در تحقیق دیگری که توسط فرانچ و همکارانش در سال ۲۰۰۸ تحت عنوان “بهبود اجرا بوسیله بهبود پایداری مرکزی انجام شد . در این تحقیق منافع تمرین را برای مردمی با کمر درد و مردم معمولی بر می شمرد . مقالات بسیاری وجود دارد که برنامه های تمرینی مرکزی و تمارین برای محیط عملی را ترویج می دهد .ولی در انها یک پایه علمی محکم درباره اثرات انها به خصوص در حوزه ورزشی ارائه نمی شود .در بخش توانبخشی . بهینه سازی در مورد اسیب دیدگان در پشت با انجام ثبات مرکزی دیده شده است . یک فهم دقیق تر از قوانین عضلات ویژه این است که تمرین پایداری مرکزی می تواند برنامه های تمرین عملی بیشتری را امکان پذیر کنند که موجب می شود این مهارت ها به فعالیت های ورزشی واقعی تبدیل شوند.
در تحقیق دیگری که توسط شاراک و همکارانش در سال ۲۰۱۱ تحت عنوان “مطالعه مقدماتی از ثبات مرکزی و عملکرد ورزشی :ایا رابطه ای وجود دارد ؟” انجام شد .نمونه آماری شامل ۳۵ دانش اموز داوطلب ورزشکار بودند که تست های پایداری مرکزی و تست های عملکرد پرش عمودی . دوی ۴۰ یارد اسکوات را انجام داد ند نتایج نشان داد که بطور کلی ارتباط معنی داری بین پایداری مرکزی و عملکرد وجود دارد .
در تحقیق دیگری که توسط انگل و همکارانش تحت عنوان “ارتباط بین پایداری مرکزی و عملکرد ورزشکار ” انجام شد .
۲۱ بازیکن فوتبال طی یک دوره ۲ هفته ای مورد بررسی قرار گرفتند . پا یداری مرکزی انها توسط تست مک گیل اندازه گیری شد و عملکرد انها توسط اسکوات . پرش عمودی .دوی سرعت ۲۰متر اندازه گیری شد .نتایج نشان داد که :بین درازونشست و تست مک گیل (فلکشن تنه ) با دوی ۴۰ و ۲۰ متر و پرش عمودی ارتباط معنی داری وجود داشت .پرتاب توپ تنها با اسکوات ارتباط معنی داری داشت .و بین تست عملکرد ورزشی با اکستنشن و لترال راست چپ ارتباط معنی داری وجود ندارد .
در تحقیق دیگری که توسط راسل و همکارانش در سال ۲۰۰۵ تحت عنوان “پایداری مرکزی و تعادل در جمعیت سالمند “انجام شد نمونه آماری ۱۳ نفر بودند که ۲۰ دقیقه سه روز در هفته را به تمرین ورزشی می پرداختند این ازمایش به مدت یک ماه طول کشید .ورزش ها معمولا روی ماهیچه شکم و پشت انجام می شد .
نتایج نشان داد که بعد از تمرین نه تنها استقامت افراد افزایش یافت بلکه لرزش های افراد هم کم شد .پس نتیجه حاصل نشان می دهد که اگر افراد پیر درگیر یکسری از ورزش های اساسی در برنامه روزانه خود شوندانها تبدیل به انسا ن های مستقل می شوند .و حتی به افرادی تبدیل می شوند که فعالیت های روزانه خود را به صورت مستقل انجام می دهند .
در تحقیات دیگری که توسط هبل و همکارانش در سال ۲۰۰۵ انجام شد در یافتند که تقویت عضلات ناحیه مرکزی بدن ممکن است توانایی عملکردی بدن را بهبود بخشد . افزایش توانایی عملکردی . موجب انجام بهتر فعالیت های روزمره شده . از نظر روانی به فرد سالمند کمک می کند تا استقلال بیشتری در انجام کارهای خود داشته باشد
پتروفسکی و همکارانش در سال ۲۰۰۵ تحقیقی انجام دادند تحت عنوان “اثر تمرینات ثبات مرکزی بر پاسچر “تمرینات را در ۴ هفته و سه روز در هفته انجام دادند نتایج نشان داد که ثبات مرکزی بر تعادل ایستای سالمندان تاثیر معنی داری دارد .جاج و همکارانشدر سال ۲۰۰۱ گزارش کردند که تمرینات قدرتی اندام تحتانی بر بهبود تعادل و در نتیجه کاهش خطر زمین خوردن در زنان سالمند تا ثیر دارد .
