۳۰%
۷۰%
اقیانوسیه
۱۴
سهم درس تربیت‌بدنی در برنامه تحصیلی در ۵۶ درصد از کشورهای مورد مطالعه در طول سال ثابت است. بیشترین سهم زمانی این درس به دانش آموزان ۱۴- ۹ ساله اختصاص دارد: چون در سنین بالاتر، درس تربیت‌بدنی یک موضوع آموزشی انتخابی است یا از جدول برنامه حذف می‌شود [۲].
علاوه بر اطلاعات جدول ۲-۱ که وضعیت اجرای درس تربیت‌بدنی را در قاره ها و مناطق مختلف جغرافیایی جهان نشان میدهد. بررسی وضعیت اجرای درس تربیت‌بدنی در برخی از کشورها نیز می‌تواند در تشخیص اهداف این درس و برنامه های آموزشی مورد نیاز دانش آموزان مفید باشد. در این قسمت و بر اساس اطلاعات در دسترس، جنبه های مختلفی از اجرای درس تربیت‌بدنی در چند کشور بررسی شده است.
آلمان: برنامه ریزی برای آموزش یا تربیت ورزشی از دهه ۱۹۹۰ میلادی به سمت آموزش یا تربیت حرکتی تغییر یافته است. معلم متخصص برای دوره ابتدایی وجود دارد و در دو استان این کشور آموزش مهارت‌های حرکتی و ورزش، آموزش اصول تئوری ورزش و آموزش استقلال پیش بینی شده است. در مقطع ابتدایی تأکید بر آموزش شنا و مکان استخر در این دوره بر سالن ورزشی و حیاط مدرسه اولویت دارد و بر بازی‌های پرورشی، ژیمناستیک، حرکات موزون و حرکات بنیادی نیز تأکید می‌شود. به طور کلی ۱۳ درصد ساعات هفتگی برنامه درسی به تربیت‌بدنی اختصاص دارد که در دوره ابتدایی ۱۴ درصد است و کمکم تا دوره دبیرستان به ۵/۶ درصد می‌رسد [۲۶].
آمریکا: در این کشور برنامه درس ملی وجود ندارد و ایالت‌ها بر اساس استانداردهای انجمن ملی ورزش و تربیت‌بدنی آمریکا میتوانند هدف و محتوای درس تربیت‌بدنی را تنظیم و اجرا نمایند. بررسی اهداف استانداردها و محتوای برنامه‌ی این ایالت‌ها بسیار گسترده است [۳]. مدرسه بین‌المللی تربیت‌بدنی آمریکا با داشتن شعباتی در ۱۶ کشور جهان، برنامه خود را بر اساس برنامه پیشنهادی مدیران، معلمان، والدین و دانش آموزان تنظیم کرده است [۳۷].
استرالیا: برنامه ریزی درس تربیت‌بدنی در این کشور توسط کمیته ورزش و انجمن بهداشت، تربیت‌بدنی و تفریحات سالم استرالیا تدوین شده است. از ۱۰ هدف کلی نظام آموزشی، یک هدف مربوط به رشد جسمانی (سلامتی و آمادگی) و تأمین فرصت‌های گذران اوقات فراغت است؛ چون برنامه درس ملی در این کشور وجود ندارد، در یکی از استان‌های اصلی و بزرگ استرالیا، شش هدف کلی در سه حوزه دانش، مهارت و ارزش برای درس تربیت‌بدنی پیش بینی و استانداردهایی نیز برای هر حوزه در نظر گرفته شده است. در برنامه درسی این استان حداقل ۵۰ دقیقه فعالیت بدنی برای سه روز در هفته وجود دارد [۲۶].
