۲-۱۴-۱-۱- عوامل داخلی ۲۳
۲-۱۴-۱-۲- عوامل خارجی ۲۴
۲-۱۴-۱-۳- ارزشیابی انعطاف پذیری ۲۵
بخش دوم: پیشینه تحقیق ۲۵
۲-۱۵- تحقیقات انجام شده در داخل و خارج از کشور ۲۵
۲-۱۶- جمع‌بندی تحقیقات انجام شده ۲۷
فصل سوم: روش‌ شناسی تحقیق
۳-۱- مقدمه ۲۸
۳-۲- روش تحقیق ۲۸
۳-۳- جامعه و نمونه آماری آماری ۲۸
۳-۴- متغیرهای تحقیق ۲۹
۳-۴-۱- متغیر مستقل ۲۹
۳-۴-۲- متغیر‌های وابسته ۲۹
۳-۵- ابزار اندازه گیری ۲۹
۳-۶- روش جمع‌ آوری داده ها ۲۹
۳-۶-۱- روش اندازه‌گیری قد ۳۰
۳-۶-۲- روش اندازه گیری وزن ۳۰
۳-۶-۳- روش جمع آوری اطلاعات از آزمون نشستن و رساندن دست‌ها به پنجه پا ۳۱
۳-۶-۴- روش جمع آوری اطلاعات از آزمون دوی ۹×۴ ۳۱
۳-۶-۵- روش جمع آوری اطلاعات از آزمون پرش سارجنت ۳۲
۳-۶-۶- روش اندازه گیری استقامت عضلانی بالاتنه ۳۲
۳-۷- روش‌های آماری ۳۳
فصل چهارم: تجزیه و تحلیل آماری
۴-۱- توصیف آماری داده‌ها ۳۴
۴-۲- آزمون فرضیه‌ها: ۳۵
فرضیه اول ۳۵
فرضیه دوم ۳۶
فرضیه سوم ۳۷
فرضیه چهارم ۳۸
فصل پنجم:‌ بحث و نتیجه‌گیری
۵-۱- خلاصه تحقیق ۳۹
۵-۲- بحث و نتیجه‌گیری ۴۰
۵-۳- پیشنهادات برخاسته از تحقیق ۴۱
۵-۳-۱ پیشنهادات کاربردی ۴۱
۵-۳-۲- پیشنهادات پژوهشی ۴۲
منابع و مآخذ ۴۳
فهرست جدول‌ها

عنوان صفحه

جدول ۴-۱- مشخصات فردی بازیکنان ۳۵
جدول ۴-۲ نتایج آزمون t مستقل در ارتباط با فرضیه اول ۳۶
جدول ۴-۳ نتایج آزمون t مستقل در ارتباط با فرضیه دوم ۳۷
جدول ۴-۴ نتایج آزمون t مستقل در ارتباط با فرضیه سوم ۳۸
جدول ۴-۵ نتایج آزمون t مستقل در ارتباط با فرضیه چهارم ۳۹

فهرست شکل‌ها

عنوان صفحه

شکل ۳-۱: نحوۀ اجرای آزمون نشستن و رساندن دستها به پنجه پا ۳۲
شکل ۳-۲: نحوۀ اجرای آزمون پرش سارجنت ۳۳

فهرست نمودارها

عنوان صفحه

نمودار ۴-۱ نمودار تاثیر برنامه تمرین دایرهای پلایومتریک بر توان بیهوازی دانشآموزان کشتیگیر منطقه ۱۱ شهر تهران ۳۶
نمودار ۴-۲ نمودار تاثیر برنامه تمرین دایرهای پلایومتریک بر چابکی دانشآموزان کشتیگیر منطقه ۱۱ شهر تهران ۳۷
نمودار ۴-۳ نمودار تاثیر برنامه تمرین دایرهای پلایومتریک بر استقامت عضلانی دانشآموزان کشتیگیر منطقه ۱۱ شهر تهران ۳۸
نمودار ۴-۴ نمودار تاثیر برنامه تمرین دایرهای پلایومتریک بر انعطافپذیری دانشآموزان کشتیگیر منطقه‌۱۱ شهر تهران ۳۹

