– پاسخگوی شماره «۱۰»: « استادمون کلاً اخلاقشون خوب و برخورد خوبی باهامون داشتن و در مقابل ما هم همون برخورد را بهش می دادیم. یعنی یه جورایی جو احترام بینمان برقرار بود و در رابطه ی متقابلمان به همدیگر احترام می گذاشتیم ».

 

رعایت حقوق دیگران:

 

کنترل احساسات، احترام به قوانین و رعایت منافع جمعی از جمله عاداتی هستند که در ورزش امکان آموزش آن ها موجود است.

 

– پاسخگوی شماره «۱»: « استاد تو تمرین ها می گفت که یک به یک بیایین جلو و به نوبت انجام

 

بدین. این دیگه خود به خود تو درون ما یاد گرفته شده بود که نوبت را رعایت کنیم و به حق کسی توهین نکنیم ».

 

– پاسخگوی شماره «۹»: « در استفاده از وسایل و دستگاه های ورزشی، استاد هی تذکر می دادن که نوبت رو، رعایت کنین. الان نوبت شما نیست. این تأکید استاد و نحوه برخورد دانشجویان باعث می شد که ما خود به خود بعداً نوبت را رعایت کنیم ».

 

کمک به دیگران:

 

با سازماندهی ورزش های گروهی، فراگیران در محیط آموزشی می آموزند که چگونه مهارت ها را فرا گرفته، به دیگران در مواقع لزوم کمک کنند و به خودباوری و اعتماد به نفس دست یابند.

 

– پاسخگوی شماره «۱۱»: « وقتی یکی از دانشجویان حالش خراب شده بود هممون سعی کردیم بهش کمک کنیم. فکر می کنم انجام حرکات دسته جمعی یا مثلاً بودن بچه ها کنار هم یا باهم ورزش کردن و در درجه ی اول همین حس انسان دوستی تو این کمک کردن تأثیر دارد ».

 

– پاسخگوی شماره «۱۳»: « تو کلاس موقع دویدن ضربان قلب یکی از همکلاسی هامون بالا رفت و حالش خراب شد. بچه ها از هر طرف بهش کمک می کردن. در واقع من یاد گرفتم که به عنوان یک دوست، یک همکلاسی یا اصلاً به عنوان یک انسان وقتی برای یک نفر مشکلی پیش میاد وظیفه ما اینه که بهش کمک کنیم ».

 

همدلی (درک دیگران):

 

همدلی یکی از مؤلفه های رشد اجتماعی به شمار می رود که از طریق تربیت بدنی امکان آموزش آن موجود است.

 

– پاسخگوی شماره «۳»: « تو کلاسمون برخی از دانشجویان ترم آخر بودن که مجبور بودن همون ترم درس رو پاس کنن ولی چون ساعت انتخابی شون با درسای دیگشون تداخل داشت، وقتی میومدن با استاد صحبت می کردن که با ایشون درس رو پاس کنن، استادمون قبول می کرد و وقتی جلسه ای حضور نداشتن و یا دیر می آمدند استاد به آن ها حرفی نمی زد یا از آن ها نمره کم نمی کرد ».

 

– پاسخگوی شماره «۹»: « تو کلاس ما که آمادگی جسمانی بود یکی از همکلاسی هامون آسم داشتن و نمی تونستن بدوند. بعد که با استاد حرف زد، ایشون هم قبول کردند که ورزش نکنن و باهاشون همدردی کردند ».

 

افزایش اعتماد به نفس:

 

ورزش فرصت های بسیاری را در جهت کسب تجارب مثبت و در نتیجه افزایش اعتماد به نفس در دانشجویان ایجاد می‌کند.

 

– پاسخگوی شماره «۵»: « هر چیزی که استاد تو کلاس می گفت من با شور و ذوق انجام می دادم، نه به خاطر رفع تکلیف و نمره. وقتی هم که استاد تشویقم می کرد این باعث می شد که اعتماد به نفسم بالا بره و رفتارم دوباره تکرار بشه ».

 

– پاسخگوی شماره «۱۴»: « من تو ورزش مخصوصاً ورزش دو وضعم بهتر از همه بود. حتی با تأکید و تشویق های استادم بیش از حد به ورزش دو علاقه مند شدم، مخصوصاً که به فایده هایش برای خانم‌ها تأکید زیادی داشتن ».

