3 ـ اردبیلی، محمد علی، حقوق جزای عمومی، جلد 1، چاپ اول، نشر میزان،1379، ص 198. ↑
1 ـ سالاری شهر بابکی، میرزا مهدی، ماهیت و ارکان دفاع مشروع در حقوق جزای داخلی اسلام و مقایسه اجمالی آن با مواد قانونی برخی کشورها ، تهران، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تربیت مدرس،1367، ص 117. ↑
1 ـ برخی از این نظریه تحت عنوان نظریه « جبران بدی با بدی » یاد می کنند. خسروی، علی اکبر، حقوق بین الملل ( دفاع مشروع)، چاپ 1، موسسة فرهنگی آفرینه، 1373، ص 50 . ↑
2 ـ اردبیلی، محمد علی، همان مآخذ، ص 199. ↑
1 ـ صانعی، پرویز، همان مآخذ، ص195. ↑
1ـ نوربها، رضا، همان مآخذ، ص 264. ↑
2 ـ شامبیاتی، هوشنگ، حقوق جزای عمومی، جلد 1، تهران، 1380، ص 342. ↑
3 – Fletcher , George P . ( 1998 ) . Principels of Criminal Law . New York : Oxford University Press , p.133 ↑
1ـ محسنی، مرتضی، همان مآخذ، ص 231. ↑
2 ـ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، الخلاف، جلد 5، قم، 1374، ص 345. ↑
3ـ خویی، ابوالقاسم، مبانی تکمله المنهاج، جلد42، قم، 1386، ص 422. ↑
4 ـ نجفی، شیخ محمد حسن، جواهرالکلام فی شرح شرائع الاسلام، جلد 41، انتشارات دارالکتاب اسلامیه، ص 583. ↑
5 ـ خوانساری، احمد، جامع المدارک فی شرح المختصر النافع، جلد 6، قم، 1364، ص 171. ↑
_ Erich Weiss and Mundo , Para . 149-50 , cited in Antonio Cassesse , International Criminal Law , P.224 . ↑
1 ـ عطار، داوود، همان مآخذ، ص 44. ↑
2 ـ صانعی، پرویز، همان مآخذ، ص 258. ↑
3ـ خمینی، روح الله، تحریرالوسیله، فصل دفاع، کتاب امر به معروف و نهی از منکر، جلد 1، نجف اشرف چاپخانه آداب، بی تا. ↑
1ـ نوروزی، مهدی، مطالعه تطبیقی دفاع مشروع در حقوق جزای ایران و انگلیس، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد دامغان، زمستان 86، ص 82. ↑
2 ـ شمس ناتری، محمد ابراهیم و عبدالله یار، سعید، دفاع مشروع و مبانی مشروعیت آن، مجله مطالعات حقوقی، شماره دوم، ص 109. ↑
1 ـ محسنی، مرتضی، همان مآخذ، ص 241. ↑
– Elliott, Catherine and Quinn, Rances( 2006) Criminal law . London : Pearson longman. P.341 ↑
1ـ شمس ناتری، محمد ابراهیم، همان ماخذ، ص 110. ↑
1ـ واعظی، خلیل، همان مآخذ، صص 139- 141. ↑
1 ـ محسنی، مرتضی، همان مآخذ، ص 243. ↑
2ـ به نقل از : صانعی، پرویز، همان مآخذ، صص 208و209. ↑
3 ـ سمیعی، حسن، حقوق جزای عمومی، نشر احمدی، چاپ چهارم، 1348، ص 69. ↑
4 ـ نوربها، رضا، همان مآخذ، ص 218. ↑
1ـ میر محمد صادقی، حسین، دادگاه کیفری بین المللی، چاپ اول ،نشر دادگستر، بهار 1383، ص 177. ↑
پایان نامه رشته حقوق

2ـ گلدوزیان، ایرج، حقوق جزای عمومی ایران، ص 30. ↑
3ـ اردبیلی، محمد علی، همان مآخذ، ص 297. ↑
1ـ برخی معتقدند که « در حقوق ملی به دلیل وجود حاکمیت، دفاع مشروع در موارد عدم توسل به قوای تأمینی، به عنوان یک دفاع پذیرفته است مع ذلک در حقوق بین الملل به دلیل فقدان یک قدرت فراملی و یک نیروی مافوق دولتی ، دفاع مشروع یک قاعده است که خود استثنای بر قاعده منع توسل به زور و تحریم جنگ می باشد .» بیگدلی، محمدرضا، حقوق جنگ، انتشارات دانشگاه علامه طباطبائی، 1373، ص 33. ↑
– Fleteher, George P. ( 2005 ). American law in a global context : the basics . New York , Oxford University Press. P.577 ↑
– Clarkson, C . M . V ( 1987 ). Understanding criminal law . London : Fontana press. P.80 ↑
– Fletcher, George P. ( 1998 ) . Principels of criminal law . New York : Oxford University Press .
