بنابر آنچه گفته شد، دولت ها علاوه بر آن که بر اساس اصول و مفاهیم حقوق بین الملل محیط زیست، در حفاطت از محیط زیست تالاب ها دارای تعهداتی بین المللی هستند، می توانند به موجب تعهدات الزام آوری که در ضمن معاهدات و کنوانسیون های بین المللی آورده شده است، ملتزم به حفاظت از محیط زیست تالاب ها گردند.
عکس مرتبط با محیط زیست
به منظور همکاری و مشارکت بین المللی در چارچوب معاهدات بین المللی در جهت حفاظت از محیط زیست تالاب ها، کنوانسیون هایی را که به طور مستقیم و غیر مستقیم ناظر بر این امر بوده، می توان شامل کنوانسیون رامسر ۱۹۷۱، کنوانسیون تنوع زیستی ۱۹۹۲، کنوانسیون حمایت از میراث فرهنگی و طبیعی جهان ۱۹۷۲ دانست، که بر مبنای این معاهدات، تعهداتی بر دولت ها مقرر گردیده است. لذا بررسی و ارزیابی چارچوب تعهداتی دولت ها بر اساس معاهدات بین المللی که به حفاظت از محیط زیست تالاب ها می پردازند در بخش پیش رو صورت می گیرد.
مبحث اول: کنوانسیون رامسر ۱۹۷۱ به عنوان نظام حقوقی خاص محیط زیست تالاب ها
همانطور که گفته شد، تالاب ها از لحاظ اکوسیستمی بسیار آسیب پذیرند و طی قرن ها، استفاده و بهره مندی انسانی از تالاب ها بدون در نظر گرفتن ملاحظات و نتایج احتمالی زیست محیطی صورت گرفته است.
تالاب ها از لحاظ بین المللی می توانند دارای دو اهمیت باشند: ۱٫ زمانی که تالاب به عنوان زیستگاه پرندگان آبی مهاجر استفاده می گردد ۲٫ زمانی که تالاب در محدوده و قلمرو دو یا چند کشور قرار گرفته باشد.
اگرچه در سطح بین المللی تلاش های اندکی به منظور حفاظت از تالاب ها صورت گرفته است اما کنوانسیون رامسر معیار و میزانی به منظور آگاهی از ارزش های متکثر تالاب ها و همچنین نقطه آغازینی برای کاهش تخریب تالاب ها بواسطه همکاری بین المللی است.
از منظر بین المللی مهمترین عنصر مرتبط با تالاب ها، نقش آن به عنوان زیستگاه پرندگان مهاجر به ویژه پرندگان آبی است. حفاظت از این منابع حیات وحش، هدف اصلی و اولیه کنوانسیون رامسر است.
کنوانسیون رامسر به منظور حمایت از پرندگان آبی و زیستگاه های آن ها منعقد گردید. (http://www.vramsar.org). پرندگان آبی و مهاجر به مکان هایی برای زاد و ولد و آشیانه سازی نیاز دارند و تالاب مناطقی هستند که به طور معمول این پرندگان در آن سکنی می گزینند. روند افزایشی تخریب و نابودی تالاب ها منجر به انعقاد کنوانسیون رامسر به منظور حفاظت از پرندگان آبی، پرنده های مهاجر و زیستگاه های آنان گردید.
کنوانسیون رامسر مکانیسم اولیه و ابتدایی در جهت همکاری بین المللی به منظور حفاظت از تالاب ها به شمار می رود. این کنوانسیون تنها کنوانسیونی است که به حفاظت از نوع خاصی از اکوسیستم ها و همچنین گونه های وابسطه به آن میپردازد. متاسفانه، این اکوسیستم ها به واسطه فعالیت های انسانی همچون لایروبی، تغییر کاربری زمین، آلودگی و بهره برداری نادرست از گونه های وابسته به تالاب ها در معرض تهدید قرار دارند.
کنوانسیون رامسر با هدف مقابله مستقیم با عوامل تهدید کننده و تخریب کننده تالاب ها در سطح جهانی تهیه و تدوین گردیده است. کنوانسیوم به این دلیل که نگرانی اولیه اش به طور انحصاری حفاظت از زیستگاه هاست، موافقتنامه ای منحصر به فرد به شمار می رود. رویکرد حفاظتی کنوانسیون نیز بر یک منوال ویژه و خاص قرار دارد.