لیتون و همکارانش در تحقیقی در یافتند که فعالیت عضلات تنه و ران به طور اشکار ی بر توانایی تولید نیروی عضلات اندام تحتانی در طی پرش و دویدن تاثیر می گذارد این یافته ها موید این موضوع است که گاهی اندام تحتانی قربانی کفایت ثبات مرکزی حین فعالیت های ورزشی می شود .
نسر و لی (۲۰۰۹)[۵۷] رابطه بین ناحیه ثبات مرکزی با عملکرد فوتبالیست های زن را بررسی کردند. در این تحقیق ۱۶ فوتبالیست زن شرکت و تست های قدرت و عملکردی را قبل از اتمام فصل انجام دادند. نتایج تحقیق رابطه معنی داری بین ناحیه ثبات مرکزی و عملکرد فوتبالیست های زن را نشان نداد. در نتیجه بیان داشتند که برای بهبود عملکرد نباید بر تمرینات ویژه ناحیه ثبات مرکزی تمرکز بیش از حد شود
نیکل (۲۰۰۹)[۵۸] تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل را بررسی کرد. در این تحقیق ۳۰ نفر به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل تقسیم بندی شدند. هر دو گروه تست تعادل ستاره را اجرا کردند. گروه تجربی ، ۶ هفته تمرینات ثبات مرکزی را انجام داده و مجددا هر دو گروه تست تعادلی مورد نظر را اجرا کردند و بهبود قابل توجهی برای گروه تجربی در انجام این تست دیده شد که تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر افزایش تعادل پویا را توجیه می کند.تامسون و همکاران (۲۰۰۸)[۵۹] در تحقیقی تاثیر هشت هفته تمرین عملکردی (ثباتمرکزی، تعادلی، مقاومتی) را بر سرعت سر چوب گلف و آزمونهای تناسب اندام سینیور(ایستادن روی صندلی، تست جلو بازو روی صندلی، تست دو دقیقه پله، نشستن روی صندلی و رساندن دست به پنجه پا، رساندن دست ها از پشت به هم و تست بلند شدن و رفتن) اندازه گیری کردند. در این تحقیق ۱۸ گلف باز در دو گروه تجربی(۱۱ نفر) و کنترل (۷ نفر) شرکت کردند. در پایان نتایج نشان داد که این تمرینات تاثیر قابل ملاحظه ای بر سرعت سر چوب گلف و تست های تناسب اندام دارد
الیور و همکاران (۲۰۱۰)[۶۰] در تحقیقی تاثیر تمرینات ثبات مرکزی در مدارس ابتدایی بر افزایش قدرت و استقامت ثبات مرکزی را بررسی کردند. در این تحقیق ۱۸۲ دانش آموز شرکت کردند و در پایان با مقایسه تست اولیه و پایانی گزارش کردند که برنامه ثبات مرکزی برای دانش آموزان ابتدایی مفید و جایگزین مناسبی برای برنامه های ورزشی کودکان در مدارس ابتدایی باشد.
