فرهنگ پایدار بر توسعه پایدار شهری منطقه سه گرمانشاه تاثیر مثبت و معنادار دارد.

۱-۶-قلمرو پژوهش

۱-۶-۱-قلمرو مکانی
قلمرو مکانی پژوهش مناطق یک و سه شهر کرمانشاه می­باشد
۱-۶-۲-قلمرو زمانی.
این تحقیق در طی سال ۱۳۹۳هجری شمسی انجام شده است. در نیمه اول سال ۹۳ پروپوزال طرح آماده و تصویب گردیده و در نیمه دوم سال ۹۳ کارهای بررسی ادبیات موضوعی تحقیق، جمع آوری داده ­ها و آماده ­سازی گزارش و سایر فعالیتهای مربوطه صورت گرفته است.
۱-۶-۳-قلمرو موضوعی
به طور کلی از نظر قلمرو موضوعی، این پژوهش در حوزه مباحث مدیریت استراتژیک، برنامه ­ریزی شهری و طراحی محیط زیست است. و موضوع آن بررسی شاخص ­های توسعه پایدار(محیط زیست، فرهنگی و اقتصادی)است.
عکس مرتبط با محیط زیست

۱-۷-تعریف مفهومی و عملیاتی متغیرها

مدیریت استراتژیک: عبارت است ازفعالیت‌های مربوط به بررسی، ارزشیابی و انتخاب استراتژی‌ها، اتخاذ هرگونه تدابیردرون و بیرون سازمانی برای اجرای این استراتژی‌ها و در نهایت کنترل فعالیت‌هایا انجام شده را در برمی‌گیرد.
.
استراتژی:عبارت است از برنامه­ای که سازمان برای تعامل با محیط رقابتی وجهت دستیابی به اهداف سازمانی در پیش می­گیرد.
مدیریت شهری: عبارت است از هدایت و راهبری یک‌ سازمان‌ گسترده، متشکل‌ از عناصر و اجزاء رسمی‌ و غیررسمی‌ موثر و مرتبط در ابعاد مختلف‌ اجتماعی، اقتصادی‌ و کالبدی‌ حیات‌ شهری‌ با هدف‌ اداره، کنترل‌ و هدایت‌ توسعه‌ همه‌ جانبه‌ و پایدار شهر مربوطه‌.
عکس مرتبط با اقتصاد
توسعه پایدار شهری:رایج ترین مفهوم توسعه پایدار همان است که در کنفرانس سران در شهر ریودوژانیرو به کار گرفته­شد. طبق این مفهوم توسعه پایدار توسعه­ای است که ضمن آن که به نیازهای کنونی پاسخگوست، توانائیهای نسلهای آینده را برای پاسخگویی به نیازها و خواسته هایشان به مخاطره نمی­اندازد. با این حال “وینتر” مدعی است که اکنون بیش از ۲۰۰ تعریف برای توسعه پایدار وجود دارد. بدین­سان اکنون مفهوم توسعه پایدار آنچنان در معرض تفسیرهای گوناگون قرار گرفته که فقدان چارچوبی محکم و عموم پذیرفتنی ازدیدگاه های فلسفی و ماهوی، مشکل اصلی کنونی در این زمینه است. توسعه پایدار نگران تهی شدن کنونی کره زمین از منابع است، لیکن تنها منابع طبیعی نیستند که در مخاطره قرار گرفته­اند، بلکه کیفیتهای دیگر نظیر کیفیت چشم اندازها، میراث فرهنگی، و آرامش و توانائی مناطق شهری برای زیست ایمن و سالم نیز در خطر نابودی است.
شهر: عبارت است ازسلسله‌ مراتب‌ سیستم‌ قضایی‌ و تقسیمات‌ سیاسی‌- جغرافیایی‌ هر کشور براساس‌ شاخص‌های‌ مختلفی‌ مانند نوع‌ حکومت، مدیریت، سطح‌ آگاهی، علاقه‌مندی‌ اجتماعی‌ و مشارکت‌ مردم‌ در نظام‌ تصمیم‌گیری‌ و… شکل‌ می‌گیرد.
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی
توسعه اقتصادی: توسعه اقتصادی اشاره به بوجود آوردن رفاه جامعه از طریق افزایش تولیدات، استفاده بهینه از منابع طبیعی، بالا بردن سطح اشتغال و درآمد، توزیع عادلانه درآمد، مهیا کردن شرایط بهتر مصرف کالا و خدمات دارد (ویلر، ۱۳۸۴).
توسعه فرهنگی: یکی از ابعاد بسیار مهم توسعه ملی، توسعه و باروری فرهنگی حاکم بر جامعه است، چنان که پیش شرط هرگونه توسعه­ای، توسعه فرهنگی است. توسعه بدون دستیابی به فرهنگ خاص امکان پذیر نیست. توسعه در تمام ابعاد آن به شدت تحت تأثیر باورهای فرهنگی است. از این رو باید فرهنگ را محور همه برنامه ­های توسعه قرار داد. توسعه فرهنگی را باید افزایش ظرفیت خلاقیت و نوآوری در ارزش ها و رفتارهایی دانست که آدمیان در زندگی روزمره آن­ها را بکار می­گیرند و با آن زندگی می­ کنند. همچنین ابعاد توسعه فرهنگی شامل مواردی چون حاکم شدن نگرش های علمی بر فرهنگ جامعه، فرهنگ پذیری، نظم پذیری جمعی، مسئولیت پذیری و فردگرایی مثبت می شود(بهرام زاده، ۱۳۸۲).
توسعه زیست محیطی: برای رسیدن به توسعه­پایدار یعنی توسعه­ای موزون و با حفظ ارزش­های زیست محیطی باید به تحول فرهنگ زیستی جوامع اندیشید تا مردم تشکیل­دهنده جوامع، منش خود را با پایداری و پویایی طبیعت تطبیق دهند. توسعه پایدار وقتی تحقق می­یابد که اطلاعات زیست محیطی در میان مردم گسترش یافته و مشارکت مردم در حفظ و حراست از آن دو چندان گردد(محرم نژاد، ۱۳۸۵). یک شهر پایدار از نظر وضعیت زیست محیطی و بوم شناختی باید محیطی عاری از آلودگی، سروصدا، ازدحام، تصادفات و بزهکاریها باشد. فضای باز خصوصی و شخصی برای هر واحد مسکونی داشته باشد(ساسان پور، ۱۳۸۹).

فصل دوم:

مبانی نظری و پیشینه پژوهش

۲-۱-مقدمه

افزایش جمعیت جهان در قرن بیستم بویژه نیمه دوم آن­، آهنگ شتابانی به خود گرفت. روند این رشد در کشورهای صنعتی اروپا متعادل­، ولی در ممالک در حال توسعه هنوز به صورت پدید­ه­ای فراگیر مطرح است. در بسیاری از شهرهای جهان­ مسائل ضروری­، مانند ترافیک­، تراکم زمین­، ساختمانهای متروک، تغییر کاربری زمین، آلودگی صوتی، آلودگی آب و بسیاری از موضوعات زیست محیطی دیگر، موضوع پایداری شهرها را مطرح می­ کند. یک شهر پایدار و توسعه­یافته شهری است که از منابع طبیعی منطقه خود بهره برداری کرده و خودکفا باشد و شهری که به زندگی ساکنینش معنا بخشد در این نوع توسعه انسان مرکز توجه است و انسان هماهنگ با طبیعت سزاوار حیاتی توأم با سلامتی و سازندگی است(موحد، ۱۳۷۹). بنابر این توسعه پایدار در بردارنده تغییر روابط بین انسان ها و بین انسان وطبیعت در زمان کنونی و در طول زمان است(فنی ،۱۳۸۴). در این گرایش، اصل موازنه بین خواسته های اقتصادی، اجتماعی، اکولوژیکی، هر نسل با توجه به سهم نسل­های آتی از منابع محدود زمین، محور سیاست­گذاری شهری و چیدمان سکونتگاه هاست(امکچی ،۱۳۸۳). هدف فرایند توسعه پایدارشهری دستیابی به وضعیت پایداری جوامع شهری می­­­­­­­باشد، فرایندی که هدف آن ایجاد یا تقویت ویژگیهای پایداری در زندگی اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی شهر است. پاتایاتو استاد دانشگاه هاروارد توسعه پایدار را به عنوان یک مفهوم بانکی یاد می­ کند، توسعه­ای که مثل پس­­­­­­­­­­­انداز می­ماند و ارزش خالص آن مثبت است و موجب کامیابی در آینده می­ شود(میراب زاده ،۱۳۷۴).
بنابرآنچه گفته شد، اجرای توسعه پایدار مؤثرترین روش غیر تکنولوژیکی برای کاهش آلودگی ها، زدودن تخریب محیط­­­­­­­­­­­­­زیست، کاهش منابع طبیعی و بکارگیری رشد جمعیت به منزله منابع نیروی انسانی برای توسعه آینده و فایده رسانی به جامعه است(ارلیخ ۱۹۹۴). در این فصل، با در نظرگرفتن شهر به عنوان یک سیستم باز، سعی بر آن است که بر مبنای نگرش سیستمی( به عنوان چارچوبی فکری) به تفسیر و تحلیل مفاهیم و فرایند های مختلفی از جمله توسعه شهری، مدیریت، و… پرداخته شود.

