مدارک تهیه شده توسط واحد مورد رسیدگی ( برای مثال، صورتجلسات مجامع عمومی و هیأت مدیره، مدارک ارسالی برای سهامداران یا ارائه شده به مقامات ذیصلاح قانونی، گزارشات مالی و سالانه دوره های گذشته، بودجه ها، گزارشهای داخلی مدیریت،گزارشهای مالی میان دوره ای، دستورالعملهای مدیریت، دستورالعمل سیستمهای حسابداری و کنترل داخلی، فهرست حسابها، شرح وظایف، برنامه های بازاریابی و فروش و سوابق طرحهای توسعه). (دستورالعمل حسابرسی، ۱۳۸۵)
حسابداری

جهت دانلود متن کامل پایان نامه به سایت azarim.ir مراجعه نمایید.

۲-۵-۳-۳)برآورد خطر عدم کشف ناشی از بررسی تحلیلی مقدماتی : ((APR
Au-329 ، روش های تحلیلی را با عنوان «ارزیابی اطلاعات مالی با بررسی ارتباط منطقی بین اطلاعات مالی و غیر مالی » تعریف کرده است. یکی از مزایای اصلی بررسی های تحلیلی برقراری ارتباط بین اطلاعات مالی و غیر مالی است ، که معمولاً در سایر روش های حسابرسی کمتر با آن مواجه هستیم. به طور کلی استفاده از روش های تحلیلی بنا به دلایل زیر حائز اهمیت می باشد :‌ (Carl.pacini, 2007)

 

 

بدست آوردن درک بهتری از فعالیت شرکت و صنعت.

کشف اشتباهات و بی نظمی های مالی.

کمک در برنامه ریزی ماهیت، زمان بندی و محتوای روش های حسابرسی.

بررسی های تحلیلی یعنی تجزیه و تحلیل نسبتها و روندهای عمده (شامل پی جویی نوسانات) و روابط مالی و غیرمالی بدست آمده که با سایر اطلاعات مربوط به اقلام پیش بینی شده، مغایرت دارد. به کارگیری روش های تحلیلی در مرحله برنامه ریزی به منظور کسب شناخت از فعالیت واحد مورد رسیدگی و تعیین زمینه های بالقوه مخاطره آمیز کار، است. بررسی های مزبور میتواند توجه حسابرس را به جنبه هایی از فعالیت واحد مورد رسیدگی جلب کند که قبلاً از آنها آگاه نبوده است و همچنین، او را در تعیین نوع و ماهیت، زمان بندی اجرا و حدود سایر روش های حسابرسی یاری رساند. در این مرحله از رسیدگی از نسبتهای مالی زیر استفاده می شود : (دستورالعمل حسابرسی، ۱۳۸۵)

 

 

نسبت جاری( داراییهای جاری نسبت به بدهیهای جاری)

دوره وصول مطالبات (۳۶۰×(فروش خالص/ متوسط حسابهای دریافتنی تجاری))

دوره گردش کالا (۳۶۰ × (بهای تمام شده کالای فروش رفته/ متوسط موجودی کالا))

نسبت دارایی ثابت به ارزش افزوده

نسبت مالکانه ( نسبت ارزش ویژه به کل دارایی )

نسبت پوشش بدهی ( نسبت دارایی ثابت به بدهی بلندمدت )

نسبت سود ناخالص به فروش خالص

نسبت سود عملیاتی به فروش خالص

بازده دارایی ( نسبت سود خالص به جمع دارایی)

بازده سرمایه در گردش ( نسبت سود خالص به سرمایه در گردش)

حسابرسان معمولاً سه گروه از روش های تحلیلی را برای تخمین یک مانده مورد انتظار به کار می برند. (Carl.pacini, 2007)

 

 

تجزیه وتحلیل روند : مقایسه مانده کنونی حساب یا اقلام با روند آن در دو یا چند سال اخیر

تجزیه و تحلیل نسبتها : مقایسه نسبتهای مالی محاسبه شده در سال جاری با نسبتهای سال گذشته ، متوسط صنعت ، بودجه

روش های مبتنی بر مدل : استفاده از اطلاعات عملیاتی صاحبکار و اطلاعات خارجی مربوطه

( اطلاعات صنعت و وضع عمومی اقتصاد ) در تخمین مانده مورد انتظار یک حساب ، روش های منطقی وتجزیه وتحلیل رگرسیونی نمونه ای از این روشهاست .
عکس مرتبط با اقتصاد
روش های مبتنی بر مدل از دو جنبه با تجزیه وتحلیل روند و نسبتها متفاوت هستند . (Carl.pacini, 2007)

 

 

در حالیکه تخمین مانده های مورد انتظار در تجزیه وتحلیل روند و نسبتها ضمنی و تلویحی بیان می شود ، ولی در مورد روش های مبتنی بر مدل روشن و صریح است .