انگلستان: در این کشور، درس تربیت‌بدنی در ۴ دوره آموزشی از پیش دبستانی تا دانشگاه تنظیم و ارائه می‌شود. ضمناً محتوای برنامه هر دوره آموزشی تفکیک و طبقه بندی شده است. مثلاً، در دوره پیش دبستانی، آموزش الگوهای حرکتی بنیادی، بازی‌های ساده گروهی، ژیمناستیک، حرکات موزون؛ در مقطع ابتدایی علاوه بر ادامه‌ی برنامه مقطع پیش دبستانی، آموزش شنا، دو و میدانی، فعالیت در هوای آزاد، رقص‌های سنتی و کنترل حرکات پیش بینی شده است. در دوره راهنمایی (۱۴-۱۱ سالگی) بازی‌های ورزشی و رقابتی در ورزش‌های تیمی و انفرادی، ژیمناستیک، آموزش استراتژی‌ها و تاکتیک‌های ورزشی، دو و میدانی، شنا و فعالیت‌های شدید جسمانی وجود دارد. در برنامه دوره دبیرستان نیز علاوه بر ادامه برنامه دوره سوم، محتوای فرهنگی و تاریخی ورزش، گسترش توانایی‌های فردی، مسافرت‌های ورزشی، گسترش مهارت‌های ورزشی، طراحی و اجرای برنامه آموزشی و غیره مورد توجه قرار گرفته است. به طور کلی ۱۰ درصد برنامه و ساعت کار مدارس (سه دوره) این کشور به برنامه تربیت‌بدنی اختصاص دارد [۲۶].
دانش و مهارت درس تربیت‌بدنی دوره ابتدایی در برنامه درسی ملی به ۴ هدف آموزشی تقسیم شده است که آموزش مهارت‌های حرکتی، مهارت‌های ورزشی، دانش و اطلاعات مربوط به سلامتی و آمادگی، بخشی از این اهداف می‌باشد و ۴ هدف نیز برای شنا در نظر گرفته شده است. ۶ فعالیت کلی نیز جزء محتوای درس تربیت‌بدنی دوره ابتدایی و راهنمایی (رقص، بازی‌های پرورشی، ژیمناستیک، شنا، دو و میدانی و فعالیت‌های آزاد و طبیعی) می‌باشد. در برنامه درسی ملی دوره ابتدایی، ۷۵ دقیقه به درس تربیت‌بدنی (۷ درصد) و ۶ درصد ساعت به برنامه هفتگی این درس اختصاص یافته است. در این کشور، زمین بازی، سالن ورزشی و استخر شنا مکان مهمی برای درس تربیت‌بدنی محسوب می‌شود [۳]. ساعت تربیت‌بدنی و ورزش در مدارس متوسطه نیز۳۵۰ ساعت در سال و متناسب با نیازهاست. در این کشور به مدارسی که پیوند خوبی با باشگاه های ورزشی محلی برای تقویت امور فوق برنامه خود برقرار می‌کنند بین ۵۰۰۰-۵۰۰ دلار جایزه داده می‌شود [۲۶].
ژاپن: آموزش مهارت‌های زندگی اجتماعی، استقلال فردی و سلامتی از اهداف مهم درس تربیت‌بدنی در مدارس است و این درس بر محور آموزش سلامتی قرار دارد. هنرهای رزمی، شنا و ژیمناستیک اساس فعالیت‌های بدنی مدارس است. بر اساس اطلاعات سال ۲۰۰۲ میلادی، ۱۱-۱۰ درصد ساعت درس هفتگی کلاس‌های مقطع ابتدایی به تربیت‌بدنی اختصاص دارد. [۳] علاوه بر این درس، کانون‌های ورزشی برای ساعات فوق برنامه گسترش زیادی یافته است [۲۶].
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی
امکانات ورزشی بسیار گسترده در این کشور به چشم می‌خورد. در کلاس‌های دوم و سوم راهنمایی، ۱۰۵ ساعت درس تربیت‌بدنی و برای کلاس اول نظری،
جهت دانلود متن کامل این پایان نامه به سایت abisho.ir مراجعه نمایید.
بین ۱۴۰- ۱۰۵ ساعت درس تربیت‌بدنی لحاظ شده است. برای کلاس‌های بالاتر نیز واحدهای تربیت‌بدنی و بهداشت، ۹- ۷ واحد و جزء دروس اجباری است [۲۶].
یونان: در کشور یونان، علی رغم اجباری بودن درس تربیت‌بدنی و اهمیت آن به عنوان یکی از نمرات آموزشی دانش آموزان، از امکانات لازم آموزشی برخوردار نبوده و به لحاظ نداشتن فضاهای ورزشی کافی، در فصل سرما و زمستان معمولاً کلاس‌ها تعطیل می‌شود [۲۷].
