آماره
متغیر

 

 

تعداد

 

 

میانگین

 

 

انحراف معیار

 

 

 

قوانین و مقررات مربوط

 

 

۱۲۰

 

 

۱۲۵۰/۵

 

 

۱۹۲۱۵/۱

 

 

همانطور که از جدول ۱۰-۴مشاهده می شود میانگین آموزش دوره های عرضی ۱۲۵/۵ با انحراف استاندارد ۱۹۲۱۵/۱ است
۱-۱۰-۴٫نتایج آزمون t تک نمونهای برای فرضیه چهارم در جدول زیر ارائه شده است.

 

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت tinoz.ir مراجعه کنید.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

آماره
متغیر مستقلt درجه آزادی p-value
سطح معنی داری اختلاف میانگین ۹۵% فاصله اطمینان
کمینه بیشینه
قوانین و مقررات مربوط ۱۲۱/۲۴ ۱۱۹ ۰۰۰/۰ ۶۲۵۰۰/۲ ۴۰۹۵/۲ ۴۸۰۵/۲

در جدول فوق با بهره گرفتن از آزمون t مستقل به بررسی تاثیر قوانین و مقررات مربوط، در مقبولیت و اعتبار گزارش های قضایی ضابطین در ناجا می پردازد. همانطوری که در جدول مشاهده می شود مقدار آزمون t=24/121 می باشد که از مقدار تعیین شده ۶۴/۱ بیشتر است، علاوه بر آن سطح معنی داری آزمون t برابر p=0/000 کمتر از مقدار معین p=0/05 است که در سطح اطمینان مورد قبولی قرار دارد . بنابراین می توان نتیجه گرفت که قوانین و مقررات مربوط، در مقبولیت و اعتبار گزارش های قضایی ضابطین در ناجا تأثیر معناداری دارد.در نتیجه فرض H0 رد و فرض H1 تایید می گردد.

 

۴-۳-۵٫ بررسی نهایی و جمع بندی بندی حاصل از آزمون های فرضیات تحقیق

مطابق آزمون به عمل آمده ( T مستقل) در هریک از فرضیه ها، مقادیر t بدست آمده بیشتر از مقدار تعیین شده ۶۴/۱ بوده اند و لذا هر چهار فرضیه پژوهش به استناد آزمون صورت گرفته با ضریب اطمینان ۹۵% تأیید گردیده اند.

 

فصل پنجم

 

نتیجه گیری و پیشنهادات

در این فصل ابتدا نتایج عمده حاصل از آزمون فرضیه ها ذکر و آنگاه پیشنهاد های مرتبط با انجام تحقیق در راستای مقبولیت و اعتبار گزارش های مامورین انتظامی در مقام ضابط دادگستری ارائه خواهد شد.

 

۵-۱٫ نتایج تحقیق

در این بخش ابتدا به منظور یاد آوری ، نتایجی که دیگران در خصوص موضوع تحصیل نموده اند ذکر آنگاه به یافته های حاصله از این تحقیق می پردازیم:

 

۵-۱-۱٫ خلاصه نتایج حاصله از تحقیقات و پژوهش های قبلی

محققان در رشته حقوق جزا و جرم شناسی بیشتر به تعریف ضابطین و وظایف قانونی آنها پرداخته و عدم اشرافیت به قانون و ناقص بودن گزارش های قضایی ضابطین را یکی از علل اطاله دادرسی یا همان طولانی شدن جریان رسید گی به دعاوی و شکایات در مراجع انتظامی دانسته و به عنوان یک بیماری و معضل در پیکره نظام دادرسی کیفری کشورمان نام برده اند و این امر را به طور کلی حاصل چند عامل مهم می دانند:

پایان نامه

۱-عوامل ناشی از قانون و نحوه قانون گذاری
محققان عواملی مانند ضعف در نحوه تدوین و قانون نویسی و وجود ابهامات و تناقضات در برخی از قوانین کشورمان ، عدم جمع آوری علمی قوانین مانند آیین دادرسی کیفری و مدنی را موجب طولانی شدن روند دادرسی ها یا اطاله دادرسی می دانند.
۲-عوامل ناشی از دستگاه قضایی
پژوهشگرانی که در زمینه اطاله دادرسی آثاری دارند و قریب به اتفاق آن ها از قضات دادگستری می باشند یکی از عوامل مهم ایجاد کننده اطاله دادرسی را ؛ مواردی می دانند که متوجه ساختار دستگاه قضایی ، ضعف آموزشی تخصصی برخی قضات و کارکنان اداری این سیستم می باشند که در فصل دوم به آنها پرداخته شد.
۳-عوامل ناشی از عملکرد برخی دستگاه ها و اشخاص خارج از سیستم قضایی
بعضی سازمان ها مانند تشکیلاتی که به عنوان ضابطین دادگستری انجام پاره ای از اقدامات مربوط به دادرسی‌ها را بر عهده دارند، نیز در نظر محققان حقوقی به عنوان عواملی که در اطاله دادرسی نقش دارند قلمداد گردیده اند . دستگاه های مانند نیروی انتظامی به عنوان ضابط اصلی دادگستری ،پزشکی قانونی و سایر اداراتی که به هر نحو در تکمیل یک پرونده قضایی مسئولیت دارند ، به علل مشکلات ساختاری و یا ضعف معلومات حقوقی و قضایی کارکنان و غیره موجبات به درازا کشیده شدن رسیدگی های قضایی را فراهم می نمایند. در این میان سهم نیروی انتظامی می تواند برجسته تر از دیگران باشد و این امر به این علت است که این سازمان اصلی ترین و عام ترین ضابط دستگاه قضایی بشمار می رود و معمولاً در اغلب پرونده های متشکله ، نقش مستقیم ایفا می نمایند و در نتیجه با چنین ویژگی منحصر به فردی که این نیرو دارد ، بدیهی است که در کنار سایر عوامل ، به عنوان یک عامل در برخی از مواقع موجب اطاله دادرسی گردد.
در آثار محققان حقوقی که در فصل دوم به آنها توجه گردید، مواردی مانند نبود یک پلیس که صرفاً وظیفه و ماموریت قضایی داشته باشد ، ضعف آموزشی کارکنان این نیرو خصوصاً در مباحثی مانند ابلاغ و اجرای دستورات و آراء قضایی از علل اطاله دادرسی نام برده شده اند.
برخی اشخاص مانند اصحاب دعوا، وکلا و کارشناسان نیز از دیدگاه این پژوهشگران در پاره ای از زمان‌ها باعث تطویل رسیدگی می گردند.

 

۵-۱-۲٫ نتایج حاصل از این تحقیق

در این پژوهش که به بررسی عوامل موثر بر مقبولیت و اعتبار گزارش های قضایی مامورین انتظامی در مقام ضابط دادگستری پرداخته است، چهار عامل و متغیر به عنوان مهمترین عوامل در مراجع انتظامی و قضایی مؤثر بر موضوع مدنظر قرار گرفته اند، و بر اساس آن چهار فرضیه تدوین و با بهره گرفتن از اطلاعات حاصل از پرسش نامه ها و بهره گیری از آزمون (T) و نرم افزار spss، فرضیه ها مورد سنجش و آزمون قرار گرفته اند که نتایج عمده از این آزمون ها به تفکیک فرضیه عبارتند از :

 

۵-۱-۲-۱٫ نتایج بدست آمده از سنجش فرضیه اول

در فرضیه اول ، تأثیرمیزان آگاهی و دانش حقوقی ضابطین در مقبولیت و اعتبار گزارش های قضایی آنان مطرح شد و از طریق طراحی شش سئوال در پرسشنامه ، این امر مورد ارزیابی قرار گرفت ، پاسخ دهندگان حسب آزمون های آماری صورت گرفته به این موارد پاسخ مثبت دادند که در واقع نشانگر تأثیر آگاهی و دانش حقوقی بر مقبولیت و اعتبار گزارش های قضایی ضابطین دادگستری است.