روش های مبتنی بر مدل علاوه بر اطلاعات مالی، اطلاعات خارجی و عملیاتی را نیز در تخمین مانده ها به کار می برند .

تجزیه وتحلیل روند ضعیف ترین روش در بررسی های تحلیلی است، زیرا تنها از اطلاعات یک حساب منفرد استفاده می نماید. به منظور محاسبه احتمال رخداد تحریفات، تجزیه وتحلیل نسبتها نسبت به روش روند، اطلاعات مفیدتری ارائه می کند. در تجزیه وتحلیل روند و نسبتهای مالی استنباط این است که مانده یا نسبت باید با نسبتهای سال گذشته یا صنعت مقایسه شود، این امر از این فرض نشأت می گیرد که ، ارتباط اطلاعات گذشته در آینده نیز وجود خواهد داشت . روش های مبتنی بر مدل مؤثرترین روش در بیان احتمال ارائه نادرست است، زیرا اطلاعات مالی را مستقیماً با اطلاعات عملیاتی مرتبط می کند . در حقیقت روش های مبتنی بر مدل یک آزمون مستقیم از هماهنگی بین اطلاعات عملیاتی و مالی – یک آزمون مهم در بسیاری از انواع ادعاهای مندرج در صورتهای مالی- است . (Carl.pacini, 2007)
۲-۵-۳-۴)برآورد خطر ذاتی:( IR )
خطر ذاتی یعنی آسیب پذیری مانده یک حساب یا گروهی از معاملات در مقابل اشتباهات یا تحریفهایی که بتواند به تنهایی و یا در مجموع با اشتباهات و یا تحریفهای موجود در سایر مانده حسابها یا گروه های معاملات ، بااهمیت باشد، با فرض آنکه برای آن هیچ کنترل داخلی وجود نداشته باشد.
خطر ذاتی در دو سطح صورتهای مالی ( یعنی در سطح واحد مورد رسیدگی) و مانده حسابها و گروه های معاملات برآورد می شود. حسابرس برای تدوین طرح کلی حسابرسی باید خطر ذاتی را در سطح صورتهای مالی برآورد کند و برای تدوین برنامه حسابرسی، این برآورد را به مانده حسابهای بااهمیت یا گروه های عمده معاملات ربط دهد. (دستورالعمل حسابرسی، ۱۳۸۵)
۲-۵-۳-۴-۱)سطح صورتهای مالی:
در برآورد خطر ذاتی در سطح صورتهای مالی که به عنوان یکی از اجزای مدل خطر در تهیه بودجه انجام کار مورد استفاده واقع می شود، موارد زیر مدنظر قرار می گیرد : (دستورالعمل حسابرسی، ۱۳۸۵)

 

 

روش اداره واحد مورد رسیدگی ( تفویض مطلق اختیارات یا تفویض مناسب اختیارات)

درستکاری و حسن شهرت مدیریت ارشد ( با در نظر گرفتن تحریفات کشف شده در حسابرسی سالهای گذشته)

تجربه ودانش( صلاحیت) مدیریت ارشد و میانی با درنظر گرفتن مهارتهای عمومی مدیریت و حسابداری

تغییرات مدیران و کارکنان ارشد طی دوره مورد رسیدگی.

صلاحیت مدیران اجرایی و سرپرستان.

فشارهای غیرعادی بر مدیران مانند:

 

فعالیت در صنعتی که بسیاری از موسسات در آن با شکست روبرویند( با تأکید بر سودآوری)

کمبود سرمایه لازم برای انجام عملیات.

تأکید بر تحصیل درآمدهای پیش بینی شده.

وابستگی مزایای مدیریت به نتایج عملکرد.

 

نوع فعالیت تجاری واحد مورد رسیدگی مانند:

 

احتمال نابابی تکنولوژیکی محصولات و خدمات.

پیچیدگی ساختار سرمایه.

اهمیت اشخاص وابسته.

تعداد و پراکندگی جغرافیایی مراکز تولید و توزیع محصولات و ارائه خدمات.

 

عوامل موثر بر صنعت واحد مورد رسیدگی، مانند: