یکی از روش‌های شناسائی ساده برای تشخیص فرمول شیمیائی یک ترکیب جدید، تجزیه‌ی عنصری است. بنابراین برای به دست آوردن فرمول شیمیائی ترکیب تهیه شده تجزیه‌ی عنصری آن انجام شد. با توجه به مقدارهای درصد وزنی نظری و تجربی عنصر کربن (۵۷/۴۸ نظری، ۶۵/۴۸ تجربی) و هیدروژن (۴۰/۳ نظری، ۵۰/۳ تجربی) از این شناسائی فرمولGa (C6H5O3)3 پیشنهاد می‌شود. داده‌های تجزیه‌ی عنصری در پیوست ۱، شکل ۱ نشان داده شده است.

 

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت tinoz.ir مراجعه کنید.

۳-۲-۲ بررسی طیف زیر قرمز کمپلکس (۱)

طیف زیر قرمز این ترکیب در پیوست ۱، شکل ۲ نشان داده شده است. نوارهای مشاهده شده در در ناحیهی
cm-1 ۳۲۷۱ مربوط به ارتعاشات کششی OH، نوار جذبی در ناحیهی cm-1 ۱۶۵۷ مربوط به ارتعاشات گروه کربونیل و نوار جذبی در ناحیهی cm-1 ۱۶۲۵ مربوط به ارتعاشات پیوند دوگانه C=C حلقه میباشد و می‌توانند شاهد خوبی برای وجود لیگاند (۳-هیدروکسی-۲-متیل–۴–پیران) باشد. با مقایسه‌ی طیف زیر قرمز این کمپلکس و لیگاند مذکور، مشاهده می‌شود که این نوارها با جابه‌جایی قرمز همراه هستند و برای ترکیب ۱ باند ارتعاشی
cm-1 ۱۶۵۷ به cm-1 ۱۶۱۱ و باند ارتعاشی cm-1 ۱۶۲۵ به cm-1 ۱۵۷۴ جابجا شده است. به عبارت دیگر این کاهش نشان دهندهی ضعیف شدن پیوند دوگانه بین کربن و اکسیژن در ساختار کربونیل میباشد و به طول موجهای قرمز
جابجایی صورت گرفته است، که موید برهمکنش بین فلز و لیگاند میباشد.

 

۳-۲-۳ بررسی ساختار کریستالی کمپلکس (۱) با پراش پرتوی X

این ترکیب در سیستم اورﺗﻮروﻣﺒﻴﮏ و گروه فضایی Pbca با ابعاد سلولی Å(۳) ۶۷۵/۱۶ = a، Å (۲) ۰۳۴/۱۲ = b و
Å (۲) ۴۳۵/۱۸ = C متبلور شد. دیاگرام ORTEP این ترکیب در شکل ۳-۲ نشان داده شده است.

شکل ۳-۲: دیاگرام ORTEP کمپلکس [تریس (۳-هیدروکسی-۲-متیل– ۴هیدروژن-پیران–۴-اوناتو) گالیم (III)] (1)

 

۳-۲-۴ بررسی اثرات بیولوژیکی کمپلکس (۱)

در این کار تحقیقاتی، اثرات بیولوژیکی کمپلکس (۱) بر روی رده های سلولیHeLa (کارسینومای تخمدان انسانی)، MCF-7 (سرطان سینه انسانی)، HT-29 (سرطان روده بزرگ انسانی)، K-562 (سرطان سلول‌های میلوییدی خون انسان) و Neuro-2a (نوروبلاستوما موشی) با آزمون سمیت سلولی و فلوسایتومتری
بررسیگردید. همچنین بهمنظور مقایسهی خاصیت سایتوتوکسیک این ترکیب با داروهای رایج در شیمی درمانی، خاصیت سایتوتوکسیک داروی سیس پلاتین نیز به عنوان مرجع، مورد بررسی قرارگرفت.

