شاخص پلاک فردی =
(۸-٢)شاخص ضریب لثه ای (GI^[2]):
ضریب لثه ای، وضعیت لثه ای را ارزیابی می کند، به این صورت که به نحو آشکاری بین کیفیت لثه (شدت ضایعه) و وسعت آن (کمیت) در سطوح باکال، مزیال، دیستال و لینگوال دندان ها، افتراق می دهد. درجات آن به شرح زیر است:
۰GI: نبود التهاب (لثه نرمال).
۱GI: التهابی خفیف با اندکی تغییر در رنگ و اندکی تغییر در ساختار بافتی.
۲GI: التهاب کم با ظاهر شیشه ای، قرمزی، ادم، هایپرتروفی کم و خونریزی به هنگام فشار دادن.
۳GI: التهاب شدید با قرمزی و هایپرتروفی قابل ملاحظه و نیز تمایل به خونریزی و زخمی شدن خود به خود.
ضریب لثه ای ممکن است برای هر دندان (تقسیم بر ۴) یا برای هر بیمار (تقسیم بر تعداد دندان­ها) محاسبه شود. این شاخص در بر گیرنده ی عمق پاکت پریودنتال، میزان تخریب استخوان یا سایر تغییرات کمی پریودنشیوم نیست. معیار های مذکور تماما محدود به تغییرات کیفی در بافت نرم لثه می باشد ^(۴۰).

(۹-٢)شاخص عمق پاکت (PD^[3]):
پروب کردن پاکت: دو عمق پاکت متفاوت وجود دارد:
۱)عمق بیولوژیک یا هیستولوژیک
۲)عمق کلینیکی یا Probing depth .
عمق بیولوژیک (Biologic depth): فاصله بین مارژین لثه و قاعده پاکت (انتهای کرونالی اپی تلیوم جانکشنال) است و تنها به وسیله مقاطع هیستولوژیکی که بسیار دقیق تهیه شده اند، مشخص می شوند.
عمق پاکت کلینیکی (Probing depth) مقداری است که پروب وارد پاکت می شود. پروب پریودنتال را در جهت محور طولی دندان در شیار بین لثه و دندان در ۴نقطه: ۳نقطه در مزیال، و قسمت میانی سمت باکال دندان و یک نقطه در قسمت میانی لینگوال و پالاتال دندان ها وارد شده و بر حسب میلی متر سنجیده می شود ^(۱).
(۱۰-٢)شاخص از دست دادن چسبندگی لثه(AL^[4]):
میزان از دست رفتن چسبندگی کلینیکی الیاف پریودنتال که از اندازه گیری فاصله ی بین CEJ تا کف سالکوس پریودنتال در ۴ نقطه برای هر دندان به دست می آید.
طبقه بندی درجات پریودنتیت مزمن موضعی٬ براساس میزان AL صورت می گیرد:

• • حداکثر mm٢-۱AL: پریودنتیت خفیف

• • حدود mm ۴-۳AL: پریودنتیت متوسط

• • mm۵ و بیشتر: پریودنتیت شدید

(۱۱-٢)شاخص خونریزی هنگام پروب کردن (BOP^[5]):
هدف از کاربرد این شاخص، مشخص کردن وجود یا عدم وجود خونریزی لثه در ناحیه ی مورد معاینه می باشد، چراکه ارائه دهندگان این شاخص معتقدند وجود خونریزی در لثه از اولین علامت های gingivitis است و مانند PI٬معاینه ی آن سطح به سطح انجام می گیرد. در این شاخص، پروب در امتداد محور طولی دندان وارد شیار لثه ای شده، روی دیواره داخلی سالکوس به حرکت در می آید و اگر در اثر این حرکت خونریزی در لثه ایجاد شود، بدون توجه به میزان خونریزی، در ناحیه مربوطه مثبت گزارش می شود.
(۱٢-٢)عملیات جراحی:
تمام جراحی ها توسط متخصص جراحی وبا یک متد صورت گرفت .پس از ایجاد بی حسی موضعی در ناحیه ی جراحی(لیدوکائین ٢٪ حاوی اپی نفرین ml/mg ) که کارپول در سمت باکال ناحیه ی جراحی و باقی مانده در سمت پالاتال آن استفاده می شود،با یک برش کرستال در ناحیه ی دیستال مولر دوم ماگزیلا،دسترسی به این ناحیه حاصل شد.برداشتن استخوان با فرز Trephineبه قطر mm۵وبا شستشوی مداوم وبا حفظ حداقل mm۴ استخوان در ناحیه ی دیستال مولر دوم،و همچنین حفظ حداقل mm۱ فاصله تا کف سینوس ماگزیلاری ،انجام گرفت.پس از برداشتن استخوان،محل جراحی به مدت ۱۵ثانیه با مقادیر کافی از نرمال سالین جهت حذف دبری ها، شست وشو داده شد وسپس برش جراحی با نخ پلین گات ۰-۳دوخته شد.دستورات بعداز عمل هم مطابق معمول به بیمار داده شد.^{(٢Appendix )}
(۱-٢)بررسی میزان استخوان موجود در دیستال مولر دوم براساس رادیوگرافیPA
(٢-٢) فرز Trephine به قطر mm۵
(۳-٢)محل برداشت پیوند استخوان در ناحیه ی توبروزیته
(۴-٢)گرفت برداشته شده از ناحیه ی توبروزیته
دارو درمانی پس از جراحی شامل استفاده از آنتی بیوتیک آموکسی سیلین mg۵۰۰ هر ۸ ساعت یک عدد برای یک هفته،ژلوفن mg۴۰۰هر ۶ ساعت یک عددبرای ٢۴ساعت و پس از آن تکرار در صورت نیاز و دهان شویه ی کلرهگزیدین گلوکونات ٢/۰%٬ ۳بار در روز به مدت ۱۰ روز پس از مسواک زدن٬تجویز گردید.
به بیماران توضیح داده شد که روش های بهداشت دهان خود را در ناحیه ی جراحی ٬ مطابق معمول ادامه دهند.کلیه ی بیماران٬ یک هفته بعد از جراحی جهت کنترل پروسه ی ترمیم زخم و بررسی عوارض احتمالی جراحی مانند عفونت و… مجددا ویزیت شدند.
شاخص های موردنظر در فاصله ی زمانی۶ماه پس از عمل مجددا اندازه گیری شدند.
(۱۳-٢)اندازه گیری های پس از جراحی:
۶ ماه پس از جراحی ٬تمامی بیماران جهت ارزیابی مجدد٬فراخوانده شدند و پنج شاخص AL٬PD٬PI٬GIو BOPدوباره اندازه گیری و ثبت شدند.به منظور عدم تداخل در روند ترمیم بافت های آسیب دیده در حین عمل٬ ما ارزیابی دوره ای را پس از ۶ ماه انجام دادیم.
(۱۴-٢)جدول متغیرها: