کنوانسیون پاریس دارای مرجعی برای ثبت علامت تجاری اتباع کشورهای متعاهد نمی باشد، و حتی شرایطی را برای تشکیل پرونده و ثبت علائم مقرر نمی دارد بلکه آن را موکول به قوانین و مقررات داخلی کشور متعاهد می کند که در نتیجه آن در خواست مطرح شده ممکن نیست جز در شرایط خاص، رد و یا ثبت آن باطل گردد.
در بند الف (۱) ماده ۶ خامس این کنوانسیون آمده است:
هر علامت صنعتی یا تجارتی که در کشور مبداء مطابق قانون به ثبت رسیده به همان صورت در سایر کشورهای اتحادیه ثبت آن پذیرفته شده و مورد حمایت خواهد بود به شرط آنکه مقررات این ماده رعایت شده باشد. این گونه کشورها می توانند قبل از اقدام به ثبت قطعی ارائه گواهی نامه ثبت آن علامت را در کشورمبداء که از مراجع صلاحیتدار صادر شده باشد را مطالبه نماید. این گواهی نامه احتیاجی به تصدیق امضاء ندارد.
د: موافقت نامه مادرید
در بند ۱ ماده ۱۱ این موافقت نامه آمده است:
انجام ثبت بین المللی و وظایف مرتبط به آن، همچنین سایر تکالیف اداری، به موجب این پروتکل یا راجع به آن به عهده دفتر بین المللی خواهد بود. فرایند ثبت از طریق معاهده و پروتکل مادرید بدون نیاز به مراجعت به کشورهای عضو مورد تقاضا امکان پذیر بوده و متقاضی با مراجعه به اداره ثبت علائم در کشور مبداء ابتدا آن را ثبت وسپس فرم های مربوطه تکمیل و انتخاب کشورهای مورد نظر اقدام می نماید. که درجه حمایت در این فرایند به قوانین کشورهای مورد انتخاب متقاضی بستگی دارد. سپس درخواست به دفتر بین المللی ارسال می گردد. دفتر بین المللی باید به درخواست های بین المللی برای تعیین این که آیا آن مطابق شرایط پروتکل مادرید تشکیل پرونده داده بررسی می کند. اگر نیاز پرونده برآورده و هزینه پرداخت شود، دفتر بین المللی پس از ثبت نام علامت، در روزنامه علائم بین المللی وایپو (روزنامه وایپو) انتشار، گواهی به متقاضی بین المللی ارسال و سپس به نام دارنده ثبت بین الملل، در دفاتر و کشورهای متعاهد انتخاب شده در برنامه بین المللی اعلام و ثبت می گردد. انتشارات روزنامه الکترونیکی وایپو را می توان در وب سایت وایپو مشاهده کرد.[۱۰۵]
همان گونه که در بند ۲ ماده ۱ این موافقتنامه آمده است: اتباع هر کشور متعاهد می توانند در تمام کشورهای دیگر طرف این موافقتنامه حمایت از علائم قابل استفاده برای کالاها و خدمات خود راه که در کشور مبداء به ثبت رسیده اند تضمین کنند و این کار را با تشکیل پرونده برای ثبت علائم مزبور در دفتر بین المللی مالکیت معنوی (که از پس دفتر بین المللی خوانده می شود) مذکور در کنوانسیون تاسیس سازمان جهانی مالکیت معنوی (که از این پس سازمان خوانده می شود) از طریق اداره مربوطه در کشور مبداء مذکور انجام دهند. موافقت نامه جنبه های تجاری حقوق مالکیت فکری(تریپس): در تریپس نیز مرجعی برای ثبت علائم تجاری مشخص نگردیده و ضوابط و شرایطی برای ثبت بیان نمی کند و در بند ۱ ماده ۲، اعضاء را به رعایت بند الف (۱) ماده ۶ خامس این کنوانسیون پاریس (که در قبلاُ اشاره شده) فرامی خواند: در خصوص قسمت های ۲، ۳و ۴ موافقت‌نامه حاضر، اعضا مواد ۱ تا ۱۲ و ۱۹ کنوانسیون پاریس (۱۹۶۷) را رعایت خواهند کرد. لازم به ذکر است که قسمت دوم مواد این کنوانسیون در علائم تجاری می باشد.