کیمبرلی سامسون (۲۰۰۵)[۶۱] در یک مطالعه تاثیر پنج هفته تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل تنیس بازان بررسی و اظهار داشت که از تمرینات ناحیه ثبات مرکزی می توان برای پیشرفت تعادل پویا بازیکنان تنیس استفاده گردد (۹۰).تسی و همکاران (۲۰۰۵)[۶۲] قدرت ناحیه ثبات مرکزی و عملکرد قایقرانان در قایقرانان دانشگاهی بررسی کردند. آنها آزمودنی ها را در دو گروه کنترل و تجربی قرارداده و برای ارزیابی استقامت ناحیه ثبات مرکزی از پروتکل مک گیل و برای عملکرد نیز از آزمونهایی مانند پرش عمودی و روئینگ ۲۰۰۰ متر استفاده کردند. بعد از هشت هفته تمرین ثبات مرکزی، پیشرفت معناداری در هر دو آزمون فلکشن جانبی راست و چپ دیده شد ولی رابطه معناداری بین تمرینات و عملکرد دیده نشد.مایلز و همکاران در تحقیقی تحت عنوان بررسی اثرات یک برنامه اموزشی ثباتی ۲۷ هفته ای روی ثبات م عملکرد زنان والیبالیست و بسکتبالیست سالم با دامنه سنی ۲۳ تا ۴۲ سال انجام دادند . نتایج بدست امده از این تحقیق نشان داد که در گروه درمان ثبات کمری لگنی چابکی قدرت اندام تحتانی و تعادل ایستاتیک به طور معنا داری افزایش پیدا کرد .کارپس و همکارانش در تحقیقی که به منظور بررسی اثرات یک برنامه قدرتی و ثباتی کمر روی تعادل و کینماتیک لگن در حین راه رفتن در زنان انجام شد . دریافتند که تمرین های ثباتی و قدرتی در طی ۴۷ جلسه و به مدت ۶ هفته می تواند باعث کاهش کمر درد و بهبود قدرت کمربند لگنی در زنان شود. سامسون و همکاران در تحقیق دیگری اثر یک دوره تمرین ۲ هفته ای پایداری مرکزی بدن بر تعادل پویای ورزشکاران تنیس را مورد بررسی قرار داد . نتایج نشان داد که تمرین های ناحیه مرکزی بدن می تواند برای بهبود تعادل پویا در ورزشکاران تنیسور استفاده شود .
جهت دانلود متن کامل پایان نامه به سایت azarim.ir مراجعه نمایید.
فصل سوم
روش پژوهش
۳-۱مقدمه
در این فصل اطلاعاتی پیرامون روش شناسی تحقیق شامل جامعه و نمونه آماری . ابزار اندازه گیری و وسایل اندازه گیری و نمونه و چگونگی انجام آزمون ها بیان شده است . همچنین در مورد روش و نحوه جمع اوری اطلاعات . نوع تحقیق و روش های آماری استفاده شده برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح معنی داری (۰٫۰۵ >)بحث شده است .
۳-۲-روش و طرح تحقیق
در این تحقیق با توجه به موضوع تحقیق . روش بکار گرغته شده از نوع توصیفی – همبستگی است .
۳-۳-ازمودنی های تحقیق
جامعه آماری این تحقیق را بازیکنان والیبال رده سنی نوجوانان شهرستان دامغان تشکیل می دادند .که دامنه سنی انها ۱۲ تا۱۶ سال بود و همگی سابقه عضویت در تیم شهرستان را داشتند .از بین انها ۳۰ نفر به صورت پیش آزمون انتخاب شدند .همه ی ازمودنی ها سالم و هیچگونه اسیبی نداشتند . ازمودنی ها یی که یکی از شرایط زیر را داشتند از مطالعه حذف شدند . این اطلاعات از طریق پرسشنامه جمع اوری گردید.
۱-سابقه اسیب عضلانی نداشته باشند .
۲-سابقه اسیب یا جراحی زانو در طول ۶ ماه گذشته نداشته باشند .
۳- سابقه بازی والیبال کمتر از ۲ سال نداشته باشند .
۳-۴- جامعه آماری
جامعه آماری این تحقیق شامل بازیکنان والیبال رده سنی نوجوان شهرستان دامغان می باشند .
۳-۵-نمونه آماری
نمونه آماری این تحقیق شامل ۳۰نفر از بازیکنان والیبال رده سنی نوجوانان شهرستان دامغان می باشند .
۳-۶- ابزار جمع اوری اطلاعات
در این تحقیق اطلاعات به صورت زیر جمع اوری گردیده است .
الف – از طریق پرسشنامه محقق ساخته .
ب- از طریق اندازه گیری عینی
برای تعیین وزن ازمودنی ها از ترازوی پزشکی استفاده گردید
استادیومتر برای بدست اوردن طول قد . فرد به دیوار مرجع تکیه داده و در این وضعیت خط کش روی سر ازمودنی قرار می گیرد و قد او به سانتی متر ثبت می گردد.
