فصل دوم

ادبیات و پیشینه تحقیق

۲-۱- مقدمه

یکی از بخش های مهم تحقیق، بخش مربوط به ادبیات و پیشینه تحقیق است؛ یعنی یکی از کارهای ضروری در هر پژوهشی، مطالعه منابعمربوط به موضوع تحقیق است؛ زیرا سرچشمه علوم را می توان در پیشینه آنها کاوش کرد(دلاور، ۱۳۸۵).
یک پژوهش گر، قبل از انجام تحقیق و بعد از انتخاب موضوع و تدوین عنوان و قبل از نگارش طرح تحقیق، نیاز دارد که با مراجعه به مدارک و اسناد، پیرامون موضوع و مسئله ای که برای تحقیق انتخاب کرده است، آگاهی خود را گسترش دهد؛ تا بتواند در پرتو اطلاعات به دست آمده، مسئله تحقیق و متغیرهای خود را دوباره تعریف و معین کند و کرانه های آنها را مشخص سازد. این امر به او کمک می کند تا تحقیقات خود را در راستای مجموعه پژوهش های هم خانواده قرار دهد و آن را با دستاوردهای تحقیقاتی دیگران هماهنگ کند. در این فصل متغیرهای تحقیق به ترتیب تعریف و مبانی نظری آن معرفی می گردد .در پایان نیز تحقیقات انجام شده پیشین (داخلی و خارجی) که به نوعی ارتباط متغیرهای این تحقیق را پیش از این تائید و یا رد کرده اند معرفی و در نهایت جمع بندی می گردد.

۲-۲- ادبیات تحقیق

۲-۲-۱- ورزش کشتی

تاریخچه کشتی

کشتی عبارت است از فعالیت طرفین همراه با ردوبدل شدن فنون که سرانجام به نفع یکی به پایان میرسد. پارسیان و زرتشتیان هنگام غروب آفتاب بندی به کمر خود می بستند و در برابر کانون آتش به دعا خواندن می پرداختند. آن کمربند کستی نامیده میشد و کشتی گرفتن هم از این کلمه آمده است و به معنی کمر یکدیگر را گرفتن است. به عبارت دیگر نام کشتی از نام کمربند مخصوص زرتشتیان می آید که اصل آن در زبان پهلوی، کستیک[۱۲]و در زبان فارسی دری، گشتی خوانده میشود(رایگان تفرشی، ۱۳۸۶).
کشتی که زرتشتیان آن را «بندرین» نیز مینامند، کمربندی است با ۷۲ نخ که از پشم گوسفند توسط زن موبدی بافته میشود. ۷۲ به شش رشته تقسیم میگردد و هر دسته دوازه نخ دارد که هفتاد و دو اشاره دارد به هفتاد و دو فصل یسنا (یکی از بخشهای اوستا) و دوازده به دوازده ماه سال و شش اشاره دارد به شش گاهنبار (حبشهای دینی سال). کستی را سه بار برکمر می بستند که یادآور سه اصل زرتشت یعنی گفتار نیک، کردار نیک و پندار نیک بود. کستی بعدها با «شین»تلفظ گردید و تبدیل به کلمه کشتی گردید.
آنچه از شواهد برمیآید کشتی از گذشته های دور با زندگی انسان عجین بوده است. اولین نشانه در کشتی مربوط به کشور پهلوان خیز ایران و یا تمدن سومریان است که حدود ۶ هزار سال پیش در قسمت جنوبی بینالنهرین می زیستهاند.در طی سالیان دراز این ورزش در اثر عوامل مختلف اشکال متفاوتی به خود گرفته است(رایگان تفرشی، ۱۳۸۶).
در عصر پارسیان و هخامنشیان فنون کشتی تکامل بیشتری پیدا کرد و پهلوانان در نزد پادشاهان دارای قرب و احترام خاص بودند. در دوران سلطنت اردشیر دوم، برای نخستین بار جمعی از جوانان دلیر یونانی برای امر سپاهیگری در ارتش ایران اجیر شدند و آنان که تجربه هایی در المپیک باستان داشتند، در ایران نیز به انجام مسابقات پرداختند که کشتی گرفتن یکی از آنها بود(کریم نژاد، ۱۳۸۵).
در مصر باستان هم کشتی از احترام خاصی برخوردار بود. قدیمیترین شرح کشتی در مصر مربوط به نقشهایی است که در یک مقبره از سلسله پنجم (۲۳۲۰ تا ۲۴۷۰ قبل از میلاد) با شکلهایی از شش زوج کودک نقاشی شده است که در حال کشتی گرفتن هستند. قدیمیترین مدرکی که به دست آمده است در سال ۱۹۳۸ به وسیله دکتر اسپیر نماینده دانشگاه پنسیلوانیا و همراهانش بوده که در هنگام کاوش در ویرانههای معبد گیاناجه نزدیک بغداد کشف شده است. این مدرک شامل دو لوح بود که یکی از سنگ و دارای دو شکل برجسته از انسان در حال مبارزه و دیگری از برنز که صورت دو نفر کشتیگیر را نشان میداد که هر یک کمر دیگری را گرفته است. این آثار متعلق به سومریان است که در حدود شش هزار سال قبل میزیستهاند.
کشتی یکی از رشته های ورزشی المپیک باستان در یونان بود و یونانیان به قهرمانان خود احترام فراوانی میگذاشتند.در قرنهای متمادی کشتی پهلوانی در ایران رواج فراوانی داشته است. در شاهنامه فردوسی حماسهسرای بزرگ ایران اشعار فراوانی در این مورد وجود دارد.با پیدایش فرهنگ و تمدن اسلام، فرهنگ پهلوانی، دلیری و سلحشوری نقش بسیاری در این ورزش ایفا نمود. اسلام ارزش ورزش کشتی را در تزکیه نفس و خودسازی خلاصه میکرد که میتوان آن را در زورخانهها جستجو کرد. بدین ترتیب قرنها پهلوانان فراوانی در ایران زمین ظهور کردند، از پوریای ولی تا سیدحسن رزاز و ورزش کشتی با زندگی مردم این سرزمین عجین شده است(کریم نژاد، ۱۳۸۵).
کشتی امروزه یکی ازشایعترین ورزشها در دنیا محسوب میشود؛زیرا از سنن و آیین ملی نشأت میگیرد. کشتی آماتور (غیرحرفهای) در اولین دوره بازیهای المپیک نوین در آتن به سال ۱۸۹۶ احیا شد. در آن دوره مسابقه کشتی هیچ محدوده زمانی نداشت و تا هنگامی که برنده مشخص شود، مسابقه ادامه مییافت. برای پیروز شدن هر کشتیگیرمیبایست حریفش را سه باربه زمین میزد. در اولین دوره المپیک تنها کشتی فرنگی حضور داشت و مسابقات در دسته بیوزن انجام شد. کشتی فرنگی پس از انقلاب فرانسه توسط فرانسویان در اروپای غربی رواج یافت.مسابقات کشتی آزاد نخستین بار در المپیک ۱۹۰۴ سنت لوئیز به بازیهای المپیک وارد شد. مسابقات جهانی کشتی فرنگی از دهه ۱۹۳۰ و کشتی آزاد نخستین باردر سال ۱۹۵۱ برگزار شده است. روسیه، ایران، ترکیه، بلغارستان، و ایالات متحده بیش از سایرین در این رشته ورزشی موفق بودهاند(رایگان تفرشی، ۱۳۸۶).

تاریخچه کشتی در ایران

در دوران صفویه و زندیه، کشتی و ورزش باستانی و پهلوانی رونق بیسابقهای در ایران یافت به طوری که در هر شهر صدها پهلوان بنام وجود داشته است. در دواران قاجاریه علاقه به این ورزش چنان زیاد شد که در دوران ناصرالدین شاه برای اولین بار شخصی به نام صاحب الدوله مأمور توسعه کار ورزش کشتی شد و به زودی کشتی چنان رواج پیدا نمود که در تمامی روزهای تعطیل پهلوانان در میادین شهر به کشتی گرفتن میپرداختند. مسابقات کشتی پهوانی برای انتخاب پهلوان پایتخت نیز از همین ایام آغاز شد و بعدها به صورت یک سنت جاری همه ساله درآمد. برای انتخاب پهلوان پایتخت رسم براین بودکه پهلوانان را در روز مشخصی مصادف با یک روز از عید یا یک روز تعطیل در میدانی جمع میکردند و کشتی گرفتن و اجرای مراسم را برپا مینمودند و سرآمد پهلوانان را به عنوان «پهلوان پایتخت» معرفی مینمودند. آقا محمد صادق بلورفروش، ابراهیم یزدی معروف به یزدی بزرگ، هلوان اکبر خراسانی، حسین یوزباشی، سیدحسن رزاز، سیداسماعیل کالسکه ساز و … از کشتیگیران و پهلوانان معروف آن زمان بودند(عباسی، ۱۳۷۷).
از زمان رضا شاه زورخانه با فرهنگ جدید رونق بیشتری گرفت و در کنار زورخانهها، باشگاه ها و ورزشگاه ها هم شکل گرفتند. با تأسیس اداره تربیت بدنی و اجباری شدن ورزش در مدارس و پادگانهای نظامی، جوانان کشتیگیر از زورخانهها روی به میدانهای ورزش نهادند و با اصول جدید و تحت تعلیم پهلوانان و مربیان قدیم و جدید به تمرین پرداختند(عباسی، ۱۳۷۷).
مسابقات کشتی تا سال ۱۳۱۸ به صورت پهلوانی با رسم و رسوم خاص ایرانی ادامه داشت، اما از این سال به بعد با مطرح شدن مقررات بینالملل، تغییر و تحولاتی در شیوه کشتی گرفتن وطرز لبای پوشیدن کشتیگیران پدیدار گشت(عباسی، ۱۳۷۷).
ورزش کشتی با شرایط و خصوصیات و قوانین خاص هر ناحیه و منطقه از کشور انجام میشده است و قواعد و آداب و رسوم محلی هر منطقه در این رشته ورزشی تأثیر فراوانی داشته است. از مشهورترین کشتیهای مناطق ایران میتوان به کشتیهای زیر اشاره کرد:
۱)کشتی لوچو: از ورزش های محبوب روستاهای مازندران است و چون جایزه کشتیگیران را بر نوک یک چوب در وسط میدان آویزان میکنند به آن لوچو گویند. جایزه؛ قواره پارچه، شال و ترمه و گاهی گاو یا گوسفند است که به همان چوب وسط میدان بسته میشود.
۲) کشتی با چوخه: این کشتی در سراسر خراسان به ویژه قوچان، فریمان و اسفراین، رواج دارد و در فضای آزاد به اجرا در میآید.
۳) کشتی گیله مردی: این کشتی چند صد سال است که در استان گیلان رواج دارد. در این کشتی هر جای بدن حریف با زمین تماس پیدا کند شکست خورده است. در این کشتی، علاوه بر کشتی گرفتن، ضربات با مشت نیز وجود دارد و کشتی گیران گیله مرد تنها یک شلوار تنگ استفاده می کنند و جایزه آن گاو، گوسفند، پارچه و… است و بعد از افتادن حریف، برنده به طرف تماشاچیان میرود و با پریدن به بالا از تماشاچیان طلب پاداش می کند.
۴)کشتی زوران پاتوله در کردستان؛
۵)کشتی لری در لرستان؛
۶)کشتی جنگ (یا زوران) در منطقه الیگودرز

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت fotka.ir مراجعه نمایید.