 

۳-۲-۵ تعیین دوز مهاری (IC50) کمپلکس (۱) بر روی رده های سلول سرطانی به روش MTT

برای کنترل وضعیت سلولها در محیط کشت، میزان بقاء و همچنین بررسی وضعیت سلولها بعد از تیمارهای مختلف دارویی از روش های مختلفی استفاده میشود که یکی از این روشها تست MTT میباشد. بدین منظور تعداد نسبی سلولهای تیمار شده (سلول در حضور دارو) و تیمار نشده (سلول در عدم حضور دارو) در حضور غلظتهای متفاوت از کمپلکس مورد نظر پس از ۷۲-۲۴ ساعت انکوباسیون به روش رنگسنجی MTT سنجش شد. با شکست حلقه تترازولیم توسط آنزیمهای دهیدروژناز، MTT زرد رنگ محلول به فورمازان نامحلول بنفش تبدیل میشود. در واقع آنزیم دهیدروژناز میتوکندریای سلول زنده و فعال قادر به تبدیل MTT به فورمازان است ولی سلولهای مرده از این نظر ناتوان هستند. نتایج سمیت سلولی توسط کمیت IC50 برای کمپلکس مورد نظر بر روی پنج ردهی سلولی در جدول ۳-۱ آورده شده است.

 

جدول ۳-۱: فعالیت ضدسرطانی کمپلکس مورد مطالعه در مقابل رده های سلولی HELA (کارسینومای تخمدان انسانی)، MCF-7 (سرطان سینه انسانی)، HT-29 (سرطان روده بزرگ انسانی)، K-562 (سرطان سلول‌های میلوییدی خون انسان) و NEURO-2A (نوروبلاستوما موشی) پس از ۴۸ ساعت تیمار پیوسته

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

IC50 ± SD (μM) الف ردهی سلولی
سیس پلاتین کمپلکس مورد مطالعه
۱۲/۰ ± ۴۵/۰ ۷۵/۱ ± ۹۹/۴ ردهی سلولی HeLa (کارسینومای تخمدان انسانی)
۱۱/۲ ± ۵۰/۶ ۹۴/۲ ± ۷۰/۶ ردهی سلولی MCF-7 (سرطان سینه انسانی)
۹۳/۴ ± ۴/۱۵ ۰۳/۲ ± ۹۱/۳ ردهی سلولی HT-29 (سرطان روده بزرگ انسانی)
۹۳/۲ ± ۰/۲۴ ۶۲/۵ ± ۸/۴۱ ردهی سلولی K-562 (سرطان سلول‌های میلوییدی خون انسان)
۲۰۰< ۷/۱۲ ± ۳/۹۷ ردهی سلولی Neuro-2a (نوروبلاستوما موشی)

الف: غلظتی از کمپلکس که بازدارندهی رشد سلولها تا %۵۰ باشد. هر غلظت در سه چاهک از پلیت سنجش گردید و برای هر غلظت، سه بار تکرار در نظر گرفته شد.
μM100<IC50، غیر فعال در نظر گرفته شد.
نتایج بهدست آمده نشان داد که مقادیر IC50، در گسترهی ۹۱/۳ تا ۳/۹۷ تغییر میکنند درحالیکه مقادیر این پارامتر در سیس پلاتین بهعنوان داروی مرجع، بین ۴۵/۰ تا بیش از μM 200 تغییر میکنند. نتایج بهدست آمده نشان میدهد که میزان بقاء سلولهای سرطانی HT-29 (سرطان روده بزرگ انسانی) و MCF-7 (سرطان سینه انسانی) در
گسترهی غلظتی μM200- nM20 از کمپلکس (۱) پس از ۴۸ ساعت انکوباسیون تاثیر قابل ملاحظهای بر میزان مرگ و میر این سلولهای سرطانی دارد.

 

۳-۲-۶ نتایج حاصل از بررسی آپوپتوز برای کمپلکس (۱) بوسیلهی آزمون فلوسایتومتری

همچنین بهمنظور اینکه مطالعهکنیم، چگونه کمپلکس مورد نظر، مرگ سلولی (نکروز یا آپوپتوز) ایجاد میکند، مطالعات فلوسایتومتری بر روی این ترکیب و سیس پلاتین بهعنوان مرجع انجام گرفت. نتایج فلوسایتومتری در جدول ۳-۲ و شکل ۳-۳، آورده شده است.

 

جدول ۳-۲: درصد مرگ سلولی مشاهده شده به وسیلهی آزمون فلوسایتومتری بر روی ردهی سلولی HT-29 (سرطان روده بزرگ انسانی)، پس از ۲۴ ساعت تیمار پیوسته

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

حق انحصاری © 2021 مطالب علمی گلچین شده. کلیه حقوق محف