دانشگاه آزاد اسلامی
واحد علوم و تحقیقات تهران
دانشکده روان‏شناسی و علوم اجتماعی
پایان نامه برای دریافت درجه کارشناسی‏ارشد (M.A.)

گرایش: مشاوره و راهنمایی
عنوان
تدوین و هنجاریابی پرسشنامه سنجش “رشد خود” (خود پویی) و تعیین ویژگی‌‏‏‏های روان‏‌سنجی آن.
استاد راهنما
دکتر ابوالفضل کرمی
استاد مشاور
دکتر فریبرز باقری
نگارنده
خاطره ع-ملکیان
سال تحصیلی ۱۳۸۹-۱۳۸۸
تقدیر و سپاس از استاد راهنما:
جناب آقای دکتر کرمی؛
در این راه شما نه تنها استاد راهنمایم در موارد علمی بودید، بلکه به لحاظ اخلاقی نیز از بزرگواری شما بسیار آموختم و از اینکه در مقام دانشجو در محضر شما بودم، شکر گزارم.
تقدیر و سپاس از استاد مشاور:
جناب آقای دکتر باقری؛
می‏‏گویند زمین به لطف بندگان نیکوکارش در گردش است. و من توفیق این را داشتم که در مقام دانشجو در کنار یکی از این بندگان قرار گیرم. از این اتفاق-که البته می‏‏دانم هرگز اتفاقی نبوده است-بر خود می‏بالم و سپاسگزارم.
تقدیر و سپاس از استاد داور:
سرکار خانم دوکانه‏ای؛
از راهنمایی شما در انجام این پایان نامه تشکر می‏‏کنم.
از تمامی شما بزرگوان بخاطر اینکه مرا از گرداب سیاه واژگان “هیچ” به “برخی” نجات دادید و همینطور از اینکه در شرایط ویژه و سخت نگارش این پایان‏ نامه به حق یاریم نمودید، خالصانه سپاسگزارم.
و
با یاد و سپاس ویژه از استاد برحقی که در جاده زندگی ایستگاهی فراموش نشدنی بودند … هرچند انسان هیچگاه در یک ایستگاه نمی‏ماند … جناب آقای دکتر مجید یوسفی لویه.
با تشکر از معاونت پژوهشی شهرداری تهران که حمایت مالی این پایان‏ نامه را بر عهده‏ گرفتند.
(این کار زیر نظر معاونت پژوهشی شهرداری تهران انجام گرفته است).
با تشکر ویژه از افرادی که در معاونت شهرداری و برای انجام این پژوهش از هیچ کمکی دریغ نکردند:
جناب آقای دکتر گلمکانی (معاونت شهرداری تهران)-جناب آقای مصطفوی-جناب آقای دکتر عماری-جناب آقای دکتر ابوطالبی-سرکار خانم کبیری-سرکار خانم سوفی.
و
مدیران محترم اداره‏های سلامت مناطق ۲۲گانه تهران، مسولین دفتر اداره‏های سلامت مناطق ۲۲گانه تهران و مسولین محترم خانه‏های سلامت شهرداری تهران که به راستی اگر ایشان نبود، این کار هرگز به پایان نمی‏رسید.
انسان با دو پا به دنیا می‏ آید،
اما با دو بال اوج می‏گیرد،
و بال‏های معنوی من که راه اوج‏گیری را به من نشان داده و شرایط بودن در لحظه‏های اوج را به من چشاندند، همانا دو فرشته بودند به نام‏های
پدر و مادر
مادر عزیزم؛
نیمی از هرچه دارم از توست؛
دستان گرم و پذیرایت، و نی‏نی چشمان پر از محبتت، گرمی بخش همیشگی وجودم بوده و خواهد بود.
هیچگاه کلامت را از خاطر نخواهم برد…
حرکت کن…
قوی باش…
پدر عزیزم؛
نیمه دیگر وجودم را مدیون تو هستم.
به راستی در راه عاشق بودن و عاشقانه زیستن اولین استاد زندگیم بودی…
و هر آنچه از تو آموخته‏ام، نثارت می‏‏کنم…
عشق…عشق…عشق…
سپاسگزاری‏ها:
زندگی خالی نیست،
مهربانی هست،
سیب هست،
ایمان هست …