۲- ۲- ۷) مفهوم نگرش
رابطه نزدیک بین نگرش و رفتار، ضرورت درک مفهوم نگرش را بیشتر آشکار می‌سازد. سیلورمن و ساب رامانیام[۴۱] (۱۹۹۹) اظهار کردند که نگرش بر انجام هر کاری سایه افکنده است. نگرش در سنین پایین رشد می کند و افراد میتوانند نگرش‌های متفاوتی نسبت به جنبه های مختلف زندگی داشته باشند. معلمان، مربیان، کارفرمایان و دیگر افراد هنگام ارزیابی و قضاوت درباره پتانسیل افراد، مفهوم نگرش را به کار می‌برند[۱۰۳]. تعریف نگرشها فرض می کند که رفتار ما، زمانی که برای انجام دادن آنچه دوست داریم آزادیم، مطابق با باورها و احساسات ماست[۱]. هربرت اسپنسر[۴۲](۱۸۶۲) از اولین روانشناسانی بود که اصطلاح نگرش را به کار برد. همچنین بسیاری پیش‌تر، متخصصان علوم اجتماعی، اصطلاح نگرش را برای بیان رفتار بشر به کار می‌بردند. طبق گفته های واگنر[۴۳](۱۹۶۹) نگرش، رفتاری بشری و ارزیابی اهداف و ایده های افراد است. وی اشاره کرد که نگرش، تمایل و گرایش رفتاری فرد نسبت به اهداف است. پتن[۴۴](۱۹۹۸) نگرش را گرایش کلی نسبت به گروهی از مردم، سازمان‌ها، مؤسسات و دیگر چیزها نامید. تعریف مولر[۴۵](۱۹۸۶) از نگرش، اثر و نتیجه ارزیابی، دوست داشتن یا نداشتن و یا مثبت و منفی دیدن مسائل روانشناختی است. اجزن[۴۶] (۱۹۸۸)نگرش را موضوعی چند بعدی شامل شناخت، گرایش و تلاش دانست[۵۷].
۲- ۲- ۷-۱) نگرش گروه های مختلف نسبت به درس تربیت‌بدنی و فعالیت‌های ورزشی
اعتقادات و باورها و شناخت‌هایی که دانش آموزان ، والدین و مسئولان از تربیت بدنی و برنامه های آن دارند، می‌تواند سهم عمده‌ای در توسعه و پیشرفت فعالیت‌های تربیت بدنی در مدارس ایفا کند. چنانچه این نگرشها و آگاهی‌ها با جهت صحیح و در خدمت اهداف کلی و اختصاصی تربیت بدنی قرار گیرند، موفقیت و اثربخشی درس تربیت بدنی در مدارس تا حد بسیار زیادی تضمین خواهد شد [۵۰].
یافته ها نشان میدهد برنامه ریزان درس تربیت‌بدنی در دستیابی به هدف تشویق دانش آموزان به مشارکت بیشتر در فعالیت‌های جسمانی، باید به نحوی بر نامه ریزی کنند که این برنامه ریزی نگرش، احساس و تفکر دانش آموزان را در برگیرد[۸۹]. زاکارین، هوول، هوفستتر، سالیس و کیتینگ[۴۷](۱۹۹۴) نشان دادند به ویژه زمانی این موضوع اهمیت پیدا می‌کند که رابطه مثبتی بین نگرش نسبت به درس تربیت‌بدنی و مشارکت در فعالیت‌های جسمانی دیده شود[۱۰۹]. در دهه گذشته به عوامل عاطفی اثرگذار بر عملکرد دانش آموزان در دروس مدارس توجه روز افزونی شده است، چون نگرش دانش آموزان بر یادگیری دروس و نتایج یادگیری اثر گذار است. هایدن(۲۰۰۵)، اوکلی(۲۰۰۲) نشان دادند که دستاورد و موفقیت دانش آموز تحت تأثیر تلقی و نگرش دانش آموز نسبت به میزان لذت بخش بودن و دشوار بودن دروس قرار می‌گیرد[۷۹، ۹۵]. مطالعات گراهام[۴۸](۱۹۹۵) روی نگرش دانش آموزان نشان داد که آگاهی از اینکه دانش آموزان چگونه درک می‌کنند، چگونه احساس می‌کنند و متعاقباً ارزیابی نگرش شان، راهی برای تعیین گرایش و تمایل آنها نسبت به درس تربیت‌بدنی است[۸۸]. طبق یافته های استوارت و همکاران[۴۹] (۱۹۹۱) بررسی نگرش دانش آموزان نسبت به درس تربیت‌بدنی، از آن جهت که به طور غیر مستقیم در سیاست گذاری‌ها، تصمیم گیری ها و رشد و توسعه برنامه تحصیلی مدرسه دخالت دارد، بسیار مهم است. تانهیل، رومار، اوسالیوان، اینگلند و روزنبرگ[۵۰] (۱۹۹۴) بیان کردند که معلمان تربیت‌بدنی باید برای رشد و توسعه برنامهها و سازگاری خود با محیط آموزشی، به صورتی فعال‌تر کار کنند، تا نگرش دانش آموزان، والدین، دیگر معلمان و کادر اجرایی مدرسه نسبت به فعالیت‌های جسمانی و درس تربیت‌بدنی مثبت‌تر شود[۵۷].