چکیده

هدف از این تحقیق تاثیر یک دوره تمرینات دایرهای پلایومتریک بر فاکتورهای آمادی جسمانی دانشآموزان کشتیگیر منطقه ۱۱ شهر تهران بود.
بدین منظور ۳۰ نفر از دانشآموزان کشتیگیر منطقه ۱۱ شهر تهران در سال تحصیلی ۹۳-۹۲ به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (N=15) با (میانگین سن ۹۷/۱±۲/۱۷ سال، قد ۶۹/۳±۰۶/۱۷۹ سانتیمتر، وزن ۸۱/۵±۰۶/۷۳ کیلوگرم) و گروه کنترل (N=15) با (میانگین سن ۵۷/۳±۲۶/۱۷ سال، قد ۷۴/۶±۶/۱۷۷ سانتیمتر، وزن ۸۸/۵±۶۶/۷۲ کیلوگرم) تقسیم شدند. روش کار بدین صورت بود که ابتدا پرسشنامه جهت کسب اطلاعات شخصی توسط آزمودنیها تکمیل شد. پس از آن جهت آشنایی آزمودنیها با آزمونها، کلیه مراحل اجرای آزمون و نحوه انجام هر کدام از آزمونها به ترتیب توسط محقق توضیح و اجرا شد. سپس آزمودنیها ۲۰ دقیقه گرم کرده و به ترتیب آزمونهای (سن، قد، وزن، نشستن و رسیدن، پرش سارجنت، شنا روی دست و دو ۹×۴) را به ترتیب برای اندازه گیری فاکتورهای (انعطافپذیری، توان بیهوازی، استقامت عضلانی و چابکی) را در پیش تست انجام داده و نتایج در برگه های مخصوص ثبت شد. سپس گروه تجربی به مدت ۶ هفته، هفتهای ۳ جلسه و هر جلسه ۴۵ الی ۶۰ دقیقه برنامه منتخب تمرین دایرهای پلایومتریک را انجام داده و گروه کنترل هیچ تمرینی انجام نداد. در انتها نیز برای جمع آوری داده ها در پس آزمون هر دو گروه مجدداَ آزمونهای مورد نظر را انجام دادند. نتایج نشان داد: برنامه تمرین دایرهای پلایومتریک بر توان بیهوازی، چابکی، استقامت عضلانی و انعطاف‌پذیری دانشآموزان کشتیگیر منطقه ۱۱ شهر تهران تاثیر معنیداری دارد.
واژه های کلیدی: توان بیهوازی، استقامت عضلانی، چابکی، انعطافپذیری کشتی گیر، فاکتورهای آمادگی جسمانی.

جهت دانلود متن کامل این پایان نامه به سایت abisho.ir مراجعه نمایید.

