با توجه به نمودار ۴-۱-۱، بیشترین میزان ماده آلی در تیمار شماره ۵ (۵۰% پیت + ۵۰% کمپوست قارچ تکمه ای) به میزان ۴۸/۷۴ % و کمترین مقدار آن در تیمار شماره ۱۰ (۱۰۰% پرلیت) به مقدار ۷/۹% مشاهده شد.
تیمارهای ۵۰% پیت + ۵۰% پرلیت و ۵۰% ورمی کمپوست + ۵۰% پرلیت نیز بعد از تیمار شماره ۵ در مکان های دوم و سوم قرار گرفتند.
پیت ماده ای کاملا آلی است و مقدار ماده آلی بالایی را می تواند در خود جای دهد. از طرفی کمپوست قارچ تکمه ای نیز دارای ترکیباتی مثل کاه و کلش، کود مرغی و همچنین بذر گندم و میسلیوم های قارچ تکمه ای می باشد که بعد از فراوری مورد استفاده قرار می گیرد و خواص فیزیکی و شیمیایی مواد آلی ای مانند کمپوست قارچ تکمه ای، به نوع و منشا آنها، درجه کمپوست شدن و فرایند انجام شده بر روی آن ها متفاوت است (Kang et al., ۲۰۰۴).
Frangi et al. (۲۰۰۴) بیان کردند که کمپوست ضایعات سبز مانند قارچ تکمه ای می بایست مقادیر زیادی کود دریافت کنند تا مقدار رشد در آن ها به اندازه بسترهایی که اساس آن ها پیت است برسد.
از طرفی نیز ورمی کمپوست چون ماده ای کاملا آلی است، مقدار کربن آلی بیشتری را نسبت به سایر تیمارها از خود نشان داد.
Epestein et al. (۱۹۷۶) درآزمایشی بیان کرد که افزودن کودهای آلی به خاک سبب افزایش کربن آلی و ماده آلی و به دنبال آن افزایش ظرفیت تبادل کاتیونی خاک می شود. مزیت کاربرد ورمی کمپوست را در این زمینه در مقایسه با سایر کودهای آلی به دلیل فراهمی بیشتر مواد غذائی در ورمی کمپوست می دانند(Mamo et al., ۱۹۹۸).
نتایج پژوهش های مختلف افزایش ماده آلی خاک را در اثر کاربرد کودهای آلی نشان داده است.
(افیونی و همکاران ،۱۳٧٧؛Nyamangara and Mzezewa, ۲۰۰۱)

نمودار ۴-۱-۱- اثر ساده تیمارهای مختلف بر میزان ماده آلی موجود در بستر کشت گیاه جعفری
۴-۱-۲- وزن مخصوص حقیقی
با توجه به جدول تجزیه واریانس (جدول ۴-۱) اثر ساده تیمارها بر میزان وزن مخصوص حقیقی موجود در بسترهای کشت گل جعفری در سطح احتمال ۵ درصد معنی دار شده است.
با توجه به نمودار ۴-۱-۲، بیشترین مقدار وزن مخصوص حقیقی به میزان ۷۹/۱ گرم بر سانتی متر مکعب در تیمار شماره ۸ (۱۰۰% ورمی کمپوست) و کمترین آن به میزان ۷۸/۰ گرم بر سانتی متر مکعب در تیمار شماره ۱ (۵۰% پیت + ۵۰% پرلیت) مشاهده شد. تیمار شماره ۹ (۱۰۰% کمپوست قارچ تکمه ای) نیز بعد از تیمار ۸ در رتبه دوم قرار گرفت.

