مطالعات زیادی در مورد تفاوت های جنسیتی و شادی وجود دارد. داینر و همکاران (۲۰۰۲)دریافتند میانگین شدت عواطف زنان نسبت به مردان در یک مقیاس ۱-۶ نمره ای ۳۴/۴ در مقابل ۸۸/۳ می باشد. این ممکن است به این خاطر باشد که زنان هم رو ابط اجتماعی بیشتری دارند و هم در روابط اجتماعی ، خود را بیشتر ابراز می کنند.
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی

میزان نشاط زنان و مردان برابر است. اما هنگامی که افسردگی را در نظر می گیریم موضوع تا حدودی پیچیده می شود. به این نحو که با وجود شادی یکسان زنان و مردان افسردگی در زنان بیشتر از مردان است. تبیین داینرر و همکارانش در این مورد این است که زنان هم عاطفه ی منفی و هم عاطفه ی مثبت بیشتری را تجربه می کنند. بنابراین برآیند این دو عاطفه ، شادی زنان و مردان را یکسان می سازد ( داینر و همکاران ، ۲۰۰۲ ).
نتیجه تصویری برای موضوع افسردگی

منابع شادی برای دو جنس متفاوت است. مردها بیشتر به وسیله ی خودشان ، شغلشان و رضایت اقتصادی تحت تأثیر قرار می گیرند، زنان بیشتر به وسیله فرزندانشان و سلامتی خانواده شان تحت تأثیر قرار می گیرند. زنان میزان عواطف منفی و افسردگی بیشتری را در مقایسه با مرادن گزارش می کنند و بیش از مردان به دنبال این اختلافات بر می آیند . ولی با این حال مردان و زنان میزان مشابهی از رضایت کلی را گزارش می کنند. علت آن احتمالاً این است که زنان پذیرش بهتری نسبت به عواطف منفی خود دارند. در حالی که مردان داشتن چنین عواملی را انکار می کنند.
عکس مرتبط با اقتصاد

درآمد

اکثر افراد بر این عقیده اند که افراد با درآمد بالا بیش از افراد با درآمد پایین شاد هستند، اما ارتباط به آن اندازه که تصور می شود آشکار و صریح نیست ( آیزنک ،۱۹۹۰،ترجمه فیروز بخت و بیگی ، ۱۳۷۵ ).

در مجموع، یک هم بستگی معنا دار اما ضعیف ( ۱۲% ) بین میزان درآمد و شادکامی در یک نمونه مصرف از جامعه آمریکا به دست آمده است.تأثیر درآمد بر شادی کم است. یک گروه از افراد بیشتر از ۱۲۵ میلیون دلار با یک گروه کنترل از همان منطقه جغرافیایی که به طور تصادفی انتخاب شده بودند مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان داد کسانی که بسیار غنی هستند تا حدی نسبت به افراد گروه کنترل شاد ترند و اما هم پوشی قابل توجهی در توزیع گروه های ثروتمند وفقیر وجود دارد. به طور کلی افراد ثروتمند، شادتر از افراد فقیرند. اما میزان آن کم است.

با توجه به مطالعات صورت گرفته در ایالات متحده و دوزاده کشور اتحادیه اروپایی خاطر نشان کرد که :

۱- پول شادی می آورد ولی اثر آن محدود بوده و گاهاً به لحاظ آماری معنا دار نیست.

۲- بیکاری افراد را ناشاد می کند به ویژه زمانی که با از دست رفتن منبع درآمد همراه باشد.

ازدواج

پژوهش های متعددی حاکی از این است که افراد متأهل شادتر از افراد مطلقه، مجرد، متارکه کرده، و یا همسر از دست داده می باشند ،هم چنین متأهلان دارای فزند شادتر از متأهلان بدون فرزند هستند. ازدواج به لحاظ تجربه عواطف مثبت منافع بیشتری برای مردان در بر دارد ولی میزان رضایت از زندگی در بین زنان و مردان متأهل یکسان است. بسیاری از محققین معتقدند که ازدواج به عنوان یک سپر در برابر سختی های زندگی عمل می کند و حمایت های هیجانی و اقتصادی که ایجاد حالات مثبت می کند را ارائه می دهد. ازدواج قوی ترین اثر را بر شادکامی و سلامت روانی و جسمانی دارد و محرومیت از آن بسیار آشفته ساز است(عابدی،۱۳۸۳).
نتیجه تصویری درباره سلامت روانی

سن

تحقیقات نشان می دهد ۳۸% افراد در بیست سالگی، خود را بسیار شاد توصیف می کنند در حالی که ۳۱ % افراد در سی سالگی و ۳۰ % کسانی که در چهل و پنج سالگی به سر می برند، چنین احساسی را بیان کردند. تنها ۸ % افرادی که در بیست سالگی به سر می برند ، نسبتاً شاد نیستند. این میزان هر ده سال افزایش می یابد و برای افرادی که در پنجاه سالگی به سر می برند به ۱۷ % می رسد. بر اساس بررسی های مختلف رضایت مندی و عاطفه نسبت افزایش سن کمی افزایش می یابد و عاطفه منفی با افزایش سن کاهش می یابد و این هر دو مورد در مردآن بیشتر است (عابدی،۱۳۸۱).

تحصیلات

تحقیقات حاکی از وجود یک هم بستگی معنادار اما کم بین میزان تحصیلات و شادکامی
می باشد. با گذشت زمان نقش تحصیلات بر شادکامی در ایالات متحده کمرنگ تر شده است. بخش اصلی از ارتباط بین تحصیلات و شادکامی از هم بستگی تحصیلات با موفقیت شغلی و درآمد ناشی می شود . جالب تر این که آنها معتقدند که تحصیلات اگر منجر به انتظاراتی شود که نتوان آنها را برآورده ساخت ممکن است حتی با شادکامی تداخل کند ، بنابراین فاصله بین هدف و دستیابی به آن را افزایش می دهد(عابدی ،۱۳۸۲).

ارتباط بین تحصیلات و شادی مثل ارتباط بین ثروت و شادی است. یعنی در کل نمی توان گفت هر چه تحصیلات بالاتر شاد کامی بیشتر می شود،ولی از آنجا که ممکن است افراد با تحصیلات بالاتر حد اقل در حد بر آورده نمودن نیاز های اساسی زندگی، در آمد داشته باشند.بنا براین کم بودن میزان شادکامی آنها ممکن است به این دلیل نباشد، ولی در مجموع بین میزان تحصیلات و شادی ارتباط حتمی وجود ندارد ( عابدی ، ۱۳۸۴).

رضایت شغلی

تصور عموم بر این است که افرادی که مشاغل جالب و پر درآمد دارند از افرادی که شغل یکنواخت و کم درآمد دارند شادتر هستند. اگر چه این دیدگاه تا حدودی صحیح است اما در بین افرادی که شاغل هستند و افرادی که بیکار هستند ، تفاوت بسیار بیشتری از لحاظ شادی وجود دراد. نتایج پژوهش ها حاکی از آن است که فقط ۱۰ % افراد بیکار در مقایسه با ۳۰ % جمعیت معمولی خود شان را خیلی شاد می دانند ( آیزنک ،۱۹۹۹،ترجمه فیروز بخت و بیگی ، ۱۳۷۵ ).

بیکاری، بر هر جنبه ای از شادکامی از قبیل عاطفه مثبت، رضایت از زندگی و عاطفه منفی تأثیر گذار است. همچنین افسردگی، خودکشی، بی تفاوتی و عزت نفس پایین از پیامدهای بیکاری می باشند که جنبه های مختلف شادکامی پایین هستند (آرگایل، ۲۰۰۱،ترجمه گوهری و همکاران،۱۳۸۲).

مهمترین عامل تعیین کننده رضایت شغلی و شادی، خود مختاری یا میزان استقلال و آزادی در برابر کنترل مستقیمی است که شغل فرد به همراه دارد.رضایت شغلی یکی از عوامل تأثیر گذار بر شادکامی افراد است. میهالی[۴۲] ( ۱۹۹۷ ) برای اولین بار مفهوم فلو[۴۳] را وارد ادبیات شادکامی کرده است. فلو به معنای لحظات فوق العاده نشاط انگیزی است که آن چه فرد تجربه می کند، آن چه آرزو می کند و آن چه فکر می کند با هم هماهنگ هستند. وی معتقد است که مردم شادی بیشتری را در هنگام کار تجربه می کنند و چنین می نماید که رضایت شغلی یکی از مهمترین پیش بینی کننده های شادکامی باشد( آیزنک،۱۹۹۹، ترجمه فیروز بخت و بیگی، ۱۳۷۵).

