• معرفت: «خردمندیِ نیکو و معرفت را به من بیاموز زیرا که به اوامر تو ایمان آوردم. » (مزامیر۱۱۹: ۶۶).

• نجات: «خدایم صخره محکمی است که به آن پناه می برم. او همچون سپر از من محافظت می کند, به من پناه می دهد و با قدرتش مرا می رهاند. نجات دهنده من, مرا از ظلم می رهاند. » (دوم سموئیل۲۲: ۳)، «خدایم صخره محکمی است که به آن پناه می برم. او همچون سپر از من محافظت می کند, به من پناه می دهد و با قدرتش مرا می رهاند. نجات دهنده من, مرا از ظلم می رهاند. » (مزامیر۲۸: ۷).

• محبت: «او دلهای‌ شما و فرزندانتان‌ را پاک‌ خواهد کرد تا خداوند، خدایتان‌ را با تمامی‌ دل‌ و جان‌ دوست‌ بدارید و در آن‌ سرزمین‌ زنده‌ بمانید. » (تثنیه۳۰: ۶).

• رحمت: «اما بر کسانی‌ که‌ مرا دوست‌ داشته‌ باشند و دستورات‌ مرا پیروی‌ کنند، تا هزار پشت‌ رحمت‌ می‌کنم‌. » (خروج۲۰: ۶؛ تثنیه۷: ۹).

• • برگزیدگی: خداوند به قوم یهود وعده داده است که در صورت ایمان به خدا و وفاداری و رعایت عهد و میثاق و اطاعت و فرمانبرداری از خدا، آنها را قوم خاص و برگزیده خود کند: «امروز خداوند، خدایتان‌ امر می‌فرماید که‌ تمام‌ قوانین‌ او را اطاعت‌ کنید؛ پس‌ شما با تمامی‌ دل‌ و جان‌ آنها را بجا آورید. امروز اقرار کرده‌اید که‌ او خدای‌ شماست‌ و قول‌ داده‌اید از او پیروی‌ نموده‌، احکامش‌ را بجا آورید. خداوند امروز طبق‌ وعده‌اش‌ اعلام‌ فرموده‌ است‌ که‌ شما قوم‌ خاص‌ او هستید و باید تمامی‌ قوانین‌ او را اطاعت‌ کنید. اگر احکامش‌ را بجا آورید او شما را از همه‌ قومهای‌ دیگر بزرگتر ساخته‌، اجازه‌ خواهد داد عزت‌، احترام‌ و شهرت‌ بیابید؛ اما برای‌ کسب‌ این‌ عزت‌ و احترام‌ باید قوم‌ مقدسی‌ برای‌ او باشید. » (تثنیه۲۶: ۱۶-۱۹). با توجه به آیات عهدعتیق این نکته واضح است که انتخاب و برگزیدگی قوم یهود مشروط به ایمان به خدا و وفاداری و رعایت عهد و میثاق است، و در غیر این صورت، این موهبت عظیم الهی از آنان گرفته می­ شود: «و اگر آواز یهُوَه‌ خدای‌ خود را به‌ دقت بشنوی‌ تا هوشیار شده‌، تمامی‌ اوامر او را که‌ من‌ امروز به‌ تو امر می‌فرمایم‌ بجا آوری‌، آنگاه‌ یهُوَه‌ خدایت‌ تو را بر جمیع‌ امت‌های‌ جهان‌ بلند خواهد گردانید. و تمامی‌ این‌ برکتها به‌ تو خواهد رسید و تو را خواهد دریافت‌… و اما اگر آواز یهُوَه‌ خدای‌ خود را نشنوی‌ تا هوشیار شده‌، همه اوامر و فرایض‌ او را که‌ من‌ امروز به‌ تو امر می‌فرمایم‌ بجا آوری‌، آنگاه‌ جمیع‌ این‌ لعنتها به‌ تو خواهد رسید، و تو را خواهد دریافت‌ (تثنیه ۲۸: ۱-۶۸؛ تثنیه ۲۶: ۱۶-۱۹؛ پادشاهان اول، ۹: ۶-۹؛ لاویان ۲۰: ۲۲-۲۶). و در بسیاری از آیات کتاب مقدس خداوند از خشم و غضب خود بر قوم بنی اسرائیل و ویرانی شهرها و آواراگی مردمانش سخن گفته است: خویشتن‌ را برانگیز ای‌ اورشلیم‌!برخیز! ای‌ که‌ از دست‌ خداوند کاسه‌ غضب‌ او را نوشیدی‌ … از جمیع‌ پسرانی‌ که‌ زاییده‌ است‌ یکی‌ نیست‌ که‌ او را رهبری‌ کند و از تمامی‌ پسرانی‌ که‌ تربیت‌ نموده‌، کسی‌ نیست‌ که‌ او را دستگیری‌ نماید (اشعیا ۵۱: ۱۷-۱۸؛ میکاه ۳: ۹-۱۲؛ پیدایش ۱۵: ۱۶؛ تثنیه ۹: ۴-۵).

