“افراد علاوه بر داشتن علاقه مندی و دلبستگی و تعهد سازمانی هم داشته باشند، در حقیقت آن ها بایستی دارای صلاحیت های ورودی برای چنین روشی همچون تعهد و مسئولیت پذیری باشند، چون به مربی گری بایستی یک نگاه سیستمی داشت و اگر انتخاب نیروی انسانی در ابتدا درست نباشد، مربی گری مؤثر نبوده و منجر به اتلاف منابع سازمانی خواهد شد”.

 

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت tinoz.ir مراجعه کنید.

۲٫ شرایط و ویژگی های مربی: یکی دیگر از شرایط موفقیت فرایند مربی گری، مسائل مربوط به مهارت های یک مربی است. بر اساس داده های حاصل از مصاحبه، شرایط و ویژگی های مربیان را می توان در دو مقوله زیر مطرح ساخت:
الف ـ مهارت های اطلاعاتی و آموزشی: اطلاعات و دانش مربیان برای اجرای یک مربی گری مؤثر در سازمان بسیار لازم و ضروری است. مصاحبه شونده شماره ۲ در این رابطه اذعان داشت که:

 

 

 

 

 

“یکی از پیش نیازهای مربی گری، سیستم های اطلاعاتی هستند که یک جنبه آن شامل کیفیت مربیان است. مربیان به لحاظ اطلاعاتی بایستی قوی باشند. مربیان بایستی افراد توسعه یافته ای باشند، در حقیقت مربیان بایستی آموزش را خوب بفهمند و با ادبیات آندروگوژی و نحوه یاد دادن آشنا باشند”.

همچنین مصاحبه شونده شماره ۳ اشاره کرد که:
فصل چهارم: تحلیل داده ها و یافته های پژوهش

 

 

 

 

 

“بایستی به این مسأله توجه داشت که مربی گری هم علم است و هم هنر. بنابراین کسانی که قرار است مربی (Coach) شوند بایستی افرادی آموزش دیده باشند و نباید فرض کرد که هر کسی در هر زمینه ای تجربه دارد، می تواند مربی شود. مربیان باید روش های مربی گری را یاد بگیرند”.

همچنین مصاحبه شونده شماره ۶ در این رابطه گفت:

 

 

 

 

 

“مربیان علاوه بر اینکه دانش و تجربه لازم برای مربی گری را باید دارا باشند، نبایستی خود را عقل کل بدانند. مربی باید یادگیری و یاددهی را یک چرخه بداند و به مربی گری به عنوان کوششی دو جانبه برای تسهیم دانش و تجربه نگاه کند”.

ب ـ مهارت های ارتباطی و انگیزشی: مهارت های ارتباطی از جمله معیارهایی است که اطلاع رسان‌های پژوهش به آن اشاره داشتند. طبق نظرات این اطلاع رسان ها داشتن مهارت ارتباطی بسیار بالا برای مربیان روش مربی گری مهم و اساسی است. نوئه (۲۰۱۰) نیز در کتابش بهترین مربیان را افرادی همدل، حامی و پشتیبان، اهل عمل و دارای اعتماد به نفس بالا معرفی می کند. او معتقد است که مربیان بایستی قادر باشند اقدامات بهبود مؤثری را پیشنهاد دهند و بایستی به کارکنان احترام بگذارند. مصاحبه شونده شماره ۱ در این رابطه می گوید:

 

 

 

 

 

“برای اینکه مربی گری مؤثر باشد مربی باید در مهارت های ارتباطی، فردی توانمند باشد، بتواند به خوبی با کارآموزان ارتباط برقرار سازد، بتواند سؤالات خوبی بپرسد چرا که مربی گری مبتنی بر سؤالاتی هدفمند است بنابراین باید سؤالاتی بپرسد که فرد را در مسیر درستی قرار داده و به هدفش نزدیک سازد. هم چنین او باید توانایی ارائه بازخورد هم داشته باشد و از مهارت های شنیداری خوبی برخوردار باشد”.

همچنین مصاحبه شونده شماره ۳ در این رابطه گفت:

 

 

 

 

 

“در حقیقت مربی گری روشی است که از طریق ایجاد ارتباط دوستانه و عاطفی میان مربی و متربی جریان دارد پس مربی بایستی به ایجاد این ارتباط دوستانه کمک کند و در این زمینه ماهر باشد”.

مربیان علاوه بر داشتن مهارت های ارتباطی، بایستی دارای ویژگی ها و مهارت های انگیزشی هم باشند، مصاحبه شونده شماره ۴ در این رابطه اظهار داشت:
فصل چهارم: تحلیل داده ها و یافته های پژوهش

 

 

 

 

 

“ایجاد انگیزه در فراگیر در هر نوع آموزشی مهم است و مربیان و مدرسان می توانند نقش مهمی در این زمینه داشته باشند. این ایجاد انگیزه در روش مربی گری مهم تر است و مربی یک روش مربی گری باید در این زمینه ماهر باشد او علاوه بر اینکه خودش باید با انگیزه باشد در افراد آشنا باشد، مسلماً به موفقیت مربی گری کمک خواهد کرد”.

۳٫ شرایط و الزامات سازمانی: این شرایط و الزامات را می توان از جمله شرایطی دانست که تمامی اطلاع رسان ها بر آن تأکید بسیاری داشته و از مهم ترین شرایط و الزامات دانسته اند. بر اساس داده های حاصل از مصاحبه با اطلاع رسان ها، شرایط و الزامات سازمانی را می توان در سه مقوله زیر مطرح ساخت:
الف ـ عوامل فرهنگی: فرهنگ سازمانی می تواند به عنوان یک مجموعه اساسی متشکل از باورها، مفروضات، ارزش ها، احساسات و ادراکات مشترک که اعمال و تصمیمات اتخاذی توسط سازمان ها را تحت تأثیر قرار می دهد، تعریف نمود (خانکا، ترجمه شمس مورکانی، ۱۳۸۹) عوامل فرهنگی از جمله عواملی بودند که اطلاع رسان های این پژوهش به آن ها اشاره داشتند. مصاحبه شونده شماره ۲ در این رابطه می گوید:

 

 

 

 

 

“اگر مربی گری بخواهد در سازمانی نهادینه شود، باید نگاه مدیریه منابع انسانی تغییر یابد، بایستی نگرش مدیران نسبت به منابع انسانی تغییر یابد. چون دو نگرش نسبت به منابع انسانی وجود دارد: نگرش ابزاری و نگرش سرمایه ای. برای مربی گری نیاز است تا نگاه سرمایه ای در سازمان وجود داشته باشد، یعنی اینکه منابع انسانی مهم‌ترین سرمایه یک سازمان باشد. اگر مدیریت ارشد این نگاه را پذیرفت، آن موقع می توانیم وارد بحث مربی گری شویم، در واقع این تغییر نگاه، یک پیش نیاز است”.

رنارد در سال ۲۰۰۵ در رساله اش به این نتیجه رسید که مربی گری تنها در صورتی در یک سازمان به خوبی اجرا می شود که فرهنگ آن سازمان از آموزش و پرورش و یادگیری و بهسازی منابع انسانی حمایت نماید. در همین رابطه مصاحبه شونده شماره ۴ اذعان داشت که:

 

 

 

 

 

 

حق انحصاری © 2021 مطالب علمی گلچین شده. کلیه حقوق محفو