۳-۱۱ دیدگاه نخبگان سیاسی ابزاری دولت نهم و دهم در مورد چگونگی سیاست خارجی:

توسعه ی روابط با همه کشورها به جز رژیم نامشروع اشغالگر فلسطین و شیطان بزرگ تا زمانى که این ماهیت را دارد.
اصل عدالت در عرصه سیاست خارجى: « در عرصه ی سیاست خارجى امام بزرگوار ما از همان اول اعلام فرمودند ما نه به کسى ظلم مى کنیم، نه زیر بار ظلم مى رویم. فرمودند تا زمانى که در هر گوشه اى از دنیا ظلم، تجاوز و زورگویى باشد ما هستیم. ما نمى توانیم کنار مظلوم نباشیم. ما باید کنار مظلوم باشیم. ما با مناسبات ظالمانه اى که بر جهان حاکم است نمى توانیم کنار بیاییم. این که ما حالا یک جورى آن را هضم کنیم یا هضم بشویم مطلقاً در سیاست خارجى جمهورى اسلامى جایگاهى ندارد. هر جا که نظام ظالمانه اى باشد چه در یک محدوده خاص چه در عرصه ی جهانى، اقتصادى، فرهنگى، سیاسى ما نمى توانیم با آن کنار بیاییم.
ما عدالت را براى همه مى خواهیم. البته مى دانیم که عزت و کرامت در سایه عدالت محقق مى شود. »
اصل مهرورزى در سیاست خارجى ایران: « … حرکت جمهورى اسلامى مهرورزى است. براساس اعتقادات اسلامى، ما همه بشریت را دوست داریم. ما فکر مى کنیم همه انسانها باید همدیگر را دوست داشته باشند و عاشق هم باشند تا دنیا بتواند روى صلح و دوستى را ببیند.
ما واقعاً هرجایى بر هر ملتى درد و رنجى وارد مى شود غصه دار مى شویم و این خصلت از پیامبر عظیم الشان ما حضرت محمد بن عبدالله به ما به ارث رسیده است که در غم و رنج دیگران مى سوخت. نمى توانیم در مقابل غم و رنج دیگران بى تفاوت باشیم. همه دنیا را دوست داریم. چون همه را دوست داریم با تهدید مخالفیم. »
اصل خدمت به بندگان خدا در سیاست خارجى (سایت اطلاع رسانی رئیس جمهور)
طراحی و هدایت سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دولت نهم بیشتر بر عهده ی نخبگان ابزاری قرار گرفت. از آن جا که نخبگان فکری در دولت هفتم و هشتم با طرح شعار گفت و گوی تمدن ها راه به جایی نبردند و در واقع با توجه به پیچیدگی های نظام بین الملل وبحران های مستمرجهانی، نگرش خوش بینانه ای به ایده گفت و گوی تمدن ها و تنظیم آن بر اساس منافع ملی تا حدود زیادی با برخی واقعیت های جهان معاصر مغایرت داشت به طوری که کشورهای قدرتمند به سادگی حاضر به دست کشیدن از سیاست های تمامیت گرای خود نبودند و نیستند. لذا شخص رئیس جمهور مبنای سیاست خارجی را بر آن قرار داد که از سه اصل مصلحت، حکمت و عزت؛ اصل عزت را احیا نموده و در این راستا نخبگان فکری و ابزاری که همگام این طرح بودند شروع به همکاری نمودند. از آنجا که اکثر نخبگان فکری وزارت امور خارجه ماهیتاَ بر کارهای آکادمیک و بر حقوق بین الملل تأکید داشتند، همگام رئیس جمهور نشدند و از طرفی طرح های این نخبگان فکری در دولت هفتم وهشتم با شکست مواجه شده بود، لذا تیم جدید وزارت امور خارجه زیاد به دنبال طرح های نخبگان فکری نبود و فقط نخبگان فکری که پایه و اساس طرح نخبگان ابزاری را قبول می کردند و در پی تغییرات کلی در آن نبودند به همکاری دعوت می شدند. برای مثال تیم وزارت امور خارجه (نخبگان ابزاری) و در رأس آن ها رئیس جمهور طرحی را آماده کرده بودند که وارد خطوط قرمز غرب شود و نظم موجود را به چالش بکشد. در این راستا مسأله ی هولوکاست را مطرح نمودند. تنها یک نخبه ی فکری (دارای تحصیلات مرتبط) مشاور بود که او هم بعد از مدتی کنار گذاشته می شود و نخبگان ابزاری به تنهایی مسأله ی هولوکاست را به جلو می برند.

۳-۱۲ نقش نخبگان سیاسی در جهت گیری سیاست خارجی:

همانطور که پیش از این ذکر گشت با تغییر هر رئیس جمهور و دولت ازابتدای پیروزی انقلاب اسلامی ایران تا به امروز، جهت گیری سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران نیز دچار تغییر می گردد. به طوری که از ابتدای انقلاب اسلامی تا پایان دولت دهم شاهد حضور پنج گفتمان در سیاست خارجی بوده ایم. عوامل متعددی بر سیاست خارجی تأثیر می گذارند و در انتخاب نوع جهت گیری یک سیاست خارجی مؤثرند، نکته ی قابل توجه در مورد سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران اینست که سر آغاز تمام جهت گیری ها همزمان با شروع به کار یک رئیس جمهور جدید بوده است. در صورتی که سایر عوامل تغییر کمتری در جهت گیری سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران داشته اند. به عنوان مثال پایان جنگ سرد وفروپاشی شوروی سبب تغییرات کلی در جهت گیری سیاست خارجی نگشت اما تغییر هر رئیس جمهور سبب تغییرات کلی در جهت گیری سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران گشت.
از این نکته به خوبی بر می آید که هم زمان با تغییر کادر مدیریتی و اجرایی (نخبگان ابزاری) وزارت امور خارجه، جهت گیری های سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران نیز تغییر پیدا می کرده اند و این خود نشان از نقش بارز و بالای نخبگان ابزاری در طراحی و پیشبرد جهت گیری های سیاست خارجی دارد. اصولاَ طراحی و پیشبرد یک جهت گیری