۳-۲-۳- ایمان در عهد جدید
رودلف کارل بولتمان در واژه نامه کلامی عهد جدید کیتل^[۱] دراین باره اظهار می دارد که «در مسیحیت نخستین، ایمان به مهم ترین واژه برای ارتباط انسان با خداوند تبدیل گردید» (Plantinga, 1983, p11). زیرا که این واژه به آن چه خداوند در ارتباط با بشر از آدمی می خواهد، دلالت می نماید (ibid). دائره­المعارف کاتولیک ایمان را اینگونه تعریف می­ کند: ایمان به معنای باور به خدا و پذیرش وحی او به عنوان حقیقت است (Pickar, 2003, p 589؛ شکوری نژاد؛ علمی، ۱۳۹۰: ۸۲).
در عهدجدید، مسأله ایمان جایگاه بسیار مهمی دارد. خود عیسی مسیح به خدا ایمان و اعتماد داشت و رسولان خود را سفارش اکید می­کرد که اینگونه باشند (Hatch, 1925, p 5؛ Bousset, 1907: 91). او هرگز از آنها نمی­خواست که به جای خدا به خود او اعتماد کنند: «پدری که هیچ چیز از نظر او پنهان نیست، اجر تو را خواهد داد. » (متی۶: ۱۸). و در آیه­های ذیل: «عیسی در جواب ایشان گفت، به خدا ایمان آورید» (مرقس۱۱: ۲۲)، و «عیسی در جواب ایشان گفت، هرآینه به شما می‌گویم اگر ایمان می‌داشتید و شک نمی‌نمودید، نه همین را که به درخت انجیر شد می‌کردید، بلکه هر گاه بدین کوه می‌گفتید، منتقل شده به دریا افکنده شو چنین می‌شد. » (متی۲۱: ۲۱). خدا یگانه متعلق ایمان توصیف می­ شود (Hatch, 1925, p6).
ایمان در عهدجدید بیشتر جنبه معرفتی و شناختی دارد و به معنای اعتقاد یقینی و باور راسخ است (Treier, 2005, p 226). به اعتقاد پولس ایمان فعل انسان نیست، بلکه فعل خدا است (افسسیان۸: ۲)، ایمان هدیه خدا برای هر انسانی است که آن را بخواهد (رومیان۱۲: ۳)، هر چند این ایمان قابل رشد است (Hatch, 1917, p 49). مفهوم پولسی ایمان در بردارنده اعتقاد، اعتماد و وفاداری است (نک: Hatch, 1925, p 9 ). ایمان اساس دین و اخلاق است (Ibid, p11).
عهد جدید در بیان مفهوم ایمان از واژه یونانی «pisteuo» و صورت اسمی آن (pistis) استفاده می­ کند که معمولاً به معنای ایمان، اعتقاد و باور است (Hooker, 2005, p902). بنابراین ایمان ترجمه انگلیسی «faith» و کلمه لاتینی «fides, fide, fidere» و اسم عبرانی «emunah» و اسم یونانی «pistis» است که به معنی اطمینان (confidence)، توکل (reliance) و اعتماد (trust) می­باشد (نک: Stein, 2011, p397؛ Torrance, 1956, p111؛ Knight, 2008, p206؛ Hooker, 2005, p902؛ Bassett, 1998, p415؛ ۱۹۱۷, p82 Hatch, ).
پولس در تعریف ایمان در رساله عبرانیان بیان می­ کند که: «ایمان یعنی اطمینان داشتن به اینکه آنچه امید داریم، واقع خواهد شد؛ ایمان یعنی یقین داشتن به آنچه اعتقاد داریم، هرچند قادر به دیدنش نمی­باشیم» (عبرانیان۱۱: ۱). در این تعریف ایمان همان اعتماد و اطمینان در نظر گرفته شده است. ایمان، الهام بخشِ اعتماد و اطمینانی است که می تواند کوه­ها را به حرکت درآورد و معجزاتی را انجام دهد (اول قرنتیان۱۳: ۲).
می­توان گفت ایمان در عهد جدید به طور کلی به معنی متقاعد شدن ذهن به درست بودن و حقیقت داشتن حکمی است. وقتی حکمی درست است پس قابل اعتماد است. بنابراین، معنای اصلی ایمان اعتماد است ( Eastons, 1897, p422 ؛ هاکس، ۱۳۸۳: ۱۴۵). البته طبق این تعریف، اموری که مورد اعتماد قرار می­گیرند و پذیرفته می­شوند ممکن است نادیدنی باشند (Popeshenouda, 1989, p 25-38). اعتماد از مفاهیمی است که به شدت با ایمان مرتبط است و گاهی علاوه بر آنکه از نشانه های آن به شمار می آید، با ایمان یکی شمرده می شود. اعتماد به خدا بنیادی است که رابطه خدا و انسان بر اساس آن شکل می گیرد. باور و ایمان به خدا همان اعتماد و اطمینان و یا یقین تزلزل ناپذیر به حقیقت وعده های خداوند است هر چند شاهد و گواه دیگری بر آن نباشد. همچنین ایمان، اعتماد و اطمینان به تحقق وعده های اوست هرچند در ظاهر هر چه می بینیم برخلاف تحقق آنها باشد (Torrey, 1997, p 36) از همین جهت پولس تأکید می کند که در ایمان باید به خدا اعتماد کرد نه بر عقل بشری: «تا پایه ایمان شما بر قدرت خدا باشد، نه بر حکمت انسان» (اول قرنتیان۲: ۵).
به هر حال تعریف ایمان به عنوان اعتماد، روشی برای متمرکز کردن این اعتماد بر قابل اعتماد بودن مشیت الهی هم در سعادت و هم در شقاوت است. استعاره های مشهور که برای الوهیت به کار برده می شود، مانند پدر، بیانگر این اعتقاد است که چنین متعلَقی شایستگی اعتماد و ایمان قلبی را دارد.
با توجه به رساله عبرانیان/ ۱۱ فهمیده می­ شود که این اعتماد و ایمان شامل حال و آینده می شود؛ اما تاکید این رساله بیشتر بر آینده و ماهیت آینده نگری ایمان است. در این رساله نمونه هایی از ایمان افراد در عهد قدیم ذکر می شود تا جنبه آینده نگری ایمان بیشتر روشن شود (Rhee, 1998, p713).
پولس وقتی از ایمان به عنوان اعتماد سخن می گوید، الگویی از هدایت الهی در حوادث گذشته که بیشتر برای پیامبران رخ داده است را نیز ارائه می کند. این امر این نتیجه گیری را که چنین هدایتی در آینده نیز ادامه خواهد یافت قابل اعتماد می­سازد. حتی از لحاظ تاریخی و روانشناسی درک ایمان بدون چنین الگویی مشکل است. هرگاه ایمان به عنوان اعتماد بر اساس این الگوی هدایت الهی قرار گیرد، اشاره بر این دارد که بی اطمینانی در یک لحظه نمی تواند یا نباید موجب تضعیف این اطمینان شود (Pelikan, 2005, p2956).
یکی از الگوهایی که عهد جدید برای معرفی ایمان و مؤمن حقیقی ارائه می­ کند ابراهیم است. و از این عبارت عهد عتیق که «آنگاه‌ ابرام‌ به‌ خداوند اعتماد کرد و به‌ همین‌ سبب‌ خداوند از او خشنود شده‌، او را پذیرفت‌. » (پیدایش۱۵: ۶) استفاده می کند. از نظر عهدجدید ابراهیم الگو و نمونه کامل این اعتماد است. به خاطر اعتماد به خدا بود که ابراهیم حاضر شد فرزند خود را، که وعده های خداوند قرار بود در او تحقق یابد، قربانی کند. خداوند هیچ نشانه ای در رابطه با وعده هایش، به ابراهیم نشان نداد؛ ولی او ایمان آورد و به وعده خداوند اطمینان داشت. همین که خداوند به ابراهیم وعده داد برای او کافی بود. استدلال و عقل او مانع عمل او نشد؛ زیرا او به خدا اعتماد داشت. در مورد فرزند دار شدن آنها نیز در رساله رومیان وارد شده است که: «زیرا در آن زمان ابراهیم صد سال داشت و همسرش سارا نود سال، و هیچیک قادر نبودند صاحب فرزند شوند. باوجود این، چون ایمان ابراهیم قوی بود، به وعده خدا شک نکرد. بلی، او هیچگاه شک ننمود. او به خدا ایمان داشت و ایمانش روزبروز قوی تر می شد، و حتی قبل از اینکه خدا به وعده اش عمل کند، او را سپاس می گفت، زیرا یقین داشت که خدا قادر است به همه وعده های خود عمل کند. » (رومیان ۴: ۱۹-۲۱) به خاطر همین ایمان و اعتماد به وعده الهی، آنها صاحب فرزند و نسل فراوان شدند (عبرانیان۱۱: ۱۱).
پس ایمان به عیسی نیز به معنای اعتماد یا اطمینان به عیسی مسیح است. اطمینان به اینکه چیزهایی که از او درخواست می شود را انجام می دهد یا از اموری که در آنها به او اعتماد می شود مراقبت می کند (دوم تیموتائوس ۱: ۱۲). مؤمنان در کارهای مختلفی، مثل محافظت، درمان، کمک و بخشش، به مسیح پناه می برند و اعتماد می کنند. در اموری که به او اعتماد و تکیه می شود او آنها را انجام خواهد داد. اعتماد به او برای درمان موجب درمان می شود و به همین صورت برای یاری و بخشش و … (Torrey, 1997, p 365).
در برخی عبارات عهد جدید عبارت ایمانِ مسیح دیده می شود که به صورت ایمان به مسیح ترجمه می شود (رومیان۳: ۲۲؛ غلاطیان۲: ۱۶). با توجه به این عبارات دیده می­ شود که عهد جدید از ایمان خود مسیح سخن می­گوید. در این مورد نیز ایمان به معنای اعتماد است. ایمان مسیح به خدا به معنای اعتماد او به خداست، حتی وقتی اطاعت او از اراده خداوند منجر به مرگش شود(Hooker, 2005, p903).
البته هَچ معتقد است که ایمان عهد جدید از اعتماد ساده عهد عتیق فراتر می رود و ایمان به صورت اعتماد همراه با حالتی عرفانی تبیین می شود، و همچنین معتقد است این تغییر مفهوم در اثر فرهنگ هلنیستی بوده است (۱۹۱۷, p65؛ Hatch, 1925, p10).
امید از عناصر دیگری است که در مفهوم ایمان دخیل است: «ایمان یعنی اطمینان داشتن به اینکه آنچه امید داریم، واقع خواهد شد؛ ایمان یعنی یقین داشتن به آنچه اعتقاد داریم، هرچند قادر به دیدنش نمی باشیم. » (عبرانیان۱۱: ۱). در همین تعریف، پولس به پیوند ایمان و امید اشاره می کند. ایمان بر مبنای امید به چیزهایی است که وعده داده شده است. این امید ریشه در اعتماد به خدا دارد. به عبارت دیگر چون مؤمن به خداوند اعتماد دارد، امیدوار است وعده های او تحقق یابند. در این مورد نیز ابراهیم نمونه ای عالی است. با توجه به آیه ۳۳ از باب چهارمِ رساله رومیان که می گوید: «زمانی که خدا به ابراهیم فرمود که به او پسری خواهد بخشید و از نسل او اقوام بسیاری بوجود خواهند آمد، ابراهیم به وعده خدا ایمان آورد، اگر چه چنین امری عملا محال بود. » ابراهیم به نسل زیاد امیدوار بود. این امید فرا عقلانی یا امید به امری که در عمل محال است، از جانب خداست و در مقابل امید بشری قرار دارد؛ ولی ایمان، این دو امید را با هم جمع می کند.
عهد جدید در تعریف امید می گوید: «ما با امید، نجات یافته ایم ؛ و امید یعنی انتظار دریافت چیزی که هنوز نداریم ؛ زیرا اگر کسی چیزی را در اختیار داشته باشد، نیازی نیست که به امید آن باشد. پس وقتی برای چیزی که هنوز رخ نداده، به خدا امیدواریم، باید با صبر و حوصله منتظر آن بمانیم. » (رومیان۸: ۲۴-۲۵). در نظر عهد جدید ایمان و امید باعث تقویت یکدیگر می­شوند. ایمان و امید افزایش پذیرند: «دعا می کنم تا خدایی که سرچشمه همه امیدهاست، به شما برای ایمانی که به او دارید، آرامش و شادی عطا کند تا به یاری روح القدس، امیدتان روزبروز افزون شود. » (رومیان۱۵: ۱۳).
با توجه به تعریف فوق، ایمان به فرد مومن این اطمینان را می دهد که امور معنوی که به آنها امید دارد به طور کامل تحقق خواهند یافت و این اعتقاد که وحی الهی، که فراتر از شناخت حاصل از حواس است، حقیقت دارد. به عبارت دیگر در نگاه پولس ایمان جذبه و کششی است به واقعیت جاودان نادیدنی (فصیحی، ۱۳۸۹: ۹۹)؛ «ما به آنچه که در مقابل چشمان ما قرار دارد یعنی به ناملایمات و مشکلات خود اهمیت نمی دهیم، بلکه نگاه و توجه ما به خوشی های آسمانی است که هنوز ندیده ایم. این زحمات به زودی تمام خواهند شد، اما آن خوشی ها تا ابد باقی خواهند ماند. » (دوم قرنتیان۴: ۱۸).
عهد جدید در مواردی، ایمان را تصدیق و پذیرش معرفی می کند. به نظر می رسد وقتی این کتاب از ایمان به خدا یا مسیح یا عمل مسیح سخن می گوید، منظورش پذیرش و تصدیق آنهاست. در نظر آن ایمان بازگشت و پذیرش دعوت خداست، خدایی که عیسی را دوباره زنده کرد. این مفهوم، از جریان ایمان آوردن خود پولس که رویگردانی از شریعت و روی آوردن به ایمان و تصدیق دعوت خدا و عیسی است، برمی آید. او معتقد بود ایمان، نه شریعت، به عدالت و تقوای الهی رهنمون است (Luhermann, 1922, p 2833).
برای مثال در مورد ایمان به مسیح می گوید: «پس همانطور که برای دریافت نجات، به مسیح ایمان آوردید، اکنون نیز برای حل مشکلات روزانه، به او ایمان داشته باشید و با پیوندی ناگسستنی با او زندگی کنید. در او ریشه بدوانید تا از او قوت بگیرید. بکوشید که همواره در او رشد کنید و در حقایقی که آموخته اید، قوی و نیرومند گردید» (کولسیان۲: ۶-۷). در رساله به قرنتیان نیز می­گوید «زیرا چیزی به شما نمی‌نویسیم مگر آنچه می‌خوانید و به آن اعتراف می‌کنید و امیدوارم که تا به آخر اعتراف هم خواهید کرد. » دوم قرنتیان۱: ۱۳).
پولس ایمان به معنای تصدیق و پذیرش را در برابر انکار قرار می دهد. برای مثال درباره ایمان عیسی می­گوید: «اگر بی‌ایمان شویم، او امین می‌ماند، زیرا خود را انکار نمی‌تواند نمود. » (دوم تیموتائوس۲: ۱۳). پس از نظر پولس ایمان همان باور به خدا و پذیرش این است که مکاشفه او حقیقی و صحیح است. به عبارت دیگر ایمان پذیرش حقیقت وحی شده و آشکار شده است (Pickar, 2003, p 589).
عهد جدید در بیان مراتب ایمان، از اقرار زبانی و اعتقاد قلبی نام می برد: «زیرا اگر با لبان خود اعتراف کنی که عیسی، خداوند است و در قلب خود ایمان آوری که خدا او را پس از مرگ زنده ساخت، نجات خواهی یافت. » (رومیان۱۰: ۹) در ادامه فایده هر مرتبه را این گونه بیان می کند: «زیرا انسان با قلب ایمان می‌آورد و نیک محسوب می‌گردد و با لبهای خود به ایمانش اعتراف می‌کند و نجات می‌یابد. » (رومیان۱۰: ۱۰). در اینجا اقرار زبانی شرط ایمان شمرده نشده بلکه شرط ایمان کامل، نجات و دریافت وعده های الهی است. به عبارت دیگر ایمان همراه با اقرار زبانی موجب نجات می شود.
پولس در مفهوم ایمان برای کلام و سخن و دعوت شفاهی جایگاه خاصی قائل است. در نظر او ایمان شامل موعظه، شنیدن، پذیرش و فهم انجیل است که انجیل همان کلام خداست (Pickar, 2003, p592). به عقیده وی «ایمان از شنیدن مژده انجیل به وجود می آید. » (رومیان۱۰: ۱۷). باید فردی بشارتی یا خبری از چیزی بدهد تا دیگران ایمان بیاورند. چگونه به کسی که خبری از او ندارند ایمان بیاورند. به عبارتی فرستاده ای باید باشد تا از خدایی خبر دهد که دیگران به او ایمان بیاورند. کلام خداوند (انجیل) ابزاری است که خداوند برای ورود ایمان قرار داده است. ایمان از طریق کلام می آید و از طریق کلام رشد و افزایش پیدا می کند.
مشاهده گردید که در عهد جدید ایمان بسیار مرتبط با امید و اطمینان است. ایمان الهام بخش اطمینانی است که می تواند کوه­ها را به حرکت درآورد و معجزاتی را انجام دهد (اول قرنتیان ۲-۱۳) اما ایمان از طریق محبت و عشق عمل می­ کند: «مهم آن است که ایمانی داشته باشیم که از آن محبت بجوشد. » (غلاطیان۵: ۶) از این بیان و موارد مشابه معلوم می شود که ایمان از دید عهد جدید مفهومی پویاست که فعالیت خود را در محبت آشکار می­ کند (Donfried, 1996, p327). ایمان در کنار امید و محبت یکی از فضایل سه گانه است که ارزشی پایدار در زمین دارد و ابزاری برای کسب سعادت ابدی است (رومیان۱۰: ۱۳-۱۵). البته محبت در این تثلیث والاتر است: «پس، سه چیز همیشه باقی خواهد ماند: ایمان، امید و محبت، اما از همه اینها بزرگتر، محبت است» (اول قرنتیان۱۳: ۱۳).
پولس در سخنان خود چندین بار به تثلیث ایمان، امید و محبت اشاره می کند (اول تسالونیکیان۱: ۳؛ ۵: ۸؛ اول قرنتیان۱۳: ۱۳). از طرفی، همانطور که قبلا گفته شد، ایمان در محبت عمل می کند، و از طرف دیگر ایمان باید با امید رشد کند و افزایش یابد تا جایی که تصدیق کند وعده های خداوند تحقق خواند یافت (Donfried, 1996, p327). ایمان سرچشمه محبت و فضایل متعدد است که این فضایل را می توان نتایج ایمان یا نشانه های آن دانست. هر فضیلت توانایی انسان را در فضیلت دیگر و ایمان تقویت می کند. مسیر نجات با ایمان آغاز می شود. سپس انسان در اعتماد، امید و محبت گام برمی دارد که به نوعی محصول ایمانند و ایمان را تقویت می کنند(Hatch, 1917, p 82. ؛ Papageorgiou, 1995, p 102). پولس محبت مسیح را فراتر از زندگی و مرگ و فراتر از فرشتگان و همه مخلوقات آسمانی می داند. البته نه به خاطر تحقیر این چیزها بلکه به خاطر نشان دادن محبت والای خودش به مسیح (رومیان۸: ۳۸).
پس از اینکه خداوند محبت خود به مسیح را نشان داد این مسئولیت بر عهده انسان هاست که از محبت مسیح تقلید کنند. زیرا مسیح انسان ها را دوست داشت و با مصلوب شدنش این محبت را نشان داد حتی وقتی دشمن او بودند. اکنون انتظار دارد او را دوست دارند و به یکدیگر نیز محبت ورزند (Papageorgiou, 1995, p 106).
۳-۲-۳-۱-نتایج ایمان در عهد جدید
از نظر عهد جدید ایمان در فرد مؤمن آثار و نتایجی خواهد داشت که در نامه­ های پولس به کلیساها و جماعت های مؤمنین و دعوت آنان به ایمان، از آنها سخن می­گوید. با بررسی قسمت­ های مختلف عهدجدید معلوم می­ شود که موارد زیرا از نتایج ایمان به شمار می ­آید:

• نجات: در عهد جدید، ایمان ارتباط تنگاتنگی با تاریخ نجات انسان دارد. باور داشتن به مسیح برای شخص مومن به این معناست که عیسی و حوادث زندگی او را بپذیرد و به آنها ایمان داشته باشد. یعنی مرگ، رستاخیز عیسی و عروج او به آسمان را باور داشته باشد (Pickar, 2003, p590). پولس در بحث از ایمان بر اینکه ایمان باعث نجات است بسیار تاکید می­ کند. نجات در مسیحیت از جایگاه ویژهای برخوردار است. اهمیت نجات در رابطه آن با گناه انسان نهفته است. انسان گناهکار است و عیسی مسیح برای انسان فدا شد تا مؤمنان به او پاک و عادل شوند و نجات یابند.

