اعرابی و پیرمراد

۱۳۸۹

تاکید بر نقش محوری رهبری در بقا و توسعه سازمان – تاکید بر راهبردهای رهبری متخصصان به عنوان محور حرکت سازمان- تاکید بر مباحث رفتار سازمانی

 

جهانگیری و ثقفی

۱۳۸۷

کارآفرین بودن با سابقه کار، جنسیت و پست سازمانی رابطه ندارد.

 

آقا، اتوا و همکاران

۲۰۱۴

شرکت‌ها از استفاده از توانایی ابعاد هوش استراتژیک( پیش بینی، چشم انداز، انگیزه)در روبه رو شدن با محیط‌های پیچیده، مسسیر کسب و کار و تشویق کارکنان در مشارکت در تصمیم گیری و شرکت داشتن در مسئولیت پذیری راضی هستند.

 

آزما و مصطفی پور

۲۰۱۲

استفاده از هوش تجاری باعث بهبود تصمیم گیری مدیران، صرفه جویی در هزینه اضافی، بهبود عملکرد و افزایش بهره وری می‌شود.

 

لرنزو، کاوال و
همکاران

۲۰۱۲

رفتارهایی که باعث ایجاد کارآفرینی می‌شوند تحت تأثیر عوامل آگاهی و انگیزه سازمان است و محیط سازمانی مانند دو عامل قبلی مؤثر است

 

لوکس

۲۰۱۲

نیاز زیادی به حمایت از رفتارکارآفرینانه و نوآوری وجود دارد.
مدیریت شرکت می‌تواند فرهنگ سازمانی را در مسیر نوآوری‌ها و تنظیم سیستم‌هایی که کارکنان را تشویق به رفتار به شیوه ای کارآفرینی می‌کند، تغییر دهد

 

رنه

۲۰۱۱

استفاده از چارچوب هوش استراتژیک می‌تواند تصمیم گیری را بهبود و توسعه بخشد.

 

آنالویی و عبدالله و همکاران

۲۰۱۰

توجه به هشت پارامتر مربوط به اثر بخشی مدیران و یا رهبران، بخش مهمی از فرایند توسعه سازمانی است (دانش و آگاهی، ادراک، مهارت‌ها( حل مسئله)، طبقه بندی و ارتباطات سازمانی، انگیزه، میزان تقاضاها و محدودیت‌ها و وجود انتخاب‌ها و فرصت‌ها برای اثر بخشی).

 

ابسکنکا وسیلبرسن و همکاران

۲۰۱۰

رابطه مثبت بین شایستگی کارآفرینی( فعالیت‌های تجاری، رهبری، مداخلات) با کارآفرینی شخصی( برون گرایی، وظیفه شناسی، آزادی در سطح بالا و پایین بودن از نظر میزان سازگاری(پذیرش سریع) و مشکلات عصبی ) وجود دارد

 

لئونیداس و واسیلیس

۲۰۰۷

رابطه مثبتی بین رفتار کارآفرینانه خدمتگزاران دولتی و محیط حمایتی( از طریق دستیابی به اطلاعات مدیریتی و تشویق ابتکارات) وجود دارد. بین کارمندان زن و کارمندان با مدرک دانشگاهی از نظر نمره کارآفرینی با کارمندان مرد و کارمندان با مدرک دانشگاهی وجود ندارد.