(همان ؛۱۳۴۴ : ۲۹۳٫)
فصل چهارم:
“طنز و نقد و بررسی آن در مجموعه مقالات چرندوپرند”
۴-۱-طنز از نظر لغوی اصطلاحی و موضوعی :
«طنزدرلغت به معنی فسوس وسخریه،طعنه،ریشخندکردن، سرزنش،تمسخر، ناز ، عیب کردن و سخن به رمز به کاررفته است.»
( بهزادی اندوهجردی؛ ۱۳۸۴: ۴)
درادبیات کهن فارسی این کلمه درمعانی دیگری به کارگرفته شده است .درتاریخ سیستان به معنی “تلمج و ظرافت ” به کار برده شده است: “وکسی به زبان پارسی شعر یاد نکرده بود الاابونواس،میان شعرخویش سخن پارسی طنز را یادکرده بود”.
(همان؛ ۶:۱۳۸۴-۵)
« درتاریخ بیهقی نیزکلمه ی طنزگاهی به صورت صفت و به معنی “مسخره آمیز”به کاررفته است مانند:”آنچه دیده وشنیده از احوال نوخستگان و حرکات ایشان و سخنان با طنزکه می گفتند باز دارند”.وگاهی به معنی عشوه و فریب، مانند:”بزرگان طنز فرستانند و بر آن گردن زنند.»
شعرایی مانند سنایی،خاقانی، سلمان ساوجی،حافظ،وعبیدزاکانی نیزکلمه ی طنز را درشعرخود به کارگرفته اندکه بیشتر در همان معانی است که درمعنی لغوی طنز برشمردیم. اما کلمه ی طنز امروز معنی وسیع تری ازکنایه و تهمت و سرزنش و عیب کردن دارد و تعاریف بسیاری از دیدگاه های مختلف ازطنزشده است . آن نوع ادبی که درالسنه عربی Satire نامیده می شود.
( امیری؛ ۱۳۴۳: ۷۶-۴۵)
و درفارسی طنزاصطلاح شده،که”عبارت از «روش ویژه ای در نویسندگی است که ضمن دادن تصویرهجوآمیزی ازجهات زشت و منفی و ناجور برای مثال مولوی « طنز » را مترادف عشق و غل بیان می کند:
زندگی ،معایب و مفاسد جامعه و حقایق تلخ اجتماعی را به صورتی اغراق آمیز، یعنی زشت تروبد تر از آنچه هست نمایش می دهد اشاره و تشخیصی است که هدفش اصلاح است و نه مردم آزاری .
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی
« این عجایب دیده آن شاه جهود جزکه طنزوجزکه انکارش نبود»
(مولوی؛۱۳۷۳ :۴۲)
«قهقهه زد آن جهود سنگ دل از سر افسوس و طنز وغشِّ غلّ» (همان ؛۱۳۷۳ :۹۶۸)
و یا نظامی طنز را به معنای طعنه به کار برده است :
«طنز کنان روبهی آمد ز دور گفت صبوری مکن ای ناصبور»
(نظامی گنجوی ؛۱۳۷۸ :۳۳۳)
طبیعت طنز بر خنده استوار است ؛ اما بر خلاف کمدی خنده در طنز هدف نیست ؛ بلکه وسیله ای است برای نشان دادن کاستی ها و توجه دادن به آنها. تا صفات و مشخصات آنها روشن تر و نمایان ترجلوه کند و تضاد عمیق وضع موجود با اندیشه یک زندگی عالی و معمول آشکار گردد. بدین ترتیب قلم طنز نویسی با هرچه که مرده وکهنه و واپس مانده است و با هر چه که زندگی را از ترقی و پیشرفت باز می دارد، بی گذشت و اغماض مبارزه می کند.
( جورابیان ؛ ۱۳۸۸: ۲۹)
طبق کتاب تاریخ معاصرتالیف دکتر اسماعیل حاکمی ، در اصطلاح ادب طنز عبارت است از «روش ویژه ای در نویسندگی و شاعری که ضمن تصویر هجو آمیز برخی جهات منفی زندگی ، معایب و مفاسد جامعه و حقایق تلخ اجتماعی را گاه به صورتی اغراق آمیز نمایش می دهد . مبنای طنز بر شوخی و خنده است ، اما این خنده ، خنده ی شوخی وشادمانی نیست. خنده ای است تلخ و جدی و دردناک و همراه با سرزنش و سر کوفت زننده و نیشدار که خطا کاران را متوجه خطای خود می سازد و معایب و نواقصی را که در حیات اجتماعی پدید آمده است بر طرف می کند .»
(حاکمی ؛ ۱۳۷۳: ۱۵)
«طنز به عنوان مردمی و اجتماعی ترین گونه ای ادبی ، درنشریات دوره ی معاصر ، حضوری برجسته وچشمگیر دارد که به تناسب رخدادهای سیاسی و آرایش نیروهای اجتماعی و نیز میزان آزادی بیان ، قالب و زبان آن ، دستخوش و تحول شده است . امروزه با گسترش صنعت ارتباطات و ایجاد فضای رسانه ای برای آفرینش و ارائه ی آثار طنز فراهم آمده است . با این حال ، در جامعه ای امروز ، طنز نویسی در مطبوعات ( به عنوان رسانه ی جمعی )ودوبلاگستان( به عنوان رسانه های شخصی )راه رفتن برلبه تیغ است.درمطبوعات،کلمه عرصه ی گفتمان های رسمی است ، طنز نویسی و انتشار اثر طنز ، نیازمند به کار گیری ملاحظه ها و چاره اندیشی هایی است که یا مدیران جراید را از چاپ ستون طنز منصرف می کند ویا ، به علت محدودیت نویسندگان در انتخاب موضوع و گزینش قالب گستره ی مخاطب آثار طنز مطبوعاتی را محدودمی سازد.»
( صدر ؛۱۳۸۵: ۲۰-۱۹)
«طنز حوزه ی وسیعی است که هم مقولات شوخی و هم جدی را در بر می گیرد. اما موضوع باید با ارزش باشد. اینکه چگونه می توان طنز را به طور مستقیم یا غیر مستقیم درباره ی موضوعات جدی بکار برد ، تا حدی به رابطه بین نویسنده و خواننده گانش بستگی دارد . ممکن است نویسنده ای بخواهد مخاطبانش را به خشم آورد ، و درواقع جدیت آنها را مسخره گیرد . در مواجهه با احکام جدی مذهب ، طنز نویس شادمانه به بزرگ نمایی مغایرت حرف و عمل می پردازد. تزویر و ریا همیشه موضوع های دم دست اوست ، خاصه وقتی که ریا کاران به واسطه ی صرفه ی خود متعهد به معیارهای رفتاری کاملاً متفاوتی باشند به همین دلیل است که روحانیون و مقدس مآب ها و مقدس نماها ، از موضوعات محوری طنز به شمار می روند . آن ها هم به عنوان دفاعیه ای از هوای نفس انسانی به کار می روند ، و هم به عنوان فرصتی برای طنز نویس که به جرأت بگوید :گل اگرطبیب بودی سر خود دوابکردی.»
( آرتوربلار؛ ۱۳۷۸: ۳۰-۱۱)
طنز هدفش رسوایی و مبارزه با حکومت های استعمارگر می باشد . مبارزه با دولت هایی که با قدرت خود بر علیه ملت قدم بر می دارند.طنز نسبت به ناهنجاری های جامعه کینه داردوآن ها را به ریشخند می گیرد.
هدف طنز ویران سازی همه ی نا برابری ها است ، آشکار کردن همه ی دردهای اجتماع است ، آگاهی و بیداری انسان ها است . می توان گفت که هدف طنز ویران سازی همه ی ضوابط ظالمانه و از میان بردن همه ی عوامل تباهی در یک جامعه می باشد ، طنز از دوستی مایه می گیرد و آرمان خواه است و با بیانی پوشیده و کنایه آمیز هدفی اصلاح طلبانه دارد. طنز اثری هنری است که با بیانی غیر مستقیم به انتقاد از ضعف های اخلاقی ، فساد اجتماعی و اشتباهات بشری می پردازد با تمام این اوصاف طنز زمانی می تواند به هدف عالی خود برسد که دارای روحی پاک و بلند باشد .
اصولاً بیشتر طنز نویسان بر این نکته تاکید کرده اندکه هدفشان اصلاح اجتماع از طریق انتقاد است. اگر بعضی از آن ها در اساس نیز چنین هدفی نداشته باشند، تظاهر به آن کردهاند.ازجمله شاعرانی که طنز در والاترین آثار آن ها دیده می شود، حافظ است.دراشعار حافظ و عبید زاکانی نمونه هایی ازطنزدیده می شود
و در شعرهایی که علامه علی اکبر دهخدا سروده هم طنز دیده می شود. اشعار طنز آلود حافظ و عبید زاکانی بازتابی است از نظام اجتماعی خود در سده ی هشتم هجری .
یکی طنز رندانه دارد ودیگری طنز دلیرانه و مستقیم و هر دو معنای زیرین نهفته در جامعه را لحاظ می کنند.
« طنز حافظ فاخر و ضخیم و در پرده است و طنز عبید آشکار و پیدا با مایه های هم فهم و عامه پسند.»
دراصل می توان گفت که انگیزه ی نویسندگان طنز نویس به دلیل نبودن آزادی اجتماعی است . طنز نویس در حقیقت ، با ستم و بی عدالتی مبارزه قلمی می کند و در ضمن بازگو کردن درد جامعه ، انزجار و نفرت خود را نیز به نوشته هایش می افزاید، و مطلب را درنظر خواننده دردناک جلوه می دهد ، انزجار و نفرت خود را نیز به نوشته هایش می افزاید ، و مطلب را در نظر خواننده دردناک جلوه می دهد، و با توجه به قدرت تخیلی که دارد هر گونه تغییری که لازم بداند انجام می دهد. طنز نویس خود را مانند اکثریت مردم می داند و می خواهد با مشکلات وسختی هامقابله کند وبه همین طریق است که با قلمی که در اختیار دارد تمام بی عدالتی ها را به صورتی می نویسد که گویی خودش این بی عدالتی ها را چشیده است و از این رواست که سخن آنها بر دل دیگران می نشیند .طنزپردازان از قدیم تاامروز با تغییراتی در شکل و ساختار عبارت طنزی خویش و همچنین پرداختن به مضامین متنوع،تأثیرکلام خودرادرخواننده چندین برابر کرده است .
ساختارهای متنوع،دامنه طنز پردازی طنز نویس راافزایش می دهدوکاراورادرایجاد طنزآسان ترمی سازد.ساختارهای طنز فارسی دارای ضوابط خاص نیستند،وهر طنز نویس به هر صورت ابتکاری به خلق شیوه ای جدید در ایجاد طنزپرداخته است.
(آژند؛ ۱۳۸۴: ۲۳۱)
از نظر قالب ، طنز آزادی فراوانی دارد و بی هیچ محدودیتی در هر شکلی می تواند بیان شود، چه در نثر و چه در نظم.مشروط براین که به طنز نویس امکان انتقاد و حمله و ساختن دنیایی خاص خویش رابدهد. طنز پردازان مشروطه، که طنز رادرروزنامه خلاصه کرده بودند ، تنوع در ساختار طنز رامورداستفاده قرار داده و حتی ساختهایی بی نظیر و به یاد ماندنی خلق کرند ، علامه علی اکبر دهخدا که به حق وی را باید بنیانگذار نثر نوین فارسی دانست ، در ایجاد این جلوه های زیبا نقش زیادی دارد.
طنز پردازازهر شگردی و هنری برای همه فهم کردن ، دلنشین ساختن و از همه مهمتر موثر نمودن طنز خویش در جامعه کمک می گیرد . طنز پرداز، در پی آن است که از ساده ترین راه ، اندیشه ی خود را به دیگران انتقال دهد، او با دیدن واقعیت های دردناک جامعه و با یاری نیروی خلاق خود ، سخنش را به دیگران می رساند . بنا براین رسالت طنز پردازعظیم وبزرگ است ودر بیداری ملت ها نقش اساسی دارد.انقلاب مشروطه ی ایران مدیون طنز نویسان آزاد اندیشی است که با شهامت دست به قلم بردند و هدفی جز اصلاح مملکت نداشتند، ایشان بعد از سال هاسکوت توانسته بودنداززبان مردم فریاد بزنند و علیه استبداد مبارزه کنند .
طنز پرداز،در ساختار طنز خود کلمات را به گونه ای مضحک توضیح می دهدودرحقیقت می خواهد،چهره ی واقعی شخص یا اشخاص مورد نظر راروشن کند و گوشه ای از حقایق پنهان راآشکار سازد .
( نوح ؛ ۱۳۷۳:۴۹ )
طنز تنهادراشعارشاعران هجاگوخلاصه نمی شود گفته های آن آزاد مردانی که به نوکری صاحبان دل نسپردند و با سخنان نیشدار خود بر آنان شوریدند، خود تاریخی مفصل دارد.
دکتر محمود عنایتی در مقاله ی ( دهخدا و طنز سیاسی ) می نویسد : « طنز واکنشی است که از احساس نا مساعد و نا موافق ما نسبت به شخص یا واقعه ی خاصی ناشی می شود .»
این احساس اعم از تاسف و رنجش و نفرت یا خشم و کینه ، و آنجا که واکنش جدی و معمولی برای بیان احساس ما کافی نباشد یا ابراز این واکنش بطور طبیعی مقدور نباشد احساس خود را غالباًاز مجرای طنز بیان می کنیم .
طنز فریادی است که در اوج انفجار به پوزخند و قهقهه تبدیل می شود و گریه ای است که به صورت خنده در می آید.
(چراغی؛ ۱۳۹ :۶۰-۸۵)
طنز بنا به یک تعریف ، با مسخرگی فرق دارد. مسخرگی فقط می خواهد بخنداند و برای این هدف از هر وسیله ای استفاده می کند. در این رهگذرگاه هدف همان وسیله است و وسیله عین هدف، و این دو از لحاظ زمانی ، هیچ فاصله ای با هم ندارند. شکلکی که یک بازیگر مقلد یا « آکتور » کمک در می آورد ، باخنده ای که در آن ایجاد می کند هم وسیله است و هم هدف و کار به همین جا تمام می شود . اما در طنز ، هدف و وسیله با هم فاصله زمانی دارند . سخن طنز آمیز ممکن است ایجاد خنده نکند و ممکن است تبسمی بر انگیزد اما این هنوز اول کار است . خنده در اینجا مقدمه تفکر و تنبه است ، در حالیکه در مسخرگی ممکن است تفکر،مقدم بر خنده باشد. گاه ممکن است مدتی فکر کنید تا منظور و مفهوم یک شوخی را دریابید و بعد به قهقهه بیفتید. ولی در طنز بعد از قهقهه تازه به فکر فرو می روید و اگر طنز سیاه در کار باشد شاید به گریه نیفتید . بسته به برداشتی که از یک واقعه می کنید ، عکس العمل شما ممکن است بین خنده و گریه نوسان کند .
واقعه ای را که به میزان کم سوادی یک فرد تحصیل کرده و دانشگاه دیده مربوط می شود و فرضاً غلط فاحش نوشته ای از او را نشان می دهد برای جمعی تعریف می کنید ، همه می خندند. ناگاه کسی از یک گوشه می گوید آقایان به خدا این خنده ندارد گریه دارد. در فکر فرو می روید و گاه ممکن است حق را به او بدهید. عقیده دیگری می گوید موضوعیت و مناسبت طنز با شدت خشونت حاکم رابطه ی معکوس دارد یعنی هرچه حکومت بیرحم تر باشد جا برای طنز تنگ تر می شود.
به قول هیبگت: « طنز چون با خنده سرو کار دارد، در مقابل قساوت از کار می افتد. تمسخر آدمی مثل هیتلر در زمان حکومت او دشوار است. آن همه شقاوت را نمی توان با تمسخر و شوخی جواب داد. »
در مقابل جنایات بزرگ ، طنز سلاح خفیفی است، بسیاری از ما طنز در سیاست را کاری سخیف و سبکسرانه تلقی می کنیم و اگر دولتمردی اهل بذله گویی و مزاح باشد به نظر ما کاری به دور از متانت انجام داده است ، درست بر عکس غربی ها و به خصوص آمریکایی ها که در نظر آن ها اهمیت شوخ طبیعی و بذله گویی به ویژه برای مرد سیاسی بیشتر از اهمیت درست کاری و راست گویی است .
( حکیمی ؛ ۱۳۷۲ : ۴۴- ۴۳)
با توجه به سخنان دکتر محمود عنایتی در صفحه مقاله ی خود ( دهخدا و طنز سیاسی) در خصوص طنز مقاله علامه ، به نظر من ( احمد امیری ) علی اکبر دهخدا ، مقاله علامه بر اساس احساسات نا موافق خود نسبت به حکومت زمانه بوده است. و چون نمی توانست عدم ابراز احساسات نا موافق خود را به حکومت استبدادگری زمانه ابراز دارد بنا براین سخنان خود را در قالب کنایه و طنز می گفت و حکومت مستبد زمانه را زیر سئوال می برد و مقالات طنز آمیزی در این خصوص می نوشت و سخنان خود را در این مقالات گرچه گریه آور بودند اما به صورت خنده در می آورد.
علامه دهخدا در مقالات چرند و پرند ابتدا مردم را به خنده وا می دارد آنگاه در فکر فرو می برد مثلاً افراد ابتدا در خصوص یک قضیه می خندند سپس فکر می کنند که به جای خنده باید گریست یا عکس آن . از اولین شماره ی این مقالات تا آخر همین طور است که ابتدا می خنداند بعد فکر می کنند .
«طنز علامه دهخدا بهترین طنز اجتماعی است که داریم ، بدون آنکه آن چنان سنگین بشود که مردم نفهمند ؛ و بی آنکه آن قدر سبک شود که از حدود طنز خارج شود؛ و یا مثل طنزی که بعضی از این « چیچو فرانکو » های مطبوعاتی می نویسند:« فقط مضحک باشد . طنز هنر ظریفی است و همیشه نویسنده ی طنز روی لبه ی تیغ حرکت می کند . اگر زیاده از حد طنز را جدی بگیری تبدیل به دشنام نامه می شود و اگر زیاده ش کنی بدل به چیز مضحکی می شود که خواننده به جای آن که به خاطر مطلب ارائه شده بخندند ، به ریش خود نویسنده می خندد ؛ وصدی نود قطعات طنز آمیز که امروز نوشته می شود ، عاری از خصوصیات طنز است و خواننده به راحتی می فهمد که نویسنده در نوشتن طنز زور زده است. به دلیل این که طنز از یک نقطه ی نظر شبیه شعر است و آن این که هر دو احتیاج به الهام دارند و در عین حال احتیاج به سرشتی دارند که بتوانند تخیل خود را با سیلان کامل – خواه در عرصه ی تصاویر طنز آمیز و خواه در عرصه ی تصاویر شهری به کار اندازد. »÷ در هنر طنز باید تناسب کامل بین وسعت و تنگنا ، احساس و عمل ، و ذهنیت و عینیت وجود داشته باشد . به دلیل اینکه هدف طنز عبارت است از رسیدن به خنده از فوری ترین و کوتاه ترین راه ها . طنز با این قصد که اثر طنز آمیز باید بلافاصله پس از خواندن تولید خنده ویا تولید حس خنده بکند ساخته می شود . نویسنده ی طنز ، در آرامش تمام ، دنیایی به وجود می آورد که هر جزئی از آن خنده دار است . وبا وجود این طنز هرگز از زندگی دور نیست ، بلکه قسمتی از زندگی انسان است ، بویژه قسمتی که مضحک و خنده دار است ، در برابر چشم خواننده نمایش داده می شود . طنز از سه اصل ساخته می شود و این سه اصل در تمام طنزهای خوب به چشم می خورد . اصل نخستین عبارت است « وضعیتی غیر واقعی » که طنز نویس از طریق اغراق و مبالغه به وجود می آورد . گرچه خود این وضعیت غیر واقعی است ولی برخورد نویسنده با آن کاملاً جنبه ی واقعی و یا واقع گرایانه دارد. یعنی او با وسایلی کاملاً عینی و واقعی ، یک موقعیت غیر واقعی به وجود می آورد . تکنیک او عینی است ولی او به وسیله ی این تکنیک عینی درباره ی مواد و مضامین نوشته اش اغراق می کند تردیدی نیست که یک خروار گندم ، پس از صد روز تبدیل به یک خروار تلخه و سیاه دانه نمی شود.
و این یک وضعیت غیر واقعی است به دلیل آنکه وضعیتی است اغراق شده .
وضعیت دوم « وضعیتی است واقعی » یعنی از پشت سر وضعیت غیر واقعی ، وضعیتی که واقعی است ما را به طرف خود دعوت می کند ؛ و ما می فهمیم که نویسنده وضعیت نخستین را به وجود آورده است تا وضعیت واقعی را نشان دهد. وضعیت واقعی در مورد مثال بالا از علامه دهخدا این است که داخل گندم ، چیزهایی غیر از گندم ریخته شده ، به اسم گندم به مردم تحویل داده شده است . و چون نویسنده به ظاهر شروع به اغراق کردن درباره ی جنس گندم کرده و در صد من گندم ، صد من تلخه وسیاه دانه و غیر دیده است ، ولی در باطن ما را از وضعیت واقعی جنس گندم آگاه کرده است . اغراق همیشه ما را دچار اعجابی طنز آمیز می کند ما این اعجاب طنز آمیز را از چهره ی حقیقت بر می گیریم وبه وضعیت واقعی پی می بریم .
اصل سوم ، « موقعیت اجتماعی » است . از طریق اصل نخستین به اصل دوم ، و از طریق اصل دوم به اصل سوم پی می بریم ؛ یعنی می فهمیم که گر چه ممکن نیست به جای صد من گندم ، صد من تلخه و سیاه دانه به مردم بدهند ؛ ولی موقعیت اجتماعی طوری است که هر آن ممکن است به مردم جنس تقلبی بفروشند؛ سر مردم به هزار وسیله کلاه بگذارند و انواع حقه بازی ها را بکنند . به همین دلیل طنز نویس از طریق اغراق و مبالغه دست به نقد و انتقاد اجتماعی می زند . و البته علامه دهخدا به این اصل اساسی طنز توجه داشته است ؛ چرا که نثرش سرشار از انتقاد های تند اجتماعی از طریق طنز است . مضمون طنز علامه دهخدا وضع سیاسی روز و وضع طبقه ی محروم اجتماع است ؛ و علامه دهخدا از هر دو وضع ، زنده ترین تصویرها را ارائه می دهد و گاهی آن چنان از طریق طنز در بطن خرافات اجتماعی و سیاسی نفوذ می کند که انسان را به یاد « رابله » طنز نویس فرانسوی ، می اندازد . علامه دهخدا از طریق طنزش ، وجدان انسانی خواننده را بیدار می کند.
فرقی که بین طنز « عبید » و طنز « دهخدا » هست در موقعیت تاریخی واجتماعی آن هاست.
عبید در دوران تاریخ راکد زندگی می کرد ؛ به همین دلیل طنزش راکد است . البته نه اینکه خنده انگیز نباشد . عبید ، خواننده را می خنداند؛ لیکن فقط درباره ی زندگی حرف می زند .
زندگی را نشان نمی دهد . علامه دهخدا همیشه به دنبال ساختن کاریکاتور و گاهی حتی کاراکتر است و پیوسته می کوشد طنز را از حالت شوخی بیرون کشد و آن را از انبساط و وسعت هنری رسا و گویایی بهره مند سازد . طنز عبید ، اغلب بر اساس جملات قصار و شوخی های خنده دار ساخته می شود . در حالی که طنز علامه دهخدا از متن زندگی شروع می شود ودر متن زندگی نیز پایان می یابد . طنز علامه دهخدا ، متعلق به جریان های اجتماعی است و تاریخی که هن و هن کنان می خواهد خود را از زیربار رکودی که حاکم بر تاریخ دوران عبید بود . بیرون بکشد و گام در دوران دینامیسم وتحرک واقعی بنهد . در طنز « عبید » بیشتر طنز به خاطر طنز است ، ولی در طنز علامه دهخدا ، طنز به خاطر هدفی اجتماعی است سروده های طنز آمیز علامه دهخدا ، در چرند و پرند همان کارکردی را دارند که اشعار سعدی در گلستان دارد.
( براهنی؛ ۱۳۶۲: ۵۴۹- ۵۳۶)
طنز و شوخ طبعی یکی از انواع شعر غنایی است که ظهور آن به خصوص بعداز انقلاب مشروطیت منشا مهم در ادبیات فارسی گشته است . با توجه به بررسی های به عمل آمده از مشروطه تا سال ۱۳۳۲ ده نفر به عنوان نمونه ، که به شکلی دارای برجستگی خاصی بوده اند که به نقد و بررسی طنز و هجو و هزل پرداخته اند برگزیده شده اند که عبارتنداز : نسیم شمال ، علامه علی اکبر دهخدا، محمد علی جمالزاده ،میرزاده ی عشقی ، عارف قزوینی، ایرج میرزا ، صادق هدایت ، جلال آل احمد، ابوالقاسم حالت و ملک الشعرای بهار و با توجه به سخن آنها معلوم شد طنز سخنی است انتقادی و خنده آور که به قصد اصلاح و تکامل جامعه بیان می گردد. در سیر تاریخی نیز معلوم شد که طنز تا قبل از مشروطه کم و بیش رواج داشته است .
اما بیشتر در قالب حکایاتی کوتاه به امور اخلاقی و گاهی اجتماعی توجه شده است .
ولی از زمان مشروطه طنز سیاسی به وجود می آید و همراه آن طنز های اجتماعی و فرهنگی نیز رشد می یابند. در کل طنز دوره ی مشروطه همچون آینه ای تمام نما در مقابل اوضاع و احوال سیاسی و اجتماعی و فرهنگی آن دوره است .
حکایات دهخدا در آثار جمالزاده برای اولین بار به شکل داستان کوتاه در می آید و صادق هدایت این داستان ها را تکامل می بخشد و ساختاری مستحکم در ادبیات داستانی طنز آمیز پایه گذاری می کند .
اگر بخواهیم مقایسه ای بین طنز علامه علی اکبر دهخدا و جمالزاده و صادق هدایت داشته باشیم .
« طنز علامه دهخدا ستیزه جو و پرخاشگرانه است . طنز جمالزاده شاد و سطحی است و بیشتر به ظواهر می پردازد . طنز صادق هدایت درون گرا و موثر است .»