کنوانسیون رامسر معاهده ایی بین الدولی به شمار می رود که در ۲ فوریه ۱۹۷۱ در رامسر ایران منعقد گردید. این کنوانسیون نخستین معاهده مدرن جهانی بین الدولی راجع به حفاظت و استفاده پایدار از منابع طبیعی می باشد، که در قیاس با سایر معاهدات زیست محیطی امروزی مقررات آن به نسبت از کلیت و وضوح برخوردار است. با گذر زمان، فعالیت های کنفرانس و نشست های دولت های متعاهد توسعه و بسط یافته و تفاسیر مطلوبی را از اصول اساسی معاهده به جا آورده شده است و این امر موجب گردیده کنوانسیون کارآیی خود را با وجود تغییرات در شرایط و مقتضیات زیست محیطی حفظ نماید.
کنوانسیون رامسر در سال ۱۹۷۵ لازم الاجرا گردید و در حال حاضر (می ۲۰۱۴) ۱۶۸ عضو از دولت های سرتاسر جهان را در خود داراست. اگرچه هدف مرکزی کنوانسیون رامسر ضرورت استفاده پایدار از تمامی تالاب هاست، اما هسته مرکزی آن فهرست تالاب های با اهمیت بین المللی است.
گفتار اول: ضرورت و چرایی عضویت دولت ها در کنوانسیون رامسر
کنوانسیون رامسر راجع به تالاب ها ، به عنوان ابزاری در جهت توجه بین المللی به زیستگاه های تالابی که تا حدودی در نتیجه عدم آگاهی از کارکردها ، ارزش ها و خدمات موجود در تالاب ها رو به نابودی هستند شکل گرفته است. دولت هایی که به این کنوانسیون ملحق می گردند به دنبال اجرای تعهداتی هستند که لطمات و ویرانی های صورت گرفته در تالاب ها را ترمیم دهند.
علاوه بر این، بسیاری از تالاب ها به دلیل فرامرزی بودن بین دو یا چند کشور از یک سیستم و ساختار بین المللی برخوردارند یا اینکه بخشی از منابع رودخانه ایی هستند که در بیش از یک کشور مشترک می باشند.
تلاش ها به منظور حفاظت و مدیریت این مناطق آبی بدون وجود یک چارچوب به منظور همکاری و تبادل افکار بین المللی که در بردارنده منافع متقابل باشد، امکان پذیر نمی باشد.
تاثیرات انسانی بر منابع آبی، همچون فعالیت های کشاورزی، آلودگی های صنعتی یا محلی ممکن است در مسافت های قابل ملاحظه ایی از مناطق تالابی، که اغلب آن سوی مرزهای دولت های تحت تاثیر قرار گرفته، می باشد صورت می گیرد. در چنین مواردی، زیستگاه های تالابی ممکن است کارکردهای خود را از دست داده و حتی از بین روند و همچنین سلامتی و امرار معاش مردمان محلی را در معرض خطر قرار دهند.
بسیاری از جانوران تالابی همچون گونه های متعددی از ماهی ها، بسیاری از پرندگان آبی و حشرات، گونه هایی مهاجر به شمار می روند، که بنابراین حفاظت و مدیریت آن ها به همکاری بین المللی نیاز دارد.
در مجموع تالاب ها، ذخایر و سرمایه هایی غنی از منافع اقتصادی، فرهنگی، علمی و ارزش های سرگرمی برای حیات انسانی ایجاد می نمایند. باید اذعان داشت که تالاب ها و انسان ها به یکدیگر وابسته اند. بدین لحاظ که اقدامات فزاینده آسیب زننده به تالاب ها وجود دارد، بایستی اقدامات حفاظتی و استفاده عاقلانه از منابع تالابی اتخاذ گردد. به منظور دستیابی به این هدف در سطح بین المللی اقدامات بین الدولی و همکاری جویانه لازم و ضروری است. در این میان کنوانسیون رامسر، چارچوبی را به منظور اقدام در سطح بین المللی، ملی و بومی فراهم می نماید.
عکس مرتبط با اقتصاد
عضویت دولت ها در کنوانسیون رامسر در بر دارنده تبعات و نتایج مثبت و مطلوبی برای کشورها است، که در ذیل مواردی از آن مورد اشاره قرار می گیرد؛

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت tinoz.ir مراجعه کنید.

عضویت دولت ها در کنوانسیون رامسر ، مستلزم پذیرش تعهدات نسبت به اصولی می گردد که کنوانسیون آن ها را در نظر گرفته است . این اصول توسعه سیاستگزاری ها و اقدامات در سطح ملی را تسهیل می نماید که این امر به استفاده مطلوب از منابع تالابی در جهت توسعه پایدار کمک می کند.

برای دولت ها فرصت و مجالی فراهم می نماید که نظرات و دیدگاه هایشان راجع به حفاظت و استفاده عاقلانه از تالاب ها را در سطح بین المللی مطرح نمایند.

موجبات افزایش اعتبار و شهرت تالاب هایی می گردد، که در فهرست تالاب های با اهمیت بین المللی رامسر به ثبت رسیده اند. این امر امکان میزان حفاظت و استفاده عاقلانه از تالاب ها را افزایش می دهد.

موجبات دسترسی به آخرین اطلاعات و توصیه ها راجع به اتخاذ و بکارگیری استاندارد های پذیرفته شده بین المللی کنوانسیون را فراهم می نماید، که از جمله شامل معیار برای شناسایی تالاب های با اهمیت بین المللی، توصیه هایی راجع به چگونگی اعمال و اجرای مفهوم استفاده عاقلانه و دستورالعمل هایی راجع به طرح های مدیریتی تالاب ها می باشد.

ارتقای همکاری بین المللی راجع به معضلات و مشکلات تالاب ها و فراهم کردن شرایطی به منظور حمایت از پروژه های مربوط به تالاب ها، چه به واسطه برنامه های کمک مالی در چارچوب کنوانسیون و چه از طریق تماس و ارتباط کنوانسیون با سایر نهادهای حمایتی چند جانبه یا دو جانبه خارجی (بیرونی).

بر اساس گزارش های ملی ارائه شده توسط دولت های عضو کنوانسیون، کنوانسیون به طور مستمر ابزاری در جهت مقابلها توقف توسعه و پیشرفت های منفی و نامطلوب موثر بر تالاب ها بوده است. به عنوان مثال زمانی که در دسامبر ۲۰۰۳، دولت انگلستان به دنبال طرح ساخت فرودگاهی جدید را در سایت تالابی کلیف (Cliffe) که بخشی از رودخانه تمز لندن می باشد، بود کنوانسیون مانع این امر گردید.۱

گفتار دوم: اهداف کنوانسیون
کنوانسیون رامسر به عنوان موافقت نامه ایی که چارچوبی را به منظور همکاری بین المللی در جهت حفاظت از تالاب ها فراهم می نماید، مهمترین هدف خود را جلوگیری از خسارت و تضمین حفاظت از تالاب ها قرار داده است.
______________________________
۱ Ramsar Convention Secretariat. The Ramsar convention Manual: a guide to the convention on Wetlands (Ramsar, Iran, 1971), 5th ed. 2011, pp. 11-12.
هدف از انعقاد کنوانسیون رامسر ۱۹۷۱ جلوگیری از نابودی تالاب ها و ارتقاء حفاظت از آنها و استفاده عاقلانه از آن ها به عنوان ابزاری برای دستیابی به توسعه پایدار است. در سال ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰
ماموریت کنوانسیون رامسر به طور ویژه «حفاظت و استفاده عاقلانه همه تالاب ها از طریق اقدامات محلی، منطقه ای و بین المللی در دستیابی به توسعه پایدار در سرتاسر جهان» مشخص شده است.
هدف مذکور مبتنی بر سیر تحول و توسعه حقوق بین الملل محیط زیست می باشد، به عبارتی دیگر حفاظت و استفاده عاقلانه از تالاب ها، به عنوان بخشی از محیط زیست جهانی، تنها در سایه اقدامات موثر در کلیه سطوح اعم از محلی، ملی، منطقه ای و جهانی میسر می باشد.
گفتار سوم: الزامات و تعهدات دولت های عضو کنوانسیون رامسر

