۷)کشتی بغل به بغل در قزوین
۸)کشتی آشیرما در آذربایجان شرقی
۹)کشتی گرش در مناطق ترکمن نشین
۱۰)کشتی عربی در میان ایلات و عشایر خوزستان
۱۱)کشتی کمربندی در اصفهان
۱۲)کشتی لشکرکشی در یزد
۱۳)کشتی کج گردان در سیستان و بلوچستان به ویژه در روستاهای شهرستان زابل
۱۴) کشتی دسته بغل در استان فارس یه ویژه منطقه ارسنجان (کریم نژاد، ۱۳۸۵).
همگی این کشتی های محلی زمینهساز این ورزش است که در زندگی و سنتهای ما ایرانیان به قدری ریشه دوانیده که تبدیل به یک ورزش ملی شده است.
در سال ۱۳۱۷ حمید محمودپور که دارای تحصیلات عالی تربیت بدنی از دانشگاه ترکیه بود به تعلیم کشتی در ایران پرداخت. وی اولین تشک کشتی ازجنس اسفنج را در دانشسرای تربیت بدنی واقع در دروازه دولت تهران پهن نمود و فنون کشتی آزاد و فرنگی را آموزش داد. در زمان های گذشته تشک کشتی وجودنداشته و به جز گود زورخانه، کشتی روی زمین و خاک نرمی که روی آن میپاشیدند انجام میگرفت. محمودپور قبل از اینکه از تشک کشتی استفاده کند در ورزشگاه امجدیه روی چاله پرش ارتفاع برزنت میانداخت و فنون کشتی کلاسیک را آموزش میداد. در سال ۱۳۱۸ اولین دوره مسابقات کشتی آزاد قهرمانی کشور در ورزشگاه امجدیه تهران برگزار شد. نخستین باشگاه کشتی، باشگاه سلیمان خان پایین خیابان شاهپور سابق بود. اولین تیم کشتی خارجی، ترکیه بود که در سال ۱۳۲۶ به ایران آمد.
نخستین حضور بین المللی کشتی ایران در المپیک ۱۹۴۸ بود که مرحوم منصور رئیسی به مقام چهارم رسید. با آشنایی بیشتر کشتیگیران با فنون کشتی، افتخارات زیادی نصیب کشتی ایران شد و بسیاری از قهرمانان ایران بر سکوهای جهانی قرار گرفتند. عبدالله موحد، غلامرضا تختی، ابراهیم جوادی، امامعلی حبیبی، منصور مهدیزاده، محمد ابراهیم سیفپور، رسول خادم و… از قهرمانان بنام جهان کشتی بودندکه افتخارات فراوانی در مسابقات المپیک و جهانی برای ورزش ایران به دست آوردند(عباسی، ۱۳۷۷).
برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت tinoz.ir مراجعه کنید.
سیستمهای انرژی در رشته کشتی
این نیازها عموماً تحت تاثیر دو عامل کلی قرار می گیرند؛ اول کیفیت و میزان تغییرات وزن بدن ورزشکار و دوم برنامه زمانی مسابقات در پیش. در واقع توانایی یک ورزشکار در تامین نیازهای جسمی و روانی پیش از یک مسابقه ورزشی است که میتواند وی را تبدیل به یک قهرمان برتر سازد .
واضح است که ماهیت رشته کشتی نیازمند سیستمهای انرژی هوازی و بیهوازی است. نیاز به انرژی در طی یک مسابقه به حداکثر ممکن میرسد و لازمه پایداری کشتی گیر تامین سوخت مورد نیازهرعضله درگیر بنا به نوع حرکت ویژه خود در طول مسابقه است(جارمن و همکاران، ۱۳۸۵).
مولکول[۱۳]تامین کننده انرژی مورد نیاز است بدن است که میبایست تا از مواد غذایی کربوهیدرات، پروتئین و چربی موجود در بدن تامین گردد.به بیانی دیگر سیستمهای تامین انرژی هوازی و بیهوازی هستند که مولکول مورد نیاز بدن را از متابولیسم این سه ماده اصلی غذایی تامین میکنند(جارمن و همکاران، ۱۳۸۵).
