هفت گنبد

هفت مام

هفت مَرده

هفت ملت

هفت مهر

هفت مهره شطرنج

هفت پایه (تخت پادشاهی)

هفت ارکان

هفت برگ: نوعی گیاه

هفت بند (نی)

هفت پاره (گردن‌بند)

هفت سامورایی فیلم معروف ساخته آکیرا کوروساوا فیلمساز فقید ژاپن

هفت تیر (اسلحه)

۲-۱۲- نمودهای آیینی عدد هفت در هفت سین:
دو سوال درباره ی این کلمه‌ی مرکب به ذهن متبادر می‌شود و هر سوال نیز مربوط به یک جز آن کلمه است.
۱- چرا در بین اعداد عدد هفت انتخاب گردید؟
۲- چرا از سی و دو یا سه حرف فارسی واج سین انتخاب شده است؟
در باور مردم بعضی از اعداد دارای قداست و بار معنوی هستند از آن جمله می‌توان به اعداد: ١، ٣، ٧، ١٢، ۴۰ و … اشاره کرد این اعداد به خاطر مناسبت‌هایی که باآن‌ ها تقارن داشته، شگون یافته‌اند. البته این قداست به ایران باستان بر می‌گردد. عدد هفت نیز با توجه به مطالبی که در مقدمهای ذکر شد، میتواند یادآور تعداد امشاسپندان باشد.
امّا چرا حرف سین؟ حرف سین آغاز سپنتامینو به معنی امشاسپند است. این حرف پانزدهمین حرف الفبای فارسی است؛ حرفی است با بار موسیقی لطیف و نرم و جزء حروفی است که تلفظ آن‌ ها ملایم و بسامد آن صدای صوت و شادمانی به ذهن می‌رساند
«در باره‌ی منشا سفره هفت سین معروف است که در زمان هخامنشیان پیش از سال نو در هفت عدد سینـی، دانه‌های گوناگون می‌کاشتند و در زمان تحویل سال، دانه‌هایی که بهتر از دیگران رشد کرده بودند برای کاشت در سال بعد انتخاب می‌شدند. در واقع این کار نمادی بود که نشان می‌داد در سال بعد چه دانه‌هایی بهتر به عمل می‌آید و کشاورزی آن سال باید بر اساس چه محصولاتی برنامه‌ریزی شود. در کاخ‌ها دوازده ستون آماده می‌کردند و در هر کدام محصولاتی کاشته می‌شد تا محصول سال آینده مشخص شود».
هر یک از سین‌های سفره هفت سین دارای نماد خاصی است.
سنجد : نماد برگ، بالندگی و زایش و تولد وخرد گرایی و سنجیده عمل کردن
سمنو : رنگ سبز آن رنگ ملی و مذهبی ایرانیان است و نماد فراوانی و قدرت و مبارزه با ضعف
سیب : نماد باروری و زایش و شاید نماد سلامتی فرد و اجتماع
سماق: پاکیزگی، عدالت، صبر و امید
سیر: برای گند زدایی، تندرستی و نگهداشت حقوق افراد
سرکه : برای پاکیزگی و گند زدایی و مدارا با ناملایمات
سکه : موجب برکت و کثرت ثروت می‌گردد
سپند : دفع چشم بد و ضد عفونی کننده است
سبزه : نماد رویش و سبزی است و خوش خلقی و ایثار و شادابی
علاوه بر هفت مورد از موارد بالا، قرآن مجید و در دوران صفویه به بعد دیوان حافظ و تخم مرغ (که معتقد بودند باید روی آیینه گذاشته شود تا هنگام تحویل سال حرکت و لغزش تخم مرغ را به صراحت ببینند و نمادی از نطفه و نـژاد است) بر سفره‌ی هفت سین می‌نهادند. گـاهی تخم مرغ را رنـگآمیزی و نقاشی می‌کردند و باید سه یا هفت و در خانواده‌های پر جمعیت دوازده عدد باشد. انار که نماد برکت و باروری است و چند گرده نان، آب، شیرینی، شکلات و تنقلات را نیز برروی سفره می‌گذارند.
۲-۱۳- هنر را به هفت دسته تقسیم کرده‌اند که عبارتند از:
نقّاشی، مجسّمه سازی، خط،رقص، موسیقی، تئاترو سینما.
نقّاشی مغزانسان را به تکاپو می‌اندازد تا آنکه در دل دارد به صورت تصویر نشان دهد و مجسّمه سازی تکامل هنر نقّاشی است. کشیدن خطوط و ارتباط دادن آنها بهم الفبا را به وجودآورد تا هنر نوشتن آغاز گردید.
حرکات موزون یکیدیگر از هنرها به شمار می‌رود که حاصل آن رقص و پایکوبی است و هنر چهارم به شمارمی‌رود. امروزه اقوام وحشی اگر چه از مزایای زندگی خوب محروم هستند و به صورت نیمه وحشی زندگی خود را ادامه می‌دهند امّا علاقه مفرط به رقص و پایکوبی دارند و ازمردمان متمدّن بیشتر می‌رقصند و شادی می‌کنند.
۲-۱۴- هفت در داستانها:
عدد هفت چنان با داستان‌ها و افسانه‌های ایرانی آمیخته شده است که کم تر افسانه‌ای وجود دارد که در جایی از آن به عدد هفت برنخوریم و با دست کم داستان با هفت شبانه روز جشن به پایان نرسد، معمولاً قهرمان داستان‌ها هفت خواهر یا برادر دارد یا مثل سندباد هفت سفر برای او پیش می‌آید.
داستان‌های شاهنامه هم خالی از هفت نیستند، فردوسی برای آن که قدرت و حقانیت قهرمانانش را نشان دهد آنان را از هفت خواب با هفت منزلگاه خطر می‌گذارند و پادشاهان بزرگ داستان‌هایش را پادشاه هفت کشور می‌خواند.
گیو مدت هفت سال در توران به جست و جوی کیخسرو پرداخت. گیو هفت تازیانه داشت.
۲-۱۵- هفت خوان:
در سفری که رستم ازسیستان به مازندران می‌رود تا کیکاوس را از بند شاه مازندران رها سازد در هفت مرحله برای او حوادثی پیش می‌آید که آن را هفت خوان رستم می‌نامیم:
۱) کشتن شیر توسط رخش
۲) نجات از گرماو تشنگی با یافتن چشمه به راهنمایی غرم
۳) کشتن اژدها
۴) هلاک کردن گنده پیر جادو یا زن جادو
۵) اسیر کردن اولاد دیو
۶) کشتن ارژنگ دیو
۷) هلاک کردن دیو سفید
وقتی که کیکاووس در مازندران به بنـد افتـاده بـود و رستـم برای خـلاص او می‌رفت در اثنای راه چند جا دیوان و جادوان را کشت و به «هفت روز» به مازندران رفت و کیکاوس را نجات داد و آن را هفت خوان عجم نیز گویند به سبب آن که از هر منزلی که می‌گذشت شکرانه‌ی آن مهمانی و ضیافتی می‌کرد. (برهان)
۲-۱۶- هفت اجرام یا هفت سیاره:
سومریان متوجه سیارات شده، آنها را به صورت ارباب انواع میپرستیدند. بابلیان هم نظر به علاقه وافر به علم نجوم توجه بیشتری به سیارات کردند … [آنها] سیارات را پنج میشمردند: عطارد، زهره، مریخ، مشتری و زحل ولی بعدها سیارات را هفت عدد به حساب آوردند؛ یعنی: ماه و آفتاب را بر این عده افزودند اعتقاد و توجه به هفت سیاره از بابلیان به همهی ملل دیگر از جمله ایرانیان سرایت کرد … مردم کلده سیارات را از ثوابت فرق گذاشتهاند، صور مختلف آسمان را رسم یا محل آنها و فواصلشان را تعین کرده …
۲-۱۷- هفت در ادب فارسی:
عدد هفت در حوزه ادب فارسی اهمیت ویژه ای دارد کتابهای زیادی با این عدد نامگذاری شده است، از جمله: هفت پیکر نظامی، هفت بنده محتشم، هفت حصار خواجه عبدالله، هفت اورنگ جامی، هفت اقلیم محمدامین رازی.
با عدد هفت اصطلاحات زیادی شکل گرفته است: هفت خوان رستم و اسفندیار در شاهنامه، هفت منظر هاتفی خرجردی، اژدهای هفت سر، هفت وادی در منطق الطیر، هفت شهر عشق (طلب، تخلیه وتجلیه، عشق، معرفت، حیرت و سکر و محو، فنای فی الله و بقای بالله، توحید).
در متن های ادبی ترکیب های فراوانی وجود دارد از جمله: هفت آسمان، هفت چرخ آبگون هفت چرخ، هفت حصار، هفت خراس، هفت خرگاه، هفت خزینه، هفت خم، هفت سیاره، هفت رواق، هفت عالم، هفت میدان، هفت هفت پرده ازرق، هفت پرگار، هفت اژدها، هفت پوست، هفت پیروزه کاخ، هفت الوان، هفت بام، هفت بنا، هفت بنیان و بسیاری دیگر.
در این پژوهش تعدادی از این ترکیبات و هفت های رایج در ادبیات وبویژه آنهایی که در آثار شاعران سبک عراقی نمود بیشتری دارند بیان می شود.
شیخ محمود شبستری در گلشن راز در باره‌ی ترتیب سیارات هفت‌گانه گفته است:
بـه هفتـم چـرخ کیـوان پاسبـان است ششم برجیس را جا و مکـان است
بــود پنجــم فلــک مریــخ را جــای چهــارم آفتـــاب عالـــم آرای
سیــم زهـــره دوم جــــای عطـــارد قمـر بـر چـرخ دنیـا گشـت وارد
زحـل را جـدی و دلـو و مشتـری باز به قوس و حوت کرد انجام و آغاز
حمــل بـا عقـرب آمـد جـای بهـرام اسـد خورشیـد را شـد جـای آرام
چو زهره ثور و میزان ساخت گوشه عطــارد رفــت در جــوزا و خوشــه
قمر خرچنگ را همجنس خود دیـد ذنب چون رؤس شد یک عقده بگزید
(شبستری :۱۷۵:۱۳۹۰)
۱- قمر(ماه): تأثیرش بیشتر در جزر ومدّ آبهاست.خانه‌ی او سرطان است و شرف او در ثور است (لغت نامه). نام فارسی‌اش ماه و به اعتقاد قدم جایگاه آن در فلک اول است.
۲- عطارد (تیر): «معنای آن نافذ در امور» (لغت نامه) کوچکترین منظومه شمسی است آن را دبیر فلک گویند «علم عقل بدو تعلق دارد و شرف او در سنبله و وبال او در قوس.» (غیاث اللغات) «او را دبیر فلک خوانند و گویند مربی علما و مشایخ و قضات و ارباب قلم باشد.» (برهان) « به تازیش عطارد نامند.» (فرهنگ جهانگیری) شرف عطارد در سنبله و خانه‌ی او جوزا و سنبله است. نام فارسی‌اش تیر و به اعتقاد قدما جایگاه آن در فلک دوم است.
نظامی در مخزن الاسرار چنین آورده است:
چون ز کمان تیر شکر زخمه ریخت زهر ز بزغاله‌ی خانش گریخت
(نظامی؛ ۱۳۷۲: ۱۷۹)
«بلاد روم بدان منسوب است و در علم احکام نجوم، رب روز چهارشنبه است … یونانیان وی را هرمیس، یعنی مفسر اراده‌ی خدایان می‌نامیدند … عطارد در نزد یونانیان رب النوع سخنوری و بازرگانی بوده است.» (لغت نامه)
۳- زهره: در عربی نام ناهید است. (آنندراج) «زهره دو خانه دارد یکی ثور دوم میزان». (لغت نامه) شرف زهره در حوت است. نام فارسی‌اش ناهید و به اعتقاد قدما جایگاه آن در فلک سوم است.
تا شب او را چه قدر قدر هست زهره‌ی شب سنج ترازو به دست
(نظامی؛ ۱۳۸۳: ۱۸)

