کانادا

 

 

 

 

 

 

 

در پاییز ۱۹۹۹ از هر ایالت درخواست شد تا مجموعه برنامه آموزش سواد رسانه ای را تنظیم کنند.(عمدتا در زمینه مهارت های زبان).

 

 

کمیسیون کانادایی رادیو ـ تلویزیون و ارتباطات راه دور، ز تولید برنامه توسط گروه های اجتماعی، حمایت می کند.
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

آمریکا

 

 

 

 

 

 

 

بیشتر ایالت ها، آموزش سواد رسانه ای را در دستور عمل های آموزشی شان به تصویب رسانده اند.

 

 

نظام(سیستم) پخش عمومی و انجمن ملی تلویزیون کابلی، برنامه های مرتبط با سواد رسانه ای را تولید و پخش می کنند.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

استرالیا

 

 

 

 

 

 

 

آموزش سواد رسانه ای به عنوان بخشی از مهارت های زبان، هنرها و آموزش تکنولوژی در دوره رسمی(دولتی) عمومی ارائه شده است.

 

 

کارشناسان رسانه های استرالیا آموزش سواد رسانه ای را به وسیله برگزار کردن کنفرانس های بین المللی و انتشار دادن اطلاعات مجلات علمی مرتبط با سواد رسانه ای، ترویج می دهند.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