 

می گوید : من در این حال و هوا ، شعری به مانند شعرهای ناظم حکمت نخوانده ام. وی عقیده دارد که تنها افکار ارتجاعی نیست که باید از شعر رانده شود ، بلکه باید شعارها را از شعر بیرون ریخت و گرنه مقالات سیاسی ، کار چنان شعرهایی را بهتر ادا می کنند.
در نظر فیتوری ، شعر در سکوت زاده می شود و در سکوت هـم می میرد ، در اجتـماع تـنفس
می کند و در عزلت احساس اختناق می کند.
شعر مخلوقی است اجتماعی که در فضای نفسانی از تهی سرشار نمی تواند زنده بماند. و هـمان
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی
گونه که عنصر روح ، حقیقت وجودی خود را ، در ماده تکمیل می کند ، شاعر حقیقی نیز با توده مردم در رابطه است ، یعنی هر کدام از اینان برای دیگری ضروری است و در تحول فعالیت ذاتش ، نیاز به آن دیگری دارد.
پیـوند شاعـر و تـوده ، طبیـعتی دیـالکتیکی دارد ، اگر پلی که میان این دو وجود دارد از میان
برخیزد ، آن مشارکت وجدانی و خلاق از میان برخاسته است. اما باید دید کدام شاعر و کدام توده؟ شاعری که در اینجا مورد نظر من است ، شاعر معاصر عرب است ، و در سه گروه قابل دسته بندی است :

شاعر متعهد : آن که نسبت به مسأله « التزام و تعهد » ، خود آگاهی کامل دارد و با مشکلات ملتش اتحاد کلی دارد. منظورم از « آگاهی کامل به مسأله التزام و تعهد » این نیست که وی صرفاً در یک حزب سیاسی وطنی ، و زیر پرچم حزبی خاص قرار داشته باشد و شعارها و اصول آن را تصویر کند. التزام حقیقی ، فقط از راه ممارست روزمره ، در راه پیروزی دیگران حاصل می شود. متون تئوریک و افکار مجرد کافی نیست که شاعر انقلابی به وجود آورد یا شاعر واقعی.
شاعر غیر متعهد یا فرصت طلب : که منتظر است از راه بعضی حوادث اجتماعی ، خود را به مسائل مردم وابسته نشان دهد. اینان غالباً برای سکوت خود ، تقاضای بها می کنند.
گروه سوم که معتقدند عالم شعری و زیباشناسیک آنان اگر تحت تأثیر مشاغل حیات روزانه قرار گیرد ، آلوده شده است. شعر در نظر اینان چیزی است آسمانی و قدسی ، و باید از تمام جریان های زندگی روز برکنار بماند.
فیتوری می گوید ، شعر باید حاصل آمیزش ذات فرد به ذات اجتماع باشد ؛ آنـجا کـه ذات فـرد
در ذات کل محو می شود و از نو با یکدیگر مجسم می گردند ، در تصویری ایقاعی و غنایی یا حماسی یا نمایشی. این چنین است تجربه شاعر واقعی آنگونه که از خلال کارهای « پابلو نرودا » ، « ناظم حکمت » ، « برشت » و « آرگون » احساس می شود.
حال اگر قضیه را از طرف دیگرش – که توده مردم است – مورد مطالعه قرار دهـیم می بینیـم
که جامعه عرب امروز ، در یک مرحله انتقال تاریخی قرار گرفته است اما هنوز در برابر شعارهای بیمارگونه بورژوازی و افکار شعرای درباری و آه و ناله های سمسارانِ عواطف قرار دارد. وظیفه شاعر ملتزم و انقلابی در چنین شرایطی چیست ؟ آیا جز این است که با « ابتذال » به مبارزه برخیزد ؟ پرسش این است که آیا باید نماینده امپراطوری گذشته ، در جمهوری اکنون باشد یا نمایشگر پیکارها و پیروزی های آینده ؟
شعر فیتوری از غم های ساده یک سیاه زنگی با لحنی رمانتیک آغاز می شود و تـا مرحـله یـک
شعر انسانی کامل و شامل ، در مجموعه های شعری او با تـطور تاریـخی ذهـن و ذوق او ، حـرکت
می کند. ( شفیعی کدکنی ، 1380 ش ، ص 224 – 225 )
فیتوری در یکی از عناوین شعریش در کتاب اغانی آفریقا تحت عنوان « عـن الشعـر و الکـلمات
المیتة » در خصوص شعر چنین می گوید :
اِنَّ الکَلَماتَ المَیتَةَ ، کالأَشجارِ المَیتَه
دُونَ ظِلالِ …
تُعَبِّرُ ناحِینَ تُعال …
اَلکَلِمات المَیتَةِ
کَنَباتاتِ الشَطَآنِ الصَّخریة زلقه
تَتَسَلقَنا بید الشفقه
بِالضَحِکاتِ المُرَة ؟
بِالحُزنِ المُر
بِالأحساسِ العارِی
مِن رُوحِ الشِعر !
( اغانی افریقیا ، ص 252 )
فیتوری شعر را به گونه ای می داند که اگر کلمات آن مرده باشنـد و نـتوانند دیگـران را بیـدار
کنند و روح را در کالبد آنان بدمند همچون درختان مرده ای هستند که نه تنها هیچ میوه و ثمره ای را در بر ندارند و عاید مردم نمی کنند بلکه یک فضایی را هم اشغال کرده اند. او می گوید شعر باید روح داشته باشد تا بتواند ایجاد و تولید روح در دیگران بکند و انسان ها را به تحرک و حرکت وادار نماید.
فیتوری با کتابت و سرودن اشعار مختلف پیرامون کشورها و موضوعات گوناگون یک نوع بیداری
و تحول و ایجاد انگیزه را در انسانها به وجود آورده است و انسانها را به تحرک وا داشته و موجبات بیداری انسان ها به ویژه انسان ها و ملت های مظلوم را فراهم آورده است.
فیتوری اشعار سیاسی ، وطنی و ملی بسیاری سـروده است و در آنـها از روش هـای حماسـی ،
انقلابی و جنگ و مقاومت و ایستادگی استفاده کرده است ، الفاظ آن اشعار دارای موسیقی قوی و فریاد گرمی باشند. برای اینکه صدای تغییرات درونی شاعر و عواطف شعله ور او می باشد لذا از الفاظ و کلمات قوی ، شدید و با روح و جان استفاده کرده است. ( همان ، ص 53 )
3 – 2 – 8 – فیتوری شاعر متعهد
فیتوری از جمله شاعران متعهدی است که شعر را وسیلـه ای بـرای دفـاع از انسانیـت انـسان ،
آزادگی او و حفظ کرامت های انسانی و مبارزه با بردگی ملت ها توسط زورمداران تاریخ قرار داده است. او در قصیده زیر از این تعهد شعری سخن می گوید :
یا خالقَ الانسانِ من طینه
و خالقَ الفنّانِ من طینه
عذّبتَنی بالفَن
عذّبتنی بهذه النارِ السماویّه
لَسَوف ألقاکَ غَداً صارِخاً بکل ما فیَّ من اللّوعه
لم تشقنی دَمامتی ف

