(۴-۲۵)
در صورتیکه از تجهیزات میراکننده گالوپینگ استفاده نشود، مقدار   می تواند برابر ۹۵/۰ منظور گردد که با جایگذاری آن در رابطه بالا مدل قبلی بصورت زیر در می آید:
(۴-۲۶) 
یکی از روش های مناسبی که می‌تواند باعث کاهش دامنه نوسانات گالوپینگ گردد، بهره‌گیری از تجهیزات میراکننده نوسانات می‌باشد. در چنین شرایط دامنه نوسانات گالوپینگ تا حدود زیادی کاهش می‌یابد که مقدار آن می‌تواند به کمک رابطه زیر محاسبه گردد:
(۴-۲۷) 
در رابطه (۴-۲۷) دامنه جهش هادیها تنها بصورت تابعی از ضریب معلوم K و قطر مشخص هادیها تعریف شده است که طبیعتاً برای مقادیر مختلف سرعت باد و فلش هادی، دامنه نوسانات هادیها ثابت باقی می ماند که نمی تواند برای تمام حالات معقول و منطقی باشد.

در این روابط:
قطر هادی بر حسب متر
قطر هادیهای باندل بر حسب متر
جهش هادیها (مقدار پیک تا پیک) بر حسب متر
نسبت فرکانس نوسانات عمودی به پیچشی
دراین رابطه K نیز ضریبی متناسب با تعداد، انواع و موقعیت مکانی نصب میراکننده‌های نوسانات گالوپینگ می‌باشد که بر حسب مورد در محدوده ۸۰/۰ تا ۹۵/۰ تغییر می‌کند. ضمناً برای محاسبه قطر هادیهای باندل می‌توان از رابطه زیر استفاده نمود:
(۴-۲۸) 
در این رابطه ns تعداد هادیهای فرعی در هر فاز و   فاصله هادیهای فرعی از یکدیگر می باشد در صورتیکه تعداد هادیهای فرعی در هر فاز دو باشد، قطر هادیهای باندل با فاصله هادیهای فرعی برابر می‌شود که به کمک رابطه بالا نیز می توان به این نتیجه رسید.
همانطور که مدل های محاسباتی فوق الذکر نشان می دهند، معیار واحدی جهت محاسبه دامنه نوسانات گالوپینگ هادیهای خطوط انتقال نیرو وجود ندارد و تمامی مدل های ارائه شده بر مبنای نتایج آزمایشات انجام شده روی خطوط مشخص و در شرایط محیطی معین تدوین گردیده است که مسلماً نمی‌تواند برای تمام شرایط و خطوط صادق باشد. نکته مهم دیگری که در محاسبه دامنه نوسانات هادیها می‌تواند مدنظر قرار گیرد درصد ریسک پذیری است، به عبارت دیگر بر حسب اینکه انتظار برخورد فازها در اثر گالوپینگ چند بار در هر سال یا هر ده سال باشد، دامنه نوسانات هادیها و در نتیجه فواصل عمودی فازها می‌توانند کم یا زیاد انتخاب شوند. ذکر این نکته نیز ضروری است که ضرایب ثابت مدل های ارائه شده در بالا نیز می‌توانند بر حسب درصد ریسک پذیری تغییر نمایند.
۴-۳-۶- مقایسه مدل های مختلف
همانطور که در قسمت های قبلی بیان گردید، پدیده گالواپینگ یکی از عوامل مهم در افزایش فواصل فازی بخصوص در آرایش عمودی هادیها است. در آرایش عمودی هادیها هر چه فواصل پایه ها افزایش یابند، معمولاً فلش هادیها نیز افزایش می یابند که این امر سبب افزایش فواصل فازی، ارتفاع برج، وزن برج و در نتیجه افزایش سرمایه گذاری خطوط انتقال نیرو می گردد.
در عمل کنترل فواصل عمودی فازها باید در دو محل جداگانه یعنی سر برج و وسط اسپن یا پایه ها مورد توجه و کنترل قرار گیرد. معمولاً در اسپن های کوتاه (یا فلش کم) سر برج عامل تعیین کننده فواصل عمودی فازها است حال آنکه در اسپن های بلند که دامنه نوسانات گالوپینگ نیز زیاد می باشد ممکن است عامل تعیین کننده فاصله عمودی فازها وسط پایه ها باشد به عبارت دیگر در چنین شرایط در حالیکه نیاز به افزایش فواصل فازها در سر برج ها دیده نمی شود اما به جهت افزایش فواصل فازها در وسط پایه ضرورت ایجاب می کند که فواصل فازها در سر برجها نیز افزایش یابند. بنابراین در طراحی برجها لازم است فواصل فازی در سر برجها و وسط پایه ها محاسبه و هر کدام که بیشترند ملاک طراحی قرار گیرند.
در اسپن های طولانی چون دامنه نوسانات گالوپینگ (حتی چند حلقه) زیاد می باشد، ممکن است رعایت فواصل فازی در وسط اسپن سبب افزایش بی مورد ابعاد برجها و در نتیجه وزن آنها گردد، بنابراین در چنین شرایطی بهتر است بجای انتخاب آرایش عمودی هادیها از آرایش مثلثی یا افقی هادیها استفاده شود. اما در مواردی که محدودیت حریم یا قیمت بالای زمین بکارگیری آرایش عمودی را ضروری می سازند، برای تنظیم فواصل فازها در وسط اسپن می توان از فاصله نگهدارهای فازی نیز استفاده نمود.
نظر به اینکه مدل های ارائه شده برای محاسبه دامنه نوسانات گالوپینگ بر اساس تجارب بهره برداری و در خطوط انتقال نیرو مشخص تدوین شده اند، لذا دارای پاسخ یکسانی نمی باشند. ذیلاً چند مدل مشروحه در قبل مورد بررسی و مقایسه قرار می گیرند.
در ادامه حداقل فاصله عمودی فازها در یک خط انتقال ۴۰۰ کیلوولت باندل دوتائی و ویژگیهای زیر و با بهره گرفتن از چند مدل مختلف مورد محاسبه قرار می گیرند.