منبع: (وزارت پست و ارتباطات راه دور ژاپن، ۲۰۰۳: ۴-۳) [عباس تقی زاده،۹۰-۱۳۸۹]
۲-۲ بخش دوم: مرور تجربی
۱-۲-۲ پژوهش های داخل کشور
در زمینه سواد رسانه ای پژوهش های اندکی در کشور انجام شده است که بیشتر، جامعه آماری این پژوهش ها، دانشجویی و دانش آموزی بوده است. تنها یک مورد پژوهش با موضوع بررسی سطح سواد رسانه ای فرهنگیان صورت گرفته است. در ادامه به نتایج پژوهش های مرتبط پرداخته شده است.
۱-پایان نامه ای با عنوان بررسی سطح سواد رسانه ای فرهنگیان، مطالعه موردی استان چهارمحال و بختیاری توسط یاسین خدامرادی برای دریافت مدرک کارشناسی ارشد علوم ارتباطات از دانشگاه علامه طباطبایی در سال تحصیلی
۹۱-۱۳۹۰ با راهنمایی استاد دکتر محمد مهدی فرقانی صورت گرفته است که در چکیده آن آمده است:
بررسی های انجام شده نشان می دهد که سطح سواد رسانه ای فرهنگیان استان چهارمحال و بختیاری در حد متوسط می باشد. یافته های تحقیق به طور خلاصه عبارتند از اینکه فرهنگیان از تلویزیون بیشترین استفاده را دارند و فهم نهایی از واقعیت در مورد یک رویداد یا موضوع رسانه ای، از طریق تلویزیون صورت می گیرد. نتایج دیگر نشان داد که فرهنگیان مقطع متوسطه نسبت به مقاطع دیگر از سواد رسانه ای بالاتری برخوردارند و فارغ التحصیلان رشته علوم تجربی و کسانی که دارای مدرک کارشناسی ارشد هستند از سواد رسانه ای بالاتری برخوردارند. همچنین فرهنگیان زن نسبت به فرهنگیان مرد از سواد رسانه ای بالاتری برخوردار هستند.
۲-پایان نامه ای با عنوان: سواد رسانه ای انتقادی: بررسی موردی سطح سواد رسانه ای دانشجویان کارشناسی ارشد تحقیق در ارتباطات دانشکده صدا و سیما ج.ا.ا در سال ۸۹ توسط امیر یزدیان در دانشکده صدا و سیما، انجام شده است که در چکیده آن آمده است:
یافته های تحقیق نشان می دهند که اکثر مصاحبه شونده ها با اصول عدم شفافیت رسانه ها، رمزها و قواعد رمزگشایی مخاطب آشنا بوده و در هنگام مواجهه با پیام های رسانه ای آنها را در نظر می گیرند. در شناسایی ارزشهای پنهان پیام نیاز به نگرش فراگیر احساس می شد به گونه ای که مصاحبه شونده قادر باشد بطور همزمان کلیشه های نژادی، قدرت جنسیتی و طبقاتی در پیام را تشخیص دهد. توجه به این مهم که در کنار انگیزه های ناشی از قدرت، منافع اقتصادی نیز همواره مدنظر سازندگان پیام هست.
عکس مرتبط با اقتصاد
۳-پایان نامه ای با عنوان: تحلیل وضعیت سواد اینترنتی دانش آموزان سال سوم دبیرستان شهر تهران در مقایسه با مربیان و والدین آنها، در سال ۱۳۸۷ توسط محمد سلطانی در دانشگاه آزاد اسلامی تهران انجام شده است که در چکیده آن آمده است:
در توانایی استفاده از اینترنت میان دانش آموزان، مربیان و والدین آنها تفاوت معناداری وجود دارد. از دیگر نتایج این پژوهش این است که، میزان استفاده دانش آموزان از اینترنت، بیشتر از مربیان و والدین آنها است.
۴-پایان نامه ای با عنوان: بررسی مقایسه ای سطح سواد رسانه ای در میان دانشجویان علوم اجتماعی و دانشجویان فنی دانشگاه تهران، در سال ۱۳۸۷ توسط زهرا شاهرخ اسکویی در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی انجام شده است که در چکیده آن آمده است:
مهمترین نتیجه ای که پس از انجام این بررسی تحقیق به آن دست یافته است این است که سطح سواد رسانه ای دانشجویان دو دانشکده فنی و دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه تهران تفاوت معناداری با یکدیگر نداشته است. پایه این بررسی مقایسه دو گروه دانشجویان از لحاظ سواد رسانه ای بوده است که بر اساس یافته های تحقیق، تفاوت معناداری بین این دو گروه مشاهده نشده است *(سطح سواد رسانه ای دو گروه متوسط بوده است).
