کارکنان برای نقش و سهم خود امیدوار و دلگرم گردیده و آن را تشخیص دهند.
برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت tinoz.ir مراجعه کنید.

مزایا:
افراد نسبت به اهداف سازمان آگاه شده و در جهت رسیدن به آنها تشویق می­شوند.
ارتباطات غیرضروری بین سطوح سازمانی کاهش می­یابد.
اصل سوم: مشارکت کارکنان[۴۲]
کارکنان، جوهره­ی سازمان بوده و مشارکت آنها باعث خواهد گردید تا توانایی­هایشان مزیت سازمان محسوب گردد. انگیزه، تعهد و مشارکت کارکنان نسبت به سازمان، نوآوری و خلاقیت در پیشبرد اهداف سازمان را به ارمغان خواهد آورد. ایجاد مسئولیت پاسخگویی کارکنان در رابطه با عملکردشان و همچنین ایجاد اشتیاق در مشارکت و همکاری ایشان، زمینه­ بهبود مستمر در سازمان خواهد بود.
بکارگیری اصل مشارکت کارکنان در سازمان عموماً باعث می­گردد که:

کارکنان، اهمیت همکاری و نقش خود را در سازمان درک کنند.

کارکنان، محدودیت­های عملکردشان را شناسایی کنند.

کارکنان، مالکیت مسائل را پذیرفته و مسئولیت حل آنها را عهده دار شوند

کارکنان، عملکرد خود را در راستای مقاصد و اهداف شخصی ارزیابی نمایند.

کارکنان، فعالانه فرصت­های افزایش صلاحیت، دانش و تجربه­ی خود را جستجو نمایند.

کارکنان، آزادانه دانش و تجربیات خود را به اشتراک گذارند.

کارکنان، آشکارا در خصوص مسائل و عواقب آن بحث کنند.

مزایا:
خلاقیت­ و نوآوری در تحقق بخشیدن به اهداف سازمان.
کارکنان به مشارکت در جهت بهبود مداوم برانگیخته می­شوند.
کارکنان باید در مقابل عملکرد خود پاسخگو باشند.
کارکنان در سازمان دارای انگیزه بوده و متعهد خواهند شد.
اصل چهارم: رویکرد فرایندی[۴۳]
نتایج مورد نظر در سازمان هنگامی­که فعالیت­ها و منابع مرتبط به صورت فرایندی مدیریت می­شوند، با اثر بخشی بیشتر حاصل می­گردد. رویکرد فرایندی باعث هزینه­ کمتر و چرخه­ی زمانی کوتاه­تر در استفاده از منابع بوده و نتایج بهبود یافته، سازگار و قابل پیش ­بینی را برای سازمان به ارمغان خواهد آورد. همچنین رویکرد فرایندی بر فرصت­های بهبود متمرکز خواهد گردید و آنها را اولویت­ بندی می­نماید.
بکارگیری اصل رویکرد فرایندی در سازمان عموماً باعث می­گردد که:

فعالیت­های ضروری به منظور دستیابی به نتایج مورد نظر به صورت سیستمی تعریف شوند.

مسئولیت و پاسخگویی برای مدیریت فعالیت­های کلیدی به صورت شفاف ایجاد گردد.

قابلیت فعالیت­های کلیدی اندازه ­گیری و تجزیه و تحلیل گردد.

فصول مشترک فعالیت­های کلیدی در تعامل بابخش­های سازمان شناسایی گردد.

بر عواملی نظیر منابع، روش­ها و مواد فعالیت­های کلیدی سازمان را بهبود خواهند بخشید، تمرکز گردد.

مزایا:
کاهش هزینه­ها و کاهش زمان سیکل محصول از طریق استفاده­ی بهینه از منابع.
نتایج بهبود یافته، سازگار و قابل پیش­بینی.
تمرکز بر فرصت­های بهبود.
اصل پنجم: رویکرد سیستمی به مدیریت[۴۴]
شناسایی، درک و مدیریت فرایندهای مرتبط بهم به عنوان یک سیستم، کارآیی و اثربخشی سازمان را در دستیابی به اهداف سازمان را ایجاد نموده و توسعه می­بخشد.
بکارگیری اصل رویکرد سیستمی به مدیریت در سازمان عموماً باعث می­گردد که:

یک سیستم برای دستیابی به اهداف سازمانی در بهترین حالت کارآمدی و اثربخشی آن پایه­ریزی گردد.

وابستگی دوطرفه بین فرایندهای سیستم درک گردد.

نقش­ها و مسئولیت­های موردنیاز برای دستیابی به اهداف مشترک بهتر درک گردیده و از این بابت موانع بین بخشی کاهش یابد.

قابلیت­های سازمانی درک شده و قیود منابع قبل از عمل ایجاد گردد.

تعریف و هدف­گذاری برای اینکه فعالیت­های ویژه در یک سیستم چگونه باید عمل نمایند.

سیستم بر پایه­ اندازه ­گیری­ها و ارزیابی­هایش به صورت مستمر بهبود یابد.

مزایا:
انسجام بهتر فرایندها که باعث دستیابی به نتایج مطلوب­تری خواهد شد.
قابلیت تمرکز کوشش­ها بر فرایندهای کلیدی.
ایجاد اعتماد بین بخشی سازگار، کارا و مؤثر در سازمان.
اصل ششم: بهبود مستمر[۴۵]
در بهبود مستمر عملکرد سراسری سازمان باید یک هدف پایدار برای آن سازمان باشد. در این حالت قابلیت سازمانی بهبود یافته، مزیت عملکردی هر سازمان خواهد گردید و همترازی فعالیت­های بهبود در تمامی سطوح سازمان به منظور تصمیم ­گیری راهبردی ایجاد خواهد گردید و در نهایت با اصل استقرار بهبود مستمر در سازمان، انعطاف برای واکنش در برابر فرصت­ها پدید خواهد آمد.
بکارگیری اصل بهبود مستمر در سازمان عموماًباعث می­گردد که:

یک رویکرد جامع و سازگار در تمام سازمان برای بهبود مستمر عملکرد بکار گرفته شود.

منابع انسانی آشنا به روش­ها و ابزار بهبود مستمر ایجاد گردد.

بهبود مستمر در محصولات، فرایندها و سیستم­ها یک هدف مشترک برای یکایک کارکنان سازمان تعریف گردد.

مقاصدی برای هدایت و اقداماتی برای ردگیری بهبود مستمر ایجاد گردد.

بهبودهای صورت گرفته، تشخیص داده شده و تصدیق گردند.

مزایا:
انعطاف پذیری در جهت دستیابی سریع به فرصت­های موجود.
تنظیم فعالیت­های بهبود در کل سازمان در قالب یک برنامه­ی استراتژیک.
عملکرد مفید از طریق بهبود قابلیت­های سازمانی.
اصل هفتم: تصمیم ­گیری بر مبنای واقعیت­ها[۴۶]