 

فصل پنجم

 

یافته ها و بحث

 

۵-۱) مقدمه

 

در این فصل ابتدا یافته های تحقیق در راستای سؤال تحقیق مورد بحث قرار گرفته و سپس جمع بندی به عمل آمده و درنهایت به محدودیت های پژوهش، پیشنهادهای کاربردی و پیشنهادهای پژوهشی اشاره می‌گردد:

 

جدول «مضمون های به دست آمده از مصاحبه با دانشجویان دانشگاه تبریز»

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

مضمون­های اصلی مضمون­های فرعی عوامل مؤثر بر یادگیری علاقه مندی و اهمیت دادن استاد به درس، خوشرویی و شادابی استاد، همکاری و مشارکت استاد، ارتباط صمیمی و دوستانه، ارزش دادن به دانشجویان موانع یادگیری نبود انگیزه و علاقه کافی(انگیزه بیرونی)، بیان نامناسب استاد، سخت بودن مواد درسی، عدم انتخاب نوع رشته ورزشی، جدی بودن بیش از حد استاد مشکلات آموزش تربیت بدنی کمبود امکانات، کمبود زمان، برنامه ریزی نامناسب، ضعف در مدیریت کلاسداری مهارت های اجتماعی تقویت ارتباط اجتماعی، رعایت نظم و انضباط، تمایل به کارگروهی، افزایش دانش عمومی، احترام گذاشتن به دیگران، رعایت حقوق دیگران، کمک به دیگران، همدلی، افزایش اعتماد به نفس

سؤال تحقیق:

 

دانشجویان دانشگاه تبریز چه تجاربی از برنامه درسی پنهان در درس تربیت بدنی دارند؟

 

همان طور که در فصل ۴مشاهده شد، از تحلیل نظرات دانشجویان دانشگاه تبریز، «۴» مضمون اصلی و «۲۳» مضمون فرعی به دست آمد که در این فصل به توضیح و تفسیر آن ها، پرداخته می شود.

 

 

 

مضمون اصلی«۱»: عوامل مؤثر بر یادگیری:

 

در تحلیل یافته های این مضمون، بیشتر دانشجویان، علاقه مندی و اهمیت دادن استاد به درس، خوشرویی و شادابی استاد، همکاری و مشارکت استاد، ارتباط صمیمانه و دوستانه استاد با دانشجو و ارزش گذاری به دانشجویان را به عنوان عوامل مؤثر بر یادگیری مطرح کردند.

 

تجارب و اعتقادات شرکت کنندگان ‌در مورد اهمیت دادن استاد به درس نشان می‌دهد که ارتباط قوی و مثبت بین یادگیری و عامل گفته شده وجود دارد. بدین صورت که اگر استادی به درسش اهمیت و علاقه نشان دهد، به طور ناخودآگاه بر نگرش دانشجو و در نتیجه یادگیری او اثر می‌گذارد.

 

میلر^[۳۰] (۱۹۸۱) ‌به این نکته توجه کرد که روحیه ی معلم می‌تواند تأثیر مثبت بر نگرش و یادگیری دانش آموزان داشته باشد. افزایش سطح روحیه نه تنها تدریس معلمان بلکه یادگیری را هم برای دانش آموزان بیشتر خوشایند می‌کند. روحیه ی بالا محیطی را ایجاد می‌کند که بیشتر به یادگیری منجر شود (به نقل از عبدلی، ۱۳۸۱). نتایج بررسی عابدینی نیز نشان داد که مهمترین ویژگی‌های یک استاد به ترتیب شیوایی بیان، خوشرویی و تسلط به موضوع تدریس بوده است (عابدینی، ۱۳۸۹).

 

احترام متقابل بین استاد و دانشجو باعث ایجاد یک محیط صادقانه توأم با همکاری صمیمانه و کامل در کلاس درس می شود که موجبات ابتکار عمل و پیشرفت را در دانشجویان فراهم می آورد (دارابی، درخشان، کیانی، ملکی و سعیدی، ۱۳۹۲). رفتار دانشجویان نیز در تصمیم گیری اعضای هیئت علمی مؤثر است. دانشجویی که به مشارکت در فعالیت های آموزشی تمایل نشان می‌دهد، در ارتباط با دیگران با نظر مثبت عمل می‌کند و رفتارهای ضداجتماعی مانند پرخاشگری را کنترل می‌کند، علاقه به همکاری با دانشجویان و احترام و ارج نهادن به دانشجو را در اعضای هیئت علمی برمی انگیزد (ملکی، ۱۳۸۱). یافته های پژوهش فلان^[۳۱] (۱۹۹۸)، با عنوان مطالعه رابطه بین نظر دانش آموزان و معلمان نسبت به جو سازمانی مدرسه نشان داد، در مدارسی که معلمان در امور مدرسه مشارکت بیشتری دارند، دانش آموزان دیدگاه و تصور بهتری نسبت به مدرسه و همچنین عشق به یادگیری و شادی بیشتری دارند (به نقل از جعفری، سیادت و بهادران، ۱۳۸۷).