7- در صحیح مسلم از ابوهریره نقل می کند که رسول خداص فرمود:
ستکون فتنه القاعد فیها خیر من القائم والقائم فیها خیرمن الماشی والماشی خیر من الساعی … ومن وجد فیها ملجا فلیعذبه.(همان،همان)
«زمانی می رسد که فتنه ی نشسته بهتر از ایستاده وفتنه ایستاده بهترازراه رونده وفتنه راه روند بهترازتلاش گر می شود… وهرکس درآن پناه گاهی بیابد ، پناهنده شود.«ترجمه ماتن»
8- ابوداوود در سنن خود از رسول خدا ص حدیثی نقل می کند که فرمود:
امتی هذه امه مرحومه لیس علیها عذاب فی الاخره عذابها فی الدنیا الفتن والزلازل والقتل ؛این امت من دررحمت الهی قراردارند وبرای آن ها در آخرت عذابی نیست . عذاب شان در دنیا با فتنه ها وزلزله ها وقتل ها خواهد بود.«ترجمه ماتن»( ابوداوود ،بی تا، ج2ص308)
9-ابوداوود درسنن خود از ابوموسی اشعری نقل کرده که پیامبرص فرمود:
«ان بین یدی الساعه فتنا کقطع اللیل المظلم یصبح الرجل فیها مومنا ویمسی کافرا ویمسی مومنا ویصبح کافرا القاعد فیها خیرمن القائم والقائم فیها خیرمن الماشی والماشی فیها خیرمن الساعی» ؛ همانا هنگام وقوع قیامت فتنه ها فرا می رسد مثل تکه های شب تاریک .مردصبح می کند درحالی که مومن است وشب هنگام ، کافر می شود ویا شب می شود ودرحالی که مومن است وصبح هنگام کافر می شود. درآن ایام ، نشسته بهترازایستاده است وایستاده بهترازازراه رونده وراه رونده بهترازاز ساعی است.(همان،همان) ص305)
10- ترمذی درسنن با اسناد خود از انس بن مالک نقل کرده که انس گفت: من برای شما حدیثی از رسول خدا ص نقل می کنم که که کسی برای شما نقل نکرده است . رسول خدا فرمود:
ان من اشراط الساعه ان یرفع العلم ویظهرالجهل ویفشوا الزنا ویشرب الخمروتکثرالنساء ویقل الرجال حتی یکون لخمسین امراه قیم واحد؛
«همانا از علایم قیامت آن است که علم برچیده وجهل ظاهر وزنا وشرب خمر آشکاروزنان زیاد ومردان کم می شوند به حدی که برای پنجاه زن یک مرد سرپرست یافت می شود؛ یعنی قحطی مردان رخ می دهد».«ترجمه ماتن» ،(ترمذی ،1403ج3 ح2301)

11- نسایی در سنن خود از پیامبرص نقل می کند که آن حضرت فرمود:
یخرج من آخر الزمان قوم کان هذا منهم یقروءن القرآن لا یجاوز تراقیهم یمرقون من الاسلام کما یمرق السهم من الرمیه ..؛
«درآخرالزمان اقوامی می آیند که قرآن می خوانند لکن از گلویشان تجاوزنمی کند(صرف قرائت ونه عمل به آن) واز اسلام می گریزند همان طور که تیراز کمان بیرون می رود.«ترجمه ماتن»،( نسایی بی تا،ج4 ،ص252).
ب- طلوع خورشید از مغرب :
از علایم آخرالزمان وبه تعبیرمنابع اهل سنت، از اشراط الساعه (علایم قیامت) طلوع خورشید از مغرب است . البته در تفسیر این علامت ، نظرات متعددی را مطرح کرده اند . برخی وقوع آن را غیرممکن دانسته ودرتوجیه آن برآمدند . آن ها می گویند : شاید مراد این باشد که خورشید ازابتدای طلوع ، نمایان نشود ویا کسوفی صورت می گیرد ودر هنگامه های غروب ، آشکار می شود؛ لذا مردم خورشید رادرمغرب مشاهده می کنند.(حکیمی،1382ق،ص110)
1- درصحیح مسلم از حذیفه بن اسید غفاری نقل کرده که پیامبرص فرمود:
انما لن تقوم حتی ترون قبلها عشر آیات … وطلوع الشمس من مغربها ؛ همانا قیامت واقع نمی شود مگرآن که در علامت را قبل ازآن ببیند … یکی از آن ها طلوع خورشید از مغرب است .( مسلم،1932ق، ج8ص179)

نیزدرصحیح مسلم با اسناد دیگرازحذیفه بن اسید ازرسول خداص نقل می کند که فرمود:
« ان الساعه لا تکون حتی تکون عشرآیات … وطلوع الشمس من مغربها».(همان،همان)
« قیامت به پا نی شود جز این که ده علامت رخ دهد ….ویکی از آن ها طلوع خورشید از سمت مغرب است.«ترجمه ماتن».