مصلوب شدن عیسی گامی برای نجات نهایی و به خاطر ایمان داران بود. عهدجدید در این باره می­گوید: «زیرا همه گناه کرده‌اند واز جلال خدا قاصر می‌باشند، و به فیض او مجّاناً عادل شمرده می‌شوند به وساطت آن فدیه‌ای که در عیسی مسیح است. که خدا او را از قبل معیّن کرد تا کفّاره باشد به واسطه ایمان» (رومیان۳: ۲۳-۲۵).
پولس ایمان را راه نجات و بلکه تنها طریق ممکن به نجات میداند. فقط از طریق ایمان، که تعهد کامل به مسیح است، انسان می ­تواند به نجات برسد (Schroedor,2003, p11). در نظر پولس نجات هدیه رایگان خداوند است (افسسیان۲: ۸). که به وسیله فیض و از طریق ایمان حاصل می­ شود. او تفاوتی بین اقوام در نجات قائل نیست و معتقد است هر کس، یهودی، یونانی، فرد مختون و نامختون، غلام و آزاد، به مسیح ایمان بیاورد نجات خواهد یافت (کولسیان۳: ۱۱؛ رومیان۱۰: ۱۱-۱۳).

• عادل شمردگی و بخشش گناهان: از مهمترین نتایج ایمان، عادل شمردگی است. پولس در دفاع از اینکه ایمان، یگانه شرط کافی برای نجات است آن را فقط در رابطه با عادل شمردگی می­داند (Morgan, 1912, p 68). او عادل شمردگی و آمرزیدگی از راه ایمان، نه از راه اعمال شریعت، را پایه ریزی کرد. عادل شمردگی به این معناست که خداوند اعلام می­دارد هر انسانی که به مسیح ایمان می ­آورد هرچند گناهکار باشد عادل است.

بین فرقه­های مسیحی در تفسیر این مفهوم اختلاف است. برخی از محققان کاتولیکی معتقدند واژه «to justify» به معنای عادل شدن است که نوعی ویژگی درونی است که به مفهوم اخلاقی عدالت اشاره دارد. در حالی که برخی محققان پروتستانی بر این باورند که این واژه بر نوع رابطه با خدا دلالت می­ کند و به معنای عادل شمردگی است و نوعی حالت بیرونی است که به حکم تبرئه اشاره دارد (مفتاح، ۱۳۸۵: ۵۶).
در میان رسالات پولس دو رساله غلاطیان و رومیان بسیار به مفهوم عادل شمردگی می­پردازند و واژه عادل شمردگی از واژه­ های کلیدی این رسالات است. پولس معتقد است همه، چه یهودی و چه غیر یهودی، به گونه ­ای یکسان به واسطه ایمان عادل شمرده می­شوند.

• زندگی و حیات جدید: ایمان به خداوند و عیسی مسیح، که به نوعی توجه به بعد روحانی انسان و حقیقت اصلی او و تکامل این بعد او است، باعث حیات روحانی و زندگی واقعی می شود. این مفهوم در رسالات پولس بسیار دیده می­ شود که مؤمنان را زندگان واقعی می­داند که به واسطه ایمان از زندگی مادی فراتر رفته و در روح زیست می­ کنند. وی زندگی و حیات واقعی و جاودان را از آن مؤمنان می­داند.

ایمان مسیحی باعث تغییری اساسی در رابطه فرد مسیحی با خدا و با دیگران می­ شود. این تغییر آن قدر اساسی و ریشه­ای است که با عبارات تولد جدید و تولد دوباره از آن یاد می­ شود (Bassett, 1998, p 416). وی اصالت را به روح داده نه به جسم و بر اساس همین ایمان را مایه حیات روح که همان حیات جاودانی است معرفی می­ کند: «ما از مرتدّان نیستیم تا هلاک شویم، بلکه از ایمانداران تا جان خود را دریابیم. » (عبرانیان۱۰: ۳۹).
نکته دیگر در این باره این است که این حیات واقعی تا زمانی است که مؤمنان در ایمان استوار و ثابت قدم باشند؛ لذا می­گوید: «از شما به‌سبب ایمانتان تسلّی یافتیم. چونکه الآن زیست می‌کنیم، اگر شما در خداوند استوار هستید. » (اول تسالونیکیان۳: ۷-۸).

• اتحاد با مسیح: عهد جدید بیان می­ کند که به واسطه ایمان، مسیح د ر درون مؤمن جای می گیرد و سکونت می­یابد: «تا مسیح به وساطت ایمان در دلهای شما ساکن شود» (افسسیان۳: ۱۷). در رساله غلاطیان باب پنجم می­گوید کسانی که به مسیح ایمان می­آورند از بند قدرتهای تاریک رهایی می­یابند و به واسطه فیض الهی رایگان عادل شمرده می شوند. زندگی آزاد در روح القدس می­یابند و در مرگ و زندگی پسر شریک خواهند بود (Riches, 2008, p264). پولس از این اتحاد این گونه سخن می­گوید: «همه شما که در مسیح تعمید یافتید، مسیح را در بر گرفتید. » (غلاطیان ۳: ۲۷).

به طور کلی اتحاد با مسیح به عنوان چیزی صمیمی تر و نزدیک تر از چیزی که با اصطلاحات اخلاقی بیان می­ شود ظاهر می­ شود. فرد مؤمن با مسیح مرده است و با او برخاسته است. او در مسیح است و مسیح در او زندگی می­ کند. با این توضیح به نظر می­رسد اتحاد در نظر پولس اتحاد عرفانی باشد (Morgan, 1912, p690). پولس با بیانی صریح­تر درباره چگونگی اتحاد با مسیح می­گوید: «پس حال چون فرزندان خدا هستیم، خدا روح فرزند خود را به قلبهای ما فرستاده تا بتوانیم او را واقعاً پدر بخوانیم . » (غلاطیان۴: ۶). پس مؤمن به واسطه ایمان، پسرخدا می­ شود و روح عیسی مسیح در دل او وارد می­ شود و با مسیح متحد می­ شود. پولس تاکید می­ کند که این مقام اتحاد با مسیح و فرزندخواندگی خدا که متعلق به فرد مؤمن است به واسطه ایمان است (رومیان۵: ۲).

ه. الزام ورزشکار به انجام فعالیت بدنی طاقت فرسا.
و. نگهداشتن ورزشکار در هوای بسیار سرد.
متعارف بودن اقدام تنبیهی معلم ورزش یا مربی حتی اگر نتیجۀ ناهنجاری را به وجود نیاورد به تنهایی کافی برای جرم نبودن نخواهد بود بلکه با توجه به مادۀ ۵۹ قانون مجازات اسلامی مصوب۱۳۷۰ لازم است که اقدام تنبیهی متعارف فقط به منظور تأدیب یا حفاظت باشد. تأدیب یا حفاظت مفاهیمی عرفی هستند که در بحث قبلی توضیح داده شد و لذا اگر اقدام تنبیهی به انگیزۀ تأدیب یا حفاظت نباشد جرم محسوب و مرتکب مجازات خواهد شد مانند این که معلم ورزش از دانش آموزی بخواهد که ساک ورزشی او را بیاورده یا زمین ورزش را نظافت کند و کارهایی از این قبیل و ورزشکار امتناع نموده و معلم ورزش چنین واکنشی را خلاف ادب تشخیص داده او را تنبیه بدنی کند. بدیهی است که امتناع ورزشکار از چنین اقداماتی خلاف ادب به حساب نمی آید و تشخیص معلم ورزش به علت مغایرت با مفهوم عرفی تأدیب فاقد اثرحقوقی خواهد بود. اما اگر سرپرست اردو از اجابت در خواست دانش آموزی که به شهرستانی دیگر اعزام شده مبنی بر این که شب را در خانۀ اقوامش بگذراند امتناع کند و با اصرار وی مواجه گردد و خوف فرار او از اردو برود نگهداری چنین دانش آموزی در محلی امن در حدود متعارف مشمول ماده است هر چند نفس عمل، باز داشت غیر قانونی باشد.

