هدفمند بودن زندگی:

هدفمندی زندگی به وسیله‌ی تعهّد به اهداف واقع‌بینانه ایجاد می‌گردد و برای آن‌ ها منابعی وجود دارد. مذهب یک منبع هدفمندی است. کار و شغل، مراقبت از خانواده، فعّالیّت سیاسی، کار داوطلبانه و فعّالیّت‌های تفریحی از دیگر منابع هدفمندی زندگی به شمار می‌روند. به عقیده‌ی شلدن و الیوت[۱۷۲] «اهداف هماهنگ با خود» مهم هستند؛ به این معنا که اعتقاد به اهمّیّت اهداف و انتخاب آن‌ ها برای تفریح و لذّت مهم است نه این‌که اهداف از بیرون به فرد تحمیل و یا به منظور اجتناب از احساس گناه و اضطراب پیگیری شوند. آن‌ ها یک الگوی علّی را تأیید کرده‌اند که بر اساس آن اهداف هماهنگ با خود منجر به تلاش بیشتر و نیل به اهداف و افزایش خوشبختی می‌شود. نمرات مقیاس هدف زندگی، به طور قوی با نمرات شادی همبستگی دارد (آرگایل، ۲۰۰۱).

دانلود متن کامل پایان نامه در سایت fumi.ir

روابط مثبت با دیگران :

توانایی برقراری روابط مثبت با دیگران، جزء مهمّی از سلامت روانی تلقّی می‌شود. کامان و فلت[۱۷۳] (۱۹۸۳، به نقل از رنگریز، ۱۳۸۸) دریافتند که مردم شاد احساس نزدیکی بیشتری با دیگران دارند، احساس اعتماد و مورد علاقه‌بودن می‌کنند، بیشتر علاقه‌مندند با دیگران باشند و نه تنها تعامل اجتماعی بیشتری با دیگران دارند، بلکه کیفیّت ارتباط آن‌ ها بهتر است. نتایج چندین مطالعه نشان داده است که مردم شاد هم‌دیگر را بیشتر دوست دارند و بیشتر به وسیله‌ی دیگران دوست داشته می‌شوند و کسانی که وقت بیشتری را با آن‌ ها می‌گذرانند، می‌گویند باز هم دوست دارند آن‌ ها را ملاقات کنند. افراد شاد به احتمال بیشتری تن به ازدواج می‌دهند و از کودکانشان بهتر نگهداری می کنند (آرگایل، ۲۰۰۱). مزلو[۱۷۴] ( ۱۹۵۴) و شولتز (۱۹۶۷؛ به نقل از رنگریز، ۱۳۸۸) مطرح کردند که انسان‌ها دارای نیاز به محبّت می‌باشند، برطرف‌کردن این نیاز به حسّ شادمانی آن‌ ها کمک می‌کند. این نیاز از طریق روابط بین‌فردی صادقانه برآورده می‌شود ( لوی[۱۷۵] ، ۲۰۰۸؛ به نقل از همان).
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی
شرکت داوطلبانه در کارهای گروهی نیز هم در میزان سلامتی و هم در شادی فرد تأثیر مثبت دارد که به نظر می‌رسد، حضور فرد در گروه، از طریق کاهش نگرانی موجب افزایش شادی می‌گردد ( برگنوی[۱۷۶]، ۲۰۰۸). بنابراین شادی، اشتیاق انسان‌ها را برای پرداختن به فعّالیّت‌های اجتماعی افزایش می‌دهد و می‌توان گفت شادی ابراز شده، یک برچسب اجتماعی است که روابط را تسهیل می‌کند (ریو، ۲۰۰۵).

ویژگی‌های شخصیتی:

در پژوهش‌هایی که توسّط فارن‌هام و چنگ[۱۷۷] (۱۹۹۷) در رابطه با همبستگی شادمانی با ویژگی‌های شخصیّتی انجام شده پنج عامل عمده‌ی برون‌گرایی، سازگاری، وظیفه‌شناسی، روان‌نژندی و تجربه‌پذیری به عنوان مقیاس در نظر گرفته شده و همبستگی هر یک با شادمانی مورد مطالعه قرار گرفت. روان‌نژندی بیشترین همبستگی منفی را با شادمانی داشته و همبستگی بالایی میان شادمانی با برون‌گرایی افراد و نیز بار وظیفه‌شناسی آن‌ ها مشخّص گردیده است (حسینی، ۱۳۸۸).

رفتار انطباقی:

زمانی که فرد باور کند که با اصلاح شایستگی‌های خود قادر خواهد بود با موقعیّت‌ها برخورد کارآمدتری داشته باشد به معنی ارائه‌ یک رفتار انطباقی است. ارائه‌ پاسخ انطباقی موجب آزادشدن نوراپی‌نفرین می‌شود و موجب تولید عاطفه‌ی مثبت می‌گردد و زمانی که فرد احساس خودکارآمدی زیادی داشته باشد به احتمال زیاد دست به عمل می‌زند و تمام تلاش خود را به خرج می‌دهد. دست‌یابی به هدف، به احساس خود رضامندی می‌ انجامد (فرانکن، ۲۰۰۵). البته برخی تحقیقات نیز به این موضوع پرداخته‌اند که سازگاری بصورت نسبی در شادمانی فرد تأثیرگذار است. مثلاً رایز[۱۷۸] و همکاران (۲۰۰۵؛ به نقل از رنگریز، ۱۳۸۸) در ارتباط با بیماران دیالیزی نشان دادند که آن‌ ها نسبت به افراد سالم کمتر احساس شادی می‌کنند. در واقع این بیماران با موقعیّت خود سازگاری یافته‌اند (اسوالد و پودتاوی[۱۷۹]، ۲۰۰۸).

سطح درآمد:

تحقیقات زیادی در رابطه با میزان درآمد و شادمانی صورت گرفته است و بیانگر این مسأله است که رضایت از زندگی بستگی به سطح درآمد مرتبط با میانگین درآمد جامعه دارد (وندریک و ولیتجر[۱۸۰]، ۲۰۰۷).

تفاوت‌های جنسیّتی

مطالعات زیادی در مورد تفاوت‌های جنسیّتی و شادی وجود دارد. وود[۱۸۱] و همکاران (۱۹۸۹، به نقل از آرگایل، ۲۰۰۱) در مورد ۹۳ مطالعه که اکثر آنها در آمریکا انجام شده بود، به تحلیل آماری پرداختند. آن‌ ها دریافتند زنان به طور متوسّط کمی‌خوشحال‌تر از مردان بودند (نه خیلی زیاد، ۷% از انحراف معیار)، کمی‌عاطفه‌ی مثبت‌تر (هم‌چنین ۷%) و کمی‌ رضایتمندی بیشتری از زندگی داشتند (۳%). این اثرات مثبت ضعیف، برای افراد متأهّل کمی ‌قوی‌تر بود (۸%) هم‌چنین مردان نسبت به زنان با افزایش سن شادتر می‌شوند.
اثر افزایش سن بر افسردگی، اضطراب و به طور کلّی عواطف منفی خیلی قوی‌تر است. احتمال افسرده‌شدن زنان دو برابر مردان است، احتمال اینکه زنان از اضطراب و روان‌نژندی رنج ببرند، ۵۰% بیشتر از مردان است و زنان در زندگی روزمرّه، عواطف منفی بیشتری را تجربه می‌کنند و این تفاوت جنسیّتی برای اعضای گروه‌ها و فرهنگ‌های سنّتی کمتر است (نولن هکسما و راستینگ[۱۸۲]، ۱۹۹۹؛ به نقل از همان). این با شادی کلّی بیشتر زنان تناقض ندارد، زیرا افراد افسرده‌ی بیمار، بخش کوچکی از کلّ افراد هستند.
نتیجه تصویری برای موضوع افسردگی
زنان نسبت به مردان عواطف مثبت و منفی قوی‌تری را تجربه می‌کنند. داینر و همکاران (۱۹۸۵) دریافتند میانگین شدّت عواطف زنان نسبت به مردان در یک مقیاس ۱ تا ۶ نمره ای ۳۴/۴ در مقابل ۸۸/۳ بود. این شاید به خاطر آن باشد که زنان در روابط اجتماعی، بیشتر خود را ابراز می‌کنند و یا آن‌که زنان روابط اجتماعی بیشتری دارند. توضیحات دیگر، بر بالاتر بودن سطح افسردگی زنان تأکید دارد. این‌گونه پیشنهاد شده است: این افسردگی بیشتر، می‌تواند تا اندازه‌ای ناشی از سوء‌استفاده‌های جنسی و جسمانی یا ناشی از همدلی زیاد زنان باشد که آن‌ ها را نسبت به ناراحتی دیگران حساس‌تر می‌سازد، و یا همان‌گونه که نولن. . . هکسما (۱۹۹۱؛ به نقل از آرگایل، ۲۰۰۱) دریافت، ناشی از شیوه‌ی مقابله‌ی آن‌ ها با استرس و اندیشناکی آن‌ ها در مورد حوادث منفی باشد. نولن هکسما از مردم سؤال می‌کرد “وقتی شما احساس افسردگی می‌کنید، چه کار می‌کنید؟” زنان احتمال بیشتری داشت که گریه‌ی زیادی داشته و یا با دوستان خود به شکایت و آه و ناله بپردازند، که این شکلی از اندیشناکی است که ممکن است کارها را بدتر کند. این برخلاف نظریه‌ی معمول است که برون‌ریزی در درمان، برای افراد خوب است. مردان احتمال بیشتری داشت که به فعّالیت جسمانی همچون دویدن و یا بازی بپردازند و این فعّالیت‌ها موجب می‌شود حواس آن‌ ها از مشکلاتشان پرت شود و درگیر فایده‌های تمرینات جسمانی همچون خلق خوب شوند.
منابع شادی برای دو جنس متفاوت است. مردها بیشتر به وسیله‌ی شغلشان، رضایت اقتصادی و خودشان تحت تأثیر قرار می‌گیرند، زنان همچنین بیشتر در مورد خودشان انتقاد می‌کنند. برای مردان، بلندقدبودن خوب است، اما زنان همین‌که نزدیک قدّ هنجار باشند. برای زنان جذّابیت جسمانی خیلی مهم است و وزن زیاد داشتن بد است. تعداد کمی‌از زنان بالای ۴۵ سال، توسّط دیگران جذّاب دانسته می‌شوند و این برای بسیاری از آن‌ ها منبع عدم رضایت است.
عکس مرتبط با اقتصاد
میزان تفاوت‌های جنسیّتی در فرهنگ‌های مختلف، متفاوت است. در تایوان شادی مردان اساساّ بستگی به رضایت آن‌ ها از شغلشان دارد، درحالی‌که شادی زنان، به رضایت از خانوادشان و شادی خانواده‌ی آن‌ ها بستگی دارد (آرگایل، ۲۰۰۱).

