موضوعی محتوایی: تسلط به موضوع و محتوای خبر و تحقیق و گردآوری اطلاعات در همان موضوع خاص مدنظر است.
زبانی- ادبی: «هر زبان، ظرفیت، ویژگی‌ها، معیارها، فصاحت و بلاغت خاص خود را دارد. هر خبر، مجموعه‌ای از نمادها (…) است.»
خبرنگار باید طوری خبر را تنظیم کند که برای مردم کاملاً قابل درک باشد.
علمی تخصصی: در حوزه‌های علمی و تخصصی دبیر خبر باید حداقلی از دانش در آن باب داشته باشد تا اخبار غلط یا کهنه را به عنوان اخبار صحیح یا جدید پخش نکند.
شکلی (صوری): هر رسانه با توجه به قالب متأثر از تکنولوژی خود برای ویراستاری شکلی، شیوه خاصی دارد. (همان، ۱۴۱-۱۳۶)
۳-۳-۱۴ تدوین
«تدوین روندی است که در آن، بهترین تصاویر یک گزارش انتخاب می‌شوند و با روند الکترونیکی کنار هم قرار می‌گیرند. (همان، ۱۴۸)
«مهمترین و اصلی‌ترین فواید یا کاربردهای تدوین شامل امکان حذف و انتخاب نماها، تأکیدگذاری بر جزئیات، …، توسعه یا فشرده کردن زمان، ایجاد فضای مجازی، خلق معنی و مفهوم ذهنی جدید، صرفه‌جویی در مراحل تصویربرداری و کاهش زمان و هزینه مراحل آن، امکان تکرار تصویربرداری یک نما، ایجاد حرکت ثانوی در ساختار (…) و امکان استفاده از جلوه‌های ویژه است.» (همان، ۱۴۸)
تکنیک‌های تدوین
برش: روشی ساده امّا پویا است. دو موقعیت را به هم ارتباط می‌دهد. معمولاً به چند علت صورت می‌گیرد:
۱- تأکید ۲- هدایت توجه به جنبه‌ای خاص ۳- جلوگیری از طولانی شدن نما ۴- حفظ دیدگاهی خاص هنگام حرکت موضوع ۵- نمایش موقعیت یک موضوع نسبت به موضوعات دیگر.
روبش: در این روش تغییر صحنه، خطی در طول یا عرض صفحه حرکت می‌کند، تصویری را جارو و تصویر دیگری را جایگزین می‌کند
همگذاری: در این روش یک تصویر ناپدید و تصویر دیگری پدیدار می‌شود. برای نمایش گذشت زمان یا حذف بخشی طولانی از رویداد است که اهمیت یا جذابیتی ندارد.
پدیدارسازی ناپدیدارسازی: روشی مولدتر برای نمایش گذشت زمان است. صحنه در سیاهی ناپدید می‌شود تا پایان یک مرحله از رویداد را مشخص کند. گاهی مرحله اول از یک مرحله جدید پدیدار می‌شود. (همان، ۱۵۷)
تدوین نباید موجود بی‌اعتمادی شود یعنی:

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت tinoz.ir مراجعه کنید.

جایی که مخاطب اطلاعات بیشتری می‌خواهد، تصویر یا صدا برش بخورد.

جایی که نیاز به اطلاعات بیشتر نیست، اطلاعات بیشتری داده شود.

به صورت غیرمنتظره تصویر قطع شود.

در این صورت مخاطب ناگهان حس می‌کند مطلب مهمی حذف یا سانسور شده است. (همان،‌۱۵۸)
۳-۴ عناصر متن رسانه ای
در مواجهه با هر متن رسانه ای باید ۵ عامل را مدنظر داشت که در کتاب راهنمای بررسی تلویزیون مبسوط به آن پرداخته شده است:
۳-۴- ۱سازه: « هر متن رسانه ای با بهره گرفتن از زبان ساخته می شود..» (سلبی و کاودری، ۱۳۸۰، ۲۱) این متن با توجه به بافت فرهنگی که در آن ساخته می شود از رمزگان ویژه ای بهره می گیرد.
در هر متن خبری باید بررسی کنیم که «ز چه فنون و رمزهایی در برنامه های خبری استفاده می شودتا ما قانع شویم که در حال تماشای واقعیت هستیم؟» (همان، ۱۶۲)
۳-۴-۲ مخاطب: « نمی توان متن رسانه ای را صرفا دارای معنی ثابت، منفرد و منسجمی دانست. بلکه باید در نظر داشت که مخاطبان گوناگون می توانند تاویل های گوناگونی از آن ارائه دهند؛» (همان، ۲۱)
در هر متن خبری باید بررسی کرد «مخاطبان چگونه این سازه ها را تاویل یا خوانش می کنند؟» (همان، ۱۶۲)
۳-۴-۳ روایت: « … نتیجه به کارگیری و تدوین توام اطلاعات است؛» (همان، ۲۱)
باید بررسی نمود که «در هر موضوع خبری چه داستان هایی بیان می شود؟»(همان، ۱۶۲)
۳-۴-۵ رده بندی: «وقتی برنامه ای تلویزیونی را می بینیم تعداد زیادی از دانش و درک متون رسانه ای را به طور کلی در آن دخالت می دهیم، و نیز آن بخش از متن که برایمان لذت بش است دربرگیرنده لذت ناشی از مشاهده شکلی داستانی است ک مقابل ما ساخته می شود؛» (همان، ۲۱)
باید در یک برنامه خبری بررسی کنیم که «چگونه اخبار با سایر شکل های واقع گرا، همچون وقایع روزمره و آثار مستند تفاوت می یابد؟»(همان، ۱۶۲)
در پژوهش حاضر مورد ۱و۳ در تحلیل استفاده خواهد شد.
۳-۵ تحلیل متن تصویری
متون رسانه ای از نظر شکل و محتوا قابل تفکیک اند.
شکل ( فرم ) اشاره به چگونگی خلق تصویر دارد شامل موقعیت، دوربین و … ؛ محتوا به طور ساده چیزی است که تصویر می گوید. (لیسی، ۱۹۹۸، ۱۴)
۳-۵-۱ محتوا
در تحلیل تصویر باید فرض کنیم برای هر چیزی که در تصویر قرار گرفته دلیلی وجود دارد. بنابراین هر چیزی در تصویر معنایی دارد.

۳-۵-۲ شکل (فرم)

الف: فریم: مرز بین تصویر و چیزی است که آن را احاطه کرده است. لبه[۳۳]تصویر است و موقعیتی را که تصویر خلق شده است نشان می دهد. سرحد بین فضایی است که ما اجازه داریم ببینیم و چیزی را که دور از دید ماست. ابعاد فریم اغلب معنی دارند اگر قرار دادی باشند. (همان، ۱۵ )
ب: میزانسن ( رمزهای شکل گرایانه سازه )
وسایل صحنه پردازی
وسایل صحنه
رمزهای ارتباط غیر کلامی
رمزهای لباس
(سلبی و کاودری، ۱۳۸۰، ۲۸)
ج: رمزهای فنی
اندازه نما
زاویه دوربین
نوع عدسی
ترکیب بندی
وضوح
رمزهای نورپردازی
رمزهای رنگ و فیلم خام
(همان، ۳۲)
اندازه نما
نمای بسیار دور: در این نما، محیط به خودی خود مهم است و باید دیده شود و سوژه تنها بخش کوچکی از نما را اشغال می کند. (همان، ۷۲)
نمای دور: محیط همچنان بخش عمده نما را اشغال کرده است اما به قدری به سوژه نزدیک شده است که می توانیم هنوز تمام هیکل سوژه را ببینیم. (همان، ۷۲)
نمای متوسط: در این نما محیط و سوژه هر دو به یک اندازه نما را پر می کنند. سوژه از کمر به پایین در نما حذف می شود. از نماهایی است که بیشترین کاربرد را دارد. (همان، ۷۲)
نمای درشت: سوژه بخش عمده نما را پر می کند و صرفا اندکی از محیط اطراف را می توانیم ببینیم. نمای درشت از نظر فاصله فضایی به گونه ای است که حس صمیمیت راپدید می آورد و معمولا برای موقعیت های خاصی مثل عناوین اخبار مهیج یا جدی از آن استفاده می شود. اغلب معروف به نمای سر و شانه است و این امکان را می دهد که موضوع با دقت بیشتری بررسی شود. (همان، ۷۲)
نمای بسیار درشت: بخشی از یک کل مثلا عضوی از صورت را نشان می دهد. برای آشکار کردن حالات درونی سوژه معمولا در درام و ملودرام به کار می رود. (همان، ۷۲)
زاویه دوربین
نمای سرازیر: احساس همذات پنداری در این نما بیشتر است. دوربین (مخاطب ) از بالا به سوژه می نگرد. پس بیننده به نحو اجتناب ناپذیری احساس قدرت می کند و حتی گاهی احساس تاسف برای سوژه می کند.
نمای همسطح چشم: در ترازی مشابه با سوژه قرار می گیرند و تعاملی است که هر دو طرف برابرند.
نمای سربالا: سوژه بر فراز بیننده حضوری توام با هیبت دارد، حالتی قاطع و اطمینان بخش که میتواند سردرگمی هم ایجاد کند و حس ناراحتی به وجود بیاورد. (همان، ۷۷)
نوع عدسی
باز: پرسپکتیو در نمای زاویه باز، نسبت به نمایی که با عدسی معمولی گرفته می شود جنبه دراماتیک تری دارد. ( برای نمایش فاصله به جای صمیمیت مفید است)
عادی: به موضوع ها یا آدم های مختلف نما، از جنبه فاصله تقریبا همان تناسب هایی را می دهد که در زندگی واقعی شاهد آن هستیم.