امکان دسترسی به سیستم­های اصلی
امکان مبادلات روی سیستم­های اصلی
تعریف مجدد فرایندهای اصلی
یکپارچه­سازی فرایندهای اصلی و دوباره تعریف شده با شرکا و مشتریان
بهبود فرایندهای اصلی کیب و کار
شکل ۸- فرایند پذیرش کسب کار الکترونیکی
بکارگیری وب برای مقصودهای بازاریابی، منافع خاص خود را داراست؛ اما آنها ممکن است اثر زیادی روی فلسفه وجودی شرکت نداشته باشند. نتیجه بهتری در قالب افزایش درآمد یا کاهش هزینه­ها ممکن است با رفتن به مرحله بعدی کسب و کار الکترونیکی بدست آید یعنی: اجازه دادن به مشتریان برای دسترسی به سیستم­های فناوری اطلاعات اصلی شرکت جهت درخواست اطلاعاتی در مورد رابطه­شان با شرکت، پرس و جو در مورد وضعیت یک حساب بانکی، یا انجام مبادلات آنلاینی از قبیل انجام پرداخت­ها یا خرید کالایی از طریق یک کارکرد تجارت الکترونیکی. از آنجا که این مبادلات، دربرگیرنده داده ­های حساسی از قبیل حساب­های بانکی یا کارت­های اعتباری است، الزام­آور است که شرکت­ها، محیط امنی را ایجاد کنند که در آن بتوانند کارکردهای کسب و کار الکترونیکی­شان را اجرا کنند. در برخی از صنایع شامل بخش مالی، فراهم کردن دسترسی مستقیم به سیستم­های فناوری اطلاعات اصلی، منجر به صرفه­جویی­های قابل توجهی شده است. اغلب، قسمت ­هایی از این صرفه­جویی­ها نصیب مشتری می­ شود که در عوض، مشتریان بیشتری را برای استفاده از این خدمات، ترغیب کرده است. این در بسیار از موارد، ابتکار عمل بسیار موفقی برای کسب و کار الکترونیکی ایجاد کرده است (Overtveldt, 2005).
نتیجه تصویری درباره فناوری اطلاعات
اما موفقیت این ابتکار عمل­ها در این مرحله از پذیرش کسب و کار الکترونیکی، نتیجه فرایندهای کنونی کسب و کار و پیکربندی مجدد آنها برای یک فرمت الکترونیکی است. برخی از شرکت­ها، کسب و کار الکترونیکی را برای سطح بعدی، اتخاذ می­ کنند. آنها تنها فرایندهای تجاریشان را برای همراستایی با فناوری­های جدید، تعدیل می­ کنند بلکه بطور اساسی، کل سازمان را تغییر می­ دهند تا کاملاً متمرکز بر خدمت به مشتری و جلب رضایت مشتری شود. مشتریان می­توانند محصولات و خدمات را بصورت آنلاین، سفارش دهند، موجودی محصولات را چک کنند، و سفارش خود را طی کل فرایند تولید، پیگیری کنند. این نوع از کارکردهای کسب و کار الکترونیکی به چیزی بیشتر از وبی برای کارکردهای خود نیاز دارد؛ آنها، یکپارچگی و شفافیت کامل همه فرایندهای درون سازمان را الزامی می­ کنند. ایجاد یکپارچگی فرایند، کار ساده­ای نیست. تلاش قابل توجهی برای ایجاد مجموعه کارکردهای پشتیبانی یکپارچه، مورد نیاز است تا اجازه دهد فرایندها بصورت یکپارچه، جریان یابند. اکثر شرکت­ها دارای چنین محیطی نیستند. تا قبل از ظهور کسب و کار الکترونیک، عدم کارایی­ها، عدم صحت­ها، و عدم انعطاف­پذیری­ها، موضوع مهمی نبود؛ مشتریان، انتخاب­های کمی داشتند و همه رقبا در موقعیت مشابهی بودند. از آنجا که مشتریان، اکنون، انتخاب­های بیشتری دارند، شرکتی با بیشترین کارایی، یکپارچگی و ارائه خدمت را جستجو می­ کنند (شهریور، ۱۳۸۷).
مزایای کسب و کار الکترونیک
در سه گروه مزایا برای جامعه، مزایا برای مصرف­ کنندگان و مزایا برای سازمان­های استفاده­کننده از کسب و کار الکترونیک قابل بررسی می­باشند.
مزایای کسب و کار الکترونیک برای جامعه

 

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت tinoz.ir مراجعه کنید.

