۲-۲-۶ نقش گردن در حفظ تعادل
گردن شامل مکانیسم هایی است که مستقیما در کنترل تعادل نقش دارند و اتصالات خاصی بین گیرنده های گردن و سیستم بینایی و دهلیزی و سیستم عصبی سمپاتیک وجود دارد. سیستم حس عمقی گردن نقش مهمی در حفظ تعادل بدن ایجاد می کند و مهمترین اطلاعات حس عمقی لازم برای تعادل از گیرنده های موجود در مفاصل گردن نشات می گیرند.آوران های حس عمقی گردن توسط رفلکس- های گردنی و رفلکس گردنی-چشمی که در تعامل با دیگر رفلکس های سیستم بینایی و دهلیزی هستند باعث حفظ ثبات سر، چشم و حفظ وضعیت بدن می شوند (تاوانی ۲۰۱۳).

ستون فقرات گردنی به دلیل فراوانی گیرنده های دوک عضلانی و ارتباط رفلکسی و مرکزی با سیستم های بینایی و به خصوص دهلیزی، ناحیه مهم و کلیدی در کنترل وضعیت بدن است. تراکم دوک های عضلانی درعضلات بزرگ گردنی، بیشتر از دیگر عضلات بزرگ بدن است و عضلات عمقی گردنی فوقانی بیشترین تعداددوک عضلانی در بدن را دارند (تریلیون ۲۰۰۸).
در تحقیق کالبرگ پوشیدن گردن بند به مدت ۵ روز در افراد سالم باعث کاهش اطلاعات حسی-پیکری از این ناحیه و افزایش نوسان وضعیتی دربدن آنها شد (سعادت ۲۰۱۲). باو و همکاران با به کار بردن ویبریشن بر عضلات گردن در افراد سالم، که آوران های دوک عضلانی را تحریک می کند، تغییرات نوسان وضعیتی بدن را گزارش کردند که در بیماران گردن درد غیراختصاصی مزمن مواردی همچون اختلال در ارسال اطلاعات حسی به علت خستگی عضلات گردن، کاهش دامنه حرکتی، افزایش تنشن عضلات و افزایش واسطه های التهابی و تغییرحساسیت دوک عضلانی وجود دارد(سعادت ۲۰۱۲).
بنابراین برای کنترل وضعیت بدن، اطلاعات آوران های سیستم های حسی- پیکری، بینایی و دهلیزی درچند ناحیه از سیستم عصبی-مرکزی در تعامل باهم قرار می گیرند. ۶٠ درصداین اطلاعات از سیستم حسی-پیکری تامین می شود، پس ستون فقرات گردنی،نقش مهمی در ایجاد اطلاعات حس عمقی دارد .(تریلیون ۲۰۰۸)
۲-۲-۷ حس وضعیت:
حس عمقی، توانایی احساس یا درک موقعیت فضایی مفصل و حرکات بدن بدون استفاده از چشم است. به عبارت دیگر، حس عمقی یک واژه جامع از حس وضعیت فضایی مفصل و حرکت انجام شده در اندام ها می باشد که ورودی حسی را از گیرنده های دوک عضلانی، تاندون، مفاصل و گیرنده های موجود در پوست دریافت می کند و موقعیت و حرکت مفصل را تعیین نموده و جهت، شدت و سرعت حرکات مفاصل را به خوبی مشخص می کند. این حس شامل سه جز است: حس وضعیت مفصل، حس تشخیص حرکت و شتاب و حس مقاومت وحس اعمال نیرو می باشد. (کوروش فرد ۱۳۹۰ ،فیل پیچ ۲۰۰۶).
گیرنده های حس وضعیت که شامل گیرنده های دوک های عضلانی، اندام وتری گلژی و گیرنده های مفصلی می باشد، اطلاعات مربوط به این حس ها را به سیستم عصبی مرکزی منتقل می کنند. این گیرنده ها در پاسخ به هرگونه تغییر در طول یا تنش عضله، اطلاعات غیر بصری حرکت مفصل را فراهم می کنند(تاوانی ۲۰۱۳،تریلیون ۲۰۰۸).
اطلاعات ارسالی از گیرنده های مفصلی گردن، از جمله مهم ترین اطلاعات حس عمقی لازم برای حفظ تعادل است. با خم شدن سر به یک طرف، همزمان ایمپالس هایی از گیرنده های حس عمقی گردن و دستگاه دهلیزی به سیستم عصبی ارسال می شود. ایمپالس های ارسالی از گیرنده های عمقی گردن، از پیدایش عدم تعادل در فرد به وسیله دستگاه دهلیزی جلوگیری می کنند. بنابراین فرد در این حالت تغییری در وضع تعادل کل بدن احساس نمی کند (علیزاده۱۳۹۱) .
۲-۲-۸ علت های احتمالی تغییر اطلاعات حسی-پیکری ستون فقرات گردنی:
۱) اختلال در عملکرد عضلات گردن: تغییر در کنترل حرکت، اعم از ناکارایی فعالیت ازپیش تعیین شده عضلات عمقی، کاهش فرکانس ومدت دوره های استراحت آن ها وافزایش فعالیت سطحی عضلات گردن باعث آزادی موادالتهابی وتغییر حساسیت گیرنده های مکانیکی می شود (جول^[۲۹] ۲۰۰۸، پاساتور^[۳۰] ۲۰۰۶،کالبرگ^[۳۱] ۱۹۹۶).
۲) درد: درد ممکن است باعث تغییر اطلاعات حسی - پیکری درسطح نخاعی وفوق نخاعی شود. در سطح موضعی افزایش درد، باعث آزاد شدن واسطه های شیمیایی شده که در نتیجه آن آستانه گیرنده- ها پایین آمده وفعالیت خودبخودی آن ها افزایش می یابد. در درد مزمن، در نتیجه تغییراتی که در سیستم عصبی مرکزی بوجود آمده از طریق اثری که درد بر کورتکس حرکتی و زیر قشری می گذارد، بالا بودن حساسیت گیرنده های مکانیکی ادامه می یابد. این حساسیت مزمن ممکن است برهم خوردن طولانی مدت پیام های حسی – پیکری از ناحیه گردن را به دنبال داشته باشد. در مطالعه ای گزارش شده که پایین آمدن میزان برادی کینین در عضلات گردن نسبت به اندام ها حساسیت عصب حرکتی گاما رابیشتر افزایش می دهد. ممکن است این عضلات نسبت به بقیه نواحی به درد حساس تر باشند (جول۲۰۰۸، پاساتور ۲۰۰۶،کالبرگ ۱۹۹۶) .

3. 3. ضربه به ساختارهای گردن در اثر کشش یا نیروی شدید می تواند به طور مستقیم باعث آسیب به پایانه های عصبی و غیر طبیعی شدن پیام های آوران از این ناحیه شود (جول ۲۰۰۸، پاساتور ۲۰۰۶،کالبرگ ۱۹۹۶،).

۲-۲-۹ تمرینات ثبات دهنده
تمرینات ثبات دهنده از طریق انقباضات همزمان عضلات آگونیست و آنتاگونیست، تاکید بر بالا بردن سفتی عضلانی، فعال شدن دائمی با لود پایین فیبرهای تونیک(مانند عضلات مولتی فیدوس)، تمرکز روی طول عضله و آگاهی بر حس حرکت، سبب بازگرداندن حس عمقی و اصلاح عملکرد در عضلات اطراف مفصل می شود ( صالحی۱۳۹۲).
اگرچه همه عضلات در کنترل حرکات و ثبات ستون فقرات مشارکت می کنند ؛ عضلات عمقی نقش حیاتی درکنترل حرکات بین مهره ای دارند، با این مزیت که در وضعیت های دینامیک نیز ستون فقرات را کنترل می کنند، دیگر این که در بیماران مبتلا به درد گردن استراتژی کنترل عضلات تنه تغییر یافته و فعالیت عضلات عمقی مختل شده واین عضلات آتروفی می شوند. سرانجام عدم درمان ایجاد شده در عضلات سیستم عمقی منجر به بازگشت دردگردن می شود(اکبری ۱۳۸۸).
در بیماران با درد گردن قدرت عضلات اطراف گردن نسبت به افراد سالم کمتر است. همچنین عضلات کوچک یک یا دو مفصلی ستون فقرات در قطعه های بی ثبات ستون فقرات گردن ضعیف یا آتروفی می شوند. بنابراین هدف اصلی از کاربرد تمرینات ثبات دهنده گردن به حداکثر رساندن عملکرد، محدود نمودن پیشرفت تغییرات تخریبی و ممانعت از آسیب بیشتر است (فیلادلفیا^[۳۲] ۲۰۰۱).
عضلات ثبات دهنده گردن در ایجاد وضعیت مناسب در سر و گردن اهمیت دارند و در صورت وجود درد این عضلات آتروفی شده و کارایی مناسب را ندارند. بر اساس مطالعات انجام شده عملکرد ثباتی عضلات ضدجاذبه گردن در افراد با درد گردن متاثر می شود. وجود رابطه بین اختلال عملکرد عضلات موضعی و درد گردن تایید شده و اختلال عملکرد عضلات فلکسور عمقی گردن در بیماران گردن درد مزمن نیز مشخص شده است. همچنین عضلات ثبات دهنده گردن نقش حیاتی در حرکات، حفظ قامت و همچنین ثبات در ستون فقرات گردنی دارند، در حقیقت ثبات ستون فقرات گردنی توسط مجموعه ای از عضلات که فلکسور عمقی گردن نامیده می شوند، تامین می شود(آشتیانی ۱۳۹۲).
تمرین های ثبات دهنده با تقویت عضلات اختصاصی گردن سبب محدود شدن یا به حداقل رسیدن حرکات مفصلی در جهتی که تحرک مفصل بیشتر شده است، می شوند(اکبری ۱۳۸۸).
این تمرینات از طریق انقباض همزمان عضلات آنتاگونیست و آگونیست یعنی عضلات تحت پس سری، مولتی فیدوس ها و فلکسورهای عمقی گردن که مهم ترین ثبات دهنده های ناحیه گردنی می -باشند، کنترل وضعیت بدن را تحت تاثیر قرار می دهند. از این رو تمرینات ثبات دهنده با افزایش فعالیت تونیک و توانایی حفظ انقباض در عضله آگونیست، بهبود رفلکس های سر و گردن و افزایش ورودی های محیطی منجر به بهبود حس عمقی گردن و عضلات اطراف مفصل می شود (صالحی ۱۳۹۲).
۲-۳ پیشینه تحقیق
تحقیقات انجام شده در زمینه گردن درد در داخل کشور فراوان می باشد، اما تحقیقاتی که موضوع گردن درد را بر تعادل و حس وضعیت گردن در دانشجویان را بررسی نموده باشند اندک است. در ادامه به تحقیقاتی که در این زمینه و یا زمینه های مشابه می باشد اشاره می شود. پیشینه تحقیق حاضر به دو بخش تحقیقات داخلی و خارجی تقسیم شده وتحقیقات انجام شده در این حوزه را بر اساس تقدم و تأخر زمان مرور خواهیم کرد.

تحقیقات انجام شده در داخل کشور
- صالحی و همکاران(۱۳۹۲) در تحقیقی با عنوان تاثیر تمرینات ثباتی و کششی-تقویتی بر شاخص های تعادلی در افراد با وضعیت جلو آمده سر که بر روی ۳۳ زن مبتلا به سر به جلو که در سه گروه تمرینات ثباتی،کششی-تقویتی و کنترل به مدت ۶ هفته انجام شد. میزان جلو آمدگی سر از طریق خط شاقولی و شاخص های تعادلی در سه وضعیت مختلف ایستادن روی صفحه نیروانجام شد. نتایج نشان داد که در وضعیت هایی از ایستادن که اطلاعات بینایی حس عمقی از ناحیه کف پا به چالش کشیده شد،تمرینات ثباتی بیش از تمرینات کششی سبب بهبود تعادل شد.
- آشتیانی و همکاران(۱۳۹۲) در تحقیقی با عنوان تاثیر تمرینات ثبات دهنده و ایزومتریک حداکثری بر درد، ترس از درد و حرکت و ناتوانی در بیماران گردن درد مزمن غیر اختصاصی که بر روی ۵۰ بیمار گردن درد مزمن انجام شد. بیماران در دو گروه ۲۵ تایی تمرینات ثبات دهنده و ایزومتریک حداکثری قرار گرفتند. برنامه درمانی هر دوگروه شامل ۴۸ جلسه تمرین طی ۸ هفته بود. این مطالعه نشان داد که هر دو روش تمرینات ثبات دهنده و ایزومتریک حداکثری سبب کاهش درد و ناتوانی،کاهش ترس از درد و حرکت شد هرچند تمرینات ثبات دهنده به طور معنی داری از تاثیر بیشتری برخوردار بودند.
- سلیمی و همکاران(۱۳۹۲) در تحقیقی با عنوان بررسی فعالیت عضلات سطحی گردن حین حرکات سریع اندام فوقانی در بیماران مبتلا به گردن درد غیر اختصاصی مزمن و گروه کنترل که بر روی ۱۸ دانشجوی پسر مبتلا به گردن درد غیراختصاصی مزمن با میانگین سنی۴۷/۲ ±۱۶/ ۲۴ سال و ۱۸ فرد سالم که از لحاظ سن، وزن و قد باهم جور شده بودند، انجام شد.در این تحقیق هریک از نمونه ها روی زمین ایستاده و ۵ مرتبه هریک از حرکات فلکسیون و ابداکسیون را با حداکثر سرعت تا زاویه ۹۰ درجه انجام دادند و از مقیاس دیداری درد(VAS) برای ارزیابی درد استفاده شده بود، به این نتیجه رسیدند که در بیماران گردن درد نسبت به افراد سالم، وارد عمل شدن عضلات گردن در مواجهه با اغتشاش درونی ناشی از حرکات سریع اندام فوقانی با تأخیرصورت می گیرد، این امر خطر ایجاد ضایعه حین حرکات سریع اندام فوقانی را در این افراد افزایش می دهد.
- افتخارسادات و همکاران(۱۳۹۲) در یک شیوع سنجی با عنوان شیوع و عوامل خطر درد گردن و شانه در دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز که بر روی ۲۶۰ دانشجوی پزشکی انجام شد. در حالیکه ۶۰ درصد آنها زن و۳۹ درصد آنها مرد بود، عنوان کردند که شیوع درد گردن در دانشجویان پزشکی بالا می باشد(۴/۳۹) و همه ریسک فاکتورها بجزسن قابل اصلاح و مربوط به سبک زندگی افراد می باشد.
- آریمی و همکاران (۱۳۹۲) در تحقیقی با عنوان بررسی قرینگی ابعاد عضله مولتی فیدوس گردن در زنان مبتلا به گردن درد مزمن غیراختصاصی یکطرفه و سالم توسط اولتراسونوگرافی که بر روی ۲۵ زن مبتلا به گردن درد مزمن غیراختصاصی یکطرفه و ۲۵ زن سالم انجام شد، به این نتیجه رسیدند که ابعاد عضله مولتی فیدوس در گروه بیمار نسبت به گروه سالم کوچکتر بود.
- ابولحسن و همکاران(۱۳۹۲) در تحقیقی با عنوان سرگیجه گردنی که مقالات مربوط به سرگیجه و عدم تعال گردن را از سالهای ۱۹۸۷ تا ۲۰۱۲ مورد بررسی قرار دادند، بیان کردند که در سرگیجه گردنی که معمولا درد گردن نیز وجود دارد علائم بیشتر به شکل عدم ثبات و افتادن در هنگام راه رفتن است.
- بختیاری و همکاران (۱۳۹۱) در تحقیقی با عنوان بررسی اثر تمرین های ثبات دهنده بر اصلاح قامت جلوآمدگی سر که بر روی۴۷ نفر از دانشجویان دختر دانشگاه علوم پزشکی سمنان مبتلا به سر به جلو انجام شد و به طور تصادفی در یکی از دو گروه مطالعه گروه آزمایشی (انجام تمرین های چین-تاک همراه با تمرین های ثباتی) و یا گروه کنترل(فقط تمرینات چین تاک) قرار گرفتند، به این نتیجه رسیدند که، اصلاح قامت در گروه تمرین ها توام ثباتی وچین تاک حتی بعد از ۳ ماه پیگیری در وضعیت اصلاح شده باقی مانده بودو افزودن تمرین ها ی ثباتی ستون فقرات گردنی به چین تاک موجب فعال شدن این عضلات در ایجاد ثبات و پایداری ستون فقرات گردنی در مقابل استرس های وارده ناشی از رفتارها و عادت های غلط شده که در نهایت، موجب پایداری اثر اصلاحی تمرینات چین تاک می شود.
- سعادت و همکاران (۱۳۹۰ ) در تحقیقی با عنوان تأثیر گردن درد غیراختصاصی مزمن بر شاخص های ثبات وضعیت بدنی که بر روی ۲۴ بیمار مبتلا به گردن درد غیراختصاصی مزمن انجام شد، به این نتیجه رسیدند که شاخص های نوسان پاسچر بین دو گروه بیمار و سالم در حالت دوپا تفاوت معنادار وجود ندارد ولی در حالت یک پا صرفنظر ازدشواری تکلیف وضعیتی، بین دو گروه تفاوت معنادار وجود دارد. همچنین اثردشواری تکلیف وضعیتی صرف نظر از گروه در حالت دو پا معنادار بود.
- آرامی و همکاران(۱۳۹۰) در تحقیقی با عنوان تاثیر دو روش تمرین درمانی حس عمقی و تحملی در درمان بیماران با گردن درد مزمن غیراختصاصی که بر روی ۴۷ بیمار مرد و زن انجام شده بود و درد از طریق VAS و خطای بازسازی سر و گردن بوسیله کلاه با منبع پرتو لیزری(درجه) اندازه گیری شد به این نتیجه رسیدند که ده جلسه برنامه تحملی و حس عمقی گردن می تواند در بهبود تحمل، خطای حس عمقی و درد بیماران مبتلا به گردن درد غیراختصاصی مزمن موثر باشد.
- احسانی و همکاران (۱۳۹۰) در تحقیقی با عنوان شیوع گردن درد غیراختصاصی در کارمندان سازمان بهزیستی شهرستان سمنان، عوامل موثر وپیامدها.که برروی ۶۵ نفر انجام شده بود به این نتیجه رسیدند که گردن درد در زنان شایع تر از مردان است و ارتباط جنسیت، احساس خستگی، آمادگی جسمانی با گردن درد مورد تایید قرار گرفت.
- صالح پور و همکاران (۱۳۸۹) در تحقیقی با عنوان اثر تکلیف دوگانه بر نوسانات انرژی در بیماران مبتلا به درد میوفاشیال گردنی که بر روی ۲۰ فرد مبتلا به گردن درد انجام شد، به این نتیجه رسیدند که بیماران با درد در ناحیه گردن دچار اختلال در حفظ وضعیت می گردند که نیاز توجه به این مورد در درمان و پیشگیری از صدمات متعاقب آن توصیه می شود.
- اکبری و همکاران (۱۳۸۸) در تحقیقی با عنوان مقایسه اثربخشی تمرین های اختصاصی ثبات دهنده عضلات و تمرین های دینامیک در بهبود ناتوانی و درد مزمن گردن که روی ۲۶ بیمار مبتلا به گردن درد مزمن بصورت تصادفی انجام شد، اعلام کردند هر دو روش تمرین ثبات دهنده و تمرین دینامیک گردن در بیماران با درد مزمن گردن سبب افزایش قدرت عضلات سطحی و عمقی گردن، افزایش دامنه های حرکتی آن و کاهش درد و ناتوانی می شوند. همچنین استفاده از تمرین های ثبات دهنده در کاهش درد و ناتوانی و افزایش قدرت، موثرتر از تمرین های دینامیک بود.
۲-۳-۲ تحقیقات انجام شده در خارج از کشور
- تساکیتزیدیس و همکاران (۲۰۱۳) در تحقیقی با عنوان گردن درد غیراختصاصی و تمرین بر پایه شواهد که شرکت کنندگان آن افراد بزرگسال (۱۸ سال و بالاتر) با گردن درد غیر اختصاصی بودند به این نتیجه رسیدند که برای درمان، روش های دستکاری/متحرک سازی و ورزش های نظارتی مفید هستند و گردن درد غیراختصاصی یک بیماری ناهمگن است.
- بینرت و همکاران (۲۰۱۳) در تحقیقی با عنوان تاثیر تمرینات تعادلی بر عملکرد حسی حرکتی گردن و گردن درد که بر روی ۳۴ فرد مبتلا به گردن درد ساب کلیینیکال با میانگین سنی۳ + ۲۳ انجام شد، به این نتییجه رسیدند که تمرینات تعادلی برای بهبود دقت خطای مفصل و شدت گردن درد کارآمد هستند و در گروه کنترل کاهش معناداری را نشان داد.
- چین و همکاران (۲۰۱۳) در تحقیقی که به تاثیر چرخش گردن بر خطای وضعیت مفصل در افراد با گردن درد مزمن پرداخته بودند و شامل ۲۵ نفر با گردن درد مزمن و ۲۶ فرد سالم با دامنه سنی۶۰- ۱۸سال بودند. در این تحقیق خطای حس وضعیت با کلاه لیزری و درد با پرسشنامه دیداری درد اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که خطای وضعیت مفصل در افراد مبتلا به گردن درد در مقایسه با گروه کنترل سالم وقتی که یک روش چرخشی برای گردن به کار بردند آشکارتر بود .
-گنک (۲۰۱۳) در تحقیقی با عنوان تاثیر دستکاری مفصل گردن در بزرگسالان سالم که بر روی ۳۰ دانشجوی دانشگاه کره که در گروه آزمون ۱۵ نفر (۱ مرد و ۱۴ زن) و در گروه کنترل ۱۵ نفر(۱ مرد و ۱۴ زن) با میانگین سنی ۹ . ۲۱ سال شرکت داشتند صورت گرفت .گروه آزمون در یک جلسه ۲۵ دقیقه ای که با دستکاری مفصل گردن و ماساژ همراه بود و گروه کنترل که یک جلسه ۱۵ دقیقه ای ماساژ به تنهایی را انجام دادند. نتایج نشان داد که در گروه آزمون که با دستکاری مفصل گردن و ماساژ همراه بود، کاهش بیشتری در خطای حس وضعیت نسبت به گروه کنترل که فقط ماساژ بود صورت گرفت و افزایش در دامنه حرکتی منجر به کاهش خطای وضعیت مفصل و بهبود حس وضعیت شد.
- ایمری و همکاران (۲۰۱۳) در تحقیقی با عنوان تفاوت های جنسیتی در الگوهای عضلانی گردن/شانه که بر روی ۱۳مرد و ۱۳ زن با دامنه سنی ۲۷سال برای مردان و ۲۹ سال برای زنان انجام شد. در این تحقیق الکترود بر روی عضلات ناحیه گردن و فوقانی شانه افراد نصب شد و پروتکل خستگی را اجرا کردند. نتایج نشان داد که در الگوهای استقامت عضلانی مردان و زنان اختلاف وجود دارد.در مردان زمان بیشتری یرای خستگی عضلات در مقایسه با زنان بکار می رود و این می تواند باعث شیوع بیشتر درد گردن و شانه در زنان شود.
- ماری جورگنسن و همکاران (۲۰۱۱) در تحقیقی با عنوان گردن درد و تعادل قامت در میان کارگران که بر روی ۱۹۴ نفر انجام شد، نشان دادند که تعادل قامت در میان نظافت چیان با گردن درد دچار اختلال شده و یک نوسان وضعیتی در بین دو گروه را نشان داد.
- یو و همکاران (۲۰۱۱) در تحقیقی با عنوان تاثیر چرخش گردن بر تعادل در افراد با سابقه ضربه مداوم که بر روی ۲۰ فرد مبتلا به گردن درد مزمن همراه با سابقه ضربه و ۲۰ فرد سالم در گروه کنترل بامحدوده سنی ۱۸ تا ۵۰ سال انجام گرفت. در این تحقیق از چرخش گردن برای تحریک گیرنده های گردن استفاده شدو درد با مقیاس بصری درد سنجیده شد. نتایج نشان داد که مانور چرخش گردن ممکن است پاسخ های تعادلی را در افراد با گردن درد تغییر دهد و نقص حسی حرکتی احتمالا مربوط به تخریب حس عمقی و درد باشد و کاهش در تعادل بطور معناداری در افراد گردن دردی بیشتر از گروه کنترل است.
- رویجزون و همکاران (۲۰۱۱) در تحقیقی که با عنوان مولفه های آهسته و سریع نوسان قامت در افراد مبتلا گردن درد که بر روی ۶۷ نفر با دامنه سنی۵۰- ۲۰ سال که ۴۵ نفر مبتلا به گردن درد مزمن با سابقه ضربه و ۲۲ نفر در گروه کنترل بودند انجام گرفت. افراد گروه تجربی حداقل سه ماه گردن درد داشتند و نمره بالاتر از ده در شاخص ناتوانی گردن داشتند و یک هفته قبل از آزمون افراد گردن دردی، درد کنونی خود را از صفر تا صد در مقیاس دیداری درد(VAS) مشخص کرده بودند. نتایج نشان داد که افراد با سابقه ضربه در ایستان آرام بدون بینایی افزایش نوسان قامت را نشان دادند و این تغییرات برای مولفه های آهسته بود .
- هوی و همکاران (۲۰۱۰) در یک شیوع سنجی از گردن درد در چند کشور به این نتیجه رسیدند که گردن درد یک مشکل شایع است که اکثر مردم در برخی از دوره ها در زندگی خود آن را تجربه می- کنند.