کورنومتر دیجیتالی با دقت زمانی تا ۰٫۰۱ثانیه
صفحه مدرج برای اندازه گیری پرش عمودی
تشک
توپ مدیسنبال
مخروط
نیمکت و استرپ
۳-۷- روش جمع اوری داده ها و مراحل انجام کار
محقق پس از ارائه معرفی نامه به مدیریت هیات والیبال شهرستان دامغان کار خود را اغاز نمود . خلاصه ای از تحقیق برای ازمودنی ها شرح داده شد .سپس به ازمودنی ها فرم های اطلاعات شخصی و سابقه اسیب داده شد . پس از دریافت فرم تکمیل شده اطلاعات شخصی و سابقه اسیب . ازمودنی ها یی که سابقه اسیب داشتند حذف شدند و از بین انها ۳۰نفر از افرادکه داوطلب شرکت در تحقیق بودند بعنوان نمونه آماری انتخاب شدند .لازم به ذکر است که قبل از اجرای آزمون رضایت نامه ای مبنی بر شرکت داوطلبانه در این تحقیق در بین ازمودنی ها توزیع و پس از تکمیل و امضاتوسط انها آزمون اغاز شد .
ازمودنی ها قبل از انجام آزمون قد و وزن انها محاسیه شد .برای اجرای آزمون ها . ازمودنی ها به مدت ۵ دقیقه مرحله گرم کردن (دوی نرم وارام) انجام دادند . سپس حرکات کششی را انجام دادندو بعد آزمون اجرا شد .
۳-۷-۱-شیوه آزمون مک گیل
این تست که استقامت عضلات شکم را می سنجد به این صورت انجام میگیرد. در این تحقیق از درازو نشست برای استقامت عضلات شکم استفاده شده است . برای شروع آزمون . فرد به پشت خوابیده و پاها را از زانو خم می کند برای انجام این آزمون بهتر است از کسی کمک بخواهیم تا هنگام اجرا پاها را بگیرد دستها کنار گوش یا روی سینه قرار دارد بعد بالا امده تا ارنج دست زانو را لمس کند و سپس به حالت اولیه بر می گردد تعداد تکرار در یک دقیقه استقامت عضلات شکمی را تعیین می کند
شکل ۳-۱ آزمون مک گیل
۳-۷-۲ آزمون پرتاب توپ مدیسین بال از حالت نشسته
آزمودنی پشت به دیوار یا نیمکت تکیه می کند به طوریکه پشت و شانه ها با دیوار یا نیمکت در تماس هستند. زانو را مانند آزمون دراز و نشست در زاویه ۹۰ درجه قرار داده و برای اینکه پاها از زمین جدا نشوند، آنها را در زیر دمبل ۶۰ کیلویی قرار می دادند. سپس توپ مدیسین بال به وزن ۳ کیلوگرم به آزمودنی داده می شد و آزمودنی توپ را به قصد کسب بیشترین مسافت پرتاب می نمود. آنها بین هر کوشش اجازه داشتند ۳۰ ثانیه استراحت نمایند و در صورتی که زودتر ریکاور می شدند به آنها اجازه داده می شد که کوشش بعدی را انجام دهند. فاصله بین نقطه رهایی که بالای پاها بود و نقطه فرود بر حسب سانتیمتر ثبت شد. بهترین رکورد در بین کوشش ها ثبت شد.