سیستم بی هوازی خود به دو سیستم فسفاژن(ATP-PC)و اسید لاکتیک تقسیم می شود.در حالت عادی مقدار کم و محدودی از مولکول آمادهمتصل به کراتین فسفات در سلولهای عضلانی وجود دارند که برای تولید انرژی زیاد و ناگهانی نیازی به صرف وقت و طی مراحل متابولیسم سلولی ندارند. در واقع این سیستم فسفاژن منبع انرژی آماده و البته محدودی است که در شروع فعالیت سنگین ورزشی مورد نیاز است.
با ادامه یافتن فعالیت شدید ورزشی بیش از ۲۰-۱۰ ثانیه، سیستم بیهوازی اسید لاکتیک شروع به کار میکند. در این سیستم طی چندین سری فعالیتهای بیوشیمیایی پیچیده مولکولهای مواد کروهیدرات شکسته میشوند و تولید انرژی(ATP) میکنند. در این سیستم بعلت عدم وجود اکسیژن کافی، مولکولهای کربوهیدرات بطور ناقص میسوزند و حاصل این فرایند علاوه بر تولید انرژی، مقادیری اسید لاکتیک نیز خواهد بود. نکته حائز اهمیت این است که در این سیستم فقط مولکولهای کربوهیدرات (مواد قندی) قابل استفاده هستند. این مواد قندی در بدن تبدیل به مولکولهای گلیکوژن شده ودر سلولهای عضلات و کبد ذخیره میشوند(جارمن و همکاران، ۱۳۸۵).
کشتی گیرانی که در آستانه رقابتهاتصمیم به کاهش وزن خود می گیرند و میزان غذای روزانه خود را کاهش میدهند، با کمبود مواد قندی وخالی شدن ذخیره های گلیکوژن مواجه میشوند که این خودمیتواند راندمان ورزشی شان را به شدت کاهش دهد.
تحقیقات نشان داده است که با شروع فعالیت سنگین ورزشی، فقط پس از چند ثانیه، بدنبال شروع فعالیت سیستم اسید لاکتیک، این ماده در سلولهای عضلات ترشح و سپس در جریان خون دیده میشود. از طرفی سیستمهای کنترل و تصفیه بدن شروع به دفع نمودن این ماده اسیدی میکنند. در ادامه فعالیت سنگین، تجمع اسید لاکتیک در عضلات و خون بتدریج افزایش یافته و به مراتب بیشتر از میزان دفع آن می گردد که ادامه این روند به شدت محیط سلولهای عضلانی و جریان خون را که در حالت عادی کمی قلیایی هستند به سمت اسیدی شدن هدایت می کند.زمانی که این تجمع از میزان تقریبی ۴ میلی مول بر لیتر خون بالاتر رود(بالاتر از حد آستانه اسید لاکتیک ) اسیدوز متابولیک[۱۴]ایجاد میشود. اسیدوز با چندین مکانیسم به کاهش قدرت عضلات واختلال تمرکز و هوشیاری سیستم عصبی منجر می گردد که در کل باعث افت قوای بدنی و کاهش چشمگیر در قوای مطلق ورزشکار میشود. این شرایط تخریبی غالباً زمانی بروز میکنند که فعالیت شدید ورزشکار در حد ماکزیمم بین ۲ الی ۵ دقیقه طول بکشد(جارمن و همکاران، ۱۳۸۵).
همانطور که ذکر شد کاهشPH خون ناشی از اسیدوز متابولیک، با چندین مکانیسم باعث کاهش قدرت عضلات بدن میشود. اسیدوز با کاستن از فعالیت آنزیمهای موثر بر چرخه تولید انرژی و نیز با ایجاد اختلال در انقباض تارهای عضلانی موجب کاهش قدرت انقباض عضلات و نهایتاً کاهش قدرت، توان واستقامت عضلات بدن میشوند.در چنین شرایطی است که نقش تمرینات قدرتی و بدنسازی علمی کشتی گیران اهمیت خود را نشان میدهند. طراحی واجرای این نوع تمرینات با بالا بردن آستانه اسید لاکتیک بدن ورزشکاران، سلولهای عضلات را در برابر تجمع اسید لاکتیک مقاومتر کرده و باعث افزایش قدرت عضلات میشوند (گودرزی و نصیرزاده، ۱۳۹۱).
سیستم انرژی هوازی علاوه بر اینکه در تمام مراحل فعالیت بدنی میتواند در تولید انرژی مورد نیاز نقش موثری داشته باشد، نقش بسیار مهمی در مرحله ریکاوری عضلات چه در حین فعالیت و چه بعد از آن به عهده دارد. سوخت اولیه این سیستم می تواند هر سه نوع مواد پایه غذایی(کربوهیدرات، پروتئین و چربی) را شامل شود(گودرزی و نصیرزاده، ۱۳۹۱).
همینکه یک فعالیت عضلانی آغاز میگردد هر سه سیستم تامین انرژی شروع به فعالیت می کنند. نوع، شدت و زمان فعالیت عضلانی است که چگونگی و میزان استفاده از هر سیستم تامین انرژی را در هر زمان مشخص میسازد(گودرزی و نصیرزاده، ۱۳۹۱).
حال اجازه بدهید تا به مرور یک مثال بپردازیم. با شروع یک مسابقه کشتی، بیشترین حد انرژی مورد نیاز از سیستم انرژی هوازی شروع به تامین میشود. پس از گذشت چند ثانیه ناگهان کشتی گیر ما با حمله به حریف سعی در قفل نمودن سر و گردن[۱۵]وی میکند. درست در همین لحظه عضلات بازوها وناحیه پشت وکمر که با فشار زیادی روبرو شده اند، جهت تامین انرژی مورد نیاز خود به سمت سیستم بیهوازی رو میآورند. این در حالی است که عضلات در نواحی اندام تحتانی، همچنان از سیستم انرژی هوازی استفاده میکنند. سپس او ناگهان تصمیم به زیرگیری[۱۶]از یک پای حریف می کند. در این لحظه انرژی مورد نیاز پاهای او به شدت افزایش می یابد و عضلات او به جهت تامین این نیاز شدید و فوری به استفاده از سیستم انرژی فسفاژن رو می آورند. حریف مقاومت میکند و کشتی گیر ما مترصد فرصتی است تا به ناگهان زیر را کشیده و حریف را به خاک ببرد. ادامه مقاومت حریف انرژی زیادی را طلب می کند که کاملاً از سیستم بیهوازی تامین میشود. لحظه ای که کشتی گیر ما به ادامه فن می پردازد ناگهان عضلات دستها و کمر به جهت تامین انرژی انفجاری مورد نیاز خود از سیستم بیهوازی اسید لاکتیک به سیستم بیهوازی فسفاژنمتمایل میشوند و پس از اجرای فن براساس شدت فعالیت مجدداً ظرف چند ثانیه به سیستم هوازی یا اسید لاکتیک باز می گردند. در ادامه رقابت تا زمان استراحت یا پایان مسابقه، چرخه تبدیل سیستمها همچنان در حال تغییر و تحول باقی می ماند(کریم نژاد، ۱۳۸۵).