 

رشته اقتصادی بالا، تورم اندک و بهره­وری بالا از طریق توسعه اقتصاد دیجیتالی
عکس مرتبط با اقتصاد

 

افزایش قدرت خرید جامعه در نتیجه دسترسی افراد جامعه به تأمین­کنندگان متعدد

امکان دستیابی مردم مناطق دوردست به بازارهای گسترده

کاهش هزینه­ های و آلودگی­های زیست محیطی

مزایای کسب و کار الکترونیک برای مصرف­ کنندگان

 

 

دستیابی مصرف­ کنندگان به بازار به صورت همیشگی (۲۴ ساعت شبانه روز و ۷ روز در هفته)

دستیابی به اطلاعات دقیق و کامل

تعامل مشتریان با یکدیگر و امکان تبادل تجربیات

دسترسی به محصولات متنوع و فروشندگان فراوان

مزایای کسب و کار الکترونیک برای سازمان­ها

 

 

دسترسی به مشتریان فراوان با هزینه کم

کاهش هزینه­ها و افزایش سود

کاهش موجودی­ها و دسترسی به تولید به هنگام (JIT)

امکان رقابت سازمان­های کوچک با بنگاه­های کوچک (شیرخدایی، ۱۳۸۴).

بخش دوم
تصمیم ­گیری در شرایط فازی

 

نظریه تصمیم­گیری

اگر فعالیت‌های مختلف مدیریت را در نظر بگیریم، به­وضوح مشاهده می­ شود که جوهره تمام آن­ها تصمیم ­گیری است. تصمیم ­گیری در اکثر وظایف مدیریت از جمله تعیین خط­مشی سازمان، برنامه ­ریزی­ها، تدوین اهداف، طراحی، کنترل، ارزیابی و غیره به­نحوی جلوه­گر است (اصغرپور، ۱۳۸۵).

 

تعریف تصمیم­گیری

تصمیم ­گیری فرایند یافتن بهترین موقعیت در بین گزینه­ های موجود است. تقریباً در بیشتر مسائل تصمیم ­گیری به­علت وجود معیارهای متعدد، تصمیم­گیرنده از نظر میزان اطمینان به نتایج حاصل از راهکارهای مختلف اخذ تصمیم، دچار مشکل می­ شود. از­این­رو در اکثر مسائل، تصمیم­گیرنده می­خواهد به بیش از یک هدف در راستای انتخاب نحوه اجرای فعالیت­ها، دست یابد (Ward & Peppard, 2002).
در تعریفی بسیار ساده، تصمیم ­گیری عبارتست از انتخاب یک راه از میان راه‌های ممکن مختلف. همان­طور که از این تعریف مشخص می­ شود، کار اصلی تصمیم­گیرنده دریافت راه­حل‌های مختلف و نتایج ناشی از آن­ها و انتخاب بهترین از میان آن­ها می­باشد و اگر بتواند این انتخاب را به نحو درست و مطلوبی انجام دهد، تصمیمات وی مؤثر و سازنده خواهد بود (اصغرپور، ۱۳۸۵).

 

گام‌های فرایند تصمیم­گیری

به­ طور کلی فرایند تصمیم‌گیری را می­توان شامل مراحل زیر دانست:

 

 

تشخیص و تعیین مشکل اصلی

شناسایی کردن گزینه‌های احتمالی

بدست آوردن داده‌های مرتبط

ارزیابی گزینه‌ها

انتخاب مطلوب­ترین گزینه

اجرای آن

نظارت کردن بر پیشرفت اجرا در جهت نتیجه مطلوب (Rausch, 2005).