تمامی آزمون های فوق سه بار اجرا و بهترین رکورد با دقت ۰٫۵ سانتی متر و یا ۰٫۰۱ ثانیه ثبت شد
شکل ۳-۲ آزمون پرتاب توپ مدیسین بال
۳-۷-۳ آزمون اکستنسور تنه
ﺑﺮای ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺤﻤﻞ ﻋﻀﻼت اﮐﺴﺘﺎﻧﺴﻮر ﺗﻨﻪ، ورزﺷﮑﺎر دﻣﺮ ﺑﺮ روی ﺗﺨﺖ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﯽ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﻟﮕﻨﺶ ﺑﺮ روی ﻟﺒﻪ ﺗﺨﺖ و ﺑﺎﻻﺗﻨﻪاش ﺑﯿﺮون از ﺗﺨﺖ ﺑﺎﺷﺪ. ﻟﮕﻦ و ﺳﺎقﻫﺎی ورزﺷﮑﺎر ﺑﺎ ﻧﻮار ﺑﻪ ﺗﺨﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ و دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﺮ روی ﻧﯿﻤﮑﺘﯽ در ﺑﺎﻻی ﺳﺮ وی ﻗﺮار ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ. آزﻣﻮﻧﮕﺮ از او ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻔﻆ ﺗﻨﻪ ﺧﻮد در ﺳﻄﺢ اﻓﻖ، دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﺮ روی ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﻧﮕﻪ دارد. زﻣﺎن از ﻟﺤﻈﻪای ﮐﻪ ورزﺷﮑﺎر دﺳﺘﺎﻧﺶ را از روی ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺟﻠﻮﯾﺶ ﺑﺮ ﻣﯽداﺷﺖ و ﺗﻨﻪ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻋﻀﻼت اﮐﺴﺘﺎﻧﺴﻮر در راﺳﺘﺎی ﺑﺪﻧﺶ ﻧﮕﻪ ﻣﯽداﺷﺖ ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﻤﺎس دوﺑﺎره دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﺎ ﻧﯿﻤﮑﺖ اﻧﺪازهﮔﯿﺮی ﻣﯽ ﺷﺪ . ﺗﮑﺮار ﭘﺬﯾﺮی اﯾﻦ ﺗﺴﺖ در ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻗﺒﻠﯽ ﺑﺎﻻ ﮔﺰارش ﺷﺪه اﺳﺖ .
شکل ۳-۳ آزمون اکستنسور تنه
۳-۷-۴ آزمون فلکشن تنه
ﺑﺮای ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺤﻤﻞ ﻋﻀﻼت ﻓﻠﮑﺴﻮر ﺗﻨﻪ، ورزﺷﮑﺎر ﻧﯿﻤﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺳﻄﺢ ﺷﯿﺒﺪار۶۰ درﺟﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻂ اﻓﻖ درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﺮ روی ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ و ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﺑﺎ ﻧﻮار ﺛﺎﺑﺖ
شکل ۳-۴ آزمون فلکشن تنه
ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ. از ورزﺷﮑﺎر ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ وﺿﻌﯿﺖ ﺗﻨﻪاش را ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ و ﺗﮑﯿﻪﮔﺎه ۱۰ ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮ ﻋﻘﺐ ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ. زﻣﺎن ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪﺑﺮﺧﻮرد دوﺑﺎره ﺗﻨﻪ ورزﺷﮑﺎر ﺑﻪ ﺗﮑﯿﻪﮔﺎه اﻧﺪازهﮔﯿﺮی ﻣﯽﺷﺪ ﺗﮑﺮار ﭘﺬﯾﺮی اﯾﻦ ﺗﺴﺖ در ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻗﺒﻠﯽ ﺑﺎﻻ ﮔﺰارش ﺷﺪه اﺳﺖ
۳-۷-۵ آزمون فلکسور طرفی تنه
ﺑﺮای ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺤﻤﻞ ﻋﻀﻼت ﻓﻠﮑﺴﻮر ﻃﺮﻓﯽ ﺗﻨﻪ،ورزﺷﮑﺎر ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﭘﺎی ﻓﻮﻗﺎﻧﯽاش ﺟﻠﻮی ﭘﺎی ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ و ﻣﻔﺼﻞ ران در ﺻﻔﺮ درﺟﻪ ﻓﻠﮑﺴﯿﻮن ﺑﺎﺷﺪ.