بخاری در صحیح خود از ابی هریره روایت کرده که رسول خداص فرمود:
الا تقوم الساعه حتی تطلع الشمس من مغربها فاذا طلعت فرآها الناس آمنوا اجمعون فذلک حین لا ینفع نفسا ایمانها لم تکن آمنت من قبل او کسبت فی ایمانها خیرا؛
«قیامت برپا نمی شود تا اینکه خورشید از مغربش طلوع کند . پس هنگامی که طلوع کرد ومردم آن را دیدند ، همه ایمان می آوردند . پس آن زمان ، ایمان کسی که قبلا ایمان نیاورده یا خیری را در ایمانش به دست نیاورده نفع نمی بیند.«ترجمه ماتن»( بخاری،1410ق، ج5 ح6141 )
ودرکتاب بذل المجهود آمده است :«من وراء النهر»یعنی ماوراء النهر مانند بلاد بخاری ، سمرقندو.. و«لآل محمد» یعنی للمهدی .(سهارنفوری،بی تا،ج17،ص199)
«مردی ازسرزمین ماوراء النهربیرون می آید به او حارث بن حراث گویند وجلوی او مردی راه می رود به نام منصور ، که به استقبال آل محمد می آید همان گونه که قریش به استقبال پیامبر«ص» آمد، بر، هرمومنی واجب است که به او یاری رساند یا گفت: دعوت او را اجابت کند.«ترجمه ماتن»
«ودربذل المجهود آمده ، از ماوراءالنهریعنی ازشهرهای بخارا وسمرقندو… وآل محمد یعنی مهدی«ع» «ماتن»
پ- خسف در بیداء(فرورفتن زمین میان مکه ومدینه).
خسف درلغت به معنای « فرورفتن وپنهان شدن » است .(لسان العرب ج4 ص91) بیداء نام سرزمینی است بین مکه ومدینه (معجم البلدان ج1 ص523) یکی از نشانه های ظهورحضرت مهدی «ع» واز علایم آخرالزمان که در کتب معتبرشیعی وسنی مطرح شده ، همین نشانه است ومراد این است که سفیانی با لشکری عظیم ، خیلی از سرزمین ها را فتح می کند وجنگ وخونریزی عجیبی به راه می اندازد . سپس به سمت مکه حرکت می کند ودر سرزمین بیداء ( بین مکه ومدینه) به طرزمعجزه آسایی در زمین فرو می روند . این نشانه ، درمتب معتبر روایی ا