۵-پایان نامه ای با عنوان: بررسی تطبیقی ارزیابی مدیران رسانه صدا و سیما از سواد رسانه ای مردم شهر تهران با میزان واقعی، در سال ۱۳۸۶ توسط ژاله سحابی در دانشکده صدا و سیما انجام شده است که در چکیده آن آمده است:
مهمترین نتایج این تحقیق برآورد میزان سواد رسانه ای مردم شهر تهران بوده است که در حد متوسط گزارش شده است. بر اساس همین تحقیق میزان برآورد سطح سواد رسانه ای مردم تهران از سوی دبیران خبر نیز متوسط گزارش شده است و محقق نتیجه می گیرد و برآورد دبیران سازمان صدا و سیما از میزان سواد رسانه ای مردم شهر تهران با میزان واقعی سواد رسانه ای مردم شهر تهران همخوانی دارد.
۶-پایان نامه ای با عنوان: میزان سواد رسانه ای و نقش آن در استفاده از رسانه های تعاملی؛ بررسی رفتار ارتباطی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه اصفهان و دانشگاه صنعتی اصفهان، در سال ۱۳۸۹ توسط پرستو ایران پور در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی انجام شده است که در چگیده آن آمده است:
یافته های این پژوهش حاکی از این است که در میان دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه اصفهان و دانشگاه صنعتی اصفهان با نرخ بالای مصرف از سواد رسانه ای تعاملی مواجه هستیم. استفاده بسیار زیادی از اینترنت نسبت به سایر رسانه ها داشتند. داشجویان مرد نسبت به دانشجویان زن از لحاظ سواد رسانه ای جایگاه بهتری دارندو همچنین گروه سنی ۳۴ سال به بالا وضعیت سواد رسانه ای بهتری نسبت به سه گروه سنی پایینتر داشتند. تنها ۴۷ نفر از ۴۰۰ دانشجوی تحصیلات تکمیلی دانشگاه اصفهان و صنعتی اصفهان مورد بررسی در این پژوهش، میزان آگاهی شان از مالکیت رسانه های تعاملی بالاتر از حد متوسط بود. علیرغم استفاده بالا از اینترنت، آنها به طور کاملا آگاهانه از رسانه ها(در این پژوهش اینترنت) استفاده نمی کنند. نه تنها توانایی ارتباطی بالاتر متعلق به افراد با پایگاه اقتصادی ـ اجتماعی بالاتر است که حتی سطح سواد رسانه ای آنها نیز نسبت به کسانی که پایگاه اقتصادی ـ اجتماعی پایین تری دارند بالاتر است.
۷-پایان نامه ای با عنوان: بررسی مقایسه ای سواد رسانه ای دختران و پسران دانش آموز مقطع متوسطه شهر کرمان، در سال ۱۳۹۰ توسط عباس تقی زاده در واحد پردیس نیمه حضوری دانشگاه علامه طباطبایی انجام شده است که در چکیده آن آمده است:
در بین جمعیت ۴۰۰ نفری نمونه آماری، سواد رسانه ای دانش آموزان پسر از دانش آموزان دختر بالاتر است. همچنین، میزان استفاده دانش آموزان پسر از رسانه ها بیشتر است و حتی توانایی تولید پیام و ارتباط با پیام های رسانه ای در نزد پسران بالاتر از دختران است. در دو مولفه دیگر سازنده سواد رسانه ای یعنی تحلیل و ارزیابی و تفکر انتقادی نیز دانش آموزان پسر در جایگاه بالاتری نسبت به دانش آموزان دختر قرار دارند، همچنین سواد رسانه ای دانش آموزان پسر در رشته ریاضی و فیزیک بالاتر بود.
۲-۲-۲ پژوهش های خارج از کشور
۱- در تحقیقی با عنوان سواد رسانه ای، گرگ هافمن، در یک بررسی سه ساله روی سیصد دانش آموز راهنمایی و دبیرستانی در آمریکا نشان داد که، دانش آموزان به طور میانگین چهار تا شش ساعت در شبانه روز تلویزیون تماشا می کنند؛ آنها چندان روزنامه نمی خوانند و میزان مصرف(مطالعه) مجله هایشان، به طور عمده، مجلاتی را شامل می شود که بازار هدف آنها، مخاطبان جوان بود.
در این تحقیق مشخص شد، اگرچه دانش آموزان به مقدار زیادی از رسانه ها استفاده می کنند اما درباره عوامل شکل دهنده برنامه هایی که تماشا می کنند آگاه نیستند و دانش آموزان اندکی در خصوص عوامل و فاکتورهای شکل دهنده گزارش های خبری، آگاهی دارند.
