همچنین براساس آزمایشات انجام شده در دانشگاه لیپزیک بیان شده که مقاومت فشاری وابسته به ابعاد نمونه بوده به طوری که برای بتن‌های نرمال، نسبت مقاومت فشاری مکعب به استوانه برابر ۲/۱ بوده ولی این نسبت در مورد بتن‌های خودتراکم در محدوده ۱ تا ۲/۱ می باشد]۵۲[.
۲-۷-۲ مقاومت کششی بتن خود تراکم
در محاسبات بتن آرمه از ظرفیت کششی بتن به دلیل ناچیز بودن آن صرفه نظر می شود اما در بعضی از محاسبات مانند محاسبه خیز یا محاسبه ترک خوردگی یا تغییر مکان تیرهای بتن آرمه این مسأله را دخالت می دهند. بنابراین دانستن میزان آن حائز اهمیت می باشد.
بطور کلی همه پارامترهایی که بر روی ساختار میکرسکوپی ماتریس سیمان و ناحیه انتقال مؤثر هستند. در رفتار باربری کششی قابل ملاحظه می باشند. براساس گزارش های ارائه شده، ]۵۲[ بیان شده است که نتایج اندازه‌گیری شده مقاومت کششی در مقایسه با بتن‌های نرمال با مقاومت فشاری یکسان، مشابه بوده ولی حدود ۳۰ درصد از داده ها، تنش کششی بیشتری را دارا بودند که در شکل (۱-۱۸) مقاومت کششی در مقابل مقاومت فشاری برای انواع فیلرهای مصرفی ارائه شده است.

شکل(۱-۱۸) نمودار مقایسه بین مقاومت کششی بتن خود تراکم و محدوده آیین نامه CEB ] ۶۳ [
این تمایل به افزایش مقاومت کششی احتمالاً مربوط به ساختار بهتر بتن خود تراکم بوده خصوصاً اینکه خلل و فرج ها در بتن خود تراکم محدودتر و با ابعاد کوچکتری در ناحیه انتقال پخش شده اند همچنین براساس نتایج گزارش شده Felekogl توسط]۵۴[ رابطه زیر برای بیان رابطه مقاومت فشاری و کششی بیان شده است.
ft = ۰٫۴۳ fc0.6 (۱-۱۲ )
در این رابطه ft مقاومت کششی بر حسبMpa و fcمقاومت فشاری بر حسب Mpaمی باشد.
در همین زمینه Sonebiو Bartos[58] نیز مقاومت کششی ۲۸ روزه بتن خود تراکم را از بتن معمولی بیشتر عنوان کرده اند و دلیل آن را همگنی بهتر بتن خود تراکم دانسته اند. همچنین مطالعات بعمل آمده بر روی مقاومت کششی غیرمستقیم و ارتباط آن با مقاومت فشاری مکعبی که توسط سایر محققین در شکل(۱-۱۹) ارائه شده است که بیانگر پراکندگی پرمعنایی در بین آنها می باشد. شکل (۱-۱۹) نتایج مقاومت کششی استوانه ای را در محدوده ۵ تا ۹۵ درصد برای بتن‌های معمولی و خودتراکم در استاندارد اروپا نشان می دهد که اکثر نتایج بالای محدوده و تعدادی از آنها در پایین محدوده قرار گرفته اند]۵۳[.

شکل (۱-۱۹) نمودار رابطه بین مقاومت فشاری مکعبی و مقاومت کششی استوانه ای ]۵۳[
۲-۷-۳ عمل‌آوری بتن‌های خودتراکم
عمل آوری بطور کلی برای همه انواع بتن‌ها ضروری است ولی برای بتن‌های خودتراکم بطور خاص ضروری تر می باشد. خشک شدن سریع بتن خود تراکم به دلیل افزایش مقدار خمیر، نسبت آب به پودر پایین و فقدان آب افتادگی سطحی رخ می دهد. به همین علت برای کاهش خطر جمع شدگی ناشی از تبخیر رطوبت اولیه عمل آوری اولیه پس از جابجایی بتن خود تراکم ضروری تر بنظر می رسد]۵۶[.
فصل دوم
مروری برکارهای انجام شده بروی بتن خود تراکم

۲-۱ مطالعه در مورد مصرف تایرهای فرسوده
در سالهای اخیر مصرف تایرهای فرسوده یکی ازمشکلات زیست محیطی عمده شده است به عنوان نمونه بیش از سه میلیون تن‌ تایر فرسوده هرساله در ایالات متحده جمع آوری می‌شود.
