برنامه اول توسعه (1372-1368): اهداف اشتغال در این برنامه مبتنی بر سه محور کاهش بیکاری پنهان و فصلی، افزایش بهره وری سرانه نیروی کار و افزایش نسبت کارکنان مشاغل علمی و فنی و تخصصی به کل شاغلین بوده است.
سیاست های مرتبط با اشتغال این برنامه در تبصره های 12،24 و 26 آن آمده است . رویکرد حاکم در تولید به جای کاربری، سرمایه بری و ابزارسالاری بوده است:
اتخاذ سیاست های مربوط به توسعه سرمایه گذاری بخش غیردولتی و فرصت های شغلی شامل سیاست های مالی، پولی و مالیاتی، هدایت سرمایه های خارجی ، حمایت از صنایع کوچک، اولویت دادن به طرح های آب و کشاورزی.
سیاست های مربوط به استفاده از تکنولوژی مناسب با توجه به شرایط بازار کار.
اتخاذ سیاست های تعیین دستمزد و بهره وری شامل متناسب سازی مزد و حقوق با بهره وری نیروی کار و سیاست های تشویقی و انگیزشی برای جذب متخصصین در نواحی محروم.
سیاست های آموزشی مرتبط با بازارکار گسترش آموزشهای فنی و حرفه ای حین خدمت و آموزش مدیران و …
اعمال سیاست های تجاری.
سیاست ایجاد اشتغال در خارج از کشور و گسترش همکاریهای فنی و مبادله نیروی کار.
اصلاح قوانین و مقررات در جهت تشویق سرمایه گذاری خصوصی و توسعه بازار کار.
برنامه دوم توسعه (1378-1374): سیاست های اشتغال زایی به شرح ذیل مورد توجه بوده است :
توسعه سرمایه گذاری فرصت های شغلی از طریق فراهم نمودن شرایط کارآفرینی، اتخاذ سیاست های مالی، حمایت از صنایع کوچک و اعمال حمایت های قانونی از تسهیلات لازم و ارزان قیمت برای اشتغال جوانان.
اصلاح ساختار اشتغال (تشویق سرمایه گذاران به استفاده هرچه بیشتر کارکنان ایرانی و توزیع مجدد نیروی کار شاغل بین دستگاه ها و شرکت های غیردولتی).
آموزش در زمینه های مناسب شغلی از طریق گسترش مراکز فنی و حرفه ای.
تقویت شبکه پردازش اطلاعات بازار کار و انجام پژو هش های مربوط به حرکات بازار، طبقه بندی و استاندارد مهارت و ایجاد ارتباط بین آموزش و نیازهای کمی و کیفی بازار کار.
تأمین مشاغل مولد برای نیروی کار مازاد عشایر و کمک به استمرار فعالیتهای غیرکشاورزی در محیط روستایی.
برنامه سوم توسعه (1383-1379): در این برنامه با اختصاص فصل ششم به سیاستهای اشتغال، توجه خاصی به مقوله “اشتغال و کاهش بیکاری” شده است:
سیاست های گسترش سرمایه گذاری و فرصت های شغلی شامل:
اعطای تسهیلات ارزان برای سرمایه گذاری اشتغالزا به منظور حمایت از طرح های اشتغالزا و صنایع کوچک و اشتغالزا.
معافیت از حقوق و عوارض دولتی برای سرمایه گذاری در مناطق کمتر توسعه یافته.
پرداخت تسهیلات بانکی از محل بخشی از سپرده های قانونی بانک ها به طرح های اشتغالزای بخش های مختلف اقتصادی.
عکس مرتبط با اقتصاد
پرداخت تسهیلات قرض الحسنه و ارزان قیمت به بنگاه های کوچک اشتغالزا.
حمایت دولت از سرمایه گذاری های خصوصی در مناطق.
استفاده از منابع حساب ذخیره ارزی برای طرح های سرمایه گذاری خصوصی.
مشارکت دولت در ایجاد صندوق قرض الحسنه توسعه اشتغال روستایی و توسعه صنایع کوچک .
منطقی نمودن هزینه های برق، گاز، تلفن، آب و فاضلاب و نیز متناسب نمودن نرخ های ترجیحی در جهت حمایت از تولید.
کاهش هزینه های نیروی کار به شکل تخفیف در میزان حق بیمه سهم کارفرما و کاهش مالیات کارفرمایان.
سیاستهای آموزشی شامل: پرداخت یارانه سود تسهیلات،ایجاد آموزشگاه های آزاد فنی و حرفه ای واطلاع رسانی.
