1. 1. معيارهاي رتبه بندي پروژه ها طي زمان و تغییر شرايط محيطي حاكم بر اقتصاد مي توانند تغيير كنند.

1. 1. چارچوب ارائه شده بنا به مقتضيات زمان بايستي انعطاف پذير باشد و تصمیم گیرندگان متناسب با سطح نیاز خود ابزار مناسب را انتخاب کنند.

1. 1. برنامه استراتژيك سازمان، ورودي چارچوب مديريت سبد پروژه مي باشد.

1. 1. همواره یک تکنیک برتر بین همه تکنیک­های مورد استفاده در چارچوب مدیریت پروژه­ ها وجود دارد.

1. 1. شاخص­ های شناسایی شده به صورت شاخص­ های جبرانی در نظر گرفته می­شوند.

1. 1. شاخص­ های شناسایی شده به صورت شاخص­ های مستقل در نظر گرفته می­شوند.

در این بخش فرضیه های تحقیق که بر مبنای آن­ها مدل مورد نظر خود ر ا طراحی می­کنیم مورد بحث قرار می­دهیم:
فرضیه اول: معيارهاي رتبه بندي پروژه ها طي زمان و تغییر شرايط محيطي حاكم بر اقتصاد مي توانند تغيير كنند.
با توجه به مورد مطالعه، پروژه­ های سرمایه گذاری به علت شباهتی که از بابت نوع سرمایه گذاری دارند قابل مقایسه با هم می­باشند در غیر این صورت می­بایست پروژه­ ها به دسته­های همگن تقسیم شده و به وسیله معیارهایی مختص به آن دسته ارزیابی و رتبه بندی شوند و برای هر یک از دسته هاي مختلف، مراحل انتخاب پروژه ها و غربال کردن با سطح دیگر تفاوت داشته باشد. در این تحقیق پروژه­ ها با توجه به معیارهای مختلف شناسایی شده قابل مقایسه با هم می­باشند با این حال تغییر شرایط محیطی حاکم بر اقتصاد می ­تواند موجب تغییر معیارهای مقایسه شده و به تبع رتبه بندی و انتخاب پروژه­ های سرمایه ­گذاری را تغییر دهد.

فرضیه دوم: چارچوب ارائه شده بنا به مقتضيات زمان بايستي انعطاف پذير باشد.
انعطاف پذیری یک چارچوب یکی از اصول اساسی طراحی فرایند مدیریت سبد در سازمان است. منظور از انعطاف پذیری این است که سهامداران بتوانند تکنیک یا متدولوژی مخصوصی که به اندازه کافی برای آنها مناسب تر است انتخاب نمایند. مناسب تر بودن به معنای عدم پیچیدگی، عدم نیاز به تعداد زیاد داده و … می باشد.
فرضیه سوم: برنامه استراتژيك سازمان، ورودي چارچوب مديريت سبد پروژه مي باشد.
رویکرد انتخاب شده برای تخصیص منابع مالی به پروژه­ های سرمایه ­گذاری، رویکرد بالا به پایین است. این رویکرد با استراتژی کسب و کار شروع شده و نسبت به آن چک لیست­ها، معیارها و شاخص­ های غربال گری، ارزیابی و رتبه بندی مشخص می­گردد و همچنین سطح استاندارد شاخص ­ها به منظور تعیین گزینه­ های قابل قبول مشخص می­گردد. رویکرد بالا به پایین رویکردی است برای اطمینان از اینکه پورتفولیو پروژه­ های احتمالی به درستی استراتژی بیان شده برای کسب و کار را منعکس می کند.
فرضیه چهارم: همواره یک تکنیک برتر بین همه تکنیک­های مورد استفاده در چارچوب مدیریت پروژه­ ها وجود دارد.
با مرور ادبیات انجام شده به این نتیجه می رسیم که با احتمال زیاد بهترین روش برای انتخاب ترکیب پروژه­ ها وجود ندارد. هر سازمان بایستی متناسب با نوع پروژه­ های شناسایی شده و بر طبق متدولوژی هایی که متناسب با فرهنگ خودش است فرایند انتخاب پروژه خود را طراحی و بر اساس ویژگی هایی که سازمان به آن ها اعتقاد دارد برای انتخاب پروژه تصمیم گیری نماید.
فرضیه پنجم: شاخص­ های شناسایی شده به صورت شاخص­ های جبرانی در نظر گرفته می­شوند.
شاخص های کمی و کیفی شناسایی شده و همچنین شاخص های ارزیابی ریسک در این تحقیق به صورت شاخص های جبرانی در نظر گرفته شده است به این مفهوم که تبادل بین شاخص ها صورت می­گیرد و تغییر در یک شاخص توسط تغییری مخالف در شاخص های دیگر جبران می شود. بنابراین نقطعه ضعف موجود در یک شاخص توسط مزیت موجود در شاخص دیگر جبران می­ شود. مدل های مورد استفاده در تحقیق نیز با توجه به این مطلب انتخاب شده اند.
فرضیه ششم: شاخص­ های شناسایی شده به صورت شاخص­ های مستقل در نظر گرفته می­شوند.
ساختار سلسله مراتبی ترسیم شده در فصل سوم تحقیق که بر مبنای آن روش مقایسات زوجی مورد استفاده قرار گرفته است با فرض استقلال عناصر در هر یک از سطوح صورت گرفته است و سطوح پایین روی سطوح بالایی اثر نمی­گذارد. در واقع فرض می­ شود که وابستگی­ها خطی و از بالا به پایین می­باشد. چنان­چه وابستگی دوطرفه باشد، یعنی وزن معیارها به وزن گزینه­ ها و وزن گزینه­ ها به وزن معیارها وابسته باشند، مسئله از حالت سلسله مراتبی خارج شده و تشکیل یک شبکه یا سیستم غیر خطی را می­دهد که در این صورت برای محاسبه وزن عناصر نمی­ توان از قوانین و فرمول های سلسله مراتبی استفاده کرد. همچنین این فرض برای شاخص­ های ارزیابی ریسک نیز در نظر گرفته شده است.
7-3 فرايند پيشنهادي
آرچر و قاسم زاده (1999) بر این باورند كه سازمان ها مي توانند چارچوب مربوط به خودشان را ايجاد كرده و بپذيرند مشروط بر آنكه اين چارچوب ملزومات زير را برآورده سازد:

• • مدل ارائه شده مي بايست انعطاف پذير باشد بطوري كه استفاده كنندگان در هر مرحله قادر به انتخاب تكنيك ها و ابزاري كه برايشان راحت تر است باشند. همچنين اين چارچوب ها بايد شامل مراحل مختلف باشد تا به تصميم گيرندگان اجازه حركت منطقي به سوي ديدگاه يكپارچه در پروژه ها را بدهد.

• • شاخص هاي معمول در محاسبه معيار هاي هر يك از پروژه ها استفاده شود تا پروژه ها در طي فرايند انتخاب مقايسه شوند.

• • مسائل استراتژيك مي بايست پيش از تصميمات انتخاب سبد پروژه ها لحاظ شود.

• • پروژه هاي موجود نيز مي بايست همزمان با پروژه هاي جديد مورد ارزيابي مجدد قرار گيرد.

• • بررسي هاي لازم براي حذف پروژه هاي ناكارامد صورت گيرد تا اين پروژه ها در فرايند انتخاب وارد نشوند.

• • این چارچوب ها مجموعه پيشنهادات پروژه های مختلف را به زیر مجموعه های مرتبط با هم تقسيم بندی می كنند.

• • هر زیر مجموعه بدست آمده از پروژه ها می توانند مجموعه از پروژه ها باشند كه در راستای دستیابی به یك راهبرد یکسان می باشند و یا دسته هایی از پروژه ها هستند كه دارای مشخصات یکسانی می باشند.

• • این تقسيم بندی به سازمانها این اجازه را می دهد كه پروژه های موجود در یك زیر مجموعه را به وسيله مجموعه ای از معيارها و تکنيک های مشابه و همسان با هم ارزیابی و انتخاب و اولویت بندی كند. این تقسيم بندی همچنين در توازن سبد پروژه ها نيز كمك خواهد نمود.

بنابراین توجه به دستاوردهاي فوق كه حاصل بررسي سازمان هاي چند كسب و كار با مفاهيم مديريت سبد مي باشد در طراحی چارچوب کلی ، کمک کننده خواهد بود.
تشريح مراحل فرایند مديريت سبد پروژه پيشنهادي:
با توجه به مطالعات انجام شده بر روي مقالات داخلی و خارجی در حوزه ی مديريت سبد پروژه ها، فرايند پيشنهادي براي مديريت پروژه ها شامل سه مرحله اصلي مي باشد كه در ادامه هر مرحله تشريح مي گردد. فرايند طراحي مديريت پروژه طبق اصولي علمي بدست آمده از مطالعه مقالات بوده و اين اصول به همراه منبع آن به شرح جدول زير ارائه مي شود.
فرایند پیشنهادی برگرفته از قسمتی از چارچوب ارائه شده توسط آقایان آرچر و قاسم زاده (1999)، کوپر (1999)، اسکاف (1999) و نیز سایر نویسندگان و بهره گیری از تجارب کارشناسان حوزه مالی و سرمایه گذاری بوده است. به عبارتی دیگر پس از مطالعه ادبیات موجود، مجموعه ای از اصول برای طراحی چارچوب بدست آمد که در جدول زیر آورده شده است:
جدول شماره 1-3 اصول استفاده شده براي طراحي چارچوب سبد پروژه ها