تحقیقات انجام شده در ایران

ـ بهادری خسروشاهی و باباپور خیرالدّین (۱۳۹۱) “رابطه‌ی سبک‌های هویّتی و کمال‌گرایی با احساس شادکامی در دانشجویان”
نتایج به دست آمده نشان داد که شادکامی با سبک‌های هویّتی اطّلاعاتی و هنجاری رابطه‌ی مثبت و معنادار و با سبک هویّتی اجتنابی رابطه‌ی منفی و معنادار دارد. هم‌چنین شادکامی با کمال‌گرایی مثبت رابطه‌ی مثبت و با کمال‌گرایی منفی رابطه‌ی منفی دارد. نهایتاّ با بهره گرفتن از روش تحلیل رگرسیون هم‌زمان مشخّص شد که متغیّرهای پیش‌بین قادرند تغییرات متغیّر ملاک (شادکامی) را به طور معناداری پیش‌بینی کنند.
ـ بهادری خسروشاهی و هاشمی نصرت‌آباد (۱۳۹۰) در تحقیقی با عنوان “رابطه‌ی امیدواری و تاب‌آوری با بهزیستی روان‌شناختی در دانشجویان ” نشان دادند که بین امیدواری و تاب‌آوری با بهزیستی روان‌شناختی رابطه‌ی مثبت و معنادار وجود دارد و متغیّرهای پیش‌بین، قادرند تغییرات بهزیستی روان‌شناختی دانشجویان را پیش‌بینی کنند. بر اساس این داده‌ها، افرادی که امیدواری و تاب‌آوری بالایی دارند از بهزیستی روانی بالایی نیز برخوردارند.
ـ بیرامی (۱۳۸۹) ” مقایسه‌ی سبک‌های هویّت، انواع هویّت در دانشجویان دختر و پسر”
نتایج نشان داد که بین سبک هویّت اطّلاعاتی و سردرگم (۰۱/۰ P<)، در دو گروه دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنادار وجود دارد. بین هویّت تعلیق‌یافته (۰۱۵/۰ P<)، هویّت زود شکل‌یافته (۰۱/۰ P<)، و هویّت آشفته (۰۱/۰P<)، در دو گروه دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنادار است.
ـ هاشمی و رضوی (۱۳۸۷) “بررسی و مقایسه‌ی سبک‌های هویّت و عوامل مرتبط با آن در دانش‌آموزان نوجوان شاهد”
در این تحقیق که درباره‌ی دانش‌آموزان نوجوان دخترانه و پسرانه‌ی شاهد انجام شد یافته‌ها نشان داد که: ۱ـ بین سبک‌های هویّتی دانش‌آموزان دختر و پسر به جز در سبک سردرگم/ اجتنابی تفاوت دیده نمی‌شود. ۲ـ بین سن، برخی از مؤلّفه‌های عملکرد خانواده و سبک‌های هویّتی رابطه‌ی معناداری دیده شد. ۳ـ بین سبک‌های هویّتی و سبک‌های کنارآمدن یا مقابله رابطه‌ی معنادار مشاهده شد. نتیجه این‌که شکل‌گیری هویّت در نوجوانان شاهد تفاوتی با سایر نوجوانان ندارد. از سوی دیگر، نوجوانان دارای هویّت موفّق در خانواده‌هایی رشد می‌کنند که در آن‌ ها اعضای خانواده با یک‌دیگر روابط عاطفی خوبی دارند.
ـ جوکار(۱۳۸۶) ” نقش واسطه‌ای تاب‌آوری در رابطه‌ی بین هوش هیجانی و هوش عمومی با رضایت از زندگی”
تصویر توضیحی برای هوش هیجانی
یافته‌ها نشان داد که اوّلاً، هوش عمومی و هیجانی به صورت مستقیم پیش‌بینی ضعیفی از رضایت از زندگی دارند. ثانیاّ هوش هیجانی نسبت به هوش عمومی، پیش‌بینی‌کننده ی قوی‌تر تاب‌آوری است. ثالثاّ تاب‌آوری نقش واسطه‌ای بین انواع هوش و رضایت از زندگی دارد، ضمن این‌که این نقش در مورد هوش هیجانی قوی‌تر بود. نتایج مقایسه‌ی دیاگرام مسیر دختران و پسران نشان داد که در مورد دختران مسیرها و ضرایب آن‌ ها با نتایج به دست آمده از کلّ گروه هم‌خوانی ندارد.
ـ حجازی و فرتاش (۱۳۸۵) ” تفاوت‌های جنسیّتی در سبک‌های هویّت، تعهّد هویّت و کیفیّت دوستی”
در این مقاله که در دانش‌آموزان سال سوّم دبیرستان شهر تهران انجام شد نتایج نشان داد که دختران در استفاده از سبک هویّت اطّلاعاتی بر پسران پیشی می‌گیرند. ولیکن دختران و پسران در استفاده از سبک هویّت هنجاری و سبک هویّت سردرگم/ اجتنابی و تعهّد هویّت، تفاوت معناداری نشان ندادند. هم‌چنین در ارتباط با مؤلّفه‌های کیفیّت دوستی، دختران به صورت معناداری در صمیمیّت و افشای خود و تقابل دوستی بر پسران برتری دارند. در مؤلّفه‌های مجاورت و وفاداری و اعتماد، تفاوت معناداری بین دو جنس مشاهده نشد.
ـ خلعتبری و بهاری (۱۳۸۹) در تحقیقی با نام ” ارتباط بین تاب‌آوری و رضایت از زندگی”به این نتیجه رسیدند که بین تاب‌آوری و رضایت از زندگی رابطه مثبت وجود دارد. بین مردان و زنان از نظر رضایت از زندگی تفاوت وجود دارد . بین زنان و مردان از نظر تاب‌آوری تفاوتی وجود ندارد.
ـ خنیفر، بردبار و قمی (۱۳۹۱) در تحقیقی با نام “بررسی رابطه‌ی بین سبک هویّتی دانشجویان با شادی و ارائه‌ راه‌کارهای عملی برای ارتقای شادی دانشجویان” دریافتند که بین هویّت، هویّت اطّلاعاتی، هنجاری و تعهّدی با شادی ارتباط معنادار مثبت وجود دارد.
ـ سامانی، جوکار و صحراگرد (۱۳۸۶) “ تاب آوری، سلامت روانی و رضایت مندی از زندگی”
نتایج رگرسیون چندگانه به روش سلسله مراتبی هم‌زمان، بیانگر معناداری نقش واسطه‌ای هیجان‌های منفی (افسردگی، اضطراب و فشار روانی)، در رابطه‌ی میان تاب‌آوری خانواده و رضایت از زندگی بود. نتیجه این‌که تاب‌آوری به واسطه‌ی کاهش مشکلات هیجانی (و یا افزایش سطح سلامت روانی) رضایتمندی از زندگی را در پی دارد. اثر متغیّر تاب‌آوری بر رضایتمندی از زندگی غیرمستقیم است.
ـ شکری، شهرآرای، دانشورپور و دستجردی (۱۳۸۶) در پژوهش خود با نام” تفاوت‌های فردی در سبک‌های هویّت و عملکرد تحصیلی: نقش تعهّد هویّت و بهزیستی روان‌شناختی” به این نتیجه رسیدند که سبک‌های هویّت از طریق پیش‌بینی تعهّد هویّت و بهزیستی روان‌شناختی دانشجویان، عملکرد تحصیلی آنان را تبیین می کند.
ـ کهولت و جوکار (۱۳۸۹) در مقاله‌ای با عنوان ” رابطه‌ی سبک‌های هویّت و شادی در دانشجویان دانشگاه” دریافتند که سبک هویّت اطّلاعاتی پیش‌بینی‌کننده‌ی مثبت و معنادار برای عاطفه‌ی مثبت است. برای عاطفه‌ی منفی سبک اطّلاعاتی به صورت مثبت و سبک هنجاری به گونه‌ی منفی پیش‌بینی‌کننده بودند و مؤلّفه‌ی شناختی شادی به صورت مثبت و معنادار توسّط سبک‌های هویّت هنجاری و سردرگم/اجتنابی پیش‌بینی گردید. نتایج مؤیّد پیش‌بینی شادی توسّط سبک‌های هویّت بود.

تحقیقات انجام شده در خارج از کشور

ـ آرچر (۱۹۸۹) ” تفاوت های جنسیّتی در توسعه‌ی هویّت: مسائل مربوط به فرایند، دامنه و زمان‌بندی “
مشخّص شد که هردو جنس وضعیّت‌های هویّت را به طور مقایسه‌ای استفاده می‌کنند به جز سلب حقّ اقامه‌ی دعوی که برای مردان به طور معناداری بیشتر از زنان است. هردو جنس فرایند هویّت را به طور مشابه در حوزه‌های انتخاب حرفه‌ای، باورهای دینی و جهت‌گیری نقش جنسی استفاده کردند. مردان به طور قابل‌توجّهی بیشتر علاقمند‌ بودند در منطقه‌ی ایدئولوژی سیاسی منع شوند و زنان مایل بودند گسترش دهند. زنان به طور قابل‌توجّهی بیشتر علاقمند بودند در مهلت قانونی یا هویّت بدست آمده با احترام به نقش‌های خانواده باشند.
ـ ارک، سیمونز، استین، ویکل من و هیچکاک (۱۳۹۰) در پژوهشی نشان دادند که افراد دارای تاب‌آوری بالا، در مواجهه با رویدادهای هیجانی با ماهیّت خنثی و نامعلوم، بیشتر تمایل به نشان‌دادن هیجانات مثبت داشتند. به اعتقاد آن‌ ها این امر ممکن است به علّت توانایی این افراد برای کنارآمدن موفّقیّت‌آمیز به هنگام روبروشدن با موقعیّت‌های دشوار، به‌ خصوص موقعیّت‌هایی با ماهیّت بین‌فردی باشد.
ـ انگ، برگمن، بیسکنتی و والاک (۲۰۰۶) در پژوهشی با نام ” تاب‌آوری روانی، هیجانات مثبت، و انطباق موفّق به استرس در زندگی آینده” نشان دادند که تاب‌آوری واریانس معناداری از بهزیستی روانی و هیجانی را تبیین می‌کند. سطوح بالاتر تاب‌آوری، هیجان‌های مثبت و منفی را پیش‌بینی می‌کند. تجربه‌ی هیجان‌های مثبت به افراد دارای تاب‌آوری کمک می‌کند که بتوانند با استرس‌های روزمرّه بهتر مقابله کنند (بشارت، ۱۳۸۶).
ـ بررسی‌های برزونسکی و کوک، (۲۰۰۲) نشان داده‌اند که افراد با سبک هویّت سردرگم/اجتنابی افسرده‌تر و نوروزگراتر و هم‌چنین در مقایسه با گروه‌های هنجاری و اطّلاعاتی کمتر با وجدان هستند.
ـ برزونسکی و کینی (۱۹۹۴) در تحقیقی نشان دادند که سبک هویّت اطّلاعاتی و هنجاری با افسردگی رابطه‌ی منفی دارد؛ ولی سبک هویّت سردرگم / اجتنابی رابطه‌ای مثبت با آن نشان می‌دهد.
ـ توگاد و فردریکسون[۱۸۳] (۲۰۰۴) نشان دادند که تاب‌آوری با هیجان‌های مثبت رابطه‌ی مستقیم و با هیجان‌های منفی رابطه‌ی معکوس دارد.
ـ بر اساس تحقیقات انجام شده توسط جرالد و مونرو (۲۰۰۱) افراد دارای سبک هویّت اطّلاعاتی خوش‌قول، دارای روابط اجتماعی قوی، امیدوار نسبت به آینده و شادابند و کمتر دچار افسردگی می‌شوند (هیتر، ۲۰۰۳).
ـ ریو ( ۲۰۰۵) نشان داد که تاب‌آوری، با هیجانات مثبت، همبستگی مثبت و با هیجانات منفی همانند خشم و غمگینی، همبستگی منفی دارد.
ـ بعضی محقّقان از جمله فردریکسون و جوینر[۱۸۴]، (۲۰۰۲) وهابفول[۱۸۵]، (۱۹۸۹)، (به نقل از سیّد محمودی، رحیمی و محمدی، ۱۳۹۰) معتقدند که هیجانات مثبت منابع روان‌شناختی بسیار مهمّی هستند که به فرد کمک می‌کنند در مقابل فشار روانی از روش‌های مقابله‌ای مؤثّری استفاده کند بنابراین افرادی که هیجانات مثبت را به میزان بیشتری تجربه می‌کنند احتمالاً در مقابل حوادث سخت مقاوم‌تر هستند و بنابراین تاب‌آورتر می‌باشند (زواترو، جانسون و دیویس[۱۸۶]، ۲۰۰۵؛ به نقل از سیّد محمودی، رحیمی و محمدی، ۱۳۹۰).
ـ فیلیپس و پیتمن (۲۰۰۷) در تحقیقی با نام ” بهزیستی ذهنی روانی نوجوان به وسیله‌ی هویّت ” که انجام دادند تجزیه و تحلیل واریانس را به منظور بررسی رابطه‌ی بین سبک‌های هویّت و دیگر متغیّرهای روانی اجتماعی مورد استفاده قرار دادند. شرکت‌کنندگان با داشتن یک سبک هویّت سردرگم/اجتنابی که اعتمادبه‌نفس پایین‌تر و نمره‌های نگرش بزهکارانه بالاتری از آن‌ هایی که با سبک هویّت اطّلاعاتی و هنجاری داشتند طبقه‌بندی شدند. در همان زمان سبک سردرگم/اجتنابی با ناامیدی بالاتر و نمره‌های اثربخشی خوش‌بینی پایین‌تری به نسبت سبک‌های اطّلاعاتی و هنجاری همراه بود. سبک‌های اطّلاعاتی و هنجاری تفاوت معناداری از نظر متغیّرهای وابسته نداشت. نتایج هم‌چنین نشان داد که مردان بیشتر علاقمند به سبک سردرگم و زنان علاقمند به سبک اطّلاعاتی بودند.
ـ پژوهش کار (۲۰۰۴؛ به نقل از بهادری خسروشاهی و هاشمی نصرت‌آباد) نشان داد که سطوح بالای تاب‌آوری به فرد کمک می‌کند تا از عواطف و هیجان‌های مثبت به منظور پشت‌سرنهادن تجربه‌های نامطلوب و بازگشت به وضعیّت مطلوب استفاده کند.
ـ کروگر (۱۹۹۷) ” جنسیّت و هویّت: تقاطع ساختار، محتوا و متن “