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت zusa.ir مراجعه نمایید.
ی الوَری
لم تشقنی إلاحساسیتی
أدعوک لاتشقّ بها کائناً بعدی
فهذه النارُ من قسمتی
رضیتُ أن أفنی علی وَهَجها
لکی یعیشُ الفنُ فی مُهجَتی ! ( اغانی افریقیا ، ص 130 )
او می گوید : ای کسی که انسان را از گِل آفریدی و هنرمند را نیز از گِل ، اما مرا با این هنر
3 –3 – آثار فیتوری
فیتوری در طول زندگی پربار و متعهد خویش ، آثار ادبی و اجتماعی ارزنده ای به جامعه بشری
ارزانی داشته است که تعدادی از آنها چندین بار به چاپ رسیده و برخی دیگر به صورت مخلوط ( دست نوشته ) باقی مانده است و با توجه به اینکه درحال حاضر ایشان در قید حیات است. چاپ و تألیف دیگر اثرهای ایشان در آینده مقصود است که توسط شاگردان و فرزندانش صورت پذیرد.
فیتوری یکی از اجزاء و محورهای حرکت ادبی در سودان به شمار می آید و هم چنیـن یکـی از
اجزاء و میراث های آداب و فنون شعری مصر به حساب می آید. فیتوری مسیر شعری و شروع به نگارش و ذوق شعری را در مصر آغاز نمود و در همان جا بود که اولین اثر شعری اش را با نام « اغانی آفریقیا » در مصر به سال ( 1955) نگارش نموده و منتشر ساخت و شهرت چشمگیری با همین مجموعه به دست آورد. فیتوری در سودان ، مصر ، لبنان زندگی کرده است و تجربه های فراوانی از تحولات اجتماعی ، ارتباطات و تعاملات انسانی و وضع بشریت در اقصی نقاط جهان به دست آورده است و اثرات خوبی را از خود منتشر کرده است. پس از سروده های افریقا ، « عاشقی از افریقا » را به سال ( 1964 م ) منتشر کرد و در سال ( 1966 م ) « افریقا ، مرا به یاد آورد » را منتشر نمود.
درسال ( 1969 م ) نمایشنامه ای با عنوان « سولارا » منتشر کرد که زمینه آن افریقا است و به
مسائل و موضوعات و مشکلات افریقایی و افریقاییان پرداخته است و در چاپ دیگری که از این نمایش نامه شده است آن را « غم های افریقا » خوانده است.
درسال ( 1968 م ) شعر بلند سقوط دبشلیم را منتشر کرد که به تأسی و تأثیر یکی از حکایات
کلیله و دمنه بوده است.
هم چنین مجموعه قهـرمان و انـقـلاب و یـخ را در سـال ( 1970 م ) منتشـر نمـود. در سـال
(1970 م ) « چنگ نوازیهای درویش دوره گرد را نشر داد و درسال ( 1973 م ) « گفته های شاهد اثبات » و نیز در سال ( 1974 م ) نمایش نامه « شورش عمر مختار » را که ماجرای آن را در لیبی می گذرد و قهرمان آن علیه حکومت ایتالیا قیام می کند.( رادمنش ،1374 ش ، ص 21 )
آثار و تألیفات فیتوری فواید ادبی ، اجتماعی و سیاسی ارزنده ای به جامعه بشری ارزانی داشـته
که بعضی از آنها چندین بار به چاپ رسیده و برخی دیگر به صورت مخلوط ( دست نوشته ) وجود دارد که مقدمات مربوطه جهت چاپ را طی می نماید ، لذا به معرفی آثار این شاعر گرانقدر می پردازیم.

أغانی إفریقیا ، بیروت ، دارالمعارف ، 1955 م.
عاشق من أفریقیا ، بیروت ، دارالأداب ، 1964 م.
اُذکرینی یا افریقیا ، القاهرة ، دارالعلم ، 1966 م.
سقوط دبشلیم ، بیروت ، منشورات نزارقبانی ، 1968 م.
معزوفة لدرویش متجول ، طرابلس ، دارالمصراتی ، 1969 م.
سولارا ( مسرحیة شعریة ) ، القاهرة ، الهیئة المصریة للکتاب ، 1969 م چاپ دوم در 1970 م.
البطل و الثوره و المشنقة ، بیروت ، دارالعودة ب ت ، 1968 م و چاپ دوم در 1972 م.
اقوال شاهد اثبات ، بیروت ، دارالعودة ، 1973 م ، 1974 م.
ثدرة عمرالمختار ( المسرحیة ) ، بیروت ، دارالعودة ، 1974 م ، 1975 م.
ابتسمی حتی تمرالخیل ، بیروت ، دارالآداب ، 1972 م.