در جایی که ولی قهری عملاً قادر به اداره امور مالی مولی‌علیه نباشد مثلاً پیر و از کار افتاده باشد و جائیکه محکومیت قضائی پیدا کند که صفت امانتداری را از او سلب نماید در این موارد عزل خواهد شد.
چ. روش تحقیق
در این تحقیق با توجه به اینکه موضوع آن نظری می‌باشد مانند اکثر تحقیقات علوم انسانی روش توصیفی است به این نحو که اکثر کتاب‌ها، مقاله‌ها و دیگر آثار مکتوب مربوط به بحث مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته و اطلاعات لازم درخصوص موضوع موردنظر فیش‌برداری شده است.بعبارت دیگر روش تحقیق مورد استفاده در این تحقیق از نوع توصیفی می‌باشد.بدین نحو که محقق بیشتر توجه‌اش را به توصیف و گزارش‌نویسی از موقعیتها و وقایع براساس اطلاعاتی کرده است که صرفاً جنبه توصیفی دارند.
ح. اهمیت موضوع تحقیق
یکی از معضلات مهم اجتماعی، عدم رعایت حقوق افراد در محدودۀ خانواده در مراحل مختلف زندگی می‌باشد.بویژ در دوران کودکی که در آن فرد مستقیماً قدرت دفاع از حقوق خویش را ندارد و عدم رعایت حقوق این دوران، خسارت جبران‌ناپذیری به شخصیت کودک و آینده او وارد می‌سازد.یکی از دلایل اساسی این معضل، عدم آگاهی از حقوق انسان در مراحل مختلف زندگی، بویژه در فضای خانواده است که این عدم آگاهی، به شکل اختلال در روابط اعضای خانواده، بخصوص روابط والدین و فرزندان ظهور می‌کند.شناخت و التزام به رعایت حقوق ویژه هریک از ولی و کودک می‌تواند جامعه را بسوی اعتدال و عدالت اخلاقی و رفتاری سوق دهد.در قانون مدنی ما، آنچه مبنای اولویت ولایت پدر و مادر قرار می‌گیرد، مصلحت و سعادت کودک است نه حمایت از مادر یا تامین ریاست پدر بر خانواده.در اقتدار ابوین، حق و تکلیف بهم آمیخته است.حقوق والدین وسیله اجرای تکالیف آنان است. در اختیارِ دادگاه، در تعیینِ کسی که عهده‌دارِ ولایتِ کودک می‌شود مبنای تقدم، رعایت مصلحت طفل است و آن را نباید حق مادر یا پدر شمرد.یعنی همه چیز رنگ تکلیف دارد و اگر گاه صحبت از حق می‌شود منظور از حق، توانایی و قدرتی است که قانون برای اجرای تکالیف خویش به پدر و مادر اعطا کرده است؛ چراکه اجرای هرتکلیف مستلزم داشتن اختیاراتی است و این اقتدار تا زمانی ادامه دارد که طفل نیازمند به آن است.
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی
خ. روش جمع‌ آوری اطلاعات
با توجه به نظری بودن موضوع، مانند اکثر تحقیقات علوم انسانی، روش گردآوری اطلاعات، روش کتابخانه‌ای می‌باشد.بدین نحو که اکثر کتابها، مقاله و آثار دیگر مکتوب مربوط به کتب، مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته و سپس مطالب جهت یافتن پاسخ به سوال تحقیق و تایید یا رد فرضیه بصورت منظم دسته‌بندی و مرتب شده است.
د. ابزار گردآوری اطلاعات
ابزار جمع آوری اطلاعات به جهت نظری بودن موضوع و بهره جستنِ آسان و سریع از چکیدۀ مطالعات و گزیدۀ تحقیقات، فیش‌برداری می‌باشند.
ذ. تعاریف، مفاهیم و اصطلاحات :
عَزل: برکنار کردن، جدا کردن، از کار بازداشتن.[۱]
حق: امری است اعتباری که برحسب آن، شخص یا گروه خاصی، قدرت قانونی پیدا می‌کند.[۲]
ولایت: عبارت است از سلطه و اقتداری که قانون به جهتی از جهات به کسی می‌دهد که امور مربوط به غیر را انجام دهد و کسی که این سمت را داراست «ولی» نامیده می‌شود.[۳]
کودک: کودک در لغت به چند معنی آمده است : کوچک، صغیر، طفل و بچه، خواه پسر باشد یا دختر، فرزندی که به حد بلوغ رسیده است.پسر یا دختر، و به معنی جوان نیز بکار رفته است.[۴]
حضانت: عبارت است از اقتداری است که قانون به منظور نگهداری و تربیت طفل به پدر و مادر آنان اعطا کرده است.[۵]
تعارض: اختلاف داشتن، معترض و مزاحم یکدیگر شدن، باهم خلاف کردن.[۶]
قیمومت: هرگاه محجور ولی خاص نداشته و ولایت از طرف دادگاه به شخصی واگذار شده باشد این ولایت را قیمومت گویند.
امین: شخصی که بوسیله دادگاه برای اداره امور محجورین تعیین شده است.[۷]
ولی قهری: شخصی است که به حکم قانون تعیین می‌شود و سمت خود را مستقیماً از قانون می‌گیرد و ولایت او یک وظیفه خانوادگی و اجتماعی و به تعبیر دیگر، اجباری است نه اختیاری بهمین جهت آنرا قهری می‌نامند.[۸]
ولی خاص: برابر ماده ۱۱۹۴ ق.م. شامل ولی قهری و وصی منصوب از جانب پدر و جدپدری است.
محجور: یعنی ممنوع و منظور، ممنوع از تصرف در اموال است بمعنی اعم به هریک از اشخاص فاقد اهلیت یعنی صغیر، مجنون و سفیه اطلاق می‌شود(مواد ۲۱ و ۱۲۰۷ ق.م.).
وصّی: کسی که وصیت کننده او را برای اجرای وصیت خود تعیین کند(ماده ۸۲۶ ق.م.).
تعدد: متعدد شدن، برشمار چیزی افزوده شدن.[۹]
نفقه: به معنی هزینه، خرج، خرجی، آنچه هزینه عیال و اولاد کنند، روزی، مایحتاج معاش،[۱۰]در اصطلاح فقه و حقوق عبارت است از همه آنچه که یک شخص برای ادامه زندگی بطور متعارف به آن نیازمند است از قبیل خوراک، پوشاک، مسکن و اساس منزل و …. [۱۱]
ر. محدودیتهای تحقیق
از جمله محدودیتها و مشکلاتی که در این راستا محقق با آنها روبرو می‌باشد عبارتند از: الف- عدم غنای کتابخانه شهرستان آستارا. ب- عدم غنای کتابخانه دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمی. پ- عدم دسترسی به منابع کافی (بعلت تازگی موضوع). ت- عدم تحقیقات انجام شده در این خصوص. ث- بعد مسافت مابین محل سکونت پژوهشگر و دانشگاه محل تحصیل. ج- مشغله اداری، کمبود وقت و منابع مالی پژوهشگر. مضافاً اینکه تاکنون منابع مربوط به این موضوع وجود نداشته و یا درصورت وجود و امکان، مشابه موضوع موردنظر بوده است.حسن ختام اینکه محقق به این نکته اذعان دارد که خود بضاعت علمی ناچیزی دارد و هرچه در این مجموعه گردآوری گردیده، حاصل زحمات استادان و صاحب‌نظران می‌باشد.امید است که محققان و اساتید در جهت ارتقای سطح کیفیت این تحقیق، پژوهشگر را از اشکالها و نقایص آن آگاه نمایند و از راهنمائیها و ارشادات خویش، بهره‌مند سازند.
ز. پیشینه تحقیق
از آنجا که بررسی تاریخ مساله در روشن شدن حکم آن نقش بسزایی دارد قبل از ورود به اصل بحث بطور اجمالی به پیشینه تاریخی ولایت در کتابهای فقهای شیعه (امامیه) پرداخته، سپس به نوشته‌ها و آثار نویسندگان در عصر حاضر می‌پردازیم.با عنایت به اینکه ولایت از امور امضایی می‌باشد و خداوند در قرآن کریم و ائمه معصومین در روایات متواتر، این مساله را مورد تایید قرار داده‌اند از این‌رو می‌بینیم که سابقه تاریخی بحث در مورد ولایت و احکام آن بهمان دوران اوایل اسلام برمی‌گردد.چه در آن زمانها بصورت مدون و مشخص بحثی در مورد ولایت انجام نگرفته است ولی مفاد و روح این مساله در گفتار و سیره عملی پیامبر(ص) و ائمه معصومین (ع) مشهود است.در فقه امامیه، تا آنجا که بررسی بعمل آمده، اصطلاح ولایت قهری بکار نرفته و بنظر می‌رسد که قانون مدنی (ایران) نخستین بار آنرا استعمال کرده است. معهذا فقها از انواع ولایت از جمله : ولایت پدر و جدپدری، ولایت وصی، ولایت حاکم، ولایت عدول مؤمنین به تفصیل سخن گفته‌اند و گاهی تصریح کرده‌اند که ولایت پدر و جدپدری ولایت اجباری است. ولایت قهری به مفهومی که گفته شد در همه کشورها وجود دارد و به تعبیر روشن‌تر، در همه کشورها شخص یا اشخاصی که به صغیر نزدیک‌تر هستند و به او دلبستگی و مهر فطری دارند برای سرپرستی و اداره امور صغیر به حکم قانون تعیین شده‌اند، اگرچه در تعیین اشخاصی که عهده‌دار این مسئولیت هستند و چگونگی اعمال آن، قوانین یکسان نمی‌باشد.بعنون مثال در بعضی از قوانین جدید کشورهای اسلامی از جمله مصر، سوریه، عراق در عزل ولی قهری و نصب امین موقت بجای او سخن گفته شده است و در کشور فرانسه بعنوان نمونه بارزی از حقوق غربی، برخلاف حقوق ایران و دیگر کشورهای اسلامی، پدر و مادر از لحاظ ولایت قهری برابر هستند که این تحول با قانون سال ۱۹۷۰ در فرانسه ایجاد شده است و قبلاً پدر در درجه اول و مقدم بر مادر بوده است و بالاخره، در ایران بترتیب تاریخ و سابقه عبارتند از ۱- آقای سیدحسین صفایی در دی ماه سال ۱۳۵۵ در مجله پژوهشهای حقوقی بشماره ۲، صفحه ۷۵ مقاله‌ای تحت عنوان «ولایت قهری در حقوق ایران و حقوق تطبیقی (۱) و (۲)» انتشار داده است.وی در این مقاله ضمن بیان اختلاف مهم و چشمگیری که حقوق فرانسه در مورد ولایت قهری که همان برابری حقوق پدر و مادر در حقوق فرانسه و تقدم پدر بر مادر در حقوق کشورهای اسلامی می‌باشد، متذکر شده است که علیرغم نزدیک شدن حقوق ایران به کشورهای دیگر بویژه کشورهای اسلامی، طی اصلاحات بعمل آمده، ماده ۱۵ قانون حمایت خانواده از لحاظ فنی، خوب تنظیم نشده و از این‌رو مشکلاتی را پدید آورده است که حل آن با دخالت قانونگذار یا رویه قضایی امکان‌پذیر است.۲- خانم مرضیه شعبانی مجد در سال ۱۳۸۲ در رساله کارشناسی ارشد خود تحت عنوان: «بررسی اختیارات ولی قهری در فقه و حقوق موضوعه ایران» به این موضوع پرداخته و در چکیده رساله خود چنین بیان داشته است که استفاده معقول از دارایی مولی‌علیه در صورت نیاز جایز است و ولی می‌تواند بقدر کفایت و به کمترین مقدار از اُجرت واقعی و میزان احتیاج خود از آن بردارد که البته این مقدار به میزان دارایی مولی‌علیه و نیز نظر عرف بستگی دارد. و در آخر مطلب خود متذکر شده که اکثر فقهای متأخر قایل به کفایت شرط عدم مفسده در تصرفات پدر و جدپدری می‌باشند ولی برخی از آنها بنابر احتیاط، وجود مصلحت و غبطه را در تصرفات ولی ضروری می‌دانند.
۳- آقای علی رادان جبلی در مجله تحقیقات حقوقی بشماره ۴۲ در بهمن و اسفند ۱۳۸۲ صفحه ۲۲ در مقاله‌ای تحت عنوان : «عزل ولی قهری در قانون مدنی و فقه اسلامی»، بعد از مطالعه تطبیقی عزل ولی قهری و نصب امین در مکاتب فقهی و حقوق جدید کشورهای اسلامی و حقوق فرانسه در یک مقایسه کلی چنین نتیجه‌گیری کرده است که در حقوق فرانسه، برخلاف حقوق ایران و دیگر کشورهای اسلامی، پدر و مادر از لحاظ ولایت قهری برابر هستند که با قانون ۱۹۷۰ در فرانسه ایجاد شده است و قبلاً پدر در درجه اول قرار داشته و مقدم بر مادر بوده است.بهرحال اختلاف مهم و چشمگیری که حقوق فرانسه در مورد ولایت قهری با حقوق ایران و دیگر کشورهای اسلامی دارد همان برابری پدر و مادر در حقوق فرانسه و تقدم پدر بر مادر در حقوق کشورهای اسلامی است.این اختلاف بارز بین حقوق فرانسه و حقوق بعضی دیگر از کشورهای غربی که جز خانواده حقوق نوشته (رومی و ژرمنی) و دارای تمدن مشترک با فرانسه هستند نیز مشهود است و درآخر، بحث خود را با ذکر چند نکته بشرح زیر به پایان رسانده است:
۱- حقوق ایران در زمینه ولایت قهری تحول چشمگیری داشته و در جهت حمایت از حقوق طفل و مادر قواعد تازه‌ای را پذیرفته است.۲- حقوق ایران با اصلاحاتی که در آن بعمل آمده به حقوق کشورهای دیگر به ویژه کشورهای اسلامی نزدیک شده است، از این لحاظ که قانونگذار جدید، پدر را در زمینه ولایت قهری در درجه اول و مقدم بر جدپدری قرار داده و تا زمانی که پدر زنده و دارای اهلیت و شایستگی است، قانون او را منحصراً ولی قهری طفل شناخته است.۳- حقوق ایران مانند حقوق فرانسه و بعضی دیگر از کشورها برای مادر نیز سمت ولی قهری قائل شده، هرچند که درحقوق ایران با توجه به سنتها و اوضاع و احوال اجتماعی بویژه تجربه و آمادگی بیشتری که معمولاً پدر برای انجام وظایف ولایت دارد، مادر از این لحاظ در ردیف پدر قرارداده نشده، بلکه بعد از پدر و در ردیف جدپدری جای گرفته است. لزوم سرعت و وحدت نظر در اعمال ولایت و جلوگیری از اینکه اختلاف نظر در ادارۀ امور طفل موجب زیان او می‌گردد می‌تواند مؤید این راه‌حل باشد.۴- در حقوق ایران با وجود پیشرفتی که در این مساله دیده می‌شود، نارسائیها و ابهاماتی وجود دارد. ماده ۱۵ قانون حمایت خانواده از لحاظ فنی، خوب تنظیم نشده و از این‌رو مشکلاتی را پدید آورده است که حل آنها با دخالت قانونگذار با رویه قضایی امکان‌پذیر است، شکی نیست که علمای حقوق نیز در این زمینه‌ می‌تواند نقش سازنده‌ای داشته باشند.
۴- آقای عاصف حمداللهی (قاضی دادگستری) و حسن فدایی (پژوهشگر و استاد دانشگاه) مشترکاً مقاله‌ای را در مجله‌ای بنام مجموعه مقالات حقوقی وکلا و حقوقدانان، در دی ماه ۱۳۸۵، در صفحه ۷۵ تحت عنوان: مطالعه تطبیقی اولیای قهری در مکاتبات فقهی و حقوق جدید کشورهای اسلامی، مواردی را بعنوان شاخص بارز تفاوت عزل ولی قهری و نصب امین در قوانین کشورهای اسلامی و حقوق فرانسه نوشته و مطالبی را بشرح زیر بیان داشته‌اند: ۱- بطورکلی قوانین مصر و سوریه صریحاً به قاضی اجازه داده است که اختیارات ولی قانونی را در صورت لزوم محدود و حتی او را برکنار نماید بعلاوه قوانین مصر و سوریه تعیین امین موقت را در صورت غیبت یا زندانی شدن ولی قهری یا وجود مانعی در راه انجام وظیفه او و نبودن ولی دیگر پیش‌بینی کرده‌اند. البته در این قوانین بجای امین موقت که اصطلاح حقوق ایران است وصی موقت بکار رفته است ولی مقصود در واقع یکی است.۲- تفاوت قابل توجهی که قانون مصر و سوریه با قانون ایران در این خصوص دارد این است که در حقوق ایران وظایف و اختیارات امینی که به جای ولی قهری تعیین می‌شود روشن نیست و این مساله قابل بحث است.
۳- بموجب قانون ۱۹۷۰ که بعضی از مواد قانونی مدنی فرانسه را اصلاح کرده است، هرگاه پدر و مادر مشروع زنده باشد و رابطه نکاح آنان منحل نشده و هردو صلاحیت اعمال حقوق و تکالیف خود را داشته باشند، «ولایت ابوین» به هردو تعلق خواهد داشت و منحصر به پدر و مادر خواهد بود.البته درصورت بروز اختلاف بین پدر ومادر هریک از آنان می‌توانند به قاضی قیمومت برای حل اختلاف رجوع کنند. در موارد استثنایی مخصوصاً در مورد ازدواج رضایت یکی از ابوین کافی است و وحدت نظر و توافق آنان لازم نمی‌باشد.۴- علاوه بر ولایت ابوین که ویژه پدر و مادر است در حقوق فرانسه یک نهاد حقوقی بنام «ولایت قانونی» وجود دارد که مخصوص جداد و جدات است.بهرحال اختیارات جد، درصورتی که ولی قانونی شناخته شود، محدودتر از اختیارات پدر و مادر است و مانند اختیاراتی است که به وصی و قیم منتخب خانواده واگذار شده است و این اشخاص زیرنظر شورای خانواده و قاضی قیمومت انجام وظیفه می‌نمایند.
۶- و بالاخره آقای سیدمحمد موسوی و خانم عفت ترکان مشترکاً در مجله متین به شماره ۳۳ زمستان ۱۳۸۵ در صفحه۸۶ مقاله‌ای تحت عنوان «ولایت ما در فقه و حقوق با نگرشی به اندیشه امام‌خمینی(ره) » انتشار داده و موارد مهم چندی بعنوان نتیجه‌گیری از بحثهای خود بشرح زیر بیان کرده‌اند:
۱- در فقه امامیه و قانون مدنی تنها پدر و جدپدری را بعنوان ولی قهری می‌شناسند و از مادر بعنوان ولی قهری نامی برده نشده است هرچند که او را نیز بعنوان وصی و یا قیم می‌توان تعیین نمود که می‌تواند اختیارات ولی را تاحدودی داشته باشد اما در عرف خانواده‌ها، مادر را نیز ولی طفل می‌دانند. علی‌الخصوص خانواده‌های جوان که سنت پدرسالاری در آنها رخت بربسته است، نقش مادر بیش از گذشته در امور مالی و غیرمالی طفل خود را نشان می‌دهد. با توجه به نظریات حقوقدانان و بعضی از فقهای اعظام در این حقوق باید درباره ترتیب جدپدری در قانون مدنی تجدیدنظر گردد و ولایت جدپدری بعد از فوت پدر باشد تا نه تداخلی در اعمال ولایت بوجود آید و نه دریک زمان طفل فاقد ولی قهری گردد. ۲- درخصوص مادر نیز هرچند فقه امامیه صراحتاً ولایتی برای او قایل نشده است و مستند سخن فقها روایت صریحی دالِ براین معنی نیست اما با توجه به اختیاری که حاکم اسلامی درخصوص ولایت بر محجورین دارد که در قانون مدنی آن را قیمومت گویند، در زمان فوت و حجرپدر و جدپدری با احراز شایستگی مادر می‌تواند احتیاراتی در حدود اختیارات ولی قهری به او اعطا کند که این مساله با فقه نیز تعارضی نداشته و درعین حال مشکلاتی که از سوی مقررات مربوطه به قیمومت در حال حاضر در خانواده‌ها وجود دارد حل شود. ۳- درباره وظایف و اختیارات ولی قهری در امور مالی، در فقه امامیه بمواردی که ولی می‌تواند آن عمل را انجام بدهد یا ندهد اشاره شده است. مثلاً اموال منقول و غیرمنقول مولی‌علیه را بفروشد یا اجاره دهد یا از او قرض بگیرد یا به او قرض بدهد.اما در قانون مدنی در یک ماده بطور کلی نمایندگی عام در امور مالی طفل به او داده شده است بنظر می‌رسد بهتر است قانونگذار موارد مهمی را که مصلحت مولی‌علیه در آن است بیان کند. ۴- درخصوص معاملاتی که برخلاف مصلحت مولی‌علیه است گروهی از فقها به بطلان معامله و عده‌ای به عدم نفوذ آن اعتقاد دارند، اما به نظر می‌رسد عدم نفوذ این نوع معاملات به مصلحت مولی‌علیه است زیرا بطلان و عدم نفوذ از جهت عدم تأثیر مانند هم هستند. ۵- به لحاظ اینکه وظایف امین منضم و ولی قهری کاملاً مشخص نشده است چنین تأسیسی جز در موارد خاصی مانند رضایت خود ولی بر ضم امین به جهت عدم توانایی و کبرسن نتیجه مطلوبی به بار نمی‌آورد مگر اینکه قانونگذار وظایف هرکدام را در امور مالی مولی‌علیه معین نماید ۶- عزل ولی قهری در قانون مدنی پیش‌بینی نشده است اما در فقه امامیه درصورت جنایت ولی قهری حاکم می‌تواند او را از سمت ولایت عزل نماید.دراین خصوص در دادگاه ها مشکلاتی وجود دارد.مثلاً در مواردی مانند جنایت او یا عتیاد و فساد اخلاقی، قاضی تشخیص می‌دهد که ولی قهری باید عزل گردد اما از جهت قانونی حق عزل او را ندارد هرچند بندرت بعضی از قضات با بهره گرفتن از اصل ۱۶۷ قانون اساسی و سکوتی که درخصوص عزل در قانون مدنی وجود دارد به عزل ولی حکم داده‌اند.اما اصلاح قانون مدنی در خصوص امکان عزل بسیار لازم و ضروری است زیرا هم فقه امامیه و هم عرف اعتقاد دارند که باید دست قضات را از این لحاظ بازگذارد که درصورت احراز جنایت و مسایلی مانند اعتیاد یا کبرسن و ناتوانی بتوانند با عزل ولی از ولایت، از محجورینِ تحتِ ولایتِ چنین اولیایی حمایت کنند و نگذارند که در فساد اخلاقی یا اعتیاد اولیای خود گرفتار گردند و اموالشان نیز در معرض تلف قرار گیرد.بنابراین برای جلوگیری از چنین مسایلی امکان عزل ولی قهری در قانون مدنی ضروری است و بجای او مادر ولی قهری می‌گردد.
فصل اول : مفاهیم و تعاریف
۱-۱٫ معانی ولایت در فقه امامیه و حقوق موضوعه
«ولی» کسی است که از طرف شرع مقدس و قانون سرپرستی و اداره اموال محجورین را بر عهده دارد و در روابط خانوادگی به معنای سلطه و اقتداریست که شخص بر مال و جان دیگری پیدا می‌کند اما با این مقدمه کلمه «ولایت» در فقه امامیه و حقوق موضوعه هرکدام در معانی مختلف بکار رفته است که ابتدا به معنای ولایت در فقه امامیه و سپس به معنای ولایت در حقوق موضوعه به شرح ذیل پرداخته می‌شود:
۱-۱-۱٫ معانی ولایت در فقه امامیه
«ولایت» به معنای لغوی آن عبارتست از آن که دو یا چند چیزدر کنار هم آنچنان قرار گیرند که چیز دیگری بین آنها فاصله نیندازد. با توجه به این معناست که کلمه ولایت، در مورد قرب و نزدیکی بکار رفته است (اعم از قرب مکانی و قرب معنوی) و همچنین در مورد دوستی، یاری، تصدی امر حکومت، تسلط و معانی دیگر از این قبیل استعمال شده است؛ زیرا درهمه این موارد نوعی مباشرت و اتصال وجود دارد.
از نظر موارد استعمال کلمه «ولایت» راغب در مفردات۱ و جواهری در کتاب الصحاح۲ گفته‌اند؛ ولایت (بکسر واو) به معنای تسلط و ولایت (بفتح واو) به معنای نصرت بکار رفته است.
و «ولایت» به معنی اصطلاحی آن سلطه‌ای است که شخص برمال و جان دیگری پیدا می‌کند و شامل ولایت پیامبر، حاکم، پدر و جدپدری نیز می‌شود.چنانچه صاحب بلغه الفقیه۳ در تعریف ولایت می‌نویسد: «هی سلطنه علی‌الغیر عقلیه او شرعیه، نفسا کان اومالا اوکلیها بالاصل و بالعارض» اما در روابط خانوادگی، ولایت، عبارت از اقتداری است که قانونگذار به منظور نگاهداری، مواظبت، تربیت و اداره امور مالی و غیره کودک یا سفیه و مجنونی که حجرشان متصل به زمان صغر است به پدر و جدپدری اعطا کرده است.
۱-۱-۲٫ معانی ولایت در حقوق موضوعه
ولایت عبارت از سلطه و اقتداری است که قانون به جهتی از جهات به کسی می‌دهد که امور مربوط به غیر را انجام دهد و کسی که این سمت را داراست «ولی» نامیده می‌شود.[۱۲]
۱-۲٫ اقسام ولایت در فقه امامیه و حقوق موضوعه :
ولایت در فقه امامیه و حقوق موضوعه هر کدام تقسیمات مربوط به خود را دارند که در بحث زیر به بیان آنها پرداخته می‌شود:
۱-۲-۱٫ اقسام ولایت در فقه
یکی از انواع ولایت در فقه امامیه «ولایت قهری» می‌باشد که به آن ولایت اجباری و ذاتی هم نامیده می‌شود، ولایتی است که از شئون علاقه بین پدر و فرزند است. زیرا همین که طفل بدنیا آمد، به حکم الهی تحت ولایت پدر و جدپدری که دارای شرایط ولایت باشند، قرار می‌گیرد و نیاز به انتصاب یا تنفیذ ندارد.ولی هم نمی‌تواند از دخالت درامور مربوطه به اموال، نگهداری و مواظبت طفل خودداری کند.بدین جهت به پدر و جدپدری ولی قهری یا اجباری گفته می‌شود.
یکی دیگر از اقسام ولایت، «وصایت» می باشد. و آن ولایتی است که به موجب وصایت واگذار می‌گردد. هریک از پدر و جدپدری بعد از وفات دیگری می‌تواند برای اولاد خود که تحت ولایت او می‌باشند، وصی معین کند؛ تا بعد از مرگش در نگهداری و تربیت آنها مواظبت کرده، و اموال آنها را اداره کند.بنابراین، وصی بعنوان قائم مقام ولی قهری، امور مربوط به ولایت را انجام می‌دهد، لذا اگر یکی از پدر یا جدپدری (ولی قهری) زنده باشد، دیگری نمی‌تواند برحفظ و اداره اموال کودک، وصی معین نماید.[۱۳]
«ولایت قیمومت» نوع سومی از ولایت می‌باشد که این ولایت را حاکم می‌تواند شخصاً اعمال کند و یا شخصی را به عنوان نماینده خود برای سرپرستی طفل تعیین نماید که او را قیم، یا وصی یا وکیل حاکم می‌نامند. درحال حاضر، دادرس و دادستان، بعنوان نماینده حاکم شرعی عهده‌دار تعیین قیم برای کودکانی هستند که ولی قهری و وصی منصوب از طرف ولی قهری ندارد. حاکم شرعی، «ولی عام» نامیده می‌شود چون بر هرکسی که ولی نداشته باشد ولایت دارد. بنابراین پدر و جدپدری (ولی قهری) و وصی منصوب از طرف آنان که بر افراد معینی ولایت دارند، «ولی خاص» نامیده می‌شوند.عنوانهای ولایت قهری، وصایت و قیمومت در طول یکدیگر قرار دارند.
«ولایت جدپدری» که قسم چهارم از ولایت می‌باشد که در فقه امامیه، ولایت بر طفل به اشتراک با پدر و جدپدری است و درصورت نبودن پدر و جدپدری یا یکی از اجداد پدری، وصی منصوب از طرف آنان، ولی طفل خواهد بود.و سایر نزدیکان، ولایتی بر طفل ندارند.[۱۴]
«ولایت پدر» گونه پنجم از ولایت است و مقصود از پدر، کسی است که کودک از نظر شرعی بدون واسطه از صلب او متولد شده باشد، یعنی نسبت طفل از نظر شرعی بدون واسطه به او می‌رسد. بنابراین فرزند رضاعی و کودکی که از زنا متولد می‌شوند از شمول این ولایت خارج خواهند بود.زیرا، حق ولایت از آثار نسب شرعی است. فقهای امامیه، برای اثبات ولایت پدر به روایات، بنای عقلاء و اجماع استدلال کرده‌اند.[۱۵]
و بالاخره آخرین نوع ولایت که در فقه از آن سخن به میان آمده است «ولایت عدول مومنین» می‌باشد. بنابر آنچه در فقه آمده است، هرگاه محجور، ولی خاص (پدر و جدپدری و وصی منصوب از ناحیه آنان) نداشته باشد و مجتهد جامع الشرایط هم برای اداره امور نباشد، عدول مؤمنین سرپرستی و اداره امور محجور را به عهده می‌گیرند و هریک از آنان به تنهایی، یا با مشارکت دیگران می‌توانند در این زمینه با رعایت مصلحت محجور اقدام کند.[۱۶]
۱-۲-۲٫ اقسام ولایت در حقوق موضوعه :
قانون مدنی در رابطه با ولایت، در کتاب هشتم از جلد دوم تحت عنوان «اولاد» در باب سوم این کتاب با عنوان «ولایت قهری پدر و جدپدری» از ماده ۱۱۸۰ تا ۱۱۹۴ سخن گفته است. قانون مدنی به پیروی از فقه امامیه، سمت ولایت قهری را به پدر و جدپدری اختصاص داد، و آن را برای مادر نشناخته است. هرچند که اجازه داده است مادر بعنوان وصی منصوب از طرف ولی قهری تعیین شود و ولی خاص فرزند خود بشمار آید و همچنین مادر می‌تواند بعنوان قیم برای اداره اموال محجور تعیین شود.
۱-۳٫ قلمرو ولایت قهری در فقه امامیه و حقوق موضوعه
درست است که ولی قهری به عنوان نماینده می‌تواند در کلیه امور مربوط به اموال و حقوق مالی مولی علیه دخالت کند اما این بدان معنی نیست که اختیارات ولی قهری نامحدود بوده و هر عملی ولو به ضرر مولی علیه را انجام دهد. با این وصف در مباحث زیر به تبیین بیشتر این موضوع پرداخته شده است:
۱-۳-۱٫ قلمرو ولایت قهری در فقه امامیه
در فقه امامیه اختیارات گسترده‌ای برای اداره امور کودک به ولی قهری داده شده است پدر و جدپدری که از جانب خداوند سرپرست بر اداره کودک قرار داده شده‌اند، بعنوان نماینده در کلیه امور مربوطه به اموال و حقوق مالی مولی‌علیه می‌توانند دخالت کنند بدون این که حاکم و یا هر مرجع قانونی دیگری بر اعمال آنها نظارت داشته باشد.[۱۷]
اما این بدین معنا نیست که دایره اختیارات ولی قهری نامحدود است و می‌تواند هر عملی ولو به ضرر مولی‌علیه باشد، انجام دهد.آنچه که اختیارات گسترده ولی قهری را محدود می‌کند، غبطه و مصلحت کودک است. ولی قهری باید در اعمال خود مصلحت مولی‌علیه را رعایت کند و نمی‌تواند عملی برخلاف مصلحت او انجام دهد، مثلاً نمی‌تواند مال محجور را به کمتر از ثمن مثل (قیمت عادله روز) بفروشد، یا مالی برای او به بیشتر از ثمن مثل بخرد، یا تجارتی که برحسب عرف زیان‌آور است به نمایندگی او انجام دهد، یا بدون ضرورت برای او وام بگیرد. همچنین ولی قهری نمی‌تواند مال مولی‌علیه را به دیگری ببخشد؛ زیرا بخشش، عملی صرفاً مضر و برخلاف غبطه و مصلحت محجور است. بنابراین دایره اختیارات ولی قهری از یک جهت عام و از یک جهت دیگر محدود است.جهت محدود بودنش به این است که تنها تصرفاتی نافذ است که براساس مصلحت و غبطه مولی‌علیه انجام می‌گیرد. و جهت عامش این است که هرکاری که بر مصلحت مولی‌علیه باشد.[۱۸]
۱-۳-۲٫ قلمرو ولی قهری در حقوق موضوعه
درباره وظایف و اختیارات ولی قهری فقط یک ماده کلی در قانون مدنی دیده می‌شود که آن ماده ۱۱۸۳ است.
این ماده می‌گوید: «در کلیه امور مربوط به اموال و حقوق مالی مولی‌علیه ولی نماینده قانونی او می‌باشد». نمایندگی ولی قهری به موجب این ماده عام است، یعنی در رابطه با اموال مولی‌علیه هر کاری که به مصلحت مولی‌علیه باشد می‌تواند انجام می‌دهد. بنابراین ولی قهری می‌تواند اموال منقول و غیرمنقول محجور را بفروشد (مستنبط از مواد ۸۱ و ۸۳ قانون امور حسبی) و اسناد و اشیای قیمتی مولی‌علیه را نزد دیگری ودیعه گذارد پول آن را به بانک بسپارد (مستنبط از ماده ۸۴ قانون امور حسبی)، و حق دارد دعوی مربوط به مولی‌علیه را به صلح خاتمه دهد (مستنبط از ماده ۱۲۴۲ ق.م)، اموال او را به رهن گذارد، و با مورد معامله دیگر قرار دهد (مستنبط از ماده ۱۲۴۱ ق.م).[۱۹] اگرچه ماده ۱۱۸۳ قانون مدنی فقط به اداره اموال و حقوق مالی مولی‌علیه اشاره کرده ولی شکی نیست که وظیفه ولی قهری منحصر به اداره امور مالی محجور نیست بلکه اداره امور شخصی و به تعبیر دیگر مواظبت شخص مولی‌علیه نیز به عهده اوست (مستنبط از مواد ۱۱۸۸ و ۱۲۳۵ ق.م). و مواد ۲ به بعد قانون تامین وسایل و امکانات تحصیل اطفال و نوجوانان ایرانی، مصوب ۱۳۵۳). اصطلاح «مواظبت شخص» که در ماده ۱۲۳۵ق.م. بکار رفته، و می‌توان آن را در زمینه ولایت قهری نیز بکار برد. ظاهراً ترجمه اصطلاح فرانسوی Soin de lapersonne می‌باشد که دارای معنایی گسترده است و تعلیم و تربیت، مواظبت جسمانی، مراقبت در امور اخلاقی و بهداشتی، اقدام به معالجه و درمان و سایر اموری را که جنبه مالی ندارند در برمی‌گیرد. البته حضانت و نگاهداری محجور، درصورتی که به شخص دیگری واگذار شده باشد، جزو وظایف ولی قهری نخواهد بود.ولی به نظر می‌رسد که حتی در این مورد نیز ولی قهری باید نظارت و همکاری لازم را در جهت تامین سلامت جسمی و روحی و اخلاقی محجور معمول دارد.
بنابراین بطور کلی می‌توان گفت: وظیفۀ ولی قهری ادارۀ امور شخصی و مالی مولی‌علیه در حدود قانون و متعارف و با رعایت مصلحت محجور است. ولی قهری می‌تواند به تنهایی در اداره امورمالی مولی علیه تصمیم بگیرد و در هیچ موردی احتیاج به اجازۀ دادستان ندارد. شرط رعایت مصلحت مولی‌علیه را از مواد۱۱۸۲ تا۱۱۸۷ قانون مدنی و مواد ۷۹، ۸۰، ۸۱ و۸۳ قانون امور حسبی می‌توان استنباط کرد. هرچند که قانون درباب ولایت قهری بدان تصریح نکرده است. ملاک ماده ۷۷ قانون مدنی راجع به وکالت هم در این خصوص قابل استناد است. به علاوه قانون مدنی محمول برقول مشهور فقهای امامیه است، وانگهی می‌توان گفت طبق قاعده عقلی کسی که به نمایندگی دیگری عملی انجام می‌دهد، باید در حدود متعارف اقدام کند و متعارف در ادارۀ اموال غیر، رعایت غبطه و مصلحت اوست.[۲۰]
۱-۴٫ رابطه ولایت و حضانت در فقه امامیه و حقوق موضوعه
در مطالب ذیل ضمن بر شمردن وجوه تمایز بین ولایت و حضانت، نسبت و ارتباط این دو نهاد را در موارد مختلف هم در فقه امامیه و حقوق موضوعه به طور مشروح تبیین شده است:
۱-۴-۱٫ رابطه ولایت و حضانت فقه امامیه
حضانت راجع به نگاهداری و تربیت کودک است. بنابر نظر مشهور در فقه امامیه، مادر در حضانت پسر و دختر تا هفت سال بر پدر مقدم است و بعد از آن تا سن بلوغ، اولویت با پدر خواهد بود و وصی پدر و یا جدپدری، حق معارضه با او را ندارد.در این حکم فرقی نیست که فوت پدر بعد از انتقال حضانت به او اتفاق افتاده باشد یا قبل از آن ؛ پس از مرگ پدر و مادر، حضانت طفل به عهده جدپدری است.[۲۱] اما ولایت قهری کودک که با پدر و جدپدری اوست، ناظر به ادارۀ اموال کودک است و درضمن امور غیرمالی مانند: مواظبت، تربیت و هدایت او در امور معنوی مانند تحصیل و کوشش در فراگرفتن صنعت و حرفه و اجازه ازدواج را نیز در برمی‌گیرد. بنابراین ولایت بر طفل همیشه با حق حضانت از او نیز همراه است. با وجود این، برشمردن تمایزات ولایت و حضانت، توهم اختلاط کامل این دو را از میان برداشته و نسبت و ارتباط این دو نهاد را در موارد مختلف دقیق‌تر تبیین می‌کند.
۱-۴-۲٫ رابطه ولایت و حضانت در حقوق موضوعه
۱- چون حضانت ناظر به نگاهداری و تربیت کودک است، به استناد حق حضانت نمی‌توان هیچ عمل حقوقی را به نمایندگی از طرف کودک به حساب او انجام داد، در حالیکه ولی، نمایندگی مولی‌علیه را در تمامی اموال و حقوق مالی به عهده دارد(ماده ۱۱۸۳ ق.م).
ولی می‌تواند به نمایندگی قانونی از طرف کودک تصمیم بگیرد، اموال او را اداره کند، در دادرسی‌ها شرکت جوید، قرارداد ببندد و برای پس از مرگ خود وصی معین کند و به او نیز اختیاز وصی دیگر دهد. ۲- در زمانی که به حکم قانون یا دادگاه حضانت با مادر است، پدر می‌تواند برای نگاهداری و تربیت فرزند خود پس از مرگ، وصی تعیین کند، درحالی که مادر از این حق بی‌بهره است و سمتی که در حضانت از طفل دارد وابسته به شخصیت خود اوست ماده (۱۱۸۸ ق.م). درباره جدپدری نیز همین ترتیب رعایت می‌شود و ولی می‌تواند برای حضانت طفل پس از مادر تصمیم بگیرد. ۳- نگاهداری و تربیت طفل درهمه حال به امور مالی وابسته است. درباره نگاهداری عملی از کودک مادر مقدم است، ولی هزینه آن را بطور معمول شوهر می‌دهد و به تناسب پولی که او در این زمینه می‌پردازد، چگونگی نگهداری طفل بویژه تامین بهداشت او تفاوت می‌کند.از سوی دیگر، شوهر ریاست خانواده را برعهده دارد و باید نقش عمده‌ای در تربیت فرزندان خود داشته باشد.پس، اگر در مدتی که حضانت با مادر است نسبت به بنیان تربیت و آموزش طفل اختلاف سلیقه‌ای پیش آمد آیا می‌توان سمت رهبری و ولایت پدر را فراموش کرد و سلیقه مادر را مقدم شمرد؟ نویسندگان ما کمتر به این گونه مسایل اندیشیده‌اند و رویه قضایی نیز درباره آن راه‌حلی ندارد، لیکن از ظاهر مواد ۱۱۷۸ و ۱۱۶۹ ق.م.چنین استنباط می‌شود که مادر تنها در نگهداری طفل مقدم است و تربیت را پدر و مادر به اشتراک برعهده دارند.پس، در این امر مشترک تا زمانی که شوهر برخانواده ریاست دارد باید سلیقه او را، تا جایی که در مقام سوءاستفاده از سمت خویش برنیامده و در پی خیرخواهی و مصلحت اندیشی است، مقدم داشت. نظم خانواده نیز چنین ایجاب می‌کند. بهمین جهت است که تا زمانی که زن و شوهر با هم به سر می‌برند ولایت و حضانت را نمی‌توان بطور قاطع از هم جدا کرد. بنابراین می‌توان گفت در تعارض حق ولی و مادر طفل، چگونگی بروز و اجرای ولایت تفاوت پیدا می‌کند: گاه بصورت همکاری با مادر است (نگهداری پسر و دختر تا هفت سال و گاه دیگری برحق مادر برتری دارد (تربیت فرزند بویژه بعد از سنین تقدم مادر) و زمانی هم بعد از سقوط حق مادر یا مرگ او منشاء اثر می‌شود(مانند دخالت وصی منصوب از طرف ولی).[۲۲]
۱-۵٫ اشخاص واجد صلاحیت جهت تعیین وصی بر صغار در فقه امامیه و حقوق موضوعه