قاعده‌ی گوینده: که اصل کمینه[۸۹] نیز گفته می­ شود. بیشتر از حد نیاز بیان نکنید، یعنی با تولید حداقل اطلاعات زبانی، ارتباط شکل گیرد.
نتیجه برای شنونده: شنونده با تفسیر نکاتی که مورد نظر گوینده است به تقویت محتوای اطلاعاتی گفتار گوینده می ­پردازد.
اصل شیوه:
قاعده‌ی گوینده: از بیان طولانی، مبهم و یا نشان­دار بدون دلیل استفاده نکنید.
نتیجه برای شنونده: اگر گوینده از عبارت طولانی و یا نشان­دار استفاده کند، منظور او همانند زمانی نیست که از عبارت بی­نشان استفاده­کرده است، به خصوص زمانی­که گوینده می­کوشد تا از تداعی­های کلیشه­ای و تلویح مبتنی بر اطلاع­مندی اجتناب کند.
الگوی عمومی ارجاع که توسط لوینسون (۱۹۸۷، ۱۹۹۱) مطرح شده‌است، که این صورت است که از نظر معنایی لفظ­های ارجاعی تخفیف­یافته، تمایل به تفسیر­های هم­ارجاعی[۹۰] دارند و لفظ­های ارجاعی کامل، تمایل به تفسیر غیر­هم­ارجاعی[۹۱] دارند.
ایده محوری در مدل هوانگ این است که، توزیع ارجاعی در گفتمان بر اساس بعضی استراتژی‌های کاربرد‌شناختی از قبیل اصول کمیت، اطلاع­مندی و شیوه که توسط لوینسون (۱۹۹۱،۱۹۹۵) مطرح شده‌است، بررسی می­ شود.
اصل کمیت: کمتر از حد نیاز بیان نکنید، به اندازه­ای بیان کنید که شنونده به تشخیص برسد.
اصل اطلاع­مندی: بیشتر از حد نیاز بیان نکنید، به اندازه­ای بیان کنید که به کمینه­سازی
برسید.
اصل شیوه: بدون دلیل از لفظ ارجاعی نشان­دار استفاده نکنید.
هوانگ (۱۹۸۹، ۱۹۹۴) الگوی توزیع ارجاعی در محاوره را مطرح می­ کند که به صورت زیر است.
۱- برقراری ارجاع: در برقراری ارجاع، تمایل به استفاده از یک صورت مبسوط به ویژه گروه­اسمی واژگانی است.
۲- تغییر ارجاع: در تغییر ارجاع، تمایل به استفاده از یک صورت مبسوط به ویژه گروه­اسمی واژگانی است.
۳- حفظ ارجاع: در حفظ ارجاع، تمایل به استفاده از یک صورت تخفیف­‌یافته به ویژه یک ضمیر یا حذف است.
به مثال زیر توجه کنید
A: Cai Lin works in a bank
B: How about her husband?
A: (He) seems to work in a trust company
Oh Cai Lin even visited Hongkong last year
برقراری ارجاع زمانی روی می­دهد که یک موجودیت برای اولین بار در جمله ظاهر شود.
تغییر ارجاع زمانی اتفاق می­افتد که ارجاع از یک موجودیت به موجودیت دیگر تغییر کند.
حفظ ارجاع زمانی اتفاق می­افتد که فاصله بین مرجع و صورت ارجاعی کم باشد و مرجع متداخلی وجود نداشته باشد.
در مثال بالا گروه­اسمی «Cai Lin» چون اولین بار است که او در این پاره­گفتار ذکر می‌شود در جایگاه برقراری ارجاع قرار دارد و از صورت گروه­اسمی به درستی برای آن استفاده شده‌است. با بهره گرفتن از گروه­اسمی«her husband» ارجاع از Cai Lin به her husband تغییر کرده‌است و از آن جایی که در تغییر ارجاع از گروه­اسمی استفاده می­ شود در این مورد از گروه­اسمی استفاده شده‌است. در ادامه بین مرجع «her husband» و صورت ارجاعی (he) فاصله کم است و مرجع متداخلی وجود ندارد در نتیجه حفظ ارجاع روی داده‌است و از صورت تخفیف­یافته (ضمیر) به درستی استفاده شده‌است. در جمله­ آخر دوباره ارجاع از her husband به Lin Cai تغییر کرده‌است و از گروه­اسمی به درستی استفاده شده‌است.
این الگو­های ارجاعی بدون توجه به گوینده و تغییر نوبت[۹۲] در محاوره است. بر اساس این الگو اگر به موجودیتی مثل «کتاب» ارجاع می­دهید و هدف برقراری ارجاع یعنی ارجاع برای اولین بار است، از گروه­اسمی واژگانی مانند «این کتاب» استفاده می­کنید. اگر بخواهید ارجاع را تغییر دهید و به موجودیتی مانند «دفتر» ارجاع بدهید از گروه­اسمی واژگانی مانند «دفتر روی میز» استفاده می­کنید و اگر بخواهید هنوز به همان «کتاب» ارجاع دهید، یعنی ارجاع را حفظ کنید، از صورت تخفیف­یافته مانند این، آن و یا حذف استفاده می­کنید.
در برقراری ارجاع، با توجه به اصل کمیت که شنونده­مدار است، گوینده صورتی را که به لحاظ اطلاعاتی غنی‌تر و به لحاظ صورت حجیم‌تر است، مانند توصیف طولانی و اسم مناسب با یک توصیف، انتخاب می­ کند و این در تقابل با کمینه­سازی است. در برقراری ارجاع، با توجه به اصل اطلاع­مندی که گوینده­مدار است، گوینده صورتی را که به لحاظ اطلاعاتی فقیر­تر است مانند ضمیر و حذف، انتخاب می­ کند و این در تقابل با تشخیص است. بنابراین باید یک توازن بین این دو اصل که به طور بالقوه در تناقص هستند برقرار شود و صورت ارجاعی مناسب انتخاب شود. تغییر ارجاع نیز به همین­گونه خواهد بود. در حفظ ارجاع، از یک سو ارجاع مبتنی بر اصل کمیت است تا شنونده به تشخیص برسد و از سوی دیگر مبتنی بر اصل اطلاع­مندی، برای رسیدن به کمینه‌سازی است. در حفظ ارجاع، یک توازن بین این دو اصل برقرار می‌شود با این تفاوت که توازن برقرار شده در حفظ ارجاع، منجر به استفاده از صورت ارجاعی تخفیف­یافته می­ شود و توازن، در برقراری و تغییر ارجاع، منجر به استفاده از گروه­اسمی واژگانی می­ شود.
در صورتی که توازن بین دو اصل کمیت و اطلاع­مندی برقرار نشود از صورت نشان­دار استفاده می­ شود که این صورت نشان­دار در برقراری تغییر ارجاع، به صورت تخفیف­یافته و در حفظ ارجاع به صورت گروه­اسمی است. که با توجه به اصل شیوه، استفاده از این صورت­های نشان­دار دلیلی دارد.
با توجه به این که تمام ارجاع­ها در محاوره بر اساس گیرنده طراحی می­ شود (ساکس[۹۳]، ۱۹۷۹ و اسشگلف[۹۴]، ۱۹۹۶به نقل از هوانگ، ۱۹۹۴) گوینده صورتی را انتخاب می­ کند که یقین دارد مخاطب با توجه به آن مرجع مورد نظر را شناسایی می­ کند. بنابراین تولید ارجاعی در محاوره، به فرض­های گوینده در مورد اینکه شنونده چطور مرجع مورد نظر گوینده را تشخیص می­دهد، بستگی دارد. به هر حال دستیابی به وضعیت دانش مخاطب آسان نیست و گهگاه اشتباهاتی اتفاق می­افتد این اشتباهات گاهی منجر به ترمیم ارجاعی[۹۵] در محاوره می‌شود.
چهار نوع ترمیم ارجاعی در محاوره وجود دارد.
۱٫ دگر آغاز/ خود ترمیم
۲٫خود آغاز/ خود ترمیم
۳٫دگر آغاز / دگر ترمیم
۴٫خود آغاز / دگر ترمیم
در نوع اول گوینده از لفظ ارجاعی مشکل­دار استفاده می­ کند. مخاطب شروع به ترمیم می‌کند. گوینده ترمیم می­ کند.
الف: علی به ایران بازگشت.
ب: کدام علی؟
الف: علی رضایی.
گوینده اصل کمیت را رعایت نکرده است، کمتر از حد مورد نیاز سخن گفته است و مخاطب نمی ­تواند مرجع مورد نظر را تشخیص دهد و مخاطب شروع به ترمیم می­ کند. برای اینکه شنونده بتواند مرجع مورد نظر گوینده را تشخیص دهد گوینده از صورت ارجاعی کمینه، بر اساس اصل اطلاع­مندی استفاده می­ کند تا مشکل ارجاعی برطرف شود.
در نوع دوم گوینده از لفظ ارجاعی مشکل­دار استفاده می­ کند مخاطب مکث می­ کند. گوینده خود شروع به ترمیم می­ کند و ترمیم می­ کند.
الف: فاطمه را می­شناسید؟
ب: مکث.
الف: فاطمه که چاقه.
ب: می­شناسمش.
گوینده اصل کمیت را رعایت نکرده است کمتر از حد مورد نیاز سخن گفته است و مخاطب نمی ­تواند مرجع مورد نظر را تشخیص دهد. مخاطب با مکث خود به گوینده نشان می­دهد که نمی ­تواند مرجع مورد نظر گوینده را تشخیص دهد. بنابراین گوینده از صورت ارجاعی دیگری استفاده می­ کند تا مخاطب مرجع مورد نظر او را شناسایی کند.
در نوع سوم گوینده از لفظ ارجاعی مشکل­دار استفاده می­ کند، مخاطب ترمیم را شروع می‌کند و خود ترمیم می­ کند و گوینده آن ترمیم را تصدیق می­ کند.
الف: دانش ­آموز دیگری هفته گذشته به این جا آمد.
ب: آیا اسمش مریم بود.
الف: بله، می­شناسیش.
ب: بله، می­شناسمش.
در نوع چهارم گوینده از لفظ ارجاعی مشکل­دار استفاده می­ کند و شروع به ترمیم می­ کند، سپس مخاطب ترمیم می­ کند و گوینده ترمیم را تصدیق می­ کند.
الف: شخصی که با علی ازدواج کرده و خیلی زیبا بود. اسمش چه بود.
ب: مریم
الف: بله، مریم
این ترمیم ارجاع­گفتمانی در محاوره، تعامل بین اصل اطلاع­مندی و کمیت را نشان می‌دهد.

جهت دانلود متن کامل این پایان نامه به سایت abisho.ir مراجعه نمایید.

فصل چهارم

تجزیه و تحلیل داده ­ها

تجزیه و تحلیل داده ­ها
۴-۱- مقدمه
در این بخش با توجه به چارچوب تحلیلی که در فصل قبل معرفی شد پیکره‌ای، شامل ۱۰۰ پاراگراف از دو متن علمی و داستانی انتخاب شده‌است. در این جملات، ارجاع‌گفتمانی در بافت کافی مورد بررسی قرار گرفته‌است تا علت انتخاب صورت‌های ارجاعی مختلف نشان داده‌شود. داده‌ها در دو قسمت طبقه‌بندی شده‌اند که در هر قسمت نمونه‌هایی از هر کدام از متون مورد بررسی، آورده شده‌است.
در قسمت اول، داده‌هایی ذکر شده که بر اساس تعامل بین اصل کمیت و اطلاع‌مندی، صورت مناسب برای آن‌ ها انتخاب شده‌است و در قسمت بعد، داده‌هایی بررسی می‌شوند که بر اساس اصل شیوه صورت ارجاعی مناسب برای آن­ها انتخاب شده‌است.
۴-۲- موارد سازگار با اصل کمیت و اطلاع‌مندی
در مدل کاربرد‌شناختی سه اصل کمیت، اطلاع‌مندی و شیوه وجود دارد. در اصل کمیت، نویسنده لفظی را بیان نمی‌کند که از نظر اطلاعاتی نسبت به دانش خواننده ضعیف‌تر است تا خواننده، به تشخیص برسد. در اصل اطلاع‌مندی، نویسنده بیشتر از حد نیاز نمی‌گوید و از صورتی استفاده می‌کند که کمینه‌سازی اتفاق افتد. بر اساس اصل شیوه، از صورت نشان‌دار استفاده نمی‌شود مگر این که دلیل خاصی داشته باشد. بین این سه اصل تعامل وجود دارد. زمانی که توازن بین دو اصل کمیت و اطلاع‌مندی برقرار باشد صورت ارجاعی مناسب انتخاب می‌شود، که این توازن برقرار شده در الگو‌های برقراری، تغییر و حفظ ارجاع که توسط هوانگ (۲۰۰۰،۱۹۹۷،۱۹۹۵،۱۹۹۴،۱۹۹۱،۱۹۸۹،۱۹۸۷) مطرح شده منجر به استفاده از صورت‌های مختلف می‌شود.
در مدل کاربرد‌شناختی، حفظ ارجاع، زمانی اتفاق می‌افتد که فاصله‌ی بین مرجع و صورت ارجاعی کم باشد و مرجع متداخلی بین مرجع و صورت ارجاعی وجود نداشته‌باشد. تغییر ارجاع، زمانی که ارجاع از موجودیتی به موجودیت دیگر تغییر می‌کند اتفاق می‌افتد و برقراری ارجاع، زمانی که برای اولین بار از یک موجودیت سخن به میان می‌آید، روی می‌دهد. در این الگو‌های ارجاعی از یک سو ارجاع مبتنی بر اصل کمیت است تا شنونده به تشخیص برسد و از سوی دیگر مبتنی بر اصل اطلاع‌مندی، برای رسیدن به کمینه‌سازی است، یعنی حداقل صورت ممکن مورد استفاده قرار‌گیرد. توازنی بین دو اصل کمیت و اطلاع‌مندی برقرار می‌شود و توازن برقرار شده، منجر به استفاده از صورت ارجاعی تخفیف‌یافته (ضمیر یا ضمیرصفر) در حفظ ارجاع و گروه‌اسمی در برقراری و تغییر ارجاع می‌شود.
در زیر مثالی از رمان دیلماج آورده شده‌است. در این مثال، در مکان‌هایی که برقراری و تغییر ارجاع روی داده از گروه‌اسمی استفاده شده‌است و در مکان‌هایی که حفظ ارجاع اتفاق افتاده از صورت تخفیف‌یافته (ضمیر یا ضمیرصفر) استفاده شده‌است. به مثال زیر توجه کنید.
۴-۱- بند۱: وضع زندگی میرزا‌یوسف وخیم‌تر از آنی بود که خود گفته است.
بند۲: او۱ در این باره هم چون موارد‌ی دیگر از بیان صریح حقیقت خودداری کرده
بند۳: و به پرده‌پوشی پرداخته است.