سیستم فسفاژن اگر چه قادر به تامین انرژی ناگهانی و زیاد است لیکن به جهت محدودیت در سوخت خود پس از۵ الی ۱۰ ثانیه غیر فعال می شود و عضلات به سیستم اسید لاکتیک بر میگردند. ادامه فعالیت باعث تجمع افزاینده اسید لاکتیک در عضلات میشود وعضلات به جهت خلاص شدن از تجمع این ماده شروع به انتقال آن به جریان خون می کنند و بتدریج میزان اسید لاکتیک خون افزایش می یابد. ادامه این افزایش بتدریج بالاتر از آستانه اسید لاکتیک رفته، ورزشکار را با کاهش قدرت و درد درعضلاتبدن و کاهش سطح هشیاری مواجه میکند که کیفیت ادامه مبارزه را با مشکل روبرو میسازد. ادامه این روند ورزشکار را از نفس می اندازد و قدرت اجرای فن و مقاومت در برابر اجرای فن حریف را از وی سلب می کند. اینجاست که ورزشکار آماده تر که بطور درست و علمی به بدنسازی پرداخته است قادر خواهد بود تا شرایط اسیدوز متابولیک را بهتر تحمل کند و قادر به ادامه رقابت و کسب نتیجه گردد. وقفه های کوتاه مدتی که مثلاً کشتی گیر به جهت رسیدگی به آسیب دیدگی خود از تشک خارج میشود در حدی نیست که عضلات قادر به ریکاوری گردند. حتی زمان استراحت مسابقه نیز که نیم دقیقه میباشد برای ریکاوری کامل کفایت نمی کند و به همین جهت میبایست تمرینات ورزشی با هدف تقویت توانایی ریکاوری مدنظر قرار گیرد (مارتل، ۱۳۸۶).
نبود فرصت لازم به جهت ریکاوری در حین مسابقات، کشتی گیر را ملزم میسازد تا با انجام بدنسازی مناسب قادر به تحمل اسیدوز متابولیک گردد.ماهیت حرکات وفنون در حین اجرای کشتی غالباً بگونه ای استکهعضلات بالاتنه بیشتر درگیر حرکات مقاومتیوعضلات اندام تحتانی بیشتر درگیر حرکات ناگهانی شدید و انفجاری هستند. به بیان دیگر عضلات بالاتنه بیشتر متکی بر سیستم انرژی اسیدلاکتیک و عضلات پایین تنه بیشتر متکی بر سیستم انرژیفسفاژن هستند. این واقعیت میبایست در مراحل بدنسازی و تقویت سیستمهای انرژی کشتی گیران مورد توجه قرار گرفته و تمرینات لازم و ویژه ای برای هر قسمت از بدن طراحیشود(مارتل، ۱۳۸۶).
مبانی طراحی تمرینات رشته کشتی
سالیان طولانی کشتی گیران با انجام تمرینات استقامتی ( دویدن آهسته و طولانی ) سعی می کردند تا علاوه بر کنترل وزن بدن، به تقویت سیستم انرژی هوازی خود بپردازند. اینکه برای یک ورزش بیهوازی، چه میزان از تمرینات هوازی می تواند موثر باشد هنوز نیز به درستی روشن نیست اما ثابت شده است تمرینات هوازی قادرند تا حداکثر ظرفیت سیستم انرژی هوازی را ایجاد نمایند. از طرفی تمرینات دویدن متوالیبه مدت طولانی (بیش از ۳۰-۴۰ دقیقه) در کنارافزایش توان استقامت می توانند باعث کاهش قدرت مطلق عضلات شوند. این اثر خصوصاً در غیاب تمرینات قدرتی تشدید می گردد. بنابراین باید نتیجه گرفت که تمرینات دوی استقامت، به تنهایی و در غیاب تمرینات قدرتی و مقاومتی[۱۷]برای رشته کشتی مناسب نبوده و حتی می تواند مضر نیز باشد.با توجه به این واقعیت است که کاهش شدید و ناگهانیوزن با بهره گرفتن از افراط در تمرینات هوازی پیش از رقابتها می تواند به عدم موفقیت ورزشکار بیانجامد.
کشتی به عنوان یک ورزش وابسته به وزن نیاز به بالا بردن قدرت عضلات، بدون افزایش در توده عضلانی دارد تا ورزشکار بتواند با حداکثر قدرت بدنی در گروه سبک وزن تری به رقابت بپردازد.در کشتی گیران نوجوان و جوان این مسئله بسیار مهم است که به جهت پیشگیری از آسیبهای بدنی و نیز پیشگیری از اختلالات رشد، میبایست با پیدا کردن گروه وزنی مناسب، از کاهش وزن و رفتن به گروه سبک وزن تر خودداری شود(جارمن و همکاران، ۱۳۸۵).
تمرینات رشته کشتی میبایست بر افزایش قدرت، توان و استقامت متناسب با حرکات و فنون کشتی متمرکز شوند و بعلاوه پرداختن به تمرینات ایزومتریک عضلات که لازمه اجرای بعضی از فنون کشتی است نیز میبایست مورد توجه کامل قرار گیرد(جارمن و همکاران، ۱۳۸۵).
برنامه تمرینات مقاومتی[۱۸]اولین جزء مهم در طراحی تمرین رشته کشتی است. ماحصل اجرای درست این تمرینات، ارتقاء قدرت و توان عضلات و افزایش مقاومت در برابر تجمع اسید لاکتیک بدن است. طراحی این گروه از تمرینات بایست با دقت صورت پذیرد تا از بروز هیپرتروفی زیاد عضلات و افزایش وزن بدن جلوگیری شود(جارمن و همکاران، ۱۳۸۵).
تمرینات پلایومتریک[۱۹]نیز که می توانند باعث ارتقاء توان و نیروی عکس العمل عضلات مورد نیاز در کشتی شوند، قسمتی دیگر از برنامه طراحی تمرین کشتی هستند. تمرینات ملایم و با کنترل استقامتی[۲۰]علاوه بر کاربرد ویژه در کنترل وزن بدن باعث تقویت سیستمهای قلب و عروق کشتی گیران میشوند. ارتقاء استقامت عضلات بدن خصوصاً در کشتی گیران سنگین وزن نقش بسیار مهمی دارند. در این رقابتها (سنگین وزن) ماهیت حرکات معمولاً طولانی مدت وغالباً غیر انفجاری هستند که ورزشکار را نیازمند استقامت بیشتر می کنند(بومپا، ۱۳۸۶).
در طراحی تمرینات ورزشی رشته کشتی توجه به برنامه ریزی مناسب به جهت کنترل وزن بدن بسیار حیاتی است. در بهترین حالت، تغییرات وزن بدن ورزشکار در طول دوره شروع تمرینات تا زمان رقابتها میبایست به دقت تحت نظر مربی و ورزشکار باشد واز ابتدای فصل تمرین رده وزنی ورزشکار میبایست مشخص و مورد هدف قرار گیرد. در صورت نیاز به کاهش وزن باید بگونه ای برنامه ریزی شود تا حداکثر ۱ الی ۵/۱ کیلوگرم در هفته وزن کاهش یابد (بومپا، ۱۳۸۲).
۲-۲-۲- پلایومتریک
پلایومتریکبا نامهای «دوره تمرینی پرشی[۲۱]» شناخته می شود. پلایومتریک یک سبک آمادگی جسمانی است که طی آن ورزشکار در یک دوره کوتاه مدت توان عملکرد ماهیچه های خود را به حداکثر ممکن می رساند. از این رو تمرین های دوره پلایومتریک شامل هر دو دسته فعالیت های سرعتی و قدرتی می شود. در یک دوره ورزشی پلایومتریک تمرکز تمرین ها روی متراکم و کوچک کردن عضله ها در کوتاه ترین زمان و با ورزشی های انفجاری و دشوار (معمولا پرشی) است. این سبک توسط ورزشکاران تمام رشته های ورزشی به منظور کاهش حجم عضلات استفاده می شود اما کاربرد اصلی آن در ورزش های خیابانی است. از یکسو برای انجام حرکات سریع و از سوی دیگر حرکات قدرتی و تعادلی در این رشته های ورزشی نیاز به عضلات قدرتمند اما کم حجم و سبک است (رادکلیف و چو، ۱۳۸۱).