 

جهت دانلود متن کامل این پایان نامه به سایت abisho.ir مراجعه نمایید.

 

۹٫ بین برون سپاری با سن رابطه معنی داری وجود دارد.
۱۰٫ مولفه های برون سپاری با توجه به مدارک تحصیلی اختلاف معناداری با هم دارند.
۱۱٫ مولفه های برون سپاری با توجه به رشته های ورزشی انفرادی و تیمی اختلاف معناداری با هم دارند.

 

۶٫۱٫ محدودیتهای پژوهش

۱٫ در این پژوهش برای جمع‌ آوری اطلاعات فقط از پرسشنامه استفاده شده است، در حالی که اگر از مصاحبه و روش‌های کیفی جمع‌ آوری اطلاعات نیز استفاده شد، نتایج دقیق‌تر به دست می‌آمد.
۲٫ همکاری محدود برخی از مدیران و کارشناسان در تکمیل پرسشنامه.
۳٫ عدم توانایی کنترل تمامی متغیرهای مداخلهگر مانند: موقعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مدیران و کارشناسان ورزش.
عکس مرتبط با اقتصاد
۴٫ با توجه به اینکه تحقیق حاضر در سطح مدیران و کارشناسان ورزشی انجام گرفته است، تعمیم نتایج آن به سایر جوامع آماری باید با احتیاط انجام پذیرد.

 

جهت دانلود متن کامل پایان نامه به سایت azarim.ir مراجعه نمایید.

۷٫۱٫ پیش فرضهای پژوهش

۱٫ پاسخ دهندگان مفهوم سؤالات پرسشنامه را به درستی درک کرده‌اند.
۲٫ پاسخ دهندگان با آگاهی، دقت و صداقت به پرسشنامه‌ها پاسخ داده‌اند.
۳٫ امکانات، روش‌ها و سایر شرایط محیطی در پاسخگویی پاسخ دهندگان تأثیری نداشته است.
۴٫ محقق بر این فرض است کلیه سؤالات انجام شده از طریق پرسشنامه، فهم مشابهی را برای محقق و پاسخ‌دهندگان ایجاد کرده است.
۵٫ محقق براین فرض است که کلیه پاسخ‌دهندگان دانش و اطلاعات کافی را برای فهم اطلاعات تخصصی دارا می‌باشد.
۶٫ پرسشنامه تحقیق به خوبی توانسته سؤالات و فرضهای پژوهش را پاسخگو باشد.

 

۸٫۱٫ قلمرو پژوهش

قلمرو موضوعی: تحقیق حاضر به لحاظ موضوعی در حوزه رفتار سازمانی انجام گرفته است.
قلمرو مکانی: این تحقیق در زمینه مدیران و کارشناسان ورزشی صورت پذیرفته است.
قلمرو زمانی: این تحقیق در نیمه دوم سال ۱۳۹۳ به انجام رسیده است.

 

۹٫۱٫ تعریف واژه‌ها و اصطلاحات پژوهش

برون سپاری: برون سپاری عبارتست از واگذاری برخی فعالیت های داخلی یک سازمان به تأمین کننده آن در بیرون از سازمان و واگذاری حق تصمیم گیری به تأمین کننده بیرونی بر اساس قرارداد (گریور[۱۵]، ۱۹۹۹).

 

۱۰٫۱٫ تعریف عملیاتی متغیرها

برون سپاری: توسط پرسشنامه ۲۲ سؤالی موانع برون سپاری آموزش ساخته همتی و همکاران (۱۳۹۱) سنجیده می شود.

 

فصل دوم:مبانی و پیشینه تحقیق

فصل دوم
مبانی و پیشینه تحقیق

 

۱٫۲٫ برون سپاری :

پیتر دراکر[۱۶] در ارتباط با برون سپاری و آثار آن می گوید: چنین امری در واقع در حکم تحولی بنیادین در ساختار سازمان های جهان فردا است. این بدان معناست که دیگر الزامی نیست که سازمان های بزرگ به تشکیلاتی بدل شوند که تعداد زیادی افراد را در استخدام خود داشته باشند. این قبیل سازمان ها به تشکیلاتی تبدیل می شوند که به درآمدهای عالی و بهره وری بالا دست پیدا می کنند. زیرا تنها بر فعالیت هایی تمرکز می کنند که به خاطر آنها مأموریت یافته اند، کارهایی را انجام می دهند که دقیقاً به اهداف سازمانی آنها مربوط است. کارهایی را که به خوبی می شناسند و به جزئیات آن آشنا هستند. بقیه کارهای خدماتی اینگونه سازمان ها به نهادهای بیرونی واگذار می شود. وی با ابداع نظریه کارکنان دانا در سال ۱۹۵۶ بر این موضوع تأکید کرد که افزایش آگاهی و دانش کارکنان و افراد جامعه منجر به تغییرات سازمانی و روابط کاری شده است. وی در واقع برون سپاری را مثال روشنی از اینکه روابط مابین سازمان ها در حال تغییر است می داند (خداوردی، ۱۳۸۹).