مدل در تصمیم ­گیری و انواع آن

در این میان، استفاده از مدل در تصمیم ­گیری حایز اهمیت است. مدل عبارتست از الگویی که از واقعیت گرفته شده و روابط بین متغیرها را نشان می­دهد و می­توان از آن­ها برای پیش ­بینی و تصمیم ­گیری استفاده نمود. تصمیم­گیرنده می ­تواند مدلی از سیستم مورد نظر خود ایجاد کند. سپس به کمک آن‌، نتایج مختلفی را که از تصمیمات گوناگون حاصل می­ شود، مورد ارزیابی قرار دهد.
از انواع مدل‌ها می توان به مدل‌های کلامی، ترسیمی، تجسمی، ریاضی و غیره اشاره نمود؛ در مواردی که نمی­توان مدل‌های دقیق علمی پیشنهاد داد، می­توان از روش­های ابتکاری بهره گرفت (اصغرپور، ۱۳۸۵).

 

شرایط حاکم بر تصمیم­گیری

طبقه ­بندی شرایط تصمیم، کار مدیر یا تحلیل­گر را در انتخاب مدل‌ها و شیوه‌های اخذ تصمیم ساده­تر می­سازد. از نظر میزان اطمینان به نتایج حاصل از راهکارهای مختلف اخذ تصمیم، می­توان آن­ها را در چهار گروه کلی قرار داد (اصغرپور، ۱۳۸۵):

 

تصمیم ­گیری تحت شرایط اطمینان

زمانی که تصمیم­گیرنده با اطمینان کامل می­داند که نتایج حاصل از هر راهکار چیست و در هر مورد چه اتفاقی خواهد افتاد، او از نظر تصمیم ­گیری در شرایط اطمینان کامل قرار دارد. در این حالت داده‌های جمع­آوری شده و اطلاعات تولید شده دارای ضریب اطمینان صد­در­صد هستند (اصغرپور، ۱۳۸۵).

 

تصمیم ­گیری تحت شرایط ریسک

وقتی تصمیم­گیرنده با اطمینان کامل نمی­داند که نتایج حاصل از هر راهکار چیست ولی احتمال وقوع نتایج آن­ها را می­داند، او تحت شرایط ریسک یا مخاطره تصمیم اتخاذ می­ کند (اصغرپور، ۱۳۸۵).

 

تصمیم ­گیری تحت شرایط عدم اطمینان

هنگامی­ که تصمیم­گیرنده احتمال وقوع نتایج حاصله از اجرای هر یک از راهکارها را نیز نمی­داند، او در شرایط عدم اطمینان تصمیم ­گیری می­ کند. در این شرایط آگاهی اندک است و بیشتر امکان شکست وجود دارد. لذا امر تصمیم ­گیری در این موارد بسیار حساس به ­نظر می­رسد. تصمیم ­گیری با علم به این مطالب می ­تواند از شیوه‌های مختلفی کمک بگیرد که از جمله آن­ها می­توان با روش حد­اکثر حداکثرها، حداقل حداقل‌ها و روش ارزش مورد انتظار اشاره نمود (اصغرپور، ۱۳۸۲).

 

تصمیم ­گیری در شرایط فازی

شرایط فازی نوعی از فضای تصمیم ­گیری است که داده‌های جمع آوری شده به صورت مبهم یا سر­بسته حاصل شده ­اند. داده‌های مبهم، داده‌هایی هستند که حد و مرز آن­ها مشخص نیست و معمولاً با واژه‌هایی نظیر حدوداً و تقریباً همراه هستند. داده‌های سر­بسته نیز داده‌هایی هستند که درک آن­ها به کمک یک عبارت توضیحی همراه است. هر دو دسته نا­دقیق تلقی شده و به آن­ها داده ­های فازی گفته می­ شود و تصمیم ­گیری بر اساس این داده‌ها را تصمیم ­گیری در شرایط فازی می­گویند (Chen & Klein, 1997).