درمادۀ مرقوم انجام اقدامات تنبیهی فقط در مورد«صغار و محجورین» مجاز است به موجب تبصرۀ ۱ مادۀ ۴۹ قانون مجازات اسلامی منظور از طفل کسی است که به حد بلوغ شرعی نرسیده باشد و تبصرۀ ۱ مادۀ ۱۲۱ قانون مدنی مقررمی دارد که سن بلوغ در پسر پانزده سال تمام قمری و در دختر نه سال تمام قمری است. این دیدگاه به علت اشکالات متعددی که ایجاد نموده است مورد اختلاف فقها، حقوقدانان و قضات است که امید می رود نسبت به اصلاح آن اقدام گردد. به موجب مادۀ ۱۲۰۷ قانونی مدنی اشخاص ذیل محجور و از تصرف در اموال و حقوقی مالی خود ممنوع هستند: ۱- صغار، ۲- اشخاص غیر رشید، ۳- مجانین.
با توجه به صدر مادۀ ۵۹ که قرر می دارد: «اعمال زیر جرم محسوب نمی شود. » منظور اقداماتی است که متضمن تنبیه مجرمانه باشد و در چنین صورتی که مقنن به دلایلی که ذکر شد اراده می کند که در جهت حمایت از مربی یا معلم ورزش، این جرائم را مباح بداند و مرتکب را از مسئولیت مبری بداند. نکتۀ مهم دیگر، قرار گرفتن معلم ورزش در این ماده در ردیف والدین است و این امر، مؤید اهمیت ورزش و مسئولان ورزش از دیدگاه مقنن است.
وزارت آموزش و پرورش همواره در باب تنبیهات بدنی حساس بوده و بر ممنوعیت آن را طریق صدور بخشنامه ها تأکید داشته است. در تعارض میان اختیار قانونی تنبیه و ممنوعیت بخشنامه ای آن باید گفت که مرجع وضع قانون قوۀ مقننه و مرجع صدور بخشنامۀ قوۀ مجریه است که با توجه به اصل پنجاه و هفتم قانون اساسی که قائل به تفکیک قوا گردیده و نیز اصل یکصد و هفتاد آن: « قضات دادگاهها مکلفند از اجرای تصویب نامه ها و آئین نامه های دولتی که مخالف با قوانین و مقررات اسلامی یا خارج از حدود اختیارات قوۀ مجریه است خود داری کنند و هر کسی می تواند ابطال اینگونه مقررات را ازدیوان عدالت اداری تفاضا کند. » می توان گفت که بخشنامه های موصوف در مورد معلمین ورزش قابلیت اجرائی ندارد را شامل می شود. از نظر کم و کیف و ظایف معلمین ورزش یا سایر معلمین نیز قبول چنین تبعیضی کاملاً منطقی ا ست. کوچکترین تعلل معلم ورزش در مراقبت از دانش آموزان در زنگ ورزش و به خصوص در ورزشهایی مانند شنا، ژیمناستیک و امثال آنها منجر به حادثه ای ناگوار خواهد شد و این در حالی است که دروس نظری مانند ریاضی، فیزیک، ادبیات و غیره تضمین خطری برای سلامت دانش آموز نیست تا بتوان معلمین مدبوطه را مکلف به مراقبت دانست و در شمول بند ۱ مادۀ ۵۹ ق. م. ا. مصوب۱۳۷۰ قرار داد (جهان دیده، ۱۳۸۹)
۲-۳-۱-۳- رابطه سببیت و نقش آن در مسئولیت مدنی مربیان ورزشی
اثبات ورود ضرر به زیان دیده و همچنین ارتکاب تقصیر یا وقوع فعلی از طرف خوانده یا کسانی که مسئولیت اعمال آنان با اوست به تنهایی دعوی خسارت را توجیه نمی کند باید احراز شود که بین دو عامل ضرر و فعل زیانبار رابطۀ سببیت وجود دارد یعنی ضرر از آن فعل ناشی شده است احراز رابطۀ سببیت آنگاه مشکل تر می شود که موضوع مسئولیت ناشی از فعل دیگری مطرح باشد. فرض کنید مربی ورزش در باشگاه مشغول آموزش ورزشکاران است و در همین اثناءاحدی از آنها به دیگری یا مال دیگری صدمه ای وارد می نماید.
اکنون این پرسش مطرح است که آیا برای الزام مربی ورزش به جبران خسارتی که ورزشکاران وارد کرده است باید میان خسارت و عمل معلم ورزش رابطۀ سببیت برقرار شود؟ در این موارد ابتدا باید رابطۀ سببیت میان عمل ورزشکاران و ضرر احراز شود و سپس با توجه به مادۀ ۷ قانون مسئولیت مدنی که می گوید:« کسی که نگاهداری یا مواظبت مجنون یا صغیر قانوناً یا در حسب قرار داد برعهدۀ او می باشد در صورت تقصیر در نگاهداری یا مواظبت مسئول جبران زیان وارده از ناحیۀ مجنون یا صغیر می باشد.. . » و اگر تقصیر مربی ورزش در مراقبت از ورزشکاران به اثبات برسد کافی برای الزام او به پرداخت خسارت است.
الف:نظریۀ برابری اسباب و شرایط
به موجب این نظریۀ، نباید بین اسباب و شرایطی که زیانی را به بار آورده است امتیاز گذارد. زیرا، بنا به فرض، هیچ یک از آنها به تنهایی برای ایجاد ضرر کافی نیست و وجود همه نیز ضرورت دارد. هر شرط به شرایط دیگر اعطای سببیت می کند و باعث می شود تا آنها حادثۀ زیانبار را وجود آورند. پس، تمام سهم برابر دارند و بین هر عامل، خواه دور یا نزدیک، با ضرر رابطۀ سببیت موجود است.
جان استوارت میل، در تعریف سبب^[۹]آن را مجموعه ای از شرایط گونا گون می داند که برای ایجاد حادثه ای کافی است. به گفتۀ او، از نظر فلسفی، حق نداریم نام یکی از این شرایط را سبب بگذاریم و از دیگر شرایط چشم بپوشیم و باید همه را از این دیدگاه برابر بدانیم. تفسیر حقوقی این نظریۀ فلسفی را فن بوری و دیگر حقوقدانان کیفری چنین کردند که، اگر نتوانیم نام یکی از شرایط ایجاد حادثه را سبب بنامیم و ناچار باشیم همه را برابر بدانیم، پس باید توزیع مسئولیّت نیز به همین ترتیب باشد و همه شرایطی که مجموعه آنها علّت است، سبب و مسئول باشند.
مفاد مادّۀ ۳۳۵ ق. م. که در مورد تصادم دو کشتی یا دو قطار راه آهن یا دو اتومبیل در فرضی که هر دو طرف تقصیر دارند، بدون توجّه به شدّت و ضعف خطاها، هر دو را مسئول می داند و در پی یافتن سبب اصلی نیست، به برابری اسباب تمایل دارد.
از نتایج مهم و قابل بحث نظریۀ تساوی اسباب این است که هرگاه خسارت وارد شده تجزیه ناپذیر باشد ( مانند مرگ و جرح و صدمه به حیثیت). نمی توان ادّعا کرد که هر یک از اسباب بخش معیّنی از زیان را به بار آورده است. زیرا، بنا بر مبنای این نظریّه، هر یک از شرایط ایجاد خسارت، در کنار و به همراهی سایر شرایط، سبب ورود خسارت شده است. بدین ترتیب، هرگاه این نظریّه را که بر مبنای علمی تمیز علّت استوار است با نظریۀ حقوقی تقصیر در آمیزیم، ممکن است نتیجه گرفته شود که هر کس دراثر تقصیر خود یکی از اسباب ورود ضرر را فراهم کرده باشد، در برابر زیان دیده مسئول است و باید کلّیّۀ نتایج دور و استثنایی آن را نیز تحمّل کند (کاتوزیان، ۱۳۸۶).
همچنین، گفته شده است که، چون هیچ یک از دو سبب به تنهایی نمی تواند ضرر را ایجاد کند، پس باید گفت که ضرر را با هم ایجاد کرده اند. منتها، در فرضی که ضرر تجزیه ناپذیر است، چاره در تساوی مسئولیّت است نه تضامن. در نتیجه، باید گفت هر یک از دو سبب باید نصف از خسارت را بدهد؛ راه حلی که قانون مجازات اسلامی، به عنوان قاعدۀ عمومی توزیع مسئولیّت میان چند سبب پذیرفته است (مواد ۳۳۶ و ۳۶۵).
ب:نظریه حادثه مناسب و متعارف
بر مبنای این نظریه، حادثه یا شخص باید سبب ورود ضرر وارده محسوب شود که دخالت و عمل او نوعاً، سبب ورود ضرر است و حوادثی که نوعاً موجب تحقق ضرر نمی شود، باید شرط وقوع ضرر تلقی گردد و عامل آن مسئول جبران خسارت وارده قرار نگیرد، زیرا سبب حادثه و ضرر عبارت از فعلی است که نوعاً موجب بروز آن حادثه یا ضرر می شود. این نظریه از این لحاظ که بین شرط و سبب تفاوت گذاشته است، موجه و منطقی به نظر می رسد، لیکن از این جهت که حوادث مؤثر در ایجاد ضرر را منحصر در حادثه نوعی می داند، قابل انتقاد است، زیرا ممکن است در تحقق ضرری، چند حادثه، هر یک به نحو جزیی از سبب دخالت نمایند، مانند ضرر ناشی از انفجار، که دخالت هریک از عاملین در انفجار به نحو جزیی از سبب است. در این موارد، که مجموع حوادث دخیل، سبب حادثه تلقی می شود، سبب مناسب نمی تواند در همه موارد گره گشا باشد، علاوه بر این، ممکن است در موردی، حادثه ای سبب ورود ضرر شود که نوعاً سبب ورود ضرر محسوب نمی شود. بنابراین، هر چند که در بیشترموارد، این نظریه قابل اعمال است ولی نمی توان در تمام موارد، حادثه متعارف و مناسب را سبب و علت وقوع ضرر تنقیذ نمود (کاتوزیان، ۱۳۸۶).
پ:نظریه حادثه مستقیم ونزدیک
به موجب این نظریه، باید حادثه ای را سبب ورود زیان تلقی نمود که دخالت و تأثیر آن ارتباط نزدیک و مستقیم با زیان وارده دارد و سایر حوادث دخیل در تحقق ضررشرط و مقتضی آن محسوب شود. این نظریه بر این توجیه استوار است که چون حادثه نزدیک و مستقیم، ارتباط تنگاتنگ ونزدیک با متعلق ضرر دارد، عرفاً ضرر وارده به این حادثه مستند است و سایر حوادث دخیل، به عنوان شرط محسوب می گردند. درنتیجه، چون ضرر وارده به حادثه نزدیک و مستقیم استناد دارد، عامل آن باید خسارت وارده را جبران کند. لیکن بعضی در این نظریه مناقشه نموده و معتقدند: نزدیک و مستقیم بودن حادثه، بعد از این که ادله مقتضی ضمان، که عبارت از قاعده لا ضرر و لزوم جبران آن است، برای مسئولیّت تمام حوادث یا اشخاص دخیل موجود است، موجب رفع ضمان از سایر حوادث یا اشخاص دخیل در وقوع ضرر نمی شود. در نتیجه، اگر اجماعی در بین نباشد، حکم به مسئولیّت تمام اسباب و حق انتخاب زیان دیده برای مراجعه به آنان جهت جبران خسارت، کاملاً موجه است (کاتوزیان، ۱۳۸۶).
د:نظریه حادثه مقدم در تأثیر
برمبنای این نظریه، هرگاه چند عمل و حادثه، موجب ورود ضرر به دیگری شوند، باید عمل و حادثه ای را سبب اصلی تلقی نمود که تأثیر آن در ایجاد ضرر، از حیث زمانی، زودتر و مقدم بر سایر حوادث است. این نظریه اینگونه توجیه می شود که با شروع تأثیر گذاری اولین حادثه در ایراد ضرر، اعم از این که سایر حوادث دخالت در ورود ضرر نمایند و یا دخالت ننمایند، ضرر محقق می شود. بنابراین، سایر حوادث دخیل در ایجاد ضرر، به منزله شرط تلقی می شوند و سبب اصلی ورود ضرر، فعلی است که از لحاظ زمانی زودتر از سایر حوادث شروع به ایجاد ضرر و تأثیر گذاری کرده است.
ر:نظریه تداخل حوادث
برمبنای این نظریه، هر یک از حوادثی که در تحقق ضرر به نحو سببیت دخالت داشته اند، را باید جزء سبب تلقی نمود و مجموع آنها را سبب واحد محسوب کرد. این نظریه بر این توجیه مبتنی است که هر چند هر یک از این حوادث، اگر به تنهایی محقق شود، سبب ورود زیان می گردد ولی در مواردی که چند حادثه با هم موجب تحقق ضرر می شوند و دخالت آن نیز به نحو سببیت نه شرطیت است، عرف تمام حوادث دخیل در ایجاد ضرر را، سبب واحد تلقی می نماید و تمام عاملین آن، مسئول جبران خسارت وارده می باشند (قاسم زاده، ۱۳۸۷).
۲-۳-۲- شرایط اختصاصی تحقق مسئولیت مدنی مربیان ورزش
۲-۳-۲-۱- مربی ورزشی بودن عامل ورود زیان
آموزش به عنوان یکی از مهمترین ارکان ورزش به خودی خودمورد نظرقانون از جهت تعیین مسئولیتهای قانونی نیست، اماهرگاه سبب حادثۀ ورزش بنحوی ازانحاء آموزشهای نامطلوب باشد، تردیدی در مسئولین کسی که وظیفۀ خودرا در حدود مقررات و عرف انجام نداده است، وجود نخواهد داشت.
بنابراین ضعف در آموزش درصورتی که همراه با سانحه نباشد قابل طرح در محدودۀ قوانین جزائی ومدنی نخواهد بود، مگر اینکه استثنائاً مربی به تعهد خود در آموزش عمل نکرده باشد که قانون او را ملزم به اجرای تعهد ویاجبران خسارات خواهان خواهد نمود. مانند اینکه مربی شنا در مقابل دریافت مبلغی متعهد به تعلیم در مدت معین شود، ولی پس از دریافت اجرت بنحوی از انجام تعهد خود سرباز زند.
اما اولین مطلب در امرآموزش که می تواند به دلیل تحقق ضرر موجب مسئولیت قانونی باشد، عدم صلاحیت مربی یا معلم است که به علت پرداختن حق ارتباط خصوصی و سهل انگاری مسئولان است.
شخص یا اشخاص حقیقی یا حقوقی اقدام کننده مرتکب بی احتیاطی شده اند. بنابراین مدیریتها باید در انتخاب مربی واجد صلاحیت دقت کافی را مبذول دارند. لذا بکارگیری معلم ذخیره دبستان که با ورزش بیگانه است ویا الزام مربی دوومیدانی به آموزش شیرجه یا ژیمناستیک وغیره، از یک فرد فاقدصلاحیت است ودر صورت بروز حادثه که ناشی از این عدم صلاحیت باشد موجب تقصیر ومسئولیت خواهد بود. چنین معلمان یا مربیانی که از عدم صلاحیت خویش مطلع هستند نیز با قبول این وظیفه مسئول پیامدهای قانونی آن خواهند بود، مگر اضطرار خود را به اثبات رسانند.
مادۀ استنادی، درمسئولیت مدنی معلمین ومربیانی که به علت فقدان تخصص کافی درامر آموزش، سبب بروز سانحه می گردند، مادۀ یک قانون مسئولیت مدنی است به موجب آن، هر کس بدون مجوز قانونی عمداً یا درنتیجه بی احتیاطی به جان یا سلامتی یا مال یا آزادی یا حیثیت یا شهرت تجارتی یا به هرحق دیگر که به موجب قانون برای افراد ایجاد گردیده لطمه ای وارد نماید که موجب ضرر مادی یا معنوی دیگری شود مسئول جبران خسارت ناشی از عمل خود می باشد.
در خصوص آموزش که سبب حادثه گردیده چنین استدلال می کنیم که چون آموزش غلط در انجام یک حرکت ورزشی یا استفاده از یک وسیلۀ ورزشی موجب حادثه گردیده و ورزشکار در انجام حرکت جز اجرای آموزشهای مربی، اقدام دیگری که مبین بی احتیاطی وی باشد انجام نداده است ونتیجۀ اجرای چنین حرکتی ورود ضرر به ورزشکار یا دیگران بوده است، لذابی احتیاطی مربی که عبارت از اقدام به امری بوده که صلاحیت کافی برای انجام آن را نداشته است، محرز وچون سبب حادثه (وقوع ضرر) همین بی احتیاطی می باشد، آموزش دهنده، به موجب مادۀ فوق الذکر مسئول جبران خسارت وارده خواهد بود (آقائی نیا ۱۳۶۹).
تذکر این نکته ضروری است که مسئولیت ناشی از آموزش منحصر به تعلیم نادرست نیست، بلکه خود داری از آموزش مهارتها و حرکات می تواند موجب مسئولیت شود اعم از اینکه این خود داری به علت عدم آگاهی شخص مربی بوده و یا آگاهی وجود داشته، اما سهل انگاری در تعلیم موجب حادثه شده باشد. نکاتی که در ایجاد مسئولیت قانونی تائیر دارند:۱- مراقبت از ورزشکاران اعم از مبتدی تامجرب به عهده مربی است و سهل انگاری در آن موجب مسئولیت قانونی می شو. ۲- یک مربی خوب سلسله مراتب مهارت ها و حرکات را در آموزش های خود در نظر می گیرد تا دچار مسئولیت های قانونی نشود. ۳- یک مربی با صلاحیت قبل از شروع آموزش از سلامت کامل شاگردخوداطمینان حاصل می کنیدتادچارمسئولیت قانونی نشود. ۴-حضور معلم ورزش با مربی در هنگام فعالیت ورزشی یک ضرورت اجتناب ناپذیراست. ۵-یکی دیگراز عواملی که باعث ایجاد مسئولیت قانونی میشود تعدادبیش ازحد ورزشکاران است. پذیرش مسئولیت مراقبت ازاین تعدادزیاد یک بیمبالاتی است. ۶-مربیان وامثال آن از مداخله درآموزش ورزشی ممنوع و به انجام کمکهای اولیه ملزومند؛ و هر گونه قصوری به بهانه اینکه قانون. مداخله را منع کرده قابل بخشش نیست چون کمک به مصدوم یک چیز است ودخالت یک چیزدیگر. اگر درنتیجه کمک خلاف اصول کمکهای اولیه ورزشکار مصدوم دچار وخامت حال وباغیره شود فرد ضامن است. هرچند جز مساعدت انگیزه دیگری نداشته باشد. ۷-استقاده از اسباب ولوازم مرغوب یک اقدام احتیاطی است زیراحتی در صورت وقوع سانحه خسارات جانی ومالی کمتری به بارخواهد آمد بر عکس استفاده از لوازم غیراستاندارد اقدامی خلاف اصول احتباطی وبی مبالاتی است. ۸-بازدید ازوسایل شخصی ورزشکاران یک وظیفه الزامی است؛اگرمربی سهلانگاری کند برای او مسئولیت ایجاد میشود؛مدیران ومربیان بایدسلامت اماکن ورزشی اطمینان حاصل کنند؛همچنین اینان در برابر تماشاگران نیز مسئولند وباید امنیت آنان را فراهم کنند. ۹-توجه به شرایط جوی که فعالیتهای ورزشی در آن صورت میگیرد از جمله وظایف مربیان است در صورتی که منجر به صدمه شود؛مسئولیت قانونی برای آنها ایجاد و به میزان خسارات وارده ملزم به جبران میشود.