نگرش دانش آموزان نسبت به تربیت‌بدنی از دهه ۱۹۳۰ بررسی شده است. هدف این گونه تحقیقات، شناخت عواملی بود که در ایجاد و شکل گیری احساس منفی و یا مثبت نسبت به درس تربیت‌بدنی و فعالیت‌های جسمانی نقش دارند. محققان بر این باورند که این گونه اطلاعات با در نظر گرفتن دیدگاه دانش آموزان در تصمیم گیری‌ها و برنامه ریزی‌های آموزشی موجب ارتقای جایگاه درس تربیت‌بدنی می‌شوند.
تحقیقات بیشتر از سال ۱۹۹۵ در زمینه توصیف و تحلیل این موضوع شروع شد که دانش آموزان درباره جنبه های مختلف درس تربیت‌بدنی چگونه فکر می‌کنند و چه احساسی دارند. بررسی‌های پورتمن[۵۱](۱۹۹۵) روی دانش آموزان پایه ششم نشان داد که تربیت‌بدنی برای آنها تجربهی ناخوشایندی بود و سبب احساس انزوا، حقارت و خجالت شده است. اوسالیوان و کینیچین[۵۲](۱۹۹۹) نیز در تحقیقات خود این موضوع را تایید کردند و نشان داند با وجود نقش مهم بازی‌های ورزشی در زندگی نو جوانان، این تجارب فاقد ارتباط و چالش مناسب برای بسیاری از دانش آموزان است و اغلب آن را کسل کننده و ملال آور می‌دانند. با توجه به اینکه نگرش دانش آموزان نسبت به مواد درسی تا حدودی بر مبنای برداشت آنها از اهمیت موضوعات درسی استوار است، مطالعات مختلفی به چگونگی دیدگاه دانش آموزان از این جنبه پرداخته‌اند. کوتران و انیس[۵۳](۱۹۹۹) نشان دادند بسیاری از دانش آموزان عقیده دارند که درس تربیت‌بدنی ارزش و اهمیت قابل ملاحظه ای در زندگی‌شان ندارد. سافی سی[۵۴](۱۹۹۹) پس از بررسی نظرات دانش آموزان به این نتیجه رسید که آنها به تربیت‌بدنی مانند زنگ تفریحی برای فعالیت‌های مستمر و دائمی شان می‌نگرند[۹۸]. تحقیقات کیرک و تینینگ[۵۵](۱۹۹۰) نشان داد از آنجا که دانش آموزان درس تربیت‌بدنی را موضوعی غیر شناختی می‌دانستند، آن را در جایگاه پایین‌تری نسبت به دروس دیگر قرار دادند[۸۸].
۲- ۲- ۸) امکانات و تجهیزات ورزشی مدارس
جونلا (۱۹۶۸)، سوارز و پورتلا (۱۹۷۴) امکانات و تجهیزات ورزشی را یکی از عوامل بسیار مؤثر در اجرای برنامه‌ی تربیت‌بدنی مدارس می‌دانند [۳۱].
بیرد و گانسندر (۱۹۷۹)، نیز از جمله عواملی که مانع از شرکت دانش آموزان در فعالیت‌های بدنی در مدارس می‌شود را کمبود کلاس‌های مخصوص تربیت‌بدنی و کمبود امکانات و تجهیزات می‌دانند [۶۳].
تأمین بودجه برای تهیه‌ی وسایل ورزشی و خرج کردن مدبرانه‌ی آن از اصولی است که به پیشرفت برنامه های ورزشی کمک شایان خواهد کرد؛ زیرا بدون داشتن وسایل ورزشی، اجرای برنامه های آموزشی و رسیدن به اهداف تربیتی آن، امکان پذیر نخواهد بود؛ از طرفی هرچه لوازم ورزشی زیادتر باشد دانش آموزان بیشتری میتوانند از آنها استفاده کنند و برای رسیدن نوبت و استفاده از لوازم ورزشی متوقف و منتظر نخواهند شد. در برنامه های صحیح ورزشی به اصل ((یک وسیله برای هر نفر)) باید توجه شود. بودجه بندی، خرید، انبار کردن، حفظ و نگه داری و پخش لوازم ورزشی باید به طور علمی و فنی اجرا شود. مسلم است که ابتدا باید برنامه‌ی اجرایی ورزش آماده و تصویب شود و پس از آن بر مبنای چنین برنامه ای که به تصویب مسئولان امر رسیده باشد، لوازم ورزشی تهیه و خریداری شود [۲۹].
۲- ۲- ۹) تخصص معلمان ورزش
امروزه تخصص معلم به عنوان یکی از عوامل تعیین کننده کیفیت و اهمیت آموزش و پرورش قلمداد می‌شود. در کیفیت کار معلم، عوامل بسیاری دخالت دارند: میزان تحصیلات، آموزش‌های لازم برای تعلیم، علاقه و انگیزه به تدریس، تعهد و مسئولیت در آموزش، میزان تجربه و میزان حقوق و دستمزد دریافتی از جمله این عوامل هستند. تحصیلات معلم از اهمیت بسیاری برخوردار است. هر قدر معلم تحصیلات بیشتری داشته باشد، قادر خواهد بود تا مطالب درسی را با تسلط و کیفیت بهتری ارائه نماید. عوامل دیگری از قبیل تجربه و آموزش لازم برای تدریس، زمانی آثار خود را نمایان می‌سازد که معلم از تحصیلات تخصصی کافی برخوردار باشد [۴۴].
دارست و پنگرازی (۲۰۰۱) معتقدند تجربه، دانش و آگاهی معلمان تربیت‌بدنی، موجب افزایش انگیزش آنها به آموزش و در نتیجه افزایش انگیزش شاگردان برای یادگیری می‌شود [۶۸].
از نظر دانش آموزان، معلم نقش مکمل در تجارب لذت بخش ورزشی دارد. این نتایج با تحقیق بریج[۵۶](۱۹۹۴) مطابقت دارد که در آن بین لذت بردن و رفتار معلم همبستگی دیده شد. همچنین یافته های تحقیق اسمیت و همکاران(۲۰۰۹) نتایج تحقیق کارلسون(۱۹۹۵) را تایید می‌کند که در آن دانش آموزان دبیرستانی عقیده داشتند، توانایی معلم در توجه و درک و فهم دانش آموزان، بر تنفر، تحمل و یا لذت از کلاس تربیت‌بدنی موثر است. در تحقیق کارلسون(۱۹۹۵)، شخصیت معلم، توانایی تعامل و نگرش به عنوان عواملی شناخته شد که موجب کاهش لذت میشد که در تحقیق اسمیت و همکاران(۲۰۰۹) باعث افزایش لذت میشد[۶۵ ،۹۰].
یافته های تحقیق اسمیت و همکاران(۲۰۰۹) نشان میدهد، دانش آموزان معلم را به مثابهی عاملی تأثیر گذار بر لذت و تمایل به سمت تربیت‌بدنی محسوب می کنند و نتایج مطالعات اسکانلان و لوتویت(۱۹۸۶) نیز تأثیر عوامل غیر قابل دسترس بیرونی هم چون معلم را در لذت بردن تایید می کند. معلمی که می‌خواهد دانش آموزان از تربیت‌بدنی و فعالیت‌های جسمانی لذت ببرد، باید به طور جدی تلاش کند تا نیازها، خواسته ها و انتظارات دانش آموزان را درک کند و محیطی را به وجود آورد که تعامل اجتماعی مثبت را از طریق تمرین‌های آموزشی مناسب و موثر افزایش دهد. نتایج تحقیق اسمیت(۲۰۰۹) تاکید معلمان باتجربه را بر این موضوع تایید می کند که دانش آموزان از کلاسی لذت می‌برند که تمرینات آموزشی بر نیازهای دانش آموزان متمرکز شده باشد[۹۰].
