مطالعه و شناسایی سویه¬های باکتریایی تولیدکننده کوتیناز- قسمت ۹ | ... | |
صفات مورفولوژیکی ممکن است تحت کنترل چندین ژن باشند و از اینرو دارای نحوه توارث پیچیدهای هستند. نشانگرهای مولکولی نشانگرهای مولکولی فراوان هستند و میتوان برای همه موجودات زنده از آنها استفاده کرد. اگرچه پتانسیل نشانگرهای مولکولی از ۷۵ سال پیش شناخته شده بود ولی کاربرد آنها تا حدود ۳۰ سال پیش بسیار محدود بوده است. چندین سیستم برای آشکارسازی نشانگرهای نشانگرهای مولکولی که قادر به شناسایی و برآورد تنوع موجود در توالیهای DNA ژنومی میباشند، به منظور انجام مطالعات ژنتیکی ابداع و معرفی شده است. بررسی بسیاری از صفات با ارزش در گیاهان زراعی به دلیل پیشرفتهای حاصله در شناخت از سازماندهی ژنوم و ژنتیک گیاهی به کمک نشانگرهای مولکولی حاصل شده است. این نشانگرها در زمره پرکاربردترین نشانگرها هستند، زیرا به تعداد زیادی در ژنوم وجود دارند. این نوع نشانگرها در واقع از کلاسهای مختلفی از جهشهای ایجاد شده در DNA نظیر: جهش نقطهای، نوآرایی (حذف و اضافه شدن بازها) یا بروز اشتباهاتی در واحدهای تکراری DNA به وجود آمدهاند. از مزایای این نشانگرها خنثی بودن آنهاست، زیرا در مناطق خنثی ژنوم یا همان مناطق غیر رمز کننده واقع شده اند. برخلاف نشانگرهای مورفولوژیکی و بیوشیمیایی از نظر نوع و تعداد نامحدود هستند و تحت تاثیر عوامل محیطی و یا مراحل نموی گیاه قرار نمیگیرند از جمله پرکاربردترین این نشانگرها در آنالیز پیوستگی ژنتیکی میتوان به RFLP، RAPD، SSR و AFLP اشاره نمود. کاربرد این روشهای فوق منجر به انقلاب جدیدی در اصلاح نباتات موسوم به گزینش به کمک نشانگر شده است. در تمام گونه های مهم زراعی، ژنهای بسیاری با بهره گرفتن از این روش شناسایی و جداسازی شده است. آنالیز لینکاژ ژنتیکی تبدیل به ابزار پرکاربردی در شناسایی و تعیین خصوصیات ژنهای کنترل کننده صفات چند ژنی مهم شده است. این نشانگرها به دو دسته نشانگرهای بیوشیمیایی و نشانگرهای مبتنی بر DNA تقسیم میشوند. شکل ۲‑۱۲ دستهبندی نشانگرهای ژنتیکی [۸۱]
برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت tinoz.ir مراجعه کنید. نشانگرهای پروتئینی یا بیوشیمیایی نشانگرهای بیوشیمیایی به دو دسته تقسیم میشوند: الف) ماکرو مولکولها ب) ایزوزایمها یا آلوزایمها برخی از تفاوتهای موجود در ردیف DNA بین دو موجود ممکن است به صورت پروتئینهایی با اندازه های مختلف تجلی نمایند که از طرق مختلف بیوشیمیایی قابل ثبت و مطالعه میگردند. این قبیل نشانگرها را نشانگرهای مولکولی در سطح پروتئین مینامند که از آن جمله میتوان به سیستم آیزوزایم/آلوزایم اشاره نمود. در دهه ۱۹۵۰، نشانگرهای مولکولی قابل مشاهده توسط الکتروفورز پروتئینها تحول شگرفی را ایجاد نمودند. ایزوزایمها بطور گستردهای در بررسی تنوع ژنتیکی و طبقه بندی گیاهان زراعی بکار گرفته شدند. تا اواخر دهه ۱۹۷۰ نقشههای ژنتیکی تلفیقی از ایزوزایمها و نشانگرهای مورفولوژیکی بسیاری از گونه های مهم تهیه شدند. ایزوزایمها اشکال مختلف یک آنزیم با ماهیت پروتئینی هستند که واکنش یکسانی را کاتالیز مینمایند یا در واقع میتوان گفت فرآورده های آللهای مختلف یک یا چند ژن هستند. این نشانگرها را به راحتی میتوان با بهره گرفتن از ژلهای غیرخنثی از طریق واکنش رنگی یا سوبسترای مربوطه آشکار نمود. نشانگرهای پروتئینی (ایزوزایمی) نسبت به نشانگرهای مورفولوژیکی مناسبتر هستند، زیرا این نشانگرها همبارز هستند و هر آنزیم محصول یگانه تنها یک ژن است و اختصاصی بودن ژن موردنظر را منعکس مینماید. نشانگرهای پروتئینی نیز معایب مخصوص خود را دارا میباشند. با توجه به اینکه روشهای رنگ آمیزی پروتئینها در مورد ایزوزایمها چندان زیاد نیست، تعداد ایزوزایمهای قابل ثبت و مشاهده که میتوان از آنها به عنوان نشانگر استفاده نمود به ۱۰۰ عدد هم نمیرسد. از نکات منفی دیگر این نشانگرها محدودیت تنوع ژنتیک قابل ثبت در ایزوزایمهاست. به عبارت دیگر ایزوزایمها نه تنها کم هستند، بلکه چند شکلی و تفاوت قابل ثبت نیز در آنها چندان زیاد نیست. پیچیدگی فنوتیپهای الکتروفورزی ایزوزایمها از دیگر معایب این قبیل نشانگرهاست. این پیچیدگی که به دلیل دخیل بودن آنزیم های مرکب از چند پلی پپتید مستقل در ترکیب برخی از ایزوزایمها میباشد، امتیازبندی را دشوار می کند.