۲-۳-۲-۲- ضرورت وجود تقصیر در مسئولیت مدنی مربیان ورزشی
مربیان ورزشی به لحاظ وظیفه خطیر و پر مسئولیت پرورش و تربیت ورزشکاران دا ئما در معرض استرس، تنش و خطرات گونا گون قرار دارند. صدمات و لطمات جسمی و روانی به ورزشکاران آما تور و غیر حرفه ای به ویژه در ورزش هایی که با در گیری فیزیکی شدید توام هستند مانند بوکس، کاراته، کونگ فو و.. . منجر گردیده اهمیت نقش مربیان ورزشی در کاهش و یا فقد اینگونه خسارات «جسمی وروانی» بیش از گذشته به چشم آید.
برخی از این صدمات در رقابت های ورزشی خشن طبیعی بوده و مطابق نظر اکثریت قریب به اتفاق کارشناسان ورزشی وحتی حقوقدانان جزیی از اینگونه ورزش ها محسوب می شوندلذا اثبات تقصیر مربیان ورزشی به دلیل بی احتیاطی، بی مبالاتی و.. . در مراجع ذیصلاحی بیش بینی شده ودر قوانین و مقررات موضوعه میسر نبوده و یا به سختی قابل اثبات است. مضافا اینکه ورود اشخاص حقیقی به اما کن ورزشی و ثبت نام در ورزش خشن و توام با در گیری فیزیکی شدید به معنای پذیرش کلیه مخاطرات ناشی از حواث قابل پیش بینی و یا احتمال اعم از تمرین و یا رقابت های ورزشی می باشد.
در واقع ورزشکار مورد اشاره با پذیرش خطرات ناشی از عملیات اینگونه ورزش های سخت و خشن به ورزش مورد علاقه خود مبادرت می نماید و این در حالی است که در صورت وقوع هرگونه حادثه ناشی از عملیات ورزشی مانند نقص عضو، جراحت و.. . هیچگونه مسئولیتی متوجه مربیان ورزشی نبوده و از این حیث در مراجع قضایی صالحه قابل پیگرد نیستند.
هر چند این نظریه می تواند تا حدودی قابل قبول باشد لیکن این بدان معنا نیست که مربیان ورزشی را در بروز حوادث ناشی از عملیات ورزشی مطلقا مبری از مسئولیت ندانیم زیرا مهم ترین و اصلی ترین وظیفه هر مربی در هنگام پرورش و تربیت ورزشکاران این است که تا اعمال مراقبت و محافظت در حد معقول و متعارف از ایجاد خطرات احتمالی و یا قابل بیش بینی جلوگیری نماید. ضمن اینکه مربیان ورزشی را می توان به دلیل قصور و کوتاهی در برخی از و ظایف مرتبط با ورزش در حال تعلیم به ورزشکاران مسئول داشت (وکیلی خواه، ۱۳۸۵).
الف:مفهوم تقصیر
همان طور که فصل اول بیان کردیم علی رغم وجود نظریات گونان گون به عنوان یکی از مبانی مسئولیت مدنی، همچون نظریه خطر، نظریه تضمین و.. . نظریه تقصیر همچنان به عنوان اصلی بر تارک مسئولیت مدنی می درخشد و به عنوان نظریه اصلی به خصوص در نظام حقوق کنونی ایران در حوزه مسئولیت مدنی پذیرفته است (صفریان، ۱۳۹۲، ص۳). اما در مورد مفهوم تقصیر حقوق دانان تعاریف متفاوتی ارائه نموده اند و علی رغم اینکه هر کسی تقصیر را مفهومی آشنا در نزد وجدان خویش می یابد، همواره با اختلافات و کشمکش های بسیار همراه بوده است (موسوی، ۱۳۸۴، ص۴۱).
با این حال از میان تعریف های گوناگونی که در این زمینه از تقصیر بیان شده، چند تعبیر مشهور طرفداران بیشتری که ما در اینجا به منظور درک صحیح مفهوم تقصیر وآثار آن به صورت کلی اشاره می کنیم. آنچه در همه تعریف ها مشترک است و جوهر تقصیر را نشان می دهد «ناصواب» بودن آن است. به همین جهت هم، را نداشته باشد مقصر شناخته نمی شود (صفای، رحیمی، ۱۳۹۱، ص ۱۵۴). به عبارت دیگر چون اراده ندارد طرفداران نظریه تقصیر، حقوق مسئولیت مدنی را نتیجه اجرای عدالت کیفری به بیان ارسطویی آن می دانند. پس، همه تعریف ها بااین هدف مشترک آغاز می شود که معیار تمیز صواب از ناصواب چیست وکدام رفتار را، به رغم اصل آزادی وبرابری، باید قابل نکوهش شمرد؟ (کاتوزیان، ۱۳۸۶، ص۱۶۸).
تعریف مرسوم وسنتی تقصیر عبارت است از:«کار نامشروع یا غیرقانونی که قابل انتساب به مرتکب آن باشد. »که گاهی از آن به عمل قابل سرزنش هم تعبیر می شود. (صفای، رحیمی، ۱۳۹۱، ص۴۱۵۳) در این تعریف، برای تقصیر دوعنصر گوناگون شناخته شده است:الف:عنصرنوعی، یامشروع بودن نفس عمل وب:عنصر شخصی، یاقابلیت استناد کار نامشروع به فاعل آن. مطابق بند الف تنها عملی که منطبق با قانون نباشد تقصیر محسوب می شود در حالی که نمی توان تقصیر را محدود به قوانین کرد و مطابق بند دوم اگر شخصی قدرت درک زشتی فعل خود کار غیر قانونی قابل استناب به او نیست. بنابراین همه خسارات وارده شده را نمی توان بر اساس این تعریف جبران نمود.
تعریف دیگری که در حقوق کشور ما نیز قابل پذیرش می باشد، تعریف ارائه شده از استادان فرانسوی است که مطابق آن:«تقصیر عبارت است از اشتباه در رفتار که شخص محتاطی که در همان اوضاع و احوال خارجی خوانده قرار داشته باشد مرتکب آن نمی شود». مطابق این تعریف تجاوز از رفتار انسان متعارف تقصیر محسوب می شود (صفای و رحیمی، ۱۳۹۱، ص۱۵۴).
تعریف فوق بر خلاف سایر تعاریف ارائه شده که بیشتر به مفهوم اخلاقی تقصیر توجه می کنند تا به زندگی مشترک در جامعه کامل و منطقی به نظر می رسد زیرا در مسئولیت مدنی، هدف اصلی داوری کردن درباره نیکی و زشتی رفتار اشخاص نیست؛هدف این است که زیان های ناروا جبران شود و آثار کارهای ناشایسته از بین برود و میان آزادی و تکالیف و امتیازهای زندگی اجتماعی هماهنگی به وجود آید. پس قطع نظر از شرایط جسمی و روحی خطا کار، باید دید کاری که از او سرزده با رفتار انسلن معقول یا متعارفی که معیار امتیاز تمییز خطا است تعارض دارد یا با آن موافق است (کاتوزیان، ۱۳۹۲، ص۳۶۲).
از طرف دیگر این تعریف با مفهوم تقصیر در قانون مدنی نیز سازگار می باشد، ماده۹۵۳قانون مدنی مقرر می دارد تقصیر اعم است از تفریط و تعدی. برابرماده ۹۵۱همان قانون تعدی، تجاوز نمودن از حدود اذن یا متعارف است نسبت به مال یا حق دیگری. در تعریف تفریط ماده ۹۵۲قانون مذکور مقرر می دارد:تفریط عبارت است از ترک عملی که به موجب قرارداد یا متعارف برای حفظ مال غیر لازم است.
بنابراین نتیجه می گیریم که تقصیر در حقوق ما جنبه نوعی دارد و نه شخصی زیرا در تعاریف فوق مبرهن می نماید که معیار تمییز خطا داوری عرف است یعنی رفتار متعارف یک انسان در آن موقعیت که مرتکب آن رفتار را انجام داده است زیرا از یک طرف در تعاریف ارائه شده به شرایط جسمی و روحی خطاکار توجه نشده است و از طرف دیگر ماده۱۲۱۶قانون مدنی صغار، مجانین و غیر رشید را مسئول خسارات وارده خود می داند. که افراد مذکور در ماده مذکور در صورت ایجاد خسارت با افراد معقول همسان خود سنجیده می شوند تا مسئول خسارات باشند یا خیر.
ب : علل رافع تقصیر
در مفهوم تقصیر بیان شد که عبارت از رفتار یک انسان متعارف در آن مو قعیت که مرتکب، آن رفتار را انجام داده است و ضامن می باشد. اما تحقق برخی عناوین و عوامل، توجیه کننده و مشروع کننده فعل زیان بار و به تعبیری رافع تقصیر است و در مسئولیت مبتنی بر تقصیر باعث می شود که مسئولیت مدنی برای اشخاص ایجاد ودر واقع در این گونه موارد خسارت ناشی از فعلی است که قابل سرزنش نیست (صفای، رحیمی، ۱۳۹۱، ص۱۷۰) به عبارت دیگر در گونه این موارد با در نظر گرفتن طبیعت کار انجام شده یا به دلیل حکم قانون، فعلی را که به وقوقع پیوسته است نمی توان نامشروع نامید یا آن را تقصیر شمرد (قاسم زاده، ۱۳۸۷، ص۱۹۵). عناوینی همچون امر قانون و دستور مقام صالح قانونی، دفاع مشروع، اضطرار، رضایت زیان دیده، اعمال حق، اکرار و اجبار و غرور رفتار مرتکب را از قابل سر زنش بودن در می آورد و او مسئول خسارت وارده نمی باشد. این عوامل که در حقوق کیفری به عوامل موجهه جرم معروفند یا به تعبیر حقوق دانان عنصر قانونی جرم را از بین می برند موجب می شود مرتکب جرم مجازات نگردد. اعمال مذکور در مقابل عوامل بازدارنده یا موانع مسئولیت قرار دارند که عبارتند از اشتباه، جنون، قوه قاهره، اکراه، اضطرار و صغر سن، که صفت مجرمانه را از بین نمی برد بلکه مانع استقرار مسئولیت بر عهده فاعل می گردند. در مسئولیت مدنی نیز عوامل گروه نخست نوعا تقصیر مدنی را از بین بر می دارند اما عوامل دسته دوم به طور مطلق مسئولیت را از بین نمی برند بلکه پاره ای از آن ها مانند کودکی یا دیوانگی در عدم تحقق مسئولیت مدنی تأثیری چندانی ندارد و تنها برخی از موارد ممکن است در صورت همکاری با یک سبب دارای تمییز در ایجاد خسارت به عنوان سبب ضعیف غیر مسئول شناخته شوند (قاسم زاده، ۱۳۸۷، ص۱۹۶).
۲-۳-۳- انواع تقصیر مربیان ورزشی
۲-۳-۳-۱-تقصیر در نظارت
یکی ازوظایف مربیان ورزشی نظارت براماکن ورزشی، میادین ورزشی، ابزارووسایل ورزشی و غیرورزشی مورد استفاده ورزشکاران وسازماندهی ورزشکاران در گروه های مناسب است که در امر آموزش یا فعالیت های ورزشی مورد استفاده قرار می گیرد. استانداردهای که باید مربیان ورزشی به آن ها دقت نماید یا عبارت دیگر نظارت کافی و لازم را داشته باشند تامانع از ورود خسارت به ورزشکاران گردد وموجب برائت مربیان ورزشی از خسارات وارده شده شود به عبارت دیگر هرگونه تسامحی در انجام تکلیف چنانچه منجربه سانحه ای شود تقصیر متوجه آن ها و مواظف به جبران خسارت خواهند شد. (آقائی نیا، ۱۳۶۹، ص۱۴۰).
الف:رعایت استانداردهای امکانات آموزشی عمومی (وسایل عمومی)
منظور از امکانات ورزشی یا اسباب ولوازم عمومی ورزشی ابزارهای است که ورزشکاران به طور عمومی ونه یه صورت خصوصی برای عملیات ورزشی مورداستفاده قرارمی دهند. مانند اسباب ژیمناستیک، وزنه، دیسک، چکش، تخته شیرجه، توپ ولوازمی از این قبیل. مربیان وسرپرستان در راستای تکلیف به مراقبتاز سلامت جسمانی وروحی روانی ورزشکاران (احسنی فروز، ۱۳۶۹، ص۶۹) به موجب مقررات ورزشی ها مکلف به بازدید واطمینان از سلامت اسباب ولوازم هستند. (آقائی نیا، ۱۳۶۹، ص۱۴۲) مخصوصا از آنجا که اغلب مربیان وسایل و تجهیزاتشان را میخرند یادر تصمیم گیری برای تهیه آن سهیمند (مارتنز، ۱۳۸۷، ص۵۹۲) نقش مهمی رادراین زمینه ایفامی نمایند. این الزام در متن آیین نامه های مختلف بیان شده است. به طور مثال می توان یه قانون دوم قوانین ومقررات داوری فوتبال اشاره کرد که مقرر می دارد توپ بایستی گردوقسمت خارجی آن از چرم ویااز جنشس دیگر باشد ولی نباید جنسی به کار رود که خطر برای بازیکنان ایجاد کند، (نصیری، قوانین و مقررات داوری فوتبال، ص۵۰) همچنین طبق بند۲ماده ۱۴مقررات امتیاز گذاری ژیمناستیک که مقررمی دارد:قوانین حکم می کند که تمام وسایل ورزشی طبق استاندار بین المللی بوده ودر ضمن باید دقیقاً توجه شود که این وسایل بدون تکان خوردن ولرزش در جای خود قرار داشته باشد. (مقررات امتیاز گذاری فدارسیون ژیمناستیک، ص۱۳) یا به ماده۸۲آیین نامه شرایط ناجی گری وامور نجات غریق که مقرر می دارد آموزمایش آب استخر به عهدی سرناجی است ( آیین نامه شرایط ناجی گری و امور نجات غریق، ص۶۰) اشاره کرد.
ب:نظارت بروسیله های آموزشی شخصی
از جمله مواردی که موجب مسئولیت مدنی مربیان می شود وسایل شخصی ورزشکاران و سوانحی است که این وسایل برای ورزشکاران یا دیگران به وجود آورد. هرچند مسئولیت رعایت مقررات در وسایل شخصی عمدتاً به عهده خود ورزشکاران است مگر در مواردی که مسئولیت برعهد دیگری قرار گرفته باشد. مثلاً در ورزشی تکواندو، استفاده ازساق بند، ساعد بند، هوگو یا کلاه استاندارد، در اصل وظیفه تکواندو کار است. اما هنگام برگزاری مسابقات تکواندو، علاوه براینکه خود تکواندو کار موظف به استفاده ازوسایل شخصی منطبق یا مقررات مسابقات می باشد بازرسین مربوطه نیز از رعایت مقررات مذکور از جمله وجود درستی، سلامتی واستاندارد بودن یا نبودن وسایل شخصی ورزشکاراطمینان حاصل وآن نمایند. (احسنی فروز، ۱۳۹۱، ص۷۴).
وظیفه مراقبتی مربیان ورزشی هم ایجاب می کند در هنگام آموزش وقبل از ورود به تمرین و ورزش وسایل شخصی ورزشکاران را کنترل ناید. به طوری که اصل کلی آن است که مربیان ازنظر مقررات ورزشی ملزمند از این وسایل بازدید و در صورتی که با ضوابط مربوطه مغایرت دارد، از انجام یا ادامه بازی ممانعت نماید. ملاک و ضابطه از دیدگاه قانون در مورد وسایل شخصی بازیکنان، خطری است که این وسایل ایجاد می نماید. بنابراین تعلل، غفلت و سهل انگاری در بازدید از وسایل شخصی اعم از ورزشی یا غیر ورزشی و ممانعت نکردن از استفاده از وسایل غیر مجاز در صورتی که موجب سانحه ای شود موجب مسئولیت قانونی مربیان خواهد بود، زیرا تعلل نوعی بی احتیاطی است ( آقائی نیا، ص۱۴۸-۱۴۶).
پ:ساماندهی و تجانس در فعالیت های ورزشی
از دیگر تکالیف قانونی مربیان ورزشی به منظور حفظ سلامت جسمانی و روحی روانی ورزشکاران، که یکی از سه هدف اصلی مربیان ورزشی است، ساماندهی و رعایت تجانس در ورزش می باشد. بدین معنی که مربیان ورزشی باید در هنگام فعالیت های ورزشی، ورزش ها را با لحاظ نو و جنس آنها و ورزشکاران را از جهات مختلف از جمله از جهت مهارت، سن، جنس، وزن و نوع فعالیت به نحوی تفکیک وسازماندهی کنند که از وقوع هرگونه حادثه ورزشی به بهترین وجه پیشگیری شود. (مرادیان، ۱۳۸۹، ص۲۰) به عنوان نمونه درمورد نوع ورزش ها می توان گفت اگردر یک زمین فوتبال تعدادی به پرتاب نیزه مشغول باشد وگروهی در نیمه دیگر به بازی فوتبال بپردازند و عده ای دور پیست همان میدان به تمرین دور دوویدانی مشغول شوند، به لحاظ سازماندهی نا متجانس ونامعتول وبالقوه خطرناک است حتی اگر هریک ازاین فعالیت ها مربی جداگانه داشته باشد همه مربیان ونیز سرپرست ورزشگاه برحسب مورد مسئول خواهند بود (آقائی نیا، ۱۳۶۹، ص۱۲۹-۱۲۸).
همچنین اگر دریک سالن ژیمناستیک مربی به تنهای مشغول آموزش دانش آموزش باشد، تقسیم آن ها به پنج گروه برای اسباب های پارالل، بارفیکس، ترامپولین، دارحلقه و حرکات زمینی وتعیین یک دانش آموز برای سرپرستی هرگروه ازنظر حقوقی یک سازماندهی خطاست و مربی مرتکب بی احتیاطی شده است هرچند که به هم گروه ها سرکشی نماید. زیرا حرکت روی اسباب های مذکور بالقوه خطرناک ومستلزم نظارت و مراقبت مستمر و بدون وقفه است درحالی که تقسیم دانش آموزان جهت انجام ورزش های مانندبسکتبال، والیبال، تنیس روی میز حتی تنها با نظارت یک مربی بی احتیاطی محسوب نمی شود. (آقائی نیا، ۱۳۶۹، ص۱۲۹)

[۲۱] S.Lindsey, C.S. Raghavendra, “Dynamic Multisource Multipath for Intrusion Tolerance and Lifetime Maximization of AutonomousWireless sensor Networks ” , IEEEautonomous decentralized System (ISADS), Mar.2013, pp.1-7.
[۲۲] S.Taruna, S.Shringi, “A Cluster Based Routing Protocol For Prolonging Network Lifetime In Heterogeneous Wireless Sensor Networks ” ,International Journal of Advanced Research in Computer Science and Software Engineering, Vol.3, Apr. 2013, pp.658-665.
[۲۳]W.R.Heinzelman, A.Chandrkasan, H.Balakrishnan, “An Application Specific Protocol Architecture for wirelessmicrosensor Networks” ,IEEE Computer society proceeding conference, Vol.14, Oct.2002, pp.660-670.
[۲۴] K.Sohrabi,J.Pottie, “Protocols for self-Organizations of Wireless Sensor Networks ” , IEEE Personal comminucations, Vol. 7, 2000, pp.16-27.
[۲۵] Al.Karaki, J.N “Routing techniques in wireless sensor Networks:a Survey” , Wireless comminucation,Vol. 11, Dec.2004, pp.6-28.
[۲۶] T.He, et al “APEED: A stateless protocol for real time comminucation in wireless sensor Networks” ,in The Proceedings of International Conference on Distributed Computing Systems,Vol. 9, May.2003.
[۲۷]W.R.Heinzelman, A.Chandrkasan, H.Balakrishnan, “Energy Efficient Comminucation Protocol for microsensor Networks” ,IEEE Computer society proceeding conference, Vol.8, Jan.2000, pp.20-80.
[۲۸]Y.Wei,J.Heidman , D.Estrin “An Energy Efficient MAC Protocol for Wireless sensor Networks Networks” ,IEEE Computer and Comminucations, Vol.3, Jan.2002, pp.1567-1576.
[۲۹]Kennedy, J.; Eberhart, R. "Particle Swarm Optimization". Proceedings of IEEE
International Conference on Neural Networks IV, 1995 ,pp. ۱۹۴۲–۱۹۴۸٫
[۳۰] Shi, Y.; Eberhart, R.C. “A modified particle swarm optimizer". Proceedings of IEEE
International Conference on Evolutionary Computation, 1998.pp. ۶۹–۷۳
[۳۱] J.Vesterstrom, R.Thomsen “A Comparative Study of Differential Evalution , Particle swarm Optimization , and Evalutionary Algorithms on Numerical Benchmark Problems” , IEEE (valutionary Computation), Vol.2, Jun.2004, pp.1980-1987.
[۳۲]C.Eberhart, Y.shi “Comparision between Genetic Algorithms And Particle Swarm Optimization” ,Springer(Evalutionary Programming), Vol.1447, Mar.1998, pp.611-616.
[۳۳]B.Musznicki, P.Zwierzykoowski “Survey of Simulators for Wireless Sensor Networks” ,International Journal of Grid and Distributed Computing, Vol.5, Sep.2012, pp23-50.
[۳۴] A. Sobeih, W.-P.Chen, J. C. Hou, L.-C.Kung, N. Li, H. Lim, H.-Y. Tyan, and H. Zhang, “J-Sim: A Simulation and Emulation Environment for Wireless Sensor Networks,” J-Sim documentation.AccessedJune 2012.
[۳۵]B. K. Szymanski and G. G. Chen, “Sensor Network Component Based Simulator,”in Handbook of Dynamic System Modeling (P. Fishwick, ed.), pp. 35–۱ – ۳۵–۱۶٫
[۳۶] B.Thippeswamy, S.Reshma, K.Shaila, R.Venugopal, R.lyengar, L.Patnaik, “EDOCR: Energy Density On-Demand Cluster Routing In Wireless sensor Networks” ,International Journal of Computer Networks &Communications, Vol.6, Jan. 2014, pp.223-232.
Abstract
Increasing usage of wireless sensor networks represent the importance of this technology in human life. Energy limitations in wireless sensor networks, where sensors are constituent elements have always been considered as the most important challenge facing this technology , so, much of the research in the domain of Wireless Sensor Networks is dedicated to the topic of energy. Given the choice of routes for transmit sending data in wireless sensor networks has a significant impact on network energy consumption, so this study propose a new routing algorithm for wireless sensor networks to increase the network lifetime. proposed method consider the history of energy consumption of sensor nodes, the number of neighbors of sensor data sent, and the distance from the source to the destination (one-step) and by calculating optimal weight for each of these parameters has a great impact on network lifetime. Simulation and comparison with known and efficient methods show the goodness of proposed method.