بر اساس یافته های هافمن از مقایسه نخستین با بررسی دوم، روی همین گروه، پس از انجام تکالیف درسی مربوطه(با محتوای سواد رسانه ای) مشخص شد هرچند که دانش آموزان، زیرکی و هوشمندی بیشتری در درک رسانه ها داشتند. اما در پاسخ به سوال ها در دومین مطالعه، اختلاف زیادی نسبت به پاسخ هایشان در مطالعه نخست در خصوص ترزش های به کار رفته در اخبار و فرایند تولید گزارش های خبری، نشان ندادند. در این مطالعه مشخص شد، در بررسی اول کمتر از ۵۰ درصد دانش آموزان قادر بودند بیش از دو ارزش خبری را بیان کنند؛ از قبیل تازگی، برخوردو… اما در بررسی دوم و پس از انجام تمرین ها و تبادل نظر ارزش های خبری، ۷۲ درصد از دانش آموزان، قادر به تشخیص دو یا تعداد بیشتری از ارزش های خبری بودند.
۲- در مطالعه ای با عنوان “بررسی معلم”[۱۹] که در ۹۶ مدرسه ابتدایی، راهنمایی و متوسطه با شرکت معلمان سوادرسانه ای در سال ۲۰۰۰ در آمریکا انجام شد، مشخص گردید که معلمان آموزش سواد رسانه ای را در دوره ی دبیرستان تا ۹۵ درصد، دوره راهنمایی تا ۹۴ درصد و تا ۸۲ درصد در مدارس ابتدایی مناسب ارزیابی کرده اند. به عبارتی، آموزش سواد رسانه ای در دبیرستان نسبت به سایر مقاطع مناسب تر است. در یک پژوهش که نتایج آن را دانشگاه استنفورد با عنوان تحقیق درباره ی سواد رسانه ای در پایگاه اینترنتی خود منتشر کرده است، هابز و فراست(۲۰۰۳) برای دوگروه از دانش آموزان مورد مطالعه تبلیغ سی ثانیه مربوط به نوشابه با برند پپسی را پخش کردند. یک گروه تحت آموزش سواد رسانه ای قرار گرفته بود و گروه دوم به عنوان گروه کنترل حضور داشت. پس از پخش فیلم، آنها از دانش آموزان خواستند ۱۵ گام را که برای خرید محصول برمی دارند را یادداشت کنند. آنها با مقایسه پاسخ ها دریافتند با دانش آموزان دارای سواد رسانه ای می توانند به شکل تاثیرگذاری، تکنیک های اقناع کلاسی به کار رفته در تبلیغ، مخاطب هدف، نقطه نظر و تکنیک های ساختار خلاق به کاررفته در تبلیغات را تشخیص دهند. همچنین دانش آموزانی که سواد رسانه ای بالاتری داشتند به نیاز تولید کنندگان برای مشخص کردن مخاطبان هدف، ایده های بارش مغزی، کاربرد برنامه های تصویری، توجه به فضای تبلیغات، بی اختیاری روانی، هزینه های تبلیغات و… آگاه بودند. آنها معتقدند محافظت دانش آموزان در برابر تاثیرات نامطلوب رسانه ها، تمرکز داشت. اما امروزه سواد رسانه ای دیجیتال، با بهره گرفتن از موتورهای جستجوگر، وب سایتها، مشارکت در شبکه های اجتماعی برخط(آنلاین)، اهمیت یافته است. هابز و فراست نشان دادند که یکی از مهمترین زمینه های بنیادی سواد رسانه ای تاکید بر مهارت و شناخت نیاز دانش آموزان در خصوص تشخیص و ارزیابی انتقادی محتوای برخط(آنلاین) است. این نتایج مشخص کرد که آموزش سواد رسانه ای برای درک و فهم تبلیغات سودمند است.
عکس مرتبط با شبکه های اجتماعی
۳- در کشور سنگاپور، “آناپانگ”[۲۰] از مدرسه رسانه و فناوری اطلاعات فدر سال ۲۰۰۵، مطالعه ای را با روش پیمایشی روی ۲۶۲ جوان بین ۱۷ تا ۲۳ ساله انجام داد. نتایج تحقیق نشان داد؛ افرادی که در دوره های سواد رسانه ای شرکت کرده بودند، میزان آگاهی و تفکر انتقادی بالاتری نسبت به افرادی که در دوره های مزبور شرکت نکرده بودند داشتند. این تحقیق همچنین نشان داد که در مجموع، سواد رسانه ای افراد شرکت کننده در دوره های آموزشی سواد رسانه ای در سطح بالا قرار دارد و در مقابل سواد رسانه ای کسانی که در ای زمینه آموزش ندیده اند در سطح پایینی قرار دارد. وی آنگونه که توضیح داده است کار خود را بر مبنای مطالعات کارشناسان سواد رسانه ای کانادا را بومی سازی کرده است. تحقیق ثابت کرد که آموزش سواد رسانه ای به ارتقای سواد رسانه ای می انجامد.
نتیجه تصویری درباره فناوری اطلاعات