۲-۵-۶ روش توسعه سیستم های پویا (DSDM) 25
۲-۵-۷ مدلسازی چابک ۲۷
۲-۶- کارهای مرتبط ۲۹
۲-۶-۱ چابکی نسبی ۲۹
۲-۶-۲ ابزار سنجش thoughtworks 30
۲-۶-۳ سایر موارد ۳۱
فصل سوم: روش اجرای تحقیق
۳-۱- مقدمه ۳۳
۳-۲- نحوه گزینش معیارهای ارزیابی ۳۳
۳-۳- معیارهای ارزیابی ۳۴
۳-۴- مدلسازی ۵۸
۳-۵- جمع آوری اطلاعات ۵۹
فصل چهارم: تجزیه وتحلیل داده ها
۴-۱- مقدمه ۶۱
۴-۲- تحلیل داده ها ۶۱
۴-۲-۱ جامعه آماری ۶۱
۴-۲-۲ تحلیل اولیه ۶۲
۴-۲-۳ محاسبه اوزان ـ مدلسازی ۶۳
۴-۲-۴ نحوه استفاده از مدل اندازه گیری ۶۳
۴-۲-۵ پیاده سازی نرم افزار ۶۶
فصل پنجم: نتیجه گیری و پیشنهادات
۵-۱- نتیجه گیری ۶۸
۵-۲- پیشنهادات ۶۸
منابع و مآخذ ۶۹
فهرست منابع انگلیسی ۷۰
ضمائم و پیوست ها ۷۳
پیوست ۱- پرسشنامه ۷۴
پیوست۲- داده های خام ۷۸
چکیده انگلیسی ۸۱
فهرست جداول
عنوان شماره صفحه
جدول ۳-۱- ۳۶
جدول ۴-۱-۱ ۶۲
جدول ۴-۱-۲ ۶۳
جدول ۴-۲- ۶۴
جدول ۴-۳- ۶۶
فهرست شکل ها
عنوان شماره صفحه
شکل ۲-۱- ۱۸
شکل ۲-۲- ۲۲
شکل ۲-۳- ۲۴
شکل ۲-۴- ۲۶
شکل ۴-۱- ۶۱
چکیده
استفاده از روش های چابک در توسعه نرم افزار به جای روش های سنتی چندی است در حال گسترش است. این روشها که به عنوان واکنشی به مشکلات موروثی روش های سنتی ارائه شده اند، تحقق اهداف و ارزشهای نوینی را وعده داده اند. بر خلاف روش های سنتی، این روشها سعی دارند تا فرایند توسعه نرم افزاری چابکی را در سازمان بنا نهند که در نتیجه آن هم مشتری و هم سازمان از نتایج راضی باشند. انطباق کامل با روش های چابک به دلیل تمرکز آنها بر افراد و نه فرایند ها، در کوتاه مدت میسر نبوده و نیازمند زمان مناسبی می باشد. بدین جهت، هر چه سازمان چابکی بیشتری بتواند فراهم نماید، ارزشهای چابکی بیشتری را میتواند برای خود و مشتریانش فراهم نماید. با توجه به نیاز به ابزار سنجش چابکی، در این تحقیق سعی شده است که مدل اندازه گیری چابکی فراهم گردد که بر اساس معیارهای قابل پذیرش جهانی، بتواند میزان چابکی را در سازمان های نرم افزاری محاسبه نماید. اگر چه سنجش کمی یک ارزش کیفی شاید دقت لازم را نداشته باشد، اما می تواند به عنوان معیاری برای بهبود و ارتقا چابکی در سازمان به کار گرفته شود. در این تحقیق، به جای تمرکز بر روش های چابک، تمرینات چابک به عنوان زیربنای مدل اندازه گیری در نظر گرفته شده اند. بدین ترتیب مدل طراحی شده، مستقل از روش های توسعه بوده و می تواند در همه شرکتها، حتی شرکتهایی که فقط بخشی از روش های چابک را به کار گرفته اند، مورد استفاده قرار گیرد.
کلمات کلیدی : چابکی ، معماری سازمانی چابکی ، روش های چابک ، مدلسازی چابک
فصل اول : کلیات تحقیق
۱-۱ مقدمه
بیش از ۶۰ سال است که شرکتهای تولید کننده نرم افزار از روش های سنتی برای تولید محصولات نرم افزاری خود استفاده می کنند. در این مدت فرصت مناسبی بوده که این روش های توسعه به طور مناسبی مدون شده و به نوعی استاندارد مناسبی برای توسعه نرم افزار در اختیار توسعه دهندگان قرار دهند. از اوائل قرن جدید و همزمان با توسعه روز افزون اینترنت و وب و همچنین فراگیر شدن استفاده از بسته های نرم افزاری مشکلات سنتی روش های توسعه نرم افزار بیش از پیش خود را نشان دادند. تاخیر در تحویل بسته های نرم افزاری، امکان عدم تغییر در نیازمندی های مشتریان و در نهایت نارضایتی مشتریان موارد است که توسعه نرم افزار با روش های سنتی را نج میدهد. ظهور روش های نوین توسعه که مستلزم ساز و کاری جدید در محیط توسعه نیز می باشد به عنوان راه حلی برای مشکلات مزبور در نظر گرفته شد. روش های نوین که آنها را روش های توسعه چابک نامیده اند، سعی دارند که با ارائه فرایندهای توسعه جدید چابکی مناسبی به شرکتهای تولید کننده نرم افزار بدهد.
۱-۲ بیان مسأله اساسی تحقیق به طور کلی
امروزه روش های چابک در توسعه نرم افزار (Agile methodologies) در حال جایگزینی با روش های سنتی توسعه نرم افزار(Traditional methodologies) هستند [۱]. روش های چابک که به نوعی واکنشی به روش های سنتی هستند، ارزشهای متفاوتی را در مقایسه با روش های سنتی دنبال میکنند [۲]. یکی از مسائلی که شرکتها و سازمان های نرم افزاری در مسیر تغییر روش خود از سنتی به چابک به کرات با آن مواجه هستند، اندازه گیری میزان چابکی است که در هر برهه زمانی حاصل نموده اند. نکته در اینجاست که این تغییر، فرایندی ناگهانی نیست و گاها بیش از یکسال زمان نیاز دارند و گاها با دشواری های فراوانی نیز همراه است [۳]. این امر، میزان نیاز به یک ابزار سنجش را بیشتر نشان میدهد. متاسفانه ابزار سنجشی که توافق مناسبی بر آن باشد هنوز وجود ندارد. معیار اندازه گیری مناسب، باید به نحوی باشد که ضمن داشتن پشتوانه علمی مناسب، از سادگی نیز برخوردار بوده و به راحتی توسط شرکتها و سازمانها ( حتی سازمان های کوچک) قابل بهره برداری باشد. استفاده از اصول چابک به عنوان معیاری که توافق کلی بر روی آن وجود دارد میتواند در این راستا کمک کننده باشد [۴]. بر این اساس ارزشهای چابک که در بیانه چابک [۲] و الحاقیه آن مطرح شده اند به عنوان معیاری برای چابک سازی سازمانی در نظر گرفته شود. اما مسلما ارزشها و اصول چابک برای آنکه بتوانند در یک محیط عملی مورد قضاوت واقع شوند چندان مناسب نیستند. چرا که هر کدام از روش های چابک مانند اسکرام(Scrum) [5]یا اکس پی (XP) [6]و یا روش های دیگر دارای فعالیت ها، نقش ها و ویژگی های خاص بوده که با روش های دیگر قابل مقایسه نخواند بود. به عنوان یک پیشنهاد بهتر استفاده از تمرینات چابک به عنوان هسته اولیه ابزار اندازه گیزی مزبور می باشد. در واقع بر اساس تطبیق این تمرینات در سازمان و میزان تمریناتی که در سازمان به صورت نهادینه شده در حال استفاده می باشند، می توان چابکی سازمان را برآورد کرد. این معیار زیربنای اندازه گیری مورد نظر این تحقیق می باشد.
۱-۳ ضرورت تحقیق
شرکتهای متعددی که در حال تغییر روش های توسعه نرم افزار خود از روش های سنتی به روش های چابک هستند، در مقاطع زمانی مختلف نیازمند بررسی میزان پیشرفت خود در چابک سازی هستند. این مساله هم میتواند در راستای بررسی پتانسیل ارزشهای قابل حصول در سازمان کمک نماید و هم می تواند با ایجاد فضای مثبت ناشی از پیشرفت فرایند چابک سازی در روحیه تیمی افراد در افزایش راندمان و منافع سازمانی مفید واقع شود. داشتن ابزاری که بتواند بر اساس یک تحقیق علمی میزان چابکی را نشان دهد میتواند به شدت مورد توجه شرکتهای مزبور باشد. همچنین این ابزار میتواند یک مبنایی برای تعیین فرایندهای آتی قابل انتخاب برای چابک کردن سازمان باشد. به این ترتیب علاوه بر بحث اندازه گیری راهنمای مناسبی نیز برای فرایند تغییر رفتار سازمان نیز خواهد بود.
۱-۴ نوآوری
آنچه این تحقیق را در نوع خود نوآور می نماید، ارائه یک مدل اندازه گیری چابکی است که وظیفه اصلی آن نشان دادن میزان چابکی است که تا کنون سازمان به آن دست یافته است. همچنین در یک گام اضافه میتواند تمریناتی که هنوز در سازمان نهادینه نشده اند را با میزان تاثیر آنها در چابکی سازمان نشان دهد.
چنین مدلی میتواند به عنوان راهنمایی برای چابک تر شدن شرکتهای نرم افزاری باشد. شاید به عنوان یک ابزار کمکی در فرایند چابک شدن شرکتهای نرم افزاری نیز قابل به کار گیری باشد.
۱-۵ اهداف
در پایان این پروژه، یک ابزار ساده اندازه گیری چابکی در قالب یک برنامه کاربردی یا وب سایت تهیه خواهد شد. در این وب سایت سازمانها بایستی سوالاتی را که از آنها در مورد تمرینات چابک پرسیده می شود پاسخ دهند. بر اساس این پاسخ ها، میزان چابکی سازمان نشان داده می شود.
سازمانها یا شرکتهای تولید کننده نرم افزار با کمک این ابزار میتوانند رشد خود در دستیابی به آرمانهای چابکی را محک بزنند. این ابزار هم برای شرکتهایی که خواهان استفاده از روش های چابک میباشند مناسب است و هم برای آنانی که در حال استفاده از برخی از جنبه های چابکی می باشند.
۱-۶ فرضیه های تحقیق
موارد زیر در این تحقیق مفروض می باشند:

