مشکل دسترسی به منابع معتبر و کافی در زمینه مبانی نظری موضوع مورد پژوهش .
محدودیت‌های در کنترل پژوهش‌گر:
جنس آزمودنی‌های مورد پژوهش که همه پسر می‌باشند.
پایه تحصیلی آزمودنی‌ها که همه پایه سوم ابتدایی بودند.
۵-۵- پیشنهادها
۵-۵-۱- پیشنهادهای کاربردی
با توجه به نتایج پژوهش پیشنهادهای کاربردی زیر ارائه می‌گردد:
فرضیه اول: آموزش به شیوه‌ی نمایش خلاق بر مؤلفه استنباط در دانش‌آموزان پایه سوم ابتدایی تأثیر دارد.
به دلیل ارتباط میان آموزش به شیوه نمایش خلاق و مؤلفه استنباط تفکر انتقادی در دانش‌آموزان و ارتباط نحوه آموزش به شیوۀ نمایش خلاق و رشد تفکر انتقادی، می‌توان مدعی شد که نظرگاه نمایش خلاق در خصوص تفکر انتقادی با زمینه‌های فرهنگی، تاریخی و زبان‌شناسی و نشانه‌شناسی آمیخته شده است و این زمینه‌ها در نحوه استنباط کودکان از جهان بسیار تأثیرگذار شده و به طور کلی زمینه‌ساز نحوه اندیشیدن می‌شود که به مدارس و مراکز آموزشی پیشنهاد می‌شود عوامل زمینه‌ساز برای آموزش از طریق نمایش خلاق را فراهم نمایند.
فرضیه دوم: آموزش به شیوه‌ی نمایش خلاق بر مؤلفه شناسایی مفروضات در دانش‌آموزان پایه سوم ابتدایی تآثیر دارد.
به دلیل ارتباط میان آموزش به شیوه نمایش خلاق بر مؤلفه شناسایی مفروضات در دانش‌آموزان و از آن جا که تربیت دانش‌آموزان با تفکر انتقادی هدف اصلی آموزش و پرورش است. در جامعه‌ای که سیستم تعلیم و تربیت آن بدون بحث و انتقاد امور را می‌پذیرد و بدون تفکر آن‌ ها را منعکس می‌کند خطر پدید آمدن انسان‌های فاقد توان و نیروی تفکر در جامعه زیاد می‌باشد و لذا تعلیم و تربیت برای شهروندان مردم‌سالار، پرورش تفکر انتقادی است. بنابراین پس از ایجاد انگیزه برای معلمان، اجرای دوره‌های آموزش ضمن خدمت برای آشنایی آن‌ ها با شیوه‌های آموزش مؤثر مانند نمایش خلاق و اهمیت تفکر انتقادی، موضوعی است که توجه مسئولان را می‌طلبد.
فرضیه سوم: آموزش به شیوه‌ی نمایش خلاق بر مؤلفه استنتاج در دانش‌آموزان پایه سوم ابتدایی تأثیر دارد.
با توجه به نتیجه پژوهش که آموزش به شیوه‌ی نمایش خلاق بر مؤلفه استنتاج در دانش‌آموزان پایه سوم ابتدایی تأثیر دارد پیشنهاد می‌شود در طی دوره‌های آموزش ضمن‌خدمت، پیش‌نیازهای آموزش به شیوه نمایش خلاق به معلمان آموزش داده شود.
فرضیه چهارم: آموزش به شیوه‌ی نمایش خلاق برافزایش مؤلفه تعبیر و تفسیر در دانش‌آموزان پایه سوم ابتدایی تأثیر دارد.
با توجه به نتیجه پژوهش که آموزش به شیوه‌ی نمایش خلاق بر مؤلفه تعبیر و تفسیر در دانش‌آموزان پایه سوم ابتدایی تأثیر دارد پیشنهاد می‌شود در کلاس از روش‌های آموزش تفکر انتقادی مانند تکالیف نوشتاری، فعالیت‌های کتابخانه‌ای، کار عملی، یادگیری با همکلاسی‌ها، روش‌های پروژه‌ای، روش‌های موردی، بازی‌های آموزشی، روزنامه نگاری و ایفای نقش استفاده نمود.
