۲-۸-۴ ارزیابی عملکرد ائتلاف
ارزیابی عملکرد ائتلاف کار بسیار پیچیدهای خواهد بود. این وضعیت اکثراً به خاطر وجود عملکرد نامتقارن[۵۳] پیچیده است. محققان تلاشهای زیادی برای رسیدن به عملکرد ائتلافها انجام شده است و برای رسیدن به آن به عاملهایی که منجر به پایان دادن به ائتلاف میشود اشاره میکنند. این عاملها شامل: وجود شریک نامتقارن، همپوشانی رقابتی بین شرکا، وجود ارتباطات همزمان دیگر و عوامل درون ائتلافی مانند استقلال از عملیات و انعطافپذیری.
دو عامل مطالعهی عملکرد ائتلافها را محدود میکنند. اولاً، هر اتمام ائتلافی را نمیتوان به عنوان شکست تلقی کرد زیرا بعضی موارد ممکن است به عنوان آرایش انتقالی موقت در نظر گرفته شوند. دوما، وجود هر ائتلاف مداومی را هم نمیتوان به عنوان یک ائتلاف موفق تصور کرد زیرا ممکن است هزینهی خروج از ائتلاف بالا باشد.
در نهایت از چهار معیار زیر که توسط مکلر(۱۹۹۹) ارائه شده است میتوان برای پیشبینی موفقیت ائتلاف استفاده کرد. اول اینکه ائتلاف باید به شرکتکنندگان ارزش اضافه کند. دوم، شرکتکننده توانایی این که از همکاری آموزش ببیند را داشته باشد. سوما اینکه شرکتکننده باید توانایی حفظ شایستگی[۵۴] خود را حتی در صورتی که ائتلاف در چند بازه زمانی انجام شود، داشته باشد. چهارم اینکه شرکتکننده باید انعطافپذیری خود را حفظ کرده و بیش از حد به یک شریک وابسته نباشد.
۲-۹ بحث و گفتوگو
به طور واضح، رشد ائتلافهای استراتژیک ایرلاین ها یکی از اساسیترین پیشرفتهایی است که در سالهای اخیر در صنعت حملونقل هوایی رخ داده است. ایرلاین ها از ترس عقب ماندن در رقابت جهانی، باعجله، به دنبال ایجاد ائتلاف با شرکتهای دیگر هستند و بسیاری از آن ها همزمان با اینکه کشف کردن استراتژی های مناسب پیچیدهتر شدهاند، شریک خود را تغییر دادهاند. در بعضی مواقع تشکیل ائتلاف را میتوان به عنوان یک نتیجهی اجتنابناپذیر از چارچوب نظارتی در جایی که صنعت ایرلاین عمل میکند، مشاهده کرد. اکثر مواقع محدودیتهای نظارتی و قانونی از اینکه کل مالکیت ایرلاین ها در اختیار بیگانگان قرار بگیرد، جلوگیری میکند و در نتیجه ائتلافها تنها سازوکار بادوام ورود به بازار، حداقل در کوتاه مدت و میانمدت، خواهند بود.
صنعت ایرلاین، حقیقتاً، با مثالهایی از ائتلافها که شکسته شدهاند و ائتلافهای طراحی شدهای که محقق نشدهاند، بد جلوه داده میشود(برای مثال ائتلاف میان British Airways و US Airways). هرچند، نقش و مشخصات ائتلافهای استراتژیک به تکامل خود ادامه دادهاند. فرنچ[۵۵] (۱۹۹۷) ارزیابیهای اخیر در مورد ائتلافها را اینگونه خلاصه کرده است. در اواخر دهه ۸۰ میلادی ائتلافهای استراتژیک به عنوان راه حل های خامی برای رشد دیده میشدند که از طریق اجتناب از محدودیتهای دو جانبه، عمل میکردند. رکودهای ادواری و شکستهای سنگین در اوایل دهه ۹۰ میلادی توجهات را به سمت بهبود کارایی ائتلاف برد و در نتیجه ایرلاین ها تمرکز بیشتری بر روی انتخاب شریک گذاشتند. اهمیت تناسب استراتژیک[۵۶] بیشتر مورد توجه قرار گرفت یا به عبارت دیگر شریک پیشنهادشده باید دارای فرهنگ، سبک مدیریت و پوشش جغرافیایی[۵۷] سازگار باشد. نتیجتاً ائتلافهای جدید زیادی شکل گرفت و بسیاری از ائتلافها به همکاری خود پایان دادند.
تحقیقات زیادی راجع به نحوهی برقراری رابطهی پایدار بین ایرلاین ها و بالا بردن بهره وری آن ها و موضوعاتی در این سبک انجام شده است ولی سؤال کلیدی ای که کمترین توجهات را در تحقیقات اخیر به خود اختصاص داده این است که: این ائتلافها از دید مشتریان و مصرفکنندگان چگونهاند و چگونه یک ائتلاف میتواند از دید آن ها موفق باشد؟.
مصرفکننده هم میتواند از شکلگیری ائتلاف بهرهمند شود. با شکلگیری ائتلاف و استفاده از شبکهی ایرلاین های دیگر، مصرفکننده در انتخاب مقصد و نحوهی رسیدن به آن با گزینههای بیشتری روبه رو میشود. برنامهریزی هماهنگ بین شرکا زمان پرواز را بین مقصدها پایین میآورد.
منافع مصرفکنندگان شامل موارد زیر میشود
چک شدن یک مرحلهای برای مسافران
ادغام برنامههای پروازی مکرر
امکانات سالن فرودگاه به اشتراک گذاشته میشود
بهبود ترتیبات حملونقل زمینی
۲-۹-۱ تأثیر ائتلاف بر میزان کرایهها
در نهایت، یک سؤال بیجواب باقی میماند: آیا مصرفکنندگان به خاطر ایجاد ائتلاف، باید تغییرات در میزان کرایهها را هم بپذیرند. اگر شرکتهای حامل روی تمام فعالیتهای خود همکاری کنند، چه انگیزهای برای رقابت در قیمت وجود دارد؟
در اواسط دهه ۹۰ میلادی KLM و Northwest ادعا کردند که ائتلاف آن ها ترافیک جدیدی ایجاد کرده[۵۸] و تأثیر کاهندهای بر میزان کرایهها خواهد داشت، درحالیکه در مقابل ادعای آن ها، بعضی از مدارک مستقل نشان میداد که افزایش کرایهها در ایرلاین های اروپایی که به ائتلاف پیوستهاند در مقایسه با آن هایی که نپیوستهاند، بیشتر است. همچنین چندین مطالعه[۵۹] به روشنی بیان میکنند که محدود کردن تعداد پروازها در یک مسیر، که معمولاً در ائتلاف رخ میدهد[۶۰]، منجر به افزایش کرایهها میشود.
قاعدتاً باید اینگونه باشد که ائتلاف ایرلاین ها به دلیل افزایش بهره وری و کاهش هزینهها، کرایهها را کاهش دهد. در مقابل، به خاطر اینکه ائتلاف ایرلاین ها به بهتر شدن نحوهی جابهجایی و هماهنگ شدن پروازها کمک میکند، مسافران حاضر به پرداخت بیشتر برای دریافت خدمات بهتر خواهند بود. به خاطر همین موارد است که تأثیر واقعی ائتلاف بر روی کرایهها معلوم نیست.
مدل تحلیلی زو و همکارانش (۲۰۱۱)[۶۱] نشان میدهد که ۱) اگر ایرلاین ها متعهد شوند که فقط قیمتها را به صورت تعاونی تنظیم کنند، بدون ارائه کردن هیچگونه سرویس اضافی دیگر، باید در میزان کرایهها کاهش را شاهد باشیم. ۲) کاهش در میزان کرایهها افزایش مییابد مادامی که اقتصاد تراکم ترافیک[۶۲] قوی تر شود. ۳) اگر ائتلاف خدمات اتصال خود را بهبود بخشد، نتیجتاً تقاضای بیشتری را ایجاد میکند. در این صورت قیمت تعادلی کرایهها نسبت به حالتی که ائتلاف نباشد، افزایش خواهد یافت. و بنابراین ۴) تأثیر کلی ائتلاف بر روی میزان کرایهها به قدرت نسبی این اثرات جبرانی، وابسته است. البته زو با مشاهدات تجربی و تجزیه و تحلیل کردن آن ها، نظرات و تحلیل خود را تأیید کرده است.
عکس مرتبط با اقتصاد
۲-۹-۲ نتیجه
در نهایت تعدادی از روندهای مربوط به ائتلافهای ایرلاین ها که قابلتشخیصاند، در زیر نوشته شده است.
تعداد ایرلاین هایی که به دنبال ایجاد ائتلاف هستند رو به افزایش است.
ایجاد ائتلافهای جدید و رقابت با غولهای فعلی در صنعت حملونقل هوایی کاری بسیار سخت شده است
ایرلاین های کشورهایی که از ائتلافهای بزرگ فعلی خارج هستند به شدت درگیر ساختن و یا وارد شدن به یک ائتلاف هستند
توجه کم به حقوق مصرفکنندگان در ایجاد ائتلافها باعث به وجود آمدن تحقیقات شدید در مورد تأثیرات ائتلاف بر روی حقوق مصرفکننده شده است.
رقابت میان ائتلافها در حال افزایش است.
۲-۱۰ سوابق تحقیق
امروزه اتحاد ایرلاین ها بخش عظیمی از صنعت حملونقل هوایی را در اختیار خود گرفته است. مطالعات زیادی در باره میزان تأثیر ائتلاف بر عملکرد ایرلاین ها انجام شده است که در ادامه به برخی از آن ها اشاره میکنیم.
جهت دانلود متن کامل این پایان نامه به سایت jemo.ir مراجعه نمایید.
موضوعات: بدون موضوع
[چهارشنبه 1400-01-25] [ 04:33:00 ق.ظ ]