جمع آوری داده های محصول. این کارشامل ذخیره سازی و تبادل داده ها، وضعیت تجهیزات، اطلاعات منابع، گزارش گیری از محصولات به صورت داده های تاریخی و یا پایگاه داده های رابطه ای است.

تحلیل کارایی محصول. تهیه داده های مفید از داده های خام جمع آوری شده درباره وضعیت فعلی محصول، مرورکارهای در حال اجرا و ارزیابی کارایی محصول در برهه زمانی گذشته.

دنبال کردن و پی گیری محصول. ثبت و احیای داده های مرتبط برای نمایش تاریخچه کاملی از لیست منابع، سفارشات و تجهیزات.

در سالهای اخیر در کنار مفهوم سیستم­های اجرایی تولید، مفهوم سازمان­های شبکه­ ای مطرح شده است، اجزای این سازمان­ها موقتاً کنار هم جمع شده تا بتوانند مهارت ­ها و منابع را با یکدیگر به اشتراک بگذارند. درسیستم های تولیدی چنین سازمان هایی با رویکرد توزیع­شده روبرو هستیم، چیزی که به معنی تولید محصول درست، در مکان درست،هزینه درست، زمان درست، شرایط درست می باشد. زنجیره تامین از تامین مواد خام تا تولید و توزیع و حمل و نقل و انبارداری و فروش محصولات به صورت پراکنده و در نقاط جغرافیایی مختلف صورت می گیرد. ازآنجا که مسئولیت به سازمان­های مختلف سپرده می­ شود در نتیجه کنترل مداوم و هماهنگی برای چنین چرخه حیاتی بسیار پیچیده می­ شود.کارهای صورت گرفته اغلب به صورت کنترل متمرکز بوده و کمتر کنترل به صورت غیرمتمرکز و توزیع شده صورت گرفته است.
هدف اصلی در چنین تولیدی کاهش هزینه ها ، کاهش زمان مدیریت، هرچه ساده تر شدن و یکپارچگی فرایندها و زیرسیستم­ها، تکنولوژی­های جدید و به روز رسانی­ها است. ضمناً کاهش اتلاف در تولید، سرعت در قابلیت پیکربندی مجدد در قبال رخدادهای منتظره و غیرمنتظره از دیگراهداف تولید توزیع شده محسوب می­ شود.
حال برای تحقق واقعی و بهینه چنین سیستم­های تولید توزیع شده ایی، نیازمند به کارگیری فناوری اطلاعات و پردازش توزیع شده هستیم چیزی که امروزه تحت عنوان پردازش ابری با ان آشنا هستیم. پردازش ابری به سرعت در حال تغییرصنایع و سازمان­ها برای تحقق اهدافشان می باشد. صنایع تولیدی توسط فناوری اطلاعات و تکنولوژی ­های هوشمند در حال توانمند شدن هستند. قدرت اصلی پردازش ابری در فراهم آوردن سرویس محاسبات در لحظه با قابلیت اعتماد بالا، مقیاس پذیری و قابل دسترس بودن در محیطهای توزیع شده است.
نتیجه تصویری درباره فناوری اطلاعات
درپردازش ابری همه چیزتحت عنوان سرویس در نظرگرفته می­ شود به عبارتی (Xaas) مانند نرم­افزاربه عنوان سرویس، پلتفرم به عنوان سرویس، زیرساختاربه عنوان سرویس که این سرویس­ها ساختارلایه ای را برای پردازش ابری فراهم می­آورند. با توجه به فلسفه طراحی در همه جا تولید در همه جا، نیازمند تبادل اطلاعات در بین سایت­های مختلف تولید هستیم لذا پردازش ابری نقش کلیدی در تحقق این فلسفه دارد .
به طور کلی دو نوع اتخاذ پردازش ابری در محیط­های تولیدی وجود دارد. یکی اتخاذ مستقیم تکنولوژی­های پردازش ابری و دیگری تولید ابری که همان ورژن تولیدی پردازش ابری است. در اکثر روش های پیشنهادی در اتخاذ پردازش ابری مدیریت به صورت متمرکزصورت گرفته است. لذا هدف غیرمتمرکز و توزیع شدگی مدیریت این سیستم­های تولیدی است.
در این پایان نامه هدف ارائه چارچوبی کلان برای مدیریت سیستم­های تولیدی است در این چارچوب به ارائه مدل لایه­ای با توجه به لایه ­های مدل پردازش ابری پرداخته­ایم. در این مدل سعی می­ شود ماژول­های اصلی سیستم­های تولیدی اجرایی استخراج شده و با تطابق این ماژول­ها با معماری سرویس­گرا چارچوبی یکپارچه ارائه شود. این چارچوب به نحوی است که فرایندها و رویه­ های انجام کار را با الهام از مدل پردازش ابری گردآوری می­ کند و در محیط­های توزیع­شده ابری راه­حلی برای مدیریت سیستم­های تولیدی اجرایی در حین عدم تمرکز ارائه می دهد.

هدف از اجرا

پردازش ابری محیطی کاملاًمتفاوت به صورت مجازی و مقیاس پذیرتر برای سازمان­ها به وجود آورده است،مزایای این محیط ازطریق سرویس و از راه اینترنت در اختیار کاربران قرارمی­گیرد. مصرف کنندگان ازابربه عنوان پلتفرم استفاده می کنند، پشتیبانی کنندگان ابر پردازش ابری را به عنوان یکی ازتوانمندسازهای صنایع تولیدی درنظرمی گیرند لذا هدف تعمیم این ایده به محیطهای تولیدی می­باشد تا با خلاقیت ایجاد شده توسط ابر بتوان استراتژی های کسب و کاررا جهت دهی کرد.
هدف در تولید ابری هرچه توانمندترکردن تولید، ایجاد کارخانه­های کارا که همکاری موثر با یکدیگر دارند می باشد و اشتراک منابع با به کارگیری محیط ابرتسهیل و تسریع شود. یکپارچه تر کردن محیط­های تولید توزیع شده هدف دیگر تولید ابری است که با مقیاس پذیرشدن منابع و مدل­های جدید کسب و کار پیشنهاد شده با ابر، محقق می­ شود. .

۱٫۴ توجیه ضرورت انجام طرح

با توجه به تلاش سازمان­ها برای کوچکتر شدن و به کارگیری ساختارهای شبکه ای، همواره این سوال مطرح می­ شود که چگونه سیستم­های اطلاعاتی تولیدی این شرکت­ها در محیط­های توزیع­شده مدیریت می­شوند تا کارایی در چنین شرکت­هایی به حداکثر برسد، لذا بر آن شدیم تا با ارائه چارچوبی کلان برای سیستم­های تولیدی توزیع­شده با بهره گرفتن از مدل محاسبات ابری به مدلسازی این مفهوم بپردازیم. مدلی که ماهیت آن ظهورنوآوری در مدیریت بوده و مدیریت محیطهای توزیع شده تولیدی را تسهیل می­ کند.

سابقه تحقیق

بروچر و سایرین در مطالعه خود به این نتیجه رسیدند که در یک محیط تولیدی با اطلاعات بسیارزیاد ، برنامه ­های کاربردی می توانند سرویس گرا باشند. آن ها یک پلتفرم مبتنی بر ماژول و قابل پیکربندی برای تولید ارائه کردند. هدف تقابل با مشکل یکنواختی برنامه های کاربردی موجود در زنجیره تامین کد-کم-سی ان سی است. رویکرد پیشنهادی تحت عنوان تولید مبتنی بر کامپیوترآزاد یا اوپن سی بی ام( open CBM )مطرح شد تا بتوان با آن تولید مشارکتی را تقویت کرد. ایده پیشنهادی مشابه یاس( Aaas) است در حالیکه در اینجا برنامه های کاربردی تحت عنوان برنامه های کاربردی یکپارچه در نظر گرفته نمی شوند ولی به صورت مجموعه ای از سرویس ها که ارتباط سستی با یکدیگر دارند و ماژولاریتی و قابلیت استفاده مجدد از یک سیستم را تضمین می کنند، لحاظ می­گردند.
برای افزایش سرویس گرایی و کاهش پیوستگی وان در ولد یک چارچوب نصب و اجرا (pug and play) برای ایجاد نرم افزار شبیه سازی ماژولار عنوان کرد. در این چارچوب کاربر در لایه برنامه کاربردی در سیستم تولید ابری این امکان را دارد تا هدف شبیه سازی را انتخاب کند و اجرای شبیه سازی را تحت عنوان مولفه (کامپوننت) انتساب دهد. این مولفه ها در عمل موجودیت های نرم افزاری هستند ( و اینکه تحت عنوان ساس-Saas -در تولید ابری و محاسبات ابری شناخته می شوند) وماژولهای خودشمولی می شوند که قابل جابه جایی و پلاگ شدن بعد از شبیه سازی را داشته و خروجی از طریق کامپوننت ها پس پردازش می شوند. در چنین معماری، ماژول های نرم افزاری شناسایی و بارگیری شده و در حین اجرای چارچوب مورد استفاده قرار می گیرند.
با کاهش پیوستگی مشکل عدم سازگاری بروزمی کند.ناش چارچوبی برای حل مشکل عدم سازگاری سیستم های سی آ ( CA )مطرح کرد. این چارچوب بسیارشبیه یک سیستم یاس( Iaas ) است. پلتفرم اینترفیس های منحصر به فرد برای سیستم های متفاوت کد-کم-سی ان سی(cad-cam-cnc) فراهم می کند. یک انبار داده بسیار پیچیده تجهیز شده است تا اطلاعات تولید را به عنوان پایه ای برای نشان دادن دانش تولید که با بهره گرفتن از شمای XML افزوده شده است، تجهیز کند. سیستم متشکل از انبار داد ه های تولیدی، دانش تولیدی، باس تبادل اطلاعات و اینترفیس های مختلف است که به عنوان ساختار اصلی عامل (agent) به کاررفته است تا باس تبادل داده ها و اینترفیس ها را پشتیبانی کند. در این سیستم کامپوننت های مختلفی اززنجیره کد-کم-سی ان سی(cad-cam-cnc) می تواند اطلاعات را تبادل کند
در همین راستااخیراً مختار و هوشمند پلتفرمی را ارائه داده اند که تئوری طراحی بدیهی را برای پی بردن به قابلیت کار کردن بین زنجیره سی آ (CA) نشان می دهد. متدولوژی طراحی بدیهی با این هدف مطرح شده است که یک نقشه راه سیستماتیک از ترکیب بهینه تبادل داده ها از طریق راه حل های مستقیم و غیر مستقیم در محیط CA پیشنهاد می کند. این رویکرد به اینکه چگونه یک منبع، طراحی ،تولید و کپسوله می شود و اینکه چگونه لایه سرویس جهانی ایجاد می شود فراهم می آورد، پرداخته است .
وانگ و زو یک پلتفرم توزیع شده تولیدی دیمپ (DIMP) را پیشنهاد کردند. این پلتفرم یک محیط یکپارچه بین برنامه های کاربردی کد-کم-سی ان سی( cad-cam-cnc ) فراهم می سازد. این یک ساختار مبتنی بر ماژول است که برای یکپارچه کردن پلتفرم از همان معماری سرویس گرا استفاده کرده است. در این پلتفرم درخواست-های کاربران جمع آوری شده و به صورت الگویی از سرویس های نرم افزاری سازمان دهی شده است. در دیدگاه سرویس گرا، ابزارهای نرم افزاری متجانس به صورت ترکیب کننده های سرویس مجازی یکپارچه می شوند و برای کاربر فراهم می شوند، در این روش، نرم افزارها در فرایندهای عملیاتی جایگذاری می شوند.
با توجه به شکاف موجود در ادبیات هدف این تحقیق ارائه چارچوبی کلان برای مدیریت سیستم های تولیدی است. این چارچوب به ارائه مدل لایه ای با توجه به لایه های مدل پردازش ابری می پردازد. و به نحوی سازماندهی خواهد شد که فرایندها و رویه های انجام کار را با الهام از مدل پردازش ابری گردآوری کند و در محیط های توزیع شده ابری راه حلی برای مدیریت سیستم های تولیدی اجرایی در حین عدم تمرکز ارائه دهد.

۱٫۶روش پژوهش و تکنیک­های اجرایی

یک روش پژوهش راهبردی صورت خواهد گرفت . طی مطالعات کتابخانه ای و مطالعه مقالات به مضمون ارائه شده می­پردازیم.