در مطالبات عادی، طلبکار می‌تواند پس از رسیدن موعد پرداخت دین و عدم پرداخت آن از سوی بدهکار به دادگاه مراجعه و طلب خود را مطالبه کند بدون اینکه لازم باشد مراجعه خود را به بدهکار ثابت کند. در مورد اسناد تجاری وضع به گونه‌ای دیگر است و دارنده برای آن که بتواند از مزایای خاصی که قانون تجارت برای طلبکار چنین سندی قایل شده است استفاده کند باید ابتدا به بدهکار مراجعه کند. تأسیس حقوق اعتراض یا واخواست در قانون تجارت نیز برای اثبات این مراجعه است. اعتراض اثبات این نکته است که دارنده سند تجاری حسب مورد برای اخذ قبولی و یا پرداخت وجه آن امتناع ورزیده است. در واقع وقتی سخن از اعتراض به میان می‌آید، ماده 292 ق.ت مطرح خواهد شد، اعتراض در صورتی صحیح است که با شرایط مذکور در قانون تجارت مطابق باشد و از طریق مرجع رسمی که قانونگذار معین کرده به انجام برسد.[144]
ب) ضرورت اعتراض
دارنده سند تجاری برای این که بتواند از مزایای خاصی که قانون تجارت برای طلبکار چنین سندی پیش بینی نموده استفاده کند باید اقدام به اعتراض نماید. پس اعتراض به موقع و بر طبق شرایط پیش‌بینی شده در قانون تجارت، می‌تواند تضمینی برای حقوق دارنده سند تلقی شود و این اعتراض به دو گونه مطرح می‌شود. در صورت اول اعتراض نکول و در صورت دوم اعتراض عدم تأدیه، این اقدام به اندازه‌ای اهمیّت دارد که، موجب از دست دادن امتیازاتی برای سند می‌گردد برای مثال، اگر دارنده برات در مورد برات نکول شده اقدام به اعتراض نکند، حق مراجعه به برات دهنده و ظهرنویسان را برای گرفتن ضامن از دست می‌دهد. (رک. ماده 237 ق.ت)
اما بر اعتراض عدم تأدیه، مهترین مزیّتی که دارنده از دست می‌دهد این است که نمی‌تواند خواستار صدور قرار تأمین خواسته بدون پرداخت خسارت احتمالی باشد.
ج) انواع اعتراض
اعتراض برات به دو صورت انجام می پذیرد صورت اول به اعتراض نکول و صورت دوم اعتراض به عدم تأدیه که ذیلاً بطور جداگانه مورد بررسی و مطالعه قرار خواهد گرفت.
اول: اعتراض نکول
برات همیشه با قبولی همراه نیست و براتگیر الزامی ندارد که برات عهده خود را قبولی بنویسد و تا زمانی که برات را قبول نکرده هیچگونه تعهدی نسبت به دارنده آن ندارد هر چند در عرف تجاری قاعده بر این است که براتکش برات را عهده شخصی صادر می‌کند که نزد او محل یا اعتباری دارد و بر این مبنا، اخذ قبولی را برای خودش فرض خواهد نمود. برات را در سه صورت می‌توان نکول شده محسوب نمود. صورت اول هرگاه براتکش در برات صراحتاً عدم قبول خود یا هر عبارتی که دلالت بر نکول کند، قید نماید، صورت دوم امتناع از قبول و نکول و صورت سوم، برات را به صورت مشروط قبول نماید. این قبولی مشروط نکول تلقی می‌شود ولی قبول کننده مشروط به موجب ماده 233 ق.ت در حد شرطی که کرده متعهد است. در اینجا دارنده برات است که تصمیم می‌گیرد. وی می‌تواند برات را نکول شده تلقی و از مزایای آن استفاده نماید و می‌تواند به همین قبولی مشروط رضایت داده و به براتگیر اعتماد کند. بنابراین، برات نکول شده اعتبار متزلزل دارد و دارنده می‌تواند به موجب ماده 237 قانون مذکور از مسئولین برات ضامن بخواهد و در صورت خودداری ایشان از معرفی ضامن وجه برات را باید فوراً کارسازی نمایند.
دوم: اعتراض عدم تأدیه
اولین وظیفه دارنده برات این است که برات را به براتگیر برای مطالبه وجه آن ارائه نماید. بنابراین قضیه از دو صورت خارج نیست یا برات گیر وجه برات را می‌پردازد که در این صورت همه مسئولین بری‌الذمه می‌شوند، یا وجه برات را نمی‌پردازد که در این صورت وظیفه دوم شروع می‌شود و آن عبارت است از واخواست سند که واخواست عدم تأدیه گویند. اصل لزوم اعتراض عدم تأدیه وجه برات در بند 3 از ماده 293 ق.ت مورد تأکید قرار گرفته است. اعتراض عدم تأدیه هم به برات و هم به سفته مربوط است. اما در مورد چک به موجب رأی وحدت رویه شماره 536 مورخ 10/7/1369 دیوان عالی کشور گواهی عدم پرداخت بانک جایگزین واخواست گردیده است. البته این مبحث در مورد چک‌های صادره عهده بانک‌ها مطرح می‌شوند و در مورد چک‌های صادره عهده مؤسسات مالی ضرورت واخواست هم چنان باقی است.
د) مهلت اعتراض
در مورد اعتراض عدم تأدیه یک مهلت قانونی وجود دارد و آن ده روز از تاریخ سررسید است. (ماده 280 ق.ت) ولی در مورد اعتراض نکول قانون تجارت ساکت است برخی از حقوقدانان معتقدند که اعتراض نکول هم ظرف ده روز است.[145] هرگاه برات به رؤیت باشد اعتراض عدم تأدیه باید ظرف ده روز از زمان ارائه برات صورت گیرد. معذلک در مورد برات به رؤیت جز در صورتی که شرط خلاف در برات باشد مراجعه دارنده در صورتی در مهلت ده روز تلقی می شود که ظرف یکسال از تاریخ صدور برات آن را به رؤیت رسانده باشد. (ماده 274 ق.ت) هرگاه دارنده خارج از مهلت یکسال برات را به رؤیت برساند اعتراض وی در مهلت محسوب نمی‌شود و حق استفاده از مزایای برات را نخواهد داشت. (مواد 280 و 286 ق.ت) در خصوص مهلت اعتراض در سفته باید گفت مطابق ماده 309 ق.ت تمامی مقرّرات برات در سفته اجرا می شود. در مورد چک به جهت کاربرد بیشتر و نقش آن در مبادلات اقتصادی چنانچه دارنده چک ظرف مواعد مقرر قانونی (مواد 315 و 317 ق.ت) مبادرت به اخذ گواهی عدم پرداخت نماید، نیازی به تودیع خسارت احتمالی نخواهد بود.
عکس مرتبط با اقتصاد
2- معافیت از تأمین در سایر موارد قانونی مصرّحه داخلی
علاوه بر ماده 292 ق.ت، قوانین دیگری نیز صدور تأمین خواسته را مدنظر قرار داده‌‌اند. بنابراین، در این مورد با توجه به بند (ج) ماده 108 ق.آ.د.م، به درخواست خواهان دادگاه مکلّف است بدون اخذ تأمین از مشارالیه قرار تأمین خواسته را صادر نماید این موارد در ماده 74 ق.آ.د.ک، ماده 221 قانون امور حسبی و ماده 218 مکرر قانون مدنی پیش بینی شده‌اند که به ترتیب به بررسی هر یک از آنها خواهیم پرداخت.
2-1- قانون آیین دادرسی کیفری