p.136 ↑
1ـ پیمانی، ضیاء الدین، دفاع مشروع در حقوق جزای ایران، ص 200. ↑
2- رأی شماره 1588 مورخ 15 / 7 / 1328 ، شعبه 2 دیوان عالی کشور. ↑
1 ـ حلی، جعفر بن الحسن، شرایع الاسلام، جلد 4، قم، دارالهدی و الطباعه والنشر،1361، ص 189. ↑
2 ـ شهید ثانی، زین الدین بن علی العاملی، مسالک الافهام، جلد 15، قم، 1425 ق ، ص 49. ↑
3ـ خمینی، روح الله، همان مآخذ، ص 448. ↑
4 ـ شمس ناتری، همان مآخذ، صص 112 و 113. ↑
ـ واعظی، خلیل، همان مآخذ، ص 161. ↑
ـ همان مآخذ، صص 162- 166. ↑
1 ـ محسنی، مرتضی، همان مآخذ، ص 229. ↑
1 ـ چاردولی، شهریار، دفاع مشروع در حقوق جزایی ایران، روزنامه اعتماد، شماره 1554 مورخ 11 / 9 / 86 ، ص 4. ↑
1 ـ گلدوزیان، ایرج، حقوق جزای عمومی ایران، ص 28. ↑
2 ـ صانعی، پرویز، همان مآخذ، ص 199. ↑
3ـ همان مآخذ، ص206. ↑
4ـ گلدوزیان، ایرج، بایسته های حقوق جزای عمومی، نشر میزان، چاپ چهارم، بهار 1380 ، ص 149. ↑
1ـ اردبیلی ، محمد علی ، همان مأخذ ، ص 206. ↑
1 ـ گلدوزیان، ایرج، بایسته های حقوق جزای عمومی، ص 150. ↑
1ـ نوروزی، مهدی، همان مآخذ، ص 64. ↑
1ـ مجموعه قوانین جزائی چاپ قوه قضائیه، چاپخانه روزنامه رسمی، چاپ دوم 1374، ناشر روزنامه رسمی ، ص 4-513، قانون تشدید ربایندگان اشخاص مصوب 18 / 12 / 1383 . ↑
2 ـ همان مآخذ، ماده 14. ↑
3 ـ نوروزی، مهدی، همان مآخذ، ص 65. ↑
1ـ همان مآخذ، ص 56. ↑
1ـ نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، جلد41، کتاب حدود، باب سوم، ص 659 . ↑
2ـ همان مآخذ، ص 651 و خمینی، روح الله، همان مآخذ، مسأله 7 . ↑
1ـ نوربها، رضا، همان مآخذ، صص 198-194. ↑
1ـ نوربها، رضا، همان مآخذ، صص 210- 207. ↑
1- گلدوزیان، ایرج، بایسته های حقوق جزای عمومی، ص 153. ↑
1 ـ محسنی، مرتضی، همان مآخذ، ص 229. ↑
– گلدوزیان، ایرج، همان ماخذ، ص 151. ↑
1- حبیب زاده، محمد جعفر، قتل در فراش، مجله حقوقی دادگستری، ص 71 و حبیب زاده، محمد جعفر، قتل در فراش، مجله مدرس علوم انسانی، شماره 4، زمستان 1378، ص 82. ↑
1 ـ العطار، داوود، همان مآخذ، ص 215. ↑
2 ـ عوده، عبدالقادر، تشریع جنایی اسلامی، جلد 1، ص 511. ↑
3- صمدی، علی اشرف، ماده 179 قانون مجازات ایران و مقایسه آن با شق 2 از ماده 324 قانون مجازات فرانسه، مجله کانون وکلا، سال سیزدهم، شماره 78 . ↑
1 ـ امجدی، فریبرز، قتل در مقام دفاع از ناموس، مجله قضایی و اجتماعی، شماره 72، اسفند 1350، ص 95. ↑
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی
1 ـ هاشمی، حسین ، قتل در فراش: ضرورت بازگشت قانون به فقه، مجله کتاب زنان، سال هفتم ، شماره 27، بهار 1384 ، ص 176. ↑
1 ـ صمدی، علی اشرف، همان مآخذ : وی می گوید : « مثلاً شوهری که از رابطه نامشروع زن خود با مرد اجنبی اطلاع حاصل نموده با طرح و نقشه قبلی وضع را طوری آماده نماید که زن خود را با مرد اجنبی در یک فراش یا در حالتی که به منزله وجود در یک فراش است مشاهده نماید ، و سپس با اسلحه ای که قبلاً برای این کار آماده نموده است ، آنها را به قتل برساند ، بدیهی است از معافیت مقرره در ماده 179 استفاده نخواهد برد ؛ زیرا در آنجا به فلسفه معافیت مذکور برخورد می کنیم که صرفاً برای ح
برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت zusa.ir مراجعه نمایید.
الت عصبانیتی است که دفعة واحده به مرد دست می دهد که این حالت مخصوص در بزههایی که با سبق تصمیم انجام می شود ، مصداق پیدا نمی کند … ». ↑

2- مهرپور، حسین، سیری در مبانی فقهی و حقوقی ماده 630 قانون مجازات اسلامی ، مجله نامه مفید ، شماره هشتم ، صص 173 و 174. ↑