ه: بررسی تطبیقی
همانطور که بیان گردید، در کنوانسیون های پاریس و تریپس ، مرجعی برای ثبت علائم تجاری مشخص نشده و ثبت علائم را موکول به قوانین و مقررات داخلی کشور متعاهد کرده اند.در موافقت نامه ماردید نیز هرچند دفتر بین المللی مستقر در مرکز وایپو، بعنوان مرجع ثبت بین المللی معرفی شده ولی تکمیل و ثبت پرونده از مرجع اداره ثبت علائم، کشور مبداء امکان پذیر بوده و پس از ثبت در کشور مبداء، مدارک از طریق آن مرجع، به دفتر بین المللی ارجاع و پس از ثبت در روزنامه الکترونیکی وایپو منتشر می گردید.
در ایران محول نمودن وظایف ثبت شرکت ها و علائم تجاری و صنعتی در مناطق آزاد تجاری به سازمان مناطق آزاد تجاری و صنعتی موجب ایرادها و مغایرتهایی با قوانین و مقررات کشور شده است . که یکی از حقوق کشورهای عضو کنوانسیون، عبارتست از این که کشورهای عضو تعهد کرده اند که اداره مرکزی خاصی جهت مالکیت صنعتی ایجاد نمایند، تا مرجع قبول اظهارنامه های ثبت اختراع، مدل اشیاء مفید، طرح ها و مدل های صنعتی، علائم تجاری و خدمات باشد و مراتب را جهت اطلاع عموم آگهی نمایند. علاوه بر این، اداره مذکور باید دارای نشریه ای اختصاصی باشد، تا مواردی مانند ثبت علائم و اختراعات و تغییرات و انتقالات آنها، ثبت اختراع و سایر موضوعات حقوق مالکیت صنعتی، انتشار حق تقدم موضوع بندهای ۱ و۲ قسمت د، ماده ۴ کنوانسیون پاریس و خیلی از مطالب و موضوعات دیگر، در آن درج و منتشر گردد. این اقدام، کاملاَ حرکتی در جهت خلاف مندرجات عهدنامه پاریس می باشد و معارض با اصولی است که کشور، تکلیف به رعایت آن ها داد.[۱۰۶]
با توجه به این که عمل ثبت، جهت حفظ حقوق دیگران، در سازمان های زیر مجموعه قوه قضائیه صورت می گیرد و این عمل نیزخواه ناخواه، حمایت ها و پشتیبانی های ویژه ای را طلب می کند، و در حال حاضر، بسیاری از اعمال مربوط به ثبت برخی از شاخه های مالکیت فکری، از جمله، ثبت حقوق کپی رایت و نرم افزارها، که زیر نظر وزارت ارشاد وهمچنین ثبت ارقام گیاهی که در وزارت جهاد کشاورزی در قوه مجریه صورت می پذیرد. ثبت کلیه مصادیق مربوط به مالکیت فکری بهتر است برای ثبت در قوه قضائیه انجام شود، پس از تعیین اداره ثبت اسناد به عنوان مرجع ثبت، بایستی با سازماندهی و تجهیز این سازمان و بکار گیری کارشناسان خبره در زمینه مورد نیاز و ارتباط تنگاتنگ با سایر سازمان ها و وزارتخانه ها، کاستی های آن را جبران نمود و با توجه به این که در بسیاری از کشورها همانند ایالات متحده امریکا، ثبت علائم تجاری به دلیل نگاه تجاری به آن، در اداره ثبت اختراعات و علائم تجاری از زیرمجموعه های وزارت بازرگانی صورت می گیرد، اما بایستی در نظر داشته باشیم که نگاه ایران به این مقوله ثبت، نگاهی حقوقی است و در واقع ثبت اسناد از وظایف ذاتی سازمان ثبت می باشد، ابقای مرجعیت سازمان ثبت با بروز کردن و افزایش زیر ساخت ها و امکانات آن، به خصوص تجهیز امکانات بیشتر جهت ارتباط بیشتر، بین اداره ثبت شرکت ها و اداره مالکیت صنعتی، جهت جلوگیری و سوء استفاده اشخاص از نام های شرکت های معتبر در ثبت علائم و همچنین بالعکس، معقول تر به نظر می رسد.