پایان نامه

وقتی که جرمی علاوه بر لطمه به نظم عمومی موجب خسارت جسمی، مادی یا معنوی بشود، فردی که خسارت دیده (متضرّر) حق مطالبه خسارت وارده را دارد. لذا، دعوی مطالبه ضرر و زیان را اقامه می کند و در این مرحله می‌تواند ضرر و زیان را به صورت تأمین خواسته از دادگاه ذیصلاح خواستار گردد. (رک. ماده 74 ق.آ.د.ک)
2-1-1- انواع ضرر و زیان
در قانون آیین دادرسی کیفری شخص خسارت دیده (متضرّر) حق مطالبه خسارت وارده را دارد که این ضرر و زیان به دو گروه تقسیم می‌شود: الف: ضرر و زیان مادی ب: ضرر و زیان معنوی که در ذیل هر کدام را به صورت جداگانه مورد بحث و بررسی قرار می‌دهیم.
الف) ضرر و زیان مادی
ضرر و زیان مادی، ضرری است که در نتیجه ارتکاب جرمی حاصل شده و نیز منافعی است که امکان بدست آوردن آن وجود دارد و در اثر ارتکاب جرم، مدعی خصوصی از آن محروم و متضرّر می‌گردد. در واقع، می‌توان گفت ضرر مادی در مقابل ضرر معنوی قرار خواهد گرفت.
ب) ضرر و زیان معنوی
قانونگذار ضرر و زیان معنوی را در بند 2 ماده 9 قانون آیین دادرسی کیفری سابق بدین نحو تعریف کرده بود: «ضرر و زیان معنوی عبارت است از کسر حیثیت یا اعتبار اشخاص یا صدمات روحی» این بند در قانون جدید حذف شده و جای خود را به عدم‌النفع داده است.
برخی از حقوقدانان معتقدند که تعریف ضرر معنوی دشوارتر از ضرر مادی است و برای این که بتوان مفهومی از آن به دست داشت آن را صدمه به منافع عاطفی و غیرمالی تعریف کرده و آن را به دو گروه تقسیم می‌کنند.
گروه اول: زیان های وارد به حیثیت و شهرت و به طور خلاصه آنچه در زبان عرف سرمایه یا دارایی خصوصی شخص است.
گروه دوم: لطمه به عواطف و ایجاد تألم و تأثر روحی که شخص با از دست دادن عزیزان خود یا ملاحظه درد و رنج آن می‌بیند.[146]
در این خصوص دکتر جعفری لنگرودی بیان می‌دارد: «ضرری است که به عرض و شرف متضرّر یا یکی از اقارب او وارد می‌شود مثلاً بر اثر افشاء راز مریض به حیثیت او لطمه وارد می‌شود این خسارت طبق قانون مسئولیت مدنی مصوب سال 1339 قانون مطالبه است».[147]
2-1-2- آیین دادرسی تأمین
همان طور که گفته شد، هدف اصلی متضرّر از جرم مراجعه به مراجع کیفری و مطالبه ضرر و زیان از مراجع کیفری و آن هم با رعایت تشریفات آیین دادرسی مدنی می‌باشد.
در حال حاضر، با توجه به ماده 3 قانون اصلاحی تشکیل دادسرا مصوب 28/7/1381، که صدور قرار تأمین خواسته در امور کیفری را حسب مورد در صلاحیت بازپرس و یا دادیار دانسته که در هر مورد باید به تأئید دادستان برسد. با این حال، «با توجه به اطلاق ماده 74 قانون مورد بحث و بند (ج) ماده 108 ق.آ.د.م صدور قرار تأمین خواسته به درخواست شاکی خصوصی، مستلزم گرفتن تأمین از وی نمی‌باشد».[148]
2-2- قانون امور حسبی
به موجب ماده 221 ق.ا.ح: «دعاوی راجع به ترکه یا بدهی متوفی در مدت تحریر ترکه توقیف می‌شود، ولی به درخواست مدعی، ممکن است خواسته تأمین شود». در این بحث آنچه اهمیّت دارد وجود تأمین حقوق خواهان است و نه توقیف آن، بلکه تعلیق بوده و برخی از صاحبنظران حقوق نیز آن را تعلیق دانسته‌اند چرا که بعد از رفع مانع دادرسی از نو شروع نخواهد شد بلکه عملیات سابق ادامه می‌یابد.[149]
2-3- قانون مدنی
به موجب ماده 218 مکرر ق.م اصلاحی سال 1370: «هرگاه طلبکار به دادگاه دادخواست داده، دلائل اقامه نماید که مدیون برای فرار از دین قصد فروش اموال خود را دارد، دادگاه می‌تواند قرار توقیف اموال وی را به میزان بدهی او صادر نماید که در این صورت بدون اجازه دادگاه حق فروش اموال را نخواهد داشت». مقررّات این ماده را باید مشمول بند (ج) ماده 108 ق.آ.د.م دانست. زیرا طلبکار باید با ارائه دلایل محکمه‌پسند، اثبات نماید که بدهکار برای فرار از دین قصد فروش اموال خود را دارد در آن صورت، دادگاه مکلّف است دستور توقیف اموال بدهکار را به میزان مورد نظر صادر نماید بدون اینکه هیچ مبلغی را بابت خسارت احتمالی از خواهان اخذ نماید.
مطابق آیین دادرسی فرانسه درخواست تأمین خواسته می بایست دارای سه شرط باشد:
الف) مسلم باشد یا به عبارت دیگر معلق و مشروط نبوده و وجود آن صرفاً احتمالی نباشد.
ب) حق ادعا شده وجه نقد بوده و یا قابل تبدیل به پول باشد در صورتی كه حق متقاضی مستند به سند رسمی یا عادی باشد وجه مندرج در سند مبنای اقدام قرار می‎گیرد و همانطور كه گفته شد، صدور قرار تأمینی از طرف قاضی ضروری نمی‎باشد اما در صورتی كه سندی در بین نباشد مراجعه به قاضی لازم است و در این صورت، چنانچه مورد مطالبه از اموال غیر پول باشد، دادگاه بدواً اقدام به ارزیابی نموده، و در صورت وجود شرایط مقرّر، اقدام به صدور قرار می‎نماید.
ج) موعد مطالبه حق فرا رسیده باشد بنابراین نسبت به حقوق مؤجل نمی‎توان به چنین تأسیسی تمسك نمود. البته چنانچه حق عندالمطالبه بوده، و یا به كیفیتی باشد كه در تعیین زمان مطالبه مدیون دخالتی نداشته باشد، این شرط حاصل تلقی می‎شود.[150]
گفتار سوم: مواردی که با دریافت خسارت احتمالی قرار تأمین خواسته صادر می شود
با توجه به صدر ماده 108 ق.آ.د.م و بندهای (الف) تا (ج) آن، در اکثر موارد، خواهان، به این علت که دعوای او مشمول هیچ یک از موارد مذکور در این بند‌ها نیست، نمی‌تواند خواسته‌ی دعوا را تأمین نماید و اصل بر اخذ خسارت احتمالی می‌باشد. بدین توضیح که، اگر خسارت مورد نظر دادگاه تودیع گردد قرار صادر و در غیر‌اینصورت، صدور قرار منتفی خواهد شد. با این حال، برای صدور قرار تأمین شرایطی لازم است که اگر خواهان (متقاضی) آن شرایط را کاملاً رعایت نماید قرار توسط دادگاه صالح صادر خواهد شد. در غیر‌اینصورت صدور قرار ملغی و یا در صورت صدور نسبت به آن تصمیمات شایسته‌ای اتخاذ خواهد شد. که در این گفتار بصورت تفصیلی به آن خواهیم پرداخت.
بند اول: تعریف، فلسفه و نوع تأمین خسارت احتمالی
در بند مذکور ابتدا به تعریف و فلسفه اخذ خسارت و سپس به بررسی نوع خسارت احتمالی پرداخته می شود:
1- تعریف خسارت احتمالی از نظر برخی از صاحبنظران
«در زمانی كه درخواست تأمین خواسته موضوع بند (د) ماده 108 ق.آ.د.م مطرح می‌شود یا این كه مستند درخواست سند عادی است یا اینكه خواهان سند عادی ندارد و استناد او گواهی گواهان است در اینجا اگر نظر دادگاه پذیرش درخواست باشد باید با اخذ خسارت احتمالی، قرار تأمین صار نماید».[151]
با توجه به بند (د) ماده 108 ق.آ.د.م كه بیان می‌دارد: «خواهان، خساراتی كه ممكن است به طرف مقابل وارد آید نقداً به صندوق دادگستری بپردازد». این تعریف به ذهن می‌رسد كه خسارت احتمالی مبلغی است كه دادگاه جهت تأمین خسارت خوانده تعیین می‌كند. و خواهان باید آن را نقداً تودیع نماید و پذیرفتن ضمانت نامه بانكی یا وثیقه محمل قانونی ندارد.[152]
2- فلسفه تأمین خسارت احتمالی
همانطوری که قبلاً بیان کردیم، در صدور قرار تأمین خواسته اصل بر اخذ تأمین از خواهان است. در اینجا سؤالی در ذهن متبادر می گردد، اساساً تأمین به چه علت اخذ و فلسفه آن چیست؟ در پاسخ به این پرسش باید گفت، اگر خواهان در دعوای مطروحه پیروز شود، به طور حتم خسارت وارده به عهده خوانده خواهد بود و باید از عهده آن نیز بر آید، امّا اگر عکس قضیه رخ دهد یعنی اینکه حقی برای خواهان ثابت نشود و یا دعوای وی محکوم به بطلان گردد، مطابق قواعد اصول حقوقی و مسئولیت مدنی، خواهان باید خسارات ناشی از اجرای قرار تأمین خواسته را جبران کند، از نظر قانونگذار، چون پیروزی خواهان در دعوا بسیار محتمل است و یا خواهان، به سبب خطری که خواسته را تهدید می‌کند، استحقاق حمایت دارد، خوانده است و بنابراین، باید ترتیبی داده شود که نه تنها گرفتن قرار تأمین خواسته به آسانی امکان‌پذیر نباشد، بلکه پرداخت خساراتی که ممکن است از اجرای قرار تأمین خواسته به خوانده وارد شود، به گونه‌ای مطمئنی، تضمین گردد. تأمین «خسارت احتمالی» در جهت اهداف مزبور است.
3- نوع خسارت احتمالی
تأمینی که از خواهان گرفته می‌شود باید به صورت وجه نقد باشد، به موجب بند (د) ماده 108 ق.آ.د.م خواهان باید «… خساراتی را که ممکن است به طرف مقابل وارد آید نقداً به صندوق دادگستری بپردازد». بنابراین، تأمین باید به صورت وجه نقد و در صندوق دادگستری (حساب بانکی مربوط) سپرده شده و قبض آن به دادگاه تسلیم شود و هیچ مال دیگری اعم از منقول و غیرمنقول اوراق بهادار و حتّی ضمانت نامه‌ی بانکی نمی‌تواند جایگزین آن شود. این محدودیّت نه تنها در جهت آسانی پرداخت خسارات ناشی از اجرای قرار تأمین خواسته به خوانده‌ای است که در دعوا پیروز می‌شود، بلکه خواهان را به نوعی، از گرفتن قرار تأمین خواسته، در مواردی امید زیادی به پیروزی خود در دعوا ندارد، منصرف می کند.[153]
بند دوم: تعیین میزان، ملاک تعیین، مهلت پرداخت خسارت و نحوه اعتراض طرفین به قرار و خسارت
صرفنظر از صراحت قانونی در نوع تأمین، در خصوص میزان و مهلت پرداخت خسارت احتمالی از سوی قانونگذار تعیین تکلیفی مقرّر نشده است. بنابراین، در این خصوص می‌توان به تصمیمات متخذه دادگاه متکی بود. بر این اساس، در این بند، در قسمت نخست به تعیین میزان و ملاک تعیین، در قسمت دوم به مهلت پرداخت خسارت، در قسمت سوم، به نحوه اعتراض طرفین به دعوا و نهایتاً در قسمت آخر به اعتراض به میزان خسارت احتمالی خواهیم پرداخت.
1- میزان و ملاک تعیین خسارت احتمالی
قانونگذار، میزان تأمینی را که باید از خواهان اخذ شود مشخص ننموده بلکه بطور صریح آن را به نظر دادگاه ذیصلاح واگذار کرده و منظور آن دادگاهی است که درخواست تأمین از آن به عمل آمده است. در این خصوص به موجب تبصره بند (د) ماده 108 قانون آیین دادرسی مدنی تعیین میزان خسارت احتمالی به عهده دادگاهی است که درخواست تأمین از آن به عمل آمده است. برخی از حقوقدانان معتقدند که دادگاه میزان تأمین را از روی ادله اثبات دعوی تعیین می‌کند. به این بیان که اگر ادله ابرازی قوی باشد مبلغ خسارت کمتر و اگر ضعیف باشد میزان آن بیشتر خواهد بود.[154] البته تنها نوع ادله ملاک نیست و به طور کلی می‌توان چهار عامل را به عنوان عوامل اصلی در تعیین خسارت در نظر گرفت. این عوامل عبارتند از:
الف) ارزش و اعتبار ادله ای که به استناد آن صدور قرار درخواست شده است.
ب) اهمیّت موضوع ادعا
ج) مهلت بازداشت
د) نوع مال مورد بازداشت.
برخی از نویسندگان مانند آقای سید مهدی میرشفیعیان اعتبار و شخصیت طرفین را ملاک در تعیین خسارت احتمالی می‌دانند.[155] در حال حاضر، رویه فعلی محاکم در تعیین میزان خسارت احتمالی بین دوازده تا پانزده درصد خواسته می‌باشد. بدین نحو که خواهان باید مبلغ مورد نظر را در سپرده دادگستری تودیع و فیش آن را جهت صدور قرار به دفتر دادگاه ذیصلاح ارائه نماید.
2- مهلت پرداخت خسارت احتمالی
با توجه به ماده 108 ق.آ.د.م كه درخواست تأمین را برای خواهان تا زمان ختم رسیدگی مورد شناسایی قرار داده تعیین هر گونه مهلت برای پراخت خسارت احتمالی منتفی است. علاوه بر این دوره زمانی، هیچ نصّی نیز مبنی بر شناخت این مهلت وجود ندارد. رویه عملی در این بخش به دو قسمت تقسیم می‌شود. برخی از محاكم پس از تعیین خسارت احتمالی به موجب اخطاری خواهان را از میزان آن مطلع و با تعیین مهلت یک هفته‌ای و یا ده روزه، صدور قرار را منوط به سپردن خسارت احتمالی در ظرف این مهلت می‌دانند. با توجه به این كه شروع رسیدگی منوط به صدور قرار تأمین خواسته نیست و عدم پرداخت این خسارت خللی به حقوق خوانده وارد نمی‌كند. گروه دوم از محاكم با توجه به اصول حاكم بر تأمین از تعیین هر گونه مهلت خودداری نموده و پس از تعیین میزان خسارت احتمالی و اخطار آن به خواهان به تكلیف خود كه رد یا قبول درخواست است عمل كرده و هرگاه خواهان تا پایان دادرسی قبض سپرده را ارائه كند ایشان در مقام صدور قرار تأمین بر می‌آیند. رویه دوم منطبق با قانون است و این انطباق همان‌گونه كه بیان شد به واسطه صدر ماده 108و فقدان نصّی مبنی بر تعیین مهلت برای پرداخت خسارت احتمالی از سوی قانونگذار است.
3- نحوه اعتراض طرفین به قرار صادره دادگاه و میزان خسارت احتمالی
در صدور هر قراری از سوی دادگاه تأمینی اخذ خواهد شد و ممكن است در میزان تعیینی از سوی هر یک از طرفین پرونده مورد اعتراض واقع شود و مورد اعتراض می‌تواند مصادیق گوناگونی داشته باشد. برای مثال اعتراض به نوع تأمین با توجه به صراحت قانونی در این مورد اعتراضی پذیرفته نخواهد شد ولی در مورد میزان آن نحوه عملكرد محاكم بسیار حائز اهمیّت می‌باشد. در این موضوع سعی شده است در دو قسمت جداگانه، موارد اعتراض طرفین را نسبت به اصل دریافت خسارت احتمالی مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم.
3-1- اعتراض به قرار از جانب خواهان
اعتراض از سوی خواهان زمانی مطرح می شود كه مورد استنادی وی از موارد مذكور در بندهای (الف، ب و ج) بوده و دادگاه با اخذ خسارت احتمالی اقدام به صدور قرار تأمینی نموده است یا صدور قرار را منوط به پرداخت خسارت احتمالی دانسته است. رویه عملی این اعتراض را می‌پذیرد اگر چه در این خصوص نصّی وجود ندارد ولی بر مبنای اصول كلی می‌پذیرند و از تصمیم قبلی خود عدول می‌نمایند. دكتر شمس در این باره معتقدند كه: «هیچ یک از طرفین نمی‌توانند نسبت به تصمیم دادگاه درباره گرفتن تأمین از خواهان و میزان تأمین تعیین شده، شكایت نمایند بنابراین، خواهان در عمل ناچار می‌شود تأمین تعیین شده را بدهد و یا از گرفتن قرار تأمین خواسته چشم پوشی كند».[156]
3-2- اعتراض به قرار از جانب خوانده
اعتراض از سوی خوانده زمانی مطرح می‌شود كه صدور قرار تأمین می‌بایست با پرداخت خسارت احتمالی وسیله خواهان صورت می‌گرفته اما بدون پرداخت خسارت احتمالی دادگاه اقدام به صدور قرار تأمین كرده است. در این فرض در بدو امر ممكن است این چنین بنظر برسد كه چون قرار تأمین را صادر كرده دیگر نمی‌تواند از تصمیم خود عدول كند. با توجه به مطالب مذكور در فوق می‌توان گفت اگر چه اصل اخذ تأمین به عهده دادگاه است ولی دادگاه در شناسایی مورد مختار نیست و با دو محدودیت روبرو است. اولین محدودیت عبارت است از نصّ صریح ماده 108 كه در بندهای الف، ب و ج به مواردی اشاره كرده كه برای صدور تأمین خواسته نیازی به اخذ تأمین نیست و دادگاه نمی‌تواند اقدام به صدور قرار تأمین را منوط به تودیع خسارت احتمالی نماید. دومین محدودیت شرطی است كه در ماده 113 آمده یعنی این شرط پیش‌بینی شده تنها مختص بندهای سه گانه نیست. پس در واقع آن چه به عهده دادگاه گذاشته شده تعیین و میزان خسارت است و نه تعیین موارد مورد نیاز برای اصل اخذ تأمین.
3-3- اعتراض به میزان خسارت احتمالی

7678/2-
(4390/7-)
2863/0-
(0913/2-)

1394/0
(9079/0)

2541/0
(4844/3)

1295/0-
(7092/1-)

1374
1378

7678/2-
(4390/7-)

2863/0-
(0913/2-)

1394/0
(9079/0)

2541/0
(4844/3)