ایده‌آلیست ها، معلم را محور اصلی تعلیم و تربیت می‌دانند و اعتقاد دارند معلم که وظایف و رسالت‌های مهمی بر عهده دارد، بایستی دارای ویژگی‌های زیر باشد:
۱- مظهر یا نمونه کامل واقعیت برای شاگرد باشد.
۲- درباره شاگردان اطلاعات و معلومات کافی داشته باشد.
۳- در فن خود متخصص باشد.
۴- ستایش و احترام شاگردان را جلب کند.
۵- با تمام شاگردان باید مهربان و دوست باشد.
۶- میل به یادگیری را در شاگردان بیدار کند.
۷- در فن زندگی اجتماعی استاد باشد.
۸- برای تکامل شخصیت آدمی در راه رضای خدا گام بردارد.
۹- با شاگردان تفاهم و روابط دوستانه برقرار سازد.
۱۰- باید قدر و ارزش موضوعی را که تدریس می‌کند، بداند و به آن ایمان داشته باشد.
۱۱- در ضمن تدریس خود، مطلب جدید و تازه ای بیاموزد.
۱۲- نماینده پیشرفت و ترقی بوده و شاگردان را به سمت هدف نهایی سوق دهد [۳۶].
۲-۳) پیشینه پژوهشی
۲-۳-۱) تحقیقات انجام شده در داخل کشور
اصلانخانی و همکاران (۱۳۸۱) در تحقیقی با عنوان “مقایسه‌ی دیدگاه های مدیران، معلمان تربیت‌بدنی و دانش آموزان درباره‌ی جایگاه و وضیعت کمی و کیفی اجرای درس تربیت‌بدنی در مدارس راهنمایی زو متوسطه” به نتایج ذیل دست یافتند:
– وضیعت کمی و کیفی اجرای درس تربیت‌بدنی در جامعه‌ی مورد مطالعه (شهر جاجرم) مطلوب نیست.
– ضعف کیفی درس تربیت‌بدنی در مدارس می‌تواند نتیجه‌ی مجموعه ای از عوامل کمبود اساسی در زمینه های برنامه ریزی، کتاب‌های درسی، امکانات آموزشی و ساعات درس تربیت‌بدنی در هفته باشد.
– معلمان تربیت‌بدنی کمتر از طرح درس برای تدریس کلاس تربیت‌بدنی استفاده می‌کنند.
– ۲ ساعت درس تربیت‌بدنی در هفته برای رفع نیازهای روانی- حرکتی و جسمانی دانش آموزان کافی نیست.
– اکثریت گروه های تحت بررسی معتقدند فضاها، امکانات و تجهیزات ورزشی موجود در مدارس برای دانش آموزان بسیار کم است.
– نیاز به تدوین کتاب‌های درسی تربیت‌بدنی در مدارس، اکنون بیش از هر زمان دیگر ضرورت دارد.
– میزان همکاری مسئولان با اجرای این درس در مدارس در حد متوسط است [۴].
علم (۱۳۸۱) تحقیقی با عنوان “بررسی عوامل مؤثر در افزایش کارایی درس تربیت‌بدنی و ورزش از دیدگاه مدیران مدارس و معلمین تربیت‌بدنی و ورزش مقاطع تحصیلی ابتدایی، راهنمایی و متوسطه شهرستان اهواز” انجام داد. این تحقیق بر روی ۱۶۲ معلم زن و مرد، ۲۴۵ مدیر زن و مرد شهرستان اهواز انجام شده است و نتایج آن نشان داد:
– ۸۸ درصد معلمان و مدیران معتقدند که رضایت معلم از مسئولین تربیت‌بدنی آموزش و پرورش، در افزایش کارایی درس تربیت‌بدنی و ورزش مؤثر است. همچنین رضایت معلم از مدیر آموزشگاه در افزایش کارایی درس تربیت بدنی و ورزش مؤثر است.
– ۹۰ درصد معلمان و مدیران دسترسی رایگان به آخرین کتاب‌ها و مجله های داخلی و خارجی تربیت بدنی و ورزش را در افزایش کارایی درس تربیت بدنی و ورزش مؤثر می‌دانستند، همچنین ۹۰ درصد از معلمان و مدیران استفاده از معلمین با تحصیلات و استفاده از وسایل کمک آموزشی را در افزایش کارایی درس تربیت‌بدنی و ورزش مؤثر می‌دانند.