۳-۱-۱-۲ بند دوم: شرایط لازم برای ثبت علائم
الف: ایران
در لابه لای مواد ۳۰ الی ۳۷ قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری مصوب ۱۳۸۶، شرایطی را برای ثبت علائم تجاری بیان می کند که از جمله: قابل رویت بودن به موجب ماده یک قانون ثبت علائم و اختراعات مصوب ۱۳۱۰ امکان ثبت علائم غیر قابل رویت وجود داشته که در ذیل آن ماده آمده بود: علامت تجاری، عبارت است از هر قسم علامتی است اعم از نقش، تصویر، رقم، حروف، عبارت، مهر، لفاف، و غیر آن که برای امتیاز محصول صنعتی، تجاری یا فلاحتی اختیار می شود. بنابراین کلمه هر قسم و غیر آن، سبب می شد تا علائم غیر قابل رویت به ثبت برسند. اما در قانون مصوب ۱۳۸۶، اولین شرطی در تعریف علامت تجاری بیان شده قابل رویت بودن آن می باشد، و علائم غیر قابل رویت قابل ثبت نمی باشند. که در ماده ۳۰ این قانون آمده است: علامت یعنی هر نشان قابل رویتی که بتواند کالاها یا خدمات اشخاص حقیقی یا حقوقی را از هم متمایز سازد.
۱٫ استعمال علامت، یکی دیگر از شروطی که در ثبت علائم تجاری در قانون مصوب ۱۳۸۶مد نظر قرار می گیرد، استفاده و استعمال از آن علامت در زمان ثبت می باشد یعنی حق رزرو علائم تجاری وجود نداشته و در قانون جاری مسکوت می باشد. زیرا در قانون علائم و اختراعات مصوب ۱۳۱۰، خلاء قانونی در این مورد موجب شده بود تا افرادی سودجو، علائم مشهوری را ثبت و به مدت سه سال که مدت حق اعتراض بوده از آن علامت استفاده ننموده و پایان مدت حق اعتراض آن را به نام خود در می آورد که این امر موجب ضرر و زیانی برای افراد تولید کننده واقعی با علائم تجاری مشهور می شده است.
۲٫ ارائه درخواست، ثبت علائم نیاز به درخواست دارد و این درخواست تحت عنوان اظهارنامه یا در فرم مخصوص به نام اظهارنامه باید تسلیم مرجع ثبت گردد. طبق ماده ۱۰۵ آیین نامه اجرایی قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری، قوه قضائیه «ثبت علامت مستلزم تسلیم اظهارنامه به مرجع ثبت است» تسلیم حضوی یا پست سفارشی یا پست الکترونیکی از طرف متقاضی طبق ماده ۱۰۷ آیین نامه امکان پذیر است.[۱۰۷]
۳٫ تخصصی بودن علامت، در مرحله ارائه تقاضانامه، متقاضی باید به طور مشخص محصولات و خدمات مورد پوشش علامت را با تعیین طبقه ، مطابق لیست طبقه بندی بین المللی ذکر کند. که در بند ۶ ماده ۱۰۷ آیین نامه ث.ا.ط.ع مصوب ۱۳۸۶ آمده است: “ذکر کالاها و خدماتی که علامت برای تشخیص آن ها به کار می رود، با تعیین طبقه یا طبقات درخواست شده طبق طبقه بندی بین المللی.
