چنان که در کلام جادوانه حسین بن علی – علیه السلام- و پرسش و پاسخ مسیح و حواریون یاد شد پیامبران و امامان معصوم شیعه برای نیل به توحید و ایمان که تضمین کننده حیات طیبه انسانی است و به ویژه برای تشکیل جامعه و نظام تامین کننده آزادی، عدالت و معنویت، مسئله نصرت را مطرح کرده‌اند.

 

نصرت جلوه بارز تبعیت است. به عبارت دیگر پیروی صادقانه و آگاهانه از پیامبران و امامان معصوم شیعه در یاری رسانیدن به آنان در باز آفرینی حماسه ها و شکل گیری نظام سیاسی- توحیدی اشکار می‌گردد. از این رو هر کس برنخیزد و دست همراهی و یاری به سوی پیامبر یا امام عصر خویش نگشاید و او را در برابر طاغوت یکه و تنها گذارد، دروغ گویی لاف زن بیش نیست!

 

منتظران بنی اسرائیل

 

قرآن کریم پس از آنکه درخواست تعیین فرمانروا از سوی بنی اسرائیل خطاب به پیامبرشان ذکر می‌کند و او درنگ نموده و ناگزیر از معرفی تالوت به عنوان فرمانده کاردان و نیرومند خویش می شود، آوارگان یهودی، بیشترشان از یاری طالوت روی بر می تابند و اندکی که با وی بسیج می شوندبه نهر آبی رسیده طالوت ناچار از آزمون می‌گردد:

 

(فلما فصل طالوت بالجنود قال ان الله مبتلیکم بنهر فمن شرب منه فلیس منی و من لم یطعمه فانه منی الا من اغترف بیده فشربوا منه الا قلیلا منهم.)^[۱۱]

 

«و چون طالوت با لشکریان [خود] بیرون شد گفت: خداوند شما را به وسیله رودخانه ای خواهد آزمود پس هر کس از آن بنوشد از [پیروان] من نیست، و هر کس از آن نخورد قطعا او از [پیروان] من است مگر کسی که با دستش کفی بگیرد پس [همگی] جز اندکی از آن ها نوشیدند.»

 

تصویری از منتظران بنی اسرائیل را دیدیم آنان انتظار نجات خود را داشتند. روز و شب در انتظار فرمانروایی آزادی بخش به سر می بردند و این انتظار و تقاضای همگانی یهودی ها پس از موسی و رهایی از سلطه و سیاست فرعونی صورت می گرفت. آنان نه موسی را می شناختند و نه هارون، وصی بر حق و نه پیامبران بعدی را و اکنون تا پای نبرد و حرکت به میان می‌آید بیمناک گشته و‌عافیت طلبی پیشه‌می‌کنند و آن جماعت اندک هم بسیارشان همان لب آب رو سیاه می‌گردند!

 

سپاه که به راه افتاد و در برابر دشمنان خدا به فرماندهی جالوت قرار گرفت باز بسیاری دچار تردید و تزلزل شدند و آیه یاس خواندند! خداپرستان واقع بینی در میان آنان یافت می شدند که پیامبر زمان و فرمان روای منتخب وی و نیز آرمان سیاسی- نظامی حق طلبانه اش را می شناختند و از پیشینه لطف الهی و مبارزه ها و انتظارهای خداپرستان تاریخ آگاه بودند اینان مایه دلگرمی و ثبات قدم آن سپاه کوچک توحیدی بودند و از نیایش جمعی شان^[۱۲] در رویارویی با دشمنانشان به به دست می‌آید که یاری رسانیدن به خدا و پیامبر و امام بی پاسخ نخواهد ماند و این خداوند است که مبارزان حق جوی را یاری می‌دهد و پیروزی نهایی را ارزانی می‌دارد.^[۱۳]

 

بخش ششم

 

نشانه های ظهور

 

زمینه‌های ظهور در آثار یهودی

 

باب پنجاه و نهم کتاب ‌اشیاء نبی دور نمایی روشن و واضح از جهان تیره و تاریک [پیش از ظهور] ارائه می‌دهد دنیایی که همه ارکانش تباه است و خرابی و نابودی زودرس آن را تهدید می‌کند. جهانی که دست ها به خون و انگشت ها به شرارت آلوده است (آیه۳) زبان ها به بدی گشورده و لب ها به دروغ گویاست (آیه۴ و ۵) احدی به عدالت دعوت نمی کند و هیچ کس به راستی داوری نمی نماید (۴) مردمان عصر سالکان طریق ظلمت هستند مانند کوران دیوار را لمس می‌کنند و کودکودانه راه می پیمایند (۹ و۱۰) چون خرس زوزه می کشند و چون فاخته می نالند (۱۱)راستی مفقود است انصاف رانده و عدالت با آدمیان فاصله گرفته است (آیه ۱۴ و ۱۵)