نشانگرهای DNA برخی از تفاوتهای موجود در ردیف DNA بین دو دو موجود در سطح DNA هیچ تظاهری ندارند. نه صفت خاصی را کنترل می کنند و نه در ردیف اسیدهای آمینه پروتئینها اثری برجای میگذارند. اینگونه تفاوتها فقط از طریق تجزیه و تحلیل مستقیم DNA قابل ثبت هستند و بنابراین به آنها نشانگرهای مولکولی در سطح DNA اطلاق میگردند. نشانگرهای DNA به دو دسته کلی نشانگرهای مبتنی بر PCR و نشاتگرهای غیرمبتنی بر PCR تقسیم بندی میشوند.
نشانگرهای DNA غیر مبتنی بر PCR این دسته از نشانگرهای DNA بدون استفاده از روش PCR تولید و مورد استفاده قرار میگیرند. سرگروه این دسته از نشانگرها، نشانگر تفاوت طول قطعات حاصل از هضم DNA توسط آنزیم های محدودکننده میباشد که RFLP نامیده می شود.
نشانگرهای مبتنی بر PCR واکنش زنجیرهای پلیمراز برای اولین بار در سال ۱۹۸۵ توسط سیکی و همکاران معرفی شد. واکنش زنجیرهای پلیمراز که بطور اختصار PCR خوانده می شود روشی قوی میباشد که تکثیر ردیف منتخبی از مولکول یک ژنوم را تا چندین میلیون برابر در مدت کمتر از نیمروز امکان پذیر می کند. اما از این روش زمانی میتوان استفاده کرد که حداقل ردیف کوتاهی از دو انتهای قطعه DNA موردنظر معلوم باشد. در این فرایند که تقلیدی از فرایند همانندسازی DNA در طبیعت میباشد، الیگونوکلئوتیدهای مصنوعی که مکمل ردیف شناخته شده دو انتهای قطعه موردنظر DNA میباشند، به عنوان آغازگر مورد استفاده قرار میگیرند تا واکنش همانندسازی انجام گیرد. این همانندسازی یک فرایند آنزیمی بوده و توسط انواع مختلفی از آنزیم های پلیمراز صورت میگیرد. نشانگرهای مبتنی بر PCR به دو دسته نشانگرهای اختصاصی و نشانگرهای غیر اختصاصی تقسیم بندی میشوند [۸۲].
نشانگرهای غیر اختصاصی
RAPD این روش در سال ۱۹۹۰ توسط دو گروه ویلیامز و همکاران و ولش و مکلند ارائه شد. در این روش از آغازگرهایی به طول ۸ تا ۱۰ نوکلئوتید که ردیف بازی آن بطور قراردادی تعیین می شود، استفاده میگردد. در این واکنش یک آغازگر منفرد نقاط ممکن خود را روی دو رشته متقابل DNA ژنومی نمونهها یافته و در آن نقاط بر روی دو رشته مکمل DNA متصل می شود. اگر محل اتصال آغازگرها در روی دو رشته متقابل بهم نزدیک باشند، ردیف بین آن دو نقطه اتصال طی واکنش PCR تکثیر خواهد شد. پلیمورفیسم در RAPD به شکل حضور و غیاب یک باند مشخص می شود. نشانگرهای RAPD از نوع غالب هستند. از مزایای این روش امکان بررسی همزمان چندین جایگاه در ژنوم نمونهها و عدم نیاز به مواد رادیواکتیو میباشد. از معایب این روش میتوان به تکرارپذیری کم، غالبیت و عدم امکان تشخیص سیستم آللی اشاره کرد. از این روش جهت شناسایی ارقام و ردهبندی درون گونهای و بین گونهای در گیاهان مختلف استفاده کرد. نشانگر RAPD در روش تجزیه تودهای افراد درحال تفرق بهترین گزینه است.