۴٫ آگهی در روزنامه، درمرحله پایانی اداره مالکیت صنعتی پس از بررسی کامل، مجوز انتشار در روزنامه رسمی را صادر تا طبق ماده ۳۷ این قانون اگر شخصی نسبت به آن علامت اعتراضی داشته در فرجه مقرر به آن ارائه نماید. که آن در ماده ۳۶ آمده است: «اداره مالکیت صنعتی، اظهارنامه را از لحاظ انطباق با شرایط و مقررات مندرج در این قانون بررسی و در صورتی که علامت را قابل ثبت بداند، اجازه انتشار آگهی مربوط به آن را صادر می کند»
ب: ایالات متحده امریکا
ارئه برنامه کاربردی و تقاضانامه:
همان طور که قبلاُ گفته شده بود اولین مرحله برای ثبت یک علامت ارائه تقاضانامه و یا درخواست برای ثبت آن می باشد، که در بند یک ماده ۱۰۵۱ قانون علائم تجاری ایالات متحده امریکا آمده است: صاحب یک علامت تجاری مورد استفاده در تجارت قادر خواهد بود که برای ثبت علامت تجاری خود آن را در خواست ثبت نماید. و این عمل با پرداخت هزینه تعیین شده و تشکیل پرونده در اداره ثبت اختراع و علائم تجاری و ارائه برنامه و اظهارنامه تاییدیه تاسیس ممکن خواهد بود.
۱٫ تخصصی بودن علامت، یکی از شروط لازم برای ثبت یک علامت تجاری ، مشخص نمودن اینکه آن علامت در چه سری از محصولات و کالاها و خدمات کاربرد داشته و مورد استفاده واقع خواهد شد، در ماده ۱۱۱۲ قانون لانهام نیز به این موضوع اشاره شده و آمده است.
۲٫ طبقه بندی کالاها و خدمات، ثبت نام در تعدد طبقات، مسئول ممکن است یک طبقه بندی برای کالاها و خدمات، برای راحتی درمدیریت اداره ثبت اختراع و علائم تجاری ایجاد کند، اما به معنی محدود کننده یا گسترش حقوق متقاضی و یا ثبت کننده نیست. متقاضی می تواند تقاضای خود را برای ثبت نام یک علامت در هریک و یا برای همه محصولات یا خدمات که در رابطه با آن، او استفاده می کند و یا یک قصد جدی برای استفاده از علامت در تجارت: مشوط بر این که، که مسئول طبق مقررات اجازه پر کردن اظهارنامه برای ثبت نام از یک علامت را برای کالا یا خدمات که در کثرت طبقات واقع شده را بدهد، هزینه ای برابر با مجموع هزینه برای پر کردن اظهارنامه در هر طبقه باید پرداخت شود، و مسئول ممکن است تنها یک گواهینامه برای ثبت نام چنین علامتی صادر کند.
۳٫ انتشار علامت ثبت شده، در روزنامه ای مشخص، برای آگاهی عموم بوده و در اطلاع رسانی و جلوگیری از ثبت علائم مشابه و سردرگمی مصرف کنندگان نقش به سزایی دارد و در بند ج ماده ۱۰۶۲ در خصوص انتشار در روزنامه رسمی آمده است: “ثبت یک علامت ثبت شده تحت مقررات قانون ۳ مارس ۱۸۸۱ و قانون ۲۰ فوریه سال ۱۹۰۵، ممکن است، در هر زمان قبل از انقضای ثبت نام آن، با پرداخت مبلغ تجویز شده توسط مسئول صورت پذیرفته، و یک گواهی بیان(سوگند نامه) که آن محصولات مندرج در ثبت نام علامت مذکوربرای در تجارت که مورد استفاده قرار می گیرد، استفاده از مزایای این فصل برای علامت ذکر شده صادر می شود. مدیر باید جهت اطلاع با تکثیرآن علامت عنوان شده، در روزنامه رسمی منتشر و با اعلام ثبت آن به متقاضی با چنین انتشاری، ملزومات استشهادی در استفاده یا عدم استفاده که در بند(ب) از به ماده ۱۰۵۸از این عنوان ارائه شده است، آگاهی دهد.”