(FISE-UNIRE,2007ETRA,2006) از این میان بیش از ۶۰۰ تن آن انباشته و دپو می‌گردد و علاوه بر دفن در محل‌های مخصوص گزینه‌های دیگری نیز وجود دارد مانند بازیافت انرژی که معمولا در کوره‌های سیمان (نایک[۷] و همکاران در سال ۲۰۰۴) [۵۷] و تولید کربن سیاه توسط تجزیه در اثر حرارت تایر صورت می‌گیرد هرچند که راهکار اخیر در حقیقت از لحاظ اقتصادی عملی نیست و به دلیل کیفیت پایین محصولات نهایی دچار مشکلات عرضه می گردد. گزینه دیگر بازیافت مصالح است برای این منظور ، فرایند خرد کردن ضایعات لاستیک که عموما توسط یک جداسازی الکترو مغناطیسی صورت می‌گیرد به ذرات لاستیک والیاف فولادی بطور توام اجازه بازیافت می‌دهد. اخیرا کارهای تحقیقاتی با هدف بکارگیری الیاف فولادی از ضایعات لاستیک بعنوان تقویت در بتن صورت گرفته است (آیلو[۸] و همکاران در سال ۲۰۰۹) بکارگیری الیاف فولادی بازیافت شده بطور بالقوه جالب بنظر می‌رسید و این امر بدلیل توانایی آنها در بهبود عملکرد خصوصیات مکانیکی بتن همانند عملکرد الیاف های فولادی صنعتی است[۵۸].
عکس مرتبط با اقتصاد
مطالعات متعددی نیز صرف امکان استفاده از لاستیک‌های بازیافتی از تایرهای فرسوده به منظور جایگزینی با سنگدانه‌های طبیعی دربتن شده است که به طور خلاصه از قرار ذیل است:
۲-۱-۱ویژگی های بتن تازه حاوی خرده لاستیک
رَقوان و همکاران (۱۹۹۸) گزارش نمودند که ملات های ترکیبی با خرده های لاستیک دارای کارایی برابر یا بهتر از ملات کنترلی بدون ذرات لاستیک است[۵۸].
اسماعیل و الهاشمی (۲۰۰۷) دریافتند که اسلامپ با افزایش نسبت پلاستیک بازیافتی همانطور که در شکل (۲-۱) نشان داده شده است، در حال کاهش سریع می باشد. این کاهش می تواند به این علت باشد که برخی از پلاستیک ها تیز گوشه هستند و برخی دیگر شکل منظمی ندارند که سبب کاهش روانی می شوند. با وجود کاهش اسلامپ، مخلوط های بتن حاوی ذرات پلاستیک بازیافتی کارایی خوبی دارند و برای استفاده در استعمالات پیش ساخته و محل های بزرگ که تحت نظارت هستند، مناسب می باشند [۵۹].
خطیب و بایومی (۱۹۹۹) همانطور که در شکل ۲-۱ نشان داده شده است بر روی کارایی بتن لاستیکی تحقیق نمودند و چنین گزارش نمودند که کاهش در اسلامپ با افزایش در میزان لاستیک به عنوان جایگزین درصدی از کل حجم سنگدانه وجود دارد. آنها همچنین اظهار نمودند که در میزان ۴۰% لاستیک، اسلامپ تقریبا صفر بود و بتن کارایی نداشته است. آنها همچنین مشاهده نمودند که مخلوط ها ساخته شده با خرده لاستیک ریز کارایی بیشتری نسبت به نمونه های ساخته شده با سنگدانه های درشت لاستیک یا ترکیب خرده لاستیک ریز و درشت دارند[۶۰].

شکل ۲-۱: اسلامپ بتن حاوی پلاستیک بازیافتی [۶۰]
صیدیقوِ و نایک (۲۰۰۴) گزارش نمودند که ملات های حاوی خرده لاستیک کارایی برابر یا بهتر از ملات کنترلی بدون ذرات لاستیک از خود نشان دادند، همچنین مشاهده نمودند که مخلوط ها ساخته شده با خرده لاستیک ریز، کارایی بیشتری نسبت به نمونه های ساخته شده با سنگدانه های درشت لاستیک یا ترکیب خرده لاستیک ریز و درشت دارند[۶۰].