نشانگرهای اختصاصی
AFLP با روش AFLP نشانگرهایی تولید شد که علاوه بر دارا بودن مزایای RFLP مانند دقت و تکرارپذیری، دارای ویژگیهای مثبت روشهای مبتنی بر PCR نیز میباشند (وس و همکاران ۱۹۹۵). این روش براساس تکثیر انتخابی برخی قطعات از بین تمام قطعات هضم شده DNA میباشند. این روش شامل سه مرحله مجزا میباشد. در مرحله اول DNA موردنظر را با یک آنزیم محدودگر هضم کرده و سپس اتصال آنها به آداپتور ایگونوکلئوتیدی.در روش AFLP استاندارد معمولاً از ترکیب آنزیمی MseI / EcoRI در واکنش هضم استفاده میگردد. در مرحله دوم طراحی و ساخت آغازگر و همچنین تکثیر انتخابی دستهای از قطعات حاصل از هضم انجام می شود. در مرحله سوم جداسازی قطعات حاصل از تکثیر بر روی ژلهای پلی آکریل آمید و سپس رنگآمیزی با نیترات نقره برای ثبت نتایج انجام می شود. هریک از قطعاتی که به صورت باند بر روی ژل ظاهر می شود میتوانند به عنوان یک نشانگر ژنتیک مورد استفاده قرار بگیرد. در این روش در مقایسه با سایر روشها بیشترین تعداد نشانگر به ازای هر ژل به دست میآید. همچنین دقت و تکرارپذیری این روش بسیار بالا است ولی از معایب عمده این روش میتوان به غالب بودن این نشانگر و عدم امکان تشخیص آللهای هر نشانگر اشاره کرد[۸۲].
SSR SSR یکی از مهمترین گروههای نشانگرهای مولکولی میباشد. این روش مبتنی بر PCR میباشد و در انگشت نگاری DNA، نقشه یابی ژنتیکی، MAS و مطالعه تنوع ژنتیکی و ژنتیک جمعیت استفاده می شود. این دسته از نشانگرها در موجودات پیشرفته تر مثل هسته داران دیده می شود. این گروه از نشانگرها مبتنی بر واکنش زنجیرهای پلیمراز هستند که دارای موتیف تکرار شونده به طول یک تا شش جفت باز میباشند و میتوانند تا حدود ۱۰۰ برابر تکرار شوند. این توالیها عمدتا در مناطق بین ژنی و مناطق غیر رمز کننده در سراسر ژنوم توزیع شده اند. نشانگرهای میکروساتلایتی فراوان، پلیمورفیسم زیاد و همبارز هستند. در این نشانگر، فرآورده های PCR را میتوان با بهره گرفتن از ژل آگارز، ژل پلی آکریل آمید غیر واسرشته کننده و ژل پلی آکریل آمید واسرشته کننده آشکار نمود. از سیستم ژل آگارز با بهره گرفتن از غلظت بالای ۲ درصد و سپس رنگ آمیزی با اتیدیوم بروماید معمولا در برنامه MAS استفاده می کنند. ولی در بقیه موارد از ژل پلی آکریل آمید و از الکتروفورز عمودی استفاده می کنند. ردیف های تکرار شونده بر اساس اندازه واحد تکرار به چهار گروه تقسیم میشوند [۸۲].
DNA ماهواره ای: در ماهواره ها ردیف های تکرار شونده از چند جفت باز تا چند صد جفت باز تکرار میشوند. ماهواره ها معمولا در نواحی هتروکروماتین قرار دارند. ماهواره ها معمولا رونوشت برداری نمیشوند و فعالیت خاصی ندارند، ولی تصور می شود که در جفت شدن، تفرق یا نوترکیبی کروموزوم ها نقش دارند. محققین از ماهواره ها برای نقشه یابی ژنوم انسان به عنوان نشانگرهایی که با سانترومر ارتباط دارند استفاده می کنند.
ماهوارک ها: ماهوارک ها واحدهای ۱۰ تا ۶۰ جفت بازی هستند که ممکن است صدها بار تکرار شده باشند. ماهوارک ها بیشتر در نواحی یوکروماتین ژنوم PESTAN(به خاطر محدودیت سایت در درج بعضی کلمات ، این کلمه به صورت فینگیلیش درج شده ولی در فایل اصلی پایان نامه کلمه به صورت فارسی نوشته شده است)داران، قارچ ها و گیاهان قرار دارند. از ماهوارک ها در انگشت نگاری DNA انسان استفاده می کنند.