University of Zanjan
Computer Department
Master’s Thesis
A New Routing Algorithm for Wireless Sensor Networks to Increase Network Lifetime
By
Abbas karimi
Supervisors
Majid meghdadi
September 2014

1. 1. . Over The Air Programming ↑

1. 1. . Bandwidth ↑

1. 1. . Global Positioning System ↑

1. 1. . Mobile Adhoc Network ↑

1. 1. . Cellular Systems ↑

1. 1. . Location-based Protocols ↑

1. 1. . Data Centric Protocols ↑

1. 1. . Hierarchical Protocols ↑

1. 1. . Mobility-based Protocols ↑

1. 1. . Multipath-based Protocols ↑

1. 1. . Heterogeneity-based Protocols ↑

1. 1. . QoS-based Protocols ↑

1. 1. . Bad Nodes Avoidance ↑

1. . Geographic Adaptive Fidelity ↑

گذار از حالت اولیه به حالت نهایی توسط میدان الکتریکی هسته القا می‌شود، که به وسیله ممان دوقطبی الکتریکی P که در راستای محور z و با فرکانس با زمان تغییر می‌کند توصیف می‌شود. پتانسیل الکتریکی این دو قطبی به صورت زیر است:
(۳- ۱۲)
در اینجا زاویه بین r و محور z است. المان‌های ماتریسی گذارهای القا شده به این صورت است:
(۳- ۱۳)
M_if دارای بزرگی قابل توجهی است، فقط اگر
(۳- ۱۴)
(۳- ۱۵)
و برای kr بزرگ

(۳- ۱۶)
با در نظر گرفتن سیستم در یک کره بسیار بزرگ به شعاع R می‌توانیم ویژه تابع آن را تعیین می‌کنیم.
(۳- ۱۷)
برای تابع موج اولیه، تابع موجی شبیه به تابع موج هیدروژن را در نظر می‌گیریم:
(۳- ۱۸)
سپس المان ماتریسی به صورت زیر است:
(۳- ۱۹)
با
(۳- ۲۰)
چگالی حالت‌های نهایی باید فقط به حالت‌های p محدود باشد. از شرط ، شرط کوانتیزیشن به صورت زیر است:
(۳- ۲۱)
و n عدد انتگرال گیری است. بنابراین در فاصله k تا داریم:
(۳- ۲۲)
و از این معادله داریم:
(۳- ۲۳)
با ترکیب معادلات (۳- ۱۹) و (۳- ۲۳) برای دو تا الکترون‌های K بدست می‌آوریم:
(۳- ۲۴)
از طرفی دیگر λ_γ با این معادله داده می‌شود:
(۳- ۲۵)
با توجه به معادله (۳-۴) ضریب تبدیل داخلی به صورت زیر است:
(۳- ۲۶)
از ، این به این معنی است که انرژی گذار در مقایسه با انرژی بستگی الکترون خیلی بزرگ است. همچنین فرض می‌کنیم الکترون خارج شده نسبیتی نیست. برای سازگاری فرض می‌کنیم که برای الکترون .
انتگرال I با در نظرگرفتن این فرض که و داریم:
(۳- ۲۷)
با جایگذاری در معادله (۳- ۲۸) و با در نظر گرفتن تقریب ذکر شده در بالا داریم:
(۳- ۲۹)
(۳- ۳۰)
این فرمول تحت فرضیه‌های ذکر شده برای تابش دوقطبی است، و برای تابش El، به صورت زیر بدست می‌آید:
(۳- ۳۱)
ضریب تبدیل داخلی به عدد اتمی، اتمی که فرایند در آن رخ می‌دهد، انرژی گذار و چند قطبی بودن آن بستگی دارد. به طور کلی نتایج زیر برای چند قطبی‌های الکتریکی (E) و مغناطیسی (M) بدست می‌آید.
(۳- ۳۲)
(۳- ۳۳)
در این روابط Z عدد اتمی مربوط به اتمی است که در آن تبدیل داخلی صورت گرفته است و n عدد کوانتومی اصلی تابع موج الکترون مقید است؛ عامل ناشی از جمله است که در آهنگ تبدیل ظاهر می‌شود. عامل بی بعد همان ثابت ساختار ریز با مقداری نزدیک به ۱۳۷ / ۱ است.
این نحوه برخورد با ضرایب تبدیل تقریبی است، زیرا الکترون را باید نسبیتی در نظر گرفت ( انرژی‌های گذار نوعاً از مرتبه ۰.۵ تا Mev1 هستند). اما همین معادلات تعدادی از خصوصیات ضرایب تبدیل را مشخص می‌کند.
۱- این ضرایب متناسب با z³ افزایش می‌یابند، و در نتیجه فرایند تبدیل در هسته‌های سنگین مهم‌تر از هسته‌های سبک است.
۲- ضریب تبدیل با افزایش انرژی گذار به سرعت کاهش می‌یابد.( برعکس، احتمال گسیل γ که با افزایش انرژی به سرعت افزایش می‌یابد.)
۳- ضرایب تبدیل با افزایش مرتبه چند قطبی به سرعت افزایش می‌یابند. در حقیقت، برای مقادیر زیادتر L، گسیل الکترون تبدیل ممکن است بسیار محتمل‌تر از گسیل γ باشد.
۴- ضرایب تبدیل برای پوسته‌های اتمی بالاتر ( ۱n> ) متناسب با ۱/n³ کاهش می‌یابد. بنابراین، برای گذار معین به تقریب می‌توان انتظار داشت باشد.
بنابراین انتظار داریم که در هسته‌های سنگین برای گذارهای کم انرژی و چند قطبی‌های مرتبه بالا با ضرایب تبدیل نسبتاً بزرگ پوسته K، و در سایر موارد( پوسته‌های اتمی بالاتر، انرژی‌های گذار بیشتر، هسته‌های سبک‌تر و چند قطبی‌های مرتبه پایین‌تر) با مقادیر کوچک‌تر روبرو شویم.
باید متذکر شد که ضرایب مربوط به گذارهای الکتریکی و مغناطیسی به طور قابل ملاحظه‌ای با هم تفاوت دارند؛ بنابراین با اندازه گیری α می‌توانیم پاریته نسبی حالات هسته‌ای را تعیین کنیم. در یک کاربرد دیگر هم استفاده از تبدیل داخلی مهم است، و آن مشاهده گذارهای E0 است که از طریق تابش الکترومغناطیسی ممنوع اند. گذار E0 مخصوصاً در واپاشی های از حالات اولیه ۰⁺ به حالات نهایی ۰⁺ که با هیچ فرایند مستقیم دیگری امکان پذیر نیست، حائز اهمیت است[۱۶,۱۵] .
البته باید توجه داشت که برای همه گذارها از حالت اولیه به حالت نهایی یک فرایند الکترومغناطیسی دیگر نیز امکان پذیر است که در آن هسته برانگیخته به شکل یک زوج الکترون- پوزیترون ظاهر می‌شود که به آن تولید زوج می‌گویند. اما احتمال این فرایند بسیار کم و از مرتبه ۱۰^-۴ گسیل گاما است.
فصل چهارم
۴- مدل کوارکی و نگرشی جدید به فرایند تبدیل داخلی
۴-۱- مقدمه
در مدل ساختار جمعی هسته‌ها، هسته مانند یک جسم واحد در نظر گرفته شده، مانند یک قطره مایع، بعضی از خواص هسته‌ها نیز بر اساس همین فرض استخراج شده است، که در فصل دوم به آن‌ها اشاره شد. از طرفی در مدل پوسته‌ای اجزاء تشکیل دهنده هسته‌ها یعنی پروتون‌ها و نوترون‌ها نیز در نظر گرفته شده است. این مدل با در نظر گرفتن برهم کنش هسته‌ای بین نوکلئون­ها در توجیه بعضی خواص هسته‌ای به خوبی موفق بوده است. مدل‌های هسته‌ای دیگری در طی سالیان اخیر، به منظور توصیف جنبه‌های متفاوت هسته‌ها، توسط گروه‌های متعددی ارائه شده است. مانند مدل آلفا- ذره‌ای هسته‌ای. یکی دیگر از این مدل‌ها، مدل شبه کوارکی است.
مدل شبه کوارکی علاوه بر اینکه پروتون‌ها و نوترون‌ها را در تشکیل هسته در نظر می‌گیرد، کوارک­های سازنده نوکلئون­ها را نیز در نظر می‌گیرد. با توجه به نزدیکی بسیار زیاد نوکلئون­ها در هسته‌ها، قطعاً کوارک­های سازنده آن‌ها نیروی شدیدی به همدیگر وارد می‌سازند، که باعث می‌شود نوکلئون­ها، به صورت لحظه‌ای هم که باشد، فروپاشیده شوند و سپس نوکلئون­های جدید تشکیل گردند. این پروسه می‌تواند مکرراً در هسته در حال اتفاق باشد. گرچه در این شرایط محیط هسته را نمی‌توان یک محیط با کوارک­های آزاد در نظر گرفت. با این حال فرض می‌شود که هسته را بتوان با تقریب یک محیط کوارکی در نظر گرفت که شدیداً با هم برهم­کنش دارند. گرچه در این مدل نظریه واحدی که بتواند برخی از خواص هسته‌ها را یکجا ارائه دهد وجود ندارد، با این حال با بهره گرفتن از این مدل می‌توان اعداد جادویی هسته را بدست آورد. همچنین در این مدل فرمولی برای انرژی بستگی هسته‌ها ارائه شده که هم زمان هم کوارک­های سازنده هسته و هم نوکلئون­های سازنده هسته را در نظر گرفته است.
۴-۱-۱- پلاسمای کوارک- گلئونی و سرچشمه اعداد جادویی
در فیزیک هسته‌ای یک عدد جادویی تعداد نوکلئون­هایی ( پروتون‌ها و نوترون‌ها ) است که درون پوسته‌های کامل مربوط به هسته‌های اتمی قرار می‌گیرند. این اعداد و وجود آن‌ها اولین بار توسط السیسر در سال ۱۹۳۳ [۱۷] مورد توجه قرار گرفته است. چیزی که باعث جادویی بودن این اعداد می‌شود، خواصی است که هسته‌ها با این تعداد پروتون‌ها و نوترون‌ها دارا می‌باشند. از جمله این خواص می‌توان به پایداری هسته‌های جادویی، فراوانی بیشتر هسته‌های جادویی در عالم و اینکه جرم هسته‌های جادویی از مقدار پیش بینی شده توسط فرمول نیمه تجربی جرم به طور قابل توجهی کمتر است، اشاره نمود.
در این مدل فرض بر این است که در محیط ترمودینامیکی پلاسمای کوارک- گلئونی، کوارک­های تقریباً مجزا سعی در تشکیل نوکلئون­ها دارند؛ و اگر بپذیریم که بیشینه بی نظمی و بیشترین مقدار ترکیب‌ها رخ می‌دهد، آنگاه با در نظر گرفتن سیستم‌های جداگانه‌ای شامل یک کوارک مرکزی و تعداد ۲، ۳، ۴، ۵، ۶، ۷ و نهایتاً ۸ کوارک اطراف به حالت‌های بیشینه‌ای برابر با اعداد جادویی می‌رسیم [۱۹,۱۸]. اگر پلاسمای کوارک- گلئونی را به عنوان یک محیط ترمودینامیکی فرض نماییم، بایستی تحقیق نمود این محیط ترمودینامیکی که همانند هر محیط دیگر از این نوع به سمت بیشینه بی نظمی پیش می‌رود، چگونه به تعادل نزدیک می‌شود. حالت ترمودینامیکی از کوارک­ها را در نظر می‌گیریم که این کوارک­ها تقریباً آزادانه در حال حرکت می‌باشند. اگر دقیق‌تر به محیط پلاسمای کوارک- گلئونی نگاه کنیم، می‌بینیم که در سوپ کوارک- گلئونی آزادی محض وجود ندارد.

• الگوی تراکمی:

الگوی تراکمی خود زیرمجموعه‌ای از الگوی پی‌درپی به شمار می‌آید. این الگو مناسب برای فرآیندهای توسعه محصولی است که نسبت به الگوی پی‌درپی عامل سرعت در آن‌ها از اهمیت بیشتری برخوردار است؛ به‌عبارت‌دیگر سازمان با به‌کارگیری این الگو سعی دارد تا زمان عرضه کالا یا خدمت جدید خود را کوتاه‌تر کند.