 

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت tinoz.ir مراجعه کنید.

 

این تحقیق به بحث تطبیق متدولوژی های چابک با سازمان و پروژه های نرم افزاری وارد نخواهد شد.

به دلیل نیاز به ارائه یک مدل مورد پذیرش عمومی، تنها مدارک و مستنداتی که در چارچوب روش های چابک مورد توجه شرکتهای نرم افزاری است، مورد توجه قرار میگیرید.

این تحقیق مستقل از متدولوژی می باشد. بدین ترتیب همه سازمانها و شرکتهای نرم افزاری که در همه یا بخشی از پروژه های خود، یک یا چند روش توسعه نرم افزار چابک را به کار میگیرند، قادر به بهره گیری از نتایج تحقیق خواهند بود.

۱-۷ روش تحقیق
انجام هر کار تحقیقاتی مستلزم بستر سازی مناسب برای انجام موضوع تحقیق است. اهمیت استفاده از روش تحقیق مناسب تا حدی است که می تواند به شدت نتایج تحقیق را متاثر سازد. از این روی است که در همه تحقیقات پژوهشی به منطور شفاف سازی و ایجاد درک مناسب از نتایج تحقیق، پیش از شروع عملیات تحقیق، روش و گامهای انجام پژوهش به صورت مشخص بیان می گردد.
در این تحقیق موارد زیر انجام خواهد شد:

 

 

استخراج معیارهای اندازه گیری چابکی

کلاسه بندی کردن این معیارها به منظور سادگی تفسیر نتایج

تعیین وزن هر کدام از معیارها بر اساس نظر سنجی از متخصصین

تدوین ساختار مدل اندازه گیری

پیاده سازی ابزار

مستند سازی

«میان دو مورد آزمایش »
52/0 12/13 1 12/13 (کنترل/ آزمایش ) گروه
32/0 19/8 1 19/8 بازگشت
29/25 83 15/2099 خطا
«دربین موارد آزمایش»
03/9 20/44 1 20/44 زمان
63/3 74/17 1 74/17 گروه توسط زمان
03/0 12/0 1 12/0 بازگشت
89/4 83 25/406 خطا
05/0 p<

تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی

“پایان”
حق انحصاری © 2021 مقالات سری 12. کلیه حقوق محفوظ می‌باشد.

 

رفتن به نوار ابزار
درباره وردپرس
مقالات سری 12
سفارشی‌سازی
111 به‌روزرسانی افزونه, 10 به‌روزرسانی پوسته
00 دیدگاه در حالت رسیدگی
تازه
ویرایش نوشته
جستجو
سلام edame
بیرون رفتن

ننه جان خواب بودم، خواب دیدم

 

 

 

 

 

 

 

(آرینپور، ۱۳۷۲، ص ۳۳)

 

 

