۴۸
جدول ۱۴-۴٫ نتایج تحلیل واریانس چند متغیری تفاوت کلی حافظه فعال در سه گروه
۴۹
جدول ۱۵-۴٫ نتایج تحلیل واریانس چند متغیری تفاوت سه گروه در حافظه فعال
۴۹
جدول ۱۶-۴٫ مقایسه زوجی گروهها در آزمون حافظه فعال
۵۰
جدول ۱۷-۴٫ آزمون کلموگروف- اسمیرنوف جهت بررسی نرمال بودن توزیع نمرات توجه متمرکز درونی
۵۱
جدول ۱۸-۴٫ نتایج آزمون لون برای بررسی برابری واریانس گروهها در توجه متمرکز درونی
برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت 40y.ir مراجعه نمایید.
۵۱
جدول ۱۹-۴٫ خلاصه نتایج تحلیل واریانس یکراهه توجه متمرکز درونی در بین گروهها
۵۱
جدول ۲۰-۴٫ مقایسه زوجی گروهها در آزمون توجه متمرکز درونی
۵۲
جدول ۲۱-۴٫ توزیع فراوانی پاسخهای خطای آزمودنیهای گروههای سهگانه در آزمون توجه مداوم
۵۲
جدول ۲۲-۴٫ نتایج آزمون خی۲ برای مقایسه کلی سه گروه در خطاها
۵۳
جدول ۲۳-۴٫ نتایج آزمون خی۲ برای مقایسه زوجی گروهها
۵۳
فصل نخست: کلیات پژوهش
۱-۱٫ مقدمه
هیجانها دارای کنشوریهای متعدد از جمله کنشوری تکاملی، ارتباطی و اجتماعی میباشند (اکمن[۱]، ۱۹۹۳). همچنین طبق نظر گراس۲ و تامپسون۳ (۲۰۰۷)، توجه، حافظه و تعاملهای اجتماعی را تحت تاثیر قرار میدهند. درواقع هیجانها همانطور که کمک کنندهاند، میتوانند آسیبزا نیز باشند. به طوریکه گراس و تامپسون (۲۰۰۷) معتقدند پاسخهای هیجانی نامتناسب بر چندین شکل از آسیبشناسی روانی و مشکلات اجتماعی دلالت دارند و به توانایی ما در تنظیم موفق هیجانها مربوط میشوند. از آنجا که مدلهای شناختی اضطراب اجتماعی فرض کرده اند فعالیت بالای هیجان و بدتنظیمی هیجان که ماهیت دقیق آن در افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی بخوبی مشخص نشده (ورنر۴و همکاران، ۲۰۱۱)، از ویژگی های مرکزی اختلال اضطراب اجتماعیاند (هیمبرگ۵، ۱۹۹۷؛ هرمن۶، ۲۰۰۴؛ هافمن۷، ۲۰۰۴؛ به نقل از گلدین۸و همکاران، ۲۰۰۹) و این ویژگیها طبق مدل ارتباطی-هیجانی لکنت (کنتر۹ و همکاران، ۲۰۰۶) در افراد مبتلا به لکنت نیز وجود دارند، منطقی مینماید که این دو اختلال از نظر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان، حافظه فعال، توجه متمرکز برخود و توجه مداوم با یکدیگر مقایسه شوند تا درصورت تفاوت این فرایندها درآنها با افراد بهنجار یا یکسان بودن این فرایندها در بیماران اختلال اضطراب اجتماعی و افراد مبتلا به لکنت، برای آنها برنامه های درمانی یکسانی متمرکز بر بهبود و تقویت این فرایندها اتخاذ شود.
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی
۱-۲٫ بیان مسئله
تحقیقات نشان میدهد افراد مبتلا به لکنت در مقایسه با افراد عادی، در تنظیم هیجانهای خود، ضعف دارند (کاراس۱۰و همکاران، ۲۰۰۶؛ نتورو ۱۱، کنتر و والدن۱۲، ۲۰۱۳). پاسخهای هیجانی به رویدادهای استرسآور می تواند از طریق استفاده از راهبردهای کنارآمدن شناختی تنظیم شود (فولکمن۱۳ و موسکویتز۱۴، ۲۰۰۴). به عقیدهی گارنفسکی۱۵و کرایج۱۶ (۲۰۰۱)، افراد در مواجهه با شرایط استرسزا از راهبردهای متنوع نظم جویی شناختی هیجان استفاده می کنند. دنیس۱۷(۲۰۰۷) نشان داده است که بین اضطراب و استرس با همهی راهبردهای ناسازگار نظم جویی شناختی هیجان (سرزنش دیگران، سرزنش خود، نشخوار فکری، فاجعه پنداری) همبستگی مثبت وجود دارد و بطور کلی یافته های پژوهشی نشان می دهند که راهبردهای ناسازگار نظم جویی شناختی هیجان نظیر نشخوارگری، خود سرزنشگری و فاجعه نمایی بطور مثبت با جنبه های آسیب شناختی همبسته هستند، ولی در راهبردهای سازگار نظیر ارزیابی مجدد مثبت، این همبستگی منفی است (گارنفسکی و همکاران، ۲۰۰۲).
با توجه به یافته های بالا و مطابق با این شواهد که بزرگسالان مبتلا به لکنت، اضطراب، شرمندگی و اجتناب از موقعیتهای اجتماعی را به طور فراوانی تجربه می کنند (ال وراچ[۲] و راپی۲، ۲۰۱۳)، انتظار میرود راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان افراد مبتلا به لکنت که اضطراب و استرس بیشتری نسبت به افراد عادی تجربه می کنند (ال وراچ و همکاران، ۲۰۰۹؛ بلود۳، ورتز۴، بنت۵ و سیمپسون۶، ۱۹۹۷)، نسبت به افراد عادی و افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی متفاوت باشد.
درواقع علیرغم برخی ابهامات باقی مانده درباره رابطه لکنت و اضطراب، تحقیقات طی دو دهه اخیر، شواهد قانع کنندهتری را از رابطه بین لکنت و اضطراب ارائه می کند و متمرکز بر اضطراب اجتماعی، ترس از ارزیابی منفی و پیش بینی صدمهی اجتماعی در افراد مبتلا به لکنت است (کرایج و ترن۷، ۲۰۱۴؛ منزیس۸، ۲۰۱۱ و ۱۹۹۹) و همگام با توسعه شواهدی برای این موضوع است که این اضطراب ممکن است به موقعیتهای اجتماعی یا عملکردی محدود شده باشد (مسنجر۹و همکاران، ۲۰۰۴؛ منزیس، ۱۹۹۹). شواهد در حال رشدی وجود دارد برای اینکه ویژگیهایی که اغلب با اختلال اضطراب اجتماعی مرتبطاند (ترس از ارزیابی منفی، پیشبینیهایی از آسیب اجتماعی، شناختهای منفی، سوگیریهای توجه، اجتناب و رفتارهای محافظت کننده) (کلارک۱۰ و ولس۱۱، ۱۹۹۵؛ کوت برت۱۲، ۲۰۰۲؛ راپی و هیمبرگ ، ۱۹۹۷؛ راپی و اسپنس۱۳ ، ۲۰۰۴)، ممکن است در تجربهی لکنت نقش مرکزی داشته باشند و همچنین در حفظ وجود اضطراب اجتماعی بهکار روند (کرایمات۱۴، وانریکگهم۱۵و وان دم-باگن۱۶،۲۰۰۲؛ لو۱۷و همکاران، ۲۰۱۲؛ منزیس، ۱۹۹۹). به طور کلی از آنجا که مدلهای شناختی اضطراب اجتماعی فرض کرده اند فعالیت بالای هیجان و بدتنظیمی هیجان که ماهیت دقیق آن در افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی بخوبی مشخص نشده (ورنر و همکاران، ۲۰۱۱)، از ویژگیهای مرکزی اختلال اضطراب اجتماعیاند (هیمبرگ، ۱۹۹۷؛ هرمن، ۲۰۰۴؛ هافمن، ۲۰۰۴؛ به نقل از گلدین و همکاران، ۲۰۰۹) و این ویژگیها در افراد مبتلا به لکنت نیز وجود دارند، منطقی مینماید که این دو اختلال از نظر انتخاب راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان با یکدیگر مقایسه شوند تا درصورت یکسان بودن راهبردها، برای آنها برنامه های درمانی یکسانی متمرکز بر بهبود استفاده از مهارتهای تنظیم هیجانی اتخاذ شود.