۴٫ استعمال علامت تجاری، در ایالات متحده کاربرد علامت تجاری در تجارت یکی از شروط اصلی ثبت علائم تجاری می باشد. استعمال علامت می تواند قبل از ثبت علامت بوده و یا تعهد و نشان دادن حسن نیت از طرف متقاضی جهت کاربرد آن در تجارت در مدت زمان مشخص. در بند ب (۱) ماده ۱۰۵۱ قانون لانهام آمده است:
“هر شخص که با هدف جدی، تحت شرایطی با نشان دادن حسن نیت درونی، به استفاده از یک علامت تجاری در تجارت اقدام، و برای ثبت علامت تجاری خود را در ثبت نام اصلی با پرداخت هزینه مقرر و تشکیل پرونده، درخواست تاسیس در اداره ثبت اختراع و علائم تجاری به وسیله اظهارنامه و بیانیه ای تاییدیه امکان پذیر و در چنین شکلی صدور مجوز توسط مسئول مربوطه ممکن است.”
ج: کنوانسیون
۱٫ کنوانسیون پاریس: در کنوانسیون پاریس، شروط شکلی برای ثبت علائم تجاری ذکر نکرده است و فقط تاکید بر حق تقدم و رعایت رفتار ملی در قبال اشخاص اتباع سایر کشورها را نموده است.
۲٫ کنوانسیون تریپس: در کنوانسیون تریپس علائم که غیر قابل رویت باشند و همچنین ثبت علائم برای رزرو و استعمال در آینده برای اشخاص مورد تایید قرار گرفته ولی اعضا را مختار به وضع قوانین و مقررات، مغایربا این مواد، می گذارد.
۳٫ انتشار آگهی: در بند ۵ ماده ۱۵ این کنوانسیون آمده است: “اعضا هر علامت تجاری را قبل از ثبت یا فوراً پس از ثبت آن منتشر خواهند ساخت و فرصتی معقول را جهت قبول دادخواستهای لغو ثبت در نظر خواهندگرفت. به علاوه، اعضا می‌توانند فرصتی را برای اعتراض به [درخواست] ثبت علامت تجاری اعطا کنند.”
د: موافقت نامه مادرید
هرچند که ثبت بین المللی علامت تجاری بر اساس شرایط و ضوابط کشور مبداء صورت می پذیرد با این حال در ماده ۳ این شرایطی را برای ثبت عنوان می نماید.
۱٫ ارائه درخواست: درخواست ارائه شده باید مطابق شرایط شکلی تعیین شده در آیین نامه باشد.
بند ۱ ماده ۳: “هر تقاضا برای ثبت بین المللی باید در فرمی که آیین نامه تعییت می کند ارائه شود.”
مشخص کردن کالاها و خدمات مورد حمایت: بند ۲ ماده ۳ آمده است، “متقاضی باید کالاها یا خدماتی را که برای آن ها، حمایت از علامت درخواست شده است و نیز در صورت امکان، طبقه یا طبقات مربوط را بر حسب طبقه بندی موافقتنامه نیس راجع به طبقه بندی بین المللی کالاها و خدمات به منظور ثبت علائم، قید کند” و همچنین در بند ۳ این ماده آمده است، “اگر متقاضی، رنگ را به عنوان صفت مشخصه علامت خود درخواست نماید، از او درخواست خواهد شد که:
الف- مراتب را قید کرده و اطلاعیه ای که در آن رنگ یا ترکیب رنگ های مورد درخواست مشخص شده است به تقاضا نامه خود منضم نماید.
ب- به تقاضانامه خود نسخه های رنگی از علامت مذکور را ضمیمه کند.
۱٫ انتشار آگهی: در بند ۵ ماده ۳ در خصوص انتشار آگهی آمده است:” به منظور مطلع کردن عموم در کشورهای متعاهد از علائم ثبت شده، هر اداره به نسبت تعداد واحدهای مذکور در جزء الف بند ۴ ماده ۱۶ کنوانسیون پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی تعدادی ازنسخه های نشریه پیش گفته را بطور رایگان و تعدادی را همراه با تخفیف، تحت شرایطی که درآیین نامه مشخص می شود، از دفتر بین المللی دریافت خواهد کرد.”
ه: بررسی تطبیقی
قابل رویت بودن علامت تجاری مورد درخواست برای ثبت ، در حقوق ایران جزء شروط اصلی می باشد اما در حقوق ایالات متحده امریکا همانطور که درتعریف علامت تجاری در ماده ۱۱۲۷ آمده است: “علامت تجاری به اصطلاح علامت تجاری شامل هر کلمه، نام، نماد، یا به هر وسیله و یا هر ترکیبی از آنها. بنابراین علامت تجاری به هر وسیله، که در برگیرنده قابل رویت و غیرقابل رویت نیز می شود. در کنوانسیون تریپس، ثبت علائم بویایی، نامرئی و شنیداری و سایر موارد غیر قابل رویت بودن علائم تجاری را پذیرفته واز آنجایی که ثبت آن کمی با مشکل روبرو می باشد با گذاشتن شرط برای قابل رویت بودن علائم تجاری توسط متعاهدین را بلامانع اعلام نموده است.
در بند ۱ ماده ۱۵ آمده است: اعضا به عنوان شرطی برای ثبت می‌توانند بخواهند که علائم ازلحاظ بصری قابل مشاهده باشند. کنوانسیون پاریس در خصوص ثبت علائم غیر قابل رویت شرطی را وضع ننموده و سوکت اختیار کرده و به نوعی آنرا نه مجاز دانسته و نه ممنوع کرده است. و همچنین در بند ۳ این ماده آمده است: اعضا می‌توانند قابلیت ثبت را به استعمال علامت مربوط سازند. البته استفاده عملی از یک علامت تجاری شرطی برای درخواست ثبت به شمار نخواهد آمد. یک درخواست را نمی‌توان صرفاً به این جهت رد کرد که استفاده منظور نظر، قبل از انقضای مدت سه ساله پس از تاریخ تقاضا، صورت نگرفته است.
بنابراین کنوانسیون تریپس علاوه بر قابل رویت بودن علائم تجاری، حق رزرو علائم تجاری را تایید و گذاشتن شرطی توسط متعاهدیدن را در استعمال و کاربرد علامت درزمان درخواست ثبت علائم را پذیرفته است. در قوانین ایالات متحده امریکا نیزهمچون ایران، حق رزرو مورد پذیرش واقع نشده و در ادامه تعریف علامت تجاری در ماده ۱۱۲۷ آمده است:
علامت تجاری. این اصطلاح علامت تجاری شامل هر کلمه، نام، نماد، یا وسیله، و یا هر ترکیبی از آن ها:
۱٫ استفاده شده توسط یک فرد
۲٫ که یک فرد دارای یک قصد جدی برای استفاده در تجارت ، ثبت نام می کند.
به طور سنتی، استفاده حقوق علامت تجاری پیش تر به استفاده از آن منوط بود، اما از سال ۱۹۸۸ نیت واقعی طرف برای استفاده از یک علامت برای ثبت علامت تجاری اعمال می شود. متقاضی باید قصد استفاده از علامت در تجارت داشته و باید قصد انجام این کار را به منظور فروش محصول بیان، نه فقط برای رزرو حقوق برای استفاده در آینده.
ثبت نام با درخواست کاربردی آن به ماموریا نماینده ثبت اختراع و علائم تجاری دراداره ثبت اختراع و علائم تجاری آغاز می شود. ثبت نام یک علامت بدان معنی است که دیگران بدانند که علامت دارای مالک بوده و محافظت می شود. به خودی خود، ثبت نام انجام شده خود دال براثبات مالکیت داشته و آن ثبت نام معتبر است.[۱۰۸]
۳-۱-۱-۳ بند سوم: مدارک مورد نیاز برای ثبت
الف: ایران
مدارکی که جهت ثبت علائم تجاری در ایران مورد نیاز می باشد بشرح ذیل بوده، که البته مدارک هویتی اشخاص حقیقی یا حقوقی را نیز باید به آن اضافه نمود.
۱٫ اظهارنامه: اظهارنامه یا درخواست ثبت علامت تجاری تحت فرم مخصوصی است که باید از طرف متقاضی تحویل اداره مالکیت صنعتی نمود. ماده ۱۰۵ آیین نامه قانون ثبت اختراعات، طرح صنعتی و علائم تجاری مصوب ۱۳۸۶
“ثبت علامت مستلزم تسلیم اظهارنامه به مرجع ثبت است.”
و همچنین در ماده ۳۳ قانون ثبت اختراعات، طرح صنعتی و علائم تجاری مصوب ۱۳۸۶ آمده است:
“اظهارنامه ثبت علامت به همراه نمونه علامت و فهرست کالاها یا خدماتی که ثبت علامت برای آن ها درخواست شده و براساس طبقه بندی قابل اجراء یا طبقه بندی بین المللی باشد، به اداره مالکیت صنعتی تسلیم می شود. پرداخت هزینه های ثبت علامت برعهده متقاضی است.”
۲٫ نمونه علامت: نمونه علامت مورد درخواست همراه با اظهارنامه باید ارائه شود، که در بندهای ۴ و ۵ از ماده ۱۰۸ آیین نامه ذکر گردیده است.
۴٫ الصاق نمونه ای از علامت در کادر مربوط
۵٫ توصیف و تعیین اجزاء علامت و تعیین حروف مشخص در صورتی که علامت مورد درخواست ثبت مشتمل بر حروف خاص باشد؛”
۶٫ فهرست کالا یا خدمات
در بند ۶ ماده ۱۰۸ آیین نامه در خصوص ذکر فهرست آمده است:
“ذکر کالاها و خدماتی که علامت برای تشخیص آن ها به کار می رود، با تعیین طبقه یا طبقات درخواست شده طبق طبقه بندی بین المللی”

جهت دانلود متن کامل این پایان نامه به سایت abisho.ir مراجعه نمایید.

ارائه مدارک دال بر فعالیت تولیدی یا خدماتی: ارائه پروانه بهره برداری یا مجوز تولید یا پروانه کسب برابر اصل شده یا نامه ایی از واحد یا صنف مربوطه مبنی بر ارائه خدمات جهت ارائه ثبت علائم تجاری که در بند ۵ ماده ۱۱۱ آیین نامه آمده است: “ارائه مدارک دال بر فعالیت در حوزه ذیربط بنابه تشخیص مرجع ثبت”

ارائه کارت بازرگانی: کارت بازرگانی بنام شخص دارنده جواز (در صورتیکه علامت مورد نظر لاتین و یا غیر فارسی باشد)

استفاده از حق تقدم: درصورتی که متقاضی یا متقاضیان ثبت بخواهند به استناد تقاضای ثبت یا ثبت خارج ازکشوراز مزایای حق تقدم(حداکثر۶ ماه) استفاده نمایند می بایست مدارک مربوط به حق تقدم را همزمان با تسلیم اظهارنامه یا حداکثر ظرف ۱۵روز از آن تاریخ تسلیم کنند. که این اظهارنامه ملی یا منطقه ای یا بین المللی که به استناد ماده ۹ قانون، در هر کشور یا برای هر کشور عضو کنوانسیون مذکور تسلیم گردیده درخواست حق تقدم را ادعا کند، که در ماده ۱۱۲ آیین نامه بیان گردیده: “در صورتی که متقاضی طبق ماده ۹ قانون درخواست حق تقدم کرده باشد، هنگام تقاضای ثبت علامت باید درخواست خود را به همراه مدارکی که حاکی از این حق باشد، به مرجع ثبت تسلیم نماید”

پرداخت هزینه ها: برابر ماده ۱۶۲ آیین نامه قانون مزبور، متقاضی موظف به پرداخت هزینه های قانونی جهت ثبت علائم تجاری می باشد: “هزینه های مقرر در جدول هزینه ها جهت انجام اقدامات لازم باید طبق مقررات قانون و این آیین نامه پرداخت گردد. در غیر این صورت مرجع ثبت از انجام اقدامات مربوط خودداری خواهد نمود.”

برابر تعرفه اعلام شده توسط سازمان ثبت اسناد و املاک کشور، هزینه به شرح ذیل می باشد.