۲-۱-۵٫ تأسیس دارالفنون و سفرنامههای فرنگ
تأسیس دارالفنون را نیز باید یکی از رخدادهای مهم در عصر قاجار دانست که بر فضای اجتماعی ایران تأثیرگذار بود. پس از سفر امیرکبیر به روسیه، وی متوجّه نیاز فوری کشور به مرکز آموزش عالی گردید. لذا از ابتدای صدارت، تلاش خود را برای ایجاد این مرکز آغاز نمود. ولی متأسّفانه خودِ وی هیچ‌گاه شاهد افتتاح آن نشد، چرا که نخستین دسته از اساتید به سرپرستی دکتر یاکوب ادوارد پولاک، دو روز پس از دست‌گیری و تبعید امیرکبیر، به تهران رسیدند و طبیعتاً با استقبال گرمی مواجه نشدند. (میرزازمانی، ۱۳۲۹، ص۸۷)
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی
دارالفنون را میتوان نقطهی روشنی در میان تاریکیهای دوران قاجار به حساب آورد که با درایت امیرکبیر بنای آن نهاده شد. در این مدرسهی عالی، بسیاری از علوم جدید به روش اروپایی تدریس میشد و دانشآموختگانِ آن بعدها در بسیاری از مناصب حضور یافتند. در این میان، نگارش سفرنامهها نیز آغاز شد و افرادی همچون عبدالرحیم طالبوف و یا زینالعابدین مراغهای، نقش مهمّی را در بیداری ایرانیان ایفا کردند. این سفرنامهها که از سبک نگارشی تازهای نیز پیروی میکردند، به نوعی طلایهدار سادهسازی نثر به حساب میآمدند که بعدها در آثار بسیاری از نویسندگان فارسیزبان، این سادهنویسی تأثیر داشت.
۲-۲٫ بخش دوم: مشروطه و روشنفکری
به طور کلّی و پس از آنکه ایران در عصر قاجار به تدریج با تمدّن غربی آشنایی یافت، در حیطهی جریانهای فکری غالب نیز دو رویکرد سنّت و تجدّد نضج میگرفت. البتّه به طور کلّی همواره آزادیخواهان و مشروطهطلبان در دستهی متجدّدین قرار گرفته و برخی علما و حکومت قاجار را جزوِ مُرتجعین میخواندند که با هرگونه نوآوری مقابله میکردند.، امّا باید گفت که بسیاری از موارد، از جمله مقابلهی علما با برخی از مظاهر غربگرایی و همچنین مخالفت با بدعتهای دینی را نمیتوان به عنوان ارتجاع قلمداد کرد. ضمن آن‌که نمیتوان بهطور کلّی در خصوص حکومت قاجار نیز گفت که تمامی وابستگان قاجار مُرتجع بوده، به هیچ نحو تغییر را نمیپذیرفتند.
به عنوان مثال، زمانی که عینالدّوله نشستی در باغشاه برگزار کرد تا سایر وزرا را نسبت به درخواست بستنشینی در حرم حضرت عبدالعظیم (ع)، با خود همراه کند، جدال شدیدی میان احتشامالسّلطنه با وی در گرفت. وی در پاسخ به عینالدّوله که خواهان اجرایی نشدن مطالبات بستنشینان، مانند برقراری عدلیه بود، میگوید: پیشرفت دولت و فزونی نیروی او، در همراهی و همدستی با توده است. امروز دولت را خوشبختی رو داده که توده، خود در بندِ نیکیها گردیده. ارج این را بدانید و با توده، دست به هم داده به بدیها چاره کنید و دولت را آبرو گردانید. قانونی بگذارید که همه پیروی کنند. دیگر ستمگری بس است. شاه را بدنام نکنید. دولت را رسوا نسازید. (کسروی، ۱۳۸۵، ص ۹۱) همین‌گونه نمیتوان دفاع علما از مشروطهی مشروعه را نیز نوعی واپسگرایی قلمداد کرد، چرا که این خواسته، پشتوانهی عقلانی داشت، امّا به هر تقدیر در آثار ادبی و گفته های شعرای عصر مشروطه، به خوبی تجدّدخواهی و مقابله با سنّتها که برخی از آنها نیز برآمده از جهالت بودند، مشهود است.
هر چند که در این میان جریان روشنفکری در بسیاری از موراد، به تقلید کورکورانه از غرب تبدیل میشد و مثلاً در شاعری چون ایرجمیرزا نوعی عناد با موازین اسلامی از جمله حجاب را مشاهده میکنیم، با این حال بیان این تضادها، میتواند در تحلیل و شناخت گفتمان حاکم بر عصر مشروطه و شناخت فحوای کلام شعر این دوران، حایز اهمیّت باشد. البتّه پُرواضح است که ایجاد گُسلِ سنّت و مدرنیته در جامعهی ایرانی، ارتباط وثیقی با ظهور و بروز جریان روشنفکری در عصر مشروطه دارد و اساساً شناخت تضادّ میان سنّت و تجدّد، در عصر مشروطیّت در گروِ شناخت مفهوم منوّرالفکری در این عصر است.
۲-۲-۱٫ مفهوم روشنفکری
یکی از مفاهیم اساسی که در عصر مشروطه پدید آمد، واژهی روشنفکری است. تاریخ دقیقی برای ورود این کالای فرهنگی به ایران در اختیار نیست، لیکن شاید بتوان شکست نظامی ایران از روس و اعزام دانشجو به فرنگ در زمان عباس میرزا و نوشتن سفرنامهها و سیاحتنامهها پس از بازگشت به وطن و تأسیس دارالفنون در سال ۱۲۶۸ قمری و آموزش دروس غیر اسلامی در آنجا و نهضت ترجمهی آثار خارجی به ایران را، زمان ظهور این پدیده دانست. (خسروپناه، ۱۳۸۸، ص۲۷۹)
در ادبیّات فارسی واژهی «روشنفکر» کلمهای است مرکّب از دو واژهی «روشن» و «فکر» که ترکیبی وصفی به حساب میآید. در این ترکیب وصفی، واژهی «روشن» به عنوان وصف و واژهی «فکر» به عنوان موصوف به کار رفتهاست. در لغتنامهی دهخدا نیز به نقل از فرهنگ فارسی معین آمدهاست که روشنفکر، صفت مرکّب است و معنای (لغوی) آن عبارت است از: «کسی که دارای اندیشهی روشن است.» (دهخدا، ۱۳۴۶، ص۱۷۱)
واژهی روشنفکری معادل intellectuel فرانسوی و intellectual انگلیسی است که به واژهی لاتین intellegere بر میگردد (سیمون، ۱۳۶۴، ص ۷۳۲) واژهی «روشنفکر» در زبان فارسی همچنین معادل واژه، aufklarer در زبان آلمانی و واژگان متنوّر، متنوّرالعقل، مفکّر و مثقّف در زبان عربی است.
علاوه بر این معنای وصفی، واژهی «انتلکتوئل» یک معنای اسمی نیز پیدا کرده که بر اساس این معنای اسمی، به افرادی اطلاق شدهاست که اندیشهگرا یا عقلگرا هستند یا کسانی که موضوعات مورد علاقه یا موضوع مورد پژوهش آنها و یا اساساً نوع کار و فعّالیّت آنها، فکری و عقلی است. در میانهی سدهی نوزدهم، این واژه در زبان انگلیسی تا حدودی به معنای مدرن و امروزیاش به کار رفت.
اوّلین بار اصطلاح روشنفکری در قرون وسطی به معنای جریان نقّاد و خلّاق به وجود آمد و به تدریج در جامعهی سیاسی اروپا توسعه یافت، ولی روشنفکری فرانسه در قرن نوزدهم، گسترش پیدا کرد (سعید، ۱۳۸۰، ص۱۱) و سپس شخصیتهای مختلف غربی مانند ادوارد شل، ریمون آرون و گرامشی، تعاریف گوناگون هنجاری، جهانشمول، فرهنگی و … برای آن ارائه کردند. روشنفکری در عصر قاجار با واژگانی چون منوّرالعقول و منوّرالفکر، وارد ادبیّات سیاسی و فرهنگی ایران شد. شاید میرزا آقاخان کرمانی، نخستین کسی بود که واژهی منوّرالعقول را به کار برد. (حائری، ۱۳۷۸، ص۲۸۰ )