حفاظت و استفاده عاقلانه (خردمندانه) از تالاب ها به عنوان تعهد مرکزی

مفهوم استفاده عاقلانه در متن اصلی کنوانسیون تعریف نشده است. بنابراین، استفاده عاقلانه تعهدی مبهم بوده، که کنوانسیون در تبیین آن برای دولتهای عضو ضعیف عمل کرده است.
اگرچه در اواخر دهه ۱۹۸۰ استفاده عاقلانه نسبت به تمامی تالاب ها از جمله آنهایی که در فهرست تالاب های با اهمیت بین المللی آمده اند موضوعیت یافت. پس از این تاریخ، استفاده عاقلانه از لحاظ مفهومی به دفعات مورد باز تعریف قرار گرفته است.آخرین تعریف صورت گرفته در طی نهمین نشست دولت های عضو در سال ۲۰۰۵ بود.
بر اساس تعریف اتخاذ شده، استفاده عاقلانه از تالاب ها حفظ ویژگی های اکوسیستمی، بواسطه اعمال و اجرای رویکردهای اکوسیستمی در زمینه توسعه پایدار است. علاوه بر این، در این نشست ویژگی های اکوسیستمی را به عنوان تلفیق وترکیبی از عناصر، فرایند ها و منافع که تالاب ها به موجب آن متمایز میگردند تعریف می نماید. (Verschuuren,2007,56)
استفاده عاقلانه و خردمندانه از تالاب ها از تعهدات دولت هادر حفاظت از تالاب ها بر اساس کنوانسیون است . مفهوم استفاده عاقلانه به عنوان آغاز و مقدمه ایی بر نظریه بهره برداری
و توسعه پایدار می باشد. لذا بر اساس طرح های استراتژیکی اتخاذ شده در ششمین نشست (۱۹۹۶) ، هشتمین نشست (۲۰۰۲)، و دهمین نشست (۲۰۰۸) دولت های عضو کنوانسیون،”استفاده عاقلانه از تالاب ها” مترادف با استفاده پایدار قرار دانسته شده است. یک دولت عضو می تواند تعهد به استفاده عاقلانه را به واسطه اتخاذ سیاستگزاری ها و قانونگذاری های داخلی در ارتباط با تالاب ها اجرا نماید. که این امر از طریق بکارگیری طرح های ابتکاری تالاب ها، نظارت و کنترل، تحقیقات، آموزش و همچنین توسعه طرح های مراقبتی در سایت های خاص داخلی صورت گیرد. مفهوم اسفاده عاقلانه نسبت به تمامی مناطق تالابی دولت های عضو و نه فقط سایت های موجود در فهرست تالاب های با اهمیت بین المللی اعمال و اجرا می گردد. (Gardner,2007,3)
بر اساس ماده ۳، طرف ها باید به گونه ای برنامه ریزی کنند که حفاظت از تالاب های مندرج در فهرست و همچنین استفاده عاقلانه از آن ها در قلمرو داخلی شان را ارتقا دهند.
با ثبت یک تالاب به عنوان سایت رامسر در فهرست تالاب های با اهمیت بین المللی، تعهد طرف کنوانسیون خاتمه نمی یابد. دولت طرف بایستی برنامه ریزی های لازم را در جهت شناسایی و رفع تهدیدات به عمل آورد. همچنین این برنامه ریزی باید دارای دو بعد «حفاظتی» و «استفاده خردمندانه» باشد. حفاظت بدین معناست که بدنه آبی تالاب و گونه های گیاهی و جانوری استفاده کننده از تالاب که در حوزه آبریز قرار دارند از خطرات و تهدید ها مصون باشند به گونه ای که بتوانند به حیات و موجودیت خود ادامه دهند.
مفهوم استفاده عاقلانه به عنوان “بهره برداری پایدار از تالاب ها به منظور نفع رسانی به انسانها در یک روش مناسب با حفظ ویژگی های طبیعی اکوسیستم” ابتدا در سومین نشست از کنفرانس دولت های عضو در رجینای کانادا به سال ۱۹۸۷ مطرح گردید. کنفرانس اشاره داشت که” استفاده پایدار در بردارنده استفاده انسان ها از تالاب به نحوی است که نیازهای آتی بشر را مورد توجه قرار دهد.” کنفرانس، ویژگی های طبیعی تالاب ها را به عنوان عناصر فیزیکی، بیولوژیکی یا شیمیایی و همچنین فعل و انفعال میان خاک، آب، گیاهان، جانوران و مواد مغذی شرح می دهد. ضرورتاً، مفهوم استفاده عاقلانه مصادیقی را فراهم می نماید که می تواند حاصلخیزی طبیعی و تنوع زیستی در یک سایت را تا زمانی که کارکردهای اکوسیستمی تالاب از بین نرفته است را مورد بهره برداری قرار گیرد. (Kruchek,2003,415)
اما چنانچه تجربه نشان می دهد دیدگاه حفاظتی محض به دلیل هزینه ساز بودن آن، مورد استقبال عموم و مسئولین دولت ها قرار نمی گیرد.
به طور کلی عدم بهره برداری و جلوگیری از برخورداری مردم از منافع اقتصادی منابع طبیعی، انگیزه های لازم در جهت حفاظت را از بین می برد و این خود عاملی مخرب و نابود کننده برای موضوع مورد بحث در این بخش یعنی تالاب است. از این رو بهره برداری خردمندانه به نحوی که چرخه و تعادل طبیعت بهم نخورد و نابودی منابع آبی و انواع گونه ها را در برنداشته باشد، به عنوان راه حلی قابل قبول برای اقدام عرضه گردیده است. در این روش انگیزه لازم برای جلوگیری از استفاده بی رویه از منابع طبیعی توسط مردم بومیو دولت ها به صورتیکه منجر به تخریب این منابع نگردد و جهت بهره برداری در آینده به وجود می آید. البته باید توجه داشت که دو روش «حفاظتی» و «بهره برداری خردمندانه » مکمل و نه جایگزین یکدیگرند و در هر کشوری متناسب با شرایط آب و هوایی، میزان شکنندگی اکوسیستم ها و نوع نیاز در نظر گرفته می شوند. (امین منصور،۲۰،۱۳۹۰)