گردآوری اطلاعات با مطالعه اسناد و مدارک در دسترس (کتب ، مقالات ، گزارشات)

جمع آوری و دسته بندی داده ها با مطالعه مدل ها و چارچوب های موجود در زمینه سیستمهای توزیع شده اجرایی تولید

تحلیل داده های جمع آوری شده و ارزیابی تطبیقی مدل های همتراز با کمک مدل محاسبات ابری

ارائه چارچوبی راهبردی برای سیستم­های توزیع شده اجرایی تولید با بهره گرفتن از مدل محاسبات ابری

۱٫۷استفاده کنندگان از نتایج تحقیق
نتایج حاصل از این تحقیق در حقیقت چارچوبی است که حاوی ماژول­های مختلف بخش تولید است، هرسازمان تولیدی برحسب شرایط ممکن است در یکی از این بخش­ها قوی و یا ضعیف باشد. این ماژول­های توزیع­شده در ابر و مدل اقتصادی آن می ­تواند راه­حلی مناسب برای هر یک از این شرکت­ها باشد.
عکس مرتبط با اقتصاد
۱.۸ ساختار فصول
در ابتدا به بررسی ادبیات موضوع در چند حوزه مفاهیم اولیه سیستم­های اجرایی تولید، تولید توزیع­شده، سرویس­گرایی و مدل محاسبات ابری پرداخته شد. در خلال این بخش توابع اصلی سیستم­های اجرایی تولید بر اساس استانداردهای مختلف مطرح شد. استانداردهای اصلی استاندارد MESA بوده و استاندارد بعدی که جامعتر بوده،ANSI/ISA 95 می­باشد که MESA نیزمبنای آن بوده است. متعاقباً بحث تولید توزیع­شده مطرح شد و چشم­اندازها و مفاهیم تولید توزیع­شده نیز مرور می­ شود. مفاهیمی نظیر تولید هولونی و عامل­گرا، سپس نقش فناوری اطلاعات در تولید توزیع­شده و انواع سبک­های به­ کارگیری مطرح می شود. در ادامه مدل محاسبات ابری و ویژگی­ها و پتانسیل­های آن، نقاط قوت و ضعف آن، فرصت­ها و تهدید­های آن و ویژگی­هایی نظیر مجازی­سازی و خاصیت الاستیکی ابر و … بحث می شود. سپس بحث سرویس­گرایی و شناسایی سرویس­ها که مبنای مدل محاسبات ابری در این تحقیق است به صورت مفصل مورد بررسی قرار می­گیرد.
در فصول آتی رویکرد مورد استفاده در ادامه تحقیق مطرح می­ شود، در حین به­ کارگیری رویکرد نیازمند به کارگیری متدولوژی مناسب برای شناسایی سرویس­های مورد نظر در سیستم مورد بررسی هستیم، نهایتاً در متدولوژی SOMA ، راه حل ESB برای ماژول اصلی این سیستم یعنی مدیریت سفارش انتخاب می­ شود. درطی مراحل شناسایی سرویس­ها، در این متدولوژی مدلسازی سرویس-هدف و تجزیه دامنه صورت می­گیرد. ماژول­های اصلی سیستم اجرایی تولید توزیع شده، مدیریت سفارش­ها، مدیریت منابع، زمانبندی، پی­گیری، بازرسی، مدیریت تعاریف است، برای به­ کارگیری تمامی این ماژول­ها نیازمند آن هستیم تا با نمودارهای فعالیت، نحوه تعامل آن­ها را با یکدیگر نشان دهیم.

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت zusa.ir مراجعه نمایید.

2- سپری شدن حداقل دو سال تمام از تاریخ اخذ گواهینامه رانندگی (ب -1).
3- ارائه گواهی سلامت جسمی و روانی از مراجع صلاحیت دار پزشکی.
4 – قبول شدن در آزمون های آیین نامه و مهارت عملی رانندگی با وسیله نقلیه مربوط.
ح: شرایط شرکت در آزمایش ها و صدور گواهینامه درجه(ت -1).
1 – حداقل سن 25 سال تمام.
2- سپری شدن حداقل دو سال تمام از تاریخ اخذ گواهینامه رانندگی (پ-1).
3- ارائه گواهی سلامت جسمی و روانی از مراجع صلاحیت دار پزشکی.
4 – قبول شدن در آزمون های آیین نامه و مهارت عملی رانندگی با وسیله نقلیه مربوط.
خ: شرایط شرکت در آزمایش ها و صدور گواهینامه درجه (ت-2).
1 – حداقل سن 25 سال تمام.
2- سپری شدن حداقل دو سال تمام از تاریخ اخذ گواهینامه رانندگی (پ-2).
3- ارائه گواهی سلامت جسمی و روانی از مراجع صلاحیت دار پزشکی.
4 – قبول شدن در آزمون های آیین نامه و مهارت عملی رانندگی با وسیله نقلیه مربوط.
د: شرایط شرکت در آزمایش ها و صدور گواهینامه رانندگی ویژه وسایل نقلیه سبک عمرانی و کشاورزی:
1 – حداقل سن 18 سال تمام.
2- ارائه گواهی سلامت جسمی و روانی از مراجع صلاحیت دار پزشکی.
3- قبول شدن در آزمون های آیین نامه و مهارت عملی با وسیله نقلیه مربوط.
ذ: شرایط شرکت در آزمایش ها و صدور گواهینامه رانندگی ویژه وسایل نقلیه سنگین عمرانی و کشاورزی:
1 – حداقل سن 23 سال تمام.
2- ارائه گواهی سلامت جسمی و روانی از مراجع صلاحیت دار پزشکی.
3- قبول شدن در آزمون های آیین نامه و مهارت عملی رانندگی با وسیله نقلیه مربوط.
در ایران سالها دو نوع گواهینامه وجود داشت. گواهینامه پایه دو که مخصوص رانندگی با خودروهای با ظرفیت حداکثر 3500 کیلوگرم بود ( مثل خودروهای سواری، مینی بوس، وانت بار) و گواهینامه پایه یک که مخصوص رانندگی با خودروهای بالای ظرفیت 3500 کیلوگرم ( مثل کامیون، اتوبوس و تریلر) بود. مدت اعتبار این گواهینامه ها در ابتدا 10 سال بود که بعداً به 5 سال کاهش یافت. در حال حاضر گواهینامه پایه یک به همان صورت اول باقی مانده و گواهینامه پایه دو سابق به قوت اعتباری خود باقی مانده اما برای متقاضیان جدید صادر نمی شود و به جای آن دو نوع گواهینامه به نامهای ب 1 و ب 2 تعریف شده است.[54]
تغییرات جدید گواهینامه رانندگی:
تغییرات در قوانین راهنمایی و رانندگی کشور به گواهینامه رانندگی هم رسیده است. بر اساس اعلام پلیس راهور ناجا، افزایش کیفیت آموزش و مهارت رانندگی و رفاه مردم مهم ترین عواملی بوده که در گواهینامه های جدید مدنظر قرار گرفته است.
بر این اساس گواهینامه های خودرو به سه گروه، پایه سه، پایه دو و پایه یک تقسیم شده و علاوه بر آنها گواهینامه موتورسیکلت و گواهینامه های ویژه برای وسایل صنعتی، کشاورزی و کارگاهی صادر می شود.
هم اکنون آزمون نهایی آموزشگاه های رانندگی برای صدور گواهینامه از سوی افسران بازنشسته نیروی انتظامی انجام می شود که در آیین نامه جدید این آزمون نهایی زیر نظر افسران کادر شاغل در پلیس راهور انجام می شود، چرا که گلایه هایی از سوی شهروندان در این خصوص وجود داشت که برخی افراد فاقد صلاحیت، گواهینامه رانندگی می گیرند که به این ترتیب، مهارت رانندگی اصل اول در دریافت گواهینامه خواهد بود.
شرایط دریافت گواهینامه پایه سه که برای حداکثر مجموع وزن و ظرفیت بار 3.5 تن یا حمل حداکثر 9 سرنشین با راننده به جز وسایط نقلیه عمومی است، داشتن 18 سال تمام، ارائه گواهی سلامت جسمی و روانی، طی کردن دوره های آموزش نظری و عملی و قبولی در آزمون آیین نامه و عملی شهر با وسایط نقلیه مربوط است.
درباره گواهینامه پایه دو نیز افرادی که دو سال از دریافت گواهینامه پایه سه آنها گذشته باشد، می توانند گواهینامه پایه دو دریافت کنند که بر این اساس حداکثر مجموع وزن و ظرفیت بار قابل حمل با این نوع گواهینامه شش تن یا حداکثر 26 نفر سرنشین با راننده و وسایط نقلیه عمومی است.
داشتن 23 سال، ارائه گواهی سلامت جسمی و روانی طی کردن دوره های نظری و عملی و قبولی در آزمون آیین نامه و عملی شهر با وسایط نقلیه مربوط از جمله شرایط دریافتی این گواهینامه است.
افرادی که دو سال از اخذ گواهینامه پایه دو آنها گذشته باشد، می توانند گواهینامه پایه یک بگیرند، بر این اساس داشتن 25 سال سن برای دریافت این گواهینامه و طی دوره های نظری و عملی مربوط و قبولی در آزمون به اضافه ارائه گواهی سلامت جسمی و روانی برای دریافت این گواهینامه الزامی است که بر این اساس دارندگان این گواهینامه می توانند مجموع وزن و ظرفیت بار بیش از شش تن یا حمل بیش از شش سرنشین را انجام دهند.
هم اکنون اعتبار گواهینامه های رانندگی پنج سال است که بر اساس آیین نامه جدید، هم برای خودرو و هم موتورسیکلت برای افراد تا 65 سال، گواهینامه با اعتبار 10 سال، بین 65 تا70 سال با اعتبار پنج سال و بالای 70 سال با اعتبار دو سال صادر می شود. دارندگان گواهینامه پایه سه، سال اول اجازه تردد در شب و جاده های برون شهری را ندارند.[55]

گفتار چهارم : کارت پایان خدمت (معافیت از خدمت وظیفه)
طبق ماده 1 قانون نظام وظیفه عمومی دفاع از استقلال و تمامیت ارضی نظام جمهوری اسلامی و جان و مال و ناموس مردم وظیفه دینی و ملی هر فرد ایرانی است و در اجرای این وظیفه کلیه اتباع ذکور دولت جمهوری اسلامی ایران مکلف به انجام خدمت وظیفه

جهت دانلود متن کامل این پایان نامه به سایت abisho.ir مراجعه نمایید.
عمومی برابر مقررات این قانون می باشند و هیچ فرد مشمول خدمت وظیفه عمومی را جزء در موارد مصرح در این قانون نمی توان از خدمت معاف کرد و طبق ماده 2 قانون نظام وظیفه « هر فرد ذکور ایرانی در ماهی که طی آن به سن 18 سال تمام می رسد مشمول مقررات خدمت وظیفه عمومی است».
قانون تعریفی از کارت پایان خدمت بیان نداشته ولی می توان گفت که کارت پایان خدمت سندی است که از طریق یگانهای نیروهای مسلح برای مشمولینی که از نظر پزشکی سالم بوده و در آن یگان خدمت خود را انجام داده اند درخواست و از طریق سازمان وظیفه عمومی نیروی انتظامی صادر و به آنها تحویل می گردد و همچنین طبق قانون برای واجد شرایط قانونی کارت معافیت صادر می گردد که معافیت به سه دسته معافیت تحصیلی و معافیت پزشکی و کفالت تقسیم می شود .
به منظور یکنواخت شدن کلیه کارتهای معافیت و پایان خدمت و افزایش ضریب ایمنی کارتها و همچنین امکان ایجاد هرگونه تغییرات بعدی در اطلاعات موجود در کارتها توسط سازمان وظیفه عمومی ناجا و تسهیل در استعلامات پایان خدمت و معافیت ها ( مثل گذرنامه و گواهینامه، امور استخدامی) کلیه کارتهای پایان خدمت و کارتهای معافیت به صورت هوشمند صادر و کلیه کارتهای قدیمی به صورت کارت هوشمند تعویض می شوند.
طبق ماده 10 قانون نظام وظیفه عمومی موارد ارائه کارت پایان خدمت به شرح ذیل می باشد :
الف) شرکت در آزمایشات رانندگی و اخذ گواهینامه
ب) دریافت هر گونه وام و کمکهای کشاورزی و صنعتی و دامداری و …
ج) کاندیدا شدن جهت انتخابات مجلس شورای اسلامی و سایر شوراها و …
د) تحویل اصل گواهینامه یا پایان نامه دوره های تحصیلی دیپلم و بالاتر از وزارتخانه مربوطه
ه) صدور پروانه کسب و اجازه اشتغال و عضویت در شرکتهای تعاونی
و) ثبت هر گونه نقل و انتقال غیر قهری اموال به طور مستقیم و غیر مستقیم در دفاتر اسناد رسمی
ز) دریافت مستمری از سازمان های دولتی و وابسته و نهادهای قانونی
ح) استخدام به هر صورت ( رسمی ، پیمانی و روزمزد و خرید خدمت) در وزارتخانه ها و مؤسسات دولتی و وابسته به دولت و نهادهای قانونی و شرکتهای دولتی
گفتار پنجم : گذرنامه و کارت مربوط به هویت اتباع بیگانه
گذرنامه یا پاسپورت یکی از مدارک شناسایی رسمی است که از سوی دولتهای ملی برای شهروندانشان صادر می گردد. با این مدارک دولت مربوطه از دیگر دولتها اجازه می خواهد تا به شهروندان مربوطه اجازه
گذر یا ورود به خاک آن کشورها را بدهند. به اجازه ای که به این منظور از دیگر دولتها گرفته می شود روادید گفته می شود.
بر طبق ماده 1 قانون گذرنامه : «گذرنامه سندی است که از طرف مأمورین صلاحیتدار دولت جمهوری اسلامی ایران مذکور در این قانون برای مسافرت اتباع ایران به خارج و یا اقامت در خارج و یا مسافرت از خارج به ایران داده می شود».
بر طبق ماده 7 قانون گذرنامه انواع گذرنامه بر سه قسم است : [56]
الف) گذرنامه سیاسی
ب) گذرنامه خدمت (فردی ، جمعی)
ج) گذرنامه عادی ( اعم از فردی یا جمعی)
همانطور که ملاحظه میشود گذرنامه هم در تعریف عام اسناد هویتی قرار میگیرد اما در داخل کشورها گذرنامه به ندرت به عنوان یک ورقه هویتی مورد استفاده قرار می گیرد.[57]
طبق ماده 31 و 32 قانون صدور گذرنامه (مصوب 10/12/1351)[58] برای بیگانگان بدون تابعیت یا خارجیان که به جهاتی قادر به تحصیل گذرنامه از کشور متبوع خود نیستند برگ گذر بیگانگان صادر میشود.
مقصود از اتباع خارجی موضوع ماده 180 قانون برنامه توسعه اقتصادی،- اجتماعی و فرهنگی[59] که از این پس قانون نامیده میشود افرادی هستند (آواره – پناهنده – مهاجر و اتباع بیگانه دارنده گذرنامه) که تابعیت کشور جمهوری اسلامی ایران را ندارند و تحت عناوین زیر متقاضی ورود به کشور جمهوری اسلامی ایران هستند و تابعیت خارجی آنها مورد قبول دولت جمهوری اسلامی ایران است.
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی
پناهنده: به شخصی اطلاق میگردد که به علت ترس موجه از اینکه به دلایل مربوط به نژاد یا مذهب، ملیت یا عضویت در بعضی گروه های اجتماعی یا داشتن عقاید سیاسی تحت شکنجه و در خارج از کشور محل سکونت خود به سر میبرند و نمیتواند یا به علت ترس مذکور نمیخواهد خود را تحت حمایت آن کشور قرار گیرد.
آواره: فردی است که به دلیل وقوع جنگ داخلی یا بین المللی بدون تشریفات قانونی، کشور متبوع خود را ترک یا وادار به ترک آن گردد، اما نمیتواند برابر کنواسیون 1951 و پروتکل 1967 ژنو و ملحقات آن بیم موجه از اذیت و آزار به اثبات برساند.
مهاجر: فردی است که متقاضی اقامت در جمهوری اسلامی ایران باشد و درخواست وی مورد قبول جمهوری اسلامی ایران قرار گرفته باشد.
دارنده گذرنامه: فردی است که در چارچوب قوانین و مقررات داخلی و بین المللی و با اجازه مخصوصی وارد کشور میشود.[60]
با توجه به مطالب فوق میتوان در تعریف کارت مربوط به هویت اتباع بیگانه (آواره، پناهنده، مهاجر)
گفت کارت اتباع بیگانه در واقع سند اقامتی این افراد در کشور محسوب میشود و نشان دهنده حضور قانونی فرد در خاک جمهوری اسلامی ایران است و از سوی وزارت کشور (اداره کل اتباع و مهاجرین خارجی) صادر میشود و شامل مشخصات (نام، نام خانوادگی و نام پدر …
. ) و همچنین تابعیت فرد مورد نظر میباشد و در حال حاضر این کارت به نام «کارت اقامت موقت – آمایش 8» شناخته میشود و البته مدت زمان اعتبار کارت یکسال است. [61]
گفتار ششم : سایر اسناد هویت
الف) تابعیت : تابعیت عبارت است از نوعی رابطه سیاسی و معنوی که شخص را به دولت معینی مربوط می کند. تابعیت سبب می شود که فردی جزء اساسی و دائمی کشوری شود، تابعیت افراد نسبت به هر دولتی بر دو نوع است یکی تابعیت تولدی (اصلی) ، دیگری تابعیت اکتسابی یا تابعیت بعد از تولد (اشتقاقی).
تابعیت اصلی تابعیتی است که از تاریخ تولد به حکم قانون به طفل تحمیل می شود. تابعیتی اکتسابی است که بعد از تولد تا زمانی که شخص زنده است در اثر اعمال حقوقی شخص یا نماینده قانونی آن ممکن است تحصیل شود. از این گونه است تحصیل تابعیت در اثر سکونت مدت معینی در کشور خارجی یا تحصیل تابعیت از راه ازدواج.
تابعیت اکثر اتباع هر کشور از نوع تابعیت تولدی (اصلی) است و موارد تابعیت اکتسابی ( اشتقاقی ) در مقابل آن ناچیز است. تابعیت اصلی از دو راه حاصل می شود:
1. نظام خون 2. نظام خاک
1- نظام یا اصل خون : مطابق این اصل تابعیت از راه نسب به طفل تحمیل می شود و به همین علت بعضی از علمای حقوق بین الملل خصوصی آن را تابعیت نسبی هم گفته اند. به موجب این اصل طفل به محض تولد بدون توجه به محل ولادت قهراً تابعیت پدر و مادر ( یا پدر یا مادر یا فقط پدر) خود را دارا می شود.
2- نظام یا اصل خاک : متأسفانه نظام خون نمی تواند به تنهایی تأمین تابعیت را برای تمام کسانی که متولد می شوند به عهده بگیرد و گاهی اتفاق می افتد که به کار بردن اصل خون برای تعیین و اعطای تابعیت به طفل غیر ممکن می شود از جمله اگر طفلی به دنیا بیاید ولی پدر و مادرش معلوم نباشد ( اطفال سر راهی ) در این گونه موارد به کار بردن اصل خون برای تعیین تابعیت طفل میسر نیست و چون نمی توان طفل را بدون تابعیت رها کرد باید برای حل این مشکل از اصل دیگری استفاده کرد که آن اصل، اصل خاک است که مطابق این اصل تابعیت هر شخص محل تولد اوست.
یاد آور می شویم که به دست آوردن تابعیت دولت ایران از 3 راه ممکن است :
1. از راه به کار بردن نظام خون یا نظام خاک که در ابتدای ولادت و یا اگر احیاناً بعد از ولادت است از نتیجه اموری که مربوط به ولادت است اعمال می شود.

به هر روی در حال حاضر عراق دارای سه بندر به نام های «بصره» ، «ام القصر» و «فاو» در خلیج فارس می‌باشد که معتقد است پاسخگوی نیازهای این کشور نمی‌باشند . دلایل عراق به این شرح هستند :
۱- بندر بصره در شمال اروندرود و در ۱۲۰ کیلومتری خلیج فارس واقع شده است بنابراین تنها راه دسترسی عراق به بندر مذکور اروندرود می‌باشد . عراق همیشه ادعا می‌کرد که با پذیرش خط تالوگ به عنوان مرز ایران و عراق در این رودخانه ( اشاره به قرارداد الجزایر ) از اهمیت این بندر کاسته شده و علاوه بر آن در صورت بروز اختلاف با ایران امکان بسته شدن این رودخانه وجود دارد به همین جهت عراق نمی‌تواند از بابت بهره مندی از این بندر به عنوان راهی برای رسیدن به خلیج فارس اطمینان کامل داشته باشد.
۲ – بندر ام القصر نیز در کنار خور ام القصر که خوری پر از جزر و مد است واقع شده است . از طرفی راه دسترسی به این بندر خور عبداله و خور شطنه است که آبهای آنها میان عراق و کویت مشترک است و بنادر کویتی وربه و بوبیان بر بندر ام القصر مشرف می‌باشند ، این امر از دلایل تمایل همیشگی عراقی‌ها به تصرف یا اداره دو بندر فوق الذکر می‌باشد . به هر حال این بنادر نیز کم عمق بوده و به لحاظ پذیرش کشتی‌های بزرگ پاسخگو نیستند .
۳- سومین بندر عراق یعنی فاو در دهانه اروندرود واقع شده است ، این بندر دارای سواحل باتلاقی و رسوبی است به همین جهت عراق ناگزیر بوده در فاصله نزدیکی از این بندر از اسکله‌های البکر و الامیه استفاده کند که در واقع اسکله‌های شناور به شکل جزایر مصنوعی هستند و در مجموع پاسخگوی نیاز عراق در دسترسی به خلیج فارس نمی‌باشند . ( جعفری ولدانی ۱۳۷۷، ۳۷-۳۰ )
مجموع تمامی موارد پیش گفته حاکی از برتری موقعیت ایران به لحاظ ژئوپلیتیک بر عراق می‌باشد ، این برتری بی‌شک بر هرگونه مذاکره‌ای در عرصه بین‌المللی که متضمن منافع هر کدام از این دو کشور باشد موثر است .
نهایتا همانگونه که در مورد مرز دریایی ایران با عراق و کویت در شمال خلیج فارس بررسی شد، نقطه ثلاثه فوقانی این مرز به دلیل تداخل مناطق فلات قاره ‌این کشورها نامشخص و متعاقباً وضعیت تحدید حدود فلات قاره در این منطقه نامشخص است این در حالی است که در این منطقه منابع قابل ملاحظه‌ای به لحاظ نفت و گاز یا سایر منابع وجود ندارد و به نظر نمی‌رسد که در آینده نیز کشف گردد ، لذا عامل وجود منابع طبیعی در مذاکرات میان سه کشور عراق ، ایران و کویت تاثیرگذار نخواهد بود ، از طرفی عراق کمترین طول ساحل را در خلیج فارس دارا است که سبب گشته بر خلاف موقعیت آلمان در دریای شمال ، که پیش‌تر اشاره شد ، فاقد امکان ادعای بکارگیری اصل تناسب گردد ، یعنی شکل بد سواحل عراق در این منطقه و تقعر آنها تنها عامل منفی در تحدید حدود فلات قاره عراق نمی‌باشد . علی‌رغم آگاهی عراق از وضعیت بد جغرافیایی خود اما همواره به علت این موقعیت خاص جغرافیایی مخالف اعمال قاعده تناصف در تحدید حدود فلات قاره بین خود و دول همسایه بوده و مکرراً اعلام داشته که در صورت توافق بین ایران و کویت در خصوص تحدید حدود فلات قاره از طریق اعمال اصل تناصف این توافق را به رسمیت نخواهد شناخت حال سئوال این است که آیا هیچ شیوه منصفانه جهت تراضی ایران و کویت با عراق وجود دارد یا خیر ؟
بخش دوم – ایران و کویت
در این بخش که در قالب سه گفتار تنظیم گردیده نخست ویژگی مرز دریایی ایران و کویت بررسی می گردد ، سپس کلیه معاهداتی که از دهه چهل جهت تحدید حدود فلات قاره میان ایران و کویت صورت گرفته ، بررسی می گردد و نهایتا اختلافات میان دو کشور از جمله موانع سیاسی مربوط به عراق همچنین موارد ترک مذاکره و بهره برداری از حوزه نفتی آرش بررسی می گردند .
گفتار اول – بررسی مرز دریایی ایران و کویت
بین کویت و عربستان سعودی منطقه‌ای بیطرف وجود داشته که دو کشور در سال ۲۰۰۰ میلادی (۱۳۷۹ خورشیدی) در مورد آن به توافق رسیدند و بنابراین مرزهای دریایی‌شان را نیز در این منطقه تعیین، تصویب و نهایی نمودند. هر چند این موافقت‌نامه دارای ابهاماتی است که مورد بررسی قرار خواهد گرفت، اما تمایل کویت به تحدید حدود فلات قاره‌اش با ایران را افزوده و منجر به شکل‌گیری مذاکراتی در این رابطه شده است از سوی دیگر این قرارداد بطور تقریبی نقطه شروع مرز دریایی ایران و کویت را مشخص نموده چرا که این نقطه در مجاورت مرز دریایی کویت و عربستان خواهد بود. اما نقطه فوقانی مرز ایران و کویت در حقیقت مشکل اصلی خواهد بود بدین علت که قاعدتاً این نقطه باید محل تلاقی سه خط مرزی ایران – عراق، عراق – کویت و ایران – کویت باشد و با توجه به اینکه تعیین این نقطه نیازمند مذاکرات سه جانبه می‌باشد و از آنجا که کشور عراق وارد چنین مذاکره‌ای نشده و مذاکرات دو جانبه‌اش نیز به سرانجام دقیقی نرسیده است، محل دقیق این نقطه ثلاثه نامعلوم است. از طرفی برخلاف بحث فلات قاره ایران و عراق که تاکنون منبع قابل توجه و جدی انرژی در آنجا کشف نشده است، مسئله مرز دریایی و تحدید حدود فلات قاره ایران و کویت به این لحاظ اهمیت دارد، در اردیبهشت ۱۳۷۹ ایران در حوزه نفتی آرش اقدام به انجام عملیات اکتشاف و حفر چاه نمود که با اعتراض کویت و عربستان مواجه گردید. علت اعتراض کویت نسبتاً مشخص است، مرزهای دریایی ایران با کویت مشخص نشده است و ظاهراً یکی از علل اساسی انجام عملیات حفاری در میدان آرش طبق اظهارات مقام‌های مسئول وزارت امور خارجه و وزارت نفت تحریک مقامات کویتی برای حل مسئله مرز دریایی با ایران بود. (باقر پور ، ۱۳۸۱ )
اما علت اعتراض عربستان مبهم می کند چرا که مرز دریایی ایران و عربستان جز نخستین مرزهایی است که در خلیج فارس احراز شده است، اما آنچه نامشخص است محل تلاقی مرز دریایی ایران، عربستان و کویت می‌باشد، چرا که به نظر می‌رسد موافقتنامه سال ۲۰۰۰ میلادی عربستان و کویت وارد منطقه دریایی ایران شده و نیاز به اصلاح دارد. [۴۸]
مورد پیش گفته که معرف نقطه ۴ مرزی در قرارداد کویت و عربستان است محدوده شرقی این مرز را دچار ابهام نموده و کویت و عربستان با این مسئله از طریق اعتراض به عملیات حفاری ایران در حوزه نفتی آرش برخورد کرده‌اند حال آنکه این مشکل، جدی می کند و نیازمند مذاکرات و اصلاحیات قطعی می‌باشد.
در حقیقت همین مسئله که به لحاظ منابع انرژی تعیین مرز دریایی ایران و کویت دارای حساسیت‌هایی است ، به دشواری‌های تحدید حدود افزوده است ، و البته تمایل ایران به تعیین تکلیف آن پس از سه دهه در پروسه فعلی مذاکرات موثر بوده که به شرح زیر بررسی می‌گردد .
گفتار دوم – سابقه مذاکرات ایران و کویت جهت تحدید حدود فلات قاره
اختلاف در مورد تحدید حدود فلات قاره خلیج فارس با اعطای امتیازات نفتی در این منطقه به شرکت‌های خارجی در سال‌های ۵۸-۱۹۵۷ میلادی آغاز شد . نخستین تلاش برای افراز فلات قاره سه کشور شمال خلیج فارس از آغاز دهه ۱۹۶۰ آغاز گردید . در سال ۱۹۶۴ و به دنبال دیدار وزیر امور خارجه ایران از کویت اعلام شد که دو کشور توافق کرده‌اند کمیته مشترکی در مورد آبهای سرزمینی تشکیل دهند . در مورد این موافقتنامه ، امیر کویت به سال ۱۹۶۵ در پارلمان این کشور اعلام کرد به موجب موافقتنامه پیش گفته کمیته فنی جهت بحث در مورد مرزهای فلات قاره ایران و کویت تشکیل خواهد شد . اما به دلایلی که بیان خواهد شد در مجموع تلاش‌ها و مذاکرات به نتیجه مطلوبی نرسید . اختلافات ایران و عراق در مورد اروندرود ، اختلاف ایران و کویت در مورد عرض دریای سرزمینی و همچنین وضعیت جزایر دو طرف در خلیج فارس به علاوه مشکلات سیاسی میان طرفین که بر روند مذاکرات موثر بود ، مجموعه‌ای از عوامل و دلایل عدم حصول نتیجه بوده‌اند.
نهایتا و به دنبال دیدار شاه ایران از کویت اعلام شد که رهبران دو کشور توافق کرده اند که: «در ادامه کار انعقاد چند موافقت‌نامه مربوط به فلات قاره خلیج فارس تسریع به عمل آورند .»[۴۹]
علاوه بر تمامی موارد پیش گفته خود عراق مشکل اصلی توافق ایران و کویت محسوب می‌شد و به هر حال توافق ایران و کویت ، به علت تردیدی که در مورد تداخل خط مرزی فلات قاره ایران و عراق با خط مرزی فلات قاره کویت و عراق و منطقه تقسیم شده بین کویت و عربستان سعودی وجود داشت ، نتوانست به شکل یک معاهده رسمی درآید و این مسئله تا سال ۱۹۹۵ تقریبا رها شده بود ، چرا که ایران و کویت در بازه‌های زمانی مختلف درگیر دفاع از تمامیت ارضی خود در برابر توسعه طلبی‌های عراق طی دو جنگ منطقه‌ای بودند ، اما در سال ۱۹۹۵ تحولی در مذاکرات عربستان سعودی و کویت رخ داد که سبب آغاز مجدد مذاکرات تحدید حدود فلات قاره میان ایران و کویت گردید . (جعفری ولدانی ، ۱۳۸۸، ۶۴)
به هر حال این مسئله که سه دهه از انفعال دیپلماسی کویت در بحث تحدید حدود فلات قاره‌اش با ایران می‌گذشت مقامات ایرانی را وادار به عکس‌العمل نمود ، همانطور که پیش‌تر اشاره شد در سال ۱۳۷۹ کارشناسان اکتشاف وزارت نفت ایران در حوزه آرش اقدام به حفر چاه نمودند و با اعتراض کویت مذاکرات از سر گرفته شد ، عربستان نیز به عمل ایران تا حدی که مربوط به منطقه مشترک تحت مالکیت عربستان و کویت بود اعتراض کرد و مدعی بود که در منطقه مذکور دارای مالکیت مشترک با کویت است . به هر حال عملیات حفر چاه از سوی ایران متوقف شد . ( نامی ، ۱۳۸۶ ، ۸۲ )
در آن زمان مقامات کویتی قائل به مشترک بودن حوزه نفتی آرش (الدوره) با ایران بودند.[۵۰] اما به دنبال حضور پر رنگ‌تر آمریکایی‌ها در منطقه اعلام کردند که با مشارکت عربستان سعودی اقدام به بهره‌برداری مشترک از این حوزه نفتی خواهند نمود .[۵۱]
به هر حال علاوه بر کلیه مشکلات پیش گفته از آغاز مذاکرات در دهه ۴۰ خورشیدی بحث این میدان نفتی نیز اثر قابل ملاحظه‌ای بر مذاکرات ایران و کویت گذاشته است .
از آنجایی که احتمال کشف منابع دیگر نیز وجود دارد و با پیشرفت فناوری این منابع کشف خواهند شد ، افراز مرز دریایی ایران و کویت باعث قانون‌مندی اکتشاف و استخراج منابع احتمالی خواهد گردید .
گفتار سوم – بررسی اختلافات ایران و کویت در جریان مذاکرات
دهه ۱۳۴۰ خورشیدی زمان شروع مذاکرات ایران و کویت و در واقع اوج این مذاکرات بوده است. همانگونه که پیش‌تر اشاره شد ایران نخستین قانون دریایی را در سال ۱۳۱۳ خورشیدی تصویب کرده بود، این قانون در دو مرحله، یکی پس از اعلامیه ترومن و دیگری پس از کنوانسیون ۱۹۵۸ ژنو حقوق دریاها اصلاح شد و تغییر کرد.
قانون اصلاح قانون آب‌های ساحلی و منطقه نظارت ایران که در سال ۱۳۳۸ خورشیدی به تصویب رسیده بود، در ماده سوم خود عرض دریای سرزمینی را از خط مبدأ ۱۲ مایل تعیین کرده بود، در حالیکه با توجه به پیمان ۱۸۹۹ میلادی (۱۲۷۸ خورشیدی) میان حاکمان وقت کویت و بریتانیا، این کشور تحت الحمایه بریتانیا بوده و کلیه امور مربوط به سیاست خارجی خود را به انگلستان واگذار کرده بود و مطابق با آن قوانین عمل می‌کرد. لذا مطابق قوانین بریتانیا عرض دریایی ساحلی کویت ۳ مایل تعیین شده بود. Razavi, 1997, 28))
نخستین مانع بر سر مذاکرات جدی دو کشور ایران و کویت همینجا ایجاد شد. علاوه بر عرض دریایی سرزمینی، خط مبدأ محاسبه این دریا نیز مورد اختلاف طرفین بود. جزیره ایرانی خارک و جزیره کویتی فیلکه جزایری بودند که طرفین بعنوان خط مبدأ خود پیشنهاد کرده بودند، ابتدا هیأت مذاکره کننده کویتی یک طرح مقدماتی ارائه کرده بود که لحاظ کردن تمام جزایر دو طرف را در تعیین خط مبدأ و البته با توجه به اصل انصاف پیشنهاد می‌داد. در این طرح همچنین مقامات کویتی اعلام کرده بودند چنانچه نظر طرف ایرانی بر عدم تأثیر جزایر باشد، یعنی حد پایین ترین جزر ، منظور نظر آنان باشد کویتی‌ها در صورت بررسی دقیق نقاط مبدأ طرفین این نظر را خواهد پذیرفت. ( نامی، ۱۳۸۶، ۶۳ )
این حد از انعطاف پذیری کویتی‌ها سبب گشت که نسبت به حل مسئله مرز دریایی و تحدید حدود فلات قاره که منجر به بهره‌برداری قانونی طرفین از مناطق تحت حاکمیت خود و رفع مشکل قراردادهای نفتی مثل کویت و سیریپ ایران می‌شد، خوش بینی‌های فراوان حاصل شود. با توجه به مذاکراتی که صورت گرفته بود و همچنین تشکیل کمیته‌های تخصصی، انتظار می‌‌رفت تا فلات قاره دو کشور به زودی تحدید گردد، اما کویت از مواضع قبلی و منعطف خود عقب نشینی کرد، به گونه‌ای که موافقتنامه‌ای که نظر هر دو کشور در آن منظور شده بود هرگز به امضاء طرفین نرسید این مسئله در گزارش تهیه شده از سوی معاونت امور بین‌الملل وزارت نفت مطرح شده است.
این گزارش در سال ۱۳۴۹ خورشیدی تهیه و در سال ۱۳۷۶ منتشر شده بود و اعلام می‌دارد در توافقنامه‌ای که پس از مذاکرات دهه ۴۰ خورشیدی بین ایران و کویت تهیه شده، «تصریح شده بود که در تحدید حدود فلات قاره ایران و کویت اثر صد در صد جزایر خارک و ارتفاعات جزیره منشت المواء در قسمت ایران و اثر صد در صد جزایر فیلکه و ارتفاعات جزیره رأس الیاحی در کشور کویت ملاک ترسیم خط مرزی فلات قاره قرار گیرد، مشروط بر اینکه اثر صد در صد جزیره خارک همه جا از جمله در تمام منطقه بیطرف نیز لحاظ شود.» ( همان، ۶۸ )
منطقه بیطرف که در جمله اخیر گزارش اشاره شده از دلایل عمده بی‌ثمری مذاکرات ایران و کویت و همچنین ورود عربستان به ماجرا می‌باشد. بدین ترتیب که پیش‌تر میان کویت و عربستان منطقه‌ای بیطرف وجود داشته است که مسایل و منافع آن بویژه در بحث انرژی به هر دو کشور مربوط می‌شده است، لذا هرگونه اقدامی در خصوص مسایل انرژی منطقه بیطرف به دقت از سوی عربستان دنبال می‌شد.
لذا این کشور به زعم در خطر قرار گرفتن منافع‌اش در نتیجه مذاکره و توافق ایران و کویت، مرتب به کشور کویت اعتراض کرده مدعی بود کویت بدون اطلاع عربستان اقدام به انجام عملیات اکتشاف در منطقه بیطرف کرده است.
از آنجائی که این ماجرا مذاکرات تحدید حدود فلات قاره ایران و کویت را تحت‌الشعاع قرار می‌داد، ایران اقدام به ارائه راه حل‌هایی به هیأت کویتی نمود از آن جمله تعیین همزمان فلات قاره کویت و منطقه بیطرف و حضور عربستان در مذاکرات بود. این راه حل‌ها از سوی هیأت کویتی نادیده گرفته شد، با این استدلال که کویت ضرورتى نمی‌بیند که دولت عربستان در مذاکرات مربوط به تحدید حدود فلات قاره ایران و کویت شرکت کند و اینکه کویت مسئول تعیین ادعاهای عربستان در خصوص فلات قاره خود نمی‌باشد. ( همان، ۶۴-۶۳ )
بدین ترتیب هیأت ایرانی مجدداً در مسیر حصول توافق با مقامات کویتی با مانع مواجه شده بود، این امر سبب گشت که این هیأت طرح جدیدی را ارائه کند که در آن عوامل حاکم بر ترسیم مرز فلات قاره بین ایران و کویت شرح داده شده بود.
ایران معتقد به اعمال اصل واقعیات بود، به این معنی که جزئیات جغرافیائی در سواحل دو طرف بعلاوه زمینه‌های تاریخی و حتی شرایط اقتصادی دو کشور شامل جمعیت و درآمد سرانه و میزان مصرف داخلی نفت به دقت بررسی گردد. ( همان، ۶۵ )
عکس مرتبط با اقتصاد
پیشنهادات هیأت ایرانی به دلیل تأثیر شدید قراردادهای نفتی در ادامه مذاکرات مورد توجه قرار نگرفت و حتی هیأت کویتی برخلاف موضع قبلی خود که با حضور عربستان بعنوان ثالث مذاکرات تحدید حدود فلات قاره خود با ایران، مخالفت می‌کرد، تمام تلاش خود را بکار می‌بردند تا باعث حضور این کشور در مذاکرات شوند و حتی در ادامه مذاکرات مسأله فلات قاره منطقه بیطرف را مطرح کردند که خلاف سابقه مذاکرات مقامات کویتی بود چرا که این کشور موکداً اعلام کرده بود از آنجائی که مورد مذاکره تحدید حدود فلات قاره ایران و کویت می‌باشد، نه منطقه بیطرف و نه حضور عربستان در مذاکرات موضوعیت ندارد و اکنون با پیش کشیدن مجدد این بحث مشکلی جدید در روند مذاکرات ایجاد کرده بودند.
بدین ترتیب کلیه تلاش‌های مقام های ایرانی و مجموعه مذاکرات دهه ۴۰ خورشیدی میان دو کشور بدون حصول توافق بین طرفین پایان یافت.
در این میان تأثیر عراق را در عدم حصول توافق میان ایران و کویت نباید نادیده انگاشت، عراق از نخستین سالهای آغاز مذاکرات بین ایران و کویت و با حصول نتایج اولیه مرتب و مکرراً اعتراض خود را به این امر اعلام نموده است، دهه ۵۰ و همچنین ۶۰ خورشیدی به دلیل بروز مشکلات سیاسی بین طرفین، بدون مذاکره سپری شد، چرا که پس از سال ۱۹۷۱ میلادی (۱۳۵۰ خورشیدی) کویت در مجموعه‌ای از کشورهای عربی قرار گرفت که پیشگام شعار ناسیونالیسم عرب بودند و با برتری نظامی و سیاسی ایران در منطقه به مخالفت برخاسته بودند. دولت کویت به دفعات از ادعای سرزمینی عراق نسبت به استان خوزستان حمایت کرده بود این ماجرا از جنبه تبلیغاتی فراتر رفته و به مجلس کویت نیز کشیده شده بود. (جعفری ولدانی ، ۱۳۷۱ ، ۴۱۶ )
عملکرد کویت در قبال اعاده حاکمیت ایران بر جزایر سه گانه نیز از عوامل تشنج در روابط سیاسی ایران و کویت در دهه ۵۰ بود، چراکه این کشور عضو ۱۵ کشور عربی بود که در ۱۷ ژوئیه ۱۹۷۲ میلادی (۱۳۵۱ خورشیدی) خواستار بررسی مجدد مسأله جزایر سه گانه از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد شدند . ( پارسا دوست، ۱۳۷۰، ۲۷۵-۲۶۹ )
تیرگی در روابط کویت با ایران تا سال ۱۳۵۷ و وقوع انقلاب اسلامی در ایران ادامه داشت. پس از انقلاب نیز با آغاز جنگ تحمیلی و حمایت کویت از عراق ادامه داشت، بنابراین در چنین فضای سیاسی حاکم بر روابط ایران و کویت امکان هیچ گونه تفاهمی در خصوص تحدید حدود فلات قاره دو کشور وجود نداشت.
در سال ۱۹۹۱ میلادی عراق به کویت تجاوز کرد، این تجاوز با دخالت آمریکا خاتمه یافت و از آثار آن اجبار عراق به پذیرش قطعنامه شورای امنیت در سال ۱۹۹۳ و تعیین مرزهای عراق و کویت در خشکی تا خور عبداله و همچنین تصمیم کویت جهت حل اختلافات مرزی خود با همسایگان خویش شد. کویت ابتدا با عربستان وارد مذاکره شد که این مذاکرات در سال ۲۰۰۰ به نتیجه رسید. پس از حصول توافق بین کویت و عربستان و تعیین مرز دریایی آنها، انتظار می‌رفت مذاکرات ایران و کویت نیز شروع و از سر گرفته شود اما تا زمانی که جمهوری اسلامی ایران اقدام به حفر چاه در حوزه نفتی آرش (الدوره) ننموده بود، کویتی‌ها در این رابطه اقدامی ننمودند و پس از آن نیز مشکل قدیمی خط مبدأ و جزایر بر این مذاکرات و نتایج آن سایه افکنده است. ( نامی، ۱۳۸۶، ۷۱-۷۰ )