۴- مطالعه ای که توسط موسسه کابل در کلاس[۲۱] در سال ۲۰۰۶ با طراحی یک پرسشنامه و در همه سطوح از ابتدایی تا متوسطه، با شرکت ۱۸۴۶ مربی سواد رسانه ای در تعدادی از مدارس آمریکا صورت گرفت و نتایج این تحقیق بر روی پایگاه اینترنتی این موسسه منتشر شده است نشان داد: ۶۰ درصد مدارس، کمتر از آنچه باید به آموزش رسانه ای بپردازند، به آن اهمیت می دهند، ۳۱ درصد دقیقا برنامه آموزشی را رعایت می کنند و یک درصد بیش از حد و پنج درصد تا حدودی بیشتر از آنچه که باید به آموزش سواد رسانه ای توجه می کنند و سه درصد بقیه نیز توجهی به آموزش سواد رسانه ای ندارند. با این مطالعه مشخص شد: دانش آموزان ابتدایی روزانه ۸/۳ ساعت، راهنمایی ۹/۴ ساعت و سال پایانی دبیرستان ۱/۵ ساعت از وقت خود را در شبانه روز با رسانه ها(تلویزیون، رادیو، رایانه، اینترنت، بازی های رایانه ای و ویدیویی) در خارج از مدرسه می گذرانند.
۵- در مطالعه دیگر این موسسه در تابستان ۲۰۰۶ که با شرکت ۳۷۴ نفر از والدین دانش آموزان در آمریکا صورت گرفت مشخص شد که بیشتر والدین(۹۰ درصد) فکر می کنند که بخش زیادی از مسئولیت تامین امنیت کودکان در برابر اینترنت، به والدین یا سرپرستان(قیم) آنان تعلق دارد. در این بررسی ۷۱ درصد والدین اظهار داشتند که احساس می کنند که باید بیشتر مسئولیت ها به مدارس واگذار شود. در خصوص آموزش استفاده مناسب و ایمن از اینترنت به کودکان، تنها ۳۴ درصد والدین اظهار داشتند که از دانش کافی برای این کار برخوردارند. در حالیکه ۱۰ درصد معتقدند، در این زمینه، اطلاعاتی ندارند و ۴۲ درصد پاسخگویان معتقدند که مدارس باید راهنمایی های لازم را برای استفاده ایمن و مفید از اینترنت به دانش آموزان، آمورش دهند. در تحقیقی که “دان لاییتش”[۲۲] در سال ۲۰۰۶ روی سه گروه از دانش آموزان در آمریکا با هدف بررسی پاسخ آنها به برنامه های تبلیغی کانال یک تلویزیون با توجه به سواد رسانه ای صورت گرفت مشخص شد: دانش آموزانی که در معرض تبلیغات تجاری تلویزیون قرار می گیرند، در برابر اثرات تبلیغات، آسیب پذیر هستند. این بررسی با ارائه آموزش های رسانه ای و مقایسه نتایج و عملکرد گروه کنترل نشان داد که آموزش سواد رسانه ای می تواند تاثیرات تبلیغات را تعدیل و کم کند و به دانش آموران، کمک کند تا مصرف کننده با شعور و شکاکی در برخورد با رسانه ها باشند.
۶- چندی پیش در کنفرانس تکنولوژی های آموزشی در آمریکا، فرانک بیکر در ارائه نتایج تحقیق خود گزارش داد که جوانان اظهار داشتند که بیشتر رسانه هایی که آنها استفاده می کنند بالاتر از سطح تحصیلی آنها است. او معتقد است که، امروزه جوانان شیفته رسانه هایشان هستند، به این معنا که دائماً با آنها(رایانه، تلفن و…)هستند.
۷- توسعه نظریه انتقادی رسانه: مطالعه موردی کلاس های مدارس ابتدایی عنوان تحقیقی است که توسط کانستنس کارولان[۲۳] در دانشگاه کالگاری واقع در آلبرتا در آگوست ۲۰۰۵ جهت اخذ مدرک کارشناسی انجام شد.
چهل سال بعد از آنکه مارشال مک لوهان اولین صحبت هایش را درباره دهکده جهانی کرد آموزش سواد رسانه ای انتقادی همچنان یک ابتکار تازه رشد یافته تصور می شد. در دنیا و در شهر آلبرتا، معلمان به سواد رسانه ای انتقادی علاقمند بودند و برنامه هایشان را جهت کمک به فهم، تفسیر، خلق و طرح سوال کودکان درباره جریان پیوسته پیام های چند رسانه ای که تمامی روزهای زندگی آنها را اشباع کرده، انجام می دادند. در آلبرتا برنامه مطالعاتی که تمامی معلمان بایستی آن را دنبال می کردند، شامل منابع بی شماری درباره متون رسانه ای بود، اما توضیح زیادی درباره چگونگی یافتن، استفاده، خلق و یا نقد آنها ارائه نمی کرد.
