گروه گرایی

محدود

گروه عالی رتبه: ارجاع برطبق وظیفه

گروه های جانبی و عمودی

روحیه فراتر از توانایی بالفعل

در سطح فرد عالی رتبه

گروه و افراد عالی رتبه

بینش جامع در کل سازمان، درک روبه رشد

پیشگامی

افراد و گروه های مجزا

به طور جمعی، ساختار وظیفه

ابتکارات چندگانه و متداول در شرکتا

توانایی یادگیری

درک مستقیم، غیر رسمی

سرمایه گذاری در سیستم های اطلاعاتی

فرایندهای رسمی و غیر رسمی

توانایی حل مشکلات

راه حل غیر صریح

راه حل بر طبق وظایف

راه حل متداول در شرکت

مدل های ارائه شده برای ایجاد کارآفرینی در سازمان

دو نوع استراتژی اصلی برای کارآفرینی در سازمان ها وجود دارد که در استراتژی اول یا کارآفرین سازمانی، یک فرد سرمنشاء نوآوری و تحول در سازمان می باشد و در استراتژی دوم یا کارآفرینی سازمانی، کل اعضای شرکت دارای روحیه کارآفرینی می باشند(مشایخ، ۱۳۸۸).
در ادامه مدل های ارائه شده در این زمینه ها بررسی می شوند.
مدل کارآفرین سازمانی
«کوراتکو» و دستیارانش با مطالعه ادبیات مدل های کارآفرینی هشت دسته از عوامل را در اجرای یک تفکر در سازمان ها موثر می دانند که تعامل آنها سبب شکل گیری فرایند کارآفرینی در شرکت می گردد. مدل تعاملی آنها در شکل ۲-۱ آمده است. (کوراتکو و دیگران، ۱۹۹۳، به نقل از کرمی و گودرزی، ۱۳۹۲). در ادامه ابتدا این عوامل به طور مختصر اشاره می شوند.
۱- ویژگی های سازمانی: ویژگی های سازمانی- عبارتند از:
حمایت مدیر
اختیار در زمینه آزادی عمل- کار
پاداش- انگیزش
اختصاص زمان
حد و مرزهای سازمانی
۲- ویژگی های فردی: این ویژگی های فردی شامل مواردی همچون تمایل به مخاطره پذیری، تمایل به آزادی عمل، نیاز به توفیق، هدفگرایی و مرکز کنترل درونی می باشد.
۳- حادثه ناگهانی- تغییر محیطی: تصمیم به انجام فعالیت کارآفرینانه در سازمان، در نتیجه تعامل بین ویژگی های سازمانی، ویژگی های فردی و نوعی حادثه ناگهانی صورت می گیرد. حادثه ناگهانی، انگیزه رفتار کارآفرینانه سازمانی را هنگامی ایجاد می کند که شرایط دیگر نیز موجب چنین رفتاری شوند. از جمله این عوامل می توان به عوامل محیطی نظیر خصومت (تهدید ماموریت یک شرکت از طریق رقابت)، پویایی (بی ثباتی بازار یک شرکت به واسطه تغییرات) ناهمگونی (توسعه بازارها که موجب تقاضاهای جدید برای کالاهای یک شرکت می شود) و برخی عامل سازمانی نظیر ساختار و ارزش های مدیرانه اشاره نمود.
۴- تصمیم به انجام فعالیت کارآفرینامه سازمانی: تصمیم به انجام فعالیت کارآفرینانه سازمانی، درواقع اوج تعامل بین سه عامل (ویژگی های سازمانی، ویژگی های فردی و حادثه ناگهانی) است.
۵- برنامه ریزی کاری- امکان سنجی: گام مهم بعدی پس از تصمیم به انجام فعالیت کارآفرینانه سازمانی، ایجاد یک برنامه کاری اثربخش است. کل این برنامه دربر گیرنده تمام مراحل تحقیق اولیه مورد نیاز برای روشن ساختن عملیات مربوط به یک شرکت نوپا خواهد بود.
۶- قابلیت دسترسی منابع: قابلیت دسترسی منابع، یک ویژگی سازمانی اساسی برای اجرای یک تفکر کارآفرینانه سازمانی است. توانایی یک سازمان در سرمایه گذاری و حمایت راه اندازی واحدهای جدید، برای اجرای موفقیت آمیز برنامه کاری، «قابلیت دسترسی منابع» نامیده می شود.
۷- توانایی غلبه بر موانع: توانایی غلبه بر موانع، یک عامل اساسی در فرایند کارآفرینی سازمانی است. این موانع عبارتند از: رویه های اجرایی سازمان برای ارتکاب اشتباه، فعالیت های برنامه ریزی بلند مدت، ساختارهای وظیفه ای مدیریت، خط مشی های مربوط به حقوق و پرداخت یکنواخت و ارتقاء افراد سازگار.
۸- اجرای تفکر: اجرای تفکر کارآفرینی سازمانی نتیجه تعامل عواملی است که تاکنون شرح داده شده اند. کارآفرینی، امروزه با ارائه تحصیل امکان سنجی، جذب منابع ضروری و غلبه بر موانع موجود سازمانی، صورت می گیرد(کرمی و گودرزی، ۱۳۹۲)
قابلیت دسترسی منابع
برنامه ریزی کاری- امکان سنجی
تصمیم به انجام فعالیت کارآفرینانه سازمانی