نمودار ۴-۱-۲- اثر ساده تیمارهای مختلف بر میزان وزن مخصوص حقیقی بسترهای کشت گیاه جعفری
۴-۱-۳- وزن مخصوص ظاهری
بر اساس جدول تجزیه واریانس ۴-۱، اثر ساده تیمارها بر میزان وزن مخصوص ظاهری موجود در بسترهای کشت گل جعفری در سطح احتمال ۱ درصد معنی دار شده است.
با توجه به نمودار ۴-۱-۳، بیشترین وزن مخصوص ظاهری در تیمار ۱۰۰% کمپوست قارچ تکمه ای به میزان ۹۹/۰ گرم بر سانتی متر مکعب و کمترین آن در تیمار ۵۰% پیت + ۵۰% پرلیت به مقدار ۳۴/۰ گرم بر سانتی متر مکعب مشاهده شد.
وزن مخصوص ظاهری و درصد خلل و فرج با هم رابطه عکس دارند، پس در تیمار شماره ۱ که کمترین وزن مخصوص ظاهری دیده می شود بیشترین مقدار خلل و فرج دیده می شود. این رابطه معکوس در تیمار شماره ۹ که بیشترین وزن مخصوص ظاهری و کمترین درصد خلل و فرج را نشان می دهد دیده می شود.
نمودار ۴-۱-۳- اثر ساده تیمارهای مختلف بر میزان وزن مخصوص ظاهری موجود در بسترهای کشت گیاه جعفری
۴-۱-۴- درصد خلل و فرج کل
بر اساس جدول تجزیه واریانس ۴-۱، اثر ساده تیمارها بر درصد خلل و فرج کل موجود در بسترهای کشت گل جعفری در سطح احتمال ۱ درصد معنی دار شده است.
بر اساس نمودار شماره ۴-۱-۴، بیشترین درصد خلل و فرج به میزان ۵۶ درصد در تیمار شماره ۱ (۵۰% پیت + ۵۰% پرلیت) دیده شد و تیمار های ۵ (۵۰% پیت + ۵۰% کمپوست قارچ تکمه ای)، ۹ (۱۰۰% کمپوست قارچ تکمه ای) و ۱۰ (۱۰۰% پرلیت) با ۴۱ درصد کمترین میزان این صفت را به خود اختصاص دادند.
با افزایش تخلخل انتظار می رود که وزن مخصوص ظاهری کم شود و این موضوع در تیمارهای شماره ۱ و ۹ دیده می شود.
از طرفی هر قدر ماده آلی در یک محیط کشت زیاد شود انتظار می رود خلل و فرج آن نیز بیشتر شود. بر این اساس، تیمار ۵۰% پیت + ۵۰% پرلیت که بیشترین درصد خلل و فرج را از خود نشان می دهد بیشترین درصد ماده آلی را به خود اختصاص داد و تیمار ۱۰۰% پرلیت نیز با داشتن کمترین مقدار ماده آلی، پایین ترین درصد خلل و فرج را به خود اختصاص داد.

نمودار ۴-۱-۴- اثر ساده تیمارهای مختلف بر درصد خلل و فرج موجود در بسترهای کشت گیاه جعفری
۴-۱-۵- درصد رطوبت حجمی
بر اساس جدول تجزیه واریانس ۴-۱، اثر ساده تیمارها بر درصد رطوبت حجمی کل موجود در بسترهای کشت گل جعفری در سطح احتمال ۱ درصد معنی دار شده است.
با توجه به نمودار ۴-۱-۵، بیشترین درصد رطوبت حجمی در تیمار شماره ۷ (۱۰۰% پیت) با ۴۸/۱۳ درصد و کمترین مقدار این صفت در تیمار های ۹ (۱۰۰% کمپوست قارچ تکمه ای) و ۱۰ (۱۰۰% پرلیت) به ترتیب با ۴۸/۹ و ۴۳/۹ درصد دیده شد.
بسترهایی که ظرفیت نگهداری رطوبت بالایی دارند، با فراهم کردن آب حاوی مواد غذایی تا آبیاری بعدی، شرایط رشدی بهتری را برای گیاه فراهم می کنند که این رشد بهتر در تیمارهای ۵۰% پیت + ۵۰% پرلیت، ۵۰% پیت + ۵۰% ورمی کمپوست و ۵۰% پیت + ۵۰% کمپوست قارچ تکمه ای دیده می شود.
سمیعی و همکاران (۱۳۸۴) در آزمایش خود علت رشد ضعیف تر گیاهان کاشته شده در پالم پیت را ظرفیت نگهداری کمتر رطوبت برای این ماده آلی اظهار داشتند.
پاداشت دهکایی و غلامی (۱۳۸۸) نیز علت رشد ضعیف تر دراسنا را در بستر مخلوط خاک و پوست برنج، ظرفیت نگهداری رطوبت کمتر پوست برنج نسبت به پرلیت بیان نموده و رشد بهتر گیاهان کاشته شده در بستر مخلوط ضایعات چای و پرلیت را حفظ رطوبت بهتر این بستر بیان نمودند.
همچنین Poole and Conove (۱۹۹۱) هنگامی که دراسنا را در بسترهایی با ظرفیت نگهداری رطوبت پایین پرورش دادند به این نتایج دست یافتند.

نمودار ۴-۱-۵- اثر ساده تیمارهای مختلف بر درصد رطوبت حجمی بسترهای کشت گیاه جعفری
۴-۲- خصوصیات شیمیایی بسترهای کاشت
۴-۲-۱- pH
بر اساس جدول تجزیه واریانس (جدول ۴-۲)، اثر ساده تیمارها بر pH بسترهای کشت گل جعفری در سطح احتمال ۱ درصد معنی دار شده است.
جدول ۴-۲- تجزیه واریانس اثر ساده تیمارهای مختلف بر خصوصیات شیمیایی بسترهای کاشت گیاه جعفری

دانلود متن کامل پایان نامه در سایت fumi.ir

حق انحصاری © 2021 مطالب علمی گلچین شده. کلیه حقوق مح