 

تصمیم ­گیری با معیارهای چند­گانه

مدل­های بهینه­سازی از دوران نهضت صنعتی در جهان و به خصوص از زمان جنگ جهانی دوم، همواره مورد توجه ریاضی­دانان و دست­اندرکاران صنعت بوده است. اخیراً توجه محققین، معطوف­به مدل­های چند­معیاره، برای تصمیم­گیری‌های پیچیده گردیده است، که حتی در زندگی روزمره نیز کاربرد فراوانی دارند. در این تصمیم­گیری‌ها، به جای استفاده از یک معیار سنجش بهینگی، از چند معیار ممکن است استفاده شود (اصغرپور، ۱۳۸۵).
به عنوان مثال، در مساله انتخاب شغل، معیارهایی مانند محل انجام کار، حقوق و دستمزد، شرایط کاری، فرصت‌های پیشرفت و غیره به­عنوان معیار در نظر گرفته می­شوند. در زمینه مسائل سازمانی در انتخاب نوع استراتژی یک سازمان، معیارهایی از قبیل میزان درآمد سازمان طی یک دوره‌، قیمت سهام سازمان، سهم بازار، تصویر سازمان در جامعه و غیره می ­تواند مد نظر باشد. همچنین در زمینه مسائل دولتی در بخش حمل و نقل کشوری، باید سیستم حمل و نقل به­گونه­ای طراحی شود که زمان سفر، تاخیرات، هزینه حمل و نقل و غیره حداقل شود و یا در صنایع نظامی، انتخاب سیستم مناسب پرتاب موشک بر حسب معیارهایی نظیر سرعت، دقت، قابلیت اطمینان، میزان آسیب­پذیری و غیره سنجیده می­ شود (اصغرپور، ۱۳۸۲). موارد مذکور بخش‌هایی از کاربرد تصمیم ­گیری چند­معیاره را شامل می­ شود.
تصویر درباره بازار سهام (بورس اوراق بهادار)
بدین ترتیب می‌توان مسائل تصمیم‌گیری را از دیدگاه دیگری تحت عنوان تصمیم‌گیری چند­معیاره (MCDM)[73] مورد بررسی قرار داد. مدل‌های موجود در تصمیم ­گیری چند­معیاره، در دو دسته کلی مدل‌های چند­هدفه(MODM)[74] و مدل‌های چند­شاخصه(MADM)[75]، طبقه ­بندی می­گردند. به­ طوری­که مدل‌های چند­هدفه در مسائل طراحی و مدل‌های چند­شاخصه برای انتخاب گزینه برتر استفاده می­شوند (اصغرپور، ۱۳۸۵).

مدل­های تصمیم­گیری­ چند­هدفه

در این مدل­های تصمیم­گیری، چند هدف به­ طور همزمان، جهت بهینه­شدن مورد توجه قرار می­گیرد. مقیاس سنجش برای هر هدف ممکن است با مقیاس سنجش برای بقیه اهداف متفاوت باشد. به­عنوان مثال، یک هدف حد­اکثر نمودن سود است که بر حسب واحد پولی سنجیده می­ شود و هدف دیگر حد­اقل استفاده از ساعات نیروی کار است که بر حسب ساعت سنجیده می­ شود. گاهی این اهداف در راستای هم نیستند و به صورت متضاد عمل می­ کنند. مثلاً تصمیم­گیرنده از یک طرف تمایل دارد رضایت کارکنان را افزایش دهد و از طرف دیگر می­خواهد هزینه‌های حقوق و دستمزد را کاهش دهد (اصغرپور، ۱۳۸۵).
بهترین روش تصمیم ­گیری چند­هدفه، برنامه ­ریزی آرمانی است که اولین بار توسط چارلز و کوپر ارائه شد. مدل ریاضی تصمیم ­گیری چند­هدفه به صورت زیر است:

 

 

مدل­های تصمیم ­گیری چند­شاخصه

در این مدل­ها، انتخاب یک گزینه از بین گزینه‌های موجود مد نظر است. در یک تعریف کلی، تصمیم ­گیری چند­شاخصه به تصمیمات خاصی (از نوع ترجیحی) مانند ارزیابی، اولویت­گذاری و یا انتخاب از بین گزینه‌های موجود که گاه باید بین چند شاخص متضاد انجام شود، اطلاق می­گردد. تصمیم ­گیری چند­شاخصه معمولاً توسط ماتریس زیر فرموله می­ شود:
جدول ۵-۲- ماتریس تصمیم ­گیری چندشاخصه