فرضیه پنجم: آموزش به شیوه‌ی نمایش خلاق بر مؤلفه ارزشیابی در دانش‌آموزان پایه سوم ابتدایی تأثیر دارد.
پیشنهاد می‌شود از آن جا که توانایی تفکر انتقادی شاگردان طی دوران تحصیل و بدون کمک معلمان و صرفاً‌ با گوش دادن به سخنرانی‌ها و خواندن کتاب‌های درسی و امتحان دادن به وجود نمی‌آید. معلمان فرصت‌هایی را برای تمرین مهارت‌ها و روش‌های تفکر انتقادی برای شاگردان تدارک ببینند. علاوه بر آموزش مهارت‌های واضح و چارچوب‌های تحلیلی، معلمان باید جنبه‌های رفتاری تفکر انتقادی، مانند مراجعه به منافع فطری و داشتن علاقه، اعجاب و کنجکاوی را در شاگردان پرورش دهند. به کمک این راهبردها، آموزش تفکر انتقادی به شاگردان می‌تواند به بهبود و سالم‌سازی آموزش بینجامد.
فرضیه ششم: آموزش به شیوه‌ی نمایش خلاق بر پیشرفت درس علوم اجتماعی دانش‌آموزان پایه سوم ابتدایی تأثیر دارد.
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی
پیشنهاد می‌شود در تدریس یادگیری مفاهیم و برای ایجاد یادگیری بیشتر در شاگردان بهتر است اکثر فعالیت‌های آموزشی در نمایش خلاق به دانش‌آموزان سپرده شود و معلم همگام و دوش به دوش آنان نظاره‌گر گروه راهنما باشد.
۵-۵-۲- پیشنهادهای پژوهشی
پیشنهاد می‌شود در پژوهشی از طریق آموزش به شیوه نمایش خلاق ادراک دانش‌آموزان از تفکر انتقادی مورد بررسی قرار بگیرد.
پیشنهاد می‌شود در پژوهشی ادراک معلمان از شیوه‌های آموزشی از طریق نمایش خلاق مورد بررسی قرار بگیرد.
پیشنهاد می‌شود در پژوهشی رابطه نمایش خلاق با متغیرهای دیگر مورد بررسی قرار بگیرد.
منابع و مأخذ
منابع فارسی:
ابدی، بیژن؛ زمانی، غلام‌حسین. (۱۳۸۸). عوامل تأثیرگذار بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان کشاورزی: مورد مطالعه دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز. علوم ترویج و آموزش کشاورزی ایران، جلد ۵، شماره ۲، صص ۴۴- ۳۱٫
ابراهیمی دینانی، غلام‌حسین. (۱۳۸۱). سقراط و پرسش وجودی. مجموعه مقالات سمینار سقراط، فیلسوف گفت‌وگو، تهران: مرکز بین‌المللی گفت‌وگوی تمدن‌ها.
اتکینسون، ماری و هورنبی، گری. (۱۳۸۸). بهداشت روانی در مدارس، ترجمه: اکبر رهنما و محمد فریدی، تهران: آییژ.
اسکندری، حسین. (۱۳۸۳). تربیت پنهان. تهران: انتشارات تزکیه.
اسلامی، اکبر؛ شکرآبی، ربابه؛ بهبهانی، نسرین؛ و جمشیدی، روحانگیز. (۱۳۸۲). توانایی تفکر انتقادی دانشجویان پرستاری ترمهای اول و آخر و پرستاران بالینی. فصلنامه پرستاری ایران، ۱۷( ۳۹)، ۱۵-۳۰٫
اطهری، زینب‌السادات؛ شریف، مصطفی؛ نعمت‌بخش، مهدی؛ بابامحمدی، حسن. ( ۱۳۸۸). ارزیابی مهارت‌های تفکر انتقادی و ارتباط آن با رتبه آزمون سراسری ورود به دانشگاه در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی، بهار، ۹ (۱)، صص ۱۲- ۵٫
آقازاده مسرور، سیاوش؛ ثمینی، نغمه. (۱۳۹۲). بازی و اهمیت آن در نمایش (بررسی موردی: نمایشنامه بازرس). نشریه هنرهای زیبا، هنرهای نمایشی و موسیقی، دوره ۱۸، شماره ۱، بهار و تابستان ۱۳۹۲، صص ۵۴- ۴۵٫
آقاعباسی، یدالله. (۱۳۸۸). نمایش خلاق. تهران: نشر قطره.