۲-۲- مبانی نظری:

-مفهوم سیستم وجایگاه شهر درسیستم.
سیستم مجموعه ای متشکل از اجزا به هم وابسته است که متفقاً در راه رسیدن به یک هدف کلی گام بر می دارند.
بر مبنای طبقه بندی فرشاد (۱۳۶۲)، دو نوع جهان بینی را می توان مورد بررسی قرار داد که عبارتند از:

جهان بینی اتمیک یا اتمستیک

جهان بینی سیستمی یا کل گرا

هر کدام از این جهان بینی ها، نسبت به پدیده هایی که مورد مطالعه قرار می دهند، تعبیر و درکی متفاوت دارند و بر مبنای آن درک و تعبیر، روش شناسی­های متفاوتی به منظور شناخت، بررسی و تحقیق آن پدیده به کار می بندند.
در جهان بینی اتمیک که شواهدی مبنی بر حاکمیتِ آن دیدگاه در نظریات فیلسوفان مختلفی در قرن پنجم قبل از میلاد وجود دارد، پیش فرض زیربنایی آن است که دنیا از مجموعه ای از اتم های تجزیه ناپذیر و مجزا تشکیل شده است. به بیان دیگر، هر پدیده، از مجموعه ای از اجزاء تشکیل یافته است، به طوری که هر پدیده چیزی جز، جمع اجزای آن پدیده نیست(­فرشاد، ۱۳۶۲). برای مثال بر مبنای این نوع نگرش، یک گروه اجتماعی، چیزی غیر از تک تک افراد آن گروه نیست. حال بر مبنای این تعبیر، برای شناخت آن پدیده از روش جزیی نگری استفاده می­ شود. به طوری که با مطالعه و بررسی تک تک اجزای آن پدیده می توانیم به فهم کامل آن پدیده نائل شد( فرشاد،۱۳۶۲). و در شرایطی نیز که امکان مطالعه تک تک اجزای آن پدیده، بنابه دلایلی از جمله منطقی نبودن، هزینه بر بودن، وقت گیر بودن و… وجود ندارد( دلاور، ۱۳۸۶)، از طریق مطالعه نمونه یا نمونه­هایی از اجزای آن پدیده، نتایج تحقیق را با در نظر گرفتن درصدهایی از احتمال وجود خطا( ۱ تا ۵ درصد) به جامعه که در واقع پدیده مورد نظر در کلیت خودش است تعمیم می دهیم. به این فرایند، استدلال استقرایی گفته می شود که برگرفته از روش شناسی چنین جهان بینی است( سرمد، بازرگان و حجازی، ۱۳۸۶). این روش شناسی ، منعکس کننده رویکرد کمی در مطالعه پدیده ها است که مستلزم بررسی، شناخت و تحقیق جزیی و عینی اجزای یک پدیده هست( سرمد، بازرگان و حجازی، ۱۳۸۶). این نوع نگرش در طول تاریخ تاثیرات شگرفی بر حوزه های مختلف معرفت بشری از جمله علوم رفتاری داشته است(فرشاد،۱۳۶۲).
اما تعبیری که نگرش سیستمی راجع به پدیده های مورد بررسی دارد چنین است؛ یک پدیده، علاوه بر اجزای تشکیل دهنده خود، از ارتباط بین آن اجزاء نیز تشکیل یافته است که این ارتباط ماهیت متفاوتی به پدیده مورد بررسی می دهدآن گونه که با مطالعه تک تک اجزای آن پدیده نمی توانیم به چنین فهمی برسیم( زاهدی، ۱۳۷۸). برای مثال یک گروه اجتماعی علاوه بر اینکه از مجموعه ای از انسان ها تشکیل شده است، ارتباط اعضای این گروه با همدیگر، ساختار و ماهیت جدیدی را ایجاد می­ کند که با مطالعه صرف تک تک افراد نمی­توان آن ها را شناخت. روش­شناسی چنین نگرشی، آن است که به مطالعه اجزاء و ارتباطات موجود بین این پدیده ها بپردازد( فرشاد، ۱۳۶۲). این رویکرد نیز منعکس کننده رویکرد کیفی در مطالعه پدیده است( فلیک، ۱۳۸۸).
به اعتقاد محقق، توجیه و تفسیر نگرش سیستمی و روش شناسی آن برای مطالعه پدیده ها، بسیار موجه­تر و سنجیده تر از توجیه و روش­شناسی نگرش اتمیک است. چون یک بخش اساسی از ماهیت یک پدیده ارتباطات و هماهنگی موجود در میان عناصر آن پدیده است که ماهیت متفاوتی به پدیده مورد بررسی می­دهد و خاصیتی تحت عنوان سینرژی یا هم افزایی را ایجاد می­­­­­­­­­­کند. بنابه چنین تعبیری، ماهیت یک پدیده صرفاً جمع اجزای آن پدیده نیست بلکه ارتباطات اجزای آن پدیده، خاصیت، توان و ماهیتی را ایجاد می­ کند که در تک تک اعضای آن پدیده به طور منفرد وجود ندارد( هینز، ۱۳۸۷؛ زاهدی ۱۳۷۸؛ فرشاد ۱۳۶۲). علاوه بر آن، روش­شناسی سیستمی در مطالعه پدیده ها، درک و چارچوب مناسب تری برای کاوش و تحقیق آن پدیده فراهم می­ کند. علوم اجتماعی از دیرباز نشات گرفته از روش­های علم تجربی بود. با این اوصاف، ضرورت نگرش سیستمی در مطالعه پدیده­های مختلف، بیش از پیش مشخص می­ شود.