۸- بررسی پیچیدگی های ایدئولوژی های شخصی، آموزشی سواد رسانه ای و فعالیت های سواد رسانه ای این کار تحقیقی توسط آمی.ام.دامیکو[۲۴] و با راهنمایی دکتر لدا کوکز[۲۵] در دانشکده ارتباطات جهت اخذ مدرک دکترا در دانشگاه ماساچوست در فوریه سال ۲۰۰۴ پایان پذیرفته است. در چکیده آمده است: سواد رسانه ای به توانایی فرد جهت درک، تحلیل و تولید پیام های رسانه ای اشاره می کند. دانش سواد رسانه ای نشان داده است که دیدگاه های مختلفی در چگونگی تدریس سواد رسانه ای وجود دارد. اما تحقیق بر چگونگی پیچیدگی های سواد رسانه ای، بر ایدئولوژی های شخصی معلمان و بر فعالیت های مصرف رسانه ای که به تدریس سواد رسانه ای مربوط می شوند، متمرکز نشده است. در این تحقیق از ۹ معلم سواد رسانه ای که در مدارس دولتی، مدارس غیر دولتی و انجمن ها تدریس می کنند درباره تفکراتشان در خصوص رسانه، رفتارهای رسانه ای و رویکردشان نسبت به فعالیت های سواد رسانه ای مصاحبه صورت گرفت. یافته ها نشان داد که رابطه بسیار پیچیده ای میان ایدئولوژی معلمان درباره رسانه ها و فعالیت های سواد رسانه ای شان وجود دارد. معلمان اکثراً تدریس کردن درباره رسانه ها را در مسیری که ارتباط تنگاتنگی با پارادایم طرفداران مداخله سواد رسانه ای داشت را توصیف می کردند و ایدئولوژی های توصیف شده معلمان، حکایت از قدرت بی اندازه رسانه ها در فرهنگ و تاثیر بالقوه ی رسانه ها بر دانش آموزان داشت. یافته ها همچنین نشان داد که مدارس نمی توانند کاملاً اجرای برنامه های سواد رسانه ای شان را حمایت کنند؛ اغلب آموزگاران زمینه های آموزشی یا آموزش در سواد رسانه ای را ندارند.
۳-۲ بخش سوم: سیر تحول رسانه ها
۱-۳-۲ کتاب
تاریخ رسانه های مدرن با کتاب چاپی(سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد، یونسکو، کتاب را یک نشریه خبری ادواری چاپی تعریف می کند(زارعیان،۶۴:۱۳۸۲)آغاز می شود که هرچند در آغاز فقط یک ابزار فنی برای تکثیر متونی بود که پیش تر هم در سطحی وسیع نسخه برداری می شدند، اما مطمئناً باید آن را انقلابی به شمار آورد که اندک اندک به تغییر محتوا هم انجامید(مک کوایل،۲۹:۱۳۸۲).
۲-۳-۲ روزنامه
تقریباً دویست سال پیش از اختراع چاپ می توان اولین روزنامه ها را از اطلاعیه ها، جزوه ها و کتاب های خبری که اواخر قرن شانزدهم و در قرن هفدهم رایج بود تمیز داد. به نظر چنین می آید که سلف اصلی این روزنامه ها، نامه بوده باشد نه کتاب، نامه های حاوی اخبار که توسط نوعی خدمات پستی ابتدایی توزیع می شد و کار اصلی اش جا به جا کردن اخبار مهم برای تجارت میان ملل بود(مک کوایل،۳۰:۱۳۸۲).
انتشار منظم، ماهیت تجارتی(برای فروش به مردم عرضه می شدند)، چند منظوره بودن آن(اطلاع رسانی، ثبت و نگه داری، آگهی، انحراف توجه، بدگویی) و عمومی بودن از ویژگی های روزنامه های اولیه بودند(همان منبع).
در قرن نوزدهم انتشار پرتیراژ مطبوعات غربی آغاز شد. در این دوره روزنامه ها ارزان است و گروه های وسیعی می توانند آن را بخوانند، همچنین با ورود آگهی قیمت روزنامه ها نصف می شود(زارعیان،۵۳:۱۳۸۲).
۳-۳-۲ سینما
سینما که از لحاظ تاریخی دومین وسیله ارتباط جمعی به شمار می رود در آخرین سالهای قرن نوزدهم ظاهر شد، اما آنچه ارائه می کرد از لحاظ محتوا یا کارکرد به ندرت تازه بود و به زودی ابزار جدیدی برای توزیع سرگرمی های سنتی مثل داستانگویی، نشان دادن منظره، موسیقی، نمایش، طنز و حقه های فنی برای عموم تبدیل شد. این امر بخشی از واکنشی بود که به اختراع اوقات فراغت نشان داده می شد(مک کوایل،۳۶:۱۳۸۰).
۴-۳-۲ رادیو
رادیو در سال ۱۸۹۵ توسط مارکنی اختراع شد. رادیو هنگام پیدایش همچون اختراعی تکنولوژیک تلقی می شد که باید به دنبال استفاده ای برایش گشت. به گفته “ریمون ویلیامز”[۲۶] رادیو و تلویزیون برخلاف همه ی تکنولوژی های ارتباطی پیش از خود، نظام هایی بودند که در درجه اول برای ارسال و دریافت آن به عنوان فرایندهای مجرد، طراحی شده بودند و از پیش تقریباً هیچ تعریفی از محتوای آنچه توسط آن ها منتشر می شد، وجود نداشت(مک کوایل،۳۸:۱۳۸۰).