اکبرلو،منوچهر. (۱۳۸۷). نمایش فرایندی خلاق در آموزش غیرمستقیم. رشد آموزش هنر، شماره‌ی ۱، دوره ۶، پاییز، ۴۷-۴۴٫
امرایی، مجید. (۱۳۸۹). نمایش درمانی در مسیر تکامل. تهران: نشر دانژه.
امرایی، مجید؛ کنشلو، مجید. (۱۳۸۵). تئاتر درمانی و تأثیر آن بر ویژگی‌های روانی جانبازان اعصاب و روان. مجموعه مقالات چهارمین همایش پژوهشی تئاتر مقاومت، به کوشش و ویرایش محسن بابایی ربیعی،انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس.
امین‌پور، قیصر. (۱۳۸۵). شعر و کودکی. تهران: مروارید.
بختیاری بروجنی، سکینه. (۱۳۸۰). تأثیر نمایش خلاق در رشد خلاقیت کودکان ۹-۸ سال. تهران: آموزش از راه دور کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
براکت، اسکارگراس. (۱۳۸۰). تاریخ تئاتر جهان. ترجمه: هوشنگ آزادی‌ور، چاپ سوم، تهران: انتشارات مروارید.
بیانلو، حسن. ( ۱۳۸۸). نمایش خلاق و مسائل پیش‌رو (گزارش یک تجربه). نشریه خنر و معماری، بیناب، اردیبهشت، ۱۳۸۸، شماره ۱۳، ۱۴۷- ۱۴۰٫
پارسا، محمد. (۱۳۷۶). روان‌شناسی تربیتی. تهران: علمی.
پازوکی، شهاب. (۱۳۸۹). نمایش در ایران. تهران: گروه هنر دانشکده هنر و رسانه، دانشگاه پیام نور.
پترهیوز ، فرگاس. (۱۳۸۷). روان‌شناسی بازی (کودکان ، بازی و رشد). مترجم : کامران گنجی تهران: انتشارات رشد.
پترهیوز ، فرگاس. (۱۳۹۲). روان‌شناسی بازی (کودکان ، بازی و رشد) ، مترجم : کامران گنجی، انتشارات رشد ، صص ۲۹۸ و ۲۹۹ .
پنج‌تنی، منیره. (۱۳۸۸). زیبایی و فلسفه هنر در گفتگو: افلاطون، گفت‌وگو با سعید بینای مطلق و دیگران، تهران: فرهنگستان هنر.
جاویدی کلاته جعفرآبادی، طاهره؛ عبدلی، افسانه. (۱۳۸۹). روند تحول تفکر انتقادی در دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد. مطالعات تربیتی و روان‌شناسی، ۱۱ (۲)، صص ۱۲۰- ۱۰۳٫
جعفری، علی‌رضا؛ خلعتبری، جواد؛ تودار، سیدرسول؛ ابوالفتحی، هادی. (۱۳۹۰). بررسی تأثیر بازی درمانی با رویکرد شناختی – رفتاری مایکنبام در کاهش کمرویی و گوشه گیری اجتماعی کودکان دبستانی شهرستان ابهر. یافته‌های نو در روان‌شناسی، سال ششم، شماره ۱۸، بهار، صص ۱۶-۷٫
جعفری، مریم (۱۳۸۹). تأثیر نمایش خلاق بر رفتار کودکان پیش دبستانی. ابتکار و خلاقیت در علوم سال اول، شماره اول، زمستان ۸۹، صص ۱۱۱-۹۹٫
جلیلوند، مریم؛ غباری بناب، باقر. ( ۱۳۸۳). بررسی تأثیر هنر نمایشی در رشد اجتماعی دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر. پژوهش در حیطه کودکان استثنایی ۱۴-۱۱، سال چهارم، شماره ۴-۱، صص ۷۸-۶۴٫
چمبرز، دیوی (۱۳۹۲). قصه‌گویی و نمایش خلاق. ترجمه: ثریا قزل ایاغ . تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
حائری زاده ، خیریه بیگم. (۱۳۸۲). تفکر خلاق و حل خلاقانه مسئله، چاپ سوم، تهران ، نشر نی .
حبیبی‌پور، مجید (۱۳۸۵). اهمیت تفکر انتقادی در آموزش و پرورش. رشد تکنولوژی آموزشی. شماره ۱۷۸٫
حجازی، بنفشه. (۱۳۸۴). ادبیات کودکان و نوجوانان؛ ویژگی و جنبه‌ها. تهران: نشر روشن‌گران و مطالعات زنان.
حجازی، بنفشه. (۱۳۸۴). ادبیات کودکان و نوجوانان؛ ویژگی و جنبه‌ها. تهران: نشر روشن‌گران و مطالعات زنان.
خاکی، احمد؛ شعبانی، عباس. (۱۳۹۲). نقش بازی در رشد کودک. تهران: انتشارات حتمی.
خاکی، احمد؛ شعبانی، عباس. (۱۳۹۲). نقش بازی در رشد کودک. تهران: انتشارات حتمی.
دادستان، پریرخ؛ اناری، آسیه؛ صدق‌پور، بهرام صالح. (۱۳۸۶). اختلال اضطراب اجتماعی و نمایش درمان‌گری. فصل‌نامه روا‌ن‌شناسی تحولی: روان‌شناسان ایرانی، ۱۴، صص ۱۱۵-۱۲۳٫
دلاور، علی؛‌۱۳۸۷ مبانی نظری و علمی در پژوهش علوم انسانی و اجتماعی . چاپ هفتم، تهران انتشارات آگاه
دهدار، غلام‌رضا؛ موسوی‌زاده، سیده سمیه؛ صفری، اسماعیل. (۱۳۹۲). بررسی مبانی نظری مؤلفه‌های تفکرانتقادی در پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان مقطع راهنمایی. نخستین همایش منطقه‌ای ارزیابی آموزش دروس علوم پایه، چالش‌ها و رهیافت‌ها.
دوانلو، میترا. (۱۳۸۷). برنامه درسی پنهان. ساری: انتشارات شفلین.
دورکین، پل. (۱۳۷۶). مشکلات یادگیری و رفتاری دانش‌آموزان. ترجمه: پرویز صالحی، تهران.
رامین، علی. (۱۳۸۷). مبانی جامعه‌شناسی هنر. تهران: نشر نی.
رشتچی، مژگان. (۱۳۸۹). بررسی نظریۀ ویگوتسکی از دیدگاه روان‌شناسی و ارتباط آن با مبانی نظری آموزش فلسفه به کودکان. دو فصل‌نامۀ علمی تخصصی تفکر و کودک، س ۱، ش ۱، تهران: پژوهش‌گاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ریچ، پاملا. (۱۳۸۴). اصول بنیادین نمایش خلاق. ترجمه: یدالله آقاعباسی، مجله روزبه، شماره اول، کرمان.
ریخته‌گران، محمدرضا. (۱۳۸۶). حقیقت و نسبت آن با هنر. تهران: پژوهش‌گاه فرهنگ و هنر اسلامی.
سانتراک. جان دبیلو (۱۳۸۷). روان‌شناسی تربیتی. ترجمه ش. سعیدی، م. عراقچی، ح. دانش‌فر. مؤسسه خدمات فرهنگی رسا. تهران.
سعیدی رضوانی، محمود؛ کیانی نژاد، عذرا. (۱۳۷۹). توجه به برنامه درسی پنهان ضرورتی آشکار در تحقق اهداف ارزشی آموزش‌های دینی. فصلنامه تربیت اسلامی. صص۶۷ ـ ۳۲٫
سلسبیلی، نادر؛ قاسمی، نرجس. (۱۳۸۴). عوامل مؤثر بر شکست تحصیلی: نگاهی دوباره به عوامل درونی و بیرونی، فصلنامه تعلیم و تربیت، شماره ۸۳، صفحه ۲۵-۶۰٫
سلیمان‌پور، جواد. (۱۳۸۳). مهارت‌های تدریس نوین با تأکید بر کاربرد تفکر انتقادی و خلاقیت. تهران: انتشارات احسن.