سیاست اعزام نیروی کار از طریق ایجاد اشتغال و اعزام نیروی کار به خارج.
سیاست جایگزینی نیروی کار
سیاست های مربوط به اصلاح نهادها و قوانین و مقررات ناظر بر بازار کار (ازوجی، 1386).
برنامه توسعه چهارم: (1384-1388):
بازنگری در قوانین و مقررات ناظر بر بازار كار با ساز و كار سه جانبه گرایی (دولت، كارگر و كارفرما) ؛
گسترش بازار محصولا‌ت دانایی محور و دانش بنیان و گسترش نقش بخش خصوصی و تعاونی؛
تشویق سیستم بانكی برای اعطاء تسهیلا‌ت به بخش‌های اقتصادی و مناطق مختلف كشور با استفاده ‌از یارانه‌ نقدی و وجوه‌اداره شده و حساب ذخیره‌ارزی به منظور ایجاد انگیزه برای سرمایه‌گذاری و اشتغال؛
تقویت صندوق‌های توسعه سرمایه‌گذاری دولتی و غیردولتی در راستای اعطاء تسهیلا‌ت اشتغالزایی؛
تقویت نهادهای پشتیبانی كننده توسعه كارآفرینی و صنایع كوچك و متوسط؛
افزایش توان رقابت‌ پذیری بنگاه‌های فعال در صنایع نوین و با فناوری بالا‌ در راستای جذب دانش‌آموختگان؛
بازنگری در رشته‌های دانشگاهی بر مبنای نیازهای اجتماعی، بازار كار و تحولا‌ت علمی؛
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی
اصلا‌ح در نظام آموزش فنی و حرفه‌ای و علمی – كاربردی و ارتقاء و توانمندسازی سرمایه‌های انسانی و همچنین كاهش فاصله سطح دانش و مهارت نیروی‌كار با سطح استاندارد جهانی؛
تدوین نظام استاندارد و ارزیابی مهارت نیروی‌كار كشور با رویكرد بین‌المللی؛
استمرار نظام كارآموزی و كارورزی برای تمام آموزش‌های فنی و حرفه‌ای و علمی – كاربردی؛
تدوین نظام حمایت از بنگاه‌های دولتی و غیردولتی در توسعه‌اموزش‌های فنی و حرفه‌ای و علمی – كاربردی؛
طراحی برنامه‌های ویژه‌اشتغال، توانمندسازی و آموزش‌مهارت‌های شغلی به ویژه برای جمعیت‌های سه دهك پایین درآمدی؛
اتخاذ تدابیر مورد نیاز در استفاده ‌از مقرری بیكاری به منظور تنظیم بازار كار؛
توجه به توانمندسازی و بهبود وضعیت اشتغال ایثارگران در همه برنامه‌های اشتغا‌ل‌زایی كشور؛
جمع‌ آوری و خروج تما

دانلود متن کامل پایان نامه در سایت fumi.ir
م افراد خارجی فاقد پروانه كار از كشور؛
كاهش مالیات و تخفیف در حق بیمه سهم كارفرما به منظور تشویق كارفرمایان در به‌ كارگیری نیروی‌كار جدید؛
تدوین برنامه جامع توسعه مشاركت زنان، تقویت مهارت‌های زنان متناسب با نیازهای جامعه و تحولا‌ت فناوری، شناسایی و افزایش ساختارهای سرمایه‌گذاری در فرصت‌های اشتغالزا و توجه به تركیب جنسیتی عرضه نیروی‌كار؛
اصلا‌ح و بهبود مدیریت نیروی انسانی بخش دولتی با رویكرد جذب متخصصان و نخبگان .
اهداف و سیاست‌های بازار كار در برنامه چهارم گویای این واقعیت است كه‌این برنامه در مقایسه با برنامه‌های قبلی، عمده سیاست‌های بازار كار را مورد توجه قرار داده و برای هر یک از این سیاست‌ها راهكارهای اجرایی نیز ارائه كرده‌است. لحاظ كردن این سیاست‌ها نشان از شیوه برنامه‌ریزی این برنامه و تدوین اسنادی است كه باعث شد موضوع بازار كار در ابعاد گسترده‌تری مورد توجه قرار گیرد. علا‌وه برآن، اهداف و سیاست‌های لحاظ شده‌از تنوع بیشتری برخوردار است و توسعه‌اجرای آن‌ ها موجب زمینه‌سازی برای بهبود بازار كار در ایران در افق چشم‌انداز بیست ساله می‌شود(سند توسعه اشتغال و سرمایه گذاری استان گیلان، 1392).
برنامه توسعه پنجم (1390-1394):