تاریخچه پلایومتریک
اولین بار لغت پلایومتریک توسط فرِدویلت[۲۲](۱۹۷۰) پس از مشاهده تمرینهای آمادهسازی ورزشکارهای رشته دو و میدانی کشور شوروی (روسیه امروزی) به کار برده شد. به نظر او کلید موفقیت آنها، دوره های آماده سازی فشرده پیش از مسابقات بود. ابتدا لغت پلایومتریک برای توصیف این دوره ورزشی مناسب به نظر نمیرسید، اما به مرور زمان پذیرفته و بین ورزشکاران جا افتاد. در آن زمان میکایل یِسیس[۲۳]روسی از این روش در تمرین های خود استفاده می کرد، پس از آشنایی فرِد ویلت با او، به همکاری هم شروع به منتشر کردن اطلاعات این شیوه آمادگی و مکتوب کردن ویژگی های پلایومتریک کردند.
پلایومتریک همزمان توسط دو نفره در اوایل دهه هشتاد میلادی توسعه پیدا کرد. نوع کلاسیک و اصلی آن توسط دانشمند روسی یوری ورکوسانسکی[۲۴] بود که معمولا با اسم «متد شُک دهی» شناخته می شود. در این متد ورزشکار از سکوهای بلند پرش می کند و با هر بار پرش به رسیدن به سطوح پایینی به عضلات او شک وارد می شود. زمان اعمال نیرویی که هنگام پریدن به بالا و پایین به عضلات ورزشکار وارد می شود بسیار سریع است، این زمان از حدود ۰/۱ تا ۰/۲ ثانیه بیشتر نیست. این روش توسط ورزشکاران مختلف به منظور بهبود زمان پاسخ دهی، سرعت و قدرت عضلات مورد استفاده قرار میگیرد.
نوع دوم پلایومتریک در ایالات متحد آمریکا در سال۱۹۸۰ توسعه پیدا کرد. در این روش انواع حالت های پرش و فرود مورد استفاده قرار میکیرد. بعضی از این پرش ها آنقدر کوتاه هستند که از نظر متد روسی اصلا پلایومتریک به حساب نمی آیند. این سبک آمریکا بر مبنای طولانی کردن مدت زمان تمرین های روزانه پلایومتریک و طولانی کردن زمان اثر آن تمرکز دارد(متجدد، ۱۳۸۳).
تمرینات پلیومتریک و آناتومی عملکردی آنها
در تمرینهای پلایومتریک طیف وسیعی از تمرینها از ساده به مشکل وجود دارد.تعیین اینکه از کدامیک از این تمرینها استفاده به عمل می آید به هدفهای فعالیت ورزشی مورد نظر بستگی دارد.
بیشتر تمرینها مخصوص اعمال پاها ولگن هستند،زیرا که گروه های عضلانی آنها درواقع مرکز توان حرکتهای ورزشی بوده ونقش عمده ای در تمام ورزشها دارند(آروین، ۱۳۷۷).
۱)جستنها:
در این نوع از حرکتها تاکید بر کسب حداکثر ارتفاع عمودی وافقی است.این مهارت با هر دوپا و به صورتجفتی و یا با یک پا به طور متناوب انجام می گیرد. آناتومی عملکردی آن به قرار زیر است:
فلکشن(تاشدن) ران که توسط عضلات خیاطه،خاصره ای،راست داخلی واکستنشن(بازشدن) زانو توسط عضلات راست قدامی،پهن جانبی پهن داخلی ومیانی(گروه عضلانی چهارسر رانی)واکستنشن ران توسط عضلات دوسر رانی،نیمه وتری ونیمه غشایی(گروه عضلانی همسترینگ)ونیز سرینی بزرگ وکوچک(گروه عضلانی سرینی) فلکشن زانو ومچ پا که توسط عضلات دوقلو وآداکشن(نزدیک شدن) وآبداکشن(دور شدن)ران که توسط عضلات سرینی ونزدیک کننده های طویل،کوتاه،بزرگ وکوچک انجام می گیرد ( چو، ۱۳۷۸).
۲) لی لی کردن:
در این نوع از حرکات تاکید اصلی در کسب حداکثر ارتفاع عمودی و حداکثر سرعت حرکت پاهاست ورسیدن به حداکثر مسافت افقی در درجه دوم اهمیت قرار دارد. آناتومی عملکردی آن به قرار زیر است:
لکشن(تاشدن)ران توسط عضلات خیاطه،خاصره ای وراست داخلی؛واکستنشن(باز شدن) زانو توسط عضلات کشنده پهن نیام،پهن جانبی،داخلی ومیانی،راست رانی واکستنشنران و فلکشن پا به وسیله عضلات دوسر رانی،نیمه وتری ونیمه غشایی وعضلات سرینی بزرگ وکوچک؛فلکشن زانو ومچ پا که توسط عضلات دوقلو، نازک نی ونعلی وآداکشن وآبداکشن ران توسط عضلات سرینی میانی وکوچک ونزدیک کننده های طویل،کوتاه،بزرگ وکوچک انجام می گیرد (رادکلیف و جیمز، ۱۳۸۷).
۳) پرشها:
مادر پرشها در صدد رسیدن به حداکثر ارتفاع هستیم و سرعت اجرای حرکت در مرتبه دوم اهمیت قرار دارد. در اینجا مسافت افقی پرش اصلا مورد توجه نیست. پرشها را می توان هم باهر دوپا وهم بایک پا( چه به صورت متناوب وچه تنها با یک پا) انجام داد.آناتومی عملکردی پرشها به صورت زیر است:
فلکشن یاتاشدن ران توسط عضلات خیاطه، خاصره ای، راست داخلی؛ اکستنشن یا باز شدن زانو توسط عضلات پهن جانبی، داخلی ومیانی وراست رانی؛اکستنشن ران وفلکشن زانو که توسط عضلات دوسر رانی، نیمه وتری ونیمه غشایی وسرینی بزرگ وآداکشن یا نزدیک شدن ران توسط عضله سرینی میانی وکوچک ونزدیک کننده های طویل،کوتاه،بزرگ وکوچک به انجام میرسد (فاکس و ماتیوس، ۱۳۸۱).
۴) جهیدن ها:
جهیدن حرکتی است که در آن فرد در یک بار تلاش باید هم به حداکثر ارتفاع عمودی وهم حداکثر مسافت افقی نایل شود.این حرکت رابه دوشکل می توان انجام داد:یا با هر دوپا یا با یک پا.آناتومی حرکتی
این عمل به این شرح است:
اکستنشن ران توسط عضلات دو سر رانی ونیمه وتری ونیمه غشایی وسرینی های بزرگ وکوچک؛اکستنشن زانو توسط عضلات پهن جانبی،داخلی ومیان فلکشن ران ولگن توسط عضلات کشنده پهن نیام،خیاطه،خاصره ای وراست داخلی،آداکشن وآبداکشن ران توسط عضلات سرینی کوچک ومیانی و نزدیک کننده های طویل،کوتاه وبزرگ صورت می گیرد(فاکس و ماتیوس، ۱۳۸۱).
۵) لی گام ها:
این حرکت به صورت روش متناوب لی- گام انجام می گیرد ودر آن هم ارتفاع عمودی وهم مسافت افقی مورد تاکید است. آناتومی عملکردی آن عبارتست از:
اکستنشن ران توسط دوسر رانی،نیمه وتری ونیمه غشایی وسرینی بزرگ وکوچک،فلکشن ران توسط عضله کشنده پهن نیام،خیاطه،خاصره ای وراست داخلی واکستنشن مچ پا توسط عضله دوقلو انجام می شود(آروین، ۱۳۷۷).
۶) پرشهای کوتاه جفتی:
تاکید اصلی در این عمل تنها بر میزان سرعت حرکت پا ومچ پاست. بر همین اساس به حداقل رساندن مسافت عمودی وافقی پاها اجازه اجرای سریعتر حرکت را به فرد می دهد.آناتومی عملکردی این حرکت به شرح زیر است:
اکستنشن زانو وران توسط عضلات پهن جانبی، میانی وداخلی وفلکشن ران توسط عضلات خیاطه،شانه ای،نزدیک کننده های کوتاه،طویل وعضله کشنده پهن نیام انجام می شود(فاکس و ماتیوس، ۱۳۸۱).
۷) حرکات تابی:
این حرکات در تنه به صورت جانبی،افقی و یا عمودی و به همراه حرکت ثانویه شانه ها،قفسه سینه و دستها انجام می شود. آناتومی عملکردی حرکات تابی عبارتند از:
چرخش کمر ولگن توسط عضلات مورب شکمی،عرضی شکمی،دندانه ای قدامی وخلفی،فلکشن واکستنشن کمر توسط عضلات راست شکمی،مورب خارجی،راست کننده ستون فقرات،عضله پشتی طویل انجام می گیرد (شهدادی، ۱۳۷۸).
۸) حرکات چرخشی:
این حرکات به عنوان حرکات لنگری یاحرکت جانبی تنه بدون درگیری کامل شانه ها ودستها تعریف می شود.آناتومی عملکردی آن عبارت است از:
چرخش لگن وکمر به وسیله عضلات راست شکمی ،عرضی شکمی،مورب خارجی وداخلی شکم.در بسیاری از ورزشها محصول نهایی توانی که درلگن و پاها تولید شده و از طریق بخش میانی بدن منتقل می گردد به صورت اعمالی دیده می شود که سینه،شانه ها،پشت ودستها را به حرکت وا می دارد.ازین رو حرکاتی نظیر پرتاب کردن،گرفتن،هل دادن،کشیدن وحرکات تابی در درجه اول جزو فعالیتهای اصلی بالاتنه محسوب می شوند.به هر حال بایک تجزیه وتحلیل دقیق تر آشکار می گردد که در این میان تنها لگن وپاها ایفاگر نقش مهم حیاتی،انتقال وزن وتعادل هستند.حرکات فشاری،پرتابها،ضربه ها،پاسها وحرکات تابی همگی گروه های مختلف عضلات بالاتنه را درگیر می سازند(آروین، ۱۳۷۷).
مزایای تمرینات پلایومتریک
تمرینات پلایومتریک بر اساس استفاده از حرکاتی تعیین شده اند که بسیار شبیهحرکاتی است که در یک ورزش یا فعالیت خاص به کار می رود تا اجرای آن فعالیتیا ورزش خاص پیشرفت کند. مطالعات زیادی در این زمینه انجام شده اند که نشانمی دهد ترکیب تمرینات پلیومتریک و تمرینات وزنی، برای پیشرفت سرعت و قدرت،بسیار بسیار مؤثرند(فاکس و ماتیوس، ۱۳۸۱).
پلیومتریک جهت پیشرفت قدرت، از چرخه Stretch Shorten Cycle ، SSC، استفادهمی کند. در کل عقیده بر این مبناست که بیشترین مقدار نیرو در کوتاه ترینزمان ممکن به وجود آید. هنگامی که عضله جمع و کوتاه شده است، تحت فشار بودهو در نتیجه انرژی ذخیره شده در آن می تواند با قدرت انفجاری بیشتری عکسالعمل نشان دهد. بالعکس، در تمرینات ایروبیک، نیروی جاذبه، یک عامل اساسیبه حساب می آید.
قدرت و انعطاف پذیری، شرط لازمه تمرینات پلیومتریک هستند(فاکس و ماتیوس، ۱۳۸۱).