 

۲٫۲٫ تعریف برون سپاری

کلمه برون سپاری از دو لغت تشکیل شده است، خارج و منابع تأمین. از اینرو برای آنکه برون سپاری را تعریف کرد ابتدا باید معنی منابع تأمین را به خوبی دانست. منابع تأمین اشاره دارند به عمل انتقال کارها، مسئولیت ها و تصمیم گیری ها به دیگران (مدیری و انصاری، ۱۳۹۱). آندرسون و همکاران[۱۷] (۲۰۰۶) برون سپاری را تنها شامل تدارک و تهیه محصولات و خدمات از منابع خارجی نمی دانند، بلکه شامل انتقال مسئولیت ها برای وظایف کسب و کار و اغلب دانش مرتبط با آن به سازمان تأمین کننده به حساب می آورند.
برون سپاری عبارتست از واگذاری برخی فعالیت های داخلی یک سازمان به تأمین کننده آن در بیرون از سازمان و واگذاری حق تصمیم گیری به تأمین کننده بیرونی بر اساس قرارداد. در واقع در برون سپاری علاوه بر واگذاری فعالیت ها، عوامل تولید (کارکنان، تسهیلات، تجهیزات، فناوری و سایر دارایی ها) و اختیار تصمیم گیری (مسئولیت و حق تصمیم گیری در مورد فعالیت ها) نیز در اغلب موارد واگذار می گردد (گریور[۱۸]، ۱۹۹۹).
در مجموع تعاریف مختلفی از برون سپاری ذکر شده که می توان به موارد ذیل اشاره نمود:

 

 

واگذاری تمام یا بخشی از مسئولیت یکی از واحدهای سازمان به یک عرضه کننده بیرون از سازمان.

خریدن بخشی از منابع یا امکانات یک شرکت یا سازمان.

نوعی مقاطعه کاری که در همه زمینه ها قابل استفاده باشد.

ارائه خدمات و ابزار برای یک سازمان.

تصمیم اتخاذ شده توسط یک سازمان جهت ارائه و یا فروش دارایی ها، نیروی انسانی و خدمات به شخص ثالث، که طرف قرارداد متعهد می گردد در قبال درآمد مشخص و در یک زمان معین، دارایی ها و خدمات قید شده در قرارداد را ارائه و مدیریت نماید (مهرگان و همکاران، ۱۳۹۰).

گریور بیان می دارد برون سپاری عبارتست از عمل انتقال بعضی از فعالیت های داخلی یک سازمان و واگذاری حق تصمیم به عرضه کنندگان بیرون از سازمان بر اساس یک قرارداد است. در حقیقت و در عمل در برون سپاری نه تنها فعالیت بلکه در اغلب موارد عوامل تولید و حق تصمیم گیری نیز واگذار می گردد. عوامل تولید: کارکنان، تسهیلات، تجهیزات، فن آوری و سایر دارائی های را نیز شامل می شود. درون سپاری، حق تصمیم گیری عبارت به مسئولیت برای تصمیم گیری بر روی اجزای اصلی فعالیت های منتقل شده اطلاق می شود (ادب و مینویی، ۱۳۸۹).
برون سپاری در مفهوم اولیه خود بدین معناست که کارکنان بخشی از فعالیت های شرکت را به بیرون می سپارند و در حقیقت، خود از فرایند آن خارج می شوند و کار توسط کارکنان تأمین کننده آن فعالیت انجام می شود. این مفهوم از برون سپاری به برون سپاری سنتی معروف است و در برون سپاری نو، کارکنان در حقیقت جابه جا نمی شوند و خدمتی نو، توسط یک شرکت در مجموعه فرایندهای کسب و کار همان شرکت مورد استفاده قرار می گیرد. در هر صورت چنانچه بخواهد تعریفی به صورت جامع تر بیان شود، باید تمامی جنبه های برون سپاری و دسته بندی های گوناگون را شامل شود. برون سپاری انتقال و یا نمایندگی دادن به یک تأمین کننده خدمات و یا عملیات همراه با مدیریت روز به روز فرایند کسب و کار است. براین اساس، مشتری خدمات مشخص تری را درباره موضوع های فرایند مرتبط با کسب و کار دریافت می کند که مجموعه آنها فرایند کسب و کار را تکمیل می کند. به عبارتی، مفهومی که بر اساس آن بخشی از وظایف یک شرکت از داخل شرکت به خارج آن منتقل و توسط دیگران انجام می شود، برون سپاری را تداعی می کند. هدف از برون سپاری کاهش هزینه ها، افزایش کیفیت و یا آزاد سازی برخی منابع شرکت برای تخصیص آن به اموری است که اولویت بالاتری دارد. مفاهیم برون سپاری اگرچه بیشتر در حوزه های فن آوری اطلاعات مطرح شده و گسترش یافته است، اما برخی براین اعتقادند که فرایند برون سپاری از زمانی در عرصه تولید انواع کالا شکل گرفت که تولید انبوه به تولید مشتری گرا تغییر جهت داد. یک تعریف علمی از برون سپاری بدین صورت است: برون سپاری شکلی از قرارداد خارجی از پیش تعیین شده با موسسه دیگری برای تولید کالا یا خدمات است که قبلاً در داخل شرکت اراده می شده است (رجب زاده و انوری، ۱۳۸۵).

 

۱٫۳٫۲٫ سابقه برون سپاری

اگرچه کاربرد واژه برون سپاری در حوزه تولید و صنعت سابقه زیادی ندارد، اما موضوع جدیدی نیست و فراوان مورد استفاده قرار گرفته است. به نظر می رسد واگذاری فعالیت جمع آوری مالیات به پیمانکاران در زمان رومی ها نخستین شکل برون سپاری بوده است. در قرن هجدهم و نوزدهم میلادی در انگلستان عملیات نگهداری چراغ های خیابان، مدیریت زندان ها و جمع آوری مالیات فعالیت های واگذار شده به پیمانکاران بوده است. تقریباً در همین زمان در آمریکا و استرالیا تحویل محموله های پستی و در فرانسه ساخت و مدیریت خطوط راه آهن و توزیع منابع آب برون سپاری شده است. بنابراین می توان نتیجه گرفت قبل و همچنین در خلال انقلاب صنعتی، انواعی از برون سپاری اجرا شده است. اگرچه واژه برون سپاری برای نخستین بار در سال ۱۹۸۹ میلادی، برای تشریح تصمیم شرکت کداک جهت واگذاری انجام فعالیت های فناوری اطلاعات به یکی از شرکت های تابعه IBM به عنوان یک راهبرد تجاری به کار رفت (چشم براه و مرتضوی، ۱۳۸۶).
نتیجه تصویری درباره فناوری اطلاعات

 

۲٫۳٫۲٫ زیرساخت ها و عوامل مؤثر بر برون سپاری

از عوامل مؤثر در یک برون سپاری موفق می توان به موارد زیر اشاره کرد:
۱٫ وجود رابطه دو طرفه بر مبنای مشارکت میان سازمان دریافت کننده و واگذار کننده برون سپاری به طوریکه یک رابطه برد- برد میان آنها ایجاد می شود. مشارکت همراه با تحقیق و توسعه موجب دسترسی به منابع علمی جدید، نوآوری های علمی مستمر، خلق دانش و کاهش هزینه های داخلی سازمان خواهد شد (بالو[۱۹]، ۲۰۰۸).
۲٫ اطمینان از رعایت اخلاق حرفه ای و حفظ و نگهداری و امنیت اطلاعات و فناوری واگذار شده به سازمان دریافت کننده برون سپاری ضروری می باشد (برتلند[۲۰]، ۲۰۰۳).
۳٫ وجود زیرساخت های لازم (مخصوصاً زیرساخت فماوری اطلاعات) جهت انتقال فناوری از سازمان واگذار کننده به دریافت کننده برون سپاری ضروری می باشد.
۴٫ وجود فرهنگ سازمانی برون سپاری در سازمان به طوریکه مقبولیت برون سپاری در میان کارکنان سازمان جا افتاده و کارکنان منافع خود و سازمان را در اجرای برون سپاری بدانند و در این خصوص همکاری های لازم را انجام دهند.
۵٫ در موفقیت فرامرزسپاری، روابط سیاسی و همکاری های دوستانه میان دو کشور نقش اساسی دارد (برتلند، ۲۰۰۳).
عوامل مختلفی در امر برون سپاری فعالیت های سازمانی دخیل هستند و محققین مختلف عوامل گوناگونی را مطرح نموده اند. در مطالعه ای که توسط یانگ[۲۱] (۲۰۰۶) صورت گرفت ۵ عامل استراتژی، کیفیت، مدیریت، اقتصاد و فناوری به عنوان عوامل تأثیرگذار در موفقیت برون سپاری معرفی شده اند (یانگ، ۲۰۰۶). در مطالعه دیگری شش دلیل عمده برای استفاده از استراتژی برون سپاری توسط سازمان های مختلف بیان شده که عبارتند از: صرفه جویی های مالی، تمرکز راهبردی، دسترسی به تکنولوژی های پیشرفته، ارائه خدمات پیشرفته، دست یابی به مهارت ها و تخصص های جدید و خط مشی های سازمانی (آلدر[۲۲]، ۲۰۰۳). در مطالعه دیگری تمایل به کاهش هزینه ها و افزایش کارآیی، تمرکز بر قابلیت های کلیدی سازمان، شناخت و معرفی نیروی کاری منعطف، بهبود مدیریت روابط صنعتی، ارضاء اهداف شخصی تصمیم گیرندگان و تابعیت از قوانین حکومتی به عنوان دلایل عمده برون سپاری نام برده شده اند (یانگ و همکاران، ۲۰۰۷). آرنولد[۲۳] (۲۰۰۳) در پزوهشی که بر روی عوامل تأثیرگذار بر برون سپاری انجام داده است سه عامل صرفه جویی در هزینه ها، تمرکز بر قابلیت های کلیدی و انعطاف پذیری در برابر تغییرات محیطی را به عنوان عوامل مؤثر در استراتژی برون سپاری معرفی می نماید (یانگ، ۲۰۰۶). از مهمترین عوامل برون سپاری می توان به کاهش کنترل مدیریت، بهبود کیفیت خدمات، تمرکز بر قابلیت های کلیدی، دست یابی به تکنولوژی های جدید، کاهش هزینه های سربار، افزایش خبرگی در داخل سازمان، کاهش هزینه های داد و ستد، کاهش هزینه های تولید، سرمایه گذاری در فناوری، افزایش ظرفیت و بهبود موقعیت در زنجیره تأمین و افزایش ظرفیت تغییر در سازمان اشاره نمود (جهارخاریا[۲۴]، ۲۰۰۷).

 

۳٫۳٫۲٫ اجزاء اصلی برون سپاری

۱- ارتباط نزدیک مابین فرایند برون سپاری و عوامل کلیدی موفقیت سازمان.
۲- انتقال مالکیت فعالیت های کسب و کاری که قبلاً در داخل سازمان انجام می شد که اغلب همراه با انتقال کارمندان و دارایی های فیزیکی به ارائه دهنده خدمت است.
۳- برقراری روابط همکاری سراسری که طولانی تر و جامع تر از قراردادهای همکاری معمولی می باشد.
۴- تعهد بلند مدت مابین سازمان ارائه دهنده خدمت.
۵- تعریف قراردادی سطح خدمت ارائه شده و میزان تعهدات طرفین قرارداد (برتلند، ۲۰۰۳).

 

۴٫۳٫۲٫ مدل های کسب و کار برون سپاری

مدل های مختلفی برای برون سپاری خدمات اراده شده است ولی از آن میان چهار مدل زیر مهمتر می باشد:
۱٫ برون سپاری مستقیم: سازمان به طور مستقیم برای پیمانکار برون سپاری سرمایه گذاری می کند، سازمان متولی تصمیم گیری ها است و بدون واسطه و به طور مستقیم با پیمانکاران سر و کار دارد.
۲٫ برون سپاری پیمانکار طرف سوم: سازمان از خدمات مشاوره یی یک پیمانکار طرف سوم در فعالیت های مرتبط با سرمایه گذاری و معاملات برون سپاری استفاده می کند؛ همچنین فعالیت هایی مانند حمل و نقل، انبارداری، مدیریت موجودی و توزیع می تواند به این پیمانکار واگذار شود. به طور مشخص، پیمانکار طرف سوم وظیفه ایجاد هماهنگی بین سازمان و سایر پیمانکارهای برون سپاری را به عهده دارد.
۳٫ سرمایه گذاری مشترک: در این روش، سازمان با پیمانکار برون سپاری به جای عقد یک قرارداد معاملاتی ساده به یک سرمایه گذاری مشترک روی می آورند که در این حالت ریسک و منافع بین آنها تسهیم می شود.
۴٫ ایجاد زیر مجموعه مکمل: در این روش، ضمن اینکه سازمان کماکان فعالیت های خود را ادامه می دهد، یک یر مجموعه مستقل در ناحیه جغرافیایی دیگری ایجاد می کند تا فعالیت هایی مشابه با تمام یا بخشی از فعالیت های سازمان را انجام دهد. به این ترتیب، شبکه توزیع سازمان بدون صرف هزینه و منابع زیادی گسترش می یابد (پرویزیان و دهقان نیری، ۱۳۸۵).

 

۵٫۳٫۲٫ برون سپاری راهبردی

برون سپاری راهبردی عبارتست از تصمیم راهبردی یک سازمان به منظور واگذاری فعالیتی که در داخل سازمان انجام می شود به تأمین کننده بیرونی. بنابراین برون سپاری راهبردی با راهبردهای بلند مدت سازمان همراستا می باشد. برون سپاری راهبردی با توجه به چشم انداز آینده، ساختار، مزیت رقابتی، عملکرد و هزینه های فعلی و آینده سازمان به بررسی موضوع برون سپاری می پردازد (بیوسی[۲۵]، ۲۰۰۸).
برون سپاری راهبردی به فعالیت های مرتبط با کسب و کار اصلی شرکت و فعالیت هایی که به صورت بالقوه و بالفعل می تواند مزیت رقابتی ایجاد کرده و منجر به خلق ارزش برای سازمان شوند، اشاره می کند. از آنجا که برون سپاری راهبردی با تغییر مرزهای سازمان مرتبط است، همانند کسب و کار و راهبرد اصلی سازمان در نظر گرفته می شود (برتلند، ۲۰۰۳).

 

 

میزان درآمد

 

 

 

اجاره دهندگان حاضر

 

 

به طور کلی رشد سکونتگاه‌های غیرقانونی و نامنظم و شکل‌گیری مناطق حاشیه‌نشین شهری به دلیل حذف اقشار فقیر کم درآمد از نظام‌برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری‌ها بوده است. بنابراین خانواده‌های کم درآمد بر روی قطعات زمین خالی از سکنه به صورت غیررسمی و نابسامان اسکان می‌گزینند.[۷۱] گروه اولیه تصرف کنندگان غیرمجاز که تعداد کمی هستند شبانه خانه‌های موقت و ابتدایی خود را بر روی این زمین‌ها بنا می‌کنند و سپس با توجه به میزان تهدید از اخراج، آنها را بهبود بخشیده و به صورت یک مسکن دائم در می‌آورند و خانواده‌های بیشتری نیز به آنها می‌پیوندند.
در شکل دادن به یک سکونتگاه غیررسمی به دو مرحله مشخص می‌توان اشاره کرد: مرحله ی اول اشاره به نیروها و فشارهایی دارد که از درون سکونتگاه آغاز می‌شود و آنها بدون کمک از منابع خارجی و با بهره گرفتن از منابع داخلی خانواده‌ برای توسعه سکونتگاه استفاده می‌کنند مانند نیروی کارگر و مواد قابل دسترس محلی و غیره. مرحله دوم اشاره به سازمان‌های دولتی و غیردولتی دارد که به صورت خارجی بر روی شکل سکونتگاه اثر می‌گذارند. اقدامات این سازمان‌ها در قالب برنامه‌ها و پروژه‌های توسعه سراسری و گسترده شهری می‌باشد. این دو مرحله توامان در رشد سکونتگاه غیررسمی تاثیر دارند.
۲-۳- روندکنونی در جهان [۷۲]
پیکار جهانی برای تضمین حق اقامت از سوی سازمان هابیتات طراحی گردید. این پیکار با توجه به این پیش‌زمینه است که تضمین حق مالکیت لازمه توسعه اقتصادی و اجتماعی است و تدارک آن اثرات مثبت و طولانی داشته است. این پیکار و مبارزه ابعاد اجتماعی فقر شهری را در نظر گرفته و راهبرد جدیدی ارائه می‌دهد. این راهبرد جدید بر مشارکت قشر فقیر شهر در طراحی راه حل‌هایی برای مشکلات مسکن و اجرای برنامه‌ها تاکید می‌کند. این مبارزه و پیکار جهانی علیه فقر در تمامی قاره‌ها خصوصاً امریکایی لاتین، آفریقا و هند شروع شده است. اصول و مفاهیم اصلی چنین هستند:
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی

 

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت 40y.ir مراجعه نمایید.