۲-۱-۲ میزان هوا
صیدیقوِ و نایک (۲۰۰۴)، فِدروف و همکاران (۱۹۹۶) گزارش کردند که میزان هوای بیشتری در مخلوط های حاوی لاستیک نسبت به مخلوط های شاهد حتی در طرح های بدون حباب هوا، می باشند [۵۷و۵۵]. همچنین مشاهدات مشابهی نیز توسط خطیب و بایومی (۱۹۹۹) صورت گرفته است[۶۰]. این امر ممکن است به علت طبیعت غیر مغناطیسی ذرات لاستیک و تمایل آنها به حبس کردن هوا در سطح ناهموار خود باشد. همچنین زمانی که لاستیک به مخلوط بتن اضافه می شود، ممکن است لاستیک با تمایلی که به دفع آب دارد، هوا را جذب کند و سپس ممکن است هوا به ذرات لاستیک بپیوندد. بنابراین، افزایش در میزان لاستیک، بالا رفتن در میزان هوای محبوس شده در بتن های حاوی لاستیک و به موجب آن کاهش در وزن مخصوص مخلوط ها را به همراه دارد.
بایاسی و زِنگ (۱۹۹۳) بر روی تاثیر الیاف پلی پروپیلن در میزان هوای محبوس در بتن مطالعه نمودند. آنها گزارش نمودند که میزان هوا با وارد شدن الیاف پلی پروپیلن افزایش می یابد[۶۲].
۲-۱-۳ مقاومت فشاری، خمشی و سایشی
(نایک[۹]و همکارانش) به این نتیجه رسیدند که دو نگاه می توان بین مقاومت فشاری و مقاومت سایشی داشت. یکی اینکه مقاومت فشاری فاکتور حاکم بر مقاومت سایشی بتن است، یعنی هر چه مقاومت فشاری افزایش یابد مقاومت سایشی هم افزایش خواهد یافت [۶۳] . این در حالی است که از دید دوم مقاومت سایشی مستقل از مقاومت فشاری عمل می کند[۶۴]. نتایج آزمایش های مشابه توسط لابراتوار ملی بزرگراه های نروژ تاثیر ۵۲ درصدی افزایش مقاومت سایشی با بهره گرفتن از الیاف پلی پرو پیلن را نشان داده است[۶۷]. از طرفی نتایج انجمن مهندسین آمریکا با بکارگیری روشCRD_C52_54 حاکی از افزایش ۱۰۵ درصدی مقاومت سایشی بتن با بهره گرفتن از الیاف پلی پرو پیلن است[۶۵] (صادق زاده[۱۰]و همکارانش) تحقیقاتی راجع به ارتباط بین ریز بافت سطح بتن ومقاومت سایشی بتن انجام داده اند نتایج نشان داده تکنیک های مختلف عمل آوری نهایی سطح بتن باعث ایجاد خلل و فرج در حد چند میلی متر و با سختی مشخص در سطح بتن خواهد داشت. مقاومت فرسایشی بتن به طور گسترده ای وابسته به ساختمان خلل و فرج ها و سختی میکروسکپی ناحیه سطحی بتن هست[۶۶].
جو و همکارانش نیز نشان دادند که افزودن ذرات نانو می‌تواند به بهبود مقاومت فشاری بتن حاوی لاستیک کمک شایانی بنماید. آنان به مقایسه تاثیر افزودنی‌های پوزولانی رایج نظیر دوده سیلیس و افزودنی‌ های نانو پرداختند و دریافتند افزودنی‌‌های نانو با وارد شدن به خمیر سیمان به شدت وارد واکنشهای هیدراسیون می‌شوند حال آنکه اغلب افزودنی‌های رایج پس از طی یک دوره انفعالی شروع به مشارکت در هیدراسیون می‌نمایند[۶۷].
کربلایی و همکاران نیز به این نتیجه رسیدند که علت افزایش مقاومت نمونه‌های حاوی لاستیک با افزودن نانو سیلیس به خاطر فعالیت بسیار بالای پوزولانی نانوسیلیس می‌باشد که به عنوان یک ماده اصلی در استحکام خمیر بتن موثر است[۶۸].