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت tinoz.ir مراجعه کنید.
ز شیعه وسنی مطرح شده وروایات فراوانی درباره آن ذکرکرده اند. ( الغیبه نعمانی ص176و188 وصحیح مسلم ج8ص167،سنن ابن ماجه ح4063 و4064 ؛ غیبت طوسی ص436؛کمال الدین ج2 ص649)( به نقل از ؛ قادری،1388،ص137)
متن حدیث :
1- مسلم در صحیح خود با اسناد خود از ام سلمه نقل می کند که برخی از اصحاب از او درباره خسف دربیداء وسپاهی که درآن فرو می رود پرسیدند؟ ام سلمه از رسول خدا «ص» نقل کرد که آن حضرت فرمود:
یعوذ عائذ بالبیت فیبعث الله بعث فاذا کانوا ببیداء من الارض خسف بهم …؛ مردی به خانه خدا پناه خواهد برد . لشکری به سوی او فرستاده می شود. وقتی آن لشکربه سرزمین بیداء رسید ، درآن سرزمین فرو خواهد رفت .«ترجمه ماتن»( مسلم ،1932ق،ج8 ص167)
2- باز هم مسلم در صحیح خود این مطلب را با اسناد دیگری از رسول خداص نقل می کند که فرمود :
سیعوذ بهذا البیت یعنی الکعبه قوم لیست لهم منعه ولاعدد ولاعده یبعث الیهم جیش حتی اذا کانوا ببیداء من الارض خسف بهم؛ به زودی به این خانه یعنی کعبه، گروهی پناه خواهند برد که وسیله دفاعی ولشکروامکانات ندارند . لشکری به سوی آن ها فرستاده خواهد شد . هنگامی که ان لشکربه سرزمین بیداء رسید در ان جا فرو خواهد رفت «ترجمه ماتن».(همان،همان)
مسلم درصحیح خود باب خاصی را به این موضوع اختصاص داده ، « باب الخسف بالجیش الذی یوءم البیت » ودرآن چند ین حدیث دراین باره مطرح می کند که مضامین آن ها در حول همین دوحدیث است که ذکر شد . مسلم تصریح می کند مرادازبیداء منطقه ای در اطراف مدینه است.«ماتن»
3- بخاری در صحیح خود با اسنادش ازعایشه نقل می کند: حدثنا محمد بن الصباح ، حدثنااسماعیل بن زکریا عن محمد بن سوقه ، عن نافع بن جبیربن مطعم قال حدثتنی عایشه قالت : قال رسول الله «ص» :
لا ینتهی ناس عن غزو هذا البیت حتی یغزوه جیش حتی اذا کانوابا لبیداء من الارض خسف باولهم وآخرهم قلت: فان کان فیهم من یکره ؟ قال :یبعثهم الله علی ما فی انفسهم .
( بخاری،1410ق، ج3 ص76)
«پیش از از این که مردمی این شهر«کعبه» را غارت کنند سپاهی می رسد وبا آنان می جنگد حتی اگر دربیابان باشند زمین همه آنان را فرو می برد ، پرسیدم : حتی اگر بعضی از آن ها کراهت داشته باشد ؟ گفت : خدا آن ها را به جان خود می اندازد «ترجمه ماتن»
4- ابن ماجه درسنن خوددرکتاب الفتن در«باب جیش البیدا»
ابن ماجه ازابن ابی شیبه نقل کرده که رسول خداص فرمود:
لا ینتهی الناس عن غزو هذاالبیت ، حتی یغزوه جیش ، حتی اذاکانوا بالبیداء خسف باولهم واخرهم ولم ینج اوسطهم ؛
مردم از جنگ این خانه (کعبه) خلاص نمی شوند تااین که سپاهی آهنگ آن می کند. هنگامی که این سپاه به بیداء رسید ، اول تا آخرشان درزمین فرومی روند ووسط های آن ها نیزنجات پیدا نمی کنند.«ترجمه ماتن»،(ابن ماجه ،1429ق،ج2 ص1351).

5-در سنن ترمذی همین حدیث ، با چندین سند درباب « ماجاء فی الخسف» آمده است. حدیث دیگری راازسنن ترمذی نقل می کنیم. از رسول خدا ص نقل می کند که آن حضرت فرمود :
« یکون فی آخرهذه الامه خسف ومسخ وقذف ؛ دردوران آخرالزمان فرورفتن ، مسخ وقذف رخ می دهد«ترجمه ماتن».( ترمذی 1403ق،ج3.)
6- سنن ابی داوود : حدثنا محمد بن المثنی ، حدثنا معاذ بن هشام، حدثنی ابی، عن قتاده، عن صالح ابی الخلیل ، عن صاحب له، عن ام سلمه زوج النبی«ص» عن النبی«ص»: قال:
یکون اختلاف عند موت خلیفه ، فیخرج رجل من اهل المدینه هاربا الی مکه، فیاتیه ناس من اهل مکه فیخرجونه وهم کاره فیبایعونه بین الرکن والمقام ، ویبعث الیه بعث من اهل الشام فیخسف بهم بالبیداء بین مکه والمدینه ، فاذا رای الناس ذلک اتاه ابدال الشام وعصائب اهل العراق فیبایعونه ثم ینشاء رجل من قریش اخواله کلب فیبعث الیهم بعثا فیظهرون علیهم، وذلک بعث کلب ، والخیبه لمن لم یشهد غنیمه کلب ، فیقسم المال، ویعمل فی الناس بسنه نبیهم«ص» ویلقی الاسلام بجرانه فی الارض ، فیلبث سبع سنین ثم یتوفی ویصلی علیه المسلمون؛(ابی داوودج2ص422ح4366)
« شرح حدیث: در کتاب عون المعبود ج11 ، ص376، در شرح این حدیث چنین آمده است:
« هاربا من مکه» لانها مامن کل من التجا الیها ، ومعبد کل من سکن فیها. قال الطیبی-ره- وهو المهدی ؛ زیرا ابوداوود این حدیث را در باب المهدی، یادآور شده است.
«فیاتیه ناس من اهل مکه» ای بعد ظهورامره، ومعرفه نورقدره .
«فیخرجونه» من بیته«وهوکاره» اما بلیه الاماره واما خشیه الفتنه ، والجمله حالیه معترضه.
«بین الرکن والمقام» یعنی میان رکن حجرالسود ومقام ابراهیم «ع»