وینهون (۱۹۹۲) معتقد است به غیر از شادمانی فراگیر که توصیف آن گذشت ما با دو نوع شادمانی دیگر مواجهیم ؛ بنابراین سه اصطلاحی که برای انواع شادمانی استفاده می­ شود عبارت است از: ۱) شادمانی فراگیر؛ ۲) سطح عاطفی لذت­جویی؛ ۳)رضایت وخرسندی(موسوی،۱۳۹۲: ۳۹).

۱. شادمانی فراگیر^[۳۰]: شادمانی فراگیر مفهومی است که پیش از این تعریف شد. این نوع شادمانی یک قضاوت کلی از زندگی است. اصطلاح کلی یا فراگیر، برای تأکید در مورد تفاوت با جزء محدودتر شادمانی که در قسمت بعدی می ­آید مورد استفاده قرار می­گیرد. این مسئله پذیرفته شده است که این اجزاء زیر مجموعه­هایی را در تخمین یا برآورد کیفیت کلی زندگی شخص تشکیل می­دهد.
۲. سطح عاطفی لذت­جویی^[۳۱]: میزان و درجه­ای است که شخص احساسات مختلف، به ویژه احساسات لذت­بخش را تجربه می­ کند. سطح عاطفی یا حسی لذت­جویی همان خلق­و­خوی نیست. ما انواع مختلفی از خلقیات را تجربه می­کنیم؛ خلق­های تعالی­طلب، خلق­های آرام، خلق­های بی­قرار، خلق­های بداخلاق و عبوس و غیره. هر یک از این خلقیات به وسیلۀ ترکیب خاصی از تجارب حسی متمایز می­ شود. یکی از این تجارب حسی، آهنگ یا ریتم لذت­جویی است. مفهوم سطح لذت­جویی تنها به لذت­هایی مربوط می­ شود که در احساسات تجربه می­ شود؛ یعنی لذت در احساس، هیجانات و خلقیات؛ بنابراین یک سطح لذت­جویی بالا ممکن است بر اساس هیجانات عشقی، گذرا و قوی، یا بر اساس خلقیات آرام­بخش، محکم و پایدار باشد.
۳. رضایت و خرسندی^[۳۲]: درجه و میزانی است که شخص احساس می­ کند آرزوهایش برآورده شده است. در این مفهوم فرض می­ شود شخص مقداری آرزوی هوشمندانه برای خودش به وجود آورده و یک باور و تصویر نیز در زمینۀ تحقیقشان تشکیل داده است. درستی واقعی این باور، در معرض خطر نیست، بلکه این مفهوم، با درک و فهم انتزاعی و ذهنی شخص ارتباط دارد؛ زمانی که میزانی از آرزوهایمان را که تا به حال رشد داده­ایم ارزیابی می­کنیم، چه بسا آنچه در آینده به ثمر می­رسد را تخمین می­زنیم. این مفهوم، مرتبط با این معناست که فرد، گذشته و آینده را در ارزیابی کردن با هم ترکیب می­ کند(همان: ۴۰).
۲-۱-۱-۱-۳. مفاهیم اساسی مرتبط با شادمانی
۲-۱-۱-۱-۳-۱. شادی،کیفیت زندگی، رضایت از زندگی و SWB (خوشبختی ذهنی)
شادمانی به معنی امروز آن، مفهومی است در درون مفهوم گسترده­ای مانند کیفیت زندگی، به ویژه در جایی که کیفیت زندگی باید از نگاه بیننده دیده شود(گالاتزر، ۲۰۰۰: ۶۰۳ ). SWB^[33] (خوشبختی ذهنی) از اواخر دهه ۱۹۵۰ میلادی برای جست­و­جوی شاخص مفید کیفیت زندگی که بر تغییرات اجتماعی و بهبود سیاست­های اجتماعی نظارت کند ظاهر شد. نقطه عطف این ادبیات کتاب­های اندروز و همکارانش در ۱۹۷۶ می­باشد. از نظر وی، اگر چه مردم در محیط­های عینی تعریف شده زندگی می­ کنند ولی با توجه به جهان ذهنی درک شده­شان واکنش نشان می­ دهند. در نتیجه SWB به عنوان یک شاخص مربوط به کیفیت زندگی برجسته شد. زمانی نفوذ آن بیشتر شد که برادبورن و همکارانش بر رضایت از زندگی و شادی به عنوان اجزای کیفیت زندگی تأکید کردند. رضایت از زندگی با توجه به تعریف کمپل و همکارانش (۱۹۷۶) فاصله درک شده افراد از آرمان­های خود است و شادی با توجه به تعریف برادبورن (۱۹۶۹) حاصل تعادل بین عاطفه مثبت و منفی است. رضایت یک ارزیابی بلند مدت از زندگی است در حالی که شادی بازتاب دلپذیر یا ناخوشایند دانستن تجربه آنی است که فرد تحت تاثیر آن قرار دارد. ساختار سه گانه رضایت از زندگی، عاطفه مثبت و عاطفه منفی به طور مکرر، بارها در مطالعات گوناگون مورد تأیید قرار گرفته است (کییز، ۲۰۰۲). در نتیجه شادمانی و رضایت از زندگی دو مؤلفۀ اصلی SWB که شادمانی به بعُد احساسی و رضایت از زندگی به بعُد شناختی خوشبختی ذهنی اشاره دارد. نتیجۀ پژوهش­ها نشان می­دهد که این دو مؤلفه به شدت با هم در ارتباطند و با این استدلال چه­بسا پژوهشگران زیادی فرض کرده ­اند این دو متغیر در عمل یک چیز را بررسی می­ کنند(موسوی، ۱۳۹۲: ۳۳).
بنا بر آنچه که ذکر شد نحوۀ محاسبۀ خوشبختی ذهنی به صورت زیر می­باشد:
رضایت از زندگی+(عاطفۀ منفی ـ عاطفۀ مثبت)= SWB(بوستیک، ۲۰۰۱: ۳۶۲).
در کل مؤلفه­ های خوشبختی ذهنی را می­توان بصورت زیر خلاصه کرد:
جدول شماره(۲-۱): مؤلفه­ های خوشبختی ذهنی