صدر ممتاز و همکاران نیز نشان دادند که استفاده از ذرات لاستیک تایر ضایعاتی در کامپوزیتهای سیمانی موجب کاهش مقاومت فشاری وخمشی می‌شود که این کاهش را می‌توان با کمک الیاف پلی‌پروپیلن و دوده سیلیس تا حدی افزایش داد و همچنین استفاده ازلاستیک تایر ضایعاتی در کامپوزیتهای سیمانی موجب کاهش سرعت عبور امواج فرا صوت می‌شود. استفاده از الیاف پلی پروپیلن و دوده سیلیس موجب ایجاد محصولی عایق در برابر صوت و امواج و در عین حال دارای مقاومت خمشی مناسب می شود[۶۹].
۲-۱-۴ عایق صوت و جذب آب
کاربرد ضایعات لاستیک تایر در بتن خود تراکم نیز توسط ساندرولینی و بیگنوزی[۱۱] در سال ۲۰۰۶ بررسی شد آنها پیشنهاد نمودندکه بتن حاوی لاستیک‌ از نوع خود تراکم رفتار مکانیکی تطبیق پذیرتر و مبتکرانه تری داشته و مشخصات آن نیز برای تولید روسازی‌ها با کاهش صدا مناسب و درنوع خود جذاب است[۷۰].
آوکلار و تابکو[۱۲] در سال ۱۹۹۷ اظهار داشتند که بتن لاستیکی می‌تواند به عنوان عایق های صوتی در سازه‌های بزرگراه و بعنوان جاذب امواج ضربه ای ناشی از زمین لرزه در ساختمان بکارگرفته شود[۷۱].
ساندرولن[۱۳] با اندازه گرجذب آب(WA%) (جدول ۲-۲) روی نمونه ها بتن سخت شده در فشار اتمسفر به منظور بررسی تاثیرات اضافه نمودن خرده لاستیک روی ساختمان میکروسکپ بتن انجام شد. مقدارهای بدست آمده در جدول، حاکی از ان است که افزایش بسیار کم در تخلخل با فاز لاستیک در مخلوطها است که ناشی از برخی انحرافات ذرات خرده لاستک از توزیع اندازه دانه ماسه و یا مقدار کم بیشتر هوا به دام افتاده و محبوس حین انجام اختلاط بتن می باشد [۷۲].
جدول۲-۲: میزان جذب آب [۷۲]

بتن خودتراکم همان گونه که از اسمش مشخص است بتنی است که نیازی به ویبره کردن و متراکم ساختن آن نیست و تحت اثر وزن خودش جاری شده و در قالب جای می‌گیرد و تراکم کامل خود را به دست می‌آورد. این امر حتی در حضور میلگردهای فشرده نیز امکان‌پذیر می‌باشد. ساخت سریع و روانی و مقاومت در برابر جداشدگی از دیگر خصوصیات این بتن می‌باشد. فضای خالی در این نوع بتن پایین بوده که این موضوع پتانسیلی برای ایجاد یک بتن با دوام را فراهم می‌کند.
وقتی بتن در برابر درجه حرارت بالا قرار می‌گیرد یک سری تغییرات فیزیکی شیمیایی در آن ایجاد می‌شود. این تغییرات در ابتدا در خمیر سیمان سخت شده رخ می‌دهد که از تجزیه هیدروکسیدکلسیم در دمای ۴۰۰ درجه سانتی‌گراد آغاز شده و تا خرابی کامل ژل سیلیکات هیدراته شده در دمای ۹۰۰ درجه سانتی‌گراد ادامه می‌یابد. به عنوان یک نتیجه‌گیری از این تغییرات ، بتن به تدریج و در گاهی اوقات به طور سریع مقاومت مکانیکی و دوام خود را از دست می‌دهد. به همین دلیل برای شناخت بیشتر و استفاده اصولی‌تر از این نوع بتن در سازه‌های با اهمیت بالا لازم است تا خواص بلند مدت از جمله دوام و مقاومت این بتن در برابر آتش مورد بررسی قرار گیرد. در نتیجه سعی شده در رساله مذکور به بررسی تأثیر درجه حرارت بالا بر عملکرد بتن خودتراکم پرداخته شود.
۲- ۲ رفتار بتن درمقابل آتش
بتن دارای خواص خوبی در مورد مقاومت در برابر آتش است؛ یعنی بتن قابل احتراق نیست. مدت زمانی که طی آن ، بتن در برابر آتش به رفتار رضایت بخش خود ادامه می دهد ، نسبتاً طولانی است و هیچ گونه گازی متصاعد نمی کند [۷۳].
اگرچه که بتن اساساً یک ماده ی پیچیده است و خواص آن به طور آشکار می تواند در برابر دماهای بالا تغییر کند، اما در گذشته، اثر آتش بر بتن به عنوان یک امتیاز برای بتن در مقابله با آتش سوزی در نظر گرفته می شد. در بسیاری موارد، رفتار در بتن با مواد سازنده ی آن وابسته به زمان است [۷۴].
رفتار واقعی بتن در معرض دماهای بالا تحت عاملهای بسیاری است ، شامل مواد سازنده و عاملهای محیطی، نرخ گرمایش، ماکزیمم دما، مدتی که در معرض دمای حداکثر است، روش سرد کردن بعد از حرارت دادن ماکزیمم و سطح بار اعمالی است. عوامل مادی شامل سنگدانه ها ، نوع مواد افزودنی معدنی و میزان رطوبت بتن است. دماهای بالا در واقع عامل تخریب کننده درخواص بتن مانند مقاومت فشاری و مقاومت خمشی و مدول الاستیسته و نحوه پیوستگی بتن با تقویت هاست [۷۵].
رفتار کلی یک سازه در معرض دماهای بالا به طور کلی مرتبط با اثرات مکانیکی و گرمایی ( توزیع تنش ترکها ) و رفتارمحلی ( تورق ، ترکهای ریز سطوح و غیره ) می باشد. مهم ترین اثر دماهای مورد نظر بربتن شامل : کم شدن آب (هیدراتاسیون ) خمیرسیمان، افزایش تخلخل، تغییر میزان رطوبت، انبساط حرارتی، تغییر فشار مرکزی، کاهش نیرو، ترکهای حرارتی ناشی از ناسازگاری، خزش گرمایی و تورق گرمایی در نتیجه افزایش فشار داخلی است [۷۶].
۲-۳پاسخ فیزیکی و شیمیایی به حرارت
بتن و آتش دارای یک تقابل پیچیده هستند. بتن یک ماده همگن نیست و ترکیبی از خمیر سیمان، سنگدانه و همراه با میلگرد می باشد. هرکدام از این مولفه ها عکس العمل متفاوتی در برابر گسترش دما در مقابل خود دارند [۷۷].
تعدادی از تغییرات شیمیایی و فیزیکی وجود دارند که برای بتن در هنگام آتش سوزی اتفاق می افتد. تعدادی از آنها هنگام سرد شدن برگشت پذیر بوده ، اما بعضی نیستند و باعث ضعیف شدن بتن بعد از حرارت می شوند. بیشتر سوراخهای بتن شامل مقدار قابل توجهی آب است. این آب بعد از دمای ۱۰۰ درجه سانتی گراد شروع به تبخیر می کند و باعث فشار داخل در بتن می شود. در عمل محدوده دمایی جوش از ۱۰۰ تا ۱۴۰ درجه سانتی گراد وسعت دارد.
تحت رطوبت محیط ، وقتی دما به ۴۰۰ درجه سانتی گراد می رسد ، هیدروکسید کلسیم در سیمان شروع به هیدراته شدن می کند و باعث تولید بخار آب بیشتر و کاهش محسوسی در مقاومت فیزیکی مواد می شود. تغییرات دیگر در دماهای بالا در سنگدانه ها اتفاق می افتد . در حالت مجزا پاسخ گرمایی سنگدانه ها خود به آسانی رخ می دهد اما پاسخ کلی بتن در نتیجه تغییرات در سنگدانه ها می تواند بسیار متفاوت باشد. انبساط متفاوت بین سنگدانه و ماتریس سیمان باعث تورم و ترک می شود. برای مثال سنگدانه های کوارتز افزایش حجم دارند و در نتیجه تغییرات معدنی در ۵۷۵ درجه سانتی گراد، در حالیکه سنگدانه های آهکی شروع به تجزیه در ٨۰۰ درجه سانتی گراد می کنند [۷۶-۷۸].
