در مدیریت بحران و بویژه در مراحل امداد و نجات، داشتن اطلاعات دقیق از وضعیت ساختمان ها از لحاظ میزان تخریب در مناطق آسیب دیده، ابزار موثری در دست مدیران خواهد بود. این نوع اطلاعات معمولا به صورت نقشه تخریب ساختمان ها ارائه می شوند. به عنوان یک تعریف کلی می توان گفت که نقشه تخریب ساختمان نقشه ایست که در آن میزان تخریب هر ساختمان به همراه موقعیت دقیق آن مشخص شده باشد. طبقه بندی های مختلفی بسته به کاربرد آن ها برای تهیه نقشه های تخریب ارئه شده اشت. از مرسوم ترین طبقه بندی هایی که در تهیه نقشه تخریب مورد استفاده قرار می گیرد می توان به مقیاس EMS-98 اشاره کرد. این مقیاس که برای اولین بار در سال ۱۹۸۸ توسط کمسیون لرزه شناسی اروپا جهت برقراری ارتباط بین مهندسان و زلزله شناسان به صورت کتابچه ای شامل دستورالعمل ها و تصاویر و مثال های کاربردی ارائه شد، مبنایی برای ارزیابی شدت زلزله در کشورهای اروپایی است که اخیرا توسط برخی از کشورها در خارج از اروپا نیز به کار گرفته شده است. مقیاس EMS-98 در واقع آخرین نسخه و ویرایش شده نسخه­ای است که در سال ۱۹۹۲ تهیه شده است[۳۴]. در این مقیاس ساختمان ها از لحاظ میزان تخریب در ۵ سطح سالم، تخریب متوسط، تخریب سنگین، تخریب خیلی سنگین و تخریب کامل طبقه بندی می شوند.(جدول ۲-۲).

جدول ‏۲‑۲ طبقه بندی ساختمان های آسیب دیده بر اساس آیین نامه(EMS98-2008)

بکارگیری سیستم فازی جهت تصمیم گیری در مورد وضعیت ساختمان ها
سیستمی که یک نگاشت از ورودی به خروجی را با بهره گرفتن از منطق فاز فرموله میکند به نام سیستم استنتاج فازی FIS شناخته می شود. سیستم استنتاج فازی همچنین به نام سیستم مبتنی بر قواعد نیز نامیده می شود زیرا این سیستم ها از تعدادی عبارت « اگر – آنگاه » ساخته شده است. این سیستم، سیستمی ریاضی بوده که متغیرهای ورودی آنالوگ را بر مبنای متغیرهای منطقی که پیوسته بوده و مقادیری بین صفر ویک اختیار می کنند آنالیز می کند. در منطق کلاسیک، بر خلاف منطق فازی، آنالیزها بر روی مقادیر گسسته عددی که فقط صفر و یک (درست و غلط) را اختیار می کند، انجام می شود. به دلیل اینکه در حل مسائل با بهره گرفتن از منطق فازی درک و شهود کاربر در نظر گرفته می شود، تجربیات آن ها در طراحی سیستم استنتاج فازی قابل استفاده می باشند.[۳۵]
منطق فازی برای اولین بار در سال ۱۹۶۰ توسط دکتر لطفی زاده، استاد علوم کامپیوتری دانشگاه برکلی کالیفرنیا (Berkeley)، ابداع شد. او در مقاله خویش، بحث پیرامون متغیرهای زبانی را مطرح کرد. منظور از متغیرهای زبانی، متغیرهایی ریاضی از دنیای واقعی هستند که پس از فازی سازی، وارد دنیای فازی شده و بوسیله منطق فازی قابل آنالیز می شوند[۳۶,۳۷,۳۸]. روند استنتاج در یک سیستم فازی شامل سه مرحله کلی، مرحله ورود متغیرها، مرحله پردازش و در نهایت مرحله خروجی است. شمای کلی از یک سیستم استنتاج فازی در شکل ۲-۱۲ آورده شده است.
شکل ‏۲‑۱۲ سیستم منطق فازی
انواع سیستم های فازی عبارتند از: سیستم های فازی خالص، سیستم های فازی تاکاگی- سوگنو (TSK) و سیستم های با فازی ساز و نافازی ساز. مشکل اصلی سیستم های فازی خالص این است که ورودی و خروجی های آن صرفا مجموعه هایی فازی اند در حالی که در سیستم های مهندسی، ورودی ها و خروجی ها متغیرهایی با مقادیر حقیقی می باشند. برای رفع این مشکل تاکاگی سوگنو و کانگ، نوع دیگری از سیستم های فازی را معرفی کردند که ورودی ها و خروجی های آن مقادیری حقیقی اند. از معایب سیستم های فازی TSK این است که بخش مقدمه در آن ها با بهره گرفتن از رابطه ریاضی تعریف شده و در نتیجه انعطاف مناسبی برای اعمال اصول مختلف فازی ندارد. دسته سوم از سیستم های فازی یعنی سیستم های با فازی ساز و نافازی ساز این مشکل را رفع کرده و مقادیر عددی متغیر های ورودی را برای پردازش های آتی استفاده میکنند[۳۹,۴۰٫۴۱]. در تحقیق حاضر نیز به دلیل ماهیت تحقیق از سیستم استنتاجی با موتور فازی ممدانی که در دسته سوم طبقه بندی فوق قرار می گیرد استفاده می گردد.
یک سیستم استنتاج فازی ممدانی شامل مراحل زیر است:
مشخص کردن مجموعه قواعد فازی
فازی سازی متغیرهای ورودی با بهره گرفتن از توابع عضویت ورودی