1295/0
(7092/1-)مآخذ: یافته­ های تحقیق با بهره گرفتن از نرم­افزار GAUSS 10.
یادداشت­ها:
1- مقادیر داخل پرانتز نشان­دهنده آماره­ی t است.
2- سال­های شکست به دست آمده در آزمون لامسداین- پاپل، با داده­­ها و نمودارهای استخراجی متغیرهای موجود در پیوست شماره3، چندان انطباق ندارد و بیشتر ضرایب به­دست که تغییر در شیب، عرض ازمبدأ و تغییر همزمان در هر دو را نشان می­دهد، نسبت به آزمون زیوت- اندریوز بیشتر بی­معنا شده ­اند. به همین دلایل، آزمون زیوت- اندریوز با یک شکست ساختاری موردتأیید قرار داده­ایم.
پیوست شماره­ 3: روند زمانی متغیرهای موجود در الگو
AkAABsAAAAQAAAAcAsAADQJAAA2AAAAEAAAAHALAABMCQAAGwAAABAAAAC8CwAANAkAADYAAAAQAAAAvAsAAEwJAAAbAAAAEAAAAAcMAAA0CQAANgAAABAAAAAHDAAATAkAABsAAAAQAAAAUwwAADQJAAA2AAAAEAAAAFMMAABMCQAAGwAAABAAAACfDAAANAkAADYAAAAQAAAAnwwAAEwJAAAbAAAAEAAAAOsMAAA0CQAANgAAABAAAADrDAAATAkAACgAAAAMAAAAAwAAAF8AAAA4AAAAAwAAADgAAAAAAAAAOAAAAAAAAAAAAQEABQAAAAAAAAABAQEAAAAAAAAAAAAAAAAAJQAAAAwAAAADAAAAVAAAAGQAAAAnAAAAQQEAAEoAAABSAQAAAQAAAHB7lkC4h5ZAKAEAAGYJAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAADEAMwA1ADAARAAAAEMAAABEAAAAQwAAABsAAAAQAAAArwEAADQJAAA2AAAAEAAAAK8BAABiCQAAVAAAAGQAAABaAAAAQQEAAH0AAABSAQAAAQAAAHB7lkC4h5ZAogIAAGYJAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAADEAMwA1ADUARAAAAEMAAABEAAAAQwAAABsAAAAQAAAAKQMAADQJAAA2AAAAEAAAACkDAABiCQAAVAAAAGQAAACMAAAAQQEAAK8AAABSAQAAAQAAAHB7lkC4h5ZAHAQAAGYJAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAADEAMwA2ADAARAAAAEMAAABEAAAAQwAAABsAAAAQAAAAowQAADQJAAA2AAAAEAAAAKMEAABiCQAAVAAAAGQAAAC/AAAAQQEAAOIAAABSAQAAAQAAAHB7lkC4h5ZAlwUAAGYJAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAADEAMwA2ADUARAAAAEMAAABEAAAAQwAAABsAAAAQAAAAHgYAADQJAAA2AAAAEAAAAB4GAABiCQAAVAAAAGQAAADxAAAAQQEAABQBAABSAQAAAQAAAHB7lkC4h5ZAEQcAAGYJAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAADEAMwA3ADAARAAAAEMAAABEAAAAQwAAABsAAAAQAAAAmAcAADQJAAA2AAAAEAAAAJgHAABiCQAAVAAAAGQAAAAkAQAAQQEAAEcBAABSAQAAAQAAAHB7lkC4h5ZAjAgAAGYJAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAADEAMwA3ADUARAAAAEMAAABEAAAAQwAAABsAAAAQAAAAEwkAADQJAAA2AAAAEAAAABMJAABiCQAAVAAAAGQAAABWAQAAQQEAAHkBAABSAQAAAQAAAHB7lkC4h5ZABgoAAGYJAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAADEAMwA4ADAARAAAAEMAAABEAAAAQwAAABsAAAAQAAAAjQoAADQJAAA2AAAAEAAAAI0KAABiCQAAVAAAAGQAAACIAQAAQQEAAKsBAABSAQAAAQAAAHB7lkC4h5ZAgAsAAGYJAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAADEAMwA4ADUARAAAAEMAAABEAAAAQwAAABsAAAAQAAAABwwAADQJAAA2AAAAEAAAAAcMAABiCQAAKAAAAAwAAAADAAAAKAAAAAwAAAACAAAAJgAAABwAAAACAAAAAAAAAAcAAAAAAAAAAAD/ACUAAAAMAAAAAgAAACYAAAAcAAAAAwAAAAAAAAAEAAAAAAAAAAAA/wAlAAAADAAAAAMAAAAlAAAADAAAAAIAAAAbAAAAEAAAAK8BAADkCAAANgAAABAAAAD6AQAA9gcAADYAAAAQAAAARgIAAIcHAAA2AAAAEAAAAJICAADSBgAANgAAABAAAADdAgAAiQYAADYAAAAQAAAAKQMAAJAFAAA2AAAAEAAAAHUDAAC1BQAANgAAABAAAADAAwAAKgYAADYAAAAQAAAADAQAAG0GAAA2AAAAEAAAAFgEAABpBwAANgAAABAAAACjBAAArwcAADYAAAAQAAAA7wQAAPkGAAA2AAAAEAAAADsFAABXBgAANgAAABAAAACGBQAAdwYAADYAAAAQAAAA0gUAAFkGAAA2AAAAEAAAAB4GAADsBgAANgAAABAAAABpBgAA/AYAADYAAAAQAAAAtQYAAFIHAAA2AAAAEAAAAAEHAAD6BgAANgAAABAAAABNBwAALwYAADYAAAAQAAAAmAcAAH8FAAA2AAAAEAAAAOQHAABDBQAANgAAABAAAAAwCAAALAUAADYAAAAQAAAAewgAACUFAAA2AAAAEAAAAMcIAAD4BAAANgAAABAAAAATCQAAnQQAADYAAAAQAAAAXgkAAHMEAAA2AAAAEAAAAKoJAABHBAAANgAAABAAAAD2CQAALwQAADYAAAAQAAAAQQoAAOUDAAA2AAAAEAAAAI0KAACzAwAANgAAABAAAADZCgAAOgMAADYAAAAQAAAAJAsAAMYCAAA2AAAAEAAAAHALAABmAgAANgAAABAAAAC8CwAA/wEAADYAAAAQAAAABwwAAJ0BAAA2AAAAEAAAAFMMAABSAQAANgAAABAAAACfDAAARQEAADYAAAAQAAAA6wwAABkBAAAlAAAADAAAAAQAAAAlAAAADAAAAAUAAIAlAAAADAAAAAQAAAAoAAAADAAAAAMAAAAoAAAADAAAAAIAAABfAAAAOAAAAAIAAAA4AAAAAAAAADgAAAAAAAAAAAEBAAoAAAAAAAAAAQEBAAAAAAAAAAAAAAAAACUAAAAMAAAAAgAAACYAAAAcAAAAAwAAAAAAAAAGAAAAAAAAAAEBAQAlAAAADAAAAAMAAAAlAAAADAAAAAIAAAAbAAAAEAAAAKoBAAC5AAAANgAAABAAAACqAQAAMAkAABsAAAAQAAAAqgEAADAJAAA2AAAAEAAAAPEMAAAwCQAAGwAAABAAAADxDAAAMAkAADYAAAAQAAAA8QwAALkAAAAbAAAAEAAAAKoBAAC5AAAANgAAABAAAADxDAAAuQAAACUAAAAMAAAABAAAACUAAAAMAAAABQAAgCUAAAAMAAAABAAAACgAAAAMAAAAAwAAACgAAAAMAAAAAgAAAFIAAABwAQAAAgAAAIj///8AAAAAAAAAAAAAAACQAQAAAAAAAAAAASJBAHIAaQBhAGwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAkAkgAoAJgAaACJwAIABQCAAAQAAAAVPcSAAAAAAB4+BIAKAAFABQCAAD+////dy83d1gDoAIIAAAAEAAAAP///wAAAAAAiBGhAkgAoAJgAaACeLqiAkAEoAJc+hIAnPcSABAAAADA+BIAFeEzd6MWaAD+////dy83dxIuN3cAAAAAAAAAAIiEowKouqIC////AAAAAAAAABgAsFgdAG8shgAkAAAAAAD//wAAAAAAABgA0FgdADHGggBIvqICAACOAEi+ogIkAAAAcISjAgQAAABkIo8AAAAAAAIAAAAAAAAAGAAAADgijwDQ+BIACpiCAAAAJAIAAAAAEAAAAGR2AAgAAAAAJQAAAAwAAAACAAAAGAAAAAwAAAAAAAAAJgAAABwAAAADAAAAAAAAAAgAAAAAAAAAAQEBACUAAAAMAAAAAwAAACUAAAAMAAAABQAAgCcAAAAYAAAABQAAAAAAAAD///8AAAAAACUAAAAMAAAABQAAAEwAAABkAAAAyQAAAGIBAAAoAQAAfAEAAOUFAABhCgAA0AIAAMcAAAAhAPAAAAAAAAAAAAAAAIA/AAAAAAAAAAAAAIA/AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAlAAAADAAAAAUAAIAoAAAADAAAAAUAAABWAAAALAAAAMkAAABiAQAAKQEAAH0BAAAEAAAA5QVhCuUFJwu0CCcLtAhhCigAAAAMAAAAAwAAAF8AAAA4AAAAAwAAADgAAAAAAAAAOAAAAAAAAAAAAQEABwAAAAAAAAAAAP8AAAAAAAAAAAAAAAAAJQAAAAwAAAADAAAAJgAAABwAAAAFAAAAAAAAAAQAAAAAAAAAAAD/ACUAAAAMAAAABQAAACUAAAAMAAAAAwAAABsAAAAQAAAAHwYAAMcKAAA2AAAAEAAAAP0GAADHCgAAJQAAAAwAAAAEAAAAJQAAAAwAAAAFAACAJQAAAAwAAAAEAAAAKAAAAAwAAAAFAAAAKAAAAAwAAAADAAAAVAAAAFQAAAD1AAAAZwEAAP8AAAB4AQAAAQAAAHB7lkC4h5ZALwcAAIMKAAABAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////UAAAAFIAAABTAAAAVAAAAFQAAAAAAQAAZwEAAAsBAAB4AQAAAQAAAHB7lkC4h5ZAggcAAIMKAAABAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////UAAAAEcAAABaAAAAVAAAAFQAAAAMAQAAZwEAABcBAAB4AQAAAQAAAHB7lkC4h5ZA3AcAAIMKAAABAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////UAAAAEQAAABaAAAAVAAAAFQAAAAYAQAAZwEAACIBAAB4AQAAAQAAAHB7lkC4h5ZANwgAAIMKAAABAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////UAAAAFAAAABTAAAAKAAAAAwAAAACAAAASwAAABAAAAAAAAAABQAAAA4AAAAUAAAAAAAAABAAAAAUAAAA” />
AAAAAAD//////////1QAAAAxADEALgA2ADwAAABEAAAAHgAAAEMAAAAbAAAAEAAAAH0BAADAAAAANgAAABAAAAClAQAAwAAAACgAAAAMAAAAAwAAACgAAAAMAAAAAgAAAFIAAABwAQAAAgAAAIj///8AAAAAAAAAAAAAAACQAQAAAAAAAAAAASJBAHIAaQBhAGwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAkAgAAAAA4/R4AJwAIANgDAAAAABgAAAAAANx2aXV2zOdSKAAFANgDAAAAAAAAAAAkAlgDoAIDAAAAEAAAACYACwAAAAAAiBGhAkgAoAJgAaACeLqiAkAEoAKIuqIClPgSAHgsN3e4+RIAFeEzd6MWaAD+////dy83dxIuN3cAAAAAAAAAAFCDowJ0+RIAoZOCAAAAJAIAAAAAkLqiApiBowKQuqICCIaYANj5EgAxxoIASL6iAki8jgBIvqICAAAAADiDowIEAAAAZCKPAAAAAADo+RIAhcSCAAIAAAAAAAAAGAAAAEi+ogLI+RIACpiCAAAAJAIAAAAAEAAAAGR2AAgAAAAAJQAAAAwAAAACAAAAGAAAAAwAAAAAAAAAXwAAADgAAAADAAAAOAAAAAAAAAA4AAAAAAAAAAABAQAFAAAAAAAAAAEBAQAAAAAAAAAAAAAAAAAlAAAADAAAAAMAAAAbAAAAEAAAAK8BAAA0CQAANgAAABAAAACvAQAATAkAABsAAAAQAAAA+gEAADQJAAA2AAAAEAAAAPoBAABMCQAAGwAAABAAAABGAgAANAkAADYAAAAQAAAARgIAAEwJAAAbAAAAEAAAAJICAAA0CQAANgAAABAAAACSAgAATAkAABsAAAAQAAAA3QIAADQJAAA2AAAAEAAAAN0CAABMCQAAGwAAABAAAAApAwAANAkAADYAAAAQAAAAKQMAAEwJAAAbAAAAEAAAAHUDAAA0CQAANgAAABAAAAB1AwAATAkAABsAAAAQAAAAwAMAADQJAAA2AAAAEAAAAMADAABMCQAAGwAAABAAAAAMBAAANAkAADYAAAAQAAAADAQAAEwJAAAbAAAAEAAAAFgEAAA0CQAANgAAABAAAABYBAAATAkAABsAAAAQAAAAowQAADQJAAA2AAAAEAAAAKMEAABMCQAAGwAAABAAAADvBAAANAkAADYAAAAQAAAA7wQAAEwJAAAbAAAAEAAAADsFAAA0CQAANgAAABAAAAA7BQAATAkAABsAAAAQAAAAhgUAADQJAAA2AAAAEAAAAIYFAABMCQAAGwAAABAAAADSBQAANAkAADYAAAAQAAAA0gUAAEwJAAAbAAAAEAAAAB4GAAA0CQAANgAAABAAAAAeBgAATAkAABsAAAAQAAAAaQYAADQJAAA2AAAAEAAAAGkGAABMCQAAGwAAABAAAAC1BgAANAkAADYAAAAQAAAAtQYAAEwJAAAbAAAAEAAAAAEHAAA0CQAANgAAABAAAAABBwAATAkAABsAAAAQAAAATQcAADQJAAA2AAAAEAAAAE0HAABMCQAAGwAAABAAAACYBwAANAkAADYAAAAQAAAAmAcAAEwJAAAbAAAAEAAAAOQHAAA0CQAANgAAABAAAADkBwAATAkAABsAAAAQAAAAMAgAADQJAAA2AAAAEAAAADAIAABMCQAAGwAAABAAAAB7CAAANAkAADYAAAAQAAAAewgAAEwJAAAbAAAAEAAAAMcIAAA0CQAANgAAABAAAADHCAAATAkAABsAAAAQAAAAEwkAADQJAAA2AAAAEAAAABMJAABMCQAAGwAAABAAAABeCQAANAkAADYAAAAQAAAAXgkAAEwJAAAbAAAAEAAAAKoJAAA0CQAANgAAABAAAACqCQAATAkAABsAAAAQAAAA9gkAADQJAAA2AAAAEAAAAPYJAABMCQAAGwAAABAAAABBCgAANAkAADYAAAAQAAAAQQoAAEwJAAAbAAAAEAAAAI0KAAA0CQAANgAAABAAAACNCgAATAkAABsAAAAQAAAA2QoAADQJAAA2AAAAEAAAANkKAABMCQAAGwAAABAAAAAkCwAANAkAADYAAAAQAAAAJAsAAEwJAAAbAAAAEAAAAHALAAA0CQAANgAAABAAAABwCwAATAkAABsAAAAQAAAAvAsAADQJAAA2AAAAEAAAALwLAABMCQAAGwAAABAAAAAHDAAANAkAADYAAAAQAAAABwwAAEwJAAAbAAAAEAAAAFMMAAA0CQAANgAAABAAAABTDAAATAkAABsAAAAQAAAAnwwAADQJAAA2AAAAEAAAAJ8MAABMCQAAGwAAABAAAADrDAAANAkAADYAAAAQAAAA6wwAAEwJAAAoAAAADAAAAAMAAABfAAAAOAAAAAMAAAA4AAAAAAAAADgAAAAAAAAAAAEBAAUAAAAAAAAAAQEBAAAAAAAAAAAAAAAAACUAAAAMAAAAAwAAAFQAAABkAAAAJwAAAEEBAABKAAAAUgEAAAEAAABwe5ZAuIeWQCgBAABmCQAABAAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1QAAAAxADMANQAwAEQAAABDAAAARAAAAEMAAAAbAAAAEAAAAK8BAAA0CQAANgAAABAAAACvAQAAYgkAAFQAAABkAAAAWgAAAEEBAAB9AAAAUgEAAAEAAABwe5ZAuIeWQKICAABmCQAABAAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1QAAAAxADMANQA1AEQAAABDAAAARAAAAEMAAAAbAAAAEAAAACkDAAA0CQAANgAAABAAAAApAwAAYgkAAFQAAABkAAAAjAAAAEEBAACvAAAAUgEAAAEAAABwe5ZAuIeWQBwEAABmCQAABAAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1QAAAAxADMANgAwAEQAAABDAAAARAAAAEMAAAAbAAAAEAAAAKMEAAA0CQAANgAAABAAAACjBAAAYgkAAFQAAABkAAAAvwAAAEEBAADiAAAAUgEAAAEAAABwe5ZAuIeWQJcFAABmCQAABAAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1QAAAAxADMANgA1AEQAAABDAAAARAAAAEMAAAAbAAAAEAAAAB4GAAA0CQAANgAAABAAAAAeBgAAYgkAAFQAAABkAAAA8QAAAEEBAAAUAQAAUgEAAAEAAABwe5ZAuIeWQBEHAABmCQAABAAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1QAAAAxADMANwAwAEQAAABDAAAARAAAAEMAAAAbAAAAEAAAAJgHAAA0CQAANgAAABAAAACYBwAAYgkAAFQAAABkAAAAJAEAAEEBAABHAQAAUgEAAAEAAABwe5ZAuIeWQIwIAABmCQAABAAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1QAAAAxADMANwA1AEQAAABDAAAARAAAAEMAAAAbAAAAEAAAABMJAAA0CQAANgAAABAAAAATCQAAYgkAAFQAAABkAAAAVgEAAEEBAAB5AQAAUgEAAAEAAABwe5ZAuIeWQAYKAABmCQAABAAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1QAAAAxADMAOAAwAEQAAABDAAAARAAAAEMAAAAbAAAAEAAAAI0KAAA0CQAANgAAABAAAACNCgAAYgkAAFQAAABkAAAAiAEAAEEBAACrAQAAUgEAAAEAAABwe5ZAuIeWQIALAABmCQAABAAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1QAAAAxADMAOAA1AEQAAABDAAAARAAAAEMAAAAbAAAAEAAAAAcMAAA0CQAANgAAABAAAAAHDAAAYgkAACgAAAAMAAAAAwAAACgAAAAMAAAAAgAAACYAAAAcAAAAAgAAAAAAAAAHAAAAAAAAAAAA/wAlAAAADAAAAAIAAAAmAAAAHAAAAAMAAAAAAAAABAAAAAAAAAAAAP8AJQAAAAwAAAADAAAAJQAAAAwAAAACAAAAGwAAABAAAACvAQAAEwgAADYAAAAQAAAA+gEAADEIAAA2AAAAEAAAAEYCAABIBwAANgAAABAAAACSAgAA4AUAADYAAAAQAAAA3QIAAKoFAAA2AAAAEAAAACkDAADZAwAANgAAABAAAAB1AwAAdQQAADYAAAAQAAAAwAMAAEoDAAA2AAAAEAAAAAwEAACXBQAANgAAABAAAABYBAAAEQYAADYAAAAQAAAAowQAACoGAAA2AAAAEAAAAO8EAAAuBQAANgAAABAAAAA7BQAASAUAADYAAAAQAAAAhgUAAAMGAAA2AAAAEAAAANIFAABzBgAANgAAABAAAAAeBgAA/QUAADYAAAAQAAAAaQYAAMAGAAA2AAAAEAAAALUGAAApCAAANgAAABAAAAABBwAAXAgAADYAAAAQAAAATQcAAP8GAAA2AAAAEAAAAJgHAACuBgAANgAAABAAAADkBwAA/AUAADYAAAAQAAAAMAgAAJUEAAA2AAAAEAAAAHsIAAADBQAANgAAABAAAADHCAAASgUAADYAAAAQAAAAEwkAAPMEAAA2AAAAEAAAAF4JAAA6BQAANgAAABAAAACqCQAAVAUAADYAAAAQAAAA9gkAAM8EAAA2AAAAEAAAAEEKAADgBAAANgAAABAAAACNCgAApgQAADYAAAAQAAAA2QoAADEEAAA2AAAAEAAAACQLAADAAwAANgAAABAAAABwCwAAxAMAADYAAAAQAAAAvAsAABgDAAA2AAAAEAAAAAcMAADkAgAANgAAABAAAABTDAAA/wEAADYAAAAQAAAAnwwAAM4BAAA2AAAAEAAAAOsMAACOAQAAJQAAAAwAAAAEAAAAJQAAAAwAAAAFAACAJQAAAAwAAAAEAAAAKAAAAAwAAAADAAAAKAAAAAwAAAACAAAAXwAAADgAAAACAAAAOAAAAAAAAAA4AAAAAAAAAAABAQAKAAAAAAAAAAEBAQAAAAAAAAAAAAAAAAAlAAAADAAAAAIAAAAmAAAAHAAAAAMAAAAAAAAABgAAAAAAAAABAQEAJQAAAAwAAAADAAAAJQAAAAwAAAACAAAAGwAAABAAAACqAQAAuQAAADYAAAAQAAAAqgEAADAJAAAbAAAAEAAAAKoBAAAwCQAANgAAABAAAADxDAAAMAkAABsAAAAQAAAA8QwAADAJAAA2AAAAEAAAAPEMAAC5AAAAGwAAABAAAACqAQAAuQAAADYAAAAQAAAA8QwAALkAAAAlAAAADAAAAAQAAAAlAAAADAAAAAUAAIAlAAAADAAAAAQAAAAoAAAADAAAAAMAAAAoAAAADAAAAAIAAABSAAAAcAEAAAIAAACI////AAAAAAAAAAAAAAAAkAEAAAAAAAAAAAEiQQByAGkAYQBsAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAJAJIAKACYAGgAicACADjAwAAEAAAAFT3EgAAAAAAePgSACgABQDjAwAA/v///3cvN3dYA6ACCAAAABAAAAD///8AAAAAAIgRoQJIAKACYAGgAni6ogJABKACXPoSAJz3EgAQAAAAwPgSABXhM3ejFmgA/v///3cvN3cSLjd3AAAAAAAAAACIhKMCqLqiAv///wAAAAAAAAAYAED9HgBvLIYAJAAAAD0ACgAAAAAAAAAYALBYHQAxxoIASL6iAgAAjgBIvqICJAAAAHCEowIEAAAAZCKPAAAAAAACAAAAAAAAABgAAAA4Io8A0PgSAAqYggAAACQCAAAAABAAAABkdgAIAAAAACUAAAAMAAAAAgAAABgAAAAMAAAAAAAAACYAAAAcAAAAAwAAAAAAAAAIAAAAAAAAAAEBAQAlAAAADAAAAAMAAAAlAAAADAAAAAUAAIAnAAAAGAAAAAUAAAAAAAAA////AAAAAAAlAAAADAAAAAUAAABMAAAAZAAAANgAAABiAQAAGQEAAHwBAABTBgAAYQoAAPMBAADHAAAAIQDwAAAAAAAAAAAAAACAPwAAAAAAAAAAAACAPwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAJQAAAAwAAAAFAACAKAAAAAwAAAAFAAAAVgAAACwAAADYAAAAYgEAABoBAAB9AQAABAAAAFMGYQpTBicLRQgnC0UIYQooAAAADAAAAAMAAABfAAAAOAAAAAMAAAA4AAAAAAAAADgAAAAAAAAAAAEBAAcAAAAAAAAAAAD/AAAAAAAAAAAAAAAAACUAAAAMAAAAAwAAACYAAAAcAAAABQAAAAAAAAAEAAAAAAAAAAAA/wAlAAAADAAAAAUAAAAlAAAADAAAAAMAAAAbAAAAEAAAAI0GAADHCgAANgAAABAAAABrBwAAxwoAACUAAAAMAAAABAAAACUAAAAMAAAABQAAgCUAAAAMAAAABAAAACgAAAAMAAAABQAAACgAAAAMAAAAAwAAAFQAAABUAAAABAEAAGcBAAAPAQAAeAEAAAEAAABwe5ZAuIeWQJ0HAACDCgAAAQAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1AAAABHAIA/WgAAAFQAAABUAAAAEQEAAGcBAAATAQAAeAEAAAEAAABwe5ZAuIeWQAMIAACDCgAAAQAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1AAAABJAAAAFwAAACgAAAAMAAAAAgAAAEsAAAAQAAAAAAAAAAUAAAAOAAAAFAAAAAAAAAAQAAAAFAAAAA==” /> AAQAAAAZwEAALkAAAA2AAAAEAAAAK0MAAC5AAAAJQAAAAwAAAAEAAAAJQAAAAwAAAAFAACAJQAAAAwAAAAEAAAAKAAAAAwAAAADAAAAKAAAAAwAAAACAAAAUgAAAHABAAACAAAAiP///wAAAAAAAAAAAAAAAJABAAAAAAAAAAABIkEAcgBpAGEAbAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAACQCSACgAmABoAInAAgAJQMAABAAAABU9xIAAAAAAHj4EgAoAAUAJQMAAP7///93Lzd3WAOgAggAAAAQAAAA////AAAAAACIEaECSACgAmABoAJ4uqICQASgAlz6EgCc9xIAEAAAAMD4EgAV4TN3oxZoAP7///93Lzd3Ei43dwAAAAAAAAAAiISjAqi6ogL///8AAAAAAAAAGABA/R4AbyyGACQAAAA9AAoAAAAAAAAAGADQWB0AMcaCAEi+ogIAAI4ASL6iAiQAAABwhKMCBAAAAGQijwAAAAAAAgAAAAAAAAAYAAAAOCKPAND4EgAKmIIAAAAkAgAAAAAQAAAAZHYACAAAAAAlAAAADAAAAAIAAAAYAAAADAAAAAAAAAAmAAAAHAAAAAMAAAAAAAAACAAAAAAAAAABAQEAJQAAAAwAAAADAAAAJQAAAAwAAAAFAACAJwAAABgAAAAFAAAAAAAAAP///wAAAAAAJQAAAAwAAAAFAAAATAAAAGQAAADJAAAAYQEAABcBAAB7AQAA4QUAAGAKAABRAgAAxwAAACEA8AAAAAAAAAAAAAAAgD8AAAAAAAAAAAAAgD8AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAACUAAAAMAAAABQAAgCgAAAAMAAAABQAAAFYAAAAsAAAAyQAAAGEBAAAYAQAAfAEAAAQAAADhBWAK4QUmCzEIJgsxCGAKKAAAAAwAAAADAAAAXwAAADgAAAADAAAAOAAAAAAAAAA4AAAAAAAAAAABAQAHAAAAAAAAAAAA/wAAAAAAAAAAAAAAAAAlAAAADAAAAAMAAAAmAAAAHAAAAAUAAAAAAAAABAAAAAAAAAAAAP8AJQAAAAwAAAAFAAAAJQAAAAwAAAADAAAAGwAAABAAAAAbBgAAxgoAADYAAAAQAAAA+QYAAMYKAAAlAAAADAAAAAQAAAAlAAAADAAAAAUAAIAlAAAADAAAAAQAAAAoAAAADAAAAAUAAAAoAAAADAAAAAMAAABUAAAAVAAAAPQAAABmAQAA/wAAAHcBAAABAAAAg4uWQCMzlkAqBwAAggoAAAEAAABMAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA//////////9QAAAAQwAAAFoAAABUAAAAVAAAAAEBAABmAQAAAwEAAHcBAAABAAAAg4uWQCMzlkCIBwAAggoAAAEAAABMAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA//////////9QAAAASQAAABcAAABUAAAAVAAAAAUBAABmAQAAEQEAAHcBAAABAAAAg4uWQCMzlkCkBwAAggoAAAEAAABMAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA//////////9QAAAATQAAAGIAAAAoAAAADAAAAAIAAABLAAAAEAAAAAAAAAAFAAAADgAAABQAAAAAAAAAEAAAABQAAAA=” />
GwAAABAAAABNBwAANAkAADYAAAAQAAAATQcAAEwJAAAbAAAAEAAAAJgHAAA0CQAANgAAABAAAACYBwAATAkAABsAAAAQAAAA5AcAADQJAAA2AAAAEAAAAOQHAABMCQAAGwAAABAAAAAwCAAANAkAADYAAAAQAAAAMAgAAEwJAAAbAAAAEAAAAHsIAAA0CQAANgAAABAAAAB7CAAATAkAABsAAAAQAAAAxwgAADQJAAA2AAAAEAAAAMcIAABMCQAAGwAAABAAAAATCQAANAkAADYAAAAQAAAAEwkAAEwJAAAbAAAAEAAAAF4JAAA0CQAANgAAABAAAABeCQAATAkAABsAAAAQAAAAqgkAADQJAAA2AAAAEAAAAKoJAABMCQAAGwAAABAAAAD2CQAANAkAADYAAAAQAAAA9gkAAEwJAAAbAAAAEAAAAEEKAAA0CQAANgAAABAAAABBCgAATAkAABsAAAAQAAAAjQoAADQJAAA2AAAAEAAAAI0KAABMCQAAGwAAABAAAADZCgAANAkAADYAAAAQAAAA2QoAAEwJAAAbAAAAEAAAACQLAAA0CQAANgAAABAAAAAkCwAATAkAABsAAAAQAAAAcAsAADQJAAA2AAAAEAAAAHALAABMCQAAGwAAABAAAAC8CwAANAkAADYAAAAQAAAAvAsAAEwJAAAbAAAAEAAAAAcMAAA0CQAANgAAABAAAAAHDAAATAkAABsAAAAQAAAAUwwAADQJAAA2AAAAEAAAAFMMAABMCQAAGwAAABAAAACfDAAANAkAADYAAAAQAAAAnwwAAEwJAAAbAAAAEAAAAOsMAAA0CQAANgAAABAAAADrDAAATAkAACgAAAAMAAAAAwAAAF8AAAA4AAAAAwAAADgAAAAAAAAAOAAAAAAAAAAAAQEABQAAAAAAAAABAQEAAAAAAAAAAAAAAAAAJQAAAAwAAAADAAAAVAAAAGQAAAAnAAAAQQEAAEoAAABSAQAAAQAAAHB7lkC4h5ZAKAEAAGYJAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAADEAMwA1ADAARAAAAEMAAABEAAAAQwAAABsAAAAQAAAArwEAADQJAAA2AAAAEAAAAK8BAABiCQAAVAAAAGQAAABaAAAAQQEAAH0AAABSAQAAAQAAAHB7lkC4h5ZAogIAAGYJAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAADEAMwA1ADUARAAAAEMAAABEAAAAQwAAABsAAAAQAAAAKQMAADQJAAA2AAAAEAAAACkDAABiCQAAVAAAAGQAAACMAAAAQQEAAK8AAABSAQAAAQAAAHB7lkC4h5ZAHAQAAGYJAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAADEAMwA2ADAARAAAAEMAAABEAAAAQwAAABsAAAAQAAAAowQAADQJAAA2AAAAEAAAAKMEAABiCQAAVAAAAGQAAAC/AAAAQQEAAOIAAABSAQAAAQAAAHB7lkC4h5ZAlwUAAGYJAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAADEAMwA2ADUARAAAAEMAAABEAAAAQwAAABsAAAAQAAAAHgYAADQJAAA2AAAAEAAAAB4GAABiCQAAVAAAAGQAAADxAAAAQQEAABQBAABSAQAAAQAAAHB7lkC4h5ZAEQcAAGYJAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAADEAMwA3ADAARAAAAEMAAABEAAAAQwAAABsAAAAQAAAAmAcAADQJAAA2AAAAEAAAAJgHAABiCQAAVAAAAGQAAAAkAQAAQQEAAEcBAABSAQAAAQAAAHB7lkC4h5ZAjAgAAGYJAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAADEAMwA3ADUARAAAAEMAAABEAAAAQwAAABsAAAAQAAAAEwkAADQJAAA2AAAAEAAAABMJAABiCQAAVAAAAGQAAABWAQAAQQEAAHkBAABSAQAAAQAAAHB7lkC4h5ZABgoAAGYJAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAADEAMwA4ADAARAAAAEMAAABEAAAAQwAAABsAAAAQAAAAjQoAADQJAAA2AAAAEAAAAI0KAABiCQAAVAAAAGQAAACIAQAAQQEAAKsBAABSAQAAAQAAAHB7lkC4h5ZAgAsAAGYJAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAADEAMwA4ADUARAAAAEMAAABEAAAAQwAAABsAAAAQAAAABwwAADQJAAA2AAAAEAAAAAcMAABiCQAAKAAAAAwAAAADAAAAKAAAAAwAAAACAAAAJgAAABwAAAACAAAAAAAAAAcAAAAAAAAAAAD/ACUAAAAMAAAAAgAAACYAAAAcAAAAAwAAAAAAAAAEAAAAAAAAAAAA/wAlAAAADAAAAAMAAAAlAAAADAAAAAIAAAAbAAAAEAAAAK8BAACXAwAANgAAABAAAAD6AQAAFAMAADYAAAAQAAAARgIAAP8AAAA2AAAAEAAAAJICAAApAgAANgAAABAAAADdAgAAIwIAADYAAAAQAAAAKQMAAIwCAAA2AAAAEAAAAHUDAAAPBAAANgAAABAAAADAAwAAVQgAADYAAAAQAAAADAQAAMMGAAA2AAAAEAAAAFgEAABEBgAANgAAABAAAACjBAAAzgUAADYAAAAQAAAA7wQAACUHAAA2AAAAEAAAADsFAADeBwAANgAAABAAAACGBQAA1AYAADYAAAAQAAAA0gUAAPsFAAA2AAAAEAAAAB4GAAAHBgAANgAAABAAAABpBgAAegYAADYAAAAQAAAAtQYAAB0GAAA2AAAAEAAAAAEHAAC2BQAANgAAABAAAABNBwAAtAUAADYAAAAQAAAAmAcAAC8GAAA2AAAAEAAAAOQHAABkBgAANgAAABAAAAAwCAAATAYAADYAAAAQAAAAewgAAM0GAAA2AAAAEAAAAMcIAAAIBgAANgAAABAAAAATCQAAawUAADYAAAAQAAAAXgkAACkFAAA2AAAAEAAAAKoJAADpBQAANgAAABAAAAD2CQAAOgYAADYAAAAQAAAAQQoAAMkEAAA2AAAAEAAAAI0KAACcBQAANgAAABAAAADZCgAANwUAADYAAAAQAAAAJAsAAKwFAAA2AAAAEAAAAHALAABLBgAAJQAAAAwAAAAEAAAAJQAAAAwAAAAFAACAJQAAAAwAAAAEAAAAKAAAAAwAAAADAAAAKAAAAAwAAAACAAAAXwAAADgAAAACAAAAOAAAAAAAAAA4AAAAAAAAAAABAQAKAAAAAAAAAAEBAQAAAAAAAAAAAAAAAAAlAAAADAAAAAIAAAAmAAAAHAAAAAMAAAAAAAAABgAAAAAAAAABAQEAJQAAAAwAAAADAAAAJQAAAAwAAAACAAAAGwAAABAAAACqAQAAuQAAADYAAAAQAAAAqgEAADAJAAAbAAAAEAAAAKoBAAAwCQAANgAAABAAAADxDAAAMAkAABsAAAAQAAAA8QwAADAJAAA2AAAAEAAAAPEMAAC5AAAAGwAAABAAAACqAQAAuQAAADYAAAAQAAAA8QwAALkAAAAlAAAADAAAAAQAAAAlAAAADAAAAAUAAIAlAAAADAAAAAQAAAAoAAAADAAAAAMAAAAoAAAADAAAAAIAAABSAAAAcAEAAAIAAACI////AAAAAAAAAAAAAAAAkAEAAAAAAAAAAAEiQQByAGkAYQBsAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAJAJIAKACYAGgAicACACHAwAAEAAAAFT3EgAAAAAAePgSACgABQCHAwAA/v///3cvN3dYA6ACCAAAABAAAAD///8AAAAAAOgRoQJIAKACYAGgAni6ogJABKACXPoSAJz3EgAQAAAAwPgSABXhM3ejFmgA/v///3cvN3cSLjd3AAAAAAAAAACIhKMCqLqiAv///wAAAAAAAAAYAED9HgBvLIYAJAAAAD0ACgAAAAAAAAAYANBYHQAxxoIASL6iAgAAjgBIvqICJAAAAHCEowIEAAAAZCKPAAAAAAACAAAAAAAAABgAAAA4Io8A0PgSAAqYggAAACQCAAAAABAAAABkdgAIAAAAACUAAAAMAAAAAgAAABgAAAAMAAAAAAAAACYAAAAcAAAAAwAAAAAAAAAIAAAAAAAAAAEBAQAlAAAADAAAAAMAAAAlAAAADAAAAAUAAIAnAAAAGAAAAAUAAAAAAAAA////AAAAAAAlAAAADAAAAAUAAABMAAAAZAAAANEAAABiAQAAIAEAAHwBAAAdBgAAYQoAAF8CAADHAAAAIQDwAAAAAAAAAAAAAACAPwAAAAAAAAAAAACAPwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAJQAAAAwAAAAFAACAKAAAAAwAAAAFAAAAVgAAACwAAADRAAAAYgEAACEBAAB9AQAABAAAAB0GYQodBicLewgnC3sIYQooAAAADAAAAAMAAABfAAAAOAAAAAMAAAA4AAAAAAAAADgAAAAAAAAAAAEBAAcAAAAAAAAAAAD/AAAAAAAAAAAAAAAAACUAAAAMAAAAAwAAACYAAAAcAAAABQAAAAAAAAAEAAAAAAAAAAAA/wAlAAAADAAAAAUAAAAlAAAADAAAAAMAAAAbAAAAEAAAAFcGAADHCgAANgAAABAAAAA1BwAAxwoAACUAAAAMAAAABAAAACUAAAAMAAAABQAAgCUAAAAMAAAABAAAACgAAAAMAAAABQAAACgAAAAMAAAAAwAAAFQAAABUAAAA/QAAAGcBAAAHAQAAeAEAAAEAAABwe5ZAuIeWQGcHAACDCgAAAQAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1AAAABQAAAAUwAAAFQAAABUAAAACAEAAGcBAAASAQAAeAEAAAEAAABwe5ZAuIeWQLoHAACDCgAAAQAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1AAAABSAAAAUwAAAFQAAABUAAAAEwEAAGcBAAAcAQAAeAEAAAEAAABwe5ZAuIeWQA0IAACDCgAAAQAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1AAAAAyAAAARAAAACgAAAAMAAAAAgAAAEsAAAAQAAAAAAAAAAUAAAAOAAAAFAAAAAAAAAAQAAAAFAAAAA==” />
YA6ACOLuiAhAAAAC5AAAAAAAAAIgRoQJIAKACYAGgAji7ogJABKACTPkSAJz4EgAAACQCwPkSABXhM3ejFmgA/v///3cvN3cSLjd3AAAAAAAAAAC4v6ICUN8AAAAAAAB8+RIAbD+DAJh8jgD/////MAkAALcDhQA4u6ICMcaCAEi+ogJIvI4ASL6iAgAAAACgv6ICBAAAAGQijwAAAAAA8PkSAIXEggACAAAAAAAAABgAAABIvqIC0PkSAAqYggAAACQCAAAAABAAAABkdgAIAAAAACUAAAAMAAAAAgAAABgAAAAMAAAAAAAAAF8AAAA4AAAAAwAAADgAAAAAAAAAOAAAAAAAAAAAAQEABQAAAAAAAAABAQEAAAAAAAAAAAAAAAAAJQAAAAwAAAADAAAAVAAAAGQAAAAUAAAALQEAAC8AAAA+AQAAAQAAAHB7lkC4h5ZAmQAAANAIAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAAC0AMgAuADAAJgAAAEQAAAAeAAAAQwAAABsAAAAQAAAAfQEAACcJAAA2AAAAEAAAAKUBAAAnCQAAVAAAAGQAAAAUAAAA/QAAAC8AAAAOAQAAAQAAAHB7lkC4h5ZAmQAAAGoHAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAAC0AMQAuADYAJgAAAEQAAAAeAAAAQwAAABsAAAAQAAAAfQEAAMEHAAA2AAAAEAAAAKUBAADBBwAAVAAAAGQAAAAUAAAAzQAAAC8AAADeAAAAAQAAAHB7lkC4h5ZAmQAAAAMGAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAAC0AMQAuADIAJgAAAEQAAAAeAAAAQwAAABsAAAAQAAAAfQEAAFoGAAA2AAAAEAAAAKUBAABaBgAAVAAAAGQAAAAUAAAAnQAAAC8AAACuAAAAAQAAAHB7lkC4h5ZAmQAAAJ0EAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAAC0AMAAuADgAJgAAAEQAAAAeAAAAQwAAABsAAAAQAAAAfQEAAPQEAAA2AAAAEAAAAKUBAAD0BAAAVAAAAGQAAAAUAAAAbgAAAC8AAAB/AAAAAQAAAHB7lkC4h5ZAmQAAADYDAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAAC0AMAAuADQAJgAAAEQAAAAeAAAAQwAAABsAAAAQAAAAfQEAAI0DAAA2AAAAEAAAAKUBAACNAwAAVAAAAGAAAAAZAAAAPgAAAC4AAABPAAAAAQAAAHB7lkC4h5ZAvwAAAM8BAAADAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAADAALgAwAAAARAAAAB4AAABDAAAAGwAAABAAAAB9AQAAJgIAADYAAAAQAAAApQEAACYCAABUAAAAYAAAABkAAAAOAAAALgAAAB8AAAABAAAAcHuWQLiHlkC/AAAAaQAAAAMAAABMAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA//////////9UAAAAMAAuADQAAABEAAAAHgAAAEMAAAAbAAAAEAAAAH0BAADAAAAANgAAABAAAAClAQAAwAAAACgAAAAMAAAAAwAAACgAAAAMAAAAAgAAAFIAAABwAQAAAgAAAIj///8AAAAAAAAAAAAAAACQAQAAAAAAAAAAASJBAHIAaQBhAGwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAkAgAAAAA4/R4AJQAFAPkFAAAAABgAAAAAANx2aXV2zOdSJgAdAPkFAAAAAAAAAAAkAlgDoAIBAAAAEAAAACQACAAAAAAAiBGhAkgAoAJgAaACOLuiAkAEoAJwuqIClPgSAHgsN3e4+RIAFeEzd6MWaAD+////dy83dxIuN3cAAAAAAAAAAFDUowJ0+RIAoZOCAAAAJAIAAAAAeLqiApjSowJ4uqICCIaYANj5EgAxxoIASL6iAki8jgBIvqICAAAAADjUowIEAAAAZCKPAAAAAADo+RIAhcSCAAIAAAAAAAAAGAAAAEi+ogLI+RIACpiCAAAAJAIAAAAAEAAAAGR2AAgAAAAAJQAAAAwAAAACAAAAGAAAAAwAAAAAAAAAXwAAADgAAAADAAAAOAAAAAAAAAA4AAAAAAAAAAABAQAFAAAAAAAAAAEBAQAAAAAAAAAAAAAAAAAlAAAADAAAAAMAAAAbAAAAEAAAAK8BAAA0CQAANgAAABAAAACvAQAATAkAABsAAAAQAAAA+gEAADQJAAA2AAAAEAAAAPoBAABMCQAAGwAAABAAAABGAgAANAkAADYAAAAQAAAARgIAAEwJAAAbAAAAEAAAAJICAAA0CQAANgAAABAAAACSAgAATAkAABsAAAAQAAAA3QIAADQJAAA2AAAAEAAAAN0CAABMCQAAGwAAABAAAAApAwAANAkAADYAAAAQAAAAKQMAAEwJAAAbAAAAEAAAAHUDAAA0CQAANgAAABAAAAB1AwAATAkAABsAAAAQAAAAwAMAADQJAAA2AAAAEAAAAMADAABMCQAAGwAAABAAAAAMBAAANAkAADYAAAAQAAAADAQAAEwJAAAbAAAAEAAAAFgEAAA0CQAANgAAABAAAABYBAAATAkAABsAAAAQAAAAowQAADQJAAA2AAAAEAAAAKMEAABMCQAAGwAAABAAAADvBAAANAkAADYAAAAQAAAA7wQAAEwJAAAbAAAAEAAAADsFAAA0CQAANgAAABAAAAA7BQAATAkAABsAAAAQAAAAhgUAADQJAAA2AAAAEAAAAIYFAABMCQAAGwAAABAAAADSBQAANAkAADYAAAAQAAAA0gUAAEwJAAAbAAAAEAAAAB4GAAA0CQAANgAAABAAAAAeBgAATAkAABsAAAAQAAAAaQYAADQJAAA2AAAAEAAAAGkGAABMCQAAGwAAABAAAAC1BgAANAkAADYAAAAQAAAAtQYAAEwJAAAbAAAAEAAAAAEHAAA0CQAANgAAABAAAAABBwAATAkAABsAAAAQAAAATQcAADQJAAA2AAAAEAAAAE0HAABMCQAAGwAAABAAAACYBwAANAkAADYAAAAQAAAAmAcAAEwJAAAbAAAAEAAAAOQHAAA0CQAANgAAABAAAADkBwAATAkAABsAAAAQAAAAMAgAADQJAAA2AAAAEAAAADAIAABMCQAAGwAAABAAAAB7CAAANAkAADYAAAAQAAAAewgAAEwJAAAbAAAAEAAAAMcIAAA0CQAANgAAABAAAADHCAAATAkAABsAAAAQAAAAEwkAADQJAAA2AAAAEAAAABMJAABMCQAAGwAAABAAAABeCQAANAkAADYAAAAQAAAAXgkAAEwJAAAbAAAAEAAAAKoJAAA0CQAANgAAABAAAACqCQAATAkAABsAAAAQAAAA9gkAADQJAAA2AAAAEAAAAPYJAABMCQAAGwAAABAAAABBCgAANAkAADYAAAAQAAAAQQoAAEwJAAAbAAAAEAAAAI0KAAA0CQAANgAAABAAAACNCgAATAkAABsAAAAQAAAA2QoAADQJAAA2AAAAEAAAANkKAABMCQAAGwAAABAAAAAkCwAANAkAADYAAAAQAAAAJAsAAEwJAAAbAAAAEAAAAHALAAA0CQAANgAAABAAAABwCwAATAkAABsAAAAQAAAAvAsAADQJAAA2AAAAEAAAALwLAABMCQAAGwAAABAAAAAHDAAANAkAADYAAAAQAAAABwwAAEwJAAAbAAAAEAAAAFMMAAA0CQAANgAAABAAAABTDAAATAkAABsAAAAQAAAAnwwAADQJAAA2AAAAEAAAAJ8MAABMCQAAGwAAABAAAADrDAAANAkAADYAAAAQAAAA6wwAAEwJAAAoAAAADAAAAAMAAABfAAAAOAAAAAMAAAA4AAAAAAAAADgAAAAAAAAAAAEBAAUAAAAAAAAAAQEBAAAAAAAAAAAAAAAAACUAAAAMAAAAAwAAAFQAAABkAAAAJwAAAEEBAABKAAAAUgEAAAEAAABwe5ZAuIeWQCgBAABmCQAABAAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1QAAAAxADMANQAwAEQAAABDAAAARAAAAEMAAAAbAAAAEAAAAK8BAAA0CQAANgAAABAAAACvAQAAYgkAAFQAAABkAAAAWgAAAEEBAAB9AAAAUgEAAAEAAABwe5ZAuIeWQKICAABmCQAABAAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1QAAAAxADMANQA1AEQAAABDAAAARAAAAEMAAAAbAAAAEAAAACkDAAA0CQAANgAAABAAAAApAwAAYgkAAFQAAABkAAAAjAAAAEEBAACvAAAAUgEAAAEAAABwe5ZAuIeWQBwEAABmCQAABAAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1QAAAAxADMANgAwAEQAAABDAAAARAAAAEMAAAAbAAAAEAAAAKMEAAA0CQAANgAAABAAAACjBAAAYgkAAFQAAABkAAAAvwAAAEEBAADiAAAAUgEAAAEAAABwe5ZAuIeWQJcFAABmCQAABAAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1QAAAAxADMANgA1AEQAAABDAAAARAAAAEMAAAAbAAAAEAAAAB4GAAA0CQAANgAAABAAAAAeBgAAYgkAAFQAAABkAAAA8QAAAEEBAAAUAQAAUgEAAAEAAABwe5ZAuIeWQBEHAABmCQAABAAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1QAAAAxADMANwAwAEQAAABDAAAARAAAAEMAAAAbAAAAEAAAAJgHAAA0CQAANgAAABAAAACYBwAAYgkAAFQAAABkAAAAJAEAAEEBAABHAQAAUgEAAAEAAABwe5ZAuIeWQIwIAABmCQAABAAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1QAAAAxADMANwA1AEQAAABDAAAARAAAAEMAAAAbAAAAEAAAABMJAAA0CQAANgAAABAAAAATCQAAYgkAAFQAAABkAAAAVgEAAEEBAAB5AQAAUgEAAAEAAABwe5ZAuIeWQAYKAABmCQAABAAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1QAAAAxADMAOAAwAEQAAABDAAAARAAAAEMAAAAbAAAAEAAAAI0KAAA0CQAANgAAABAAAACNCgAAYgkAAFQAAABkAAAAiAEAAEEBAACrAQAAUgEAAAEAAABwe5ZAuIeWQIALAABmCQAABAAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1QAAAAxADMAOAA1AEQAAABDAAAARAAAAEMAAAAbAAAAEAAAAAcMAAA0CQAANgAAABAAAAAHDAAAYgkAACgAAAAMAAAAAwAAACgAAAAMAAAAAgAAACYAAAAcAAAAAgAAAAAAAAAHAAAAAAAAAAAA/wAlAAAADAAAAAIAAAAmAAAAHAAAAAMAAAAAAAAABAAAAAAAAAAAAP8AJQAAAAwAAAADAAAAJQAAAAwAAAACAAAAGwAAABAAAACvAQAAdwUAADYAAAAQAAAA+gEAAMcFAAA2AAAAEAAAAEYCAABxBgAANgAAABAAAACSAgAAXggAADYAAAAQAAAA3QIAAFYIAAA2AAAAEAAAACkDAAAHCAAANgAAABAAAAB1AwAAnAcAADYAAAAQAAAAwAMAAEMHAAA2AAAAEAAAAAwEAABiBAAANgAAABAAAABYBAAAiQMAADYAAAAQAAAAowQAAPsCAAA2AAAAEAAAAO8EAAD9AQAANgAAABAAAAA7BQAA+wEAADYAAAAQAAAAhgUAAPQBAAA2AAAAEAAAANIFAAAbBAAANgAAABAAAAAeBgAA+wMAADYAAAAQAAAAaQYAAMADAAA2AAAAEAAAALUGAADDAwAANgAAABAAAAABBwAAOQQAADYAAAAQAAAATQcAALQDAAA2AAAAEAAAAJgHAADYAgAANgAAABAAAADkBwAAgAIAADYAAAAQAAAAMAgAAGICAAA2AAAAEAAAAHsIAADeAgAANgAAABAAAADHCAAAcQIAADYAAAAQAAAAEwkAANICAAA2AAAAEAAAAF4JAABtAwAANgAAABAAAACqCQAAWgMAADYAAAAQAAAA9gkAAOMCAAA2AAAAEAAAAEEKAABzBAAANgAAABAAAACNCgAAdQMAADYAAAAQAAAA2QoAAD0DAAA2AAAAEAAAACQLAABHAwAANgAAABAAAABwCwAAIwMAACUAAAAMAAAABAAAACUAAAAMAAAABQAAgCUAAAAMAAAABAAAACgAAAAMAAAAAwAAACgAAAAMAAAAAgAAAF8AAAA4AAAAAgAAADgAAAAAAAAAOAAAAAAAAAAAAQEACgAAAAAAAAABAQEAAAAAAAAAAAAAAAAAJQAAAAwAAAACAAAAJgAAABwAAAADAAAAAAAAAAYAAAAAAAAAAQEBACUAAAAMAAAAAwAAACUAAAAMAAAAAgAAABsAAAAQAAAAqgEAALkAAAA2AAAAEAAAAKoBAAAwCQAAGwAAABAAAACqAQAAMAkAADYAAAAQAAAA8QwAADAJAAAbAAAAEAAAAPEMAAAwCQAANgAAABAAAADxDAAAuQAAABsAAAAQAAAAqgEAALkAAAA2AAAAEAAAAPEMAAC5AAAAJQAAAAwAAAAEAAAAJQAAAAwAAAAFAACAJQAAAAwAAAAEAAAAKAAAAAwAAAADAAAAKAAAAAwAAAACAAAAUgAAAHABAAACAAAAiP///wAAAAAAAAAAAAAAAJABAAAAAAAAAAABIkEAcgBpAGEAbAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAACQCSACgAmABoAIlAAUABAYAABAAAABU9xIAAAAAAHj4EgAmAB0ABAYAAP7///93Lzd3WAOgAggAAAAQAAAA////AAAAAACIEaECSACgAmABoAI4u6ICQASgAlz6EgCc9xIAEAAAAMD4EgAV4TN3oxZoAP7///93Lzd3Ei43dwAAAAAAAAAAiNWjApC6ogL///8AAAAAAAAAGABA/R4AbyyGACQAAAA9AAoAAAAAAAAAGADQWB0AMcaCAEi+ogIAAI4ASL6iAiQAAABw1aMCBAAAAGQijwAAAAAAAgAAAAAAAAAYAAAAOCKPAND4EgAKmIIAAAAkAgAAAAAQAAAAZHYACAAAAAAlAAAADAAAAAIAAAAYAAAADAAAAAAAAAAmAAAAHAAAAAMAAAAAAAAACAAAAAAAAAABAQEAJQAAAAwAAAADAAAAJQAAAAwAAAAFAACAJwAAABgAAAAFAAAAAAAAAP///wAAAAAAJQAAAAwAAAAFAAAATAAAAGQAAADRAAAAYgEAACABAAB8AQAAHQYAAGEKAABfAgAAxwAAACEA8AAAAAAAAAAAAAAAgD8AAAAAAAAAAAAAgD8AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAACUAAAAMAAAABQAAgCgAAAAMAAAABQAAAFYAAAAsAAAA0QAAAGIBAAAhAQAAfQEAAAQAAAAdBmEKHQYnC3sIJwt7CGEKKAAAAAwAAAADAAAAXwAAADgAAAADAAAAOAAAAAAAAAA4AAAAAAAAAAABAQAHAAAAAAAAAAAA/wAAAAAAAAAAAAAAAAAlAAAADAAAAAMAAAAmAAAAHAAAAAUAAAAAAAAABAAAAAAAAAAAAP8AJQAAAAwAAAAFAAAAJQAAAAwAAAADAAAAGwAAABAAAABXBgAAxwoAADYAAAAQAAAANQcAAMcKAAAlAAAADAAAAAQAAAAlAAAADAAAAAUAAIAlAAAADAAAAAQAAAAoAAAADAAAAAUAAAAoAAAADAAAAAMAAABUAAAAVAAAAP0AAABnAQAABwEAAHgBAAABAAAAcHuWQLiHlkBnBwAAgwoAAAEAAABMAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA//////////9QAAAAUAAAAFMAAABUAAAAVAAAAAgBAABnAQAAEgEAAHgBAAABAAAAcHuWQLiHlkC6BwAAgwoAAAEAAABMAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA//////////
9QAAAAUgAAAFMAAABUAAAAVAAAABMBAABnAQAAHAEAAHgBAAABAAAAcHuWQLiHlkANCAAAgwoAAAEAAABMAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA//////////9QAAAANAAAAEQAAAAoAAAADAAAAAIAAABLAAAAEAAAAAAAAAAFAAAADgAAABQAAAAAAAAAEAAAABQAAAA=” />
AAAAGQAAADxAAAAQQEAABQBAABSAQAAAQAAAHB7lkC4h5ZAEQcAAGYJAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAADEAMwA3ADAARAAAAEMAAABEAAAAQwAAABsAAAAQAAAAmAcAADQJAAA2AAAAEAAAAJgHAABiCQAAVAAAAGQAAAAkAQAAQQEAAEcBAABSAQAAAQAAAHB7lkC4h5ZAjAgAAGYJAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAADEAMwA3ADUARAAAAEMAAABEAAAAQwAAABsAAAAQAAAAEwkAADQJAAA2AAAAEAAAABMJAABiCQAAVAAAAGQAAABWAQAAQQEAAHkBAABSAQAAAQAAAHB7lkC4h5ZABgoAAGYJAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAADEAMwA4ADAARAAAAEMAAABEAAAAQwAAABsAAAAQAAAAjQoAADQJAAA2AAAAEAAAAI0KAABiCQAAVAAAAGQAAACIAQAAQQEAAKsBAABSAQAAAQAAAHB7lkC4h5ZAgAsAAGYJAAAEAAAATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP//////////VAAAADEAMwA4ADUARAAAAEMAAABEAAAAQwAAABsAAAAQAAAABwwAADQJAAA2AAAAEAAAAAcMAABiCQAAKAAAAAwAAAADAAAAKAAAAAwAAAACAAAAJgAAABwAAAACAAAAAAAAAAcAAAAAAAAAAAD/ACUAAAAMAAAAAgAAACYAAAAcAAAAAwAAAAAAAAAEAAAAAAAAAAAA/wAlAAAADAAAAAMAAAAlAAAADAAAAAIAAAAbAAAAEAAAAK8BAABLAgAANgAAABAAAAD6AQAAQAIAADYAAAAQAAAARgIAANABAAA2AAAAEAAAAJICAACKAgAANgAAABAAAADdAgAA6AAAADYAAAAQAAAAKQMAAP4BAAA2AAAAEAAAAHUDAACeAgAANgAAABAAAADAAwAAKgQAADYAAAAQAAAADAQAACgEAAA2AAAAEAAAAFgEAACfAQAANgAAABAAAACjBAAApQIAADYAAAAQAAAA7wQAAK4CAAA2AAAAEAAAADsFAAA5BAAANgAAABAAAACGBQAAMAQAADYAAAAQAAAA0gUAAJ0GAAA2AAAAEAAAAB4GAACfBgAANgAAABAAAABpBgAA5wcAADYAAAAQAAAAtQYAAMcHAAA2AAAAEAAAAAEHAADBCAAANgAAABAAAABNBwAAoAgAADYAAAAQAAAAmAcAAFMIAAA2AAAAEAAAAOQHAAD4CAAANgAAABAAAAAwCAAANAcAADYAAAAQAAAAewgAAM8HAAA2AAAAEAAAAMcIAABjCAAANgAAABAAAAATCQAAUwcAADYAAAAQAAAAXgkAAH8HAAA2AAAAEAAAAKoJAAAcBwAANgAAABAAAAD2CQAALwcAADYAAAAQAAAAQQoAAOoHAAA2AAAAEAAAAI0KAAD3BgAANgAAABAAAADZCgAAEAgAADYAAAAQAAAAJAsAACUIAAA2AAAAEAAAAHALAACKCAAAJQAAAAwAAAAEAAAAJQAAAAwAAAAFAACAJQAAAAwAAAAEAAAAKAAAAAwAAAADAAAAKAAAAAwAAAACAAAAXwAAADgAAAACAAAAOAAAAAAAAAA4AAAAAAAAAAABAQAKAAAAAAAAAAEBAQAAAAAAAAAAAAAAAAAlAAAADAAAAAIAAAAmAAAAHAAAAAMAAAAAAAAABgAAAAAAAAABAQEAJQAAAAwAAAADAAAAJQAAAAwAAAACAAAAGwAAABAAAACqAQAAuQAAADYAAAAQAAAAqgEAADAJAAAbAAAAEAAAAKoBAAAwCQAANgAAABAAAADxDAAAMAkAABsAAAAQAAAA8QwAADAJAAA2AAAAEAAAAPEMAAC5AAAAGwAAABAAAACqAQAAuQAAADYAAAAQAAAA8QwAALkAAAAlAAAADAAAAAQAAAAlAAAADAAAAAUAAIAlAAAADAAAAAQAAAAoAAAADAAAAAMAAAAoAAAADAAAAAIAAABSAAAAcAEAAAIAAACI////AAAAAAAAAAAAAAAAkAEAAAAAAAAAAAEiQQByAGkAYQBsAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAJAJIAKACYAGgAiYABQAFCAAAEAAAAFT3EgAAAAAAePgSACcACAAFCAAA/v///3cvN3dYA6ACCAAAABAAAAD///8AAAAAAIgRoQJIAKACYAGgApC6ogJABKACXPoSAJz3EgAQAAAAwPgSABXhM3ejFmgA/v///3cvN3cSLjd3AAAAAAAAAACw0qMCYLqiAv///wAAAAAAAAAYAED9HgBvLIYAJAAAAD0ACgAAAAAAAAAYANBYHQAxxoIAqIajAgAAjgCohqMCJAAAAJjSowIEAAAAZCKPAAAAAAACAAAAAAAAABgAAAA4Io8A0PgSAAqYggAAACQCAAAAABAAAABkdgAIAAAAACUAAAAMAAAAAgAAABgAAAAMAAAAAAAAACYAAAAcAAAAAwAAAAAAAAAIAAAAAAAAAAEBAQAlAAAADAAAAAMAAAAlAAAADAAAAAUAAIAnAAAAGAAAAAUAAAAAAAAA////AAAAAAAlAAAADAAAAAUAAABMAAAAZAAAANEAAABiAQAAIAEAAHwBAAAdBgAAYQoAAF8CAADHAAAAIQDwAAAAAAAAAAAAAACAPwAAAAAAAAAAAACAPwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAJQAAAAwAAAAFAACAKAAAAAwAAAAFAAAAVgAAACwAAADRAAAAYgEAACEBAAB9AQAABAAAAB0GYQodBicLewgnC3sIYQooAAAADAAAAAMAAABfAAAAOAAAAAMAAAA4AAAAAAAAADgAAAAAAAAAAAEBAAcAAAAAAAAAAAD/AAAAAAAAAAAAAAAAACUAAAAMAAAAAwAAACYAAAAcAAAABQAAAAAAAAAEAAAAAAAAAAAA/wAlAAAADAAAAAUAAAAlAAAADAAAAAMAAAAbAAAAEAAAAFcGAADHCgAANgAAABAAAAA1BwAAxwoAACUAAAAMAAAABAAAACUAAAAMAAAABQAAgCUAAAAMAAAABAAAACgAAAAMAAAABQAAACgAAAAMAAAAAwAAAFQAAABUAAAA/QAAAGcBAAAHAQAAeAEAAAEAAABwe5ZAuIeWQGcHAACDCgAAAQAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1AAAABQAI4AUwAAAFQAAABUAAAACAEAAGcBAAASAQAAeAEAAAEAAABwe5ZAuIeWQLoHAACDCgAAAQAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1AAAABSAAAAUwAAAFQAAABUAAAAEwEAAGcBAAAcAQAAeAEAAAEAAABwe5ZAuIeWQA0IAACDCgAAAQAAAEwAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD//////////1AAAAA2AAAARAAAACgAAAAMAAAAAgAAAEsAAAAQAAAAAAAAAAUAAAAOAAAAFAAAAAAAAAAQAAAAFAAAAA==” />
فهرست منابع
الف) منابع فارسی
آهنگری، عبدالمجید و مسعود سعادت­مهر (1387). “رابطه­ ریسک و سرمایه ­گذاری خصوصی در ایران“، پژوهشنامه علوم اقتصادی، سال هشتم، شماره 3، صص32- 13.
عکس مرتبط با اقتصاد
بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، گزارش اقتصادی و ترازنامه سالانه سال­های مختلف.
باقری، محمود و جواد شیخ­سیاه (1389). “در جستجوی مطلوبیت: تحلیلی از قضیه­ی کاوز در تعامل حقوق و اقتصاد”، فصلنامه حقوق، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دوره 40، شماره 101، صص 38-19.
برانسون، ویلیام. اچ، “نظریه­ها و سیاست­های اقتصادکلان”، ترجمه عباس شاکری، تهران، نشر نی، 1386.
برجیسیان، افسانه (1377). “عوامل مؤثر بر سرمایه ­گذاری خصوصی در ایران (1374- 1338)”،
پایان نامه کارشناسی ارشد دانشگاه شیراز، شیراز.
تشکینی، احمد (1384). “اقتصادسنجی کاربردی به کمک microfit”، مؤسسه فرهنگی دیباگران، چاپ اول، تهران.
تحویلی، علی (1388). “بررسی تأثیر نوسانات مالی بر سرمایه ­گذاری خصوصی در ایران،
پایان نامه ­کارشناسی ارشد دانشگاه شیراز، شیراز.
تفضلی، فریدون (1385). “راز سرمایه (چرا سرمایه­داری در غرب موفق می­ شود و در جاهای دیگر شکست می­خورد؟)”، تألیف هرناندو دوسوتو، نشر نی، تهران.
جعفری صمیمی، احمد و حمید آذرمند (1384). “بررسی تأثیر متغیرهای نهادی بر رشد اقتصادی در کشورهای جهان”، مجله دانش و توسعه، شماره 11، 36- 11.
حاجی آقانژاد، حسین (1390). حساب سرمایه در نظام حساب­های ملی، مجموعه پژوهش­های اقتصادی بانک مرکزی جمهموری اسلامی ایران ، شماره­ یک.
دمستز ، هرولد (1967). “به سوی یک تئوری در حقوق مالكیت”، ترجمه محسن رنانی، فصل­نامه تأمین اجتماعی ، شماره 10 ، سال 1380.
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی
رزمی، علی اکبر، محمد جواد رزمی و سارا شهرکی (1388). “تأثیر آزادی اقتصادی بر رشد اقتصادی با رویکرد مکتب نهادگرا: بررسی علی”، مجله دانش و توسعه، سال شانزدهم، شماره 28، 157- 127.