باید اذعان داشت که، مفهوم استفاده عاقلانه از تالاب ها حفاظت از ارزش ها و کاکردهای تالاب ها را با بهره برداری پایدار تلفیق و ترکیب می نماید. اینمن مفهوم همچنین ضرورت ارزیابی اکوسیستمی را به عنوان یکی از نتایج اصل استفاده عاقلانه ابراز می دارد.
۲- ثبت تالاب های با اهمیت بین المللی
بر اساس ماده ۲ کنوانسیون، هر دولتی در موقع امضای کنوانسیون بایستی حداقل یک تالاب بین المللی را به عنوان سایت رامسر معرفی نماید. اگرچه پیوستن به کنوانسیون رامسر این تعهد را برای دولت متعاهد ایجاد می کند که حداقل یک سایت تالابی را برای وارد کردن در فهرست تالاب های با اهمیت بین المللی وارد نماید، اما باید گفت اکثریت موارد ثبت صورت گرفته اختیاری بوده است. بنابراین یک دولت متعاهد می تواند یک تالاب یا بیش از یک تالاب را در فهرست ثبت نماید.
به منظور وارد کردن یک تالاب در فهرست تالاب های با اهمیت بین المللی، دولت متعاهد می بایست درخواست تکمیل اطلاعات مربوط به سایت مورد نظر را در برگه اطلاعات تالاب (RIS) را از دبیرخانه کنوانسیون نماید. بعد از بررسی درخواست،دبیرخانه کنوانسیون یک سایت واجد شرایط را به فهرست تالاب های با اهمیت بین المللی وارد خواهد نمود. دولتی که یک سایت را در فهرست مذکور به ثبت رسانده است ، متعهد به ارتقا و بهبود حفاظت از سایت به ثبت رسیده می گردد.
کنوانسیون رامسر این الزام را ایجاد نمی نماید که در سایت های به ثبت رسیده برای فعالیت های انسانی محدودیت ایجاد گردد. در واقع، کنوانسیون به صراحت عدم وابستگی انسان و تالاب و خدمات اکوسیستمی که از جانب تالاب ها ارائه می گردد را مورد شناسایی قرار می دهد. Gardner,2009,261))
باید اذعان داشت، وارد نمودن یک سایت در فهرست تالاب های با اهمیت بین المللی بر حقوق مربوط به حاکمیت انحصاری دولت های متعاهد که قلمرو تالابی را در فهرست قرار داده اند خدشه ایی وارد نمی نماید.۱
راجع به تعهد مذکور باید گفت که کنوانسیون رامسر پیشنهاد می دهد که یک تالاب ممکن است بر اساس ضابطه «مهم بین المللی » در فهرست وارد گردد. به این معنا که تالاب باید بویژه نمونه خوبی از تالاب طبیعی یا تقریبا طبیعی بوده یا تالابی باشد که نقش آب شناسی، زیستی یا اکولوژیکی مهمی در کارکرد طبیعی یک حوزه آبریز اصلی یا نظام ساحلی ایفا کرده و یا از همزیستی قابل ارزیابی گونه های جانوری و گیاهی کمیاب، آسیب پذیر یا در معرض انقراض پشتیبانی کند. بر اساس تفاسیر اخیر، یک تالاب ممکن است در آستانه اهمیت باشد به شرط اینکه ۹ معیار برای آن تحقق یافته باشد؛ برای مثال یک سایت می تواند صلاحیت قرارگیری در فهرست تالاب های با اهمیت بین المللی دارا شود به شرط اینکه تالابی منحصر به فرد و نادر باشد یا اینکه از یک تنوع زیستی بالایی برخوردار باشد.
همین که یک سایت در فهرست تالاب های با اهمیت بین المللی ثبت می گردد، در ادامه سایر تعهدات پدیدار می گردد. اگر ویژگی اکوسیستمی یک سایت معرفی شده به فهرست تالاب های با اهمیت بین المللی تغییر یافته یا در حال تغییر باشد یا این احتمال وجود داشته باشد که در نتیجه آلودگی یا مداخلات انسانی تغییر یابد، دولت عضو باید دبیرخانه کنوانسیون را از این امر آگاه سازد. علاوه بر این، اگر یکی از دولت های عضو سایت معرفی کرده به لیست تالاب های با اهمیت بین المللی را از لیست خارج نماید یا تعداد آن ها را کاهش دهد، کنوانسیون مقرر داشته است که آن دولت باید از طریق معرفی یک سایت جدید جدید اقدام خود را جبران نماید.
______________________________
۱ Timoshinko, Alexandre s. “Protection of Wetlands by International Law”, Pace Environmental Law review, School of Law of Pace University, Vol 5, 1988, p.464.
همچنین دولت عضو باید تضمین نماید که هر شش سال یکبار برگه اطلاعات تالاب ۱ (RIS) را به روز می نماید. (gardner,3)