میان ماهوارهها: این اصطلاح، برای بیان دستهای از DNAهای تکراری که ویژگیهای ماهوارکها و ریزماهوارهها را دارند و طول آنها در جایگاه مربوطه در حدود ۴۰ جفت باز میباشد.
ریز ماهواره ها: شامل واحدهای تکی، دوتایی، سه تایی، چهارتایی، پنج تایی، یا شش تایی تکرار شونده هستند که در ژنوم یوکاریوت ها پراکنده هستند.
این تکنیک بسیار ساده بوده و استفاده از آن آسان است. آزمایش مبتنی بر PCR است. برای مشاهده نتایج کافی است که فقط محصولات تکثیر را توسط الکتروفورز تکثیر نمود. بدین ترتیب زمان مورد نیاز برای دستیابی به نتایجی قابل قیاس با روشهای مبتنی بر هیبریداسیون، به طور قابل ملاحظهای کاهش مییابد. میتوان از به کارگیری رادیوایزوتوپها اجتناب ورزید زیرا که اندازه چند شکلی بین آللها برای مشاهده در ژلهای آگارز به قدر کافی بزرگ است. ریزماهوارهها به صورت نشانگرهای همبارز تفرق مییابند. چند شکلی ایجاد شده قابل اعتماد است. معایب SSR نیز به شرح زیر میباشد:
RFLP-PCR آنالیز RFLP پرزحمت و وقتگیر است همچنین تکنیک RFLP نیاز به مقدار زیادی DNA دارد. به همین دلیل در تکنیک RFLP تغییراتی داده شده است تا امکان استفاده به راحتی برای تعداد زیادی نمونه انجام شود. در گذشته از تکنیک وقتگیر لکه گذاری سادرن استفاده میکردند. ولی امروزه محققین از روش PCR-RFLPجهت آشکارسازی استفاده می کنند. این روش نیاز به مقدار بسیار کمتری DNA دارد و قابل کاربرد برای آنالیزهای سریع میباشد و با بهره گرفتن از آنها میتوان برای تعداد زیادی نمونه تعیین ژنوتیپ کرد. این روش بطور وسیعی برای آشکارسازی سریع و مطمئن تنوع موجود در توالی DNA استفاده می شود. همچنین این روش موجب افزایش نمایان سازی پلیمورفیسم موجود بین نمونههای مختلف میگردد. نشانگرهای ایجاد شده به وسیله PCR-RFLP را CAPS مینامند و اثبات شده است که جهت نقشهیابی مکانهای ژنی جهش یافته و ژنوتیپیابی SNP که کم هزینه و قابل کاربرد با تعداد متوسط نمونه میباشد. وجود این تنوع به تولید جایگاههای برشی منجر می شود که تفاوت یک جفت آلل را در فرایند سه مرحله ای زیر آشکار میسازد: در مرحله اول تکثیر توالی DNA مورد نظر از طریق PCR. در مرحله دوم هضم با بهره گرفتن از آنزیم های برشی و سپس در مرحله سوم آنالیز قطعات حاصله به وسیله الکتروفورز.
RFLP Based PCR با اتصال ناقص در روش CAPS یک محدودیت وجود دارد و آن این است که فقط جهشهای ایجاد کننده یا حذف کننده جایگاه شناسایی آنزیم برشی را میتوان تشخیص داد. همه تغییراتی که در تک نوکلئوتیدها ایجاد می شود، منجر به ایجاد جایگاه برشی نمیشوند. به همین منظور برای آشکارسازی این تغییرات، روشی شبیه به CAPS به نام dCAPS ابداع شده است که در آن واکنش PCR را با آغازگرهایی انجام می دهند که یک یا چند نوکلئوتید برای ایجاد اتصال ناقص در آنها وجود دارد. در این روش آللهایی را که به واسطه تغییرات تک نوکلئوتیدی باهم تفاوت دارند، میتوان از یکدیگر تشخیص داد. گیاهان هتروزیگوت را میتوان با بهره گرفتن از این روش به دلیل همبارز بودن نشانگر به سرعت شناسایی نمود [۸۲].
فصل سوم مواد مورد استفاده مورد استفاده در این پایان نامه در جدول شماره۳-۱ آورده شده است.
حق انحصاری © 2021 مطالب علمی گلچین شده. کلیه حقوق مح
[چهارشنبه 1400-01-25] [ 09:14:00 ق.ظ ]
لینک ثابت
|