 

بر مبنای برخی اشارات تورات جهان پیش از ظهور درست همان حالت و موقعیت را خواهد داشت که پیش از قیام ابراهیم داشت.^[۱۴]

 

زمینه‌های ظهور در آثار مسیحی

 

در رساله دوم پولس به تیموتاوس چنین آمده است:

 

«اما این را بدان که در ایام آخر زمان‌های سخت پدید خواهد آمد زیرا که مردمان خود پرست خواهند شد و طماع و لاف زن و متکبر و بدگو و نامطیع و ناسپاس و ناپاک و بی الفت و کینه توز و غیبت گو و ناپرهیز و بی مروت و متنفر از نیکی و خیانتکار و تند مزاج و مغرور که عشرت را بیش از خدا دوست دارند که صورت دینداری دارند لیکن قدرت آن را انکار می‌کنند…»

 

زمینه‌های ظهور در آثار زردشتی

 

در جاماسب نامه آورده اند که:

 

«دینداران را ارجی نیست و گروندگان راستین را خوار دانند و بهدین را دیو پندارند (پهلوی، ف۱، ب۷)»

 

«در آثار و احادیث ما نیز خبرهایی از آخرالزمان ترسیم و احوال و اوضاع آن وجود دارد که کژروی از راه حق و پیامبران را می نمایاند: قرآن خوانان بسیار خواهند بود ولی اندکی به آیات آن عمل خواهند کرد. دین و احکام آن تابع مصلحت دنیا و کامروایی خواهد گشت. خدا و نعمت ها ‌و روزهای او را از یا می‌برند وبه هر گناهی آلوده می‌شوند و کمتر توبه می‌کنند. بهره کشی و سودهای باد آورده رواج می‌یابد. تظاهر به دینداری فراگیر خواهد شد و قرآن را دام تزویر خواهند ساخت. فرمانروایان بسیار خواهند گشت و دادگری رو به زوال خواهد نهادو بدخواهی و بدبینی و بد رفتاری و خشونت و قتل گریبان گیر همه خواهد شد.»^[۱۵]

 

این همه وضع آخرالزمان را نشان می‌دهد و به عبارت دیگر وضع پیش از ظهور یک نجات بخش و یک جریان در حال شکل گیری و ثمر بخشی را که بادآور سپیده دم است پس از شبی سخت تاریک و هولناک و غرقه در بیم و حیرت.

 

چنین وضعی هر چند در آستانه بعثت های بزرگ مشاهده شده است، ولی در آخرالزمان به گونه ای دیگر است. ظهور مهدی ظهور نهایت نور و راستی و داد در زمین است؛ از این رو وضع پیش از ظهور حضرت نقطه های سقوط و انحطاط و فرومایگی بشر را آشکار می گرداند، که خداوند در قرآن کریم در داستان آفرینش آدمی از آن به «اسفل سافلین» تعبیر نموده است:

 

«لقد خلقنا الانسان فی احسن تقویم ثم رددناه اسفل سافلین»^[۱۶]

 

«براستی انسان را در نیکوترین اعتدال آفریدیم. سپس او را به پست ترین [مراتب] پستی بازگردانیم.»

 

از آن جا که در آثار دینی ما آمده که مهدی – علیه السلام- به لحاظ سیرت و صورت نیای بزرگش رسول اکرم را به یاد می آورد و همچنین کمال دین و تمام نعمت و تمام نعمت حضرت حق بر تشنگان حقیقت در جهان موعود جلوه گر خواهد گشت، مناسب می بینیم که از سخن مولا ‌امیرالمومنین در باب بعثت رسول الله و وضع پیش از ظهور و بعثت سود جوییم:

 

« من سابق سمی له من بعده، اوغابر عرفه من قبله. علی ذلک نسلت القرون و مضت الدهور و سلفت الاباء و خلقت الابناء الی ان بعث الله سبحانه محمدا رسول الله علیه و آله لانجاز عدته و تمام نبوته.ماخوذا علی النبیین میثاقه مشهوره سماته کریما میلاده و اهل الارض یومئذ ملل متفرقه و اهواء منتشره و طوائف متشتته بین مشبه الله بخلقه او ملحد فی اسمه او مشیر الی غیره فهدا هم به من الضلاله و انقذهم بمکانه من الجهاله.^[۱۷]»