نوع سنگدانه ها بر واکنش بتن در دمای زیاد تاثیر می گذارد. وقتی که سنگدانه ها حاوی ذرات سیلیس نمی باشند، افت مقاومت به میزان قابل ملاحظه ای کمتر می شود. شن دولومیتی مصرف شده در بتن، سبب مقاومت خیلی خوب در برابر آتش می شود علت این امر آن است که عمل تکلیس سنگدانه ی کربناتی، گرماگیر[۱۴] می باشد؛ در نتیجه، حرارت جذب می شود و افزایش بیشتر دما به تاخیر می افتد. همچنین چگالی مواد تکلیس شده کمتر از مقدار آن قبل از تکلیس است و لذا این عمل سبب ایجاد لایه ی عایق حرارتی سطحی می شود و این اثر در قطعات بتنی ضخیم ، قابل توجه خواهد بود [۷۳].
جزئیات تبدیل فیزیکی و شیمیایی بتن با دماهای بالا مورد نظر یک هدف مهم تحقیقات در سالهای اخیر بوده است.
بر اساس تحقیقاتی که محققان روی بتن انجام داده اند پدیده ی فیزیکی و شیمیایی را که در محدوده ی دمایی ۱۰۰ تا ۶۰۰ درجه سانتیگراد اتفاق می افتد به صورت زیر دسته بندی کرد:
تبخیر آب در ۱۱۰ درجه سانتیگراد
ذوب الیاف پلی پروپیلن در فاصله دمایی۱۷۰ تا ۱۷۵ درجه سانتیگراد
تجزیه هیدروکسید کلسیم در فاصله دمایی۴۵۰ تا ۵۵۰ درجه سانتیگراد [۷۹ – ۸۰].
۲-۴ تورم
تورم از موارد پیچیده ای است که به سختی می توان مشخصات رفتاری آن را در عکس العمل بتن برای دماهای بالا در برابر آتش پیش بینی کرد [۷۷]. تورم از دمای حدود ٢۰۰ درجه سانتی گراد شروع می‌شود و تا دماهای بالا هم دیده می شود. تورم در صورت شدید بودن یک اثر تخریبی بر مقاومت یک سازه بتنی مسلح خواهد داشت و باعث تخریب بتن و حتی حذف لایه پوشش بتن بر میلگردهای تقویت می شود و به علاوه انبساط میلگردها در دماهای بالا، منجر به کاهش مقاومت فولاد و در نتیجه تخریب خواص مکانیکی سازه در کل می شود [۸۲].
اثر مهم دیگر از تورم بر مقاومت فیزیکی یک سازه از طریق کاهش ابعاد موجود در تکیه گاه در اثر بارگذاری خواهد بود که منجر به افزایش تنش ها در بتن تکیه گاه می شود.
بخارشدن رطوبت، منجر به توسعه شکستها و خارج شدن تکه بزرگ از مواد از لایه های سطحی می شود. به طور خاص پیش شرط اصلی برای تورم، میزان رطوبت حداقل ٪۲ و شیب گرمایی تند نسبت به مواد سازنده است. شیب های گرمایی نه تنها به دمای فاز گازی بلکه به نرخ حرارت هم وابسته است [۷۷ و ۸۲] .
مقدار بحرانی تورم، تحت تاثیر نوع بتن، مقاومت مواد و حضور الیاف بستگی دارد. تحقیقات زیادی اخیراً بر پتانسیل ظرفیت انواع مختلف الیاف در بتن به منظور کاهش اثرات تورم انجام شده است. بعضی از مطالعات انجام گرفته برالیاف پلی پروپیلن در ماتریس بتن گویای این موضوع است که بتن وقتی در برابر حرارت قرار می گیرد، پلی پروپیلن ذوب می شود و مسیرهایی جهت خروج بخار آب و دیگر گازهای ایجاد شده می شود که در نتیجه کاهش فشار در سازه را خواهیم داشت. یک نظر هم وجود دارد که الیاف پلی پروپیلن ذوب شده مانعی برای انتقال رطوبت اضافه به بتن می باشد و مانع فشار داخلی در عمق سازه می شود. از طرف دیگر الیاف پلی پروپیلن مکانیزمی برای ترکهای تشکیل شده عمیق تر در سازه می باشد، که باعث کاهش تورم در سطح سازه می شود، اما از طرف دیگر باعث پیامد های سازه ای مخالف خودش می شود.
مطالعات انجام گرفته دیگر بر روی الیاف فلزی نشان دهنده این است که فولاد شکل پذیری بتن را افزایش می دهد و تسلیم شدن آن قادر به مقاومت دربرابر فشارهای داخلی سازه می شود [۸۳ و ۸۴].
۲-۵ تشکیل ترک

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت zusa.ir مراجعه نمایید.