چنانچه مشاهده می شود، در این ماده ، کنوانسیون به سراغ تالاب های فرامرزی می رود. این امر نشانه آن است که کنوانسیون رامسر به تالاب های درون سرزمینی هر کشور منحصر نبوده و به تالاب های فرامرزی نیز توجه دارد. با افزایش جمعیت در سطح کره زمین و در نتیجه نیاز بشر به منابع آبی برای ادامه حیات و توسعه ، به تدریج موضوع منابع آب در اختلاف های بین دولت ها، جای بیشتری باز می کند. عمده این اختلاف بر سر حوزه آبریز یک رودخانه یا تالاب بین دولتهای واقع در اطراف آن بدنه آبی می باشند. نکته شایان توجه در این بند، آن است که الزامات تنها متوجه دولت هایی است که طرف کنوانسیون بوده و نسبت به اجرای مفاد آن متعهد می باشند. علاوه بر آن، در متن به مشورت بین دو طرف قناعت شده و این اقدام فقط در خصوص هماهنگی سیاست های فعلی و آینده و مقررات آن ها در رابطه با تالاب های فرامرزی است.
همان گونه که عنوان شد ، تالاب های فرامرزی و به طور روز افزونی در کنار دیگر موضوعات مورد اختلاف بین دولت ها قرار گرفته و می گیرد. این بند از کنوانسیون رامسر بر اهمیت آن به عنوان یک معاهده چند جانبه می افزاید چرا که علاوه بر طرح تالاب های فرامرزی به چگونگی همکاری برای حل و فصل اختلافات مربوط به آب های مشترک واقع در بین کشورها نیز اشاره کرده ، نوعی آینده نگری و نگاه به چالش های آینده در آن نهفته است. (امین منصور،۲۲,۱۳۹۰)
باید گفت که همکاری بین المللی راجع به معضلات و مسایل مرتبط با تالاب ها از عناصر کلیدی استفاده عاقلانه از تالاب ها به شمار می رود. یک سیستم آبی مشترک یا تالاب های فرامرزی نمی توانند به عنوان یک واحد اکوسیستمی بدون همکاری میان دولت های همسایه مدیریتی منطقی داشته باشند. اگر منشا آلودگی یک تالاب در کشور همسایه دارنده تالاب باشد، بدون همکاری دولت همسایه آلودگی رفع نخواهد گردید. ماده پنج کنوانسیون اساس و مبنایی قانونی قاطع به منظور همکاری دو جانبه یا چند جانبه در جهت ارتقای رویکرد های سازگار با مدیریت منابع آبی مشترک که منطبق بر تعهد به استفاده عاقلانه از تالاب هاست، ارائه می نماید.
کنوانسیون همچنین از رویکرد های منطقی حفاظت از گونه های آنسوی مرزهای سیاسی حمایت به عمل می آورد. پرندگان آبی و بسیاری از گونه های مهاجر از لحاظ اکوسیستمی به حفظ و نگهداری تالاب ها وابسطه اند.
۴- ایجاد ذخیره گاه های طبیعی
بر اساس ماده ۴، هر یک از طرف های کنوانسیون موظفند حفاظت از تالاب ها و پرندگان آبی اعم از مهاجر یا بومی را با ایجاد ذخیره گاه های طبیعی تالابی، صرف نظر از اینکه در فهرست رامسر باشند یا نه، ارتقا دهند.
در اینجا کنوانسیون با الزام طرف ها به ایجاد ذخیره گاه های طبیعی تالابی، آن ها را به تعیین و اعلام مناطق تالابی به عنوان ذخیره گاه و مناطق حفاظت شده فرا می خواند. این بند به طور مشخص بروز تغییرات و اصلاحاتی را در قوانین مربوط به حفاظت از محیط زیست خصوصا ً تالاب ها و افزایش امکانات و منابع انسانی مربوطه توصیه می نمایند.
عکس مرتبط با محیط زیست
کنوانسیون رامسر از الزامات مربوط به یک تالاب با اهمیت بین المللی حتی فراتر می رود و از دولت های طرف می خواهد اگر تالابی را در دبیرخانه ثبت نکرده اند و دارای ویژگی های تالاب با اهمیت بین المللی نیست، بایستی به هر حال به وظیفه حفاظتی خود عمل نموده تلاش نمایند وضعیت تالاب ها را با رسیدگی به مشکلات و رفع تهدیدات ارتقاء دهد. (امین منصور ،۲۱)
گفتار چهارم: ساختار و تشکیلات کنوانسیون رامسر
اجرا و اعمال کنوانسیون رامسر در نتیجه مشارکت مستمر بین متعاهدین، کمیته دایمی و دبیرخانه کنوانسیون، با مشاوره هیات کارشناسی کمکی (هیات بازنگری علمی و فنی(STRP) صورت می گیرد. هر سه سال یکبار، نمایندگان دولت های متعاهد به عنوان کنفرانس دولت های عضو که ارگان تصمیم گیرنده کنوانسیون به شمار می رود، تصمیماتی را به منظور اجرای کنوانسیون و بهبود روش هایی که متعاهدین را در اعمال اهدافشان قادر سازد اتخاذ می نمایند.

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت fotka.ir مراجعه نمایید.

کنفرانس دولت های عضو

کنفرانس دولت های متعاهد (COP) ۱ نهاد سیاستگذار کنوانسیون به شمار می رود. نمایندگان دولت ها از طرف دولت های متعاهد خود هر سه سال یکبار به منظور دریافت گزارش های ملی راجع به عملکرد سه سال گذشته، پذیرش برنامه های کاری و ترتیبات بودجه ایی برای سه سال آینده و لحاظ دستور العمل هایی برای متعاهدین راجع به معضلات و چالش های پیش رو با یکدیگر ملاقات و برخورد دارند.
نمایندگان دولت های دولت های غیر عضو، نهاد های بین الدولی و سازمان های ملی و بین المللی غیر دولتی (NGOs) می توانند در این نشست ها به عنوان ناظران فاقد حق رای شرکت نمایند. راجع به چگونگی رای گیری در کنفرانس دولت های عضو مقررات شکلی صریحی در کنوانسیون وجود دارد، اما در عمل هنوز بر اساس مقررات شکلی موجود تصمیم گیری صورت نگرفته است، و تمامی تصمیمات به صورت اجماع (consensus) اتخاذ گردیده است.
برنامه کنفرانس دولت های عضو شامل تعدادی از مسایل به منظور ارائه و گفتگو راجع به معضلات مهم پیش رو در زمینه حفاظت تالاب از جمله تفاسیر اضافی و بسط و توسعه مفاهیم کلیدی کنوانسیون و دستور العمل هایی برای متعاهدین به منظور اجرای مسایل کلیدی می باشد. موارد گفته شده موضوعاتی هستند که تمام و کمال در جلسات مورد بحث و گفتگو قرار می گیرند، که معمولاً منجر به اتخاذ قطعنامه ها و توصیه نامه هایی میگردد. کنفرانس دولت های عضو کنوانسیون رامسر این امتیاز مثبت را دارد که مشارکت فعال نهاد های غیر دولتی و دانشگاهی را مجاز می دارد. ۲
مشروح مذاکرات نشست کنفرانس دولت های متعاهد توسط دبیرخانه انتشار می یابد، که معمولا مشروح مذاکرات در بردارنده موضاع ذیل می باشد:

گزارشی از تمامی نشست های کنفرانس؛

قطعنامه و توصیه نامه های اتخاذ شده توسط کنفرانس؛

فهرست دولت های شرکت کننده؛

______________________________
۱ Conferense of the Contracting Parties
۲ Rmsar Convection Secretariat, op. cit, p.32.

سایر اسناد ارائه شده به کنفرانس در جهت آگاهی و اطلاع رسانی. ۱

۲- کمیته دایمی
در فاصله زمانی نشست های دولت های عضو، فعالیت های کنوانسیون بوسیله کمیته دایمی ۹ نفره ایی که شامل نمایندگانی از هفت منطقه جهانی می باشند، صورت می گیرد. این کمیته فعالیت های موقتی را که لازم و ضروری به نظر می رسد را انجام می دهد.
در واقع کمیته دایمی، کنفرانس دئلت های عضو را مابین نشست های سه ساله و البته در محدوده چارچوب تصمیمات اتخاذ شدع توسط کنفرانس دولت های عضو نمایندگی می کند. اعضای کمیته دایمی هر سه سال یکبار در کنفرانس سه ساله دولت های عضو تعیین می گردند.
کمیته دایمی بر اساس قطعنامه ۳٫۳ کنفرانس دولت های متعاهد به سال ۱۹۸۷ تاسیس گردید. وظایف کمیته دایمی ابتدا در چارچوبی به منظور اجرای کنوانسیون رامسر ۱ مقرر گردید، اما در حال حاضر به موجب قطعنامه VII.1 1999 تشریح گردیده است. بر این اساس دولت های متعاهدی مه پذیرفته اند که به عنوان نمایندگان منطقه ایی در کمیته دایمی حضور داشته باشند باید وظایف ذیل را متقبل گردند:

تعیین نمایندگان کمیته دایمی به منظور بر عهده گزاردن مسئولیت های مهم به عنوان نمایندگان منطقه ایی؛

مواقعی که در یک گروه منطقه ایی بیش از یک نماینده حضور داشته باشد، کمیته دایمی ارتباط مستمر و مشورت با سایر نمایندگان منطقه ایی را حفظ خواهد کرد؛

______________________________
۱ مکان و تاریخ نشست های عادی اعضای کنوانسیون از ابتدا تا کنون به شرح ذیل می باشد:
_ Cagliari, Italy, 1980
_ Ggroningen, Netherlands, 1984
_ Regina, Canada,1987
_ Montreux, Switzerland, 1990
_ Kushiro, Japan,1993
_ Brisbane, Australia, 1996
_ san Jose, Costa Rica,1999
_ Valencia, Spain,2002
_ Kampala,Uganda,2005
_ Changwon, Republic of Korea,2008

کمیته دایمی در حفظ ارتباط مستمر و رایزنی با دولت های متعاهد در گروه های منطقه ایشان و بازدید از مناطق تالابی و حضور در نشست های منطقه ایی و جهانی به منظور رایزنی راجع به موضوعات مرتبط با کنوانسیون و ارتقای اهداف آن نقش ایفا می نماید؛

نظر خواهی کردن از دولت های متعاهد در گروه های منطقه ایشان قبل از نشست های کمیته دایمی؛

مشورت گرفتن از دبیرخانه به منظور تنظیم دستور جلسه کمیته های منطقه ایی؛

ارائه مشورت به در خواست دبیرکل یا روسای گروه ها یا نهاد های زیر مجموعه کنوانسیون و یا دبیرخانه کنوانسیون؛

تشویق سایر دولت ها به عضویت در کنوانسیون در مناطق مربوطه.

کمیته دایمی به طور معمول به طور سالیانه دارای نشست بوده، که به طور سنتی در دفتر دبیرخانه در سوییس برگزار می گردد. ۱
۳ – دبیرخانه
دبیرخانه کنوانسیون رامسر همکاری و مشارکت روزانه ایی را با فعالیت های کنوانسیون دارد. دبیرخانه در محل اداره مرکزی اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN)واقع در گلاند سوییس قرار گرفته است و کارمندان دبیرخانه قانونا ً کارمندان IUCN به شمار می روند.
فعالیت های دبیرخانه کنوانسیون به شرح ذیل می باشد:

حفظ و نگهداری فهرست تالاب های با اهمیت بین المللی و وارد کردن تمام موارد الحاقی و تغییرات صورت گرفته در فهرست و همچنین پایگاه اطلاعاتی سایت های رامسر؛

کمک و مساعدت در برگزاری و سازمان دهی کنفرانس دولت های عضو، نشست کمیته دایمی و هیات بازنگری علمی و تخصصی و نشست های منطقه ایی کنوانسیون رامسر؛

ارائه حمایت های اجرایی، علمی و فنی به دولت های متعاهد و به طور خاص در ارتباط با اجرای طرح استراتژیکی کنوانسیون رامسر؛

______________________________
۱ Ramsar Convention Secretatiat, op.cit, p.35.

کمک به آماده شدن دولت های متعاهد جدید با ساختار کنوانسیون؛

انتشار تصمیمات، قطعنامه ها و توصیه نامه های کنفرانس دولت های عضو و کمیته دایمی؛