 

حق مسکن برای همه

تضمین حق مالکیت به عنوان یک ضرورت برای ثبات شهر، شان و ارزش انسانی و توسعه شهری

عدم تبعیض در مورد جنسیت جهت تضمین نقش فعال زنان در توسعه

مشارکت به عنوان وسیله‌ای برای تضمین توسعه پایدار

اسکان‌دهی مجدد بدون اعمال زور به جای تخلیه اجباری

معامله باز و آزاد اراضی برای مقابله با فساد مالی و کاهش معاملات نامشروع

دسترسی قشر فقیر شهر به زمین برای سکونت

در سطح ملی، این عملیات به وسیله همه سرمایه‌گذاران بنابر مقتضیات هر کشور و شهر، طراحی می‌شود. هیچ محدودیت و مانعی در مورد کشورها وجود ندارد. علاوه بر این کشورها نیز خود را با اهداف سازمان هابیتات و اقداماتی که برای اجرا ضروری است منطبق نموده و نسبت به آن متعهد گردیده اند. این مساله مستلزم بازنگری در تجربیات کنونی بسیاری از ممالک می‌باشد.
اجرای این عملیات طوری طراحی می‌شوند که این اصطلاحات از طریق اتفاق نظر عمومی صورت گیرد و منجر به یک راهبرد قابل پذیرش، عملی و قابل اجرا در زمینه خانه‌سازی گردد. یکی از اجزای تشکیل دهنده این راهبرد پایه‌ریزی بهسازی زاغه‌ها ( در صورت نیاز در سطح شهری) بوده و به دنبال به دست آوردن موافقت و همیاری از سوی تمامی شرکا مربوطه می‌باشد.
تجربیات اخیر نشان داده است که در چارچوب این مبارزه و پیکار جهانی علیه فقر، مسئولان و قشر فقیر شهر، عملکرد و خط مشی‌های نوینی را برای بهبود بخشیدن به شرایط و وضعیت زاغه‌نشینان به وجود آورده و اولویت‌هایی را در این زمینه در نظر گرفته‌اند. به عنوان مثال: در شهر پون هندوستان یک برنامه بهسازی در زمینه ارائه سرویس‌های بهداشتی و عمومی انجام شده است در حالی که بمبئی به اسکان دهی مجدد زاغه‌نشینانی که برای چندین دهه در کنار ریل‌های راه آهن زندگی کرده‌اند می‌پردازد. شهر نایروبی کنیا یک تجزیه و تحلیل کلی برای ارزیابی طبیعت پیچیده ساختار شهری انجام داده است که این برنامه بر وضعیت ویژه هر زاغه برای انسجام در شهر و با مشارکت همه سرمایه‌گذاران، تاکید دارد.
در سال ۱۹۹۹ میلادی سازمان هابیتات و بانک جهانی، به اتفاق هم اتحادیه شهرها را به وجود آورند. این اتحادیه یک مشارکت گسترده میان سازمان‌ها و اعطاکنندگان کمک‌های مالی می‌باشد. هدف این اتحادیه، ایجاد تعهد و تهیه منابع مالی برای قشر فقیر شهر بوده است. اتحادیه شهرها طرح‌ شهرهای بدون زاغه را در نظر می‌گیرد و به کاهش فقر شهری در این راستا کمک می‌کند. این ابتکار، عزم و جزم سیاسی بیشتری را می‌طلبد.
در سپتامبر سال ۲۰۰۰ سران ۱۵۰ کشور در همایش هزاره جدید در نیویورک گرد هم آمدند. آنها بدین نتیجه رسیدند که :” تا سال ۲۰۲۰ پیشرفت و بهبود قابل ملاحظه‌ای در زندگی حداقل ۱۰۰ زاغه نشین با هدف شهرهای بدون زاغه، به وجود بیاید. ” این تعهد در اعلامیه‌ای در مورد ” شهرها و سکونت انسانی در هزاره جدید” که در ژوئن سال ۲۰۰۱ در استامبول همراه با جلسه مجمع عمومی سازمان ملل برگزار گردید و در کنفرانس اهمیت سرمایه در توسعه شهری که در ۱۸ مارس ۲۰۰۲ در مونترو برگزار گردید، نیز تکرار شد.
جمع‌بندی
رشد فزاینده جمعیت شهری در کشورهای در حال توسعه در چند دهه گذشته به دلیل افزایش طبیعی جمعیت و مهاجرت بوده است. یکی از مشکلات آشکاری که این رشد سریع به ارمغان می آورد سکونت غیرقانونی در زمین، کمبود مسکن و سرویس‌های شهری و بیکاری است و از آنجایی که مقامات محلی راه حلی مناسب برای این مشکل پیدا نکرده‌اند، در نواحی مرکزی شهر سکونتگاه‌های زاغه‌‌ای با تراکم بسیار بالا به وجود می‌آید و زمانی که این زاغه‌ها از جمعیت اشباع شده و دیگر پاسخ‌گوی این جمعیت فزاینده نباشد، سکونتگاه‌های زاغه‌نشینی در مناطق حاشیه شهر ظاهر می‌گردند.
با توجه به کمبود شدید مسکن شهری و فقدان یک عملکرد متمرکز و پاسخی مناسب از سوی سازمان‌های دولتی در این زمینه می‌توان به نقش مثبت مناطق حاشیه‌نشین شهری در تامین مسکن میلیون‌ها فقیر اشاره کرد. مشکل اصلی نامشخص بودن وضعیت مالکیت زمین و نامناسب بودن امکانات و تسهیلات زیربنایی است که این مساله را مقامات دولتی نیز تشخیص داده‌اند و همواره در پی یافتن راه حلی مناسب برای این مسائل غامض شهری بوده‌اند.
پس از شکست سیاست‌های مبتنی بر خانه‌سازی اجتماعی و طرح زمین- خدمات و نیز افزایش تعداد زاغه‌ها و سکونت‌گاه های تصرفی غیرقانونی در حاشیه‌شهرها، بیشتر مسئولان و طراحان در کشورهای در حال توسعه، به این نتیجه رسیدند که به وجود آمدن سکونتگاه‌های تصرفی غیرقانونی اجتناب ناپذیر بوده و جزو ضروریات یک شهر می‌باشند. در دهه ۱۹۷۰ مدارک و شواهد بسیاری به دست آمد که نشان می‌داد خانه‌سازی و احداث مسکن برای عموم، با میزان بالای تقاضای خانواده‌های کم درآمد و فقیر جامعه برای مسکن، متناسب نبوده و باید به دنبال راهبردهای جدید و تازه بود. کاستی‌هایی که در زمینه ارائه خدمات شهری و احداث مسکن و یا برنامه‌های بهسازی زاغه‌ها وجود داشت، درسها و تجارب با ارزشی به طراحان و سیاستگذاران داد و در شکل‌گیری ” روش توانمندسازی” در اواخر دهه ۱۹۸۰، بسیار موثر واقع گردید. امروزه دولتمردان و مقامات ملی دریافته‌اند که روش‌های مقابله‌ای و ستیزه‌جویانه با حاشیه‌نشینی روش مناسبی در رفع مشکلات نیست. در عوض دولت‌ها باید کوشش کنند محیط مناسبی را فراهم آورند که مردم بتوانند با بهره گرفتن از منابع و تولیدات خود، راه حل‌‌های مناسبی را برای حل مشکلات مسکن و سرپناه مناسب پیدا کنند.
با توجه به این که جمعیتی که در مناطق زاغه نشین و یا حاشیه زندگی می‌کنند، به سرعت در حال افزایش بوده و آنها در آینده نقش مهمی از نظر سیاسی در سطح شهر خواهند داشت، بنابراین باید زاغه‌نشینی به جای این که به عنوان یک مشکل و معضل به نظر آید، به عنوان یک راه‌حل و یا حتی بخشی از راه حل در نظر گرفته شود. به عبارت دیگر زاغه نشینی و حاشیه‌نشینی، تنها راه چاره برای قشر فقیر جامعه و گروه‌های کم درآمد محسوب می‌گردد و سرمایه‌گذاری انجام شده در مناطق زاغه نشین و حاشیه به طور قابل ملاحظه‌ای به اقتصاد شهری کمک‌ می کند و بنابراین مشارکت جوامع فقیر شهری در بهبود کیفیت سکونتگاه‌هایشان عامل مهمی است که باید از آن بهره‌برداری کرد.
عکس مرتبط با اقتصاد
در حال حاضر سیاست تخریب و تخلیه اجباری سکونتگاه‌های غیررسمی محروم شهر کاملاً مطرود و خلاف حقوق بشر دانسته شده است. تخریب، پاک‌سازی و جابه‌جا کردن ساکنان اراضی غیرقانونی بدون در نظرگرفتن مکانی برای اسکان مجدد آنان برای رفع این معضل شهری روشی مناسب نیست. مناطق حاشیه‌نشین و محروم شهری حاصل تخریب بافت شهری نمی‌باشند بلکه ناشی از توسعه نامناسب شهری هستند. تخریب این مناطق شهری، معضل حاشیه‌نشینی را به جای تخفیف تشدید می‌کند. آنان سپس در مکان دیگری در شهر با شرایط بدتر و فقیرتری اسکان می‌گزینند. مشکل زاغه نشینی با اعمال زور و قدرت حل نمی‌شود و درباره آن باید تامل بیشتری کرد. به همین دلیل باید آن را نه تنها از جنبه سیاسی، بلکه از جنبه اقتصادی هم در نظر گرفت.
از آن جایی که بخش وسیعی از تهی‌دستان شهری در محله‌های غیررسمی شهر زندگی می‌کنند و از بخش غیررسمی نیز امرار معاش می‌نمایند و از سوی دیگر اکثر شهرهای آسیا بدون بخش غیررسمی نمی‌توانند کارکردی داشته باشند و بیشتر مساکن، حمل و نقل اکثر مردم وکالاها، بازیافت بیشتر زباله‌ها و. .. توسط بخش غیررسمی و با هزینه‌ای بسیار نازل و پایین انجام می‌گیرد، لذا لازم است راهبردها و خط مشی‌های کاهش فقر شهری، به سوی توجه به بخش غیررسمی معطوف گردد و بازارکار غیررسمی را در میان زاغه‌نشینان نظم بخشیده و شکل داد.
طراحان و برنامه‌ریزان نیز این برنامه‌های سودمند را به رسمیت بشناسند ضمن این که موارد نامطلوب (سوء استفاده آمیز) را پاک‌سازی نمایند. دکتر رحمان می‌گوید: دولت باید محیطی مناسب برای توسعه بخش غیررسمی فراهم کند.
تجربه کشور کامبوج و اعمال روش‌های مختلف (با موافقت و یا بدون موافقت ساکنان) در جابه‌جایی این سکونتگاه‌ها نشان می‌دهد که برای حل مشکلات فقر شهری در مقیاسی وسیع، مشارکت میان دولت و مردم و سایر عوامل ذی‌ربط بسیار ضروری است. از راه چنین مشارکتی و با توجه به واقعیات موجود و چگونگی وظایف و کارکرد شهرها، باید به طراحی شهرها و حل مشکلات شهری اقدام نمود. جابه جا کردن ساکنان مناطق زاغه‌ای در شهر پنوم پن و تجربه این کشور در مبارزه با فقر شهری می‌تواند به عنوان یک روش و سرمشق مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد. نگاهی اجمالی به روش‌های مختلف جابه‌جایی (با موافقت و یا بدون موافقت ساکنان) در این شهر و بررسی نتایج به دست آمده، توجه به بعضی نکات را ضروری می کند. در زیر به بعضی از انها اشاره می‌شود:

 

 

در جابه‌جا کردن ساکنان مناطق زاغه‌ای به محلی دیگر باید ساکنان این جوامع نیز در مراحل جابه‌جایی مشارکت داشته باشند. این مشارکت می‌تواند در زمینه طراحی، ساخت مساکن و. .. باشد. به طوری که تجربیات حاصل در شهر پنوم پن نشان داده، موفق ترین پروژه‌ها آنهایی بوده‌اند که توسط خود اعضای جامعه طراحی شده‌اند.

برای مشارکت اعضای جوامع مزبور در برنامه‌های مختلف عمرانی، سازمان‌های غیردولتی NGOS می‌توانند نقش موثری در سازمان‌دهی افراد جامعه داشته باشند.

در جابه‌جایی ساکنان مناطق فقیر شهر به محلی دیگر خود ساکنان باید محل جدید را جست و جو و انتخاب کنند. تجربه نشان داده است که اگر دولت محل جدید را انتخاب و به ساکنان تحمیل نماید پس از گذشت مدت زمان کوتاهی ساکنان محل جدید را ترک و دوباره در محل دیگری در شهر به صورت غیرقانونی سکونت می‌کنند.

تقویت و توسعه گروه‌های پس انداز در میان جوامع فقیر علاوه بر حل نمودن مشکلات مالی آنان باعث تقویت مهارت‌های برنامه‌ریزی در میان این جوامع می‌گردد. به عبارت دیگر مشارکت آنان در تصمیم‌گیری‌های مربوط به پس‌انداز و برنامه‌ریزی در این زمینه، توانایی آنها را برای برنامه‌ریزی در مقیاسی وسیعتر افزایش می‌دهد.

مشارکت و همکاری میان سازمان‌های ذی‌ربط در حل مشکلات فقر شهری از اهمیت زیادی برخودار است. در واقع زمانی که اکثر عوامل شهری به این مشارکت بپیوندند، مشکلات شهری می‌تواند در مقیاسی وسیع حل گردد.

جابه‌جایی زاغه‌ها در بسیاری مواقع بهترین راه حل نبوده است. باید به این مسائل توجه شود که چرا مردم ان منطقه را برای زندگی انتخاب نموده‌اند. دلایل بسیار زیادی مانند نزدیک بودن به مکان کار، امنیت، مراکز بهداشتی، بازار، مدرسه و. .. وجود دارد که بی‌توجهی به آن باعث عدم موفقیت پروژه خواهد شد.

نابسامانی وضعیت زاغه‌ها و حاشیه‌های فقیر نشین شهری و عدم حمایت لازم از توسعه اقتصادی و اجتماعی این جوامع آسیب‌دیده، منجر به وخیم تر شدن شرایط زندگی این مناطق گردیده است. در اغلب کشورهای جهان سوم مبارزه با این مشکل شهری به صورت یک موضوع داغ سیاسی درآمده که جهت حل آن پیوستگی و ثبات لازم در برنامه‌ها و سیاست‌ها وجود ندارد. مهمترین تغییر به وجود آمده در سیاست‌ها و برنامه‌های مبارزه با فقر شهری در ۵۰ سال گذشته، در نظر گرفتن زاغه‌ها و مناطق محروم شهر به عنوان بخشی از سیستم شهری بوده است. بدین لحاظ برنامه‌های ساماند‌هی و ارتقای شرایط زیست محیطی این مناطق از بالاترین اولویت برخوردار می‌باشد. جهت انجام برنامه‌های بهسازی و ارتقای محیطی این مناطق باید بودجه بیشتری توسط حکومت مرکزی و استانی به برنامه‌های فقرزدایی، بهداشتی، آموزشی و سایر برنامه‌ها، اختصاص یابد. همچنین منابع محدود دولتی باید به روشی صحیح و درست مرتب و درجه‌بندی گردد و مسؤولان محلی نیز باید بازبینی مجددی در زمینه هزینه‌ها و مخارج داشته باشند و روش‌های جدیدی را برای افزایش منابع مالی در نظر بگیرند و هزینه‌های اضافی را حذف کنند. برای مثال شواهد نشان می‌دهد با وجودی که منابع دولتی زیادی صرف احداث مسکن، مخصوصاً برای افراد نیازمند شده است اما احداث مساکن اقتصادی تاکنون نتوانسته نیاز گروه‌های هدف را به طور کامل برطرف کند و از لحاظ هزینه و کیفیت، اجرای این طرح‌ها چندان رضایت بخش نبوده است. همچنین در حالی که اکثر مناطق فقیرنشین شهرها فاقد سیستم زهکشی و فاضلاب و نیز مسیل‌هایی برای سیلاب هستند، اما هزینه زیادی صرف مخارج جانبی همچون ساخت جاده‌های کمربندی و فروشگاه‌های بزرگ گردیده است. بنابراین به جای به کارگیری منابع دولتی در طیف وسیعی از فعالیت‌ها، لازم است این منابع در بخش‌های توانمندساز مانند تحقیقات، برنامه‌ریزی، ایجاد ساختارهای مالی و بانکی مناسب، انجام پروژه‌ها و عملیات جدید متمرکز گردد.
با توجه به این که مشکل وجود مناطق زاغه‌نشین و حاشیه‌نشین شهری از ضعف برنامه‌ها و سیاست‌های شهری و کشوری ناشی می‌گردد و این مشکل مربوط به زاغه‌ها نمی‌باشد لذا ضروری است با مسائل حاشیه‌نشینی به طور جدی‌تری برخورد شود و دولتها نسبت به انجام اقدامات زیر تعهد بیشتری احساس نموده و تاکید بیشتری نمایند:

 

 

تمرکز و تاکید بر مساله فقر شهری به عنوان یک وظیفه و بخشی از مشکلات مربوط به شهر

توسعه زیرساخت‌های شهری مخصوصاً در نقاط محروم و فقیر شهر

از بین بردن موانع اداری و قانونی که مانع امر توسعه می‌گردند.

بالا بردن نقش بخش خصوصی و جوامع در برنامه‌ریزی، اجرا و مدیریت

تسهیل نمودن مکانیسم بسیج منابع جدید و جایگزین

تعهد بیشتر سازمان‌های دولتی نسبت به ایجاد حداقل تسهیلات و خدمات شهری برای هر یک از شهروندان

همچنین لازم است به راه ‌حل ‌ها و برنامه‌هایی که به قشر فقیر شهری و مشارکت آنان تاکید می‌کند اهمیت بیشتری داده شود. در این باره توجه به موارد زیر بسیار ضروری است:

 

 

تامین و تضمین حق تملک اراضی برای تمامی ساکنان مناطق محروم و فقیر شهری

تغییر قوانین ساخت و ساز جهت مشارکت بیشتر بخش خصوصی و جوامع فقیر در توسعه امور زیربنایی و برنامه‌ریزی برای احداث مسکن، اجرا و ایجاد ارتباط با خدمات شهرداری.

ایجاد ارتباط منطقی میان ساختار مالیاتی شهرداری با هزینه‌های واقعی ارائه خدمات

عدم تخصیص منابع مالی به اقدامات سرمایه بر مسکن‌سازی و. ..

اجتناب از آشفتگی امور و انجام اقدامات متناقض با توسعه

اجتناب از تغییرات فوری در سیاست‌ها و تدابیر به کار گرفته شده در زمینه برنامه‌های فقرزدایی

اجتناب از سیاست‌ها و تدابیری که در آنها قشر فقیر شهری به عنوان تولید کننده منابع عظیم در نظر گرفته نمی‌شوند.

استفاده از همکاری کارشناسانه سازمان‌های غیردولتی NGO و به کارگیری و اجرای برنامه‌های مهم و اصلی توسعه شهری در ارتباط با قشر فقیر جامعه

تامین بودجه و هزینه لازم برای اجرای ایده‌های جدید

افزایش امکانات مالی و کمک‌های بانکی برای قشر فقیر شهر

بهبود بخشیدن تسهیلات زیربنایی (زیرساخت‌ها) و وضعیت زیست محیطی شهرها به ویژه در مناطق محروم

حمایت از راه ‌حل ‌هایی که مشکلات زاغه‌نشینی را در کل شهر برطرف می‌سازد و اجتناب از راه ‌حل ‌هایی موقتی

تخصیص منابع به توسعه امور زیربنایی و فیزیکی (کالبدی) در کوتاه مدت و اجتناب از تخصیص منابع در فعالیت‌های مختلف که نتایج محسوس و ملموسی ندارد.

اختصاص سرمایه‌گذاری بیشتر در زمینه‌های اقتصادی و اجتماعی در بلندمدت.

درمان مشکلات این مناطق به عنوان جزیی از بافت شهری و حل ریشه‌ای آن تاثیر محسوس و مطلوبی در بهبود کیفیت زندگی تعداد زیادی از جمعیت مناطق زاغه‌ای و حاشیه‌ای داشته و در بهسازی ساختار کلی زاغه‌ها در مدت زمان محدود و احیای مجدد امور زیربنایی و خدمات‌رسانی و محیط‌زیست کل شهر بسیار موثر می‌باشد. مناطق زاغه‌ای نیز به طور طبیعی از بهبود وضعیت زندگی سود خواهند برد و برای شهر نیز مناطق زاغه‌ای فرصت‌های مناسبی برای تغییر، به وجود خواهند آورد.
با منسجم و هماهنگ کردن فعالیت‌ها می‌توان امکانات لازم برای توسعه عمران این مناطق را فراهم کرد. راه حل‌های بسیاری در این زمینه و در سطح اقتصاد خرد وجود دارد که کاملاً اقتصادی هستند. تجارب حاصل از “پروژه احداث مسکن در شهر ایندور” و نیز اقدامات صورت گرفته در زمینه شبکه‌بندی زاغه‌ها در شهرهای احمدآباد و بارودا این مساله را تایید نموده‌اند. در پروژه‌های مذکور از ارتباطی که بین مسائل و مشکلات زاغه‌ها و محلات حاشیه‌نشین وجود دارد و از مسیرهای زهکش طبیعی که با زیرساخت‌های شهری و ساختار زیست‌محیطی شهر در ارتباط است، بهره‌برداری و استفاده گردیده است. با توجه به این که از نظر فیزیکی و کالبدی مناطق حاشیه‌نشین، جزایری جدا و ایزوله از شهر نیستند بنابراین باید این مناطق در ارتباط با یکدیگر و در ارتباط با ساختار کل شهر در نظر گرفته شوند و از این مناطق جهت بهسازی کل شهر استفاده و بهره‌برداری گردد.
اقشار فقیر شهری به صورت پراکنده و جدا در مناطق برنامه‌ریزی نشده شهری، ساکن گردیده‌اند و همواره با کیفیت پایین مسکن، تراکم جمعیت بالا، عدم دست‌یابی کافی به خدمات اولیه شهری و عدم تضمین حق مالکیت مبارزه می‌کنند. تمامی سازمان‌ها و ارگان‌های دولتی و غیردولتی در شهرهای مختلف جهان می‌کوشند تا برای مشکل بزرگ و پیچیده فقر و مسکن شهری راه حلی مناسب بیابند. اما نه دولت، نه مسؤؤلان شهرها، نه سازمان‌های غیردولتی NGOs و نه جوامع فقیر به تنهایی نمی‌توانند تغییر و تحول مهمی در این زمینه به وجود آورند. برای ایجاد تغییر و تحول در سطحی وسیع و پایدار نیاز به مشارکت به شدت احساس می‌شود. ایجاد ارتباط گسترده میان سازمانها و گروه‌های مختلف اجتماعی پراکنده در سطح کشور، ارتباط این سازمان‌ها و گروه‌های اجتماعی با سازمان‌های دولتی و غیردولتی و ارتباط با سازمان‌‌های ملی و بین‌المللی و تبادل تجربیات جامعه به جامعه، می‌تواند باعث تقویت اجتماعات محلی شود. پیشرفت و توسعه هر منطقه در شهر باعث توسعه کل شهر شده و تجربه و فرصت آموزشی خوبی برای گروه‌های سراسر کشور به وجود می‌اورد. با حمایت و هدایت سازمان‌های اجتماعی اقشار فقیر و استفاده از مشارکت فعال آنان می‌توان در زمینه‌های زیر روند انجام اقدامات بهسازی را در دراز مدت تسهیل نمود:
۱- بهسازی و ساماندهی مناطق فقیر نشین موجود که به زمین مناسب دسترسی دارند در زمینه‌هایی چون مدیریت زمین، ارائه خدمات اولیه شهری مانند منابع آب و فاضلاب و تدارک سایر تسهیلات زیربنایی و تسهیلاتی جامعه.
۲- تغییر مکان مناطق فقیرنشینی که در مناطق پرخطر و نامناسب قرار گرفته‌اند به اراضی خدمات رسانی شده و ارائه توصیه‌ها و راه ‌حل ‌هایی جهت انسجام در شهر با تاکید بر ارائه فرصت‌های اشتغال برای ساکنان این مناطق

 

مبنای ارزیابی، بهره وری قرار گرفت فعالیت های تکراری افراد بر اساس معیارهای استاندارد ارزیابی می شد

 

در دهه ی ۱۹۲۰

 

مفاهیمی مانند اصول ارزیابی سرمایه گذاری، بودجه بندی، برگشت سرمایه (ROI) مطرح گردید

 

 

در دهه ی ۱۹۳۰ تا اواخر دهه ۱۹۸۰

 

سیستم های حسابداری مدیریت مطرح شدند که با سیستم های مالی داخلی شرکت ها در جهت ارزیابی عملکرد مورد استفاده قرار گرفتند
حسابداری

 

 

از سال ۱۹۹۰ به بعد

 

سیستم های ارزیابی عملکرد بر مبنای کیفیت

 

۲-۱-۳-ضرورت ارزیابی عملکرد
صاحب نظران و محققین معتقدند که عملکرد، موضوع اصلی در تمامی تجزیه و تحلیل های سازمانی است و تصور سازمانی که شامل ارزیابی و اندازه گیری عملکرد نباشد، مشکل است. آنها توجه به موضوع، عملکرد سازمانی را باعث توسعه ی سازمانی ذکر می کنند و عملکرد را موضوع اصلی در فضای عملی می­دانند. از این رو ارزیابی عملکرد، توجه محققین سازمان و مدیریت علوم سیاسی، اقتصادانان و مدیران اجرایی را به خود جلب نموده است.
عکس مرتبط با اقتصاد
ارزیابی و اندازه گیری عملکرد موجب هوشمندی سیستم و برانگیختن افراد در جهت رفتار مطلوب می­ شود و بخش اصلی تدوین و اجرای سیاست سازمانی است ارزیابی و اندازه گیری عملکرد بازخورد لازم را در موارد زیر ارائه می کند:
۱- با پیگیری میزان پیشرفت در جهت اهداف تعیین شده، مشخص می شود که آیا سیاست های تدوین شده به صورت موفقیت آمیزی به اجرا درآمده اند یا خیر؟
۲- با اندازه گیری نتایج مورد انتظار سازمانی و همچنین اندازه گیری و رضایت کارکنان و مشتری ها مشخص می شود آیا سیاست ها به طور صحیح تدوین شده اند؟
علاوه بر این، سیستم های حاوی عملکرد و حامی مدیریت عملکرد، سازوکارهای تشویقی­ای را تهیه می­ کند که یادگیری و دانش سازمانی را به طریق ذیل ارتقاء می دهد:
۱- ارائه شاخص های رشد سازمانی
۲- شناسایی نکات بهبود
۳- توسعه­ شکوفایی استعدادهای کارکنان: هر دستگاه اجرایی، زمانی عملکرد خوب دارد که کارکردش را اندازه ­گیری کند. این دستگاه نیازمند اندازه ­گیری عملکرد و یادگیری است که بتواند به پیشرفت سازمانی کمک کند و شاخص های رشد سازمانی، بهبود موثر و پیشرفت های مستمر را شناسایی کند.
سیستم اندازه گیری کارا قادر خواهد بود تا افراد و تیم ها را شناسایی و نیز حسن نیت کارکنان را به اهداف دستگاه اجرایی سنجیده و اعتماد و شایستگی آنان را ارتقاء دهد.
۴- اندازه گیری و نظارت دائمی بر عملکرد با هدف اطمینان یافتن از بهبود بخشی تدریجی و بی وقفه در طول زمان است
۵- آگاه سازی: کسب اطلاع از اینکه سازمان در چه وضعیتی بوده و در چه مرحله ای از دستیابی به اهداف خود قرار دارد.
۶- ارزیابی مشکلات: اندازه گیری عملکرد امکان شناسایی زمینه هایی که مدیریت باید توجه بیشتری به آنها بنماید را میسر می سازد و به شناسایی فرصت ها و محدودیت ها کمک می کند .
۷- ایجاد اطلاعات: بخش زیادی از اطلاعات لازم برای تصمیم گیری های مدیریت از طریق اندازه گیری سیستم عملکرد فراهم می آید.
هر تلاشی که به منظور دستیابی به موفقیت صورت می­گیرد باید دارای چهارچوبی باشند و هر برنامه­ی بهبود عملکرد سازمانی باید از اندازه گیری عملکرد شروع نماید (الهی، ۵۴:۱۳۷۸).
اندازه گیری عملکرد
بهبود عملکرد
ارزیابی عملکرد
برنامه ریزی بهبود عملکرد

شکل ۲-۱-چرخه عملکرد (الهی،۱۳۷۸)
اندازه ­گیری، مفهوم بسیار مهمی در بحث مدیریت عملکرد می باشد، اندازه گیری زیربنای ایجاد بازخورد بوده و مشخص می نماید که در کجا کارها به درستی پیش می روند، به طوری که موفقیت بعدی توسط آن پایه گذاری شده باشد. همچنین نشان می دهد که اقدامات لازم در کدام قسمت اندازه گیری، مقدمه ای برای پاسخ به دو سوال اساسی زیر است:
۱- آیا فعالیتی که صورت می گیرد، ارزش انجام دادن را دارد؟
۲- و آیا این فعالیت ها به خوبی در حال انجام هستند؟
۲-۱-۴-انواع ارزیابی عملکرد
در مباحث سازمان و مدیریت سه نوع ارزیابی عملکرد مطرح است
۱- ارزیابی عملکرد فردی
۲- ارزیابی عملکرد گروهی
۳- ارزیابی عملکرد سازمانی
۲-۱-۴-۱-ارزیابی عملکرد فردی و گروهی
ارزیابی عملکرد فردی و گروهی مربوط به حوزه ی نتایج کلیدی هستند و با توجه به چند معیار اصلی معین می شوند که عبارت اند از: کمیت، کیفیت، دستیابی به موقع به نتایج و کارایی هزینه.
مثلاً ارزیابی عملکرد برای یک فروش محلی و یک مدیری توزیع می تواند بدین صورت باشد:
کمیت: واحدهای فروش، سهم بازار و حساب های جدید
کیفیت: سطح خدمات ارائه شده به مشتریان با توجه به پاسخ هایی که به تقاضای مشتریان برای خدمات پس از فروش داده می شود
کارآیی: فروش و سهم هر نماینده ی فروش
دستیابی به موقع به نتایج: دستیابی به نتیجه در موعد تعیین شده
کنترل هزینه: نسبت هزینه های فروش به میزان فروش یا سهم بازار
ارزیابی عملکرد فردی ، زمانییک روش غیرقابل بحث برای فعالیت های مختلف محسوب می شد که به وسیله ی آن، کارکنان و مدیران، ارزیابی سالیانه ای را انجام می دادند. اگر کارکنان در کار خود موفق بودند، ارتقاء پیدا می کردند و همه با بهره گرفتن از این روش اندازه گیری خشک و غیرقابل انعطاف ، طبقه بندی می شدند. البته در واقع کسی این روش را نمی پسندید، اما در سبک قدیمی کنترل مدیریت سازمانی، این رویه، یک الگوی کاملاً مناسب اندازه گیری عملکرد به نظر می رسید. فرد نیکلز مشاور با تجربه و صاحب شرکت مشاوره در رابینزویل، نیوجرسی می گوید: امروزه با وجود تاکیدات گسترده تر بر کار گروهی، تقسیم مدیریت و کشمکش های مداوم براییافتن و حفظ کارکنان با کیفیت، این الگو دیگر به میزان زیادی محبوبیت خود را از دست داده است.
بنابراین انتقادات زیادی بر روش ارزیابی عملکرد فردی مطرح شده است که برخی از آنها عبارت اند از:

 

جهت دانلود متن کامل این پایان نامه به سایت jemo.ir مراجعه نمایید.

 

 

همکاری های گروهی را تضعیف می کند

ارزیابی یکسان برای افراد مشابه انجام نمی دهد

تنها در پایان کار قابل استناد است

جهت گیری کوتاه مدت دارد

خودکامه و مستبدانه است

یک روش ذهنی است

با توجه به این مشکلات، در حدود ۹۰ درصد از مدیران منابع انسانی، فرایند جاری خود را پیرامون ارزیابی عملکرد افراد تعدیل کرده یا در مورد آن تجدید نظر کلی می کنند و یا حتی آن را حذف می نمایند.
ارزشیابی عملکرد توسط سرپرست، به صورت سالییک بار، شیوه ای کهنه، نارسا و غیر اثربخش برای مدیریت کارکنان محسوب می شود. به عنوان مثال، نتایج ضعیف ارزشیابی عملکرد کارمند خود را در طول سال برای کمک به توسعه و بهبود عملکرد وی زیر نظر می داشت و هدایت می کرد بنابراین، نظام ها و فرایندهای معمول ارزشیابی عملکرد در سازمان ها باید به طور ادواری، مورد تحلیل قرار گیرد تا در مورد اصلاح و بهبود و یا کنار نهادن آن تصمیم لازم اتخاذ شود. این تجزیه و تحلیل ها بسیار اساسی است زیرا صرفاً آن ارزشیابی هایی اثربخش است که می تواند به بهبود عملکرد منجر شود و ارزشیابی های نامطلوب، نه تنها فایده ای در بهبود عملکرد سازمان ندارند بلکه خساراتی جدی نیز بر روحیه افراد سازمان وارد می سازند. سازمان ها باید به جای اینکه صرفاً رفتارها ونتایج عملکرد کارکنان خود را طبق نظام سنتی (سالییکبار) ارزشیابی کنند، با واداشتن آنها به برنامه ریزی، نظارت و بهبود رفتارها و نتایج مورد انتظار، در طول سال، آنان را در مدیریت و بهبود عملکرد و ارتقاء قابلیت هایشان یاری کنند.
۲-۱-۴-۲-ارزیابی عملکرد سازمانی
ارزیابی عملکرد در بعد سازمانی معمولاً مترادف با اثربخشی فعالیت هاست. منظور از اثربخشی، میزان دستیابی به اهداف و برنامه ها با ویژگی کارا بودن فعالیت ها و عملیات است (طبرسا،۳:۱۳۷۸).
۳) برخی ارزیابی عملکرد سازمانی را معادل ارزیابی کارآیی قلمداد نموده اند و عده ای نیز آن را ابزاری ضروری برای پاسخ به سوالاتی در مورد بهره وری می دانند.