از طرفی کیمبرل[۳] (۲۰۰۸، به نقل از محمدی، ۱۳۹۲)، در مدلی که از اختلال اضطراب اجتماعی ارائه می کند، از علل اجتناب و اضطراب اجتماعی را تفاوت افراد در پردازش اطلاعات میداند و عوامل شناختی دخیل از قبیل توجه و حافظه که نقش مهمی در پردازش اطلاعات دارند را مطرح می کند. در این میان کلارک و ولس (۱۹۹۵، به نقل از محمدی، ۱۳۹۲)، توجه متمرکز برخود مفرط را بهعنوان اصلیترین عامل نقصهای عملکردی اضطراب اجتماعی مطرح می کنند و اینگرام۲ (۱۹۹۰) آن را آگاهی از اطلاعات درونی که در تضاد با اطلاعات بیرونیاند، میداند. بنابرین مناسب به نظر میرسد که بزرگسالان مبتلا به لکنت علاوه بر راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان، از نظر توجه و حافظه نیز با افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی و افراد عادی مقایسه شوند. این ایده با فرض داماسیو۳(۱۹۹۹) نیز، مبنی بر نقش هیجان در هدایت شناخت از جمله در پردازشهای زبانی و گفتاری (کندل۴، شوارتز۵و جسل۶، ۲۰۰۰)، مطابق میباشد.
افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی هنگام ورود به موقعیتهای هراسناک اجتماعی تمایل دارند، توجهشان را به سمت خود برگردانند و از این رو توجه متمرکز برخود باعث ایجاد تداخل در پردازش اطلاعات میگردد (پاپاجورجیا۷، ۱۹۹۸، به نقل از اسپور۸و استوپا۹، ۲۰۰۲). از آنجا که مبتلایان به اختلال اضطراب اجتماعی در رابطه با عملکرد خود در حضور جمع، دچار اشتغال ذهنی هستند و دایما پیامدهای منفی اشتباهات احتمالی خود را اغراق آمیز تفسیر می کنند، فضای ذهنی آنها، درگیر این موضوع بوده و لذا نمیتوانند تمرکز کافی را در تکالیف شناختی داشته و دچار افت در ظرفیتهای شناختی و آسیب در عملکردهای مربوط به آن میشوند (به نقل از بارلو۱۰، ۲۰۰۴).
نگهداری توجه متمرکز، ظرفیت گنجایش توجه را محدود می کند (کان۱۱، ۱۹۹۹)، از طرفی هاول۱۲(۲۰۰۴) و شنک۱۳(۲۰۰۷) گزارش میدهند، کودکان مبتلا به لکنت گنجایش توجه کوتاهتری نسبت به افراد عادی دارند، گرچه آندرسون۱۴ (۲۰۰۳) در مطالعه خود در این زمینه تفاوتی را گزارش نمیدهد (به نقل از کفالیانوس[۴]، ۲۰۱۲). بنابرین، این یافته ها، این احتمال را تقویت می کنند که ممکن است کانون توجه بزرگسالان مبتلا به لکنت در مقایسه با افراد عادی، متفاوت و در واقع متمرکز برخود باشد. همچنین شواهد دیگر برای این فرض از یافته کاراس (۲۰۰۶، به نقل از کفالیانوس، ۲۰۱۲) تقویت می شود، به طوریکه درمییابد کودکان مبتلا به لکنت، ظرفیت کمتری در تنظیم توجهشان نسبت به افراد عادی دارند.
همانطور که گفته شد طبق نظر کیمبرل (۲۰۰۸، به نقل از محمدی، ۱۳۹۲)، علاوه بر توجه، حافظه نیز نقش مهمی در اضطراب اجتماعی دارد از سوی دیگر براساس نظریات مختلفی مانند نظریهی کارآمدی پردازش (آیزنک۲ و کالو۳، ۱۹۹۲) و نظر ویلیامز۴و همکاران (۱۹۸۸) در خصوص عملکرد حافظه، اضطراب می تواند عملکرد حافظه فعال را تحت تاثیر قرار دهد. حافظه فعال یک سامانهی ذهنی است که وظیفهی اندوزش و پردازش موقتی اطلاعات را به طور همزمان انجام میدهد (بدلی۵ و همکاران، ۱۹۸۶، به نقل از اسد زاده، ۱۳۸۸).
از طرفی حافظه فعال ارتباط نزدیکی با پردازش زبانی دارد (رونبرگ۶، رودنر۷و اینگوار۸، ۲۰۰۴) و در واقع مطالعات کنونی برخلاف مطالعات پیشین پیشنهاد می کنند که حافظه کوتاه مدت واج شناختی نقش مهمی در فرایندهای درک و تولید زبانی بر عهده دارند (جاکومت۹، اسکات۱۰، ۲۰۰۶؛ گاسکل۱۱و مارسلن-ویلسون۱۲، ۲۰۰۲) و نقص در آن باعث اختلال در فرایند تولید گفتار می شود (به نقل از منصوری و تهیدست، ۱۳۹۱). در زمینه اختلال لکنت و براساس مدل بدلی از حافظه فعال، مطالعاتی نقش مدار واجی حافظه فعال را مشهود میدانند (منصوری و تهیدست، ۱۳۹۱؛ باجاج۱۳، ۲۰۰۷). نتایج مطالعات مختلف که از تکلیف تکرار ناکلمه برای بررسی توانایی واجی حافظه فعال کودکان و بزرگسالان مبتلا به لکنت استفاده کرده اند، حاکی از مهارت های پردازش زبانی ضعیفتر آنها در حیطهی حافظه فعال، نسبت به افراد طبیعی است و تفاوت در این نتایج را میتوان به مقدار جمعیت مورد مطالعه، سن کودکان، شدت لکنت و میزان سختی تکالیف مربوط دانست (منصوری و تهیدست، ۱۳۹۱).
بنابرین از آنجا که طبق تحقیقات ردپای وجود مشکل در حافظه فعال و بهویژه رمزگذاری واجی در افراد مبتلا به لکنت به چشم میخورد و تحقیق اندکی درباره حافظه فعال بزرگسالان مبتلا به لکنت نسبت به کودکان وجود دارد و چنانچه گفته شد اضطراب می تواند بر عملکرد حافظه فعال تاثیر گذار باشد، مسئله پژوهش حاضر، این است که آیا حافظه فعال بزرگسالان مبتلا به لکنت، نسبت به افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، متفاوت هست یا خیر.
چنانچه گفته شد، از آنجا که کلارک (۱۹۹۵) توجه متمرکز برخود را بهعنوان اصلیترین عامل نقص عملکردی مربوط به اضطراب اجتماعی مطرح می کند و از طرفی اضطراب افراد مبتلا به لکنت رو به سوی اضطراب اجتماعی میرود، دیگر سوال پژوهش حاضر این است که آیا بزرگسالان مبتلا به لکنت در توجه متمرکز بر خود با افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی متفاوت هستند یا خیر.
گرچه تحقیقات نشان دادهاند، کودکانی با آسیب ویژهی زبانی، اختلال خواندن و اختلال سرعت گفتار محدودیتهایی را در توجه مداوم بروز می دهند (مورفی[۵]و همکاران، ۲۰۱۴)، هیچ مطالعه ای توجه مداوم را در بزرگسالان مبتلا به لکنت بررسی نکرده اند. بنابرین با توجه به اینکه افراد مبتلا به لکنت در عملکرد زبانی تفاوتهای اندکی با اختلالات زبانی دارند (هال۲، واگوویچ۳ و برن استین راتنر۴، ۲۰۰۷) و به دلیل رابطه نزدیک بین حافظه فعال، توجه و پردازش زبانی (رونبرگ و همکاران، ۲۰۰۴)، بررسی اینکه آیا تفاوتی در توجه مداوم بزرگسالان مبتلا به لکنت در مقایسه با افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی نیز وجود دارد یا خیر، با ارزش است و مسئله دیگر پژوهش حاضر است.
همچنین طبق یافته های تحقیقی، مبنی بر اینکه اضطراب با راهبردهای ناکارآمد نظم جویی شناختی هیجان (سرزنش دیگران، سرزنش خود، نشخوارفکری، فاجعه پنداری) همبستگی مثبت دارد، مسئله دیگر تحقیق حاضر این است که آیا راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان در بزرگسالان مبتلا به لکنت متفاوت از افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی است یا خیر.