فصل اول

کلیات تحقیق

۱-۱- مقدمه

جامعه ورزشی در جهت قهرمانی و حرفهای شدن در حال حرکت است و هر کسی به هر دلیل و هدفی ممکن است در یک فعالیت ورزشی و برنامه تمرینی خاص شرکت کند، اما توجه به این مسئله که استعداد ورزشی یکی از مهمترین عوامل در دستیابی به سطح بالای عملکرد ورزشی است نیز مهم است در ضمن برای شکوفایی این استعداد، مربیگری مبتنی بر اصول عملی ورزش نیز ضروری به شمار می‌رود. از این رو ضمن شناخت این استعداد باید به شیوه ای صحیح آن را رشد و توسعه داد. معمولا متخصصین ورزش معتقدند که برای دستیابی به سطح بالای عملکرد ورزشی باید ضمن شناخت ورزش، با روش‌های مختلف تمرین به توسعه سطح عملکرد و آمادگی افراد پرداخته شود.
انگیزه و پیشرفت و دستیابی به اوج توانمندی در اجرای مهارتها، مربیان را برآن داشته است تا روش‌ها و راه های تمرینی متفاوتی را جهت موفقیت ورزشکاران به کار گیرند. برای پیشرفت در هر رشته ورزشی، ضمن آگاهی لازم از اصول و فنون آن ورزش، باید ورزشکار از آمادگی بدنی لازم و اختصاصی برخوردار باشد(ادیبپور، ۱۳۸۰). برای رسیدن به این آمادگی، یکی از شیوه‌های تمرینی که توسط مربیان به کار گرفته می‌شود تمرینات پلایومتریک است. از آنجایی که هر ورزشکاری برای قویتر و سریعتر بودن تلاش می‌کند پس این نوع تمرینات را می‌توان برای بهبود قدرت و سرعت ورزشکاران جهت افزایش آمادگی و توانایی آنها به کار گرفت. شروع به کارگیری این نوع تمرینات از دهه ۱۹۶۰ بوده که از آن به عنوان یک روش تمرینی زود بازده استفاده می‌شد. این تمرینات با بهره گرفتن از مکانیسم بازتاب کششی برای رسیدن به اهداف ورزشی مفید بوده و در بسیاری از ورزش‌ها چون والیبال، بسکتبال، دوو میدانی، شنا و… کاربرد داشته است (ادیبپور، ۱۳۸۰).
رشته کشتی از جمله رشته های ورزشی است که در آن آمادگی جسمانی اهمیت بالایی دارد. پس ورزشکار برای دستیابی به رکورد خوب باید میزان، آمادگی و توان بدنی خود را بالا ببرد که این هدف می‌تواند از طریق تمرینات پلایومتریک فراهم شود و به ورزشکار در بهبود و توسعه آمادگی جسمانی و کسب قهرمانی خوب کمک می‌کند. در این تحقیق سعی بر این خواهد بود که به بررسی تاثیر تمرینات پلایومتریک بر فاکتورهای آمادگی جسمانی دانشآموزان کشتیگیر به عنوان آیندهسازان این رشته ورزشی پرطرفدار کشورمان پرداخته شود تا شاید بتوان با کسب اطلاعات، کمکی به ورزشکاران و مربیان نمود (بومپا،[۱] ۱۹۸۲).

۱-۲- بیان مساله

پیشرفتهای علوم ورزشی در سالهای اخیر بسیار چشمگیر بوده و آمادگی جسمانی نیز به عنوان بخش مهمی‌از این پیشرفتها، از تنوع، تغییر و توسعه به دور نبوده است. انجام تمرینات خاص برای رسیدن به آمادگی مطلوب در رشته های ورزشی و همچنین در بحث تندرستی عمومی‌اهمیت ویژهای دارد. اگر این تمرینات بر پایه تحقیقات علمی‌استوار باشد، نتایج بهتری در پی خواهد داشت. از بین عوامل آمادگی جسمانی، توان عاملی مهم در موفقیت ورزشکاران محسوب میشود و توان بیهوازی اندام تحتانی عامل مهمی‌در رشته هایی مانند فوتبال، بسکتبال، تکواندو و غیره است. در چند دهه اخیر، روش های مختلفی مانند تمرینات با وزنه و تمرینات سرعتی برای تقویت توان بیهوازی اندام تحتانی به کار برده شده است. اخیرا تمرینات پلایومتریک به عنوان شیوهای موثر، مورد توجه مربیانی قرار گرفته که در پی تقویت عملکردهای سرعتی و انفجاری ورزشکاران هستند. اصولا ویژگی ذاتی این نوع تمرینات، تلفیق قدرت و سرعت برای تولید توان است. این تمرینات با درگیر کردن تعداد بیشتری از تارهای عضلانی در اثر فعال شدن دوک‌های عضلانی و بهره مندی از ویژگی الاستیک یا کشسانی عضلات، سازگاری‌های عملکردی مختلفی در عضلات به وجود می‌آورند که نتیجه آن عملکرد بهتر و هماهنگ تر عضلات (هماهنگی در بکارگیری عضلات) و ایجاد قدرت انفجاری بیشتر در عمل است. این سازگاری، بویژه در رشته‌هایی که نیازمند پرش‌های پیاپی به مدت طولانی اند، اهمیت بیشتری دارد (نبی زاده و همکاران،۱۳۹۳).
آمادگی جسمانی همچنین مجموعه ای از ویژگی‌های ذاتی و اکتسابی است که توانایی اجرای فعالیت بدنی را تعیین می‌کند (سندگل،۱۳۷۲) و ایجاد سلامت عمومی‌مهمترین نقشی است که می‌توان از آن انتظار داشت. از جمله فاکتورهای مهم آمادگی جسمانی میتوان توان بیهوازی، چابکی، قدرت و انعطافپذیری را نام برد (هامپری [۲]و همکاران،۱۹۹۹).
در علم فیزیک توان عبارت است از انجام کاری معین در واحد زمان است. اغلب رشته‌های ورزشی دارای اجرای فعالیت‌های کوتاه مدت و سریع با بازده توان حداکثر، نیاز دارند. در واقع توان انفجاری نشانه ظرفیت و قابلیت دستگاه متابولیکی برای تأمین انرژی در غیاب اکسیژن است. بدین ترتیب اندازه‌گیری این قابلیت برای ارزیابی برنامه‌های تمرین و گزینش ورزشکاران زبده از اهمیت زیادی برخوردار است (مارکویچ[۳] و همکاران، ۲۰۰۷).
تا دهه شصت میلادی، طراحی تمرینات بدنسازی بیشتر به کار مقاومتی برای افزایش قدرت یا سرعت محدود میشده است. پس از آن، تمرینات مذکور تنها پیشدرآمدی برای تمرینات اصلی توانی یعنی تمرینات پلایومتریک محسوب شدند. در یک تعریف عملیاتی، حرکت پلایومتریک فعالیتی سریع و قدرتمند است که با بهره گرفتن از یک پیش حرکت کششی و سریع که محرک رفلکس کششی است، اجرا میشود. در تمرینات پلایومتریک، با درگیر نمودن بیشتر اجزای کشش پذیر طبیعی عضله (تاندونها) و رفلکس کششی تلاش میشود توان حرکات اجرایی افزایش یابد (کوین و همکاران، ). علاوه بر این، به نظر میرسد که بازدارندگی متقابل عصبی نیز در تسهیل این فرایند نقش داشته باشد (مککاتی[۴] و همکاران، ۲۰۰۷٫ بنجامین و همکاران، ۲۰۰۵٫گاردینر). پلایومتریک، تمریناتی است که عضلات را قادر می‌سازد در کوتاه‌ترین زمان ممکن، حداکثر قدرت خود را اعمال کند و فرایند چرخه کشیده شدن ـ کوتاه شدن انقباض عضلانی، پایه اصلی این تمرین است (کوین[۵] و همکاران، ۲۰۰۹).
مزیّت این تمرین در این است که موجب آمادگی دستگاه عصبی ـ عضلانی می‌شود و در نتیجه به ورزشکاران اجازه می‌دهد تا در فعالیت‌هایی که همراه با تغییر جهت می‌باشند، به نحو قدرتمند و سریعی اجرای وظیفه نمایند. با انجام این گونه تمرینات، زمان موردنیاز برای تغییر جهت، کاهش یافته و در نتیجه، سرعت و توان انفجاری، افزایش می‌یابد. لذا، ورزشکارانی که در رشته‌های مختلف به توان نیاز دارند، می‌توانند از تمرینات پلایومتریک بسیار سود ببرند. مزیت دیگر این تمرینات، نوع حرکات آن است که آموزش و یادگیری آن‌ ها بسیار ساده و آسان می‌باشد (کلوندی[۶] و همکاران، ۱۳۹۰).