همان‌طور که مشخص است مراحل توسعه نسبت به الگوی پی‌درپی ممکن است با یکدیگر همپوشانی داشته باشند و هیچ‌گونه لزومی ندارد که فرآیندها دقیقاً به دنبال همدیگر و یکی پس از دیگری طی شوند. یکی از حیاتی‌ترین مراحل در این الگو مرحله برنامه‌ریزی قبل از توسعه است. موفقیت کل فرایند توسعه محصول در استفاده از این الگو بستگی زیادی به‌دقت و موفقیت در این مرحله مقدماتی دارد. کوپر، کلارک و ویل رایت^[۴۰] توصیه‌ها و پیشنهادهایی برای انجام فعالیت‌ها و کارها به‌طور موازی در این الگو داشته‌اند.

• الگوی انعطاف‌پذیر:

در این الگو، از دید لیکرت، وارد و سابک^[۴۱] در سال ۱۹۹۹ انعطاف‌پذیری به مفهوم ظرفیت برای پذیرش و اعمال تغییرات در طراحی و پاسخگویی به تغییرات محیطی است؛ به‌طوری‌که پذیرش تغییرات هزینه زیادی را بر پروژه توسعه محصول اعمال نکند.

• الگوی یکپارچه شونده:

به اعتقاد لورش و لارنس^[۴۲] در سال ۱۹۶۷ مفهوم یکپارچگی یا یکپارچه‌سازی از ادبیات و تئوری‌های سازمانی وارد ادبیات توسعه محصول جدید شده است و در سال‌های اخیر بسیار موردپذیرش قرارگرفته است. این مفهوم اصولاً بر کیفیت همکاری و تعامل بین اعضای تیم پروژه توسعه محصول تأکید کرده است. لازم به ذکر است که منظور از اعضای تیم پروژه توسعه محصول کلیه ذی‌نفعانی است که در فرایند توسعه نقش بازی می‌کنند. تأمین‌کنندگان، سازندگان، مشاوران داخلی یا خارجی، سازمان‌های ذی‌ربط و… ازجمله این ذی‌نفعان هستند. این الگو تأکید می‌کند که فرایند توسعه محصول جدید فعالیتی پیچیده است که نیازمند قابلیت به دستاورد، انتقال و تفسیر حجم بسیار زیادی از اطلاعات و داده‌های مالی، فنی، اطلاعات و روندهای بازار و دیگر اطلاعات و داده‌های موجود داخلی و خارجی است که مجموعه این اطلاعات برای توسعه ایده‌ها، نظریات و ارزیابی امکان‌سنجی اقتصادی، قابلیت تولید و به کار گرفته می‌شود. این فرایند نیازمند همکاری و مشارکت عده کثیری از ذی‌نفعان از نقاط کارکردی گوناگون و به‌طور خاص ذی‌نفعان برون‌سازمانی است. درواقع این الگو سعی می‌کند فاصله بین برخی از الگوهای جدید و قدیم توسعه محصول جدید را پوشش دهد و در راستای این امر تغییرات زیر را ایجاد کرده است:
۱-تغییر نگرش از ساختار به فرایند، به دلیل ناکافی بودن ارتباطات بین تیم پروژه و درنتیجه نبود هماهنگی مناسب بین کارها و فعالیت‌ها.
۲- تغییر از کارکرد به دانایی: تغییر نگرش از تشکیل یک تیم پروژه از واحدهای سازمانی مختلف، به سمت نیاز به داشتن استخری از دانایی برای توسعه یک محصول جدید. از قالب چنین ایده‌ای است که مفاهیمی مثل تقویت تیم پروژه سرچشمه گرفته است. همچنین ازآنجاکه فرایند توسعه محصول جدید یک فعالیت جمعی و گروهی است که کارگروهی و داشتن روحیه لازم برای آن موضوعی کاملاً کلیدی به شمار می‌آید، تیم‌های توسعه محصول اساساً از افرادی تشکیل می‌شود که قابلیت همکاری گروهی و تعامل دو یا چندجانبه آن‌ها بسیار زیاد است.

• الگوی بهبوددهنده:

این الگو سعی می‌کند تا با ترکیبی از مفاهیم مطرح‌شده در الگوهای سنتی و الگوی انعطاف‌پذیر مفاهیم جدیدی را مثل نقش‌های مشخص و واضح در پروژه، وجود گلوگاه‌های بدون استثنا، همپوشانی آزمایشی و تدریجی و… را ارائه کند
اعضای تیم‌های پروژه در این الگو مجاز خواهند بود با داشتن حداقلی از ساختار به‌طور خودگردان ایفای نقش کنند؛ یعنی آزادی عمل و اختیارات بیشتری خواهند داشت. الگوی بهبوددهنده ترکیبی از ضرورت و دستور را در تیم‌های پروژه خود برقرار می‌کند (اخباری، ۱۳۸۵).
۲-۲-۱-۸ نرخ و فرایند پذیرش محصول جدید
اگر درصد مردمی که در طول زمآن‌یک محصول جدید را می‌پسندند و می‌پذیرند را به شکلی تجمعی رسم کنیم، آنگاه منحنی حاصل شبیه یک منحنی s خواهد شد. اگرچه این منحنی معمولاً بدون توجه به نوع محصول چنین شکلی دارد، اما مدت‌زمان لازم برای پذیرش یک محصول جدید میان مردم – و اغلب به شکل قابل‌توجه – تفاوت می‌کند.
بُعد زمان، تابعی است از نرخی که در آن نرخ، مردمی که در یک گروه هدف قرار دارند (آن‌هایی که نهایتاً محصول جدید را می‌پذیرند) پنج مرحله فرایند پذیرش را طی می‌کنند. به‌طورکلی، سرعت فرایند پذیرش به عوامل زیر بستگی دارد:

• ریسک موجود (هزینه ناکامی محصول یا نارضایتی مشتری از آن)

• مزیت نسبی آن بر دیگر محصولات

• سادگی نسبی این محصول جدید

• قابلیت سازگاری آن با ایده‌های قبلاً پذیرفته‌شده

• میزان آزمایش آن در مقیاسی محدود

• راحتی درک و انتقال ایده مربوط به این محصول جدید به دیگران.

برخی محصولات جدید به‌سرعت فرایند پذیرش را طی می‌کنند، درحالی‌که محصولات جدید دیگر، پس از چند سال فرایند پذیرش را طی می‌کنند. کاهش ریسک از طریق دادن تضمین‌ها و خدمات فوری و مطمئن، مسئله‌ای است حیاتی زیرا به‌منزله توانایی شرکت در نمایش ویژگی‌های منحصربه‌فرد محصول جدید در تأمین نیازهای مشتری هست و اعتبار منبع نیز مهم است.
نرخی که رد آن‌یک محصول فرایند پذیرش را طی می‌کند و به انتهای آن می‌رسد نیز تابعی است از اقدامات اتخاذشده توسط عرضه‌کننده آن محصول؛ لذا، اگر رقابت شدیدی میان اعضای گروه عرضه‌کننده وجود داشته باشد، اگر از شهرت و اعتبار خوبی برخوردار باشند و اگر آن‌ها مبالغ قابل‌توجهی را به امر تحقیق و توسعه (برای بهبود عملکرد) و بازاریابی (برای آگاه کردن مردم) اختصاص بدهند. فرایند نشر محصول جدید سریع‌تر است. (سی.واکر و دیگران، ۲۰۰۱، ترجمه اعرابی، ۱۳۸۳)
۲-۲-۱-۹ انواع محصولات جدید:

• محصول جدید برای دنیا: این محصولات اولین در نوع خود هستند و یک بازار کاملاً جدید را برای خود ایجاد می‌کنند. برای مثال می‌تواند به اولین واکمن ساخته‌شده توسط شرکت سونی اشاره کرد.

• محصول با خط تولید جدید: این نوع محصولات اگرچه پیش‌ازاین در بازار موجود بوده اما برای سازمان سازنده آن‌ها کاملاً تازگی داشته و به آن اجازه می‌دهد تا در بازار جدید به فعالیت بپردازد.

• محصولات جدید اضافه‌شده به خط تولید:این محصولات برای سازمان تا حدی جدید هستند اما با محصولات قبلی سازمان در ارتباط‌اند. این محصولات برای بازار نیز تازگی دارند.

• بهبود محصولات فعلی:این محصولات جایگزین محصولات قبلی سازمان هستند که عملکرد بهتری ارائه می‌کنند، این تغییرات معمولاً به دلیل فشارهای رقابتی ایجاد می‌روند.

• تغیر وضعیت محصول نسبت به بازار:به معنای انتخاب بازاری جدید برای محصولات قبلی سازمان است. برای مثال می‌تواند به تجویز اسپرین برای رقیق کردن خون اشاره کرد، پیش‌ازاین اسپرین به‌عنوان مسکن استفاده می‌شد ولی در مقابل محصولات دیگر بازار خود را از دست داد.

• محصول جدید برای کاهش هزینه:این محصولات برای بازار تازگی کمتری دارند، ولی ازنظر طراحی و تولید برای سازمان تازگی دارند. چراکه برای هزینه و قیمت کمتر دوباره طراحی ‌شده آن (کوپر^[۴۳]، ۲۰۰۵)

شکل ۲-۱۱ انواع محصولات جدید )۲۰۰۵(R. G. Cooper,
۲-۲-۱-۱۰ اهداف شرکت‌ها از توسعه بازار و معرفی محصول جدید به بازار
هدف اصلی شرکت‌ها از توسعه بازار و معرفی محصول جدید، تضمین رشد سود و فروش شرکت در آینده است. در سال‌های اخیر و به دلیل رشد و پیشرفت سریع تکنولوژی و افزایش رقابت جهانی این هدف اهمیت بیشتری یافته است. وجود جریانی ثابت از محصولات جدید و توسعه مستمر بازارهای جدید، ازجمله بازارهای موجود در کشورهای خارجی، برای تداوم رشد شرکت ضروری می‌باشند.
شکل -۲-۱۲- اهداف استراتژیک به‌دست‌آمده از طریق معرفی محصولات جدید موفق
نقش استراتژیک
تأمین اهداف به اتکای فقط قوت داخلی
تأمین اهداف به اتکای فقط قوت خارجی
میزان تازگی یک محصول– ازنظر شرکت، ازنظر مشتریان هدف شرکت یا ازنظر هر دو – به تعیین میزان پیچیدگی و دشواری وظایف مهندسی، عملیاتی و بازاریابی لازم برای موفق کردن آن‌یک محصول جدید کمک می‌کند. هم‌چنین میزان تازگی یک محصول مشخص می‌سازد که ریسک نهفته در هر یک از وظایف فوق چه میزان هست. معرفی محصولی که هم برای شرکت جدید است و هم برای مشتریان هدف مستلزم صرف انرژی و منابع بسیار است. این کار همچنین با میزان زیادی نا اطمینانی و هم‌چنین خطر شکست خوردن همراه است زیرا اطلاعات و تجربه لازم و کافی در رابطه با تکنولوژی محصول و مشتریان هدف وجود ندارد.
محصولاتی که برای مشتریان هدف جدید و تازه‌اند اما برای خود شرکت جدید نیستند (مثل انواع مختلف یک خانواده محصول یا تغییرات و تعدیلات به‌عمل‌آمده در محصولات موجود باهدف جلب بخش‌های مشتری جدید یا موقعیت‌یابی مجدد آن‌ها) اغلب ازنظر طرح یا قابلیت‌ها خیلی خلاق و بدیع نیستند، اما ممکن است با میزان زیادی نا اطمینانی در بازار همراه باشند.
در این حالت مسئله اصلی بازاریابی – مثل محصولات جدید برای دنیا – ایجاد تقاضای اولیه، آگاه کردن مشتریان از محصول و متقاعد نمودن آن‌ها به پذیرش آن است. سرانجام اینکه، انجام فرآیندهای تحقیق و توسعه و مهندسی محصول، محصولاتی که برای شرکت جدیدند اما برای بازار تازگی ندارند (مثل خانواده‌های محصول جدید، انواع مختلف یک خانواده محصول، تعدیلات و تغییرات به‌عمل‌آمده در محصول و کاهش در هزینه‌ها) ساده‌تر هست. شرکت می‌تواند طرح‌های قبلی و طرح‌های محصولات رقبا را بررسی کند و از آن‌ها تقلید یا الگوبرداری کند؛ اما فرآیندهای مهندسی فرایند، زمان‌بندی تولید، کنترل کیفیت و مدیریت موجودی این محصولات می‌تواند دشوار باشد.
وقتی شرکتی یک چنین محصولی را به بازار معرفی می‌کند، هدف اولیه واصلی بازاریابی این شرکت ایجاد تقاضای آگاهانه و کسب سهم بازار و متقاعد کردن مشتریان به قبول این‌که محصول جدید بهتر از محصولات رقابتی موجود است… (سی.واکر و دیگران، ۲۰۰۱، ترجمه اعرابی، ۱۳۸۳)