۱-۳. هدف پژوهش
مقایسه راهبردهای (سازگار و ناسازگار) نظم جویی شناختی هیجان، حافظه فعال، توجه متمرکز برخود و توجه مداوم افراد مبتلا به لکنت با بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی.
۱-۴. فرضیههای پژوهش
راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان در بزرگسالان مبتلا به لکنت، متفاوت از بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی است.
حافظه فعال بزرگسالان مبتلا به لکنت، متفاوت از بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی است.
توجه متمرکز برخود بزرگسالان مبتلا به لکنت، متفاوت از بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی بهنجار است.
توجه مداوم بزرگسالان مبتلا به لکنت، متفاوت از بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی است.
۱-۵. اهمیت و ضرورت پژوهش
از آنجا که برای مدیریت لکنت مزمن، مدیریت اضطراب عامل مهمی است (کرایمات، وانریکگهم و وان دم-باگن، ۲۰۰۲) و از آنجا که مشخص شده اضطراب اجتماعی شدید، عامل خطری برای بزرگسالان مبتلا به لکنت در طول زندگیشان است (ترن و همکاران، ۲۰۱۱)، در تحقیق حاضر به مقایسه راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی و افراد مبتلا به لکنت میپردازیم تا در صورت عدم تفاوت این راهبردها با یکدیگر، برای آنها برنامه های درمانی یکسانی متمرکز بر بهبود استفاده از راهبردهای تنظیم هیجان اتخاذ شود. همچنین از آنجا که در تحقیقات، توجه کمی به حافظه فعال بزرگسالان مبتلا به لکنت با وجود نقش داشتن آن در پردازش زبانی (به نقل از منصوری و تهیدست، ۱۳۸۹) شده است و به جهت تاثیر پذیرفتن حافظه فعال از اضطراب (آیزنک و کالو، ۱۹۹۲؛ ویلیامز و همکاران، ۲۰۰۷)، مقایسه این جنبه از شناخت در این افراد با بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی حائز اهمیت بهنظر میرسد. در همین راستا به دلیل حیاتی و مهم بودن توجه برای عملکرد حافظه و تنظیم شناختی هیجان، این افراد از لحاظ توجه متمرکز برخود و توجه مداوم نیز، با افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی مورد مقایسه قرار میگیرند تا در صورت مشخص شدن تفاوت غیرمعنادار با بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، درمانهای یکسانی متمرکز بر بهبود این جنبهها برای آنها اتخاذ شود. به طور کلی شناخت عوامل مهم و متغیرهای اساسی در این دو اختلال کمک بیشتری به تشخیص بهتر متغیرهای زیربنایی این دو اختلال می کنند که در درمان آنها نقش دارند.
۱-۶. تعاریف نظری و عملیاتی متغیرهای پژوهش
اختلال اضطراب اجتماعی:
تعریف نظری: بر طبق راهنمای آماری و تشخیص اختلالات روانی ([۶]DSM-5، انجمن روانپزشکی آمریکا، ۲۰۱۳)، اختلال اضطراب اجتماعی بهوسیله ترس برجسته از اجتماع یا موقعیتهای مبتنی بر عملکرد که در آن ارزیابی دیگران اتفاق میافتد، توصیف می شود (ال وراچ و راپی، ۲۰۱۳).
تعریف عملیاتی: در پژوهش حاضر منظور از وجود اختلال اضطراب اجتماعی، تشخیص براساس SCID2، بهوسیله روانشناس است.
لکنت:
تعریف نظری: در مطالعه حاضر، لکنت بهعنوان اختلالی از سیالی گفتار تعریف می شود که شامل تکرارها، تطویلها و توقفها، همراه با افزایش تنش ماهیچهای است که ممکن است واکنشی را در آزمودنی ایجاد کند، که منجر به تخریب ارتباط شود (گیتار[۷]، ۱۹۹۸؛ پروس۲، ۱۹۸۷).
تعریف عملیاتی: در پژوهش حاضر منظور از وجود لکنت، تشخیص لکنت بهوسیلهی گفتاردرمانگر است.
موضوعات: بدون موضوع
[چهارشنبه 1400-01-25] [ 09:25:00 ق.ظ ]