– بین متغیر سطح تحصیلی معلمان با دیدگاه آنان در ارتباط با تأثیر رضایت و علاقه‌مندی، همچنین مسابقات ورزش در افزایش کارایی درس تربیت‌بدنی و ورزش ارتباط معنی‌داری مشاهده گردید [۴۲].
قربانی و واثقی (۱۳۸۱) تحقیقی با عنوان “بررسی راهکارهای تقویت تربیت بدنی دانشآموزان دختر در دوره های راهنمایی و متوسطه استان اصفهان” انجام دادند. برخی از یافته های تحقیق به این شرح است:
– برای تأمین و تهیه‌ی وسایل ورزشی مورد نیاز مدارس دخترانه در درجه اول افزایش سرانه ورزشی دانش آموزان از سوی وزارتخانه لازم است.
– برای توسعه فضای ورزشی (مدارس) در درجه اول احداث مجموعه های ورزشی و همکاری و همفکری اداره نوسازی با مدیریت تربیت بدنی و تندرستی در احداث محیط‌های ورزشی در اولویت قرار دارند.
– رنگ آمیزی (شاد) محیط‌های ورزشی و تنوع رنگ و سلیقه در وسایل ورزشی مصرفی در جذب دختران به تربیت بدنی و ورزش تأثیر مثبت دارد. (نتایج تحقیقات، میزان افسردگی زنان در مقایسه با مردان را بالا گزارش داده است).
نتیجه تصویری برای موضوع افسردگی
– برای ایجاد نگرش مطلوب نسبت به تربیت بدنی دختران در مسئولین و مدیران، برگزاری سخنرانی‌های علمی- تخصصی در زمینه ورزش و آگاه شدن از شرایط (بحرانی) جسمانی دختران نقش مؤثر در تغییر نگرش آنها دارد.
– برای ایجاد نگرش مطلوب نسبت به تربیت بدنی در خانواده ها آگاه کردن والدین از وضعیت جسمانی- حرکتی فرزندان و برگزاری سخنرانی‌های تخصصی برای آنان در درجه اول اهمیت قرار دارد.
– برای افزایش سطح علمی دبیران تربیت بدنی در درجه اول ایجاد انگیزه در آنها جهت ادامه تحصیل در مؤسسات عالی ضمن خدمت فرهنگیان و شرکت در کلاس‌های ضمن خدمت توصیه شده است.
در پایان تحقیق نیز پیشنهادهای ذیل ارائه شده است:
– افزایش ساعات تربیت بدنی جهت تأمین نیازهای حرکت دانش آموزان از یک سو و آگاه شدن از دانش ورزشی در کلاس‌های تئوری از سوی دیگر توصیه می‌گردد.
– افزایش سرانه ورزشی دانشآموزان از سوی دولت در درجه اول و یا منابع دیگر (در درجه دوم) لازم و ضروری است.
– توجه و تفکر دولت نسبت به اصل سوم قانون اساسی و بندهای آن، در مورد تعهدات خویش نسبت به تربیت بدنی دانش آموزان لازم و ضروری است.
– جلوگیری از ورود دبیران مازاد (غیر تربیت بدنی) و بعضاً بی کفایت، به رشته تربیت بدنی از سوی مسئولین ذیربط لازم است.
– برگزاری کلیه مسابقات ورزشی و جلسات و گردهمایی‌ها، در خارج از وقت توصیه و با پرداخت حق‌الزحمه عادلانه به دبیران پیشنهاد می‌گردد.
– تألیف کتاب تربیت بدنی و ارائه برنامه هفتگی برای تدریس آن احساس می‌گردد [۴۸].
اعرابی (۱۳۸۳) تحقیقی با عنوان “نیاز سنجی درس تربیت‌بدنی و ورزش در دوره راهنمایی” انجام داد. نتایج تحقیق عبارت است از:
– اولویت اهداف اختصاصی تربیت‌بدنی در بین دانش آموزان، معلمان و محققان ارتقاء سلامتی و آمادگی جسمانی است.
موضوعات: بدون موضوع
[چهارشنبه 1400-01-25] [ 09:00:00 ق.ظ ]