۲-۲-۲٫ خاستگاه مفهوم روشنفکری
روشنفکری، پدیدهای غربی و زاییدهی تحوّلات جدید فکری و فلسفی مغرب زمین است و دستاورد آن به عنوان یک کالای معرفتی و اجتماعی وارد سرزمینهای اسلامی شد. البتّه نمیتوان تاریخ دقیقی برای آغاز این دوران تعیین کرد، ولی شاید بتوان آن را دورانی دانست که در سه دههی سوم – قرون هفدهم تا آغاز قرن نوزدهم – در اروپا جریان داشته است. (گلدمن، ۱۳۷۵، ص ۱۴)
این دوره با اصلاحگری رفُرمیسمِ لوتر و کالوین آغاز شد و تحوّلات اجتماعی و مذهبی بسیاری به وجود آمد و شخصیتهایی چون فرانسیس بیکن در انگلستان و دکارت در فرانسه، تحوّلات فلسفی را ایجاد کردند. مثلاً بیکن بهشدّت با منطق ارسطو مخالفت کرد و در مقابل ارغنون ارسطو، منطق جدید مبتنی بر حس و تجربه را ابداع نمود.
در این دوره دو نِحله پدیدار گشت. یکی نحلهی عقلگرایی درفرانسه وآلمان و دیگری، نحلهی تجربهگرایی انگلستان. دورهی سبز فایل تا قرن هجدهم ادامه یافت و مکتب تجربهگرایی هیوم و فلسفهی استعلایی کانت و عصر روشنگری را به وجود آورد. (خسروپناه، ۱۳۸۸، ص ۲۵۵)
جنبش عقلی – ادبی رنسانس از میانهی سده پانزدهم میلادی آغاز گردید. اصلاح دینی در میانهی سدهی شانزدهم به اوج خود رسید و در سدهی هفدهم، فلسفهی دکارت، پیروزمندانه تصویر تمامی جهان را تغییر داد و زمینهای برای پیدایش روشنگری، در اواخر سدهی هفدهم و سدهی هجدهم فراهم گردید و دورهی تفوّق و حاکمیت فلسفه و تعقّل آشکار شد. به تعبیر دالامبر، همهی مسایل از علوم این جهان گرفته تا شالوده های وحی دینی، از مسایل متافیزیک گرفته تا مسایل مربوط به حس چشایی، از موسیقی گرفته تا اخلاق، از مناقشات اسکولاستیک متکلّمان گرفته تا مسایل مربوط به بازرگانی، از قانون طبیعی گرفته تا قوانین دلبخواهی ملّتها و هر چیز دیگر به بحث و تحلیل گذاشتهشد و این نشان دهندهی ماهیت و جهت حیات عقلی آن عصر است. کار ویژه و وظیفهی اساسی این عصر، شناخت فعّالیّت اندیشه، خودآزماییِ عقلی و درونبینی است تا رازهای ناگشوده گشودهشوند. روشنگری، ایدهآلِ خود را بنا بر الگوی علم طبیعی یا فیزیک زمان معاصر خود میآفریند و به قواعد استدلال در فلسفهی نیوتون تا گفتار دربارهی روش دکارت استناد میکند، زیرا روش نیوتن روش قیاسی محض نیست بلکه روشی تحلیلی است. وی با ارائه تعدادی اصول موضوعه یا مفاهیم متعارف آغاز نمیکند تا بر پایهی استنتاج انتزاعی راه را برای شناخت امری جزیی یا امر واقعی هموار کند، بلکه شیوهی پژوهش نیوتون در مسیری مخالف حرکت میکند؛ یعنی پدیدارهای او، یافته‌هایی تجربیاند و هدف پژوهش او یافتن اصول است. از این رو، روش پژوهش نیوتن این نیست که از مفاهیم و اصول موضوعه آغاز کند تا به پدیدارها برسد، بلکه بر عکس میباید از پدیدارها آغاز و پس از مطالعهی پدیدارها، مفاهیم و اصول را استخراج کند. (کاسیرر، ۱۳۷۰، صص ۵۱ -۵۷)
شهریار زرشناس نیز در خصوص عصر روشنگری در غرب مینویسد: دورانی که از نیمهی قرن هفدهم میلادی در تاریخ غرب مدرن آغاز میشود و تا قرن نوزدهم ادامه دارد و عصر روشنگری و دوران غلبهی کلاسیسم نامیده میشود، شاید مهمترین مقطع در پیریزی بنای تمدّن مدرن بودهاست. این دوران از چند نظر اهمیّت دارد: اوّلاً از نظر تدوین جهانبینی مدرن؛ و اینکه اصالت عقل منقطع از وحی، خود بنیاد نفسانیتمدار ابزاری و در عبارت کوتاهتر، عقلگرایی اومانیستی یا راسیونالیسم دکارتی در عصر روشنگری از صورت معرفتشناختی و مابعدالطّبیعی خارج شده و در هیئت اندیشه ها و تئوریهای سیاسی و نظریات اقتصادی و نظامهای حقوقی بسط و تفصیل میگیرد. در این دروه، مبانی نظری لیبرالیسم در آرای جان لاک و مُنتسکیو، تدوین میگردد و فرانسوا ماری وُلتر دربارهی تسامح لیبرالی و سکولاریسم و ضدیت با تفکّر دینی به بحث میپردازد و ژان ژاک روسو با طرح نظریهی اراده اجتماعی خود، مبانی تئوریک دموکراسیهای مدرن را بیش از پیش بسط میدهد. (زرشناس، ۱۳۸۱، ص۸۷)
عکس مرتبط با اقتصاد
۲-۲-۳٫ روشنفکری در مشروطه
در نقد و بررسی چگونگی اندیشه های روشنفکران عصر مشروطه، دربارهی غرب باید به اعتبار میزان تأثیرگذاری روشنفکران بر مواضع فکری، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی فعّالان سیاسی و تجدّدطلبان ایرانی عصر مشروطه توجّه داشت. میرزا فتحعلی آخوندزاده، میرزا یوسف‌خان مستشارالدّوله، میرزا حسینخان قزوینی، میرزا ملکم‌خان ناظم‌الدّوله و میرزا عبدالرحیم طالبوف تبریزی، میرزا آقاخان کرمانی، محمّدعلی فروغی، سیّد حسن تقیزاده و … از جمله مهم‌ترین روشنفکران عصر مشروطیّت ایران به حساب میآیند. این افراد به نوعی پیشقراولان جریان روشنفکری در عصر مشروطه به حساب میآیند که آرا و نظرات آنها بازخورد قابل ملاحظهای در حوزه های فکری و ادبی این دوران نیز دارد.
آخوندزاده از جمله اندیشه‌گران ایرانی عصر قاجاریه بود که با جنبههایی از علوم و فرهنگ و تمدّن جدید غرب آشنایی داشت. وی با افکار بعضی متفکّران روسی و اندیشه‌گران، فیلسوفان و نویسندگان بزرگ غربی چون هیوم، شکسپیر، نیوتن، مولیر، رنان، ولتر و منتسکیو آشنا بود و تحت تأثیر آنان قرار داشت. آخوندزاده تحت تأثیر فلسفهی سیاسی نوین غربی، با انتقاد از وضع موجود در جامعهی ایران، به اصول و مبانی سیاسی مشروطیّت پارلمانی و دموکراسی غربی و مفاهیمی چون آزادی‌ها و برابری‌های دموکراتیک و سکولاریسم دلبستگی فراوانی داشت. یکی از ویژگی‌های مهم نگاه آخوندزاده به غرب، آن بود که وی مفاهیم و نهادهای غربی را تا حدود زیادی همان‌گونه که در فلسفهی سیاسی غرب و جوامع غربی وجود داشت، مورد تأکید و حمایت قرار داد. او با اعتقاد به وجود برخی تضادها و تناقض‌های موجود میان اسلام و دموکراسی غربی، به کسانی چون ملکم‌خان و مستشارالدّوله که می‌کوشیدند مصلحت‌اندیشانه و با تقلیل مفاهیم غربی، آن مفاهیم را با اسلام همانند جلوه دهند، انتقاد و اعتراض می‌کرد. آخوندزاده به گفتهی برخی از محقّقان هواخواه تشکیل فراماسونری در ایران بوده و این کار را از لوازم آزادی و آزادیخواهی میدانستهاست. (حایری، ۱۳۶۴، ص ۲۷)