باید اشاره داشت که ثبت مناطق تالابی واجد شرایط در فهرست تالاب های با اهمیت بین المللی کنوانسیون رامسر، در بردارنده منافع و ارزش هایی در جهت حفاظت و مدیریت پایدارتر آن مناطق تالابی می باشد که از جمله موجبات افزایش حمایت از حفاظت و مدیریت سایت های معرفی شده، افزایش مطالعات علمی، افزایش فرصت های مالی، افزایش توریسم و کاهش فقر می گردد.
۳- مشورت و هماهنگی دولت ها (همکاری و مشارکت بین المللی)
اهمیت همکاری بین المللی راجع به معضلات و مشکلات پیش روی تالاب ها همواره در محدوده کنوانسیون رامسر به رسمیت شناخته شده است. ماده ۵ کنوانسیون شرایط باز و نامحدودی را برای متعاهدین به منظور مشورت با یکدیگر در جهت اجرای تعهدات ناشی شده از کنوانسیون، بویژه راجع به تالاب هایی که فراتر از قلمرو سرزمینی متعاهدین قرار گرفته است و همچنین سیستم های آبی مشترک مقرر نموده است. در سال ۱۹۹۰، کنفرانس دولت های متعاهد مقررات مربوط به دفتر کنوانسیون را به منظور بررسی و استخراج روش های احتمالی اجرای ماده ۵ و مکانیسم های موجود احتمالی تغییر داد. موضوعاتی که در نشست دولت های متعاهد به سال ۱۹۹۹ مجدد مورد لحاظ قرار گرفت.
ماده ۵ کنوانسیون مشکلات و چالش های اعمال و اجرای این تعهد را به دلایل سیاسی و قانونی آشکار و مشخص می داند. سایت های رامسر بطور یکجانبه بوسیله متعاهدین تعیین می گردند و در این خصوص لزومی به مشورت با دولت هایی دیگر در خصوص تعیین سایت مورد نظر وجود ندارد. مدیریت یکپارچه منابع آبی مشترک به وجود و توسعه چارچوب ساختاری و قانونی مستقل بستگی دارد. کنوانسیون فی نفسه تعهدات قانونی بین المللی را به منظور حفاظت فهرست تالاب های با اهمیت بین المللی و همچنین سایر تالاب ها در مقابل مداخلات فرامرزی مقرر نمی نماید.
به منظور همکاری منطقه ای و بین المللی در این خصوص چهار عنصر ساختاری وجود دارد.
______________________________
۱ Ramsar Information Sheet
سه مورد از این عناصر به مدیریت سیستم های آبی مشترک، تالاب های فرامرزی و شبکه آبی منطقه ایی و تالاب های با گونه های مشترک مربوط است. عنصر چهارم به همکاری های سازمانی و اقتصادی به منظور تقویت کارآمدی نهادهای بین المللی مربوط است. (shine,30)