
کشورهای غرب نزدیک می باشد.
ج – حرکت اسلامی
این جریان یکی از سه جریان عمده سیاسی سودان است که در سال 1989 موفـق شـد با یـک
حرکت زیرکانه سیاسی و نظامی و با یک کودتا قدرت را به صورت نامرئی و پنهان در دست گیرد.
جریان جبهه اسلامی و با برخی از دیدگاه های جهانی اخوان مسلمون همسویی دارد. محور ارتباطی این جریان تا پیش از قدرت گرفتن و به ویژه پیش از بحران خلیج فارس ، مایل به عربستان سعودی بود ، اما این ارتباط به گونه ای نبود که مجری سیاست سعودیها باشد و یا عربستان بتواند دیدگاه های خود را بر این جنبش دیکته کند. اما پس از بحران خلیج فارس این رابطه به موضع خصمانه دو طرف تبدیل شده است.
رهبران این جنبش و به ویژه الترابی بسیار محتاط و محافظه کـار و سیـاست باز است ، لـذا در
اکثر مواضع سیاسی خود ، بسیار محتاطانه عمل می کند. ( الترابی ، بی تا ، ص 88 – 91 )
برخی احزاب و جریانات دیگر نیز در سودان حضور داشتـه که کـم و بیـش نقـش و نفـوذی در
مردم و جریانها و تحولات سودان ایفا نموده که عبارتند از :

حزب کمونیست به رهبری ابراهیم نقد.
حزب ناسیونالیست بعث عربی به رهبری بدرالدین المدثر.
حزب ملی ( ناسیونالیست ) به رهبری فیلیپ عباس غبوش.
سازمان سوسیالیست العمل.
حزب کارگران و کشاورزان.
اتحادیه نیروهای ملی دمکراتیک.
جنبش دمکراتیک جوانان میهن.
مارکسیستهای مستقل.
حزب سوسیالیست عرب – ناصری.
حزب بعث طرفدار عراق.
حزب بعث طرفدار سوریه.
جنبش آزادی بخش سودان.
حزب انصار.
حزب کمونیست سودان.
احزاب کوچک و رسمی قانونی جنوب.
( طلایه ، شماره 19 ، ص 22 )
2 – 1 – 7 – استقلال در سودان
در سال 1942 همزمان با پیروزی های اولیـه انگلیـسی ها در جبهه آفریـقا ، فـارغ التحصیـلان
دانشگاه های سودان اعلامیه ای منتشر و خواهان استقلال کشور شدند که بلافاصله انگلیسی ها اعلامیه داده را مردود شمردند.
در سال 1943 حزب سیاسی سودانی به نام العشقاء به وسیله اسماعیل الازهری تأسیس گردید
که هدف آن همکاری با حکومت مصر برای حصول استقلال سودان بود ، پس از تأسیس حزب العشقاء ، حزب الامة با هدف استقلال طلبی تشکیل گردید ، حزب های مزبور به فعالیتهای اجتماعی و سیاسی در راه استقلال سودان کوشش می نمودند که پس از یکسری تنشها و چالش هایی ، در نهایت در سال 1947 دولت انگلستان بار دیگر طرح جداسازی جنوب سودان از شمال آن کشور را بایگانی و طرح وحدت سراسر خاک سودان را احیاء نمود.
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی
در سال 1950 دولت مصر خواهان تشکیل اتحادیه مصر و سودان به رهبـری مصـر گـردید کـه
پس از مذاکراتی ، سرانجام در سال 1951 دولت مصر رسماً فاروق شاه مصر را به عنوان سلطان مصر و سودان معرفی نمود که پس از چندی مجدداً اعتراضاتی از سوی اتحادیه های کارگری در سودان به وقوع پیوست و برخی احزاب دیگر فعالیتهای در راستای استقلال سودان برداشتند که سرانجام در سال 1952 خودمختاری سودان از سوی انگلیسی ها به رسمیت شناخته شد و علت موافقت انگلیسی ها نیز کودتای افسران جوان مصری در ژوئیه 1952 بود که به سلطنت فاروق پایان بخشید و حکومت جدید مصر نیز اعلام کرد که در فکر بدست آوردن امتیاز از سودان نیست بلکه با تمام قوا از استقلال سودان حمایت و به آنها در این راه کمک خواهد کرد لذا بین دولتهای مصر و انگلستان در سال 1953 قراردادی منعقد که خودمختاری سودان را برای مدت سه سال تثبیت کرد ، در این ایام بین نهادهای دولتی ، احزاب و مجلس تعاملات و ارتباطاتی بر سه جریان استقلال سودان وجود داشت ، درسال 1955 بین نیروهای جنوب و شمال درگیری هایی رخ داد که صدها تن به قتل رسیدند ، دراین سال نیروهای انگلیس

جهت دانلود متن کامل این پایان نامه به سایت abisho.ir مراجعه نمایید.
ی به درخواست مجلس مؤسسات سودان را ترک کردند و در دسامبر 1955 سودان به استقلال کامل رسید ، و در سال 1956 به عنوان یک کشور مستقل در صحنه بین المللی وارد شد ، عضویت سازمان ملل متحد و اتحادیه عرب را پذیرفت ، لیره سودانی را جایگزین پوند متداول مصری نمود و تشکیلات اداری نیز به شکل جدید که از تشکیلات اداری انگلیس اقتباس شده بود تکوین یافتند. ( ملکی ، 1368ش ، ص 21 – 24 )
2 – 2– وضعیت اقتصادی
2 – 2 – 1 – وضعیت اقتصادی در سودان
سودان از جمله کشورهای فقیر جهان محسوب می شود و حدود 80 درصد جمعیت سودان در
بخش کشاورزی و دامداری فعالیت دارند که عمدتاً به صورت سنتی اداره می شود.
جنگهای داخلی ، بی ثباتی دیرین نظامی سیاسی، شرایط بد آب و هوایی، ضعف ارزش کالاهای
تولیدی در بازار جهانی و سیاستهای نادرست اقتصادی از عمده دلایل فقر اقتصادی سودان به شمار می رود.
این کشور دارای منابع نفت خام نیز هست که عمدتاً در مناطق جنوب واقع است و تولید آن در
سال 2004 به حدود 200 هزار بشکه در روز رسید.
نیروی کار این کشور هفت میلیون و 415 هزار نفر است 7/18 درصد از جمعیت درسن کار این
کشور بیکار هستند ، 47 درصد از مردم آن زیر خط فقر زندگی می کنند.
( www.sudan.sd/ar )
حدود 80 درصد از نیروی کار این کشور در بخش کشاورزی شاغلند ولی این بخش عمـدتاً غیر
مکانیزه و توسعه نیافته است. صنایع سودان نیز بیشتر در زمینه فن آوری و تبدیل محصولات کشاورزی ایجاد شده اند انزوای بین المللی کشور سودان لطمات فراوانی به اقتصاد این جمهوری وارد کرده است ولی دولت این کشور اخیراً تصمیم گرفته تا با بهره گرفتن از الگوهای خارجی به توسعه بخش نفت بپردازد.
میزان تولید ناخالص داخلی سودان در سال 1999 به 11/4 میلیارد دلار رسیـد که حداقـل 41
درصد از آن مربوط به بخش کشاورزی ، 17 درصد مربوط به بخش صنعت و 42 درصد مربوط به بخش خدمات است.
سودان کشور فقیری است به طوری که درآمد سرانه ملی آن در سالهای اخیر از 320 دلار فراتر
نرفته است ، نرخ تورم این کشور حدود 20 درصد است و شاخص قیمت کالا و خدمات مصرفی آن رشدی معادل 16 درصد در سال دارد. سودان نزدیک به 12 میلیون نفر نیروی کار دارد و نرخ بیکاری آن بیش از 40 درصد است. از سوی دیگر این کشور ظرفیت تولید یک میلیارد و 815 میلیون کیلووات ساعت انرژی الکتریکی دارد.
سودان دارای ذخایر غنی از سنگ آهن ، نفت ، مس ، کروم ، روی ، تنگستن ، میـکا ، نقـره ، و
طلاست. تولید طلای سودان در آستانه سال 2000 میلادی به حدود 5 تن در سال رسید.
( www.sudan.sd/ar )
منسوجات ، سیمان ، فرآورده های نفتی ، شکر ، صـابون و کفـش مهمتـرین تولیـدات صنعتـی
سودان است. ضمن اینکه عمده ترین محصولات کشاورزی این سرزمین را پنبه ، ارزن ، خرما و سبزیجات تشکیل می دهند.