شکل۸ – میدان نفتی آرش در خلیج فارس
بخش سوم – ایران و امارات متحده عربی
این بخش در قالب پنج گفتار به بررسی مرز دریایی ایران و امارات متحده عربی پرداخته و علل عدم تحدید حدود آن را که به مسئله جزایر سه گانه باز می گردد عنوان می کند و از این جهت تاریخچه جزایر و اسناد تعلق آنها به ایران بررسی می گردد و با توجه به تمایل امارات متحده عربی در ارجاع موضوع به دیوان بین‌المللی دادگستری و جلب حقانیت از این طریق نهایتا شرایط ارجاع دعوی به دیوان بررسی گردیده است .
گفتار اول – تاریخچه اختلافات و علل عدم تحدید حدود فلات قاره
در اواخر قرن هیجدهم که مصادف با اواخر دوره زندیه بود ، طایفه‌ای از اعراب به نام جواسم یا قاسمی‌ها به ایران آمده و در بندر لنگه اقامت گزیدند و به تابعیت ایران درآمدند ، شاخه دیگری از این طایفه در شارجه و راس‌الخیمه سکونت گزیدند .
رییس طایفه جواسمی بندر لنگه موفق شد حکومت این منطقه را به مبلغ ۲۰۰ تومان از خان‌های بستک در استان فارس اجاره کند. جزایر ابوموسی و تنب نیز به عنوان توابع بندر لنگه تحت حکومت استیجاری قاسمی‌ها قرار گرفتند . این حکومت در سال ۱۸۸۷ میلادی برچیده شد ، اما نهایتا دولت بریتانیا با تهدید و توسل به زور جزایر را در اختیار شیوخ شارجه و راس‌الخیمه قرار داد که این عمل از سوی ایران مکرراً با اعتراض مواجه شد و تا سال ۱۹۷۱ که بریتانیایی‌ها نیروهای خود را از شرق کانال سوئز خارج کردند این اعتراض ادامه داشت . ( ابراهیمی ، ۱۳۸۵ ،۱۳۱ )
به لحاظ حقوقی این اعتراض مکرر واجد آثاری است ، از آن جمله اینکه اشغال جزایر مستند به این اعتراضات در طول زمان حقی به زیان دولت ایران و به سود بریتانیا یا شیخ شارجه ایجاد نکرده است ، و اعلام مکرر نارضایتی ایران نسبت به این مسئله از طریق اعتراض‌های رسمی به دولت بریتانیا و چند مورد تلاش برای برافراشتن پرچم ایران بر فراز خاک جزایر ، این عمل را که واجد عنصر مادی مرور زمان است و قابلیت بالقوه ایجاد یک حالت عرفی را دارد ، از فعلیت ساقط می‌کند ، چرا که عنصر معنوی ایجاد عرف یعنی رضایت ایران در آن به چشم نمی‌خورد . از موارد مشابه می‌توان به نمونه عملی دریاچه مازندران در چهارصد سال اخیر اشاره کرد .
صرف نظر از حقوق قراردادی حاکم بر دریای خزر، همواره رویه‌ای عملی در این پهنه آبی حکمفرما بوده است که چندان هم با نظام حقوقی نوشته شده و قانونی آن منطبق نبوده است. چنانچه مطالعه رویه عملی چهارصد سال اخیر نشان خواهد داد که بر خلاف ایران که همواره در ادوار گذشته در بهره‌برداری از منابع جاندار یا غیر جاندار دریای خزر توفیق چندانی نداشته است، در عمل روسیه با توجه به برتری در تجهیزات و قوای نظامی تا مدت طولانی استفاده از این دریا را به خود اختصاص داده بوده است. ( نامی و محمدپور، ۱۳۸۹، ۸۷ ) به این ترتیب وضعیت دریای خزر را می‌توان تحت عنوان «برابری در نظر و نابرابری در عمل» در نظر گرفت. گرچه این وضعیت را نمی‌توان به عنوان موجد حق مکتسب برای شوروی به حساب آورد و همچنین به دلیل فقدان عنصر معنوی ناشی از رضایت ایران، نمی‌توان این وضعیت را به صورت ایجاد کننده یک «عرف» تفسیر نمود ولی به هر حال این امر ناشی از تسامح دولت ایران قلمداد می‌گردد.( دمیرچی لو، ۱۳۸۷، ۲۸ )
به هر حال همانطور که پیش‌تر اشاره شد بریتانیایی‌ها نیروهای خود را در سال ۱۹۷۱ از شرق کانال سوئز خارج کردند ، انگلیس تصمیم خود در این رابطه را در سال ۱۹۶۸ اعلام کرد و به نظر می‌رسد این اعلام سرآغاز پاره‌ای فعل و انفعالات در روابط منطقه‌ای بوده است .
دولت بریتانیا به دنبال ایجاد شرایط مناسبی برای شیخ نشین‌ها و امارات کوچک خلیج فارس بود که به واسطه آن بتوانند به استقلال برسند و امنیت‌شان تامین گردد . از سوی دیگر ایران مدتی بود با مسئله بحرین به عنوان جزیره‌ای کوچک که استان چهاردهم ایران خوانده می‌شد اما در عمل مدتها پیش به استقلال رسیده بود ، درگیر بود ، به تمام این آشفتگی‌ها وضعیت جزایر ایرانی را نیز باید افزود . در این میان دولت بریتانیا به حمایت و همکاری ایران ، بزرگترین قدرت منطقه‌ای وقت جهت تشکیل امارات متصالحه و حفظ امنیت نیاز داشت .
پس از هفتاد سال از اشغال جزایر و پس از خروج نیروهای بریتانیایی از شرق کانال سوئز ، حاکمیت این جزایر ولو با ارتکاب اشتباهات تاریخی در این خصوص (اشاره به موافقتنامه با شارجه) اعاده گشت ، یکسال قبل از آن ایران استقلال بحرین را به رسمیت شناخت و اعلام کرد ، این عمل با حضور فرستادگان سازمان ملل و تصویب مجلسین ملی و سنا صورت گرفت . نکته مهم‌تر اینکه هنوز بحث امارات ( سواحل ) متصالحه حل نشده باقی بود چرا که شرط ایران برای پذیرش استقلال سواحل متصالحه حل و فصل اختلافات در خصوص ابوموسی بود . ( ازغندی، ۱۳۸۱، ۱۷۸-۱۷۷ )
به هر حال ایران این جزایر را جزو لاینفک خاک خود می‌دانست چرا که به موجب اسناد موجود خصوصا از زمان صفویه به بعد این جزایر جزو حوزه بندر لنگه و در محدوده قلمرو ایالت فارس بوده است ، این واقعیت گذشته از اسناد ایرانی در اسناد مربوط به کمپانی هند شرقی ، حکومت بمبئی ، حکومت هند ، گزارش‌ها و مکاتبات کارگزاری‌های سیاسی انگلستان ، دریاداری ، گزارش‌های هیدروگرافرها و نقشه‌های رنگی رسمی و نیمه رسمی انگلستان منعکس شده است .
در این رابطه ذکر این واقعیت در شماره‌های اولیه نشریه انگلیسیPersian Gulf Pibots” ” نقشه‌های رنگی و رسمی وزارت جنگ انگلستان ، دریاداری و لرد کرزن در خور توجه است. (باوند، ۱۳۷۷ ، ۹۹ )
جهت سندیت یک نقشه باید نکات زیر به لحاظ حقوقی وجود داشته باشد :

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت tinoz.ir مراجعه کنید.

نقشه مورد نظر بایستی بر اساس اسناد دقیق جمع آوری شده باشد .

نقشه مورد نظر بایستی رسمی یا نیمه رسمی‌باشد یعنی در جهت اثبات حاکمیت کشوری که خود آن را منتشر کرده نباشد .

نقشه مورد نظر بایستی از نقطه نظر جغرافیایی دقیق باشد .

بنابراین به نظر می‌رسد نقشه‌های رنگی و رسمی وزارت جنگ انگلستان به لحاظ حقوقی صحیح و قابل استناد باشند ، ضمن اینکه در فاصله سال‌های ۱۹۰۴ تا ۱۹۶۳ حداقل دو یادداشت رسمی میان ایران و بریتانیا در خصوص تعلق جزایر به ایران رد و بدل شده است . ( سوری، ۱۳۷۳، ۸۶-۸۵ )
علاوه بر موارد پیش گفته از سال ۱۹۰۴ میلادی به بعد دولت ایران مکرراً و مستمراً به اشغال جزایر اعتراض کرده بود . (باوند، ۱۳۷۷، ۶۶- ۶۲ ) بررسی سابقه این اعتراض‌ها سبب بی‌اعتبار گشتن هر گونه استناد به اصول حقوقی همچون سکوت[۵۲] ، اولین اشغال کننده[۵۳] و یا مرور زمان[۵۴] می‌گردد .
طبق اصل مسلم حقوق بین‌الملل سکوت یا به عبارت دیگر عدم مخالفت در قبال ادعاهای مطرح شده از طرف مقابل در حکم رضایت و تایید آن نظر و ادعا است . ( صادقی ، ۱۳۷۳ ، ۲۴۱ )
لذا به نظر نمی‌رسد که به لحاظ حقوقی هیچ ایرادی بر مسئله اعاده حاکمیت ایران بر این جزایر سه گانه وارد گردد ، این در حالی است که به دلیل ادعاهای مکرر امارات متحده عربی مبنی بر اشغال این جزایر از سوی ایران که به دلایل سیاسی از سوی برخی کشورها نیز حمایت می‌شود حل مشکلات فی ما بین دو کشور به ویژه مسئله تحدید حدود فلات قاره آنها در خلیج فارس تا کنون میسر نگردیده است .
از دیگر مشکلات ، می‌توان به بحث احداث جزایر مصنوعی توسط امارات متحده عربی اشاره کرد این قضیه نیز بر تحدید حدود فلات قاره خلیج فارس موثر بوده است .
با توجه به حقوق بین‌الملل دریاها ( به عنوان شاخه‌ای از حقوق بین‌الملل عمومی )، دریای سرزمینی ( آب‌های ساحلی ) دولتهای پیرامون خلیج فارس – ایران ، عربستان سعودی ، عراق ، امارات متحده عربی ، کویت ، قطر ، بحرین و عمان – ۱۲ مایل دریایی است و فراتر از آن منطقه مجاور با همان عرض می‌باشد و الباقی منطقه انحصاری اقتصادی یا E.E.Z می‌باشد ، به عبارت دیگر در خلیج فارس منطقه‌ای سوای از منطقه انحصاری اقتصادی وجود ندارد و این به این معنی است که دولت‌های دیگر جز دولتهای ساحلی نمی‌توانند در خلیج فارس جزیره مصنوعی بسازند .