شکل ۳-۵ آزمون فلکسور طرفی تنه
آزﻣﻮﻧﮕﺮ از وی ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﻧﺶ را ﺻﺎف ﻧﮕﻪ دارد و از ﺗﺨﺖ ﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮد و وزﻧﺶ را روی آرﻧﺞ ﭘﺎﯾﯿﻨﯽ و ﭘﺎﻫﺎی ﺧﻮد ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ. زﻣﺎن ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪ از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻦ ﭘﻮﺳﭽﺮ ﺻﺎف ﺗﻨﻪ ﯾﺎ ﺗﻤﺎس دوﺑﺎره ﻟﮕﻦ ﺑﺎ ﺗﺨﺖاﻧﺪازهﮔﯿﺮی ﻣﯽﺷﺪ). اﯾﻦ ﺗﺴﺖ ﺑﺮای ﻫﺮ دو ﺳﻤﺖ اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﺪ و ﻣﺘﻮﺳﻂ آن ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﯽﮔﺮدﯾﺪ. ﺗﮑﺮار
ﭘﺬﯾﺮی اﯾﻦ ﺗﺴﺖ در ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻗﺒﻠﯽ ﺑﺎﻻ ﮔﺰارش ﺷﺪه اﺳﺖ.
آزمون دوی سرعت ۲۰ متر :
ﺑﺮای ﺑﺮرﺳﯽ زﻣﺎن دوﯾﺪن رﻓﺖ و ﺑﺮﮔﺸﺖ، ورزﺷﮑﺎر در ﻧﻘﻄﻪ ۵ ﻣﺘﺮی در وﺳﻂ ﯾﮏ ﻣﺴﯿﺮ ۱۰ ﻣﺘﺮی ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺎد. وی ﺗﺎ اﻧﺘﻬﺎی ﻣﺴﯿﺮ ۱۰ ﻣﺘﺮی ﻣﯽ دوﯾﺪ، ﺳﭙﺲ ﺑﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ و ﻣﺴﯿﺮ را ﺗﺎ اﻧﺘﻬﺎی دﯾﮕﺮ ۱۰ ﻣﺘﺮیﻣﯽدوﯾﺪ و ﻧﻬﺎﯾﺘﺎ” از آﻧﺠﺎ ﺗﺎ ﻧﻘﻄﻪ ﺷﺮوع ﻣﯽدوﯾﺪ (ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ ۲۰ ﻣﺘﺮ). ۲ﮐﻮرﻧﻮﻣﺘﺮ از ﺷﺮوعﺣﺮﮐﺖ ورزﺷﮑﺎر ﺗﺎ ﻋﺒﻮر ﻧﻬﺎﯾﯽ وی از ﺧﻂ وﺳﻂ زﻣﺎن را اﻧﺪازه ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و در اﻧﺘﻬﺎ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦآﻧﻬﺎﺗﺎ ﯾﮏ ﺻﺪم ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﯽﺷﺪ. اﯾﻦ ﺗﺴﺖ ۱ﺑﺎر اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﺪ ﻣﮕﺮ آﻧﮑﻪ درﺳﺖ اﺟﺮا ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﺪﮐﻪ در اﯾﻦ ﺻﻮرت ۳ ﺗﺎ ۵ دﻗﯿﻘﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻗﺒﻞ از اﻧﺠﺎم دوﺑﺎره ﺗﺴﺖ داده ﻣﯽﺷﺪ. (ناصری . نسرین ۱۳۹۱)
۳-۷-۶ آزمون پرش سارجنت
ﺑﺮای ﺑﺮرﺳﯽ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺮش ﻋﻤﻮدی، ورزﺷﮑﺎر ﺑﺮ روی ﺳﻄﺢ ﺻﺎف،روﺑﺮوی ﯾﮏ دﯾﻮار ﮐﻪ ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ ﻧﻮارﻫﺎی ﺷﺐ رﻧﮓ ﺑﺎ ﻓﻮاﺻﻞ ۱۰ ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮ از ارﺗﻔﺎع ۱۵۰ ﺗﺎ ۲۰۰ ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ ﻣﯽاﯾﺴﺘﺎد، ﻓﻮاﺻﻞ ﺷﺐ رﻧﮕﻬﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﯾﮏ ﺳﺎﺗﺘﯽ ﻣﺘﺮی ﻣﺪرج ﺷﺪه ﺑﻮد.
شکل ۳-۶ آزمون پرش سارجنت