آخوندزاده به برکت آشنایی خاصّی که با ادبیّات و فرهنگ اروپایی حاصل کرد، آفاق تازهای را به روی اندیشهوران ایرانی گشود و با نقدها و آثاری که از خود پراکند، مقدّمات آشنایی ایرانیان را با شیوه های ادبیّات اروپایی فراهم آورد؛ نزدیکی زبان نوشتار به زبان گفتار، نه فقط در نمایشنامهنویسی که بهطور کلّی در نثرنویسی، مسألهای که در بسیاری از یادداشتها، ذهن آخوندزاده را به خود مشغول داشتهاست. نکتهی دیگری که آخوندزاده چه در نثر و چه در نظم، بدان ارزش خاصّی داد، نوعی رئالیسم ادبی بود.
در زمینهی شعر نیز آخوندزاده، در جایجای آثارش، مطالب و نظریاتی گنجاندهاست که درخور تأمّل است. البتّه این نظریات و سرودهها از آن جهت مهم است که تأثیر محسوسی بر فضای فرهنگی جامعهی ایران آن زمان داشتهاست و گرنه شعر او، جز آنکه پارهای تجربیّات شخصی را به نمایش بگذارد، ارزش خاصّی ندارد. (آجودانی ۱۳۸۱، ص ۹۰ – ۹۳)
مستشارالدّوله و میرزا ملکم‌خان نیز مانند آخوندزاده با جنبههایی از نوگرایی‌ها و پیشرفت‌های غرب و تعدادی از متفکّران غربی آشنایی داشتند و به آنان دلبسته بودند و مانند آخوندزاده، در افکار و تمایلات خود برای پیشرفت و ترقّی ایران، رویکردی غربگرایانه داشتند، امّا برخلاف آخوندزاده که نظام سیاسی مشروطیّت پارلمانی و دموکراسی و مفاهیمی چون قانون، آزادی و برابری‌های دموکراتیک را تا حدود زیادی به شیوه‌های پذیرفته شدهی آن در فلسفه سیاسی غرب و جوامع غربی معرّفی کرد و مورد ستایش و جانبداری قرار داد، مستشارالدّوله و ملکم‌خان، مسیر دیگری در پیش گرفتند. مستشارالدّوله و به ویژه ملکمخان با توجّه به شرایط اجتماعی ایران، به ویژه نفوذ و قدرت سنّتی مذهب و رهبران مذهبی در جامعهی ایران، کوشیدند مشروطیّت، دموکراسی، قانون، آزادی و برابری‌های دموکراتیک را از طریق تقلیل آن مفاهیم و نهادها، با اسلام همانند و هماهنگ جلوه دهند و با پنهان نگاه داشتن برخی تضادها و تناقض‌های موجود میان اسلام و قوانین شرعی با مشروطیّت و دموکراسی غربی، از مخالفت‌های دین‌مداران سنّتی و به ویژه رهبران روحانی با مشروطیّت و دموکراسی، بکاهند. کتاب «یک کلمه»، مشهورترین اثر میرزا یوسفخان است که در سال ۱۲۷۸ هـ . ق. در پاریس نوشته شد. مقصود وی از یک کلمه، قانون به معنای غربی بود. فریدون آدمیّت دربارهی آن مینویسد: رسالهی یک کلمه، اقتباس از اصول قانون اساسی فرانسه است و مستشارالدّوله با توجّه به افکار عامبه و مقتضیات زمان، کوشش کرد، آن اصول را با مبانی شرع اسلام تطبیق دهد و میرزا ملکمخان نیز در نگارش رسالهی صراطالمستقیم، از همین شیوه پیروی کردهاست. (آدمیت، ۱۳۴۰، ص ۱۸۶)
میرزا ملکمخان ملقّب به «پرنس»، در سال ۱۲۴۹ هـ. ق. ۱۸۳۳م. از پدر ارمنی تازه مسلمان شدهای در اصفهان به دنیا آمد. میرزا یعقوب پدر ملکمخان، جزو هواداران میرزا آقاخان نوری، صدر اعظم وقت و رقیب میرزا تقیخان امیرکبیر بود و با این نفوذ، توانست پسرش را به پاریس بفرستد و در علوم طبیعی و سپس سیاسی، در مدارس ارمنی و پُلیتکنیک به تحصیل بپردازد. وی، پس از قتل امیرکبیر و در زمان صدارت میرزا آقاخان نوری، به عنوان یکی از مُهرههای سیاست استعماری انگلیس، به ایران بازگشت و به سمت مترجم استادان اتریشی و فرانسوی در دارالفنون مشغول کارگردید و با کمک پدرش اقدام به تأسیس لُژ فراماسونری به نام «فراموشخانه» نمود.
دینگریزی و علمزدگی، از باورهای مَلکمخان است. وی بر این اعتقاد است که مقصود اصلی دین، اخلاق است و اعتقادات و عبادات، فرع بر اخلاقند. عبادات و اعتقاد به مبدأ و معاد محرّک پیدایی اخلاق حسنه و نافیِ سیّئات است.
آثار متعدّدی از او به چاپ رسیدهاست که همگی با زبانی ساده و روشن و نزدیک به فهم عوام، نگارش یافته است و از همین جهت در تحوّل نثر مشروطه تأثیر بهسزایی داشتهاست. روزنامهی قانون او در دورهی ناصری با سبک ساده و کلمات تکراری و شعارگونهی آن، سرمشق خوبی برای سادهنویسی جدید بود. ملکم در زمینهی نثر و نظم و در انتقاد از ادب گذشتهی ایران، همان نظراتی را ارائه دادهاست که آخوندزاده و آقاخان بهدقّت و نکتهیابی بیان کرده بودند. (آجودانی، ۱۳۸۱، ص ۱۰۱)
میرزا حسینخان ملقّب به مشیرالدّوله و سپهسالار اعظم نیز، یکی دیگر از روشنفران لیبرالی است. تحصیلات وی در فرانسه و وابستگی فکری با افرادی مانند: میرزا صفا سوادکوهی، میرزا ملکمخان و دوستی با افرادی مانند: آخوندزاده، جلالالدّینمیرزای قاجار و میرزا یوسفخان مستشارالدّوله، در گرایش وی به روشنفکری لیبرالی مؤثّر بودهاست. میرزا حسینخان سپهسالار، بهجهت گرایش به فکر و اندیشهی غربی، تمایل به تغییر آداب و رسوم ملّی و اسلامی داشت. وی پوشیدن کت و شلوار و بستن دستمال به گردن را در ایران رواج داد. خلاصهی سخن آن‌که میتوان او را پایهگذار نهادهای اجتماعی بر اساس ناسیونالیسم و لیبرالیسم در ایران دانست. او با انتشار چهار روزنامهی مریخ، وطن، وقایع عدلیه و نظامی، توانست اندیشه های غربی را رواج دهد.
این روحیهی تجدّدخواهی بهشدّت در حوزهی ادبیّات و شعر طنز نیز حضور پیدا میکند و تجدّدخواهی و نفیِ سنّتها به یکی از کارمایه های ویژهای اصلی شعر طنز در عرصهی مشروطه تبدیل میگردد و در سنّتها و عرف جامعه، در ساحتهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، آماج تیغ تند طنزنویسان قرار میگیرد. ملک‌الشّعرای بهار در قصیدهی جهنّم، عملاً به ستیز با این عرفها میرود:

 

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت tinoz.ir مراجعه کنید.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

… وآن کس که کرد کار ادارات دولتی سوزد به پشت میز جهنّم روان او
وآنکس که شد وکیل و ز مشروطه حرف زد دوزخ بود به روز جزا پارلمان او
وآنکس که روزنامهنویس است و چیزفهم آتش فتد به دفتر و کلک و بنان او
وآن عالمی که کرده به مشروطه خدمتی سوزد به حشر جان و تنِ ناتوان او
(دیوان بهار، ۱۳۵۷ص ۱۶۶)

اشرفالدّین حسینی نیز در جُستار تجدّد به سنّتها و عرفهای جامعه میتازد. وی خرافهپرستان و کسانی را که به کارهای مروّج خرافات، چون رمّالی، فالگیری، جنگیری، معرکهگیری، سرکتاب بازگردن، افسونگری و درویشی دست میزنند، دست میاندازد و میگوید: